LOGINShare
บทที 719
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 720
หยดเลือดอุ่น ๆ กระเด็นใส่หน้าของเสี่ยวหลี่ เขาตกใจจนฉี่ราดใส่กางเกง กู้หว่านเยว่รีบปิดจมูกทันที“ขยะแขยงยิ่งนัก”“อย่าฆ่าข้า” เสี่ยวหลี่หน้าแดงเถือก ร้องไห้อ้อนวอนโดยไม่สนว่าจะถูกเมินหรือไม่“ขอร้องล่ะ อย่าฆ่าข้าเลย ข้ายอม ข้ายอมทำทุกอย่างแล้ว”เสี่ยวหลี่แทบจะเสียสติ สตรีผู้นี้หน้าตางดงามก็จริง แต่จิตใจโหดเหี้ยมมากบอกจะฆ่าก็ฆ่าเลย แทบไม่ต้องคิด“เราสองพี่น้องไม่ได้ตั้งใจจะเป็นศัตรูกับพวกเจ้า พวกเรา พวกเราก็แค่รับเงินและได้รับการว่าจ้างจากผู้ว่าจ้างเท่านั้น”กู้หว่านเยว่เลื่อนกริชเข้าใกล้เขาอย่างหมดความอดทน “หยุดพูดเหลวไหลได้แล้ว ผู้ว่าจ้างคือใคร”ไม่ต้องให้เสี่ยวหลี่อธิบาย นางก็รู้ เรื่องที่สองคนนี้ทำจะต้องเป็นเรื่องที่ไร้คุณธรรมอย่างการฆ่าคนและลักขโมยอย่างแน่นอนถึงอย่างไรตอนที่ลงมือจัดการต้าลี่ นัยน์ตาของนางก็ไม่ได้ฉายแววหวาดกลัวแต่อย่างใด “ข้าพูดแล้ว ๆ เป็นเจ้าของร้านของเพียวเซียงจูขอรับ”เสี่ยวหลี่กล่าวทั้งน้ำตา “เดิมทีเราเสร็จงานก่อนหน้าแล้ว ตั้งใจจะวางมือ แต่พี่ชายของข้าเขาอยากไถ่ตัวแม่หญิงคนหนึ่งในหอคณิกา จึงได้ลากข้ามาทำเรื่องนี้อีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเราอยากทำ แต่เจ้าข
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 721
นางไม่ได้มีทักษะความสามารถเหมือนกับฮูหยิน ถึงอย่างไรก็หลบคมดาบของต้าลี่ไม่พ้นอย่างแน่นอน“จัดการศพของเขาให้เรียบร้อย”กู้หว่านเยว่ไม่อยากให้ศพของต้าลี่แปดเปื้อนที่ดินของนาง หลังจากสั่งชิงเหลียนแล้ว ก็พาซูจิ่งสิงกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า“เหมยจื่อ เจ้ากลับไปพักผ่อนเถอะ”หลังจากยุ่งมาตลอดทั้งวัน กู้หว่านเยว่รู้สึกเหนื่อยล้ามาก แต่นางก็ยังมีเรื่องสำคัญอีกสองเรื่องต้องไปจัดการ“เจ้าค่ะ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”เหมยจื่อกลับเข้าห้องด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักอย่างหวาดกลัว คืนนี้ได้ถูกกำหนดให้เป็นคืนที่นอนไม่หลับ ทุกครั้งที่นางหลับตาก็มักจะหวนนึกถึงท่าตายอันน่าสลดของต้าลี่“ท่านพี่ เราไปหาเจ้าของร้านเสิ่นกันเถอะ”กู้หว่านเยว่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมา นางอยากรู้ว่านายท่านผู้อยู่เบื้องหลังของเจ้าของร้านเสิ่นคือใครการสู้รบกับร้านดอกท้อ ไม่ใช่สงครามทางธุรกิจธรรมดาอีกต่อไป“ข้าจะพาเจ้าไป”ซูจิ่งสิงหุบยิ้ม เพราะรู้สึกว่ามีคนกำลังจะเจอกับเคราะห์ร้ายแล้วเขาโอบเอวของกู้หว่านเยว่ กระโดดขึ้นรถม้า จากนั้นก็บังคับรถม้าออกไป“ท่านพี่ ทำไมท่านถึงกลายมาเป็นคนขับรถม้าเสียเองล่ะเจ้าคะ?”กู้หว่านยว่ชำเลื
