เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 711
บทที่เกี่ยวข้อง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 712
“เจ้า เจ้าหมายความว่ากระไร?” ซูหัวหยางตกตะลึง“แม่ท่านทำความผิดมากมายนัก กระตุ้นตนเองตายไป ส่วนเพราะเหตุใดนางป่วย ยังมิใช่เพราะท่านลูกชายคนนี้ไร้ความสามารถอีกหรือ”กู้หว่านเยว่ดูเบาครอบครัวนี้ ตั้งแต่อดีตตอนจวนเจิ้นเป่ยอ๋องยังอยู่ พวกเขาก็สูบเลือดสูบเนื้อบ้านสามทั้งครอบครัวรอจนจวนอ๋องถูกลงโทษเนรเทศ พวกเขาก็เตะส่งบ้านสามอย่างไร้เมตตากู้หว่านเยว่นึกขึ้นได้ในทันใด เหตุใดซูจิ้งและซูจิ่นเอ๋อร์ซูจื่อชิงพวกเขาล้วนเป็นคนดีอาจเพราะบนตัวพวกเขาไม่มีเลือดของฮูหยินผู้เฒ่าซูกระมัง“เจ้าพูดเหลวไหล ก็คือพวกเจ้าทำร้ายแม่ข้าจนตาย”ซูหัวหยางส่ายหน้า ถลึงตาใส่พวกเขาแรงๆ“เป็นพวกเจ้าเห็นคนตายแล้วไม่ช่วย ทำให้ท่านแม่ข้าถูกกระตุ้นจนตายไป”“ท่านโวยวายต่อเถอะ ฉู่เฟิง ไปแจ้งทางการ”สุ้มเสียงซูจิ่งสิงเย็นชา ก่อนนี้เขาเห็นแก่ฐานะของซูจิ้ง ถึงไม่ฆ่าครอบครัวนี้ แต่ตอนนี้ไม่มีเหตุผลให้เก็บไว้แล้วองครักษ์จวนกู้มาอย่างว่องไว ลากคนเหล่านั้นออกไป“ท่านอาสาม ท่านอาสามช่วยข้าด้วย...เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า”ซูเช่อร้องตะโกน ซูจิ้งกลับไม่สนใจเขา“ฮูหยิน ภายในใจข้าทรมานมาก” ซูจิ้งถอนหายใจ “แม่ข้าในปรโล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 713
“ดูเหมือนนางจะเอ่ยถึงเรื่องพ่อสามี ข้าก็เลยยืนฟังอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่ง”กู้หว่านเยว่ยกมือแสดงท่าทีจนปัญญาและกล่าวว่า“แต่นางพูดคลุมเครือมาก ตอนนั้นข้าไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ จู่ ๆ วันนี้ข้าก็นึกขึ้นได้ก็เลยยกเรื่องนี้มาระเบิดใส่นาง โดยคิดไม่ถึงว่านางจะทำมันเสียเอง”นี่คือความจริง“เห็น ๆ อยู่ว่านางมีใจคิดไม่ซื่อ” ซูจิ่นเอ๋อร์แลบลิ้นและทอดถอนใจ“ข้าเรียกว่าท่านยายมาหลายปี กลับกลายเป็นศัตรูอย่างไม่น่าเชื่อ ในใจข้ารู้สึกหดหู่ยิ่งนัก”ในใจของท่านพ่อเสียใจยิ่งกว่าแน่นอนกู้หว่านเยว่กลับกล่าวว่า “ข้ากลับคิดว่านี้เป็นเรื่องดี ดีกว่าต้องมานั่งสับสนงุนงงกับเรื่องที่ไม่เคยรู้เลย”อีกทั้งยายเฒ่าซูก็ไม่ใช่คนดีนัก เห็นธาตุแท้ของพวกเขาได้เร็ว ดีกว่านึกจินตนาการเองอยู่ในใจ“เจ้าพูดถูก”ซูจิ่งสิงพยักหน้าเล็กน้อย เห็นด้วยกับคำพูดของกู้หว่านเยว่“ยายเฒ่าซูสิ้นใจแล้ว ก็ถือว่าได้ชดใช้ให้นางหลี่แล้ว”ครั้นพูดไปพูดมา คนที่ไร้เดียงสาที่สุดสำหรับเรื่องนี้ก็คือสาวใช้ตัวน้อยอย่างนางหลี่นางทำอะไรผิดนะหรือ?เพียงเพราะรูปโฉมที่งดงาม ต้องตาต้องใจน้องชายของยายเฒ่าซู จึงถูกวางยาจนเสียความบริสุทธิ์เดิมที
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 714
