MasukShare
บทที่ 693
Bab terkait
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 694
ซื่อสี่รีบหุบปาก ในขณะที่ซูจื่อชิงพูดว่า “มันเป็นความประมาทของข้าเอง เลยไปเจอหมีเข้า ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น ถ้าพี่ใหญ่พี่สะใภ้ใหญ่อยากโทษก็โทษข้าเถอะ”ว่าแล้วก็หลับตาลง ดูหมดอาลัยตายอยาก ส่งผลให้ซูจิ่งสิงสีหน้าบึ้งตึง“ถ้าเจ้าอยากตายก็ไม่มีใครห้ามเจ้าได้ เป็นลูกผู้ชายแต่แสดงท่าทีเช่นนี้ออกมาให้ใครดู?”“พี่สะใภ้ใหญ่ถามไถ่รายละเอียดของเรื่องราวด้วยความหวังดี แต่เจ้ากลับไม่ยอมให้ซื่อสี่พูด ทำไมหรือ เห็นพวกข้าเป็นคนนอกแล้วหรือ?”ซูจื่อชิงยังคงนิ่งเงียบ หลับตาอันแดงก่ำ ขนตาสั่นไหวเบา ๆ“ท่านพี่!”กู้หว่านเยว่ดึงเขาออกมา นางเข้าใจความเป็นห่วงเป็นใยของซูจิ่งสิงที่มีต่อน้องชาย“จื่อชิงอาจจะไปพบเจออะไรบางอย่าง ท่านพูดไปก็ไม่มีประโยชน์”“อาการบาดเจ็บของเขาเป็นยังไงบ้าง?”ในที่สุดซูจิ่งสิงก็ใจเย็นลง เขาไม่ได้เรียกร้องอะไรจริงจัง แค่ทนเห็นน้องหญิงต้องคับข้องใจไม่ได้ รวมถึงสภาพของน้องชายที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วย“ข้าเพิ่งดูคร่าว ๆ ไม่เป็นอะไรมาก ทั้งหมดเป็นบาดแผลภายนอก ถึงจะดูน่ากลัว แต่ก็ไม่ถึงกับบาดเจ็บไปถึงกล้ามเนื้อและกระดูก แค่ดูแลให้ดีก็พอ แต่บนขาต้องมีรอยแผลเป็นแน่นอน”สำหรั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 695
“หงเจา พรุ่งนี้เจ้าเอาผงหยกนารีนี้ไปส่งที่ร้านดอกท้อ”กู้หว่านเยว่กังวลว่าตัวเองจะลืม จึงมอบผงหยกนารีให้หงเจาก่อนเห็นเด็กสาวคนนี้รับผงหยกนารีไปแล้วแต่ก็ยังลังเลที่จะพูด จึงเลิกคิ้วขึ้น “มีอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ เลย”“ฮูหยิน”หงเจามีอะไรจะถามจริง ๆ แต่มันค่อนข้างยากที่จะเอ่ยปากนางรวบรวมความกล้า “ท่านไปที่กระโจมของศัตรู ได้พบกับคุณชายหร่านแล้วหรือยัง?”“ฮูหยินโปรดอย่าเข้าใจผิด ข้าแค่อยากรู้ว่าเขาตายแล้วหรือยัง...ข้าแค่ถามไปอย่างนั้นเอง...”เสียงของหงเจาเบาลงเรื่อย ๆ ก้มศีรษะต่ำลงเรื่อย ๆกู้หว่านเยว่ชะงักไป เด็กสาวคนนี้ยังไม่ลืมหร่านถิงอีกหรือ? หรือว่าเป็นเพราะยังเด็กเกินไป?“เขายังไม่ตาย”กู้หว่านเยว่สังเกตอารมณ์ของหงเจา เมื่อนางได้ยินว่าหร่านถิงยังไม่ตาย ความเบิกบานก็ผุดขึ้นมาบนใบหน้า พลางถอนหายใจโล่งอก“หงเจา เจ้าชอบหร่านถิงหรือ?”“ไม่ใช่อยู่แล้ว เหตุใดฮูหยินถึงถามเช่นนี้? เขาเป็นคนสุรุ่ยสุร่ายมากรัก บ่าวเองก็รู้ดี จะไปชอบเขาได้ยังไง บ่าวรังเกียจคนแบบนี้ที่สุด”เสียงของหงเจาค่อนข้างวิตกกังวล ไม่รู้เลยว่าจะปกปิดความรู้สึกของตัวเองได้อย่างไร“หงเจา เจ้ายังเด็กนัก อายุแค่สิบ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 696
