"......ค่ะ"เสิ่นม่านตอบง่ายๆ แล้วไปพักห้องข้างๆตามเสี่ยวหลี่"คุณหญิงอยากจะทานอะไรเป็นพิเศษไหมครับ?""ชงชาให้ฉันหน่อย""ได้"เลขาหลี่ชงชาให้เสิ่นม่าน เสิ่นม่านนั่งบนโซฟาและถามว่า:" ช่วงนี้ ท่าทางของประธานป๋อในบริษัทเป็นไง?""ประธานป๋อ? ช่วงนี้ประธานป๋อมักจะเหม่อลอยครับ แล้วยังดื่มเหล้า วันนี้ดูปกติที่สุด ต้องขอบคุณคุณหญิงเลยนะครับ"เสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"เขา……ดื่มเหล้า?""คุณหญิงไม่รู้เหรอครับ ครั้งก่อนที่ประธานป๋อไปบริษัท M กรุ๊ปก็เพราะดื่มเหล้า"เลขาหลี่พูดด้วยความเป็นห่วง "ช่วงนี้ประธานป๋อดื่มเหล้าเยอะเกินไป ผมกังวลแทนจริงๆครับ""วันนั้น ทําไมป๋อซือเหยียนถึงไปบริษัท M กรุ๊ป นายรู้ไหม""อันนี้……ผมไม่รู้ครับ"สีหน้าของเลขาหลี่ได้ขายเข้าเสิ่นม่านลดสายตาลงเลขาหลี่ต้องรู้แน่ๆ แต่รู้คือรรู้ ไม่จําเป็นต้องบอกเธอไม่ว่ายังไงตัวตนของเธอตอนนี้ดูน่าสงสัย ขนาดคณะกรรมการของป๋อซือกรุ๊ปยังรู้สึกได้ อย่าว่าแต่คนอื่น"โอเค ทางป๋อซือเหยียนฉันจะเตือนเขาอีกที นายออกไปได้แล้ว ฉันอยากจะพักหน่อย""ครับ คุณหญิง"รอเลขาหลี่ออกไปเสิ่นม่านหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและ หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
ในขณะที่เสิ่นม่านลังเล ประตูห้องรับรองก็เปิดออกทันทีเลขาหลี่เดินเข้ามาพร้อมจานชีสเค้กเสิ่นม่านพูดกับโทรศัพท์:" ฉันยังมีธุระอื่น เดี๋ยวคืนนี้โทรไปหา""ค่ะ ประธานเสิ่น "วางสายเลขาหลี่วางเค้กไว้ตรงหน้าเสิ่นม่านและพูดว่า:" ประธานป๋อสั่งมาเมื่อกี้ครับ บอกว่าคุณหญิงชอบชีสเค้กมาก"เสิ่นม่านมองชีสเค้กบนโต๊ะ เมื่อก่อนเธอชอบกินมาก แต่ว่าป๋อซือเหยียนรู้ได้ไง? ก็เมื่อก่อนป๋อซือเหยียนไม่เคยรู้ว่าเธอชอบอะไรมาก่อน"ขอบคุณ ฉันของพักก่อน ถ้าเขาเสร็จแล้วค่อยมาเรียกฉัน""ครับ คุณหญิง"เลขาหลี่ออกไปเสิ่นม่านมองไปที่ชีสเค้กบนโต๊ะ ตกอยู่ในภวังค์ป๋อซือเหยียน……อยากจะทำอะไรกันแน่? เธอไม่เชื่อป๋อซือเหยียนไม่มีแผนจัดการบริษัท M กรุ๊ป และท่าทางวันนี้ของป๋อซือเหยียนมันแปลกจริงๆหรือว่า……เขามีแผนอื่น?ตอนบ่าย ป๋อซือเหยียนเดินออกมาจากกห้องประชุม เห็นว่าเสิ่นม่านไม่ได้แตะชีสเค้กบนโต๊ะ เขาพูดว่า:"ชีสเค้กร้านนี้ไม่ถูกปากเหรอ?""ฉันเคยชอบทานชีสเค้ก แต่ตอนนี้ ไม่ชอบแล้วค่ะ"เสิ่นม่านพูดเรียบๆป๋อซือเหยียนมองลง และสีหน้าของเขาเศ้ราเล็กน้อย:"ไม่เป็นไร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะจำสิ่งที่คุณชอบ""ป๋อ