หลี่ชิวเตี๋ยส่ายหน้า “ไม่สิ”แม้ว่าเพียวเซียงจูจะเลียนแบบชาดทาปากและแป้งน้ำของเรา แต่คุณภาพกลับแตกต่างจากของเขาโดยสิ้นเชิงลูกค้าไม่ใช่คนโง่ แม้ว่าจะถูกเพียวเซียงจูหลอกล่อเข้ามา แต่โดยพื้นฐานแล้วล้วนแต่เป็นคนที่เห็นแก่ของถูกทั้งนั้น “แล้วไม่ดีหรือ เราควรขอบคุณเพียวเซียงจูนะ ที่ช่วยเราคัดกรองกลุ่มลูกค้าที่มีไม่ตรงตามมาตรฐานของเราออกไป”กู้หว่านเยว่คลี่ยิ้มบาง ๆ ซึ่งนั้นทำให้หลี่ชิวเตี๋ยเข้าใจในทันทีนางยังฉุนเฉียวอยู่เล็กน้อย “แต่การที่พวกเขาเลียนแบบสินค้าของเราอย่างหน้าตาเฉย ช่างน่ารังเกียจยิ่งนัก”เพราะเรื่องนี้หลี่ชิวเตี๋ยถึงกับกินข้าวไม่ลงกู้หว่านเยว่ถูกเจ้าของร้านเสิ่นยั่วโมโหจนโกรธฉุนเฉียว“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ร้านดอกท้อของเราจะใช้ระบบสมาชิก”กู้หว่านเยว่กำชับว่า “แต่ลูกค้าที่มาซื้อชาดทาปากและแป้งน้ำของร้านดอกท้อจะได้รับบัตรสมาชิกหนึ่งใบ ต่อไปพวกเขาจะเป็นแขกผู้มีเกียรติของร้านดอกท้อ”“ข้าเข้าใจแล้ว”หลี่ชิวเตี๋ยพยักหน้า ความหมายของกู้หว่านเยว่คืออยากคัดกรองลูกค้า“โชคดีที่นายหญิงยังใจเย็น หากเป็นข้าคงฆ่าทิ้งไปแล้ว”หลี่ชิวเตี๋ยจำสิ่งที่กู้หว่านเยว่กำชับได้ขึ้นใจ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 715
กู้หว่านเยว่รู้ว่าเขาหมายถึงใคร นางถึงกับหมดคำพูด“อยากถามถึงชิงหว่านก็พูดมาตรง ๆ”“ข้าเปล่า”ซูจื่อชิงโต้แย้งเสียงเบา แต่นัยน์ตาฉายแววประหม่าชิวจู๋เข้ามาเปลี่ยนยาให้เขาพอดี จึงกล่าวพึมพำว่า “เห็น ๆ อยู่ว่าคุณชายรองคิดถึงคุณหนูชิงหว่านมาก อยากให้นางมาเยี่ยมท่าน ทำไมไม่ยอมรับล่ะเจ้าคะ?”“ชิวจู๋!”ซูจื่อชิงหูแดงเถือก ครั้นเสียงดังฉับพลันชิวจู๋จึงรีบคุกเข่าทันที“ข้าน้อยเสียมารยาทเองเจ้าค่ะ”“ข้าไม่ได้จะโทษเจ้า เจ้าลุกขึ้นเถิด ต่อไปอย่าพูดเช่นนี้อีก”ซูจื่อชิงยกมือปิดหน้า จริง ๆ แล้วเขาอยากถามว่าชิงหว่านมาเยี่ยมเขาบ้างไหม แต่ก็กลัวเสียหน้า ลำบากใจยิ่งนัก“ตั้งแต่วันนั้น นางก็ไม่เคยมาหาอีกเลย คงยังโกรธข้าสินะ”ซูจื่อชิงยิ้มอย่างขมขื่น นางอาจจะอยู่กับเผยเสวียนก็ได้บุรุษร่างกายกำยำทำท่ากระบิดกระบวน กู้หว่านเยว่เห็นแล้วรู้สึกขัดตายิ่งนัก“หลายวันก่อนข้าเจอชิงหว่านในร้านอาหาร”ซูจื่อชิงหูผึ่งทันที วินาทีต่อจากนั้น คำกล่าวของพี่สะใภ้ก็ทำให้เขาตะลึงงัน“นายโดนชายชุดดำไล่ฆ่า”“ดังนั้นสิ่งที่เจ้าควรสนใจในตอนนี้คือนางได้รับบาดเจ็บหรือไม่ ไม่ใช่เอาแต่โศกเศร้าน้อยใจอยู่ตรงนี้ พร่ำ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 716
