LOGINShare
คิดไม่ถึง
Last Updated:
2025-03-22 12:04:44
Related chapters
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ มีบางอย่างแฝง
ตอนที่ 47 มีบางอย่างแฝง เรื่องของกัวฉู่เหอกับซ่งหยวนกลายเป็นเรื่องขบขันพูดคุยสนุกปากของคนในเมืองหลวง ทั้งตระกูลกัว ตระกูลซ่งต่างปิดประตูจวนเงียบไม่ออกมาแก้ต่างหรือให้ข้อมูลอะไร แต่กระนั้นก็ยังมีกระแสข่าวเล็ดรอดออกมา ว่ากัวฉู่เหอถูกส่งไปอยู่ชายแดนให้ท่านแม่ทัพกัวอบรม ส่วนซ่งหยวนก็ถูกส่งไปเลี้ยงสัตว์ที่ชายแดนใต้ทั้งคู่คาดว่าอีกหลายปีถึงจะกลับเมืองหลวง หวังชิงหว่านผงกศีรษะฟังเรื่องราวจากเด็กๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นคล้ายกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง วันเวลาผ่านไป องุ่นเริ่มแทงช่อดอกออกมา “นี่คือดอกองุ่นหรือขอรับพี่สะใภ้” ลู่อันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ใช่แล้ว...อีกสามสี่เดือนพวกเราคงจะได้ทานองุ่นกันแล้ว” “พวกเจ้าเห็นแล้วก็ขยับออกไปให้ข้าดูด้วย” เด็ก ๆที่มารดน้ำต่างเบียดกันเข้ามาดู หวังชิงหว่านหัวเราะเบา ๆ กล่าว “ค่อย ๆ ก็ได้” จากนั้นนางก็หันไปเอ่ยกับลี่อิน “จำได้หรือไม่...ว่าข้าทำช่อดอกองุ่นอย่างไร”ลี่อินยิ้มพยักหน้า “จำได้เจ้าค่ะ...พี่สะใภ้จะให้ข้าเลือกทำช่อต้นอื่น ๆ เลยหรือเปล่าเจ้าคะ”
Last Updated : 2025-03-22ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ไม่เอาได้หรือไม่
ตอนที่ 48 ไม่เอาได้หรือไม่ หวังหรูเยว่เปิดหนังสือภาพสรุปการปลูกองุ่นด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น หวังชิงหว่านส่งมาให้นางเมื่อเช้านี้พร้อมกับเทียบเชิญให้ไปชมต้นองุ่นที่กำลังออกช่อ แม้ใบหน้าของหวังหรูเยว่จะเรียบเฉยทว่ามือกลับสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ สาวใช้ลอบมองแล้วเอ่ยอย่างระมัดระวัง “สะใภ้รองจะให้บ่าว...แจ้งกลับพวกเขาอย่างไรดีเจ้าคะ” หวังหรูเยว่สูดลมหายใจเข้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบนิ่ง “ให้คนไปแจ้งน้องเจ็ดว่าข้าจะไปเยือนสวนองุ่นของนางในวันพรุ่งนี้เช้า” “เจ้าค่ะ...สะใภ้รอง” หวังหรูเยว่เหม่อมองอออกไปนอกหน้าต่าง ทบทวนเรื่องราวอยู่อย่างเงียบ ๆ ตกเย็นเมื่อสามีกลับมานางยื่นหนังสือภาพเล่มนั้นออกไป แล้วมองดูใบหน้าสามีที่ตื่นตกตะลึงกับเนื้อหาข้างในด้วยความรู้สึกหลากหลาย คุณชายรองอันเปิดหนังสืออ่านด้วยความรู้สึกลิงโล้ดแม้ว่าตระกูลอันจะเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ ทว่าความมั่งคั่งล้วนมาจากการขายองุ่น มันทำสร้างรายได้หลายหมื่นตำลึงต่อปี หากครั้งนี้สามารถเพิ่มรายได้ขึ้นมามากกว่าเดิม ไม่แน่ว่าตำแหน่งผู้นำตระกูลอาจจะเป
