LOGINShare
บทที่ 571
Related chapters
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 572
ผลปรากฏว่าหลังจากที่เดินผ่านมุม ๆ หนึ่ง เขาก็บังเอิญชนกับบุรุษปริศนาร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง“อยากตายนักหรือไร เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ? เห็น ๆ อยู่ว่าข้าเดินมาเหตุใดเจ้าถึงยังเดินเข้ามาชนได้?”เนี่ยชิงหลานไม่ได้อยากด่าทอ แต่นางเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจนคนผู้นั้นเห็นนางเดินตรงมา แต่กลับพุ่งเข้ามาชนนางอย่างไม่ยุติธรรม“ใครอยากตายกันแน่?”เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเนี่ยชิงหลานเหมือนโดนฟ้าผ่า“พี่ พี่ใหญ่ ท่านอยู่ในจวนไม่ใช่หรือ เหตุ...เหตุใดถึงมาโผล่ที่นี่ได้?”ระดับการพูดตะกุกตะกักแสดงออกถึงความตกใจภายในได้เป็นอย่างดีทำไมนางคิดไม่ถึง เมื่อครู่นางยังเอ่ยถึงพี่ชายตัวเองกับพี่หว่านเยว่อยู่เลย เพียงแวบเดียว พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาพอดี“ดี ดีมากจริง ๆ เจ้าแอบหนีออกจากบ้าน”เนี่ยเติ้งโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่กลับหัวเราะกลบเกลื่อน ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขาสร้างความหวาดกลัวให้ผู้คนไม่น้อย“พี่ใหญ่!”เนี่ยชิงหลานที่ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดินเมื่อครู่ เวลานี้นางกลับคุกเข่าลงไปบนพื้น จากนั้นก็กอดข้าของเนี่ยเติ้งพลางร้องไห้คร่ำครวญ“ข้าผิดไปแล้ว ท่านให้อภัยข้าเถิด ข้าสัญญาว่าครั้งต่อไปข้าจะไม่ทำอีกแล้ว”เนี่ยเติ้ง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 573
“พี่ใหญ่ ข้ามักจะติดตามท่านออกไปท่องยุทธภพอยู่บ่อยครั้ง เหตุใดครั้งนี้ท่านถึงต้องโกรธข้าเช่นนี้ล่ะเจ้าคะ?”เนี่ยชิงหลานค่อนข้างไม่เข้าใจความจริงแล้วการที่นางปลอมตัวออกมาและชอบทำตัวเป็นวีรสตรีไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก แต่ครั้งนี้พี่ใหญ่กลับโกรธนางมากเป็นพิเศษอีกทั้งก่อนหน้านั้นนางก็เคยประสบอันตรายมาก่อน หลังจากที่พี่ใหญ่รู้เรื่องนี้เขากลับไม่มีอารมณ์ตำหนินางเนี่ยเติ้งดีดหน้าผากของน้องสาวอย่างไม่สบอารมณ์“ข้าเคยพูดกับเจ้าแล้วไม่ใช่หรือ บัดนี้ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของลั่วอันกำลังเกิดความโกลาหลทุกระแหง เจ้ายังไม่ระวังตัวอีก หากเจ้าเป็นอะไรขึ้นมาข้าจะทำอย่างไร?”เนี่ยชิงหลานแลบลิ้นเล็กน้อย และไม่ได้เก็บคำพูดของพี่ใหญ่มาใส่ใจ ระหว่างนั้นกู้หว่านเยว่ที่อยู่อีกด้านก็กำลังตื่นตกใจ ก่อนหน้านั้นนางและสามีของนางยังคิดอยู่เลยว่าจะกล่าวเตือนอ๋องจินอย่างไรคาดไม่ถึงว่าความอ่อนไหวทางการเมืองของอีกฝ่ายจะรุนแรงเช่นนี้ ถึงขั้นตระหนักได้ว่าสตรีลึกลับผู้นั้นจะลงมือทำร้ายพวกเขา“พี่หว่านเยว่ ท่านช่วยข้าด้วยเถิด อย่าให้พี่ใหญ่เฆี่ยนข้าอีกเลย เพราะเขาลงโทษข้าสถานหนัก ข้าเจ็บจนแทบทนไม่ไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 574