เสิ่นม่านเดินออกจากห้องรับรอง เลขาหลี่ก็เดินเข้ามา ก็ได้พูดออกมาว่า :"ประธานป๋อ แม้ว่าอยากจะชดใช้ให้คุณหญิง ก็ควรที่จะคิดหาวิธีอื่นนะครับ ถ้าคุณโอนหุ้นนี้ให้คุณหญิงจริงๆ งั้นอำนาจของคุณใน……"อำนาจในบริษัทมีมากเท่าไหร่ ก็ขึ้นอยู่กับจํานวนหุ้นวันนี้หุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็ได้ถูดประธานป๋อโอนให้คุณหญิง ถ้าต่อไปทั้งสองแยกทางกัน งั้นป๋อซือกรุ๊ปต้องเปลี่ยนชื่อแน่"ไม่เป็นไร "ป๋อซือเหยียนมองแผ่นหลังของเสิ่นม่าน ที่สายตาของเขาเข้มลง:"มันเป็นเพียงการพนันครั้งใหญ่"ทางนั้น เพื่อความปลอดภัย เสิ่นม่านก็กลับไปที่บริษัทการบันเทิงเสิ่นซื่อก่อน และส่งมอบสัญญาให้กับเลขาจางเลขาจางเหลือบมองสัญญาในมือและถามอย่างสงสัย:"ประธานเสิ่น นี่คือ……""ไปให้ฝ่ายกฏหมายตรวจสอบให้ละเอียด ดูว่าสัญญานี้มีช่องโหว่หรือกับดักไหม""ครับ ประธานเสิ่น"เลขาจางกําลังจะจากไป แต่เสิ่นม่านขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดว่า:"เดี๋ยวก่อน ""ครับ ""นายไปตรวจสอบตัวตนและภูมิหลังของซูเฉี่ยนเฉี่ยน แล้วก็ผลการเรียนช่วงม.ต้น ม.ปลาย ของซูเฉี่ยนเฉี่ยน และก็ชีวิตส่วนตัวของเธอ""ค่ะ ประธานเสิ่น "เสิ่นม่านพูด:"นายออกไปเถอะ""ครับ "หลังจาก
เสิ่นม่านไม่เข้าใจความคิดของกู้ไป๋ แต่เลือกที่จะเข้าใจคืนนั้นเสิ่นม่านจองร้านอาหารห้าดาว เพื่อให้เข้ากับฐานะของกู้ไป๋ ก็ได้หาห้องที่เป็นส่วนตัวมาโดยเฉพาะเสิ่นม่านนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับของรถกู้ไป๋ รู้สึกถึงความตื่นเต้นของรถสปอร์ตเธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่า คนอย่างกู้ไป๋ที่แสร้งทําเป็นลึกทุกวัน จะมีด้านมืดของตัวเอง จะชอบอะไรที่น่าตื่นเต้นอย่างรถสปอร์ต"เจ้าหญิงกรุณาลงจากรถ"กู้ไป๋เปิดประตูให้เสิ่นม่านวันนี้เสิ่นม่านแต่งตัวสบายๆ ไม่ได้แต่งหน้า เพื่อไม่ให้กู้ไป๋ถูกเจอ เธอจึงซื้อหน้ากากชั้นล่างมาใส่แต่กู้ไป๋ ทำตัวเหมือนไปตลาดผักเพื่อซื้อผัก ไม่มีเจตนาที่จะปิดบังตัวตนของเขาเลยเสิ่นม่านพูด:"ไม่ใช่ฉันว่านายนะ กู้ไป๋ ตอนนี้นายเป็นศิลปินชายยอดนิยม เดินบนถนนแบบนี้ จะถูกจําได้ง่าย และเมื่อถึงเวลา พาดหัวข่าวของวันพรุ่งนี้จะเป็นกู้ไป๋ทานอาหารเย็นกับผู้หญิงลึกลับ……""สร้างข่าวบ้าง ไม่ดีกว่าเหรอ?"ทันใดนั้น เสิ่นม่านก็คิดได้ว่ากู้ไป๋ไม่มีเรื่องอื้อฉาวใด ๆ ตั้งแต่เดบิวต์"แต่ก็ไม่ควรเลือกเจ้านายของนาย""เป็นหุ้นส่วน""สําหรับคนนอก ฉันเป็นเจ้านายของนาย"เสิ่นม่านและกู้ไป๋ทั้งสองคนเดินไปที่