Last Updated : 2025-03-24ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ แยกย้ายกันไปเติบโต
ตอนที่ 49 แยกย้ายกันไปเติบโต เซียวอี้หยางตื่นแต่งกายเตรียมไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดเช่นเคย ชายหนุ่มจัดแต่งดึงอาภรณ์ให้เรียบร้อยรอบหนึ่งก่อนจะเดินไปหอมแก้มหวังชิงหว่านที่ยังนอนอยู่บนเตียงด้วยความรักใคร่ “อืม” หญิงสาวพึมพำเบาๆ รับทราบว่าชายหนุ่มกำลังจะไปทำงานแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นดึงผ้าห่มปิดขาให้หญิงสาวก่อนจะเดินออกจากห้องมาแล้วตรงไปยังโรงครัว เมื่อเดินมาถึงก็เห็นมารดากำลังจัดแจงตั้งโต๊ะอาหารรอเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงเอ่ยทักขึ้น “ท่านแม่” เซียวฮูหยินได้ยินเสียงบุตรชายก็เงยหน้าขึ้นคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “อี้หยางมาแล้วหรือ...รีบมาทานโจ๊กต้มกระดูกหมู กำลังร้อน ๆ” เซียวอี้หยางรีบก้าวเดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้น ขณะตักโจ๊กเข้าปากก็ปรายตามองดูมารดา ยังไม่ทันเอ่ยปากเซียวฮูหยินก็เอ่ยขึ้น “เจ้ากำลังจะห้ามแม่...ไม่ให้ลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าใช่หรือไม่” ชายหนุ่มก้มหน้าลงเอ่ย “ลูกมิกล้า เพียงแต่ตอนนี้ในเรือนก็มีบ่าวไพร่ไม่น้อย...ท่านแม่มิจำเป็นต้องเหน็ดเหนื่อย” เซียวฮูหยินถอนหายใจแล้วกล่าว “ทำงานมาทั้งชีวิต จู่ ๆ จะให้น
Last Updated : 2025-03-24ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ชีวิตเรียบง่าย
ตอนที่ 50 ชีวิตเรียบง่าย เซียวอี้หยางเดินเข้ามาในโรงเรือนองุ่น ใช้สายตาสำรวจครู่หนึ่งเมื่อมองเห็นร่างอรชนที่กำลังตัดแต่งกิ่งองุ่นอยู่ ก็เดินตรงเข้าไปหา กล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย “แสงแดดยังเจิดจ้า...น้องหญิงไม่กลัวผิวแห้งกร้านหรือ” หวังชิงหว่านตัดกิ่งองุ่นแล้ววางลงตะกร้าเอ่ย “เหตุใดท่านพี่จึงได้กลับเรือนเวลานี้เจ้าคะ” เซียวอี้หยางถอนหายใจแล้วกล่าว “น้องหญิงคงลืมไปแล้ว ข้าต้องไปตรวจภาษีที่นอกเมืองพรุ่งนี้...จึงต้องกลับมาเตรียมตัว” ดวงตาของหวังชิงหว่านเบิกกว้างขึ้น “ข้าลืมไปเสียสนิท...อ่า..จริงสิ! ข้าจะต้องไปจัดเตรียมสัมภาระให้ท่านพี่” ชายหนุ่มยิ้มคว้าแขนอีกฝ่ายเอ่ย “ไม่ต้อง...ข้าให้ป้าเหมยจัดเตรียมให้แล้ว” หวังชิงหว่านยิ้มพยักหน้า “ป้าเหมยหรือ...เช่นนั้นข้าก็วางใจ” จากนั้นนางก็หันกลับไปตัดแต่งกิ่งองุ่นต่อ เซียวอี้หยางส่งสายตาให้อิงฮว่าที่กำลังช่วยเก็บกิ่งไม้ เด็กสาวเห็นเช่นนั้นย่อคารวะและเดินหลบออกมา หวังชิงหว่านเอ่ยถาม “ท่านพี่มีเรื่องสำคัญหรือ” “อืม...มันฝรั่งของเจ้าตอ
Last Updated : 2025-03-25ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ สวรรค์ประทานพร