กู้หว่านเยว่รับถ้วยชาพลางส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “ชมเจ้าก็ส่วนชมเจ้า แต่ที่พี่ใหญ่พูดก็ถูกต้อง บัดนี้สถานการณ์กำลังวุ่นวาย ในฐานะที่เจ้าเป็นท่านหญิง ย่อมถูกคนจับจ้องได้โดยง่าย ออกไปข้างนอกทางที่ดีควรพาคนรับใช้ติดตามไปด้วย แล้วอย่าเที่ยวไปท่องยุทธภพเองเด็ดขาด”หลังจากที่ถูกเนี่ยเติ้งสั่งสอนไปเมื่อครู่ เนี่ยชิงหลานก็รู้จักแยกแยะบัดนี้เมื่อถูกกู้หว่านเยว่สั่งสอน นางกลับแลบลิ้นอย่างเชื่อฟัง พยักหน้าเหมือนกระต่ายน้อยสีขาว“พี่หว่านเยว่พูดถูก ต่อไปนี้ข้าจะระวังตัว จะไม่ทำการบุ่มบ่ามเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว”ความจริงแล้วในใจของนางรู้ดีว่าสิ่งที่พี่ใหญ่พูดนั้นก็เพื่อตน พี่ชายคนนี้วิ่งตรงมาจากจวนอย่างกระวนกระวายใจ แน่นอนว่าเขาเป็นห่วงน้องสาวคนเล็กผู้นี้ เป็นห่วงความปลอดภัยของนางนางไม่ใช่คนอกตัญญู คนอื่นปฏิบัติดีกับนาง นางย่อมรู้ดี เพียงแต่ปากมันไม่ตรงกับใจ แต่ในใจนั้นเชื่อฟังอย่างว่าง่าย“พี่ใหญ่ข้ารู้ผิดแล้ว ต่อไปนี้ข้าจะไม่ทำแบบวันนี้อีก ข้าจะระวังตัวให้มากขึ้น ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับพี่ใหญ่จนพี่ใหญ่ต้องเป็นห่วงอีกแล้ว”เนี่ยชิงหลานลุกขึ้นยืนอย่างว่าง่าย และขอโทษเนี่ยเติ้ง“ท่านนะท่า
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 575
สิ่งที่เขาคิดในใจก็คือ ในเมื่อกู้หว่านเยว่เป็นผู้มีพระคุณของน้องสาวเขา เขาก็ต้องดูแลอย่างดี เพียงแต่น่าเสียดายที่กู้หว่านเยว่อยู่ที่นี่ได้ไม่นาน มิเช่นนั้นเขาคงเชิญอีกฝ่ายกลับจวนในฐานะแขกพิเศษด้วยตัวเองไปแล้วในเมื่อเป็นเช่นนี้เขาจึงปล่อยให้อีกฝ่ายพักอยู่ในโรงเตี๊ยมของเขาก่อน ถึงตอนนั้นโรงเตี๊ยมคงจะดูแลกู้หว่านเยว่เป็นอย่างดี จะได้ไม่ถือว่าเป็นการล่วงเกินผู้มีพระคุณด้วยกู้หว่านเยว่คิดไม่ถึงว่าโรงเตี๊ยมแห่งนี้จะเป็นกิจการของในจวนของเขา มิน่าล่ะเมื่อครู่เนี่ยชิงหลานถึงได้เดินเข้านอกออกในราวกับบ้านตัวเอง เจ้าของร้านและเด็กในร้านต่างก็รู้จักนางนางพยักหน้าอย่างเข้าใจ และยังรู้ถึงความคิดของอีกฝ่ายว่าอยากตอบแทนพระคุณของกู้หว่านเยว่ นางจะได้ไม่ต้องโวยวายให้เปลืองแรง“ขอบคุณท่านอ๋องมาก ข้าและสามีมาถึงที่แห่งนี้ ย่อมไม่คุ้นชินผู้คนและสถานที่ จริง ๆ แล้วข้ายังหาที่พักไม่ได้ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าสองคนคงต้องพักอ้างแรมที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้แล้ว”เนี่ยเติ้งมีความประทับใจต่อกู้หว่านเยว่ที่เพิ่งเจอกันผู้นี้ เพียงแต่เมื่อชำเลืองเห็นอีกฝ่าย ก็รู้ทันทีว่าอีกฝ่ายแต่งงานแล้วบัดนี้เมื่อได้ยินนางเอ่ย
