Share
ไม่มีทาง
Related chapter
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม หวานล้ำ
"เจ้าพูดถึงข้าว่าอย่างไรกัน"เจียวหยูย่อกายก้าวขาออกห้องไป เฉิงอู๋อ๋องย่างสามขุมเข้าหาอ้ายฉิงกรุ่นกลิ่นบุปผาในอ่างน้ำอุ่นที่เพิ่งแช่หอมละมุน ใบหน้าสะอาดสะอ้านหล่อเหลาไร้ที่ติ ผมยาวสลวยกับปล่อยให้ร่วงหลุดลงมาข้างใบหน้าคมนั้นน่ามองเหลือเกิน"ขะ ข้า"ถอยไปด้วยหาทางแก้ตัวไปด้วย ไม่เคยต้องมือชายไม่เคยเข้าใกล้ใครจึงเขินอายเพียงนี้ยกมือขึ้นกางกั้นไว้ทั้งซ้ายและขวาอ้ายฉิงตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับกายกลิ่นหอมอ่อน ของบุรุษกับใบหน้าที่เกือบจะชิดติดกันอ้ายฉิงก้มหน้าหลบตา"ฮึฮึ คิดว่าข้าพิศวาสเจ้านักหรือไร ก็เพียงแค่ไม่อยากให้ใครครหาเรื่องที่เจ้าคบชู้สู่ชายพาชู้รักเข้ามาสวมเขาให้ข้าถึงในจวน รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น แล้วจะบอกไว้ก่อนที่ไม่ลงโทษเจ้าเรื่องนี้ ไม่ได้เป็นเพราะปาหวางอ๋อง เจ้าอย่าได้ใจว่าเขาปกป้องเจ้าได้ ข้ากับปาหวางอ๋องแต่ไหนแต่ไร ล้วนขัดแย้งกันมาตลอดที่ข้าทำแบบนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะเขา เขาจะได้เลิกยุ่งเกี่ยวกับชายรองข้าเสียที""นั่นก็แล้วแต่ท่านอ๋อง อ้ายฉิงบอกแล้วว่าอ้ายฉิงแต่งเป็นชายารองจะตายหรืออยู่ก็เป็นชายารอง""ช่างเข้าใจพูดให้ข้าเมตตา น้ำเสียงอ่อนหวานไพเราะอย่างนี้อย่าคิดว่าข้าจะหลงใหลได้ปล
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม อ้อมกอด
"ท่านพี่ ท่านจะทำอะไรนาง"เป็นฟางหลินที่ถลาตามเข้าไปในห้องเหวี้ยงร่างเล็กลงบนแท่นนอน"ไม่ใช่เรื่องของเจ้าออกไป"ส่งเสียงไล่ฟางหลินที่ยืนชะงักอยู่ที่หน้าประตูห้องไม่กล้าไปไหนสิบแปดปีก่อน"ฝ่าบาท ฝ่าบาท "ร่างเล็กของอ้ายจิงถอยร่นจนชิดข้างฝา ใบหน้าหล่อเหลาของหวงฉีจิ้งขยับเข้าหา"อ้าย..จิงเจ้าไม่มีใจให้ข้าหรือไร เราสองคนไม่ได้รักกันหรือไร เจ้าบอกข้าทีว่าเรารักกัน""ฝ่าบาทแต่ อ้ายหลิวนางเหมาะสมกับฝ่าบาททุกอย่างอ้ายจิงแค่เพียงลูกอนุต่ำต้อยไม่อาจส่งเสริมฐานะของฝ่าบาทได้""อ้ายจิงข้าจนใจ ไม่อยากให้เจ้ารั้งตำแหน่งสนมวังหลวงวุ่นวายแกร่งแย่งเจ้าเป็นสนมอ้ายหลิวจะต้องหาทางกำจัดเจ้า