ที่แท้เผยเสวียนได้รับบาดเจ็บจากหมี แต่เมี่ยชิงหว่านมาพบเข้าพอดี“คุณชายเผยใส่ร้ายว่าคุณชายรองจงใจทำร้ายเขา แม่นางชิงหว่านปกป้องคุณชายเผย คุณชายรองต้องการปกป้องแม่นางชิงหว่าน ผลปรากฏว่าตัวเองถูกหมีตัวนั้นกัด”ในที่สุดกู้หว่านเยว่ก็รู้เรื่องราวกระจ่างที่แท้เผยเสวียนชอบเมี่ยชิงหว่าน จึงจงใจวางกับดักซูจื่อชิง แต่กลับถูกซูจื่อชิงออกอุบายใส่ จนตัวเองได้รับบาดเจ็บจากหมีและเผยเสวียนยังเป็นพวกทำตัวใสซื่อ เกลี้ยกล่อมให้เมี่ยชิงหว่านเชื่อเขา ซูจื่อชิงต้องการปกป้องเมี่ยชิงหว่าน จึงได้รับบาดเจ็บจากหมีตัวนั้นเช่นกันประเด็นคือบาดเจ็บภายนอกเป็นเรื่องเล็กน้อย บาดเจ็บภายในใจต่างหากที่เป็นเรื่องใหญ่เขาคิดว่าเมี่ยชิงหว่านไม่เชื่อเขา“คุณหนูชิงหว่านบอกว่าคุณชายรองมีเจตนาร้าย คุณชายรองโกรธมากจนสะดุดล้ม ถึงถูกหมีทำร้ายบาดเจ็บ”ซื่อสี่ไม่กล้าปิดบัง เปิดเผยเรื่องราวทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบและซูจื่อชิงก็นึกถึงความทรงจำในตอนนั้น ดวงตาแดงเรื่อกู้หว่านเยว่กล่าวอย่างไตร่ตรอง “เจ้าเคยอธิบายให้เมี่ยชิงหว่านฟังไหม?”ซูจื่อชิงยิ้มเยาะ “ในเมื่อนางเชื่อเผยเสวียน ก็ให้นางเชื่อไปเถอะ ทำไมข้าต้องอธิบายด้วย”
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 697
นางเป็นห่วงเขามาก ไม่เช่นนั้นคงไม่เข้ามาเงียบ ๆ กลางดึกหรอกก็แค่จะยอมเสียหน้าไม่ได้ แต่ในเมื่อตอนนี้กู้หว่านเยว่พานางเข้ามาด้วยตัวเอง นางจึงไม่มีอะไรให้ต้องงอแงไร้เหตุผลอีกตอนแรกซูจื่อชิงกำลังจะพูดว่า “เจ็บมาก” แต่พอคำพูดออกมาจากปากก็กลับเปลี่ยนเป็นว่า“เจ้าไม่ต้องลำบากมาสนใจหรอก เจ้าไปสนใจเผยเสวียนเถอะ”เมี่ยชิงหว่านอึ้งไปทันที “ท่านหมายความว่ายังไง?”ซูจื่อชิงยิ้มเยาะกล่าวว่า “ข้าพูดไม่ถูกหรือ? เพื่อเขาแล้ว เจ้าไม่กลัวแม้แต่หมีด้วยซ้ำ สละชีวิตเพื่อช่วยเขา”เมื่อนึกถึงภาพที่เมี่ยชิงหว่านกระโจนเข้าไปปกป้องเผยเสวียน ซูจื่อชิงก็รู้สึกไม่สบายใจ“นึกไม่ถึงเลยว่า เจ้ากับเขาเพิ่งรู้จักกันได้เพียงไม่กี่วัน ความสัมพันธ์ก็ลึกซึ้งได้ถึงเพียงนี้”ส่วนพวกเขาน่ะหรือ รู้จักกันมาเกือบปีแล้ว เมื่อก่อนทุกวันตัวติดกันเป็นดั่งเงา ไม่เคยเห็นเขาแสดงท่าทีร้อนรนกับนางเช่นนี้มาก่อน“ท่านกำลังพูดจาเหลวไหลอะไร?” เมี่ยชิงหว่านชักจะโมโหขึ้นมา “ที่ข้าเป็นห่วงเผยเสวียน เพราะเขาบอกว่าหมีถูกท่านล่อเข้ามา ข้ากังวลว่า...” กังวลว่าหากเผยเสวียนได้รับบาดเจ็บ คนสกุลเผยจะสร้างความลำบากให้ซูจื่อชิงใครจะไปรู้ว่าซ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 698