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 576
“พี่ใหญ่และพี่หว่านเยว่พูดมากแล้ว คราวนี้ถึงตาข้าบ้าง”เนี่ยชิงหลานฟังบทสนทนาของทั้งสองคนอยู่ข้าง ๆ อย่างเงียบ ๆ บัดนี้ได้สบโอกาสควงแขนของกู้หว่านเยว่ และกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า“พี่หว่านเยว่ ท่านบอกว่าท่านมาจากเมืองจิน จริง ๆ แล้วข้าอยากไปที่นั่นมาก ที่นั่นสนุกหรือไม่? มีอะไรน่ากินบ้าง ได้ยินว่าเมืองหลวงเจริญรุ่งเรืองมาก รุ่งเรืองกว่าที่นี่เป็นสองเท่า ข้าพยายามหาโอกาสไปเที่ยวที่นั่นมาโดยตลอด”คำกล่าวนี้กลับไม่ได้ดูโกหกแต่อย่างใด ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้สถานที่ที่นางไปได้ไกลที่สุดก็คือเหอตง แม้ว่าพี่ใหญ่จะอนุญาตให้นางออกไปช่วยเหลือผู้อื่นและท่องยุทธภพ แต่โดยส่วนใหญ่ก็อยู่ภายใต้ขอบเขตการดูแลของพี่ใหญ่เรื่องนี้คงโทษเนี่ยเติ้งที่เข้มงวดเช่นนี้ไม่ได้ จริง ๆ แล้วเนี่ยชิงหลานก็เป็นเพียงเด็กสาวธรรมดา หากเจอกับอันตรายข้างนอก เกรงว่าคงจะเสียหายไม่น้อยแม้ว่าเขาจะให้เนี่ยชิงหลานออกมาช่วยเหลือผู้อื่น แต่เหอตงก็ยังอยู่ในขอบเขตการดูแลของพวกเขา ต่อให้เกิดอะไรขึ้นก็ยังง่ายต่อการช่วยเหลือเหมือนวันนี้ ผู้ว่าการอำเภอมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังช่วยเนี่ยชิงหลานออกมาได้ทันท่วงทีหากอยู่นอกเมือง
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 577
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็กล่าวลา ส่วนกู้หว่านเยว่ก็พักอยู่ในโรงเตี๊ยมชั่วคราวตกกลางคืน กู้หว่านเยว่กำลังแช่เท้าพลางกล่าวว่า“อ๋องจินคนนี้เป็นคนฉลาดมาก”ซูจิ่งสิงพยักหน้า “เปรียบเทียบระหว่างเนี่ยเติ้งและอ๋องจินแล้ว เนี่ยเติ้งกล้าหาญและระมัดระวังตัวมากกว่า”เขานึกเรื่องหนึ่งได้ “ชาวบ้านลือกันว่าอ๋องจินเป็นโรคเรื้อรัง อายุสามสิบแล้วยังไม่แต่งงาน”กู้หว่านเยว่ประหลาดใจมาก “วันนี้ข้ากลับมองไม่ออก”สองสามีภรรยากำลังนินทากันสนุกปาก ไม่นานก็เปลี่ยนหัวข้อ“น้องหญิง เรามาปรึกษาเรื่องเส้นทางที่กำลังจะเดินทางกันเถิด”ซูจิ่งสิงเช็ดเท้าให้กู้หว่านเยว่ ทั้งสองคนนั่งบนเตียงด้วยกันหลังจากเหตุการณ์ในเหอตงสิ้นสุดลง สองสามีภรรยาก็ตัดสินใจว่าจะพักที่นี่หนึ่งคืน เช้าวันที่สองค่อยเดินทางกลับเจดีย์หนิงกู่“พวกเจ้าจะไปแล้วหรือ?”เนี่ยชิงหลานยังอาลัยอาวรณ์ นัยน์ตาคู่นั้นมองกู้หว่านเยว่ด้วยความคาดหวังกว่านางจะเจอคนที่ถูกใจไม่ใช่เรื่องง่าย ยังไม่ทันได้อยู่ด้วยกันเกินสองวันเลย ใครบ้างจะไม่อาลัยอาวรณ์?“พี่หว่านเยว่ ท่านทิ้งที่อยู่ของท่านให้ข้าได้หรือไม่ ข้าจะไปหาท่านเอง?”กู้หว่านเยว่ไม่
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 578