เราสองคนไร้วาสนาเพียงนี้""ฝ่าบาทเช่นนั้นทางเดียวที่ทำได้คือตัดใจเสีย""เหว่ยจื่อหยวนจะปกป้องเจ้า ข้ากับเขาตายแทนกันได้ เจ้าอยู่กับเขา ข้าแวะเวียนหาเจ้าเรื่องความสัมพันธ์สองเราจึงเป็นความลับ""อ้ายจิงละอายใจยิ่งนัก""อ้ายจิงเราสองคนรักกันมาก่อนก่อน ที่บิดาเจ้าจะบีบบังคับให้ข้าแต่งอ้ายหลิว""ฝ่าบาท เราสองคนควรตัดใจเสีย""ไม่ข้ายอมตายหากตะต้องตัดใจ อ้ายจิงอดทน อดทนรอข้าจะรีบสะสางเรื่องนี้ รอจนกว่าทุกอย่างเรียบร้อย จะยกย่อ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม กลิ่นไหน้ำส้มแตกชัดเจน
"ท่านอ๋อง มีอารมณ์สุนทรีย์ร่ายรำกระบี่ในยามว่าง"ตงเกาผู้มีท่าทีองอาจก้าวขาออกมาจากพุ่มไม้"ตงเกา มาได้อย่างไรหายไปนานเหลือเกินจนข้าคิดว่า ตงเกาหลงเพลินจนลืมวังหลวง"สีหน้าแสดงความดีใจและตื่นเต้นที่อยู่ๆ สหายและองครักษ์ที่รู้ใจที่สุดกลับมา"ท่านอ๋องไม่มาก็คงไม่ได้ ตงเกาหายไปเสียขวบปี ได้ยินข่าวดีเรื่องท่านอ๋องแต่งชายารองคนใหม่ อยากจะแวะมาดูว่าท่านอ๋องมีความสุขเพียงใด"ชายารองอีกแล้ว ชายารองทำไมต้องให้คิดถึงนางทำไมใครๆ ก็ต้องพูดถึงนาง ให้เขาหงุดหงิดด้วย"อย่าเอ่ยถึงนางจะได้ไหม"ตงเกาเลิกคิ้ว"อย่าบอกนะว่า มีปัญหากลับชายารองทั้งๆ ที่เพิ่งจะแต่งกัน""เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่""เรื่องใดกัน หากเป็นเริ่องที่ใครๆ ต่างก็พูดถึง ชายา...อัปลักษณ์ของท่านอ๋องตงเกาไม่เห็นว่าจะต้องรู้ ในเมื่อ ...ไหนๆ ก็แต่งกันแล้ว จะงดงามหรือไม่ก็เป็นชายาอยู่ดีจะทิ้งขว้างเพราะหน้าตาไม่งดงามก็ใช่ที่"ตงเกากลับคิดต่างจากเขา"หากเจ้าพบนางจะรู้ว่านาง ..เอ่อ...ข้าไม่รู้สิข้า เจ้าคิดว่าข้าควรทำตัวเช่นไรกับชายารองผู้นั้นดี” ตงเกาอมยิ้ม พยัคฆ์ร้ายกลายเป็นแมวน้อยแสนเชื่องไปเสียแล้ว“ข้าน้อยชักอยากจะเห็นนายหญิ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ข้าจะหย่ากับเจ้า
ตงเกายิ้มมุมปากเอ่ยทักทายปาหวางอ๋อง ที่หน้าประตูจวน“ฮะฮ้าไม่น่าเชื่อตงเกาผู้นี้หวนคืนจวนอ๋อง ข้ารึอุตส่าห์ดีใจเข้าออกจวนอ๋องง่ายดาย ไร้คนคอยขวาง แต่จะว่าไปก็คันไม้คันมือตงเกาไม่อยู่องครักษ์ในจวนเฉิงอู๋อ๋องล้วนด้อยฝีมือ”“จะประลองกำลังดูสักตั้งดีไหมท่านอ๋อง”ยิ้มยียวนเช่นกัน“ไม่สิไม่ใช่วันนี้ วันนี้ข้าตั้งใจนำของสำคัญมาคืนชายารองของเฉิงอู๋อ๋อง