แค่เรื่องของความรู้สึกเท่านั้น ไม่มีประโยชน์ที่คนอื่นจะเข้ามาก้าวก่าย ไม่พูดก็คือไม่พูดกู้หว่านเยว่กลับไปที่ห้องของตัวเองโดยไม่ได้พูดอะไรตลอดทาง บังเอิญเจอซูจิ่งสิงที่กลับมาแล้วพอดี“โมโหอะไรถึงเพียงนี้?”กู้หว่านเยว่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ซูจิ่งสิงรู้สึกสงสารไปชั่วขณะ“เรื่องของพวกเขาสองคน เจ้าก็อย่าไปยุ่งอีกเลย ตอนนี้เจ้ายังอยู่ในช่วงอยู่ไฟ จะเหนื่อยกายเหนื่อยใจไม่ได้”กู้หว่านเยว่พยักหน้า ได้ยินซูจิ่งสิงพูดเคล้าเสียงหัวเราะ “เจ้าอยากได้แม่นมมาช่วยสองคนมิใช่หรือ? ข้าออกไปหาแม่นมมาให้เจ้าสองคนแล้ว”ซูจิ่งสิงปรบมือ หญิงสองคนเข้ามาจากด้านนอก“บ่าวขอคารวะฮูหยิน”“แม่นมสองคนนี้ข้าเลือกมาจากสตรีในเรือนองครักษ์ลับ สัญญาขายตัวทั้งหมดอยู่ในมือของเรา เป็นคนซื่อสัตย์และเชื่อถือได้” ซูจิ่งสิงกล่าวแนะนำกู้หว่านเยว่เหลือบมองใบหน้าของทั้งสอง แน่นอนว่าทั้งคู่ซื่อตรงไม่มีเล่ห์เหลี่ยมดังนั้นจึงเรียกพวกนางเข้ามาหา แล้วกำชับข้อควรระวังเกี่ยวกับทารกน้อยหลายอย่าง“จ้านจ้านยังอยู่กับย่าของเขา อีกหนึ่งชั่วยามพวกเจ้าคอยอุ้มเขากลับมา ให้เขาอยู่กับย่าของเขาอีกสักพักก่อน”กู้หว่านเยว่เข้าใ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 699
“เดี๋ยวข้าจะให้เจียงเฟิ่งพาพวกเจ้าไปยังที่ดิน ช่วงนี้พวกเจ้าจะได้เรียนรู้เรื่องการปลูกดอกไม้ในที่ดิน หลังจากนั้นไม่กี่วัน ข้าจะไปตรวจงาน”กู้หว่านเยว่หยิบตำราการดูแลจัดการพื้นที่การเกษตรสองเล่มออกมาวางไว้บนโต๊ะ“พวกเจ้ารู้หนังสือไหม?”“ข้าพอรู้บ้าง แต่แม่ของข้าไม่รู้”เหมยจื่อตาแดง พี่เจิ้งเป็นคนสอนหนังสือให้นาง“เช่นนั้นข้าขอมอบหนังสือสองเล่มนี้ให้เจ้า เจ้าว่างเมื่อไหร่ก็เปิดอ่านดู”การปลูกดอกไม้เป็นเรื่องรอง สิ่งที่นางต้องการไม่ใช่ชาวสวนดอกไม้ แต่เป็นผู้ที่ดูแลจัดการพื้นที่การเกษตรได้ดี“เจ้าค่ะ บ่าวจะตั้งใจอ่านอย่างเต็มที่”เหมยจื่อรีบรับหนังสือมา สองแม่ลูกเดินตามเจียงเฟิ่งไปกู้หว่านเยว่หันไปมองจ้านจ้านอีกครั้ง เด็กคนนี้เป็นลูกน้อยเทวดา เดินตามชุนเหนียงและจิ่วเหนียงซึ่งเป็นแม่นมทั้งสองอย่างว่าง่าย ไม่ร้องไห้ไม่ส่งเสียงดัง กินอิ่มแล้วก็เข้านอน“พวกบ่าวไม่เคยเลี้ยงเด็กที่สบายใจเช่นนี้มาก่อนเลย”นี่ไม่ใช่คำเยินยอ ทั้งสองชื่นชอบคุณชายน้อยจากใจจริง“อุแว้ อุแว้...” เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือน้อยหย็อย ๆ อยากให้แม่อุ้มละมุนละไมจนหัวใจของกู้หว่านเยว่ละลายไปแล้ว รีบอุ้มจ้านจ้านขึ้นม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 700
“ต้องขอโทษด้วยเจ้าค่ะเผยฮูหยิน ข้ายังมีเรื่องอื่นต้องไปทำเดี๋ยวข้ากลับถึงจวนแล้ว จะให้สาวใช้นำอาหารบำรุงมาส่ง”“ไม่ ไม่ต้องหรอก”เผยฮูหยินรีบปฏิเสธ “คุณหนูฟู่ เจ้ารู้ว่าเสวียนเอ๋อร์ไม่ได้ขาดแคลนสมุนไพร หากเจ้าใช้เวลาอยู่กับเขามากกว่านี้ เขาจะยิ่งดีใจมาก”ว่าแล้วนางก็เช็ดน้ำตาที่หางตา ช่างมีหัวใจของผู้เป็นแม่ที่คิดถึงลูก ต้องการเพียงให้ลูกชายมีความสุขจริง ๆ“ถ้าคุณชายเผยอาการหนัก ก็เรียกหมอได้”ความชอบที่เผยเสวียนมีต่อนาง นางเข้าใจดี