“ใช้คนเท่าไหร่ถึงสร้างถนนเสร็จเร็วเช่นนี้?” พวกเขาจากที่นี่ไปแค่หนึ่งเดือนเอง“วันนี้ใต้เท้าจี้ไปเหมืองแร่แล้ว” ผู้ใหญ่บ้านเฉินชี้เข้าไปยังห้องที่อยู่ทางทิศตะวันตก“หลังจากที่พวกท่านจากไปได้ไม่นาน ก็มีผู้ลี้ภัยหลายกลุ่มหลั่งไหลกันมาที่นี่ ทันทีที่สองกลุ่มแรกมาถึงหมู่บ้านสือหานของเรา พวกเขาก็อาสาเข้ามาช่วยซ่อมถนนจนเสร็จ”มีพละกำลังเหล่านี้ ความเร็วในการซ่อมถนนก็ทวีคูณเป็นไม่รู้กี่เท่าตัวกู้หว่านเยว่เพิ่งเคยเห็นบ้านชั้นเดียวที่สร้างด้วยอิฐหลังนั้น ก่อนออกเดินทางนางได้กำชับกับฟู่หลานเหิงและผู้ว่าการอำเภอหลายท่านแล้วหากมีผู้ลี้ภัยเดินทางมายังเจดีย์หนิงกู่ ห้ามขวางเด็ดขาด สร้างที่พักอาศัยให้กับผู้ลี้ภัยในทุกหมู่บ้าน ให้พวกเขาซ่อมถนน ขุดเหมืองไม่ก็ทำฟาร์มดูท่าทางคนเหล่านี้จะทำตามคำสั่งของนาง กู้หว่านเยว่จึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ผู้ใหญ่บ้าน พวกเรากลับบ้านกันก่อนเถอะ พรุ่งนี้เจ้าค่อยเรียกจี้ฮั่นโม่เข้ามารายงานพร้อมกันก็ได้”เพราะถนนปูนซีเมนต์เหล่านี้ยังแห้งไม่สนิท ซูจิ่งสิงจึงต้องอ้อมกลับบ้านอีกทางใครจะรู้ว่าหลังจากที่มาถึงปากทาง จะมีคนพุ่งออกมา“แม่นางกู้！”หลังจากมองอย่างละเอี
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 579
“ต่อให้ตรวจได้ก็ไม่ให้เจ้าตรวจเขาหรอก ใครใช้ให้เขาไม่เชื่อเจ้าล่ะ”ซูจิ่งสิงไม่ใช่คนตระหนี่ เพียงแต่เขาไม่ชอบให้ใครมาสงสัยในตัวกู้หว่านเยว่กู้หว่านเยว่รู้ว่าซูจิ่งสิงออกหน้าเพื่อตน จึงอดขบขันไม่ได้ กระทั่งปล่อยเขาเลยตามเลย“ขุนพลหวัง เช่นนั้นก็รอทานมื้อค่ำเสร็จก่อน เจ้าค่อยมาเถิด”“...อื้อ ก็ได้”หวังปี้หลบหลีกไปด้านข้างอย่างน้อยเนื้อต่ำใจรถม้าได้เคลื่อนตัวกลับมาถึงบ้านคนแรกที่วิ่งออกมาก็คือนางหยางเมื่อเห็นซูจิ่งสิงบังคับม้าอยู่ด้านหน้า นางก็รีบตะโกนด้วยความดีใจ“กลับมาแล้ว จิ่งสิงและหว่านเยว่กลับมาแล้ว พวกเขากลับมาแล้ว!”สิ้นสุดเสียงนี้ ซูจิ้งและซูจิ่นเอ๋อร์ที่อยู่ด้านในก็พากันวิ่งออกมา“อาป๊า อาป๊า!” ซูจิ้งร้องเรียกด้วยสีหน้าดีใจ“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ ข้าคิดถึงพวกท่านจะตายอยู่แล้ว!”ซูจิ่นเอ๋อร์รีบวิ่งมาด้านหน้าของรถม้า จากนั้นก็โผเข้ากอดกู้หว่านเยว่ทันทีส่วนคนอื่นก็ทยอยกันล้อมสองคนนั้นไว้นางหยางปาดน้ำตา “กลับมาก็ดีแล้ว เช้าวันนี้ข้ายังคุยกับพ่อเจ้าอยู่เลย พวกเจ้าจากบ้านไปหนึ่งเดือนแล้วยังไม่ได้รับข่าวคราว วิงวอนขอให้พวกเจ้าอย่าเจออุปสรรคอะไรเลย”ซูจิ่งสิงโบกมือไปมา
Latest chapter
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1432