หากประมือกับตงเกาเกรงว่าอาภรณ์สะอาดสะอ้านกับมวยผมที่เกล้ารวบมาเสียหล่อเหลาจะดูไม่ได้ทำให้ชายารองของเฉิงอู๋อ๋องไม่ประทับใจข้า คราแรกพบ” หวงเฉิงอู๋ที่ผ่านมาได้ยินพอดีขมวดคิ้ว“ของสำคัญใดกัน”แบมือออกไปตรงหน้าปาหวางอ๋องตั้งใจรับเอาสิ่งของแทนอ้ายฉิง ปาหวางอ๋องที่ยังเอามือไพล่หลังไว้ไม่สะทกสะท้าน ตงเกาเริ่มเห็นเค้าลางบางอย่างนี่เองกระมั้ง กลิ่นไหน้ำส้มแตกจึงส่งกลิ่นอบอวลไปทั่ว“ข้า จะมอบให้กับมือของแม่นางอ้ายฉิงเท่านั้น”“ข้าเป็นสามีนาง”“สามี...ที่ไม่ปกป้อง แล้วยังสั่งลงทัณฑ์นางอย่างไม่มีเหตุผล กับข้าที่ปกป้องนางเฉิงอู๋อ๋องท่านคิดว่านางจะอยากรับของสำคัญนี้จากมือใครมากกว่ากัน ท่านรับมันไป ดีไม่ดีก็ไม่ยอมเอาไปคืนนางแล้วอาจใส่ความว่านางกับข้ามีความสั
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ตอนพิเศษ
ก่อนหน้านั้น“ฝ่าบาท อ้ายหลิว สงสารนางยิ่งนักเรื่องเล่าลือเรื่องนางอัปลักษณ์อีกทั้งยังกล่าวหาว่านางมีมนตร์ดำจนทำให้เกรงขามไปทั่วเช่นไร ชีวิตนางจึงจะพบกับความสุข”“แต่งกับเฉิงอู๋อ๋องก็ใช่จะมีความสุขเขามีชายาเอกอีกทั้งเฉิงอู๋อ๋องยิ่งใหญ่ทะนงตนเป็นถึงอ่องไร้พ่ายอย่างไรจึงจะยอมแต่งกับหญิงอัปลักษณ์”“ฝ่าบาทแค่เพียงฝ่าบาทเด็ดขาดกับเฉิงอู๋อ่องเสียบ้าง นานวันยิ่งตามใจเขาจนป่านนี้เขากลับวางตัวยิ่งใหญ่เกินใคร ข้ากลัวเหลือเกินว่าไม่นานเข้าเฉิงอู๋อ๋องจะ คิดการใหญ่”หวงฉีจิ้งยิ้ม“หากจะมีใครสักคนที่คิดการใหญ่ย่อมไม่ใช่หวงเฉิงอู๋ ข้าวางใจเขาเกินใคร”อ้ายหลิวไม่พอใจยิ่งนักแต่ทว่าไม่กล้าต่อคำแม้จะไม่พอใจไปถึงหวงเฉิงอู๋ด้วยก็ไม่อาจแสดงออกไปทางเดียวที่ทำเพียงศรหนึ่งดอกได้กระต่ายป่าสองตัวนั่นคือให้เฉิงอู๋อ๋องแต่งกับอ้ายฉิงเสียอ้างว่าสงสารนาง จะได้ลดความโอหังของเฉิงอู๋อ๋องลงเสียบ้าง“เช่นนั้นก็ต้องแต่งนางให้กับเฉิงอู๋อ่องเสีย จวนอ๋องอย่างไรก็ดีกว่าจวนขุนนาง”“ฮองเฮาเจ้าช่างใสใจหลานสาวยิ่งนัก ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้าเมตตานางยิ่งเหว่ยจื่อหยวนหลายปีมานี้ หนักใจกับนางไม่น้อย กลัวว่าจะหาคนที่เหมาะสมไม่ได้ ฮองเฮายอ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ข้าจะหย่ากับท่านให้ได้