แต่นางไม่ได้ชอบอีกฝ่ายเลยเป็นเพื่อนกันได้ แต่หากต้องการการตอบรับ นางไม่สามารถให้ได้“คุณหนูฟู่...” เผยฮูหยินไล่ตามมาถึงประตูก็ยังรั้งเมี่ยชิงหว่านไว้ไม่อยู่ มองตามแผ่นหลังของอีกฝ่ายที่ไม่หันหลังกลับ พลางขมวดคิ้ว“คุณหนูฟู่ผู้นี้ใจร้ายมาก ข้าโน้มน้าวถึงขนาดนี้ นางยังไม่อยู่ต่อ”ถ้าเมี่ยชิงหว่านอยู่ที่นี่คงตกใจมาก เผยฮูหยินเปลี่ยนอากัปกิริยาจากแม่ผู้จนปัญญาเมื่อครู่ กลายเป็นเต็มไปด้วยความโกรธเคืองทันทีเผยเสวียนที่ยังนอนพูดจาเลอะเลือนอยู่บนเตียงเมื่อครู่ก็ลุกขึ้นนั่งเช่นกัน“ท่านแม่ระวังคำพูดด้วย หน้าต่างมีหูประตูมีช่อง”ที่แท้สองแม่ลูกคู่นี้เส
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 701
ทางสายนี้ เว้นเสียแต่ร้านดอกท้อที่มีกิจการเต็มทุกพื้นที่แล้ว ร้านอื่นสองสามแห่งล้วนลำบากมากกู้หว่านเยว่ดื่มชาหนึ่งอึก“กิจการร้านดอกท้อดีเพียงนี้ น่ากลัวว่าร้านขายชาดแห่งอื่นอีกหลายร้านจะต้องนั่งไม่ติดแน่”ชิงเหลียนและหงเจาลำพองใจมาก “พวกเขาร้อนใจไปก็ไม่ได้อะไร ชาดของร้านพวกเราใช้ได้ดีกว่าร้านอื่นมากนัก”ทั้งสองคนพูดไป จู่ๆ ก็เกิดเสียงดังหน้าประตู“ทุกคนอย่าซื้อที่นี่เลย ร้านเพียวเซียงจวีข้างๆ ขายผงหยกนารี หนึ่งกล่องเพียงหนึ่งตำลึงเท่านั้น”วันนี้มิใช่วันที่หนึ่ง และไม่ใช่วันที่สิบห้า ผงหยกนารีของร้านดอกท้อไม่ขายมีคนมากมายล่วงหน้ามาถามถึงผงหยกนารี กลับไม่ได้รับอะไร กำลังผิดหวังอยู่เชียว ก็ได้ยินว่าร้านเพียวเซียงจวีเองก็มีผงหยกนารี แต่ละคนหูตั้งตรง“หนึ่งตำลึง? ผงหยกนารีของร้านดอกท้อตั้งสิบตำลึงนะ”“ความแตกต่างนี้มากเกินไปแล้วกระมัง”“ล้วนเป็นขี้ผึ้งสีขาวเฉกเช่นเดียวกัน แม้แต่กล่องเหล็กก็เหมือนกันทุกกระเบียดนิ้ว พวกเราลองไปซื้อดูดีหรือไม่?”ฮูหยินสองสามคนพูดไป จูงมือกันแยกย้ายออกจากร้านดอกท้อ ไปที่ร้านเพียวเซียงจวีทันใดนั้นคนภายในร้านดอกท้อถึงขั้นน้อยลงครึ่งหนึ่งรอยยิ้ม
Bab terbaru
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1656
“ข้าไม่รู้ว่าพวกเขาอยากฆ่าพวกเจ้า ก็แค่บังเอิญโดนข้าจับได้เสียก่อน”“พระมเหสี ข้าเอง”เกาเจี้ยนจะกล้าให้กู้หว่านเยว่ลงมือเองได้อย่างไร เขารีบรุดหน้าเข้าไปคว้าเชือกป่านจากมือของนาง แล้วจับคนชุดดำทั้งห้าคนลากไปมัดเอาไว้ด้วยกัน“จริงสิ ใต้ต้นไม้ใหญ่ฝั่งตะวันออกเฉียงใต้ยังมีคนชุดดำที่โดนข้าฟาดสลบอีกหนึ่งคน เจ้าส่งคนไปลากเขามามัดไว้ด้วยกันเถอะ”จะปล่อยให้คนชุดดำมีโอกาสรอดกลับไปรายงานเจ้านายของมันแม้แต่คนเดียวไม่ได้“พระมเหสีโปรดวางใจ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”เกาเจี้ยนรีบพุ่งตัวออกจากค่าย ทันทีที่ออกไป จู่ ๆ หนังตาก็กระตุกมิน่าล่ะกู้หว่านเยว่จึงสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลทหารลาดตระเวนนอกค่ายแห่งนี้พากันล้มลงไปบนพื้นและหลับไปเสียงกรนของทุกคนดังสนั่น และมีน้ำลายไหลยืดจากมุมปาก ทหารลาดตระเวนปกติที่ไหนจะเป็นเช่นนี้? “รีบลุกขึ้นได้แล้ว นอนอะไรกันนักหนา หลับสบายกันขนาดนี้จนไม่รู้ว่าค่ายของตัวเองถูกทำลายไปแล้ว”เกาเจี้ยนเดินขึ้นหน้า ยกเท้าเตะทหารสองนายตรงหน้า“ท่านแม่ทัพ เกิดอะไรขึ้น?”