##บทที่ 119

ยิ่งไปกว่านั้นร่างกายของซูเฉี่ยนเฉี่ยนยังคงบาดเจ็บ

เมื่อเห็นป๋อซือเหยียนตกลง ใบหน้าของซูเฉี่ยนเฉี่ยนก็ดีใจมาก

เจียงฉินได้รับข้อความจากเสิ่นม่านเมื่อคืนนี้ เช้าตรู่วันนี้ก็ให้คนขับขับรถไป

เจียงฉินลงรถคนขับแบกสัมภาระไปที่ท้ายรถ

เจียงฉินรู้สึกงุนงงถาม: "อากาศแบบนี้เธอสวมผ้าพัดคอทำไม? "

"คอเย็นนิดหน่อย "

เสิ่นม่านยิ้มแห้งๆ

เจียงฉินอ่อนไหวรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หลังจากดึงผ้าพันคอออก ก็เห็นรอยช้ำที่คอของเสิ่นม่าน

"ใครทํา? ป๋อซือเหยียน? "

เจียงฉินโกรธจัด

เสิ่นม่านรู้นิสัยของเจียงฉิน ดังนั้นเจึงทําได้เพียงปลอบอยู่ข้างๆ:“ไม่เจ็บแล้ว "

"เป็นไอ้ชั่วนั้นจริงเหรอ?! "

เจียงฉินโกรธกำกําปั้นขึ้นมาและกําลังจะเข้าไปในบ้านป๋อ เสิ่นม่านรีบลากเจียงฉิน

"อย่าไปฉันไม่เป็นไรจริงๆ "

"ไม่ได้! ฉันจะฆ่าชายชั่วนั่น! "

เสิ่นม่านกอดเจียงฉินไม่ปล่อย: "ป๋อซือเหยียนพึ่งรับปากฉันฉันว่าจะไม่จัดการกับบริษัทเจียง ถ้าไปโวยวายแบบนี้เป็นเรื่องแน่! "

"ฉันกลัวเขา? ถ้าเก่งจริงจัดการฉันให้ตายสิ! "

เสิ่นม่านรีบลากเจียงฉินขึ้นรถและขอให้คนขับล็อคประตู

จะให้เจียงฉินไปโวยวายไม่ได้

"ม่านม่าน! เธอปล่อยให้เขา