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 722
“ไป เราตามเขาไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่คอยดึงแขนเสื้อของซูจิ่งสิงไว้ ทั้งสองคนกลายเป็นเสมือนหางเล็ก ๆ ติดตามพวกเขารถม้าค่อย ๆ ขับเคลื่อนไปบนท้องถนน สุดท้ายก็เลี้ยวตรงหัวมุมถนนลึกลับแห่งหนึ่งเจ้าของร้านเสิ่นเดินเข้าทางประตูหลัง หลังจากที่ทั้งสองคนตามเข้าไป ไม่นานก็เจอกับนายท่านที่อยู่เบื้องหลังของเพียวเซียงจูคนผู้นั้นสวมกระโปรงยาวที่ดูงดงามและโอ่อ่า ผมเกล้าสูงทรงสตรี ดูคุ้นตายิ่งนัก“นายหญิง ของที่ท่านต้องการมาถึงแล้วขอรับ”เจ้าของร้านเสิ่นเดินมาตรงหน้าสตรีผู้นั้นอย่างนอบน้อม จากนั้นก็เปิดถุงหยิบต้นกล้ายื่นให้อีกฝ่าย“อื้อ ทำดีมาก”สตรีผู้นั้นพยักหน้าอย่างพอใจ ครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงของนางแล้ว ก็รู้ถึงสถานะของอีกฝ่ายทันที“เจ้ารู้จักหรือ?”ซูจิ่งสิงลูบฝ่ามือของกู้หว่านเยว่เบา ๆ เขามองออกว่านางเหมือนกำลังโกรธ“อื้อ”กู้หว่านเยว่กล่าวเสียงต่ำ “เซวียฮูหยินที่ไปหาเรื่องถึงร้านดอกท้อในคราวที่แล้ว ยามนั้นนางพาสวี่ฮูหยินไปด้วย ทั้งยังพูดจาเหน็บแนมเสียพักใหญ่”“แล้วทำไมไม่บอกข้าล่ะ?”นัยน์ตาของซูจิ่งสิงฉายแววหดหู่ใจ หากเขารู้เร็วกว่านี้ คงจะแก้แค้นให้กู้หว่านเยว่ไปแล้ว“เรื่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 723
“ไปกันเถอะ”กู้หว่านเยว่มองทองคำที่อยู่ในห้วงมิติแล้วยิ้มตาหยีไว้มีโอกาส นางจะต้องหลอมทองคำเหล่านี้มาทำเป็นเครื่องประดับศีรษะไว้ใส่เล่นอย่างแน่นอนทั้งสองคนออกมาจากบ้านสกุลเซวียแล้วตรงกับบ้านกู้ทันที“ข้าจะไปอาบน้ำสักหน่อย สกปรกเต็มทนแล้ว”ความจริงแล้วกู้หว่านเยว่ทนกลิ่นคาวของเลือดบนตัวไม่ไหว ทันทีที่เข้ามาในห้อง ก็แทรกตัวเข้าไปอาบน้ำในห้วงมิติอย่างรวดเร็วนัยน์ตาของซูจิ่งสิงฉายแววล้ำลึก ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะสั่งให้คนตักน้ำเข้ามาอาบด้วยเขาต้องล้างเนื้อล้างตัวเสียหน่อย กู้หว่านเยว่จะได้ไม่รังเกียจกู้หว่านเยว่ไม่รู้ความคิดของซูจิ่งสิง หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เป่าผมให้แห้ง ชโลมน้ำมันดูแลผม ก่อนจะเดินออกมาจากห้วงมิติผมของคนสมัยโบราณช่างยาวยิ่งนัก เป่าผมที่ยาวเช่นนี้เสียเวลาของนางไปไม่น้อย“น้องหญิง ข้าจะหวีผมให้เจ้าเอง”ครั้นซูจิ่งสิงเห็นเส้นผมสีดำขลับที่ยาวเลยหัวไหล่ลงมา ก็รีบหยิบหวีมาหวีผมให้นางอย่างอ่อนโยนการหวีผมอย่างเบามือนั้นทำให้นางเคลิบเคลิ้ม“ซูจิ่งสิง ท่านเคยหวีผมให้สตรีมาหลายคนแล้วสินะ ถึงได้ถนัดมือเช่นนี้”กู้หว่านเยว่กล่าวถามโดยไม่รู้ว่าน้ำเสียงของตัวเองนั้นแฝ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 724