“ข้าไปดูดินปืนได้หรือไม่?”ฮั่วจี๋กลืนน้ำลาย เขาอยากรู้อยากเห็นมากจริง ๆ หวังปี้มองไปยังกู้หว่านเยว่ กู้หว่านเยว่พยักหน้า“ได้ เดี๋ยวข้าจะพาท่านไปดู”“ขอบคุณมาก”อวิ๋นมู่ยิ้มเล็กน้อย กู้หว่านเยว่มองไปที่เขา “เดินทางมาเหนื่อยยากลำบาก เจ้าทานอะไรหรือยัง? ข้าจะพาเจ้าไปทานข้าวนะ”ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็นพอดี“ได้”อวิ๋นมู่พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม ทันใดนั้นก็มีศีรษะโผล่ออกมาจากด้านหลัง ทำให้กู้หว่านเยว่ตกใจ“พี่สะใภ้!”มู่หรงฉางเล่อแต่งกายเป็นบุรุษอีกแล้ว คราวนี้ปลอมตัวเป็นบ่าวรับใช้ ติดตามอยู่ด้านหลังอวิ๋นมู่“เจ้ามาได้อย่างไร?”กู้หว่านเยว่ตกใจ เด็กสาวคนนี้ไม่รออยู่ที่เจดีย์หนิงกู่อย่างสงบ วิ่งมาที่สนามรบทำไมกัน?“ข้ามาช่วย!”มู่หรงฉางเล่อทุบหน้าอกของตนเอง อย่าเห็นว่าเด็กสาวคนนี้อายุน้อย แต่ก็เป็นคนที่รักชาติบ้านเมืองเช่นกัน“แม้ว่าข้าจะเข้าไปในสนามรบไม่ได้ แต่ข้าได้ยินท่านแม่ข้าพูดว่า ฝ่ายสนับสนุนก็มีหลายอย่างที่สามารถช่วยได้”อวิ๋นมู่พยักหน้าเห็นด้วย“ครั้งนี้ต้องขอบคุณนาง ถึงได้ส่งดินปืนมาได้อย่างปลอดภัย”ที่แท้ระหว่างทางพวกเขาเจอกับพวกโจร อาศัยไหวพริบของมู่หรงฉางเล่อ ไ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1431
หลี่เยว่แอบเหลือบมองกู้หว่านเยว่เงียบ ๆ แวบหนึ่งหลี่จินไม่เข้าใจ ยังคงเร่งเร้านาง “น้องเล็ก ท่านหมอหญิงถามเจ้าอยู่นะ เหตุใดเจ้าถึงได้เหม่อลอย?”“เป็นคุณหนูท่านหนึ่งที่ให้ข้ามา”หลี่เยว่ได้สติกลับมา สีหน้าดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย“นะ นางถามทางข้า พอให้ปิ่นปักผมข้าแล้วก็ออกจากเมืองไป”อาจเป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่โกหก นางจึงพูดตะกุกตะกัก“ข้าก็ไม่รู้ว่านางไปที่ใด”กู้หว่านเยว่ไม่ได้ถามอะไรมากนัก พาชิงเหลียนออกจากร้านขายยาเมื่อขึ้นรถม้า ก็เอ่ยขึ้นว่า “เจ้าไปหาคนมาสองคน แอบตามไปดูที่บ้านสกุลหลี่”ทั้งสองคนกลับไปที่สกุลฮั่ว หนานหยางอ๋องกำลังนำเหล่ารองแม่ทัพมารอนางอยู่“พระชายา” หวังปี้ก้าวเข้ามา เดินเคียงข้างกู้หว่านเยว่ด้วยความกระตือรือร้น “ท่านแม่ทัพและเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชากำลังรอคำชี้แนะจากท่าน แม่ทัพเมืองซุ่ยโจวได้ยินว่าเมืองเหยาถูกพวกเรายึดไปแล้ว ดูเหมือนว่าจะยกทัพมาโจมตี”กู้หว่านเยว่หยุดฝีเท้า อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเมืองเหยาถูกพวกโจรยึดครองนานกว่าครึ่งเดือน ก็ไม่เห็นว่าทางซุ่ยโจวจะมีการเคลื่อนไหวใด ๆ บัดนี้ถูกเจดีย์หนิงกู่ยึดครองไปแล้ว ถึงได้เริ่มร้อนใจหรือ?“แ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1430
“บุตรสาวตระกูลอาวุโสจางเพิ่งจะอายุเพียงสิบห้าปีเอง”หลี่จินทอดถอนใจเพราะอีกฝ่ายมีรูปโฉมงดงามมาก ดังนั้นตระกูลอาวุโสจางจึงรักบุตรสาวคนนี้มาก ไม่อยากให้นางแต่งงานเก็บนางไว้ในบ้านตลอด ตั้งใจว่าจะเก็บนางไว้เพิ่มอีกสักสองสามปีบุตรสาวอันเป็นที่รักที่พวกเขาคอยทะนุถนอมมาอย่างดีราวกับไข่มุกอันเลอค่าก็ดันถูกโจรเหล่านั้นบุกเข้ามาอย่างคาดไม่ถึงกระทั่งเห็นนางในกลุ่มคนจึงลากนางออกมาจากกลุ่มคน แล้วฝืนใจนางกลางถนนตอนกลางวันแสก ๆ เนื่องจากนางเป็นสตรีจากตระกูลผู้ดี ไหนเลยจะรับความอัปยศอดสูนี้ได้?