“พี่ชายรอง ท่านมายืนทำอะไรอยู่ข้างนอกเจ้าคะ?”ซูจิ่นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเขามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ซูจื่อชิงส่งเสียงจิ๊จ๊ะหนึ่งเสียง ก่อนจะเตะกระถางดอกไม้และวิ่งหนีไปซูจิ่นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน จึงด่าทอออกมาอย่างอดไม่ได้“พี่ชายรอง ท่านบ้าไปแล้ว กระถางมันอยู่ของมันดี ๆ ท่านไปเตะมันทำไม ดอกไห่ถังงดงามขนาดนี้ ท่านหงุดหงิดมันได้อย่างไร?”กู้หว่านเยว่วิ่งไล่ตามออกไป “หยุดพูดได้แล้ว ชิงหว่านหมั้นแล้ว”“อะไรนะ?”ซูจิ่นเอ๋อร์ปิดปากเงียบนางเพิ่งกลับมาจากจินโหลว ยังไม่ได้กลับจวนมิเช่นนั้นคงจะได้เห็นเทียบเชิญอยู่ในจวนแล้ว“พี่หญิงชิงหว่านหมั้นกับเผยเสวียนแล้วหรือ?” นางถึงกับพูดไม่ออก“แล้วพี่ชายรองของข้าจะทำอย่างไร?”มิน่าล่ะเมื่อครู่พี่ชายรองถึงได้ดูร้อนรนเช่นนั้น กู้หว่านเยว่รู้สึกหดหู่ใจแทนซูจื่อชิงครั้นอดีตโอกาสนั้นเคยปรากฏตรงหน้าของเขาแล้ว แต่เขาไม่ทะนุถนอมเอง จะโทษใครได้?ซูจื่อชิงไม่กลับมาทานอาหารเที่ยงในจวน ส่วนซูจิ่นเอ๋อร์กลับมาพร้อมกับอาหารทะเล แต่ทุกคนกลับกินกันไม่ลง“พี่สะใภ้ใหญ่ เราไปเยี่ยมพี่หญิงชิงหว่านกันเถอะเจ้าค่ะ?”ที่ซูจิ่นเอ๋อร์เอ่ยเช่นนี้ ความจริงแล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 717
“มีเผยเสวียนอยู่ เจ้าถามไปก็ไม่มีประโยชน์”กู้หว่านเยว่ดีดหน้าผากของนางเบา ๆ นางพอจะดูออกว่าเมี่ยชิงหว่านมีบางอย่างที่พูดไม่ได้“เผยเสวียนเข้ามาเร็วยิ่งนัก ราวกับเข้ามาป้องกันไม่ให้เราถามอย่างนั้นแหละ”ซูจิ่นเอ๋อร์หงุดหงิดเล็กน้อย“ข้ารู้สึกว่าพี่หญิงชิงหว่านไม่ได้ชอบเขาจริง ๆ หรอก การแต่งงานครั้งนี้จะต้องมีบางอย่างผิดปกติอย่างแน่นอน” กู้หว่านเยว่เปลี่ยนประเด็น “ร้านอาหารของเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?”“ก่อนเปิดร้านไม่กี่วันข้าบังเอิญไปเจอกับนักฆ่าเข้านะสิเจ้าคะ พรุ่งนี้ข้าตั้งใจจะเปิดร้านอีกครั้ง ข้าเลือกฤกษ์งามยามดีไว้แล้ว หวังว่านักฆ่าตาถั่วพวกนั้นจะไม่ทำเสียเรื่อง!”ครั้นเอ่ยถึงเรื่องนี้ซูจิ่นเอ๋อร์ก็พลันปวดใจ นักฆ่าเหล่านั้นทำลายสินค้าประดับของนางไปหลายชิ้น ทุกชิ้นล้วนเป็นตัวเงินทั้งสิ้น!“พรุ่งนี้ข้าจะให้องครักษ์จันทราคุ้มกันให้เจ้าที่จินโหลว”กู้หว่านเยว่เต็มใจให้ท้ายนาง ซูจิ่นเอ๋อร์ได้รับความโปรดปรานอย่างคาดไม่ถึง“พี่สะใภ้ใหญ่ ท่านช่างดีกับข้ายิ่งนัก ข้าเตรียมอาหารมื้อใหญ่ให้เหล่าพี่ใหญ่และองครักษ์จันทราแล้ว!”ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังคุยสัพเพเหระนั้น จู่ ๆ ซูจิ่นเอ๋อร์ก็ก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 718
“ข้าขอโทษ ข้าเพียงแต่คิดไม่ถึงว่าคนผู้นั้นจะลงทุนเพียงนี้”“อื้อ” เหมยจื่อขี้เกียจโต้เถียงกับนาง เบนสายตาไปทางกู้หว่านเยว่ ขอแค่ฮูหยินเชื่อใจนางก็พอกู้หว่านเยว่เก็บตั๋วเงินยี่สิบตำลึงนั้นพลางครุ่นคิด“คนผู้นั้นให้เจ้าทำอะไร?”“ให้ข้าขโมยต้นกล้าและเมล็ดพันธุ์ของดอกไม้ที่จะปลูกและดอกไม้ที่เก็บเกี่ยวได้ไปให้เขาเจ้าค่ะ”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วสูง นางปลูกดอกไม้เหล่านี้เพื่อทำชาดทาปาก ไม่ก็นำมาเป็นส่วนผสมของน้ำหอมคนผู้นั้นจะนำเมล็ดพันธุ์และต้นกล้าของดอกไม้ไปทำอะไร?