แล้วทิ้งบุตรชายไว้ข้างหลัง“เข้มแข็งหน่อยนะเจ้า”ซูจิ่งสิงรับเสี่ยวจ้านจ้านมาไว้ในอ้อมกอด น่าเสียดายที่เด็กน้อยน่าชังผู้นี้อยากอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นมารดา เขาดิ้นพล่านปฏิเสธทันที ด้วยความจนปัญญา เขาทำได้เพียงส่งบุตรชายกลับไปด้วยสีหน้าหม่นหมอง“แค่นี้ก็พอ อย่าทำให้แม่เจ้าเหนื่อยล่ะ”ไม่ว่าเด็กน้อยน่าชังผู้นี้จะเข้าใจหรือไม่ ขอแค่เขาได้สั่งสอนบ้านสกุลเซวียในเวลานี้ ทันทีที่นายท่านเซวียกลับมาถึงบ้าน เขามักจะไปตรวจสอบคลังส่วนตัวอยู่เสมอ จนกระทั่งพบว่าคลังส่วนตัวถูกขโมยไปเรื่องที่ทำให้เขาตกใจยิ่งกว่าคือ สมุดบัญชีในคลังส่วนตัวของเขาก็หายไปด้วย“ฮูหยินล่ะ ฮูหยินอยู่ไหน?”นายท่านเซวียออกมาด้วยความรีบร้อน ตามหาร่องรอยของฮูหยิน“วันนี้มีใครเข้ามาในจวนหรือไม่ คลังส่วนตัวถูกขโมยจนหมดเกลี้ยง เจ้าไม่รู้อย่างนั้นหรือ?”นายท่านเซวียกระชากตัวภรรยาที่กำลังหลับฝันหวานขึ้นมา กระทั่งผ้าห่มลื่นหลุดมือ เขารีบปล่อยมือด้วยความตกใจทันที“เจ้า ทำไมเจ้าถึงได้มีผื่นแดงเต็มตัวเช่นนี้”“คัน คันยิ่งนัก....”เซวียฮูหยินยังคงละเมอเพ้อฝัน ก่อนที่นางจะเข้านอนวันนี้นางรู้สึกคันทั้งตัว จึงตั้งใจอาบน้ำแต่อาก
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 725
“บุรุษผู้นั้นไม่ได้เข้าตามตรอกออกตามประตู แต่เข้ามาทางประตูหลัง ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ด้วยเจ้าค่ะ”อนุภรรยาฉินไม่รู้ว่านั้นคือชู้ของนางหรือไม่ แต่ขอให้ยุ่งเรื่องคนอื่นก็พอฮูหยินมักจะรังแกนางลับหลังนายท่านเสมอ ครั้นได้โอกาสนางก็ขอซ้ำเติมเต็มที่“อนุภรรยาฉิน หากเจ้าพูดเหลวไหลอีก ข้าจะฉีกปากเจ้า พรุ่งนี้ข้าส่งเจ้าไปขายเสีย”“นายท่าน นางจะส่งข้าไปขายเจ้าค่ะ”อนุภรรยาฉินออดอ้อนอยู่ในอ้อมกอดของนายท่านเซวีย แต่ปากยังคงพร่ำพรรณนาไม่หยุด“ข้าไม่ได้พูดเหลวไหล เด็กรับใช้และสาวใช้ต่างก็เห็นว่ามีบุรุษปริศนาแอบเข้ามาเมื่อคืนเจ้าค่ะ”ในใจของนายท่านเซวียเชื่อไปแล้วสามส่วน และกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “นางหลี่ เจ้าสารภาพด้วยตัวเองเถอะ ข้าไม่อยากลงโทษเจ้า”“นายท่าน?”เซวียฮูหยินคิดไม่ถึงว่านายท่านจะไม่เชื่อใจนางจริง ๆ นางรับอธิบายด้วยใจที่แตกสลายว่า “ข้าอยู่กินฉันสามีภรรยากับนายท่านมาสี่ห้าปี จะเป็นหัวขโมยได้อย่างไรละเจ้าคะ นั้นคือเจ้าของร้านในร้านของข้า ข้าแค่เรียกเขามาถามไถ่งาน””“จะถามไถ่งานก็ถามกลางวัน ทำไมต้องถามกลางคืนด้วย?” นายท่านเซวียจะเชื่ออย่างนั้นหรือ? หากเชื่อเขาก็โง่เต็มทนแล้ว“เร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 726
