ตอนที่3

เมิ่งอ้ายเย่ว ที่ตอนนี้เหงื่อไหลจนเปียกชุ่มเพราะนางต้องลุกออกมาวิ่งและบริหารร่างกายทุกๆ ยามเหม่า ตอนนี้ก็กินเวลากว่าหนึ่งเดือนแล้ว จนร่างกายดูสมส่วน ส่วนที่ควรมีก็มีส่วนที่ควรเล็กคอดก็คอด ส่วนเว้าส่วนโค้งดูสวยงาม หน้าอกหน้าใจกลมกลึงสร้างความพึงพอใจให้นางนัก

"จิ้นผิงเอาผลซีหงซื่อมาบดแล้วหรือไม่"

"บดแล้วเจ้าค่ะ"

ทุกๆ วันนางจะนำผักผลไม้มาพอกใบหน้าจนตอนนี้หน้านางดูชุ่มชื่นเกลี้ยงเกลาขึ้นมากใช้เวลาเพียงไม่นานคงจะสวยขึ้น คงได้เวลาที่นางร้ายอย่างนางจะลงจออีกครั้ง

หากให้นางร้ายแบบไม่สวยเพอร์เฟคนางทำไม่ได้ แต่ถ้าร้ายแบบดูดีทุกระเบียบนิ้วนางขอสู้ตาย

อยากจะเห็นหน้าว่าที่สามีของร่างนี้นักว่าหล่อสู้พระเอกโอ้ปป้าของนางได้หรือไม่ หากไม่เข้าตานางก็ไม่โอหรอกนะ ขอคัดเลือกบุรุษที่จะเป็นสามีเอง ยังไงๆ นางก็เป็นเจ้าของร่างนี้แล้ว ขอเลือกที่เข้าตาตัวเองก็แล้วกัน สวยแล้วเลือกได้อะนะต้องเข้าใจ

อ้ายเย่วที่ตอนนี้อาบน้ำขัดสีฉวีวรรณจนงามเริ่ด กำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด ไร้รสนิยมอย่างรุนแรง ทำไมเสื้อผ้ามีแต่สีฉูดฉาดขนาดนี้ ใส่เข้าไปได้ยังไง อย่างกับนกแก้วนกขุนทอง เลยตัดสินใจเลือกสีชมพูเรียบๆ มาสวม แต่ก็ดูหลวมมากใส่ออกมาดูคล้ายกับตัวตลก

"จิ้นผิง มีเข็มกับด้ายหรือไม่"

"มีเจ้าค่ะ คุณหนูจะทำอะไรหรือเจ้าคะ"

"ข้าจะเย็บชุดใหม่"

กล่าวพร้อมส่งยิ้มแววตาระยิบระยับไปให้ เห็นนางอย่างนี้ใช่ว่าจะมีดีแค่หน้าตา ความสามารถทางด้านการแสดง ความเป็นกุลสตรีนางก็มีเช่นกัน เรื่องเย็บปักถักร้อยสบายมาก ชาติก่อนนั้นนางชอบการออกแบบชุดสวยๆมาก จนบางครั้งกองถ่ายยังขอชุดที่นางออกแบบเล่นๆ มาทำเป็นชุดในละครก็มี เมื่อจิ้นผิงนำเข็มกับด้ายมาให้ จึงหันไปเลือกชุดที่นำมากองๆ ไว้ หลากสีสันนั้น หยิบเอาชุดสีฟ้าสดใสมาเก็บขอบเย็บให้ดูพอดีตัว ตัดส่วนที่ดูเกินๆ ออก ตรงไหนที่ดูรุ่มร่ามก็ตัดออก นำสีขาวมาเย็บติดขอบด้วยสีน้ำเงินเข้มใช้เป็นผ้าคาดเอว ได้ชุดเรียบๆ หนึ่งชุด แต่ดูดีนัก จิ้นผิงที่เห็นถึงกับมองอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าชุดที่ดูรุ่มร่ามและไร้รสนิยมจะดูดีได้ถึงขนาดนี้

เมื่อเมิ่งอ้ายเย่วลองใส่ดูก็รู้สึกพอใจนัก

"งามเหลือเกินเจ้าค่ะคุณหนู"

จิ้นผิงถึงกับมองอย่างโง่งมนัก คุณหนูของนางช่างงดงามนัก ดูเป็นคุณหนูสูงศักดิ์ที่ดูงดงามนุ่มนวล

"ไป จิ้นผิงไปกัน"

"ไปไหนเจ้าคะ"

"ไปตลาดอย่างไรเล่า งามขนาดนี้แล้วต้องอวดโฉมเสียหน่อย"

"คุณหนูคิดจะทำอะไรอีกแล้วเจ้าคะ"

จิ้นผิงทำหน้าอย่างอยากจะร้องไห้

"ข้าไม่ก่อเรื่องหรอกน่า แค่จะไปหาผ้าสวยๆ ตัดชุดเสียหน่อย เสื้อผ้าพวกนี้ใส่ไม่ได้แล้ว"

"เสื้อผ้าพวกนี้บางตัวท่านยังไม่ใส่เลยนะเจ้าคะ เดี๋ยวบ่าวแก้ให้เล็กลงก็ใส่ได้"

" ไม่อะ ข้าไม่ชอบแล้ว เปลี่ยนใหม่เถอะ หรือเจ้าไม่คิดว่ามันไม่เหมาะกับข้า"

จิ้นผิงมองไปยังเสื้อผ้าเหล่านั้น นางก็ว่าไม่เหมาะกับคุณหนูเป็นอย่างยิ่ง คุณหนูใส่แล้วดูมีอายุกว่าอายุจริงเพราะสีมันแรงมาก สีแดงก็แดงเถือก สีส้มก็ส้มจนแสบตา

" เจ้าค่ะ ไปก็ไป"