LOGINShare
บทที่ 67
Related chapters
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 68
เถ้าแก่ดูโครงสร้างของกล่องอย่างละเอียดแล้วกล่าว “สองวันก็ทำเสร็จแล้วขอรับ”“ได้ เช่นนั้นอีกสองวัน ข้าให้คนมาเอา”เฟิ่งเชียนอวี่จ่ายเงินมัดจำ ยื่นใบรับเงินให้เหลิ่งหนิง ให้นางมาเอาในอีกสองวัน ก็พาคนจากไปแล้ว“พระชายา พวกเราจะกลับจนอ๋องหรือ?” หลิวซูกล่าวถามนางโบกมือ ตอนนี้ยังไม่เที่ยงเลย ออกมาทั้งที จะรีบกลับไปเร็วเช่นนี้ทำไม?“ข้าเอาเรือนพักของตงฟางจิ่งมาหนึ่งหลังไม่ใช่หรือ ไป พวกเราไปดูกัน”อย่างไรมันก็เป็นที่ของตัวเองแล้ว นางก็ควรจะไปลงพื้นที่ตรวจดูเสียหน่อยหลิวซูกับเหลิ่งหนิงย่อมไม่คัดค้าน ไปที่ไหนก็ย่อมดีกว่าไปสถานที่อย่างหอนางโลมเรือนที่เฟิ่งเชียนอวี่ได้มาจากตงฟางจิ่งอยู่เขตชานเมือง รถม้าแล่นประมาณครึ่งชั่วยามจึงถึงแม้เป็นเขตชานเมือง แต่ก็อยู่ในเขตของเมืองหลวง ต่อให้เรือนอยู่บนไหล่เขา ถนนบนภูเขาก็มีการสร้างบันไดและถนนสำหรับรถม้าแล่น ถนนหนทางจึงค่อนข้างสะดวกเฟิ่งเชียนอวี่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าประตูเรือน มองดูตัวอักษรสามคำที่พลิ้วไหวแต่ซับซ้อนผิดปกติบนแผ่นป้าย นางเบะปาก“นี่ชื่ออะไร?”หลิวซูกล่าว “พระชายา เรือนแห่งนี้มีชื่อว่าเรือนหมีเซิ่ง ชื่อนี้ตั้งมาจากท่อนหนึ่งของหน
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 69
เฟิ่งเชียนอวี่เข้าใจแล้ว มองดูที่ดินมากมายเช่นนี้ รู้สึกดีใจมาก ของเหล่านี้ล้วนเป็นของนาง“ในคฤหาสน์มีช่างปลูกดอกไม้หรือไม่?”“เรียนพระชายา มีช่างปลูกดอกไม้หนึ่งคน แต่อายุเยอะมากแล้ว ดังนั้น…” หม่าลิ่วกล่าวอย่างลำบากใจเล็กน้อย“เช่นนั้นก็ช่างเถอะ” นางโบกมือเฟิ่งเชียนอวี่มองหม่าลิ่ว “ข้าจะเปิดร้านค้า ต้องการผงดอกไม้ที่ต่างๆ จำนวนมาก ที่ดินพวกนี้ นำมาใช้ปลูกดอกไม้”พลันหม่าลิ่วตะลึงงัน “พระชายา ใช้ปลูกดอกไม้ทั้งหมดเลยหรือ?”“ตอนนี้ยังก่อน”เฟิ่งเชียนอวี่ลองคำนวณ นางตัดสินใจปลูกดอกไม้ที่แพร่หลายในทุกฤดู และมีกลิ่นหอมก่อน รวมๆ ประมาณยี่สิบกว่าชนิดแต่ละชนิดปลูกสิบหมู่ รวมกันก็ไม่ถึงสามร้อยหมู่ นอกจากนี้ ไม้ดอกที่สวยงามอย่างดอกท้อ ดอกบ๊วย ดอกหอมหมื่นลี้และอื่นๆ ก็ปลูกเป็นแปลงๆ ไปเลย ให้มันกลายเป็นป่าท้อ ป่าบ๊วย ป่าหอมหมื่นลี้ ป่าสาลี่และอื่นๆทิวทัศน์นั่น ถึงเวลาต้องสวยงามมากแน่นอน อีกทั้งดอกท้อยังสามารถออกลูกด้วยไม้ดอกเช่นนี้ปลูกบนภูเขาสองลูกที่อยู่ด้านหลัง ถึงเวลาต้องสวยงามมากแน่นอนส่วนที่ดินที่เหลือก็ปล่อยวางไว้ชั่วคราว ดูตามสถานการณ์การขายของร้านค้า ค่อยดำเนินการขยายใหญ่
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 70