“เซวียผิง ข้าคือพี่ใหญ่ของเจ้า พวกเราเป็นพี่น้องแท้ ๆ ”“ใช่แล้ว พี่ใหญ่ผู้แสนดี บุญคุณที่ท่านมีต่อข้า ข้าจะตอบแทนเป็นร้อยเท่าพันเท่า”เซวียผิงกัดฟันเน้นย้ำคำพูดสองสามคำหลังอย่างหนัก ทำให้นายท่านเซวียหน้าซีดเผือด “เจ้า เจ้า...”“นำตัวไป!”ไม่ว่าจะเป็นบ่าวรับใช้คนสนิทของนายท่านเซวีย พ่อบ้าน รวมถึงเซวียฮูหยิน และเจ้าของร้านเสิ่น ทุกคนล้วนถูกจับเข้าคุกเมื่อกู้หว่านเยว่ตื่นขึ้นมา นางหยางและซูจิ้งก็เพิ่งกลับมาจากฟาร์มหมูพอดีนางหยางพบเจอเรื่องน่ายินดี จิตใจเบิกบานแจ่มใส จึงเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ข้าไปดูพื้นที่นั้นมาแล้ว เลี้ยงหมู่น่ะดีจริง ๆ แถวนั้นมีฟาร์มเกษตร ใบผักเน่าเสียที่ฟาร์มไม่เอา เราก็เอามาทำอาหารหมูได้ ส่วนมูลหมูก็เอามาทำปุ๋ยได้ แบบนี้ไม่เรียกว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายหรือ?”แถวนั้นยังมีหมู่บ้านอีก ถึงตอนนั้นก็ไปจ้างคนงานจากในหมู่บ้านได้เลย สะดวกดี “ท่านพ่อท่านแม่ชอบก็ดีแล้ว”กู้หว่านเยว่ดึงนางหยางไปด้านข้างอย่างเงียบ ๆ “ท่านพ่อดีขึ้นบ้างหรือยัง?”นางหยางพยักหน้า “แม่เฒ่าซูก็ไม่ใช่แม่ที่ดีอะไรนักหรอก ท่านพ่อของเจ้าก็คงคิดได้แล้ว”กู้หว่านเยว่ได้ยินว่าไม่มีเรื่องอะไรก็รู้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 727
“ว่ามา”ซูจิ่งสิงถูปลายนิ้ว ขณะสอบสวนคดี ใบหน้าก็กลับมาเย็นชาไร้อารมณ์อีกครั้ง“เขาสารภาพมาแค่ครึ่งเดียว ที่เหลือไม่ยอมพูด”แววตาของเซวียผิงเผยความแค้นออกมาแวบหนึ่ง ทำให้กู้หว่านเยว่รู้สึกสงสัย“พวกเขาไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ กันหรอกหรือ เหตุใดดูเหมือนมีความแค้นฝังลึกเช่นนี้”ยิ่งกว่านั้นทั้งสองคนยังเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดกันแท้ ๆ ตกลงมีความแค้นอะไรกันแน่ เซวียผิงถึงได้เกลียดนายท่านเซวียขนาดนี้?“ฮูหยินของเซวียผิง ถูกนายท่านเซวียบีบบังคับให้ผูกคอตาย” ซูจิ่งสิงกระซิบข้างหูนางสิ่งที่สามารถทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งยอมจบชีวิตตัวเองด้วยการแขวนคอได้ ก็มีเพียงเรื่องครอบครัวหรือไม่ก็เรื่องชื่อเสียง“น้องรอง ไว้ชีวิตข้าเถอะ ข้าเป็นพี่ใหญ่ของเจ้านะ...”นายท่านเซวียอ้อนวอนด้วยลมหายใจรวยริน เขาแทบทนไม่ไหวแล้ว คนอายุสามสิบกว่าปี จะทนการทรมานแบบนี้ได้อย่างไรเซวียผิงถือเหล็กเผาไฟเข้าใกล้เขาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ไว้ชีวิตท่าน แล้วใครไว้ชีวิตอาอวิ๋นเล่า?”เมื่อได้ยินชื่อนี้ ดวงตาของนายท่านเซวียก็สั่นไหว “นาง การตายของนางไม่เกี่ยวกับข้า”“ไม่เกี่ยวข้องงั้นหรือ ท่านคิดว่าข้าเป็นคนโง่หรือไร!”เมื่อพูดถึง
