บทที่ 621

หร่านถิงที่ยังปากแข็งอยู่เมื่อครู่ก็พลันระเบิดอารมณ์ออกมา “ตอนข้าหรือ? อย่า อย่าตอนข้า”

การตอนนี้เลวร้ายยิ่งกว่าการถูกทรมานสิบประการเสียอีก!

เขาเป็นหนุ่มเจ้าชู้ที่ควบหญิงงามไม่เลือกหน้า

สิ่งนั้นคือชีวิตเขา

เป็นส่วนที่สร้างความสุขให้กับเขา

หากไม่มีสิ่งนั้นแล้ว เขายอมตายดีกว่า

ลู่จิงตั้งใจหยิบมีดตะขอเล็กเล่มหนึ่งออกมา “นายท่านดูมีดเล่มนี้ของข้าสิ นี่คือมีดสำหรับตอนขันทีที่ลูกสมุนของข้านำออกมาจากวังหลวง รับรองเลยว่ามันสามารถตัดน้องชายของเจ้าจนสะอาดเกลี้ยง ฮ่าๆ!”

“เจ้าอย่าเข้ามา อ๊าก!” หร่านถิงไม่เคยสิ้นหวังเช่นนี้มาก่อน

เขาไม่อยากขาดลูกสิ้นหลาน ลู่จิงจับเขากระชากขึ้นมา จากนั้นก็ถลกกางเกงของเขา

อาจเพราะหร่านถิงทนไม่ไหวอีกต่อไป ทั้งสองคนจึงได้ยินเขาสารภาพผ่านประตู

“ข้าพูดแล้ว ข้าสารภาพแล้ว!”

กู้หว่านเยว่กล่าวขึ้น “ลากเขาเข้ามา”

หร่านถิงดึงกางเกงไว้ จากนั้นก็คลานไปบนพื้นอย่างจนตรอก “หร่านเหยียน นางไม่ใช่น้องสาวของข้า”

“ข้าแค่รับเงิน มาหลอกล่อเจ้า”

ไม่รู้ว่าเขาเข้าถึงบทบาทมากเกินไปหรือเปล่า หร่านถิงถึงได้มองกู้หว่านเยว่ด้วยสายตาหลงใหล

“เจ้าเป็นคนแรกที่ต่อต้านเสียงฉินของข้า เ