ตอนที่ 51 สวรรค์ประทานพรท้องฟ้าแสงดาวระยิบระยับแสงจันทร์สาดส่อง สายลมราตรีพัดผ่านผ้าม่านปลิวไสว ในช่วงกระพริบตามีเงาดำสายหนึ่งเคลื่อนไหว มือของหลิวซูชะงักเล็กน้อยจากนั้นก็วางผ้าปักลงแล้วเอ่ยกับสาวใช้“พวกเจ้าไปพักเถอะ...ข้าจะเข้านอนแล้ว” สาวใช้ได้ยินเช่นนั้นก็พากันถอยออกไป แต่ไหนแต่ไรมาหลิวซูก็ไม่ให้ใครมาเฝ้าหน้าห้อง หลังจากที่พวกนางออกไปห้องก็เงียบสงัดขึ้นทันที หลิวซูลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน“เหตุใดถึงได้มาเยือนเวลาดึกเช่นนี้...” สักพักก็ปรากฏสตรีผู้หนึ่งเดินออกมาจากฉากกั้น นางเดินเข้ามาหาหลิวซูแล้วพูดขึ้น“ข้ามาเยือนท่านแม่กระทัน...เสียมารยาทแล้ว”หลิวซูยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็ยกจอกชารินแล้วยื่นออกไปเอ่ย “ในเมื่อมาแล้วก็มาดื่มชาเป็นเพื่อนแม่สักจอก...ชาหลงชิงนี้แม่พึ่งได้มาใหม่”หวังชิงหว่านเดินไปนั่งเบื้องหน้ามารดา ยกจอกชาขึ้นจิบพลางชำเลืองมองใบหน้าอีกฝ่าย“เจ้ามีเรื่องจะถามแม่หรือ”หวังชิงหว่านสูดหายใจเข้าแล้วเอ่ย “ข้ามีเรื่องจะขอความกระจ่างใจจากท่านแม่ไม่น้อย” หลิวซูวางจอกชาลงแล้วพูด “เดิมทีแม่ก็ไม่คิดจะปิดปังเจ้า ...เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา” “ท
Last Updated : 2025-03-26ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ช่วงเวลางดงาม
ตอนที่ 52 ช่วงเวลางดงาม กลิ่นอายฤดูหนาวเริ่มมาเยือนอีกครั้ง ไม่เพียงแต่องุ่นของหวังชิงหว่านออกดอกออกผลเต็มสวน มันฝรั่งก็มีเรื่องราวให้ติดตาม ฮ่องเต้ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า อี้โถว หลังจากได้ทดลองปลูกจนมั่นใจแล้วก็นำไปให้เหล่าขุนนางได้ชื่นชมในท้องพระโรง ขันทีหันมันเผาเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำ แจกจ่ายให้กับเหล่าขุนนาง ส่วนฮ่องเต้ที่อยู่เบื้องบนถือมันเผาหัวใหญ่ พอทุกคนได้ครบแล้วพระองค์ก็กัดกินเป็นตัวอย่าง เหล่าขุนนางเห็นเช่นนั้นก็ไม่กล้ามีคำถามรีบทำตามทันที ไม่ถือว่าสิ่งรสชาติเลิศรสแต่ก็นับว่าหอมหวานมันอร่อย แปลกใหม่เหล่าขุนนางต่างส่งสายตาให้กัน ขุนนางชั้นผู้น้อยย่อมไม่กล้าเอ่ยถาม เสนาธิการจึงเอ่ยถามขึ้น “ฝ่าบาทสิ่งนี้คือ...” ฮ่องเต้ตรัสทันที “เราให้ชื่อมันว่า อี้โถว เราได้ทดลองปลูกแล้วให้ผลผลิตมากกว่าข้าวถึงห้าเท่า” ขุนนางผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ “พระองค์หมายความว่ามันสามารถกินแทนข้าวได้หรือพะยะค่ะ” ฮ่องเต้พยักหน้ากล่าว “ใช่...หากเราปลูกสิ่งนี้คาดว่าจะช่วยแก้ปัญหาอาหารขาดแคลนได้ไม่น้อย...” แววตาเหล
Last Updated : 2025-03-26ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ เกิดใหม่เป็นคุณหนูเจ็ด
