บทที่ 165

“ถ้าหากเป็นสตรีละก็ สามารถให้เสวยยาทำแท้งได้ แต่ถ้าหากเป็นบุรุษ คือว่า กระหม่อมเองก็ไม่รู้ว่าควรจะต้องทำอย่างไรดีพ่ะย่ะค่ะ”

“อย่างไรเสียบุรุษและสตรีมีความแตกต่าง ยาทำแท้งนี้ฤทธิ์ยารุนแรง ประกอบกับที่อายุครรภ์ของท่านอ๋องไม่น้อยแล้ว หากเสวยยาอย่างสะเพร่า แม้จะส่งผลเสียต่อร่างกายเพียงเล็กน้อย แต่เกรงว่าจะเกิดการเปลี่ยนแปลง”

การเปลี่ยนแปลงที่ว่า พูดตรง ๆ ก็คือเกรงว่าหากดื่มยาลงไป ตงฟางเย่าถึงแก่ชีวิต หมอหลวงอย่างพวกเขาคงจะแบกรับความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ไหว ดังนั้นถึงได้ขี้ขลาดตาขาว ทำอะไรไม่ถูก

ฮ่องเต้เทียนหยวนค่อย ๆ หลับตาลง รู้สึกปวดหัวเป็นอย่างยิ่ง

พูดตามความจริง เขาเป็นถึงฮ่องเต้แห่งแคว้นตงเยว่ที่สง่าผ่าเผย แต่ให้กำเนิดลูกชายแบบนี้ เขารู้สึกอับอาย นี่ช่างเป็นเรื่องที่น่าอับอายขายหน้าจริง ๆ

ในใจของฮ่องเต้เทียนหยวน ตงฟางเย่าในเวลานี้ไม่นับว่าเป็นลูกชายของเขาแล้ว แต่เป็นจุดด่างพร้อยของเขา

ขุนนางระดับสูงหลายคนที่เอาแต่เงียบมาตลอดหลายคนมองหน้ากันไปมา เสนาบดีกรมโยธาธิการก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว กล่าวอย่างนอบน้อม “ทูลฝ่าบาท กระหม่อมมีอะไรอยากจะกล่าว”

ฮ่องเต้เทียนหยวนกล่าวอย่างเย็นชา “ว่าม