กู้หว่านเยว่พอจะเดาได้ในใจ “เจ้าเคยบอกหรือไม่ว่าจะนำไปเขาเมื่อไหร่?”“เขาบอกให้ข้านำไปให้เขาคืนนี้”ประมาณว่าอีกฝ่ายรีบใช้และเร่งด่วนมากกู้หว่านเยว่กระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะกลั้วหัวเราะออกมาหนึ่งเสียง“คืนนี้เจ้าไปเถอะ”“ฮูหยิน ความหมายของท่านคือ...”“เหยื่อกระจายออกไปหมดแล้ว เจ้าต้องล่อเขาออกมา”กู้หว่านเยว่ยื่นเงินยี่สิบตำลึงให้เหมยจื่ออีกครั้ง และกล่าวอย่างอบอุ่นว่า“เงินยี่สิบตำลึงก้อนนี้เจ้าเก็บไว้เถอะ”“ข้าน้อยไม่ต้องการ”เหมยจื่อไม่ได้แกล้งปฏิเสธ นางไม่อยากได้เงินยี่สิบตำลึงก้อนนั้นจริง ๆเงินก้อนนั้นได้มาไม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที 719
คนงานในที่ดินต่างกลับไปกันหมดแล้ว เหลือไว้เพียงแค่ชายสูงอายุและหญิงสูงอายุที่เฝ้าอยู่ในที่ดินบางส่วนกู้หว่านเยว่เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของเหมยจื่อ หลังจากปลอมตัวอย่างง่าย ๆ แล้ว ก็แอบเปิดประตูข้าง เดินทางเข้าป่าเล็ก ๆ ที่ที่เหมายจื่อบอกไว้ดวงจันทร์ลอยสูงตระหง่าน ยังพอให้มองเห็นทางบ้างแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมืดทึมจนน่ากลัวอยู่ไม่น้อยไม่นาน ก็มีบุรุษสองคนมาหยุดอยู่ด้านหลังของนาง“เอาของมาแล้วใช่หรือไม่?”บุรุษต้วมเตี้ยมหนึ่งในนั้นเดินมาเจรจาต่อรองกับนาง ส่วนอีกคนก็คอยดูต้นทางอยู่ไม่ไกล“เอามาแล้ว”กู้หว่านเยว่แกว่งต้นกล้าในมือไปมา แสงจันทรายังทำให้พอมองออกว่ามันคืออะไร“รีบเอามาให้ข้า!”นัยน์ตาของบุรุษฉายแววโลภ เห็นได้ชัดว่าอยากได้จนแทบทนไม่ไหว“เงินล่ะ?”กู้หว่านเยว่แกล้งแสดงท่าทีอยากได้ “ไหนบอกเสร็จเรื่องแล้วข้าจะได้เป็นสองเท่า?”“เปิดของให้ข้าดูก่อน”ชายคนนั้นแบมือ กู้หว่านเยว่จึงยื่นของให้เขา หลังจากอีกฝ่ายมั่นใจแล้ว ก็แสดงสีหน้าพอใจออกมา“ดีมาก ๆ ทั้งหมดคือของที่ข้าต้องการ”เขาเงยหน้าขึ้นฉับพลัน มองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาประหลาดใจ “เจ้ามานี่ ข้าจะนำเงินสี่สิบตำลึงให้เจ้า”
บทล่าสุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1396
ขณะที่นำกองทหารออกจากเมืองหลวง เขาก็รู้ว่าชีวิตของตัวเอง ช้าเร็วก็ต้องถูกพรากไป“ข้าต้องการให้ท่านเขียนคำสั่งลงโทษตัวเอง”ซูจิ่งสิงพูดทีละคำ เอ่ยปากอย่างตั้งใจตอนแรกทั้ง ๆ ที่เขาเพิ่งกลับมาพร้อมกับชัยชนะ แต่กลับถูกฮ่องเต้ชั่วและขุนนางชั่วกลุ่มนี้เนรเทศไปที่เจดีย์หนิงกู่ในข้อหากบฏแม้ว่าฮ่องเต้ชั่วจะแต่งตั้งเขาให้เป็นเจิ้นเป่ยอ๋องอีกครั้งในเวลาต่อมา แต่ความเข้าใจผิดในอดีตก็ไม่ได้รับการล้างมลทินให้เขาเวลานี้ ในสายตาผู้คนใต้หล้า เขาคืออาชญากรที่สมคบคิดกับข้าศึกและขายชาติเขาต้องการล้างมลทินให้กับตัวเองด้วยมือของเขาเอง“ท่าน”ใบหน้าชราของหลี่กวงถิงทั้งอายและโกรธเคือง“ไม่”เขาส่ายหัวปฏิเสธ ต่อให้ต้องตายในมือของซูจิ่งสิงเช่นนี้ ก็ยังมีชื่อเสียงดี ๆ ฝากไว้แต่เมื่อคำสั่งลงโทษตัวเองนี้ถูกเขียนขึ้นแล้ว ก็เท่ากับเป็นการยอมรับความผิดอย่างเปิดเผยตอนแรกเขาให้ความร่วมมือกับฮ่องเต้ในการใส่ร้ายซูจิ่งสิงมันต่างอะไรกับขุนนางทุจริต?