ภารกิจครั้งนี้ไม่สำเร็จ!! เสียงระเบิดดังสนั่นต่อเนื่อง เรือเกิดไฟไหม้อย่างรุนแรง ถังชิงหว่านไม่ทันได้ไตร่ตรองหาวิธีเอาตัวรอด แรงกระแทกทำให้ร่างของเธอตกลงไปท้องทะเล แม้เธอจะว่ายน้ำเก่งแค่ไหนน้ำแต่อาการบาดเจ็บที่ขาทำให้เธอไม่สามารถที่จะช่วยเหลือตัวเองได้หลังจากประเมินสถานการณ์ ถังชิงหว่านก็ไม่หาคิดวิธีรักษาชีวิต เธอสงบจิตใจได้อย่างรวดเร็วทำงานด้านนี้เธอย่อมไม่เคยหวาดกลัวความตาย ตายไม่เสียดาย แต่เสียดายที่ยังไม่ได้ใช้เงินเก็บเหล่านั้น เดิมคิดว่าอีกสักสี่ห้าปีจะลาออกไปใช้ชีวิต ท่องเที่ยวใช้เงินอย่างซ้อในบาร์โอสต์ซื้อความสุขโดยไม่เสียดายแต่ตอนนี้คงไม่มีโอกาสนั้นแล้วก่อนจะสิ้นสติถังชิงหว่านยังตัดพ้อสวรรค์ เธอทำงานด้านความมั่นคงให้คนอื่นได้อยู่อย่างสงบปลอดภัย ทำความดีมากมายขนาดนี้ แต่เธอกลับไม่มีโอกาสได้ใช้ชีวิตแบบนั้นบ้าง หวังว่าชาติหน้าสวรรค์จะชดเชยจุดนี้ให้เธอสักเล็กน้อยจากนั้นความมืดก็จู่โจมเข้ามา ไม่ทันได้เจ็บปวดมากนักถังชิงหว่านก็หมดสติไป ณ จวนเสนาบดีหวัง เรือนเล็ก ๆ แทบจะอยู่ท้ายจวนเด็กสาววัยสิบสี่สิบห้าผู้หนึ่งนอนไร้สติอยู่บนเตียง หมอวัยชราดึง
Last Updated : 2025-02-17ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ยอมรับการแต่งงาน
ช่วงเวลานี้ที่เรือนหลัก สวีเพ่ยเอนกายพูดคุยกับบุตรสาวที่มาเยี่ยมเยือนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม หวังหรูเยว่รินชาให้มารดาแล้วพูดขึ้น “ในเมื่อนางใฝ่ต่ำอยากจะเป็นอนุ...ถึงกลับใช้ความตายเข้าแลก ท่านแม่ก็ควรให้นางสมปราถนา” สวีเพ่ยรู้ว่าบุตรสาวเอ่ยถึงผู้ใดก็แค่นเสียงกล่าวอย่างเย็นชา “แต่งออกไปเป็นอนุ แม้กระทั่งสินเดิมก็ไม่จำเป็นต้องจัดเตรียมแล้วเหตุใดแม่จะไม่ยินดี ทว่าตระกูลหวังเป็นตระกูลเก่าแก่มีรากฐานมาหลายปีหากแม่ยินยอมให้นางแต่งออกเป็นอนุจะถูกผู้อาวุโสตำหนิได้” หวังหรูเยว่หัวเราะร่าขึ้นมา “ท่านแม่ปกครองเรือนด้วยความเมตตา แม้กระทั่งบุตรของอนุก็จัดหาคู่ให้อย่างเหมาะสม แต่ครั้งนี้ก็นับว่าจนใจ...ท่านแม่ไม่มีทางเลือกแล้ว”สวีเพ่ยยิ้มตอบ “พ่อเจ้ากลับมาเย็นนี้ ข้าจะพูดเรื่องการยกเลิกการหมั้นหมายของหวังชิงหว่านที่ได้ตกลงไปก่อนหน้านี้”หวังหรูเยว่กุมมือมารดาขึ้นมา “ท่านแม่อย่าเสียใจไปเลยนะเจ้าค่ะ ยังเหลืองานแต่งของน้องอีกหลายคนที่ยังต้องให้ท่านแม่ไปจัดการ ยิ่งพี่ใหญ่ก็ยิ่งเห็นความหวังดีของท่านแม่อย่างแน่นอน” สวีเพ่ยตบมือบุตรสาวเบา ๆ เพื่อหาคู่ครองที่เหมาะสมจากตระกูลที่ดีให้
Last Updated : 2025-02-17
Latest chapter
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ช่วงเวลางดงาม