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1660
กู้หว่านเยว่พยักหน้า เดิมทีนางเองก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในเมืองเล็ก ๆ แห่งนี้อยู่แล้ว แค่อยากเข้าไปพักผ่อน แวะกินอาหารเช้าแล้วค่อยเดินทางต่อก็เท่านั้น ภารกิจก็ต้องทำ ข้าวก็ต้องกิน“ไป เราเข้าไปดูก่อนเถอะ”กู้หว่านเยว่ขี่ม้ามาถึงหน้าประตูเมือง จากนั้นก็มองพิจารณาชื่อของเมืองแห่งนี้“เมืองโยวหุน”นางกระตุกมุมปาก ชื่อของเมืองนี้ฟังดูแปลกยิ่งนัก หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นเมืองผีในระหว่างนั้นขนตามตัวก็พากันลุกซู กู้หว่านเยว่กลงจากหลังม้า และเดินเข้าไปในเมืองโยวหุนผู้คนที่สัญจรในเมืองแห่งนี้มีจำนวนมากนางในตอนนี้แต่งตัวเป็นคนหนานเจียงแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ดึงดูดสายตาของใครทั้งสองคนเดินมานั่งอยู่หน้าแผงลอยแห่งหนึ่งรอบตัวของพวกนางมีคนหนานเจียงที่กำลังกินอาหารกันอยู่ไม่น้อย กินไปพลางพูดคุยไปพลาง กู้หว่านเยว่ตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่งพบว่าไม่มีใครสนใจสงครามระหว่างต้าฉีกับหนานเจียงเลยสักคนชวีเฟิงกล่าวอธิบายเสียงต่ำ “หนานเจียงไม่มีสงครามมาหลายร้อยปีแล้ว และไม่เคยมีศัตรูจากข้างนอกเข้ามายุ่งย่าม ดังนั้นชาวบ้านจึงไร้ความรู้สึกกันนานแล้ว คิดว่าสงครามไม่มีทางมาถึงหนานเจียงได้อย่างแน่นอน ที่นี่จะต้องเป
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1659
นางอยากรู้ว่าราชินีหนานเจียงผู้นี้กำลังจะทำอะไรลับหลังนางกันแน่ ตั้งใจจะใช้ห้องปรุงพิษแห่งนั้นทำสิ่งที่น่าประหลาดใจอะไรอยู่กันแน่พิษ หากใช้มันจริง ๆ ความรุนแรงก็ไม่ต่างกับดินปืนเลยเวลานี้เกาเจี้ยนเพิ่งได้เข้าใจ “ท่านจะปลอมตัวเป็นหนึ่งในคนชุดดำเหล่านั้นอย่างนั้นหรือ?”“ถูกต้อง”กู้หว่านเยว่พยักหน้า นางทำหน้ากากหนังคนเอาไว้เรียบร้อยแล้ว“ในเมื่อเจ้าและอวิ๋นมู่ร่วมมือกันแล้ว ต่อไปข้าคงฝากฝังเจ้าได้อย่างวางใจ ข้าขอเก็บของสักครู่แล้วจะออกเดินทางทันที”กู้หว่านเยว่ดูรีบร้อนมากเรื่องนี้จะช้าไม่ได้“ขอรับ”เกาเจี้ยนคงพูดอะไรไม่ได้ ถึงอย่างไรก็ผิดหวังความไว้วางใจของพระมเหสีไปแล้ว แต่นางก็ยังยกกองกำลังแนวหน้าให้เขาดูแลทั้งหมด!กู้หว่านเยว่คว้าป้ายอาญาสิทธิ์ของหกคนนั้น ก่อนจะควบม้ามุ่งหน้าไปกับทิศทางของหนานเจียงพร้อมกับชวีเฟิง“หวังว่าหว่านเยว่จะกลับมาอย่างปลอดภัย”อวิ๋นมู่มองไปยังทิศทางที่กู้หว่านเยว่จากไป แววตาเป็นห่วงยังคงจ้องมองอย่างนั้นอยู่เนิ่นนานเกาเจี้ยนจึงเอ่ยอย่างตรงไปตรงมาว่า “ถ้าเป็นห่วง เมื่อครู่ใยไม่โน้มน้าวกับข้าเล่า เป็นห่วงตอนนี้จะได้อะไรขึ้นมา”อวิ๋นมู่คลี่ยิ้ม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1658