ผู้คนทั่วหล้าจะถ่มน้ำลายด่าประนามเขาเช่นไร?“จะฆ่าจะแกง ก็สุดแล้วแต่ท่าน ข้ายังคงยืนยันประโยคนั้นเหมือนเดิมสำหรับคำสั่งลงโทษตัวเองนี้ ข้าไม่มีทางเขียนเด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1395
เห็นเพียงท่ามกลางหมอกหนาทึบที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีแสงไฟเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นอย่างฉับพลัน ราวกับหิ่งห้อยในค่ำคืนอันมืดมิดเมื่อแสงไฟนั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ รองแม่ทัพที่อยู่บนเรือก็เบิกตาทั้งสองกว้าง“ไม่ได้การ ทั้งหมดเป็นลูกศรติดไฟ!”ก้นลูกศรเหล่านี้ถูกมัดด้วยลำกล้องดินปืน ภายในเป็นดินปืนทั้งหมดดินปืนตกลงมาพร้อมกับลูกศรที่ยิงขึ้นมาบนเรือราวกับเม็ดฝนทั่วท้องฟ้า ภายในเวลาชั่วพริบตา เรือก็ติดไฟ“เร็วเข้า รีบถอยกลับ”หลี่กวงถิงสั่งการ เขารู้สึกอย่างเลือนรางว่าตัวเองถูกแผนชั่วของซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่เล่นงานเข้าแล้วกองทัพใหญ่ออกเดินทางแล้ว ต้องการจะถอยกลับจะทำได้ง่าย ๆ อย่างไร?ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังอยู่บนผิวน้ำ การเดินเรือไปข้างหน้าก็ทำได้ยากลำบากอยู่แล้วคนเหล่านี้ไม่ถนัดเรื่องการต่อสู้บนน้ำ ไม่มีสถานการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ยังโชคดีเพราะหากพบเจอเหตุการณ์ไม่คาดคิด ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่จะล่าถอยอย่างเป็นระเบียบเรือติดไฟแล้ว เหล่าทหารร่ำไห้อย่างน่าเวทนา ในระหว่างการล่าถอยของเรือ ต่างก็ชนกันเอง สถานการณ์วุ่นวายในระดับหนึ่งทว่าลูกศรทั่วฟ้านั้นก็ยังไม่ยอมหยุดเลยหลังจากยิงจบระลอกห
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1394
“ข้ามีความคิดดี ๆ อย่างหนึ่ง”ดวงตาของกู้หว่านเยว่กลอกไปมา ทันใดนั้นก็มีความคิดแผลง ๆ ผุดขึ้นมา“หลี่กวงถิงผู้นี้ต้องการว่าจ้างคนจากหอมือสังหารมาฆ่าท่านมิใช่หรือ? เราก็ให้คนของหอมือสังหารมาตอบรับเรื่องนี้”ซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่สบสายตากันเข้าใจทันทีว่าภรรยากำลังคิดอะไรอยู่“หนามยอกเอาหนามบ่งหรือ?”