ตอนที่ 52 ช่วงเวลางดงาม กลิ่นอายฤดูหนาวเริ่มมาเยือนอีกครั้ง ไม่เพียงแต่องุ่นของหวังชิงหว่านออกดอกออกผลเต็มสวน มันฝรั่งก็มีเรื่องราวให้ติดตาม ฮ่องเต้ตั้งชื่อให้ใหม่ว่า อี้โถว หลังจากได้ทดลองปลูกจนมั่นใจแล้วก็นำไปให้เหล่าขุนนางได้ชื่นชมในท้องพระโรง ขันทีหันมันเผาเป็นชิ้นเล็ก ๆ พอดีคำ แจกจ่ายให้กับเหล่าขุนนาง ส่วนฮ่องเต้ที่อยู่เบื้องบนถือมันเผาหัวใหญ่ พอทุกคนได้ครบแล้วพระองค์ก็กัดกินเป็นตัวอย่าง เหล่าขุนนางเห็นเช่นนั้นก็ไม่กล้ามีคำถามรีบทำตามทันที ไม่ถือว่าสิ่งรสชาติเลิศรสแต่ก็นับว่าหอมหวานมันอร่อย แปลกใหม่เหล่าขุนนางต่างส่งสายตาให้กัน ขุนนางชั้นผู้น้อยย่อมไม่กล้าเอ่ยถาม เสนาธิการจึงเอ่ยถามขึ้น “ฝ่าบาทสิ่งนี้คือ...” ฮ่องเต้ตรัสทันที “เราให้ชื่อมันว่า อี้โถว เราได้ทดลองปลูกแล้วให้ผลผลิตมากกว่าข้าวถึงห้าเท่า” ขุนนางผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ “พระองค์หมายความว่ามันสามารถกินแทนข้าวได้หรือพะยะค่ะ” ฮ่องเต้พยักหน้ากล่าว “ใช่...หากเราปลูกสิ่งนี้คาดว่าจะช่วยแก้ปัญหาอาหารขาดแคลนได้ไม่น้อย...” แววตาเหล
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ สวรรค์ประทานพร
ตอนที่ 51 สวรรค์ประทานพรท้องฟ้าแสงดาวระยิบระยับแสงจันทร์สาดส่อง สายลมราตรีพัดผ่านผ้าม่านปลิวไสว ในช่วงกระพริบตามีเงาดำสายหนึ่งเคลื่อนไหว มือของหลิวซูชะงักเล็กน้อยจากนั้นก็วางผ้าปักลงแล้วเอ่ยกับสาวใช้“พวกเจ้าไปพักเถอะ...ข้าจะเข้านอนแล้ว” สาวใช้ได้ยินเช่นนั้นก็พากันถอยออกไป แต่ไหนแต่ไรมาหลิวซูก็ไม่ให้ใครมาเฝ้าหน้าห้อง หลังจากที่พวกนางออกไปห้องก็เงียบสงัดขึ้นทันที หลิวซูลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างแล้วเอ่ยเสียงอ่อนโยน“เหตุใดถึงได้มาเยือนเวลาดึกเช่นนี้...” สักพักก็ปรากฏสตรีผู้หนึ่งเดินออกมาจากฉากกั้น นางเดินเข้ามาหาหลิวซูแล้วพูดขึ้น“ข้ามาเยือนท่านแม่กระทัน...เสียมารยาทแล้ว”หลิวซูยิ้มที่มุมปาก จากนั้นก็ยกจอกชารินแล้วยื่นออกไปเอ่ย “ในเมื่อมาแล้วก็มาดื่มชาเป็นเพื่อนแม่สักจอก...ชาหลงชิงนี้แม่พึ่งได้มาใหม่”หวังชิงหว่านเดินไปนั่งเบื้องหน้ามารดา ยกจอกชาขึ้นจิบพลางชำเลืองมองใบหน้าอีกฝ่าย“เจ้ามีเรื่องจะถามแม่หรือ”หวังชิงหว่านสูดหายใจเข้าแล้วเอ่ย “ข้ามีเรื่องจะขอความกระจ่างใจจากท่านแม่ไม่น้อย” หลิวซูวางจอกชาลงแล้วพูด “เดิมทีแม่ก็ไม่คิดจะปิดปังเจ้า ...เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา” “ท
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ชีวิตเรียบง่าย