“ข้าหลับได้อย่างไร?”ทหารสองคนมีสีหน้างัวเงีย รีบคุกเข่าขอความเมตตาจากเกาเจี้ยน“ท่านแม่ทัพได้โปรดไว้
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1655
ตอนนี้เอง กู้หว่านเยว่ปรากฏตัวออกจากที่ลับอย่างว่องไว เล่นงานคนชุดดำสองคนจนล้มลงไป“แย่แล้ว มีกับดัก!”คนชุดดำที่เหลือเห็นกู้หว่านเยว่มีวิชายุทธ์สูง เวลาเพียงชั่วพริบตาก็สามารถล้มสหายสองคนของพวกเขาได้ หันหลังเตรียมหนีโดยไม่ยั้งคิด“คิดหนีตอนนี้ ไม่สายเกินไปหรือ?”กู้หว่านเยว่พุ่งตัวไปที่หน้าประตูกระโจม สาดผงยาพิษใส่พวกเขา“มีพิษ!”ทำให้กู้หว่านเยว่แปลกใจก็คือหัวหน้าคนชุดดำมีท่าทีตอบสนองอย่างว่องไวและกลั้นหายใจได้ทันท่วงที หลบหลีกผงยาพิษของนาง“ดูท่าแล้วพวกเจ้าแต่ละคนล้วนเป็นปรมาจารย์ใช้ยาพิษสินะ”กู้หว่านเยว่หรี่ตาลง หยิบกระบองไฟฟ้าอันหนึ่งออกจากมิติจากนั้นเหินบินขึ้นไป เหวี่ยงกระบองไฟฟ้าใส่ร่างพวกเขาชั่วขณะแตะโดนกระบองไฟฟ้า พวกเขาเพียงรู้สึกชาไปทั่วทั้งสรรพางค์กาย เบื้องหน้ามืดมิด ชักกระตุกระลอกหนึ่งแล้วล้มลงบนพื้นหลังมั่นใจว่าคนชุดดำทั้งห้าหมดสติไปแล้ว กู้หว่านเยว่ถึงเก็บกระบองไฟฟ้า หันหลังเดินไปทางเกาเจี้ยน“แม่ทัพใหญ่เกา! ตื่นๆ รีบตื่นเร็วเข้า”กู้หว่านเยว่ผลักไหล่ของเกาเจี้ยน เห็นเขายังไร้ท่าทีตอบสนอง ดึงแขนเสื้อขึ้น ออกแรงตบหน้าของเขาเกาเจี้ยนกำลังหลับฝันหวาน สั
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1654
กู้หว่านเยว่อ่านความคิดของเขาออก ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง ดึงคางของเขาออก จากนั้นยกขาหนึ่งข้างเหยียบหลังของเขาไว้และกดลงบนพื้น“สงบเสงี่ยมสักหน่อย หาไม่แล้วจะฆ่าเจ้า!”กู้หว่านเยว่พูดเตือนหนึ่งประโยคคนชุดดำอยากพูดอะไร แต่เพราะคางถูกดึงออกแล้ว ไม่สามารถพูดออกมาได้แม้ครึ่งประโยค ทำได้เพียงหันหน้า ใช้สายตาโหดเหี้ยมสบมองกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่กลับไม่ตามใจเขา เหวี่ยงหมัดใส่เขาแรงๆ ทีหนึ่ง“มองอะไร ไม่เคยเห็นหญิงงามหรือ? รีบก้มหน้าให้ข้าดีๆ”คนชุดดำถูกหมัดนี้ของกู้หว่านเยว่ต่อยจนสันจมูกหัก เลือดพุ่ง เขาก้มหน้าลงไปด้วยความเจ็บปวดผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก“ข้าถามเจ้า ดึกดื่นค่ำมืดพวกเจ้ามาทำอันใดที่ค่ายของต้าฉีข้า? พวกเจ้ามีเป้าหมายอะไร? วางแผนเช่นไร?”เพราะเวลากระชั้นชิด กู้หว่านเยว่กังวลคนหนานเจียงยังมีแผนอื่นอีก ไม่พูดเหลวไหลกับคนชุดดำอีก หยิบยาพูดความจริงออกจากมิติและป้อนคนชุดดำ“พวกเราได้รับคำสั่งจากฮองเฮา ล่วงหน้ามาฆ่าชวีเฟิง”กู้หว่านเยว่ชะงักเล็กน้อย“พวกเจ้ารู้ข่าวว่าชวีเฟิงทรยศพวกเจ้าแล้ว พวกเจ้ารู้ได้เยี่ยงไร?”คิดไม่ถึงเลยว่าหูตาของคนหนานเจียงจะว่องไวถึงเพียงนี้“