“ถูกต้อง ถึงตอนนั้นเราก็มาปิดประตูตีแมวกัน”ซูจิ่งสิงเขียนจดหมายฉบับหนึ่ง นกพิราบสื่อสารก็กลับไปตามทางเดิม เพื่อส่งกลับไปที่หอมือสังหารเป็นสองวันที่สถานการณ์สงบสุขสองวันต่อมา หลี่กวงถิงก็ได้รับข่าวกรอง แจ้งว่าคนจากหอมือสังหารทำสำเร็จแล้ว“ข้าน้อยเห็นว่ากองทัพของเจดีย์หนิงกู่สงบเงียบ ดูเหมือนจะไม่มีข่าวการตายของซูจิ่งสิงแพร่ออกมา”รองแม่ทัพหลายคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้สักเท่าใดหลี่กวงถิงยังรู้สึกว่าต้องระมัดระวังด้วยหลังจากรออีกสองวัน ก็มีข่าวกรองออกมาอีกว่า ค่ายของผู้บัญชาการถูกรายล้อมด้วยกองกำลังทหารอากาศแบบนี้ภายนอกกระโจมกำลังตากปลาเค็มอยู่ จนส่งกลิ่นเหม็นคละคลุ้ง“ตากปลาเค็ม อากาศแบบนี้ตากปลาเค็มอะไรกัน?”หลายคนนั่งวิเคราะห์ด้วยกันรองแม่ทัพคนหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างฉับพล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1393
“ลู่จิง มองไม่ออกเลยว่า เจ้าจะรักหน้าที่การงานมากเช่นนี้”เกาเจี้ยนหัวเราะอย่างชั่วร้ายรักหน้าที่การงาน?ลู่จิงสะดุดเข้าให้ใครจะไปรักหน้าที่การงาน ชัดเจนว่าเขารักและสงสารกงซุนฉิงเขาเหลือบมองกงซุนฉิง ขณะที่คิดจะใช้โอกาสนี้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่างสองคน“ถูกต้อง เขารักหน้าที่การงานมาก!”ทันใดนั้นกงซุนฉิงก็เหยียบเท้าของเขา แล้วรีบเอ่ยขึ้นนางละอายใจที่จะให้ฮูหยินรับรู้เรื่องราวของพวกเขาสุดท้าย ก็จ้องเขม็งใส่ลู่จิงอย่างดุดัน พลางกระซิบว่า“หุบปาก”“ก็ได้”ลู่จิงหุบปากอย่างเชื่อฟังคำพูดของคนรักต้องเชื่อฟัง นี่จะไม่ใช่ความองอาจของชายชาตรีอย่างหนึ่งอย่างไร“เช่นนั้นพวกเจ้าทั้งสองก็พูดคุยกันตามสบาย ใครจะเฝ้ายามก็ไม่สำคัญ หรือว่าถ้าไม่ได้จริง ๆ พวกเจ้าสองคนก็เฝ้ายามด้วยกันได้”ด้วยการเสริมทัพของเกาเจี้ยน ใบหน้าของกงซุนฉิงก็ยิ่งแดงขึ้น“เราไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่ดึงแขนเสื้อของซูจิ่งสิงเงียบ ๆ พลางยิ้มคลุมเครือมองดูผู้ใต้บังคับบัญชาคุยกันเรื่องความรักลับ ๆ ก็น่าสนุกดีเหมือนกัน“ไป”ซูจิ่งสิงจูงมือกู้หว่านเยว่จากไป“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ต้องไปเหมือนกัน”เกาเจี้ยนถูกเตือนสต
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1392
ซูจิ่งสิงกระซิบเตือนกู้หว่านเยว่ที่ข้างหูอย่างแผ่วเบา ภรรยาเป็นคนบ้าการงาน ตั้งแต่มาถึงค่ายทหาร ก็มีเวลาพักผ่อนน้อยกว่าเขาเสียอีกเขาชอบท่าทางการวางแผนในกระโจมของกู้หว่านเยว่มาก เพียงแต่เป็นห่วงว่าร่างกายของนางจะรับไม่ไหว ดังนั้นจึงกำชับอยู่บ่อยครั้ง“ก็ได้เจ้าค่ะ ลมแรงจริง ๆ”กู้หว่านเยว่ถือโอกาสโยนกล้องโทรทรรศน์เข้าไปในมิติ แล้วลงมาจากหอสังเกตการณ์พร้อมกับซูจิ่งสิงหอสังเกตการณ์แห่งนี้สร้างโดยทหารตามคำสั่งของกู้หว่านเยว่ก่อนหน้านี้ โดยอิงตามพิมพ์เขียวที่นางให้มาหอสังเกตการณ์สูงยี่สิบเมตรพอดี เมื่อยืนอยู่ด้านบนของหอสังเกตการณ์จะสามารถมองเห็นจุดที่อยู่ไกลออกไปได้ชัดเจน สังเกตสถานการณ์ของศัตรูได้สะดวกยิ่งขึ้นทั้งสองลงมาจากหอสังเกตการณ์ ขณะที่กำลังเดินเล่นอยู่ในกองทัพกับเกาเจี้ยนก็ได้ยินเสียงโต้เถียงครู่หนึ่งโดยพลัน“ชู่ว์”กู้หว่านเยว่ส่งสัญลักษณ์มือให้ซูจิ่งสิง ดึงเขาให้เดินไปตามทิศทางที่ส่งเสียงมานางรู้สึกอยู่เสมอว่าเสียงนี้ค่อนข้างคุ้นเคย เมื่อเดินเข้าไปมองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนคุ้นเคยจริงดังคาด เห็นกงซุนฉิงและลู่จิงกำลังโต้เถียงกันหน้าแดงหูแดง“นายท่าน ฮูหยิน พวกท่านมา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1391
“หลี่กวงถิงต้องการควบคุมข่าวลือในกองทัพ แต่ก็ต้องดูว่านายทหารเหล่านั้นจะเชื่อเขาหรือไม่”ในกระโจมฝั่งตรงข้ามกับแม่น้ำมู่ตัน กู้หว่านเยว่กำลังแกว่งเอกสารราชการในมือเล่น ใบหน้าเผยแววเจ้าเล่ห์ออกมาซูจิ่งสิงถูปลายนิ้ว “เป็นอย่างที่เจ้าคาดไว้ไม่ผิด ทันทีที่หลี่กวงถิงได้ยินข่าวนี้ ก็เรียกประชุมทั้งกองทัพทันทีและบอกว่าข่าวนี้ เป็นเท็จ”“เขามีวิธี และเราก็มีวิธีเช่นกัน”กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงเก็บไพ่ใบสำคัญนี้ไว้ตลอดโดยเปล่าประโยชน์ ย่อมไม่ยอมปล่อยให้หลี่กวงถิงปกปิดเรื่องนี้ได้ง่าย ๆ“ถึงเวลาที่โจวเหล่าต้องออกหน้าแล้ว”นางเอ่ยเบา ๆหลี่กวงถิงเรียกประชุมทั้งกองทัพ พยายามปลอบขวัญทหารทว่าเขาเพิ่งพูดจบในตอนเช้า ตอนบ่ายก็มีข่าวส่งมาถึงบอกว่าโจวเหล่าออกหน้าด้วยตัวเอง เขียนเอกสารฉบับหนึ่งด้วยมือ“โจวเหล่าได้ยอมรับสถานะบุตรที่เป็นกำพร้าของอดีตรัชทายาทแล้ว”ใบหน้าของรองแม่ทัพอมทุกข์“โจวเหล่าเคยเป็นอาจารย์ของอดีตรัชทายาท เขายังเป็นนักปราชญ์แห่งยุคอีกด้วย มีลูกศิษย์ในมือนับไม่ถ้วน เขาเชี่ยวชาญในการชี้นำการพัฒนาคำวิพากษ์วิจารณ์ของมวลชนบัดนี้เขาพูดออกมาเช่นนี้ ยังมีใครที่ไม่เชื่ออีก?”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1390
กู้หว่านเยว่ซื้อโล่และชุดเกราะมาอย่างละสองหมื่นชุดนอกจากธนูและหน้าไม้แล้ว กู้หว่านเยว่ยังซื้อลูกปืนใหญ่มาอีกชุดหนึ่งลูกปืนใหญ่เหล่านี้ถือเป็นของสำรอง จะไม่นำออกมาใช้อย่างเด็ดขาด เว้นแต่จะเป็นสถานการณ์พิเศษพลังทำลายล้างของลูกปืนใหญ่นั้นรุนแรงเกินไป หากไม่จำเป็น ก็อย่าเพิ่งนำออกมาใช้หลังจากเตรียมสิ่งของพร้อมแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ดูยอดเงินคงเหลือในบัตรอืม แทบจะไม่ขยับเลยการมีเงินใช้ไม่หมดนี่มันรู้สึกดีจริง ๆ !นอกจากสิ่งเหล่านี้ นางยังซื้อผงห้ามเลือดและยาจินชวงมาจำนวนมาก ล้วนมีประโยชน์สำหรับใช้พันแผลให้ทหารหลังจากทำทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ย้ายสิ่งของทั้งหมดนี้เข้าไปไว้ในคลังเก็บของในเมืองผิงโจวเมืองผิงโจวมีทหารคุ้มกันอย่างแน่นหนา ไม่ต้องกลัวว่าของข้างในจะสูญหายหลังจากนำของเข้าไปไว้ในคลังเก็บของแล้ว ค่อยให้ทหารขนย้ายสิ่งของเหล่านี้ทั้งหมดไปยังค่ายเวลาผ่านไปรวดเร็วสิบวันต่อมา กองทัพของฮ่องเต้เดินทางมาถึงแม่น้ำมู่ตันหลี่กวงถิงมองไปยังผืนน้ำอันกว้างใหญ่ของแม่น้ำมู่ตัน ก็รู้สึกมึนงงมิน่าล่ะ ก่อนหน้านี้เจียงเต๋อจื้อนำกองทัพห้าหมื่นนายมา ผลปรากฏว่าพ่ายแพ้ย่อยยับ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1389
