4.ข้าต้องการหญิงงาม ไม่ใช่ภาระ (2)

อาหารค่อยๆ ลำเลียงมาวางบนโต๊ะตรงหน้าขณะที่เยี่ยนเฉินมองอย่างเอื่อยเฉื่อยหากก็รู้สึกว่ามีอาหารจานหนึ่งเป็นอาหารพื้นๆ ต่างจากจานอื่นที่ปรุงแต่งอย่างน่ากินสวยงามเช่นชาววัง แม้ไม่เรื่องมากเพราะตนก็ชินกับการกินอาหารพื้นบ้านแต่ก็นึกแปลกใจ

“จานนี้เป็นฝีมือเสี่ยวเม่ยพ่ะย่ะค่ะ นางขออนุญาตกระหม่อมจัดเตรียมอาหารให้ฝ่าบาท ให้ลองชิมเพื่อพิสูจน์ว่านางสามารถดูแลเรื่องนี้ได้ดีหากติดตามฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”

ได้รับการเฉลยจากหัวหน้าองครักษ์ที่ดูแลควบคุมตรวจสอบอาหารให้ปลอดภัยทุกมื้อด้วยตนเองแล้วเยี่ยนเฉินก็เอ่ยย้ำ

“เสี่ยวเม่ย”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เพราะไม่เคยคิดให้อีกฝ่ายติดตาม เขาจึงไม่เคยสนใจชื่อแซ่เด็กสาว เพิ่งรู้จากหัวหน้าองครักษ์ว่านางชื่อนี้ กระนั้นเยี่ยนเฉินก็เพียงพยักหน้ารับรู้เล็กน้อยก่อนบอก

“บอกให้นางเข้ามา”

สั่งแล้วก็โบกมือให้หัวหน้าองครักษ์ที่รับคำสั่งออกไป ไม่นานเจ้าของร่างเล็กก็ก้าวเข้ามาด้วยท่าทางกระมิดกระเมี้ยน

“ที่อยู่ๆ ก็หายเงียบไปเพราะอย่างนี้สินะ”

เสี่ยวเม่ยพยักหน้าแล้วเหลือบมองคนตัวโตหวั่นใจว่าตนจะโดนดุหรือไม่

“นั่งลงสิ กินด้วยกันนี่แหละ”

“แต่ท่านอาที่อยู่ข้างนอกบอกให้รอ บอกว่าไม่ควรร่วมโต๊ะกับพี่ชาย”

เยี่ยนเฉินถอนหายใจกับความเรื่องมากของหัวหน้าองครักษ์ แม้แต่กับเด็กก็คิดเล็กคิดน้อย

“ข้าสั่ง เขาไม่กล้าขัดหรอก นั่งเถิด เพราะจานนี้ของเจ้า ถ้าไม่อร่อยเจ้าจะได้กินให้หมด”

เด็กสาวหน้างอกับคำดูถูกฝีมือตนของอีกฝ่าย และยอมนั่งลงตามที่สั่ง

“ถ้าอร่อย ท่านต้องกินให้หมดนะ”

ผู้ถูกเด็กท้าทายตาลุกวาบ ก่อนกัดฟันเอ่ยเสียงเข้ม

“กล้าต่อรองกับข้าแล้วหรือ”

เสี่ยวเม่ยก้มหน้างุดหลบสายตาในทันใด

เยี่ยนเฉินมองคนที่กลับไปหงออีกครั้งแล้วก็ส่ายหน้า ไม่อยากเถียงกับเด็กหรือเอาเรื่องให้มากความ

“กินได้แล้ว”

เขาสั่งเสียงเรียบแล้วก็เริ่มลงมือทันที มือเล็กค่อยๆ เลื่อนมาคีบอาหารที่ตนทำ ในตอนแรกเยี่ยนเฉินคิดว่าเจ้าตัวจะกินเองทว่าเด็กสาวกลับเอามาใส่ถ้วยข้าวของเขา แล้วก็คีบไปใส่จานตนทานเงียบๆ ไม่พูดไม่จา เกิดอาการกระตุกวูบในใจชายหนุ่ม ไม่มีผู้ใดทำเช่นนี้กับเขานอกจากมารดา แล้วสุดท้ายเขาจึงคีบเข้าปากเพื่อลิ้มรสชาติแล้วก็รู้สึกว่าไม่เลว นับว่าอร่อยเลยทีเดียว จากนั้นแม้ไม่ยื่นมือไปคีบมา ผู้ทำก็คอยคีบส่งให้เขาเรื่อยๆ และเยี่ยนเฉินก็ไม่ได้ปฏิเสธจนกระทั่งหมดจาน