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1653
“ข้านึกขึ้นได้ว่าลืมมอบของบางอย่างให้คุณชายอวิ๋น พวกเจ้าช่วยนำของสิ่งนี้กลับไปมอบให้เขาเถอะ”กู้หว่านเยว่หยิบขวดน้ำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์ออกจากใต้วงแขนหนึ่งในทหารชะงักไป พูดเสนอขึ้นว่า “ขวดเล็กๆ เพียงขวดเดียว ไม่ถึงขั้นต้องให้พวกเราสิบคนกลับไปพร้อมกันหรอกกระมัง หากพวกเรากลับไปทั้งหมด ก็ไม่มีคนปกป้องฮองเฮาแล้ว”“เอาเช่นนี้เถอะ ข้าน้อยจะนำของสิ่งนี้กลับไปให้คุณชายอวิ๋นเอง คนที่เหลืออยู่ติดตามท่านไปข้างหน้า ท่านคิดเห็นเช่นไร?”กู้หว่านเยว่ส่ายหน้า เหตุที่นางให้พวกเขานำน้ำแร่ศักดิ์สิทธิ์กลับไปก็เพราะต้องการสลัดพวกเขาทิ้งและใช้การเทเลพอร์ตหากพวกเขาตามอยู่ข้างหลัง นางจะเทเลพอร์ตได้เยี่ยงไร?“ฟังคำสั่งของข้า พวกเจ้ากลับไปก่อน ข้าไปหาเกาเจี้ยนคนเดียวก็พอ ครั้นถึงที่หมายข้าจะปล่อยพลุสัญญาณให้พวกเจ้า”“พวกเจ้าเห็นพลุสัญญาณแล้วก็รีบพาทุกคนมา”เสียงกู้หว่านเยว่เคร่งขรึมลง ไม่อนุญาตให้ทัดทานเหล่าทหารต่างสบตากัน สุดท้ายพยักหน้าลงและคุกเข่า“น้อมรับคำสั่งฮองเฮา”“พวกเจ้าไปเถอะ”กู้หว่านเยว่โบกมือ สิบคนลุกขึ้นจากพื้นพร้อมกัน พลิกตัวขึ้นม้าและย้อนกลับทางเดินเพื่อไปหาอวิ๋นมู่รอจนกระทั่งเงาร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1652
เกาเจี้ยนค้อนตาขาวใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง บัดนี้ชวีเฟิงยังเป็นนักโทษคนหนึ่ง เขาต้องจับตามองเอาไว้ให้ดี ป้องกันไม่ให้เขาหนีไป“พวกเราผู้ชายตัวโตสองคน จะนอนด้วยกันได้เยี่ยงไร?”ชวีเฟิงขมวดคิ้ว ทำเสียจนเกาเจี้ยนพูดไม่ออก“ข้าไม่รังเกียจเจ้า เจ้ายังกล้ารังเกียจข้าอีกนะ ตอนนี้เจ้าเป็นนักโทษ พูดมากถึงเพียงนี้ทำอันใด? เร็วๆ เข้าไป”ชวีเฟิงจนใจ ทำได้เพียงตามเกาเจี้ยนเข้ากระโจมไปพร้อมกัน เขาบีบจมูกของตนแน่น เกือบสำลักตายเพราะกลิ่นเท้าเหม็นของเกาเจี้ยน“รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมาก”เกาเจี้ยนหยิบถุงแพรออกจากอก นั่นคือลั่วยางเย็บให้เขา เขาวางไว้บนริมฝีปากและจุมพิตลงไปสองที จากนั้นเก็บกลับเข้าวงแขนคล้ายสมบัติล้ำค่าก็มิปาน ทิ้งตัวลงนอนหลับไปชวีเฟิงบีบจมูกของตน จากนั้นนอนหลับไปท่ามกลางความอึดอัดท่ามกลางความมืด คนชุดดำหนึ่งกลุ่มลอบเข้าใกล้ค่ายใหญ่“คำสั่งของฮองเฮา จะต้องฆ่าชวีเฟิงไอ้คนทรยศคนนี้ให้ได้”ขณะเดียวกัน ระหว่างเร่งเดินทางมายังหนานเจียง กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า มองทางอวิ๋นมู่อย่างกังวลแวบหนึ่ง“เจ้าไม่เป็นไรกระมัง จะหยุดพักผ่อนก่อนสักครู่หรือไม่?”เร่งเดินทางมาหลาย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1651