ก่อนหน้านั้น“หวงฉีจิ้ง ยังไร้ฮองเฮาอ้ายหลิวเจ้าคิดว่า ตำแหน่งฮองเฮาควรจะเป็นใครกัน”อ้ายหลิวในวัยสาวยิ้มหวานหยด“ท่านพ่อ ท่านคงไม่อยากส่งเสริมลูกอนุเท่ากับอ้ายหลิว แม้จะรู้ว่าฝ่าบาทชื่นชมอ้ายจิงแต่นางแค่เพียงลูกอนุเป็นฮองเฮาเช่นไรจะเหมาะสม”ประวัติศาตร์มักจะซ้ำรอยเดิมเสมอ หญิงอัปลักษณ์เป็นชายารอง แต่หญิงงามเช่นจิวอัน เฉิงอู๋อ๋องกลับมองข้ามทั้งๆ ที่จิวอันมองเฉิงอู๋อ๋องด้วยฐานะอื่นไม่ใช่ฐานะท่านอาเสมอมา"ข้าส่งเสริมเจ้า จิวอันบางครั้งเราไม่จำเป็นต้องเผยตัวตนต่อหน้าผู้อื่น""เสด็จแม่ลูกเพียงแค่สงสารท่านอากับอ้ายฉิงไม่อยากให้นางต้องรับมือกับชายาเอกฟางหลินเพียงลำพัง ลูกกับนางอย่างไรเสียก็เป็นเหมือนพี่น้องอีกอย่างท่านอาก็รังเกียจนาง น่าสงสารยิ่งนัก"อ้ายหลิวยิ้ม"ดีเจ้าวางตัวเช่นนี้ แม่จึงส่งเสริมเจ้าเตรียมตัดชุดแดงไว้ได้อีกไม่นาน ข้าจะนำเรื่องนี้กราบทูลฝ่าบาท"จิวอันกอดแขนมารดาอย่างเอาใจ เดิมเห็นฟางหลินที่ร้ายกาจ มาบัดนี้อ้ายฉิงที่ไร้พิษสงหากร่วมมือกันกำจัดฟางหลิน ส่วนอ้ายฉิงคงไม่มีปากเสียงอะไรจวนเฉิงอู๋อ๋องประตูห้องเปิดออกด้วยแรงมือของเฉิงอู๋อ๋องร่างสูงเกือบถึงขอบประตูก้าวเข้ามาตามด้ว
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม สาบาน
สอดมืออุ่นดึงรั้งเส้นผมที่ท้ายท้อยของ เจิ้งอ้ายฉิงให้เงยหน้าขึ้นกดริมฝีปากลงบนปากบาง ไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม ปาหวางอ๋องไม่แม้แต่จะหันมามองก้าวเดินจากไปด้วยหัวใจที่กระตุกสั่น อ้ายฉิงทั้งดันทั้งผลักแต่กลับถูกกอดรัดไม่ยอมปล่อยริมฝีปากถูกบดเบียดเร่าร้อนรุนแรง เนิ่นนานไม่เปิดโอกาสให้ได้โมโหทั้งๆ ที่เหมือนถูกรังแกกับจูบรุนแรงนั้น แต่ผ่านไปไม่นานกลับเป็นรสจูบที่หวานในตอนท้ายจนร่างบางอ่อนระทวย เฉิงอู๋อ๋องถอนริมฝีปากออกช้าๆ ไม่วายขบเม้มริมฝีปากอย่างแสนเสียดาย“ใบหน้าอัปลักษณ์แต่รสจูบหวานยิ่งนัก”แลบลิ้นเลียริมฝีปากเหมือนกับเสียดายรสจูบเมื่อครู่“เพลี๊ยะ” มือบางสะบัดเข้าใส่ใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรงด้วยความรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธที่ เฉิงอู๋อ๋องล่วงเกินต่อหน้าคนอื่น แล้วยังพูดจาถากถางให้เจ็บใจ“อายหรือ สามีภรรยาจะต้องอายใคร หรือว่ากลัวว่าปาหวางอ๋องจะถอดใจ รู้ไว้ด้วยต่อไปข้าจะทำยิ่งกว่านี้ หากปาหวางอ๋องยังมาที่นี่ อีกอย่างเจ้าปาหยางอ๋องนั่นจะได้เลิกคาดหวังในตัวเจ้าเสียที เห็นหรือไม่ว่าข้าเหนือกว่าเขาจะอุ่นเตียงหรือจะกอดจูบเจ้าเมื่อไหร่ก็ได้”“ข้าจะหย่ากับท่านเสีย”ดวงตาคมลุกโชนเหมือนเปลวไฟลากร่างบาง