ตอนที่ 50 ชีวิตเรียบง่าย เซียวอี้หยางเดินเข้ามาในโรงเรือนองุ่น ใช้สายตาสำรวจครู่หนึ่งเมื่อมองเห็นร่างอรชนที่กำลังตัดแต่งกิ่งองุ่นอยู่ ก็เดินตรงเข้าไปหา กล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใย “แสงแดดยังเจิดจ้า...น้องหญิงไม่กลัวผิวแห้งกร้านหรือ” หวังชิงหว่านตัดกิ่งองุ่นแล้ววางลงตะกร้าเอ่ย “เหตุใดท่านพี่จึงได้กลับเรือนเวลานี้เจ้าคะ” เซียวอี้หยางถอนหายใจแล้วกล่าว “น้องหญิงคงลืมไปแล้ว ข้าต้องไปตรวจภาษีที่นอกเมืองพรุ่งนี้...จึงต้องกลับมาเตรียมตัว” ดวงตาของหวังชิงหว่านเบิกกว้างขึ้น “ข้าลืมไปเสียสนิท...อ่า..จริงสิ! ข้าจะต้องไปจัดเตรียมสัมภาระให้ท่านพี่” ชายหนุ่มยิ้มคว้าแขนอีกฝ่ายเอ่ย “ไม่ต้อง...ข้าให้ป้าเหมยจัดเตรียมให้แล้ว” หวังชิงหว่านยิ้มพยักหน้า “ป้าเหมยหรือ...เช่นนั้นข้าก็วางใจ” จากนั้นนางก็หันกลับไปตัดแต่งกิ่งองุ่นต่อ เซียวอี้หยางส่งสายตาให้อิงฮว่าที่กำลังช่วยเก็บกิ่งไม้ เด็กสาวเห็นเช่นนั้นย่อคารวะและเดินหลบออกมา หวังชิงหว่านเอ่ยถาม “ท่านพี่มีเรื่องสำคัญหรือ” “อืม...มันฝรั่งของเจ้าตอ
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ แยกย้ายกันไปเติบโต
ตอนที่ 49 แยกย้ายกันไปเติบโต เซียวอี้หยางตื่นแต่งกายเตรียมไปทำงานตั้งแต่เช้ามืดเช่นเคย ชายหนุ่มจัดแต่งดึงอาภรณ์ให้เรียบร้อยรอบหนึ่งก่อนจะเดินไปหอมแก้มหวังชิงหว่านที่ยังนอนอยู่บนเตียงด้วยความรักใคร่ “อืม” หญิงสาวพึมพำเบาๆ รับทราบว่าชายหนุ่มกำลังจะไปทำงานแล้ว ชายหนุ่มลุกขึ้นดึงผ้าห่มปิดขาให้หญิงสาวก่อนจะเดินออกจากห้องมาแล้วตรงไปยังโรงครัว เมื่อเดินมาถึงก็เห็นมารดากำลังจัดแจงตั้งโต๊ะอาหารรอเขาอยู่ ชายหนุ่มจึงเอ่ยทักขึ้น “ท่านแม่” เซียวฮูหยินได้ยินเสียงบุตรชายก็เงยหน้าขึ้นคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยน “อี้หยางมาแล้วหรือ...รีบมาทานโจ๊กต้มกระดูกหมู กำลังร้อน ๆ” เซียวอี้หยางรีบก้าวเดินเข้าไปอย่างกระตือรือร้น ขณะตักโจ๊กเข้าปากก็ปรายตามองดูมารดา ยังไม่ทันเอ่ยปากเซียวฮูหยินก็เอ่ยขึ้น “เจ้ากำลังจะห้ามแม่...ไม่ให้ลุกขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าใช่หรือไม่” ชายหนุ่มก้มหน้าลงเอ่ย “ลูกมิกล้า เพียงแต่ตอนนี้ในเรือนก็มีบ่าวไพร่ไม่น้อย...ท่านแม่มิจำเป็นต้องเหน็ดเหนื่อย” เซียวฮูหยินถอนหายใจแล้วกล่าว “ทำงานมาทั้งชีวิต จู่ ๆ จะให้น
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ไม่เอาได้หรือไม่
ตอนที่ 48 ไม่เอาได้หรือไม่ หวังหรูเยว่เปิดหนังสือภาพสรุปการปลูกองุ่นด้วยความรู้สึกหวาดหวั่น หวังชิงหว่านส่งมาให้นางเมื่อเช้านี้พร้อมกับเทียบเชิญให้ไปชมต้นองุ่นที่กำลังออกช่อ แม้ใบหน้าของหวังหรูเยว่จะเรียบเฉยทว่ามือกลับสั่นเทาอย่างห้ามไม่อยู่ สาวใช้ลอบมองแล้วเอ่ยอย่างระมัดระวัง “สะใภ้รองจะให้บ่าว...แจ้งกลับพวกเขาอย่างไรดีเจ้าคะ” หวังหรูเยว่สูดลมหายใจเข้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบนิ่ง “ให้คนไปแจ้งน้องเจ็ดว่าข้าจะไปเยือนสวนองุ่นของนางในวันพรุ่งนี้เช้า” “เจ้าค่ะ...