เฟิ่งเชียนอวี่สอบถามสถานการณ์คร่าวๆ ของคนเหล่านี้ นางตัดคนที่มือเท้าไม่สะอาด ถูกเจ้าของบ้านขายแลกเงินเพราะขโมยออก ยังเหลือสามสิบสองคน นางเอาทั้งหมดในคราวเดียวในมือเฟิ่งเชียนอวี่มีสัญญาทาสเพิ่มขึ้นสามสิบสองใบ จากนั้นก็พาสาวใช้ทั้งสองคน พาช่างปลูกดอกไม้ทั้งสามสิบสองคนกลับไปที่คฤหาสน์อย่างเอิกเกริกอีกครั้งนางมอบช่างดอกไม้ทั้งหมดให้หม่าลิ่วดูแล และได้มอบเงินหนึ่งก้อน ให้เขาซื้อเมล็ดพันธุ์กับต้นกล้าดอกไม้อย่างเต็มที่เมล็ดพันธุ์และต้นกล้ามีราคาถูกมากเฟิ่งเชียนอวี่ได้พบกับทุกคนในเรือนและดูสมุดบัญชีของคฤหาสน์ครู่หนึ่งทั้งคฤหาสน์มีทั้งชายและหญิง และมีหญิงรับใช้ทำงานหยาบหม่าลิ่วเป็นผู้ดูแล รับผิดชอบคนรับใช้ชาย ส่วนเมียของหม่าลิ่วรับผิดชอบคนรับใช้หญิง เรื่องนี้ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเฟิ่งเชียนอวี่แบ่งหน้าที่ให้ทุกคนใหม่ นอกจากนี้เงินเดือนก็กำหนดใหม่ รวมถึงวันทำงาน มีวันหยุดอาทิตย์ละหนึ่งวัน สามารถเปลี่ยนกะได้และอื่นๆ นางพูดทั้งหมด มอบให้หม่าลิ่วไปดำเนินการหลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จ เฟิ่งเชียนอวี่แบ่งประเภทดอกไม้และแปลงดอกไม้ที่ช่างปลูกดอกไม้ต้องรับผิดชอบครู่หนึ่ง ก็จากไปอีกครั้งหลัง
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 71
กลิ่นตัวเกิดจากใต้รักแร้ของมนุษย์หลั่งเหงื่อออกมาค่อนข้างมาก และถูกย่อยสลายโดยแบคทีเรียอย่างรวดเร็ว จึงก่อให้เกิดกลิ่นเหม็นเพียงแค่ตัดต่อมเหงื่อบางส่วนที่ทำงานดีออก ก็สามารถแก้ปัญหานี้จากต้นต่อ ในชีวิตประจำวัน แค่ต้องรักษาความสะอาดของรักแร้ใบหน้าเฟิ่งเชียนอวี่เต็มไปด้วยความเข้มงวด อันดับแรกใช้มีดผ่าตัดเปิดปากแผลเล็กๆ ใต้รักแร้ของนาง ทำการลอกผิวหนังตรงปากแผลออกอย่างช้าๆจากนั้นนางตัดเนื้อเยื่อใต้ผิวหนังและต่อมเหงื่อออกทีละนิดมือทั้งสองข้างต้องทำการผ่าตัดที่เหมือนกันเวลาค่อยๆ ล่วงเลยไปทีละน้อยนอกฉากบังลม อวิ๋นจิ่นเซ่อและคนอื่นรออย่างประหม่ามีหลายครั้งที่อวิ๋นจิ่นเซ่ออยากชะเง้อศีรษะดู แต่ก็อดกลั้นเอาไว้ แม้นางเป็นคนใจร้อน แต่ก็รู้จักแยกแยะหนักเบาหลังจากนั้นหนึ่งชั่วยาม เฟิ่งเชียนอวี่ทำการเย็บแผลและฆ่าเชื้อใต้รักแร้ฮูหยินหงให้เรียบร้อย ทายาบางอย่างลงบนผ้าพันแผล แล้วพันใต้รักแร้นาง นี่จึงจะถอนหายใจยาวทีหนึ่งเฟิ่งเชียนอวี่นำเสื้อกาวน์ ถุงมือ และสิ่งของอื่นๆ ใส่เข้าไปในถุงที่หยิบออกมาต่างหาก จากนั้นหยิบถุงออกมาอีกหนึ่งใบ ใส่เนื้อเยื่อและต่อมเหงื่อเหล่านี้รวมกันสุดท้ายก็เก็บ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 72