หลังจากที่แม่นางจางกลับไป นางก็เป็นบ้าทันทีในขณะที่คนในบ้านไม่ทันสังเกต นางก็กระโดดบ่อน้ำจบชีวิตลงกว่าจะหามศพขึ้นมาจากน้ำได้ก็อืดแล้วเรื่องนี้สร้างความตื่นตกใจให้เด็ก ๆ ไม่น้อยนางหลินร้องไห้สะอื้นกู้หว่านเยว่ยืนฟังเรื่องนี้อยู่ด้านนอกก็ยังรับไม่ได้ยามศึกสงคราม คนที่โชคร้ายที่สุดก็คงจะเป็นชาวบ้านอาวุโสแต่ก็หวังว่าสงครามระหว่างเจดีย์หนิงกู่และราชสำนักจะสิ้นสุดในเร็ววัน และเข้าช่วยเหลือชาวบ้านนับหมื่นจากภัยพิบัติในครั้งนี้“ข้ามาดูบาดแผลให้ภรรยาของเจ้า”กู้หว่านเยว่เอ่ย ตัดบทสนทนาของเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1429
นี่มันเวลาไหนกันแล้ว?นางหลินป่วยหนักปางตายขนาดนี้นางจะมัวแต่คิดถึงหลาน ๆ โดยไม่สนใจความเป็นความตายของลูกสะใภ้ได้อย่างไร?แม่หลี่หัวเราะเยาะ“แสดงว่าในสายตาของเจ้า แม่สามีอย่างข้าเป็นคนเช่นนี้”ไม่รู้อะไรเอาเสียเลย!นางหลินดูหงอยลงทันทีเดิมทีนางขี้กลัวอยู่แล้ว บวกกับที่แม่สามีมักจะมีฝีปากร้ายกาจเช่นนี้เพราะความอคติแบบนี้ จึงคิดว่าตนนั้นคงเข้ากับแม่สามีไม่ได้ “ขอโทษเจ้าค่ะ ท่านแม่...”ไม่ว่านางจะผิดหรือไม่ผิด นางก็มักจะรีบก้มหน้าสำนึกผิดก่อนเสมอแม่หลี่ยิ่งขบขัน “ข้ายังไม่ว่าเจ้าเสียหน่อย เจ้าทำท่าทางหวาดกลัวเช่นนั้นให้ใครดูล่ะ รีบนอนลงเดี๋ยวนี้เลย เกิดแผลปริขึ้นมา สามีของเจ้าคงได้เอาชีวิตข้าแน่”“น้องหญิง เจ้านอนพักก่อนเถอะ”หลี่จินรีบเข้าไปประคองนางหลินให้นอนลงแม้ว่าแม่หลี่จะมีฝีปากร้ายกาจ แต่ก็มักจะโกรธง่ายหายเร็วหลังจากได้ระบายออกมาทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ“ในตอนที่ข้ามาถึง ได้ยินเยว่เอ๋อร์บอกว่า เจ้าต้องพักฟื้นอีกหลายวัน หลายวันนี้เรื่องภายในบ้านก็ยกให้เป็นหน้าที่ของข้าแล้วกัน เจ้ารักษาเนื้อรักษาตัวอยู่ในโรงหมอนี้อย่างสงบเถิด”คำกล่าวของแม่หลี่ทำให้นางหลินน้ำตาเ
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1428
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันนั้น เสียงปริศนาเสียงหนึ่งก็ตะโกนดังมาจากด้านล่างที่แท้ก็เป็นน้องสาวจากตระกูลหลี่จินที่มาหาเขานี่เอง บอกว่าท่านแม่หลี่ก็มาเยี่ยมด้วย“พวกเจ้านะพวกเจ้า ชักจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้ว เรื่องใหญ่ขนาดนี้ก็ยังไม่บอกข้า”ทันทีที่ลงมาถึงชั้นล่างก็ได้ยินเสียงที่ดุดันของสตรีผู้หนึ่งดังมาจากด้านใน“หากไม่ใช่เพราะข้ากลับมาจากทุ่งนา แล้วได้ยินป้าหวังข้างบ้านบอก ข้าก็คงไม่รู้ว่าพวกเจ้ามาโรงหมอ”หญิงวัยกลางคนด่ากราดเสียงดัง มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าดูไม่สบอารมณ์หลี่จินค่อนข้างลำบากใจ“เสียมารยาทยิ่งนัก แม่ของข้าก็เป็นเช่นนี้แหละ ชอบเอะอะโวยวาย”กู้หว่านเยว่เลิกคิ้วสูง มั่นใจว่าสตรีผู้นี้จะต้องเป็นแม่สามีขี้หงุดหงิดอย่างแน่นอนมิน่าล่ะก่อนหน้านั้นนางหลินถึงได้มีท่าทีหวาดกลัว