"แล้วโรงเรียนสตรีเอกชนล่ะ?"เสิ่นม่านก็ได้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกู้ไป๋ส่ายหัว:"ผมก็ไม่รู้ แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นนักเรียนของโรงเรียนสตรีเอกชน เพราะที่มาเรียนที่โรงเรียนมัธยมภาคเหนือระดับสองก็เพราะสภาพครอบครัวไม่ค่อยดี ถ้าผมจําไม่ผิด ซูเฉี่ยนเฉี่ยนมีแม่ผีพนัน สภาพครอบครัวแย่มาก ตอนนั้นครูประจำห้องก็ได้ท้วงค่าเทอมซูเฉี่ยนเฉี่ยน ซูเฉี่ยนเฉี่ยนปากบอกว่าจะยืมมาจ่าย แต่ไม่นานก็ลาออก"เสิ่นม่านฟังแล้ว ก็ขมวดคิ้วถ้าพูดแบบนี้ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนไม่ได้เป็นเด็กกำพร้าไม่มีพ่อแม่"ฉันรู้จักโรงเรียนสตรีนั้น รับเฉพาะเด็กผู้หญิงจากสถานเลี้ยงเด็กกําพร้า และทุกปีป๋อซือกรุ๊ปและบริษัทอื่นๆ จะอุปถัมภ์เด็กผู้หญิงหนึ่งหรือสองคนจากโรงเรียนนี้"เสิ่นม่านจําได้ว่า ในชาติที่แล้วป๋อซือกรุ๊ปได้ให้ทุนกับไม่น้อย แต่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนเป็นข้อยกเว้น เพราะตอนงานนัดเจอกับเด็กทุน ป๋อซือเหยียนก็ได้เจอกับเสิ่นม่านที่ให้อาหารแมวจรจัดพอดีในชาติที่ ซูเฉี่ยนเฉี่ยนในปากของป๋อซือเหยียนนั้นเป็นเด็กผู้หญิงที่อ่อนแอและใจดี อาจเป็นเพราะการที่ซูเฉี่ยนเฉี่ยนให้อาหารกับแมวจรจัด ประกอบกับรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาของซูเฉี่ยนเฉี่ยน เ
หลังจากที่หลินหวั่นเอ๋อร์จากไป ป๋อซือเหยียนถามด้วยเสียงเบา:"คุณไม่โกรธเลยเหรอ?""ไม่โกรธค่ะ"เสิ่นม่านพูด"ฉันไม่ได้โง่ เธอจงใจทําชาหกใส่คุณ ฉันทําไมต้องโกรธ?"เมื่อเธอเข้าประตูมาเมื่อกี้ เธอก็เห็นว่าป๋อซือเหยียนได้ปฏิเสะการแตะตัวของหลินหวั่นเอ๋อร์ แต่หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่สนใจ"ผมเตรียมน้ําร้อนแล้วไปอาบน้ำก่อนเถอะ""อืม "เสิ่นม่านขึ้นไปชั้นบนเมื่อเธอเห็นว่า ป๋อซือเหยียนไม่ได้ขึ้นไปกับเธอ เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทางโทรศัพท์ เจียงฉินมีข้อความมาเจียงฉิน: เธอไม่ได้กลับมาสองวันแล้ว!เสิ่นม่าน: ย่าของป๋อซือเหยียนย้ายมา ฉันน่าจะไม่กลับไปสักพักเจียงฉิน: ฉันเบื่อมาก……เสิ่นม่าน: ไปหาฟู่ฉือโจวเจียงฉิน: ฟู่ฉือโจวกับอาตั๋วไปทําธุระในต่างประเทศ! ไม่งั้นฉันคงไม่เบื่อแบบนี้!นิ้วที่เสิ่นม่านกำลังพิมพ์ก็ได้หยุดลงเซียวตั๋ว……ไปต่างประเทศ?เสิ่นม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วเปิด แชทของเซียวตั๋วเซียวตั๋วดูเหมือนจะไม่ชอบเล่นโซเชียลมากหนัก และเขาไม่ชอบเล่นพวกโทรศัพท์มือถือ จนถึงตอนนี้แชทระหว่างเธอกับเซียวตั๋วเป็นเพียงประโยคสั้นๆ เพียงไม่กี่ประโยคเซียวตั๋วไปต่างประเทศ……ดูเหมือนจะไม่พูดถึงเร