นางสามารถอดทนมาจนถึงวันนี้ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ“ท่านอาหญิง ท่านพูดเหลวไหลอะไร ต่อไปห้ามคิดเช่นนี้อีกนะ”“ใช่แล้วฮูหยิน นี่ก็หายป่วยแล้ว วันดีๆ ของท่านยังรออยู่ข้างหลังเจ้าค่ะ”ฮูหยินหงพยักหน้าแรงๆ ทั้งร้องไห้ทั้งยิ้มเฟิ่งเชียนอวี่ก็ถอนหายใจอย่างซาบซึ้งเช่นกัน“ท่านนักพรตเฟิ่ง ข้าได้เตรียมค่าตอบแทนไว้แล้ว ข้า…”นางยกมือขัดคำพูดของฮูหยินหง “อีกเจ็ดวันข้าจะมาอีก เพื่อดูอาการของฮูหยิน และยังต้องตัดไหม ค่อยให้ค่าตอบแทนตอนนั้นก็ยังไม่สาย…”ฮูหยินหงแสดงความขอบคุณอีกครั้ง เฟิ่งเชียนอวี่พาเว่ยเซิงกับเว่ยชิวไปจากจวนหงหลังจากนั้นสองวัน อวิ๋นจิ่นเซ่อไปหาเฟิ่งเชียนอวี่ที่จวนอ๋องหก เชิญนางไปร้านอาหารที่ดีที่สุดในเมืองหลวง และสั่งอาหารที่แพงที่สุดมาหนึ่งโต๊ะ ลงทุนครั้งใหญ่เมืองหลวงกลับมาคึกคักอีกครั้ง เพราะอีกครึ่งเดือน ก็จะถึงเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างประเพณีของเทศกาลไหว้บ๊ะจ่างต้องกินบ๊ะจ่าง พกถุงหอม ข้างในถุงหอมใส่ลูกชาด หรดาลแดง สุราหอมและอื่นๆ ห่อด้วยผ้าไหม ดมแล้วกลิ่นหอมสดชื่นโดยปากถูกมัดด้วยเชือกห้าสีที่ถักเองหญิงสาวยังสามารถมอบของสิ่งนี้ให้กัน เพื่อแสดงความรู้สึกที่มีต่อผู้ชายที่ชอบ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 73
เฟิ่งเชียนอวี่ค่อยๆ เผยให้เห็นรอยยิ้ม “ข้ารู้สึกว่ามันก็เหมาะสมนะ”“ต่อให้กระเด็นออกมา นั่นก็เป็นของที่ข้ากินเอง ข้าไม่รังเกียจเสียหน่อย ส่วนจะทำให้คนอื่นรังเกียจหรือไม่…”เกี่ยวอะไรกับข้าแม้ไม่ได้พูดคำพูดประโยคหลังออกมา แต่การแสดงออกของเฟิ่งเชียนอวี่เผยออกมาแล้วตงฟางจิ่ง “...”ขมับของเขาเต้นตุบๆ เอามือก่ายหน้าผาก ถอนหายใจ ตัดสินใจข้ามหัวข้อสนทนาที่ทำให้เขาปวดหัวนี้“อีกไม่กี่วันก็เป็นวันขอพรของราชวงศ์ ถึงเวลานั้น ฮองเฮาจะพาสมาชิกผู้หญิงของครอบครัวขุนนางทั้งหมดปีนบันไดพันคน จุดธูปขอพรที่วัดหลงถาน”เฟิ่งเชียนอวี่กะพริบตาปริบๆ “ดังนั้นล่ะ?”“ดังนั้น ด้วยสถานะของเจ้า ก็รวมอยู่ในนั้นด้วย ถึงตอนนั้นอย่าลืมวันและเวลาเสียล่ะ”นางกระแอมทีหนึ่ง “คือว่า ช่วงนี้ข้า…”ตงฟางจิ่งขัดคำพูดของนางโดยตรง “นอกจากเจ้าป่วยจนใกล้จะตายแล้ว ไม่เช่นนั้น ต่อให้คลานก็ต้องคลานไป”พลันนางชะงัก หน้าบึ้งทันที “ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้าอยากพูดอะไร?”“เหอะ”พลันตงฟางจิ่งหัวเราะอย่างเย็นชา มองนางด้วยสายตาที่เจ้ารู้อยู่แก่ใจเฟิ่งเชียนอวี่ “...”นางเบะปากอย่างไม่สบอารมณ์ “ขอพรอะไรนั่น ทำอะไรบ้าง?”ตงฟางจิ
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 74
หลังจากนั้นห้าวันวันนี้อากาศแจ่มใส หมื่นลี้ไร้เมฆา ห้ามนอนขี้เกียจ เหมาะแก่การเดินทาง เหมาะแก่การขอพรเฟิ่งเชียนอวี่ถูกบรรดาสาวใช้ลากลงจากเตียงแต่เช้า นางหลับตาไว้ ดวงตาไร้วิญญาณเหมือนหุ่นกระบอก ปล่อยให้พวกนางทำนู่นทำนี่กับใบหน้าของตัวเองรอหลังจากที่นางตื่นจริงๆ แล้ว เมื่อลืมตาดูก็พบว่าตัวเองแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเฟิ่งเชียนอวี่อุทานในใจ มาถึงยุคโบราณแห่งนี้ มีสาวใช้ปรนนิบัติ เสื้อมายื่นมือ ข้าวมาอ้าปาก ช่างเป็นชีวิตที่ตกต่ำจริงๆหลังจากกินข้าวเช้าเสร็จ นางพาหลิวซู อิ้งเสวี่ย เหลิ่งหนิง เหลิ่งหานขึ้นรถมา ออกเดินทางไปวัดหลงถานแล้วผู้หญิงทุกคนล้วนไปรวมตัวกันที่เชิงเขาของวันหลงถานเฟิ่งเชียนอวี่มาถึงจุดหมาย ทันทีที่ลงจากรถม้า ก็มองเห็นเหล่าคุณหนูและฮูหยินของขุนนางจับกลุ่มคุยกันตรงนี้สามคน ตรงนั้นสองคนอวิ๋นจิ่นเซ่อมาถึงนานแล้ว“เชียนอวี่ เจ้ามาแล้ว”นางพยักหน้า โพล่งถามกลับไป “อาหญิงของเจ้าเป็นอย่างไรบ้างแล้ว?”เมื่ออวิ๋นจิ่นเซ่อได้ยิน รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งเบิกบานแล้ว “ดีมาก บนร่างกายของอาหญิงข้าไม่มีกลิ่นแปลกแล้วจริงๆ ไม่มีเลยสักนิด”“นักพรตเฟิ่งท่านนั้นสุดยอดจริงๆ ทักษะการแพท
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 75
บนใบหน้าเหลิ่งหนิงมีความโกรธปนอยู่ นางเดินเข้ามาอย่างลึกลับ“พระชายา เมื่อครู่ข้าเผลอเดินไปถึงเรือนของคุณหนูใหญ่เฟิ่ง ท่านไม่รู้หรอก นางกับแม่ของนาง กำลังวางแผนทำร้ายท่าน”เฟิ่งเชียนอวี่ตะลึงงัน ค่อยๆ วางตะเกียบลง เลิกคิ้ว “พวกนางคิดจะทำร้ายข้าอย่างไร?”เหลิ่งหนิงเล่าแผนการของเฟิ่งหลิงหลงกับนางหลิ่วโดยไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียวบนใบหน้าเหลิ่งหานเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอันเยือกเย็นทันที “พวกนางบังอาจมาก”หลิวซูกับอิ้งเสวี่ยตกใจจนสะดุ้ง “อะไรนะ? พระชายา พวกเราทำอย่างไรดี? จะแจ้งท่านอ๋องหรือไม่?”“ใช่แล้ว การขอพรวันนี้เป็นเรื่องใหญ่ หากเกิดข้อผิดพลาด ผลลัพธ์ที่ตามมาร้ายแรงมาก”เฟิ่งเชียนอวี่หรี่ตา แววตาสั่นไหวเล็กน้อย มุมปากเผยอยิ้มอย่างเย็นชา “ไม่ต้องยุ่งยากเช่นนั้น ข้ามีวิธีของข้า”อยากทำร้ายนาง? ฝันไปเถอะพริบตาก็ถึงยามเว่ยหนึ่งเค่อที่จริงบันไดพันคนของวัดหลงถานก็คือบันไดที่สูงหลายพันขั้นตรงด้านหลังของภูเขา ข้างบนสุดเป็นแท่นบูชาฝั่งซ้ายและขวาของแท่นบูชาปักธงของราชวงศ์ พลิ้วไหวตามสายลม ตรงกลางมีโต๊ะบูชาและกระถางธูปทองเหลืองขนาดใหญ่ตั้งอยู่ ข้างหน้ามีอาหารสำหรับใช้บูชาวางอยู่หลายจาน
Latest chapter
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 174
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 173
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 172
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 171
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 170
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 169
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 168
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 167
ชายาแพทย์เสด็จ : ท่านอ๋องควรดื่มยาแล้ว บทที่ 166