“แม่ทัพใหญ่เกา เรื่องคำสัญญาของต้าฉีย่อมไม่อาจบิดพลิ้วได้กระมัง?”มองบ้านเกิดที่เข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ชวีเฟิงเลียริมฝีปาก เอ่ยถามอย่างไม่วางใจ“รีบร้อนอะไร หรือว่าราชสำนักยังจะหลอกเจ้าอีกกระนั้น? วางใจได้ ตราบใดเจ้าช่วยต้าฉีกำราบหนานเจียง ถึงตอนนั้นเผ่าของเจ้าย่อมได้รับการปฏิบัติอย่างดีเป็นพิเศษ”ภายในก้นบึ้งสายตาของเกาเจี้ยนเผยแววอึ้งงันเมื่อสิบวันก่อนคนถูกกักบริเวณที่เจดีย์หนิงกู่อย่างชวีเฟิงได้ยินว่าต้าฉีและหนานเจียงแตกหักกัน โวยวายจะขอเข้าพบซูจิ่งสิงให้ได้องครักษ์จันทราเอือมระอา จึงพาเขาออกจากเจดีย์หนิงกู่มายังเมืองหลวงชั่วขณะชวีเฟิงได้พบซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่ ก็เผยท่าทีออกมาอย่างชัดเจนว่ายอมออกแรงเพื่อต้าฉี ขอเพียงต้าฉีปล่อยเขา ไม่ขังเขาไว้ที่เจดีย์หนิงกู่อีกคนผู้นี้ฉลาดมีไหวพริบยิ่งนัก ยังเสนออีกว่าหากเสร็จเรื่องแล้ว เขาอยากเป็นหัวหน้าตระกูลชวี เช่นนี้แล้ว ก็ไม่มีใครกล้าว่าเขาเรื่องสวามิภักดิ์ตาฉีอีกแม้ว่าพวกเขามีความมั่นใจว่าจะชนะ สามารถเอาชนะหนานเจียงได้ แต่มีคนนำทาง สามารถลดการบาดเจ็บล้มตายของทหารได้ ก็เป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งดังนั้นหลังซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1650
บัดนี้เห็นอยู่ว่าหนานเจียงของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวัน เหตุใดยังต้องทนต่อไปอีกเล่า?”ฮองเฮามีความทะเยอทะยานอย่างยิ่ง นับตั้งแต่ขึ้นสู่ตำแหน่งก็มุ่งมั่นบริหารจัดการบ้านเมือง จัดตั้งกองกำลังลับขึ้นมาหนึ่งหน่วยโดยเฉพาะ เพื่อเพาะเลี้ยงแมลงพิษและหนอนกู่อย่างลับ ๆ ความคิดของนางแตกต่างจากผู้นำคนก่อน ๆ ที่หลีกเร้นจากโลกภายนอก นางอยากจะได้ดินแดนและความมั่งคั่งของต้าฉีมิฉะนั้น เพียงแค่เพราะเฟิ่งหมิงกวง เป็นไปไม่ได้ที่ฮองเฮาหนานเจียงจะทรงยินยอมให้ส่งกองทัพไปยังต้าฉี“ความคิดของฮองเฮาพวกกระหม่อมย่อมทราบดี เพียงแต่ซูจิ่งสิงผู้นี้ เดิมเป็นแม่ทัพไร้พ่าย กองกำลังใต้บังคับบัญชาก็มีพลังรบเหนือชั้น ได้ยินมาว่าพวกเขามีดินปืนใช้ด้วย หากต้องรบกันจริง ๆ พวกกระหม่อมเกรงว่าจะมิใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขาพ่ะย่ะค่ะ”เหล่าผู้อาวุโสต่างมีสีหน้าวิตกกังวล“ก่อนหน้านี้ พวกเราได้ส่งกองกำลังไปหยั่งเชิงแล้ว ผลปรากฏว่าไม่เพียงแต่กองกำลังนั้นจะถูกทำลายสิ้นทั้งกองทัพ แต่ยังต้องสูญเสียทั้งองค์หญิงใหญ่และคุณชายชวีเฟิงไปด้วยเห็นได้ว่าซูจิ่งสิงนั้นมีกำลังและความสามารถจริง ๆ พวกเราต้องป้องกันไว้พ่ะย่ะค่ะ”ฮองเฮาแค่นเสียงเย็น