“แบบนี้ไม่ได้นะขอรับ พระมเหสี การเดินทางครั้งนี้อันตรายมาก ก่อนจะออกเดินทาง ข้าสัญญาต่อฝ่าบาทว่าจะต้องปกป้องท่านอย่างดีที่สุดหากเขารู้ว่าข้าให้ท่านเดินทางไปหนานเจียงเพียงลำพัง เขาจะไม่ตัดหัวของข้าเลยหรือ?”เกาเจี้ยนร้อนใจมาก เหตุใดกู้หว่านเยว่ถึงได้มีความคิดที่เหลวไหลและกล้าหาญถึงเพียงนี้ เขายังไม่อยากตายกู้หว่านเยว่ยกมือเท้าคางพลางคลี่ยิ้ม“ไม่ได้จะไปเพียงลำพังเสียหน่อย นี่ ข้าให้ชวีเฟิงไปกับข้าด้วย”“เขา?” เขาเนี่ยนะ?เกาเจี้ยนส่ายหน้าทันที“พระมเหสี ได้โปรดท่านคิดทบทวนดี ๆ เถิด”ทว่าแม้แต่ซูจิ่งสิงก็ยังโน้มน้าวกู้หว่านเยว่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับเกาเจี้ยน“เรื่องนี้ว่าไปตามนี้ก่อนแล้วกัน กว่าฟ้าจะสว่างยังเหลือเวลาอีกหนึ่งชั่วยาม ข้าง่วงแล้ว ขอพักสักหน่อย เจ้าออกไปจุดพลุส่งสัญญาณเถอะ รอให้คนของอวิ๋นมู่มาถึงแล้วค่อยมาปลุกข้า”เมื่อกู้หว่านเยว่กล่าวจบ ก็เข้าไปในกระโจมที่อยู่ถัดไปอื้อ ไม่ใช่ว่านางอยากเปลี่ยนกระโจมหรอก ความจริงคือกลิ่นเท้าในกระโจมของเกาเจี้ยนแรงเกินไปต่างหาก!พรุ่งนี้ต้องหาผงดับกลิ่นเท้ามาให้เขาสักห่อ รักษากลิ่นเท้าของเขาให้หาย“พระมเหสี!”เกาเจี้ยนไล่ตามม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1657
มิน่าล่ะในระหว่างการสอบสวนเมื่อครู่ นางมองเล่ห์เหลี่ยมที่พวกเขาพยายามจะใช้พิษไม่ต่ำกว่าห้าครั้งนั้นได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ภายใต้ความจนปัญญานางทำได้แค่กดจุดทั่วร่างกายของคนเหล่านี้ไว้ เหลือเพียงปากของพวกเขาที่ยังสามารถพูดได้“ชวีเฟิง เจ้าสมควรตาย”เมื่อคนชุดดำเห็นชวีเฟิงขายความลับของหนานเจียงจนหมดเกลี้ยง ดวงตาก็พลันเบิกกว้างอย่างโกรธเคือง และสบถเป็นภาษาถิ่น“หุบปาก”ครั้นกู้หว่านเยว่ได้ยินเสียงโวยวาย ก็ขว้างเข็มเล่มหนึ่งออกไปปักลิ้นของคนผู้นั้นอย่างหมดความอดทน“อ๊าก!”เขาส่งเสียงร้องอย่างน่าเวทนาออกมาคนชุดดำคนอื่นเห็นเหตุการณ์นี้ก็ทยอยกันตัวสั่นงันงก รีบปิดปากทันที“เอาละ ตอนนี้เจ้าพูดต่อได้แล้ว” กู้หว่านเยว่หันไปมองชวีเฟิงชวีเฟิงตัวสั่นงันงกนางมารยังไงก็คือนางมารอยู่วันยังค่ำ น่ากลัวเหมือนกับในความทรงจำจริง ๆเขากลืนน้ำลายอึกใหญ่“ว่ากันว่า ในห้องปรุงพิษมีคนอยู่มากกว่าสามสิบคน ทุกคนอาศัยลวดลายบนแขนมาระบุสถานะ”กู้หว่านเยว่โบกมือไปมาเกาเจี้ยนตั้งสติแล้วรีบเดินขึ้นหน้า ถกแขนเสื้อของคนชุดดำทั้งหกคนขึ้น เผยให้เห็นแขนข้างภายใต้ร่มผ้าเป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ บนแขนของคนชุด
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
