1.องค์ชายเปลี่ยนไป (1)

หญิงงามถูกส่งตัวเข้าไปในกระโจมก่อนทหารองครักษ์จะออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“คนก่อนก็ยังไม่ออกมาเลยไม่ใช่หรือ”

ทหารกระซิบถามหัวหน้าองค์รักษ์ ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่ายหน้า

“จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อรับสั่งให้หาคนใหม่มา เรามีหน้าที่ทำตามรับสั่ง”

หัวหน้าองครักษ์เหลียงชื่อซิ่นเองก็อ่อนใจ ไม่เคยพบเห็นการกระทำผิดแปลกเช่นนี้จากองค์ชายรองจ้าวชุนเทียนแห่งแคว้นจ้าวมาก่อน ด้วยนับแต่อายุแปดชันษาก็เข้าวัดสวดมนต์ ตั้งมั่นอยู่ในศีลในธรรมและบำเพ็ญตบะ เจ้าอาวาสเห็นว่าองค์ชายมีความตั้งใจจริงเพื่อบรรลุเซียนจึงแนะนำให้เข้าสำนักเซียนขั้นสูงชิงเฉิงที่เขาชิงซานซึ่งเป็นสถานที่บำเพ็ญเพียรปราณเซียนเพื่อบรรลุขึ้นไปอยู่บนสวรรค์ โดยญาติผู้พี่ของเจ้าอาวาสซึ่งไม่ได้ฝักใฝ่ทางสายกลางในโลกมนุษย์บำเพ็ญเพียรอยู่ และช่วยทูลสนับสนุนองค์ชายรองกับท่านเจ้าแคว้น หากกว่าท่านเจ้าแคว้นจะยินยอมก็ใช้เวลาถึงหนึ่งปีเต็ม

“ประหลาดนัก องค์ชายรองไม่เคยสนใจอิสตรี ทว่านับแต่ครึ่งทางที่ผ่านมา กลับรับสั่งให้หาหญิงงามเข้าไปปรนนิบัติทุกค่ำคืน ผิดวิสัยองค์ชายนัก”

ในกระโจมที่ประทับมีสัดส่วนชัดเจน พวกตนเข้าไปได้เพียงด้านหน้าที่เป็นส่วนรับรองเท่านั้น ไม่ได้รู้เห็นสิ่งใดมากไปกว่านั้น ในทุกเช้าวันหญิงงามจะนอนอยู่ในส่วนรับรองด้วยท่าทางหมดเรี่ยวแรงไร้สติ และหัวหน้าองค์รักษ์จะให้ทหารนำตัวไปส่งพร้อมทองอีกหนึ่งเท่าเสมอ

ส่วนองค์ชายไม่ได้ออกไปไหนอยู่แล้วนอกจากเวลาเดินทางที่นั่งบนรถม้า ด้วยปกติมักนั่งบำเพ็ญตบะอย่างสม่ำเสมอ ทว่าเมื่อรับสั่งให้ส่งหญิงสาวเข้าไปในที่ประทับก็ยังคงเก็บตัวเช่นเดิม มีเพียงหัวหน้าองครักษ์เหลียงผู้เดียวที่สามารถเข้าไปคอยรับคำสั่งภายในกระโจมได้

“ที่ผ่านมาเราพอจะจัดหานางโลมจากหมู่บ้านใกล้ๆ หรือเมืองที่เดินทางผ่านได้ แต่นี่ใกล้เข้าเขตหุบเขาชิงซานแล้ว การเดินทางไปที่นั่นมีเพียงป่าลึกกว่าจะถึงสำนักชิงเฉิงบนยอดเขา เราไม่มีทางหาหญิงงามมาให้องค์ชายได้แน่ ข้าคงต้องทูลเรื่องนี้อย่างจริงจัง แม้อาจทำให้ไม่พอพระทัยก็ตาม”