สะใภ้รอง” หวังหรูเยว่เหม่อมองอออกไปนอกหน้าต่าง ทบทวนเรื่องราวอยู่อย่างเงียบ ๆ ตกเย็นเมื่อสามีกลับมานางยื่นหนังสือภาพเล่มนั้นออกไป แล้วมองดูใบหน้าสามีที่ตื่นตกตะลึงกับเนื้อหาข้างในด้วยความรู้สึกหลากหลาย คุณชายรองอันเปิดหนังสืออ่านด้วยความรู้สึกลิงโล้ดแม้ว่าตระกูลอันจะเป็นตระกูลขุนนางเก่าแก่ ทว่าความมั่งคั่งล้วนมาจากการขายองุ่น มันทำสร้างรายได้หลายหมื่นตำลึงต่อปี หากครั้งนี้สามารถเพิ่มรายได้ขึ้นมามากกว่าเดิม ไม่แน่ว่าตำแหน่งผู้นำตระกูลอาจจะเป
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ มีบางอย่างแฝง
ตอนที่ 47 มีบางอย่างแฝง เรื่องของกัวฉู่เหอกับซ่งหยวนกลายเป็นเรื่องขบขันพูดคุยสนุกปากของคนในเมืองหลวง ทั้งตระกูลกัว ตระกูลซ่งต่างปิดประตูจวนเงียบไม่ออกมาแก้ต่างหรือให้ข้อมูลอะไร แต่กระนั้นก็ยังมีกระแสข่าวเล็ดรอดออกมา ว่ากัวฉู่เหอถูกส่งไปอยู่ชายแดนให้ท่านแม่ทัพกัวอบรม ส่วนซ่งหยวนก็ถูกส่งไปเลี้ยงสัตว์ที่ชายแดนใต้ทั้งคู่คาดว่าอีกหลายปีถึงจะกลับเมืองหลวง หวังชิงหว่านผงกศีรษะฟังเรื่องราวจากเด็กๆ ด้วยสีหน้าตื่นเต้นคล้ายกับเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง วันเวลาผ่านไป องุ่นเริ่มแทงช่อดอกออกมา “นี่คือดอกองุ่นหรือขอรับพี่สะใภ้” ลู่อันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “ใช่แล้ว...อีกสามสี่เดือนพวกเราคงจะได้ทานองุ่นกันแล้ว” “พวกเจ้าเห็นแล้วก็ขยับออกไปให้ข้าดูด้วย” เด็ก ๆที่มารดน้ำต่างเบียดกันเข้ามาดู หวังชิงหว่านหัวเราะเบา ๆ กล่าว “ค่อย ๆ ก็ได้” จากนั้นนางก็หันไปเอ่ยกับลี่อิน “จำได้หรือไม่...ว่าข้าทำช่อดอกองุ่นอย่างไร”ลี่อินยิ้มพยักหน้า “จำได้เจ้าค่ะ...พี่สะใภ้จะให้ข้าเลือกทำช่อต้นอื่น ๆ เลยหรือเปล่าเจ้าคะ”
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ คิดไม่ถึง
ตอนที่ 46 คิดไม่ถึง เซียวอี้หยางจูงม้าโดยมีหวังชิงหว่านเดินอยู่เคียงข้าง หญิงสาวเอ่ยถาม “เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรคะ” ชายหนุ่มอมยิ้มชำเลืองมอง “นึกว่าน้องหญิงจะยังอยากจะเดาเรื่องราวต่อ” หวังชิงหว่านส่ายหน้า “ท่านพี่เล่ามาเถอะ...แผนซ้อนที่ท่านวางไว้มีอะไรบ้างกันแน่”เซียวอี้หยางมองไปข้างหน้าแล้วเอ่ยขึ้น “...คุณหนูสามเมิ่งที่ได้รับข้อความหนึ่งจากคนแปลกหน้า .... ช่วงเวลานี้...คงจะอยู่หน้าเรือนลับเรือนนั้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ทางการแล้ว” หวังชิงหว่านยิ้มกล่าว “ข้อความนั้นคงเป็นพวกท่านที่จัดการ...ทว่ามือปราบของทางการที่หาเรือนลับเจอได้อย่างรวดเร็ว...คงเป็นคนของกัวฉู่เหอที่ปูทางเอาไว้ให้ หวังให้พาท่านพี่..ไปเจอข้ากับเขาอยู่ตามลำพังกระมัง” เซียวอี้หยางพยักหน้ากล่าว “แม้จะคนจะผิดพลาด แต่เรื่องสนุกนับว่ายังมีให้คนชมอยู่” หวังชิงหว่างยิ้มนึกสนุก “พวกเราไปดูกันดีหรือไม่” ชายหนุ่มส่ายหน้า “ไม่ได้...”เรือนลับ รถม้าคันหนึ่งจอดอยู่ห่างออกไป คุณหนูสามเมิ่งเปิดผ้าม่านดูมีคนจำนวนหนึ่งกำลังมุ่ง นา