เวลานี้ภายในที่ประทับขององค์ชายมีเตียงเล็กเพื่อสำหรับเสี่ยวเม่ยอีกหนึ่งเตียง ความจริงเยี่ยนเฉินคิดจะส่งเด็กสาวไปให้หัวหน้าองครักษ์รับผิดชอบ แล้วก็ให้นางพักกับเขา แต่เมื่อเจ้าตัวยืนยันที่จะติดตามเขา ทั้งยังพักในกระโจมของเขาแต่แรก และนางก็คงเกรงกลัวหัวหน้าองครักษ์ที่ไม่ค่อยได้พูดคุยมากนัก เขาจึงสั่งให้จัดเตรียมที่นอนสำหรับนางด้วย อย่างไรก็เป็นหญิงควรนอนหลับพักผ่อนในพื้นที่ปลอดภัย

เมื่อตนอาบน้ำชำระร่างกายแล้วเยี่ยนเฉินก็บอกกับผู้ที่นั่งบนเตียงเล็กของตนเงียบๆ

“เจ้าไปอาบน้ำได้แล้ว”

เสี่ยวเม่ยลุกขึ้นพร้อมก้มหน้างุด กอดชุดใหม่แนบอกตน ความเกร็งและหวาดกลัวยังมีอยู่ แต่เขาคือผู้ช่วยชีวิตตนทำให้นางเชื่อใจบุรุษผู้นี้ อย่างไรเขาก็เป็นเหมือนเจ้าของชีวิตนางและนางก็ยินดีติดตามเขาตลอดไป แม้ไม่ชินกับการใช้ชีวิตอยู่กับบุรุษแต่อีกไม่นานก็คงปรับตัวได้ดีขึ้น

“อ้อ ออกมาแล้วก็นอนได้เลย ห้ามก้าวลงจากเตียงของเจ้าเด็ดขาด ข้าจะออกไปข้างนอก”

“ไปไหนหรือ”

“หากเจ้าต้องการติดตามข้า จงรู้ไว้ว่าไม่มีสิทธิ์ซักไซ้ อย่างที่ข้าเคยพูดไว้แล้ว อย่าถามให้มากความ”

เด็กสาวพยักหน้ารับหงอยๆ ทว่าเยี่ยนเฉินไม่ใส่ใจ ร่างสูงโปร่งเดินออกไปจากส่วนห้องนอนทันใด

เสี่ยวเม่ยยืนซึมอยู่ครู่หนึ่งก็ออกไปทางด้านหลังที่เชื่อมต่อกับส่วนอาบน้ำ บอกตัวเองว่าการที่ชายหนุ่มเอ่ยเช่นนี้เขาอาจยอมให้นางติดตามแล้วก็เป็นได้ คิดแล้วก็ยิ้มอย่างยินดี

ส่วนเยี่ยนเฉินออกมาด้านนอกเพื่อนั่งฝึกปราณ เขาต้องการความเป็นส่วนตัวและเงียบสงบ ยามดึกเช่นนี้เหล่าทหารยามจะไม่กล้ารบกวนกระโจมของเขาอยู่แล้ว ฉะนั้นก็นับว่าค่อนข้างปรอดโปร่ง หลังจากนั่งจิบน้ำชาแสร้งอ่านหนังสือขององค์ชายอยู่นานกระทั่งเห็นว่าแสงตะเกียงส่วนห้องนอนดับไปแล้ว เขาก็เริ่มนั่งขัดสมาธิและเดินพลังฝึกจิต

วิชาที่เยี่ยนเฉินพยายามคิดขึ้นมาเป็นของตนเองนั้นเพิ่งก้าวเข้าส่วนแรก หากก็นับว่าคุ้มค่าที่ได้เคล็ดลับวิชาใหม่ในระหว่างกำลังเดินทาง เมื่อไปถึงสำนักเซียนเขาจะสามารถฝึกปรือเซียนขั้นสูงไปพร้อมกับวิชานี้ได้

ขณะที่ปราณซึ่งหลอมรวมกับวรยุทธ์กำลังจะบรรลุขั้นที่สองก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อประสาทสัมผัสของเยี่ยนเฉินรู้สึกถึงสิ่งรบกวนใกล้ตัว เขาจำต้องพยายามสะกดพลังภายในกายตนลงไม่ให้แตกพล่านจนเหงื่อซึมไปทั้งกาย จนเมื่อปราณสงบลงก็ลืมตาขึ้น

ปลายดาบ!

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาคือปลายดาบที่แทบจรดระหว่างคิ้ว แล้วก็ได้ยินคำเอ่ยเคร่งเครียดจากผู้บุกรุก

“เจ้าเป็นใคร”

=====

เสี่ยวเม่ยน่าเอ็นดูนะ พี่เฉินอย่าดุน้องเยอะ ^-^