Share

บทที่ 38

หนิงตงก้มหน้าเอ่ยเสียงเบาว่า “ฮูหยิน ข้าน้อยใจแคบไปแล้วเจ้าค่ะ”

เมิ่งจิ่นเหยาเอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “เจ้าอิจฉาก็เป็นเรื่องปกติ แต่พวกเจ้าไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับพวกนางหรอก อยู่กับพวกนางอย่างกลมเกลียวกันก็พอ คิดเสียว่ามีคนมาช่วยแบ่งเบาภาระของพวกเจ้า”

หนิงตงพยักหน้า “ฮูหยิน ข้าน้อยเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ” ผ่านไปสักพัก นางก็เกิดความกังวลขึ้นมาในจิตใจ “ฮูหยิน ซื่อจื่อกลับมาแล้ว ต่อไปเกรงว่าจะสร้างความลำบากให้ท่าน”

เมิ่งจิ่นเหยาไม่เห็นกู้ซิวหมิงอยู่ในสายตาเลย นางยกมุมปากขึ้นมาช้า ๆ แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็นผ่อนคลายพลางยิ้มหวานว่า “มีบุตรคนไหนสร้างความลำบากใจให้มารดาบ้าง? คนที่สร้างความลำบากให้มารดาคือบุตรอกตัญญูนะ บุตรอกตัญญูของสกุลกู้ย่อมต้องโดนลงโทษตามกฎของตระกูล”

หนิงตงเห็นรอยยิ้มที่แฝงความหมายลึกซึ้งนั้นก็เข้าใจกระจ่างแจ้งในพริบตา ความกลัดกลุ้มในก้นบึ้งของจิตใจสลายหายไปจนหมด ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเบิกบานใจว่า “ข้าน้อยเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลย ท่านเป็นมารดาของเขา เขาเจอท่านต้องทำความเคารพเหมือนเด็กรุ่นหลังแต่โดยดี มีเพียงท่านที่ควบคุมเขาได้”

“ใช่แล้ว ก็แค่บุตรชายที่โตมาเสียเปล่าเท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status