บทที่ 212

"คุณย่า เรื่องของบริษัทท่านไม่ต้องกังวลครับ มีผมอยู่"

ป๋อซือเหยียนพูดเสียงเบา แต่ป๋อซือเหยียนจริงจังขนาดนี้ ก็ทำให้คุณนายป๋อรู้ว่าเรื่องนี้สาหัสขนาดไหน

คุณนายป๋อตัวสั่นไปหมด:"ป๋อซือกรุ๊ปเป็นบริษัทที่ปู่แกพยายามสร้างขึ้น ถ้าป๋อซือกรุ๊ปล่มสลายในรุ่นของแก หลังฉันตายไปฉันจะอธิบายกับปู่แกยังไง? ทำไมแกคิดน้อยแบบนี้!"

ป๋อซือเหยียนมองไปที่เสิ่นม่านซึ่งกําลังดื่มชาอยู่ข้างๆอย่างเงียบ ๆ

เขาพูดเรียบๆว่า:"คุณย่าครับ ป๋อซือกรุ๊ปไม่มีทางล้ม แค่ขาดทุนเล็กน้อย และไม่ร้ายแรงอย่างที่คิด"

ฟังป๋อซือเหยียนพูดแบบนี้เสิ่นม่านก็ยิ้มในใจ

เกรงว่าตั้งแต่ที่ป๋อซือกรุ๊ปก่อตั้งมาไม่เคยขาดทุนขนาดนี้มาก่อน ป๋อซือเหยียนพูดง่ายๆแบบนี้ ก็แค่พึ่งรากของตระกูลป๋อได้ฝังลึก

คุณนายป๋อได้ยินป๋อซือเหยียนปลอบแบบนี้ เธอก็ได้วางใจไม่น้อย เธอก็ได้หันไปมองที่เสิ่นม่าน ไม่ได้มีท่าทางไม่พอใจในตอนแรก เธอทำใจเย็นลงแล้วก็พูดว่า:"ม่านม่าน ไหนๆเธอก็รู้ว่าสถานการณ์ของป๋อซือไม่ดีนัก เธอก็ควรช่วยซือเหยียนให้ดี นี่เป็นความรับผิดชอบของภรรยาอย่างเธอ เข้าใจความหมายของฉันไหม?"

เสิ่นม่านลดสายตาลง พูด:"คุณนาย วันนี้ฉันกลับไปหาตระกูลเสิ่น ก็เ