คุณนายป๋อสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า "ฉันไม่เข้าใจคําพูดเหล่านี้ของเธอ แต่นี่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลป๋อเสียหาย ส่งผลเสียต่อชื่อเสียงของเธออีกด้วย! เรื่องพวกนี้ตีพิมพ์ลงในหนังสือพิมพ์ ทุกคนก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอ? ตระกูลป๋อของพวกเราต้องขายหน้าขนาดไหน? ฉันไม่ส่งนใจหรอกนะว่าจะดังไหม แต่เธอต้องจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย! มิฉะนั้นอย่ากลับมาหาฉัน!"คุณนายป๋ออารมณ์เสีย และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านข้างพูดว่า:"คุณนายนี่เป็นเพียงงานของคุณหญิง อย่าโมโหไปค่ะ ฉันได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณหญิงไม่ค่อยอยู่บ้าน งานต้องยุ่งมากแน่ๆ ท่านก็อย่ากดดันคุณหญิงเลยค่ะ"หลินหวั่นเอ๋อร์ไม่พูดไม่มีอะไร ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ คุณนายป๋อก็มีความสงสัยในใจ"ฉันก็ว่าเมื่อก่อนทำไมเธอไม่ค่อยกลับบ้าน ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้"ใบหน้าของคุณนายน่าเกลียดมาก ดูเหมือนว่าเขาจะแน่ใจว่าเสิ่นม่านมีคนข้างนอกเสิ่นม่านก็ไม่อธิบาย ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์ที่จะทําให้คุณนาป๋อพอใจ คุณนายป๋อชอบเธอไหม มันไม่สำคัญ"เสิ่นม่าน! เธอเอาซือเหยียนของพวกเราไปไว้ไหน?"คุณนายป๋อยืนขึ้นอย่างโมโห หลินหวั่นเอ๋อร์ข้างๆก็ได้มองเหมือนสนุกเธออยากรู้จริงๆว่า เ
เสิ่นม่านและป๋อซือเหยียนกลับไปที่ห้องและป๋อซือเหยียนพูดว่า: "ผมจะให้ไปกดข่าวให้ จะไม่ให้มันมากระทบคุณ""คุณไม่ถามฉันหน่อยเหรอว่าเรื่องอะไร?"เพราะว่ารูปของเธอกับกู้ไป๋เป็นรูปที่ถ่ายมาจริงป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านพูด:"ถ้าคุณอยากบอกคุณก็บอกผมแล้ว""ฉันไม่อยาก "เสิ่นม่านตอบป๋อซือเหยียนไปตรงๆ"ได้"เวลานี้ เสิ่นม่านได้ยินเสียงฝีเท้านอกประตูแม้ว่ามันจะเบามาก แต่เธอรู้ว่ามันคือหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ยืนอยู่ที่ประตูเวลานี้เสิ่นม่านขี้เกียจแสดง ดังนั้นจึงเปิดประตู และหลินหวั่นเอ๋อร์ที่ประตูก็ตกตะลึง คงคิดไม่ถึงว่าเสิ่นม่านจะเปิดประตู"คุณ คุณหญิง""ฉันไม่ชอบที่มีคนยืนแอบฟังหน้าประตูห้องฉัน และถ้าไม่มีอะไรก็กรุณาอย่าขึ้นมาที่ชั้นสอง"เสิ่นม่านพูดตรงๆ ทำให้หลินหวั่นเอ๋อร์หน้าแดง:"ฉันขอโทษค่ะคุณหญิง แต่คุณนายว่าพวกคุณจะทะเลาะกัน ก็ได้ให้ฉันมาดู……ต่อไปไม่มีแล้วค่ะ""ก็ดี "เสิ่นม่านปิดประตู เมื่อป๋อซือเหยียนเห็นแบบนั้น ป๋อซือเหยียน ก็ได้ยิ้มบางๆสิ่นม่านขมวดคิ้ว:"คุณยิ้มอะไร?""ผมดีใจ"ป๋อซือเหยียนล็อคประตู และเขาพูดเสียงเบา:"เพราะคุณไม่ชอบเธอ""หยุดฝันได้แล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ชอบเธอ