หัวหน้าองครักษ์เหลียงเอ่ยพลางถอนหายใจ

ภายในกระโจม นางโลมผู้มาใหม่ก้าวเข้าไปด้านในซึ่งเป็นส่วนเตียงนอนเมื่อได้ยินเสียงอนุญาต นางยินดีมาเมื่อได้รับข้อเสนอเป็นทองชนิดที่ไม่เคยได้รับมาก่อน แม้จะกังวลนิดๆ ว่าจะมาเจอกับผู้ชายเช่นไร ทว่าเมื่อเห็นร่างสูงโปรงเปลือยเปล่า นั่งมองมาด้วยท่าทางสง่าทว่ามีร่างหญิงสาวอีกหนึ่งคนนั่งหันหลังอยู่ระหว่างขาแกร่งขยับหัวขึ้นลงนางก็เข้าใจทันใด ใบหน้าร้อนวูบพร้อมอารมณ์ที่แล่นปราดทั่วกายด้วยเคยชินกับรูปรสกลิ่นเสียงที่ตนเห็นและสัมผัสได้เป็นอย่างดี

“มาสิ”

เสียงราบเรียบเอ่ยอย่างไม่น่าเชื่อว่ากำลังถูกปรนเปรอ ทว่าใบหน้าคมสันนั้นดูดีเกินกว่าจะปฏิเสธได้ นึกดีใจที่ตนได้รับเลือกให้มารับงานนี้อยู่ไม่น้อย

“เจ้าค่ะ”

เจ้าตัวรับคำพร้อมก้าวเข้าไปด้วยรอยยิ้มหวาน แรกทีเดียวก็ขุ่นใจนิดๆ ที่ไม่ได้มีเพียงตน หากมีหญิงอื่นอยู่ก่อนแล้ว แต่อย่างไรก็รับทองมาแล้วย่อมต้องทำหน้าที่ของตนให้เต็มที่

เพียงใบหน้าคมสันพยักพเยิดส่งสัญญาณ มือบางก็ถอดชุดของตนอย่างรู้งาน แล้วก็คุกเข่าลงเคียงข้างหญิงสาวอีกหนึ่งคนที่ยังคงทำหน้าที่ของตนอย่างไม่ขาดตกบกพร่องแม้จะเหลือบมองนางเล็กน้อย ซึ่งนางก็มองอีกฝ่ายแวบหนึ่งเช่นกัน รู้ดีว่าต่างก็ต้องเขม่นกันในใจ ทว่าไม่มีผู้ใดเอ่ยนอกจากหมายมั่นจะทำให้ผู้จ่ายค่าตัวพอใจตน

ปลายนิ้วแกร่งเคลื่อนมาแตะบนปลายยอดทรวงของนาง ผู้มาใหม่ก็ครางเสียงพร่าอย่างจงใจ ยิ่งถูกกดและวนไปมาจนยอดอกแข็งขืนสู้นางก็ยิ่งเสียงดังขึ้น

“ขยำสิ”

ชายหนุ่มผู้สง่างามสั่งอีก นางก็ยินดีทำอย่างเต็มใจ พร้อมกับที่เขาเปลี่ยนมากดปลายนิ้วไล้ริมฝีปากของนาง พยายามแทรกระหว่างกลีบปากนางจึงเผยอรับแล้วคลอเคลียปลายนิ้วแกร่งด้วยลิ้นของตน พร้อมกับรู้สึกว่าอารมณ์ของตนค่อยๆ ทะยานสูงขึ้นเพราะสายตาเหลือบมองความกร้าวแกร่งในมือและปากของหญิงสาวอีกคนเป็นระยะ ทั้งเจ้าตัวยังดูราวพึงใจยิ่งนัก

ครู่หนึ่งมือหนาข้างที่เหลือก็แตะศีรษะของผู้ที่มอบความหฤหรรษ์ให้ตนเป็นเชิงหยุด

“ข้าอยากเห็นพวกเจ้าแตะต้องกันและกัน”

สองสาวต่างก็ชะงักหันมองกันเองอย่างไม่คาดคิด ผู้มาใหม่ยังลังเลเพราะไม่เคยทำเช่นนี้ ทว่าหญิงสาวอีกคนกลับละจากกายแกร่งโถมมาหานางทั้งตัวจนล้มไปกองกับพื้น ปากอีกฝ่ายบดเบียดจูบปากนางอย่างเร่าร้อน เรือนร่างของนางถูกลูบไล้เน้นหนัก ขาเรียวของอีกฝ่ายแทรกมาตรงกลางขยับขึ้นลงอย่างจงใจ อกอวบอยู่ในมือนุ่ม แม้ตอนแรกตะขิดตะขวงใจทว่าสัมผัสนุ่มนิ่มของกันและกันกลับดึงดูดราคะจนไม่อาจห้ามใจ นางจูบตอบทั้งยังกอดรัดเคล้นมือบนสะโพกกลมกลึงเหนือร่างตนอย่างไม่นึกรังเกียจ