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ ผู้ไม่บริสุทธิ์
ตอนที่ 45 ผู้ไม่บริสุทธิ์ หวังชิงหว่านหยิบเนื้อหมูตุ๋นเข้าปาก ความนุ่มอร่อยกลิ่นหอมอบอวลทำให้นางแทบลืมหายใจ “อืม...อร่อยแล้ว..ในที่สุดแม่ครัวคนใหม่ของเราก็ทำอาหารได้อร่อยแล้ว” เซียวอี้หยางยิ้มอย่างเอ็นดูแล้วพูด “เจ้าคงสบายใจเสียที” หวังชิงหว่านพยักหน้ากล่าว “แน่สิ...หากให้ท่านแม่เข้าครัวทำอาหารให้ทานทุกมื้อ.. ถึงแม้ท่านจะเต็มใจข้าก็รู้สึกอกตัญญูอยู่ดี” เซียวอี้หยางจับตะเกียบหยิบไก่ทอดสมุนไพรเอ่ย “แต่เจ้าก็รู้...ตอนนี้ท่านแม่ก็มีความสุขกับการทำอาหารมาก” “ถึงกระนั้นพอมีลูกมือ...ก็นับว่าดีกว่าอยู่ดี” เซียวอี้หยางพยักหน้าเห็นด้วย ชายหนุ่มเคี้ยวอาหารเสร็จแล้วก็พูดต่อ “…กัวฉู่เหอจะลงมือแล้วนะ” หวังชิงหว่านหรี่ตามองอีกฝ่ายแล้วพูด “นี่เป็นข่าวจากสายลับข้างกายพวกเราหรือ” เซียวอี้หยางส่ายหน้า “มิใช่...การใช้ข่าวสายลับอาจจะทำให้อีกฝ่ายรู้ตัวได้ ครั้งนี้เป็นการได้มาด้วยวิธีธรรมดาเท่านั้น” หวังชิงหว่านพยักหน้าเข้าใจแล้วเอ่ยถาม “ท่านเห็นว่าอย่างไร” “ช่วงนี้...คงจะต้องรบกวนน้อง
ชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ รอเวลา
ตอนที่ 44 รอเวลาบรรยากาศยามราตรีสงบ ดวงดาวเปล่งประกายจัดตาใต้รัศมีแสงจันทร์ เซียวอี้หยางพรมจูบหวังชิงหว่านด้วยความรักใคร่ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า“ข้าอยากจะยกเลิกภารกิจคืนนี้เสียจริง”หวังชิงหว่านทุบอกชายหนุ่มเบา ๆ กล่าว “ท่านเก็บอาการลงเสีย...โน้นมีคนมาทางนี้แล้ว” เซียวอี้หยางมองตาม จากนั้นก็ดันร่างหญิงสาวกระโจนไปหากลุ่มคนดังกล่าว จางเคอกำลังจะชักกระบี่เห็นว่าเซียวอี้หยางก็หยุดแล้วเอ่ยขึ้น “ของที่พวกเจ้าต้องการมาแล้ว...เข้าไปข้างในกันเถอะ”หวังชิงหว่านเดินเข้าไปดูถังน้ำที่นางสั่งให้พวกเขาทำขึ้นมาด้วยความสนใจ เกาเวินเข้ามาอธิบาย“นี่เป็นถังน้ำสองชั้นแบบที่ท่านต้องการ” แล้วชายหนุ่มก็เปิดให้ดูข้างใน หวังชิงหว่านกวาดตาดูรอบหนึ่งแล้วเอ่ยถาม“มันเก็บน้ำได้ใช่หรือไม่” “ได้...สามารถใส่น้ำในถังด้านนอกนี้ได้เลย”หญิงสาวพยักหน้าชื่นชม จางเคอหยิบของในหีบออกมาแล้วเอ่ย “นี่คือดินประสิว...แม่นางหวังคงทราบ ว่าสิ่งนี้นอกจากราชสำนักห้ามผู้อื่นครอบครอง”หวังชิงหว่านพยักหน้าตอบ “ข้าเข้าใจ...อี้หยางเทน้ำลงในถังด้านนอกให้ข้า” เทน้ำได้ปริมาณพอเหมาะ หวังชิงหว่านก็เทดินประส