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1649
กู้หว่านเยว่พินิจมองบุตรชายอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพยักหน้า “ข้าว่าเข้าท่า ให้ราชครูโจวมาสอนขั้นพื้นฐานให้เขา สอนเขาอ่านหนังสือ”อ่านหนังสือ?เสี่ยวจ้านจ้านทำหน้ายู่ จมูกและตาย่นเข้าหากันแล้วอยู่ดี ๆ เหตุใดจึงพูดเรื่องเรียนหนังสือขึ้นมา?เขาไม่อยากเรียนหนังสือ เขายังเป็นแค่เจ้าเด็กตัวน้อยอยู่เลย“มะ ไม่เรียน...”เสี่ยวจ้านจ้านโบกมือเล็ก ๆ เป็นเชิงปฏิเสธกู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “จ้านจ้านเด็กดี ให้ราชครูโจวสอนเจ้าอ่านหนังสือนะ เขาเป็นถึงอาจารย์ของเสด็จปู่เชียวนะ ความรู้มากมายนัก”“มะ ไม่เรียน...ข้าจะกลับบ้าน!”เสี่ยวจ้านจ้านดิ้นขาไปมา คราวนี้แม้แต่ท่านแม่ก็ไม่ต้องการให้อุ้มแล้วเขาได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเหตุใดคนเราต้องเรียนหนังสือกันนะ?ซูจิ่งสิงคว้าตัวบุตรชายมา สีหน้าเคร่งขรึม “อย่างไรก็ต้องเรียนหนังสือ ถึงเวลานั้น พ่อจะหาสหายร่วมศึกษามาให้เจ้าสักสองสามคน ให้มาเรียนหนังสือกับเจ้า”“อ๊ะ!”เสี่ยวจ้านจ้านหน้าเจื่อน สลดลงอย่างสิ้นเชิงเหตุใดเขาต้องปรากฏตัวด้วย เขาอยากจะหายตัวไปเหลือเกิน“ท่านพี่ ท่านคิดจะหาเด็กคนไหนมาเป็นสหายร่วมศึกษาให้ลูกเราบ้าง?” สองสามีภรรยาล
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1648
“เข้าใจแล้ว”กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ตามต่อไปเถอะ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยกลับมารายงาน”“พ่ะย่ะค่ะ”องครักษ์จันทราออกไปแล้ว“น้องหญิง เจ้าสงสัยว่าฐานะของหญิงสาวผู้นี้ไม่ธรรมดาหรือ?”“ถูกต้อง ท่านยังจำตอนที่เราพบหญิงสาวผู้นี้ที่โรงเตี๊ยมได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าเหลือบไปเห็นใบหน้าของนาง ดูไม่ค่อยเหมือนชาวต้าฉีเท่าไรนัก ยิ่งไปกว่านั้น ในสายตาของนางยังแฝงไปด้วยความสูงศักดิ์อยู่บ้าง ยิ่งดูไม่เหมือนสามัญชนทั่วไป”กู้หว่านเยว่สงสัยว่าหญิงสาวผู้นั้นมาจากต่างแคว้นทว่า นางสังเกตดูอย่างละเอียดแล้ว หญิงสาวผู้นั้นไม่มีวรยุทธ์“ท่านพี่ ความคิดของข้าคืออย่าเพิ่งจับนางกลับมา ให้คนคอยจับตาดูนางอย่างลับ ๆ หากมีความเคลื่อนไหวใด ๆ ค่อยจับนางกลับมาก็ยังไม่สาย ไม่แน่ว่าอาจสามารถล่อศัตรูออกมาด้วยก็ได้”ซูจิ่งสิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ตกลง เอาตามที่เจ้าว่า”ความคิดของเขาเหมือนกับกู้หว่านเยว่หากสตรีผู้นี้ไม่ใช่ชาวต้าฉี เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นไส้ศึกที่แคว้นอื่นส่งมาเก็บตัวนางไว้ ไม่แน่ว่าอาจจะล่อให้ไส้ศึกคนอื่นปรากฏตัวออกมาได้ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยกัน อาหารมื้อหนึ่งก็ทานหมดพอดีก