“ดี ทำได้ดี”

ผู้พูดมองภาพตรงหน้าอย่างพึงใจ นานจนหญิงสองนางต่างก็มอบความสุขให้แก่กันถึงที่สุดแล้วเขาก็กวักมือเรียก จากนั้นทั้งสองก็คลานขึ้นเตียงมอบรสพิศวาสให้กับเขาพร้อมกัน

“หาในป่าไม่ได้ ก็ต้องหาสักคนติดตามข้าไปด้วย”

องค์ชายตรัสเสียงเรียบเมื่อหัวหน้าองครักษ์ขอทูลบางอย่างหลังมื้อเสวยตอนเช้าในวันใหม่และส่งหญิงงามทั้งสองกลับไปแล้ว

“แต่เป็นเช่นนี้อาจไม่เหมาะนัก เข้าเขตหุบเขาชิงซานเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ฝ่าบาทมาเพื่อบำเพ็ญเพียรควรละเว้นเรื่องเสื่อมเสีย และไม่อาจพาหญิงใดไปอยู่เคียงข้างในสำนักชิงเฉิงได้ ก่อนหน้านี้ฝ่าบาทอาจต้องการเก็บเกี่ยวสิ่งที่ไม่เคยเรียนรู้ให้เต็มที่ กระหม่อมจึงไม่ได้ทัดทานแต่แรก หากเวลานี้กระหม่อมขอบังอาจทูล...”

ถ้วยชาในมือองค์ชายลอยมากระทบหน้าผากหัวหน้าองครักษ์แล้วตกลงบนพื้นเขาจึงหยุด รู้สึกได้ถึงความเจ็บแปลบน่าจะได้เลือดหากก็ได้เพียงก้มหน้านิ่ง แม้จะประหลาดใจกับอารมณ์ร้อนผิดปกติขององค์ชาย ทว่าเรื่องแปลกมากกว่าอารมณ์ร้อนก็เห็นมาแล้วจึงจำต้องระงับจิตใจตน

“ที่ผ่านมาข้าคงใจดีเกินไป องครักษ์เช่นเจ้าจึงกล้าออกคำสั่งกับข้า”

น้ำเสียงเย็นชาและราบเรียบขององค์ชายรองนั้นต่างจากที่อยู่ในวังซึ่งมักเย็นและนิ่งให้ความรู้สึกสบายใจ ทว่าระยะหลังมานี้เขารู้สึกถึงความน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก

“กระหม่อมมิบังอาจ”

“ข้าบำเพ็ญเพียร ไม่ใช่ออกบวช มีสัมพันธ์กับผู้หญิงมิใช่เรื่องต้องห้าม หาหญิงสาวที่เต็มใจเข้าป่ากับเรา หากเข้าสำนักแล้วข้าจะยกให้เจ้า”

“พ่ะย่ะค่ะ”

หัวหน้าองครักษ์เหลียงรับคำทั้งที่ไม่อยากได้รางวัลที่องค์ชายตรัสแม้แต่น้อย ก่อนจะถอยออกจากกระโจมที่ประทับไป

“หึ...ตัณหาราคะ ไม่มีในสำนักเซียนจริงน่ะหรือ ข้าไม่เชื่อเด็ดขาด แต่นั่นแหละ จะมีหรือไม่ ไม่สำคัญ หากข้าต้องการย่อมต้องได้”

ผู้ที่เวลานี้คือองค์ชายชุนเทียนเอ่ยอย่างกระหยิ่มใจ

=====

ฝากติดตามด้วยนะคะ^^

ในตอนท้ายของเรื่อง 'สวรรค์เย็นชา ข้าคือชายาปีศาจ' ไรต์เฉลยไปแล้วเนอะ ว่าตัวละหลักของเรื่องนี้เป็นใคร แต่อาจยังไม่เผยตัวแต่แรก ซึ่งมีเพราะอะไร ต้องติดตามกันเรื่อยๆ ค่า^^