ไม่กล้าให้หมอผู้ชายตรวจร่างกาย เพราะกลัวว่าหากถูกแม่หลี่รู้เข้า จะถูกไล่ออกจากบ้านอย่างแน่นอนในขณะที่กู้หว่านเยว่กำลังจะกลับนั้น นางได้เข้าไปจับชีพจรให้นางหลินอีกครั้ง“ท่านแม่ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังท่าน”นางหลินยังนอนอยู่บนเตียง ตอนนี้ไม่สามารถลุกขึ้นได้นางมีสีหน้าลำบากใจ หดคอเหมือน
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1427
หลังจากลองกดหน้าท้องแล้ว กู้หว่านเยว่ก็ยิ่งมั่นใจว่าอาการบาดเจ็บของนางหลินจะต้องเกิดจากรังไข่ที่ฉีกขาดอย่างแน่นอน“มีเลือดออกเป็นจำนวนมาก แถมภรรยาของเจ้าก็ยังหน้าซีดราวกับกระดาษ ปวดท้องตลอดเวลาแบบนี้ อาจจะทำให้ช็อกได้ทุกเมื่อ ต้องเข้ารับการผ่าตัดโดยด่วน”กู้หว่านเยว่ดึงมือกลับ นางหลินยังคงนอนอยู่บนเตียง เหงื่อไหลพรากราวกับสายฝน นางยังคงสะลึมสะลือหลี่จินจึงกล่าวถามว่า “ผ่าตัดหรือ? อะไรคือผ่าตัด?”“คือการกรีดเปิดหน้าท้องของภรรยาเจ้า จากนั้นก็ซ่อมแซมบาดแผลภายในร่างกาย ห้ามเลือดให้นาง ไม่ให้เลือดไหลออกมาจากบาดแผลของนางอีก”อีกฝ่ายไม่เคยเจอวิธีการนี้ในตำรามาก่อน กู้หว่านเยว่พยายามใช้ภาษาที่เข้าใจง่ายอธิบายให้เขาฟังหลี่จินเข้าใจแล้ว แต่กลับตกใจไปชั่วขณะ“ต้องกรีดหน้าท้อง? เช่นนั้นภรรยาของข้าก็ยิ่งทรมานนะสิ”เขามีสีหน้าเป็นกังวล แต่เขากลับเป็นคนซื่อตรง ไม่ได้ซักถามกู้หว่านเยว่ต่อเพียงแต่เป็นห่วงกลัวนางหลินจะทนไม่ไหว เจ็บจนปางตาย“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องกังวล ข้ามียาระงับความเจ็บปวด หากภรรยาของเจ้ากินยานี้แล้ว จะไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น”กู้หว่านเยว่มองไปยังอีกฝ่ายจะผ่าตัดได้หรือไม
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1426
“ท่านผู้นี้คือ?”เมื่อหลี่จินได้ยินเสียงของกู้หว่านเยว่ ก็รีบหันไปมองนางทันทีแต่กู้หว่านเยว่ใส่หมวกม่านอยู่ ดังนั้นทุกคนจึงมองไม่เห็นโฉมหน้าของนาง“อย่าเปิดเผยสถานะของข้า”กู้หว่านเยว่กระซิบบอกข้างหูของเจ้าของร้านเบา ๆ เจ้าของร้านจึงรีบพยักหน้า เขารู้ว่ากู้หว่านเยว่มีทักษะการแพทย์ จึงหาข้ออ้างไปเรื่อย “นี่คือหมอหญิงในร้านขายยาของเรา ในเมื่อภรรยาของเจ้าไม่ยอมให้หมอผู้ชายตรวจร่างกาย มิสู้ให้หมอหญิงท่านนี้ตรวจร่างกายให้ภรรยาของเจ้าล่ะ?”เขาลองหยั่งเชิง“ไม่รู้ว่าพวกเจ้าจะยอมหรือไม่”สาเหตุที่นางหลินไม่ยอมให้หมออาวุโสผู้นั้นตรวจร่างกายของนาง เพราะเหตุผลที่ว่าชายหญิงมิควรใกล้ชิด นางทนต่อคำครหาเหล่านั้นไม่ได้ ทั้งยังกังวลว่าหลังจากที่เรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจะถูกผู้อื่นตำหนินางไม่อยากหาเรื่องใส่ตัวจริง ๆ บัดนี้ไหน ๆ ก็มีหมอหญิงแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องปฏิเสธ จึงรีบพยักหน้า“หากหมอหญิงผู้นี้สามารถตรวจร่างกายให้ข้าได้ เช่นนั้นก็ดี”นัยน์ตาของหลี่จินเปล่งประกาย“ได้โปรดท่านหมอช่วยตรวจร่างกายให้ภรรยาของข้าด้วยเถิด”กู้หว่านเยว่เดินเข้ามา เจ้าของร้านรีบยกเก้าอี้ตัวหนึ่งมาให้นา