นางสั่งให้คนสร้างคลังเก็บของขนาดใหญ่ขึ้นที่บริเวณต้นน้ำของแม่น้ำมู่ตันในเมืองผิงโจวเมื่อนานมาแล้ว แต่ก่อนเอาไว้ใช้เก็บเสบียงอาหารยังมีคลังเก็บของอีกหลายแห่งที่ยังใช้ไม่หมดกู้หว่านเยว่ตั้งใจจะใช้กักตุนอาวุธทั้งหมดสามวันต่อมา กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงนำกองทัพใหญ่มาถึงแม่น้ำมู่ตันกองทัพใหญ่ตั้งค่ายอยู่ริมแม่น้ำกางเต็นท์อย่างเป็นระเบียบ ตามแบบแปลนที่กู้หว่านเยว่มอบให้เต็นท์เล็ก ๆ ถูกกางขึ้นริมแม่น้ำควันไฟค่อย ๆ ลอยขึ้นไปเหล่าทหารไม่ได้ตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย แต่ละคนดูเหมือนมาพักผ่อนจะทำอย่างไรได้ ก็เบี้ยหวัดทหารเยอะมากเกินไป!คนอื่นเวลาเดินทัพก็กินแต่อาหารแห้ง ซาลาเปากับหมั่นโถว แต่พวกเขากินกับข้าวสามอย่าง พร้อมน้ำแกงหนึ่งอย่างทุกมื้อ แถมยังมีทั้งเนื้อและผักอีกต่างหาก!แบบนี้จะเรียกว่าออกรบได้อย่างไร?เหมือนกับเทศกาลตรุษจีนชัด ๆ !เมื่อเห็นเหล่าทหารมีขวัญกำลังใจ กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็ดีใจ ทั้งสองคนปรึกษาแผนการในค่ายทหารซูจิ่งสิงไม่เป็นสองรองใครในเรื่องการรบอยู่แล้ว แต่เขาพบว่ากู้หว่านเยว่ก็มีพรสวรรค์ในด้านการทหารเช่นกันความคิดที่ผุดขึ้นมาเป็นครั้งคราว ทำให้เขา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1388
“ไม่ต้อง ๆ ข้าแค่พูดเล่นเท่านั้น ยาพิษของพวกนี้ ใช้ให้น้อยจะดีกว่า”แต่จริง ๆ แล้ว เขาก็แค่แสร้งทำเท่านั้น เฟิ่งอู๋ชีไม่ได้กลัวพิษเลยสักนิด เพราะร่างกายเขามีคุณสมบัติเป็นยาโดยกำเนิด“ไปแล้วนะ”เขาโบกมือ แล้วหันหลังเดินจากไป“รักษาชีวิตของท่านเอาไว้”กู้หว่านเยว่เอ่ยขึ้นอย่างช้า ๆ ไม่ใช่ว่าเป็นห่วงความปลอดภัยของเฟิ่งอู๋ชี แต่เป็นเพราะคนที่ร่างกายมีคุณสมบัติเป็นยาโดยกำเนิดนั้นหาได้ยากเผื่อในอนาคตทั้งสองกลายเป็นเพื่อนกัน นางก็อาจจะได้ศึกษาดู“ไม่ต้องห่วง สิ่งที่แข็งที่สุดของข้าก็คือชีวิตนี่แหละ”เฟิ่งอู๋ชีนหลังเดินจากไป เดินไปได้สองก้าวก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติไม่ใช่ ๆ จุดแข็งที่สุดของเขาไม่ใช่ชีวิตเสียหน่อย!“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ นี่เป็นถึงองค์ชายหนานเจียงเชียวนะ จะไม่ฉวยโอกาสจับเขาไว้หรือ จะปล่อยพวกเขาไปง่าย ๆ แบบนี้หรือ?”ซูจื่อชิงรีบเข้ามา เห็นเฟิ่งอู๋ชีกำลังเดินจากไปพอดี ใบหน้าของเขาเผยความเสียดายออกมาเล็กน้อยปล่อยศัตรูไปแบบนี้ ไม่เท่ากับปล่อยเสือเข้าป่าหรอกหรือ?จากมุมมองของเขา ก็ควรจะจับองค์ชายหนานเจียงไว้ เพื่อใช้ข่มขู่หนานเจียงสิ“ฆ่าองค์ชายหนานเจียงก็ไร้ประโยช