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม อืมมม
ก่อนหน้านั้น“ในวันที่ดอกไม้เบ่งบานนางจึงจะพบความสุข”“ท่านเซียน ทำไม นางจะต้องรอให้ถึงเวลานั้น เพียงแค่เปิดเผยใบหน้าของนางเสียก็พร้อมที่จะมีบุรุษมากมายยอมสยบให้นางด้วยใบหน้างดงามของนางหากใครได้พบเห็นเกรงว่าไม่อาจไม่รัก”“นางเพียงแค่ต้องการพิสูจน์ รอคอยใครสักคนที่ไม่ได้รักนางเพียงรูปโฉม ด้วยนางงดงามเพียงนี้ จะหาคนที่หลงรูปนางนั้นไม่ยากแต่คนที่พร้อมจะปกป้องนางไม่ว่านางจะอัปลักษณ์เพียงใด นั่นย่อมหาได้ไม่ง่ายนัก”ป้าเป่ยพยักหน้าขึ้นลงเช้าสดใส“เหว่ยจื่อหยวนถวายพระพรฝ่าบาท ฝ่าบาทให้ตามเหว่ยจื่อหยวน”“จื่อหยวน ดีเลยข้ามีเรื่องกลัดกลุ้มยิ่งนัก”“จื่อหยวนมานี่หวังว่าจะช่วยบรรเทาความกลัดกลุ้ม”“หลายคืนมานี้ ข้าไม่เคยหลับตาลง ยามหลับตาลงครั้งใดเห็นแต่ใบหน้าของอ้ายจิงวนเวียนล่องลอยจนต้องสะดุ้งตื่นลืมตา”“ฝ่าบาทนางตายไปแล้ว ฝ่าบาทควรเลิกโทษตัวเองเสียที”“ข้า เป็นคนเดียวที่ควรจะอยู่ข้างกายนางในวันนั้น แต่ข้ากลับไม่ได้เห็นแม้ใบหน้านางในวาระสุดท้าย”“อ้ายจิงยังภักดีต่อฝ่าบาทเสมอมา แต่ไหนแต่ไรฝ่าบาทไม่เคยสนใจเรื่องนี้ มาเวลานี้เช่นไรจึงหวนย้อนกลับไปคิดถึงนาง”“เมื่อวาน เจิ้งอ้ายฉิงมาที่นี่ ใบหน้าขอ
Latest chapter
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ตอนพิเศ๊ษพิเศษ มาตามสัญญามาตามหัวใจเรียกหา
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม จบบริบูรณ์
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม บทส่งท้าย
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ประทานสมรส
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม กำลังจะผ่าน
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ตลับทองคำ
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม อีกไม่นาน
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ถึงคราวจิวฮัว
ชายาอัปลักษณ์ของท่านอ๋องรูปงาม ชายาข้า