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1425
“หากเจ้าไม่สบายตรงไหน อย่าฝืนทนเด็ดขาด ต้องตรวจให้แน่ใจ”สายตาของบุรุษฉายแววร้อนใจ มีท่าทีเป็นห่วงอย่างชัดเจนหมอที่อยู่ด้านหลังเห็นทั้งสองคนลังเล จึงอดกล่าวเตือนไม่ได้“หากท่านทั้งสองคนไม่อยากตรวจ ก็ขยับไปด้านข้างก่อนเถิด อย่าทำให้คนที่มาต่อแถวรอตรวจต้องเสียเวลา”“ไปกันเถอะ”สตรีผู้นั้นพยายามลากบุรุษข้างกายออกไป ชาวบ้านที่ได้รับบาดเจ็บด้านหลังจึงรีบรุดขึ้นหน้าทันที เพียงแต่ทันทีที่พวกเขาก้าวเท้าออกไป ภาพตรงหน้าของสตรีผู้นี้ก็ดับวูบ เป็นลมล้มลงไปกองกับพื้น“น้องหญิง ๆ เจ้าเป็นอะไรไป?”หลี่จินกอดนางหลินไว้ จากนั้นก็ตะโกนเสียงดังอย่างร้อนใจ“ใครก็ได้มาช่วยดูอาการให้น้องหญิงของข้าหน่อย?”คนที่อยู่โดยรอบรีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว กู้หว่านเยว่จึงมองไปทางเจ้าของร้านเจ้าของร้านกลับไม่ได้แปลกใจกับสถานการณ์ตรงหน้าในช่วงสองวันที่ผ่านมานี้มีชาวบ้านมาหาหมอเป็นจำนวนมาก บางครั้งก็มีชาวบ้านที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเป็นลมหมดสติอย่างฉับพลันทันทีที่มาถึงหน้าโรงหมอเขาออกคำสั่งอย่างเป็นระบบระเบียบ“ขอผู้ช่วยสองคน ยกแม่นางผู้นี้ขึ้นเปล แล้วหามเข้าไปตรวจภายในห้อง”ผู้ช่วยที่รอคำสั่งอยู่ด้านหลังก็ร
ชายาแพทย์พลิกชะตา บทที่ 1424
จากเนื้อหาที่ซูจิ่งสิงเขียนไว้ในจดหมาย บอกไว้ว่ากองทัพของเจดีย์หนิงกู่ได้ข้ามแม่น้ำมู่ตันโดยสมบูรณ์แล้ว บัดนี้กำลังมุ่งหน้าสู่ชายฝั่งของกองทัพจากราชสำนักที่อยู่ตรงข้ามกับแม่น้ำมู่ตันกองทัพของทั้งสองฝ่ายต่างก็ร่วมบรรเลงเพลงรบด้วยกัน เพราะฝั่งของเรามีดินปืน ทำให้ศัตรูพ่ายแพ้สงครามถึงสองครั้งสงครามยืดเยื้ออย่างน้อยครึ่งเดือน ในที่สุดกองทัพที่มีทหารนับแสนคนของราชสำนักก็ได้ต้องถอยทัพออกจากแม่น้ำมู่ตันหลังจากที่กู้หว่านเยว่อ่านจบแล้ว มุมปากก็ได้กระตุกยิ้มอย่างชื่นชมนางรายงานสถานการณ์ของเมืองเหยาให้ซูจิ่งสิงรับรู้แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องการบอกอีกฝ่ายว่าตอนนี้ตัวเองปลอดภัยดี เขาไม่ต้องเป็นห่วง รับมือกับศึกอย่างสบายใจได้เลยเมืองเหยาเกิดหายนะอย่างรุนแรง นางต้องอยู่ที่นี่ต่ออีกระยะหนึ่ง เพื่อช่วยฟื้นฟูเหตุการณ์หลังสงครามหลังจากเขียนจดหมายเสร็จแล้ว กู้หว่านเยว่ก็นำม้วนกระดาษผูกติดกับขาของนกพิราบทองคำ“ไปเถอะ ไปหาเจ้าของของเจ้า”นกพิราบทองคำกางปีกโผบินออกไป“ฮูหยินคิดถึงท่านอ๋องใช่หรือไม่เจ้าคะ?”ชิงเหลียนเห็นกู้หว่านเยว่ที่กำลังเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วปิดปากแอบหัวเราะกู้
