บทที่ 172

นางพาหลิวซู อิ้งเสวี่ย เหลิ่งหนิง เหลิ่งหานเดินสำรวจภายในร้านที่ค่อนข้างใหญ่

พวกจิงเจ๋อทั้งแปดคนแบ่งเป็นกลุ่มละสองคน แยกย้ายกันไปดูแลสินค้าทั้งสี่ส่วน

ต่อมาเฟิ่งเชียนอวี่ไปซื้อแม่นางกลับมาจากตลาดค้าทาสอีกสองคน เป็นพี่น้องฝาแฝดคู่หนึ่ง

พี่สาวชื่อซูเสวียน น้องสาวชื่อซูไช่ ทั้งสองคนไม่ใช่คนในเมืองหลวง

เดิมทีสองพี่น้องมาจากตระกูลค้าขาย ที่บ้านมีร้านตัดผ้า ร้านขายผ้า ถือเป็นผู้ค้าสิ่งทอรายใหญ่ที่บ้านเกิดของพวกนาง

แต่ทำอย่างไรได้เมื่อที่บ้านย่ำแย่ มีครั้งหนึ่งขาดทุนอย่างหนัก ทำให้ค้าขายไม่ดี หนำซ้ำยังติดหนี้จำนวนมาก บิดามารดาของสองพี่น้องตระกูลซูถูกคนทวงหนี้บีบจนต้องฆ่าตัวตาย

พวกนางสองคนที่เป็นคุณหนูตระกูลพ่อค้า ก็ตกต่ำจนต้องมาขายตัวเป็นทาส

เพราะหน้าตาไม่เลวและอายุยังน้อย อีกทั้งยังเป็นสองสาวพี่น้อง หลังจากผกผันไปมา สุดท้ายจึงถูกขายมาเมืองหลวง และถูกเฟิ่งเชียนอวี่ซื้อตัวไว้

นางซื้อตัวทั้งสองคนไว้ ไม่ได้เห็นว่าพวกนางน่าสงสาร เพราะคนน่าสงสารบนโลกใบนี้มีมากเกินไป มีทาสคนไหนในตลาดค้าทาสไม่น่าสงสารบ้าง

แต่ล้วนเป็นเพราะซูเสวียนพี่สาวในสองสาวพี่น้อง ที่เกิดมาในตระกูลพ่อค้า จึงทำให้นางมีพรส