ตอนที่ 6
“นี่เจ้าพูดอะไรของเจ้าลัยลา! แล้วมูนาน้องข้าน่ะหรือ จะเข้ามาถวายตัวกับองค์รัชทายาท” มีนาตะคอกถาม ดวงตาคมสวยเต็มไปด้วยไฟริษยาแทบจะทันที เมื่อรู้ว่าจะมีผู้หญิงเข้ามาอีกหลายคนเพื่อเข้ามาแย่งชิงตำแหน่งพระชายา ที่ตนหมายปองโดยเฉพาะมูนา แม้นว่ามูนาจะไม่ใช่ผู้หญิงสวยเกินหญิงคนใด อีกทั้งนิสัยก็หาได้เรียบร้อยเหมือนเช่นหญิงอาหรับคนอื่นๆ แต่บางทีความไม่เหมือนใครของมูนาอาจเป็นที่ต้องตาต้องใจขององค์รัชทายาทก็เป็นได้
“ฮึ! เจ้านี่ช่างน่าสมเพชนัก แม้แต่เรื่องน้องตัวเองจะเข้ามาถวายตัวต่อองค์รัชทายาทเจ้าก็ยังไม่รู้”
“ก็วันๆ ท่านหญิงมีนาเอาแต่แต่งตัวสวยแล้วก็คอยชะเง้อคอรอองค์รัชทายาทยังไรเล่าลัยลา ท่านหญิงมีนาถึงไม่รู้ว่าน้องสาวของตัวเองกำลังจะมาแย่งตำแหน่งนางสนมคนโปรดไป” นาดาสาวงามที่เก่งด้านการเต้นระบำจนเป็นที่พออกพอใจขององค์รัชทายาทจนถูกเรียกให้ไปปรนนิบัติอยู่บ่อยครั้ง เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงชิงชังระคนประชดประชัน
“ลัยลา! นาดา! เจ้าทั้งสองเร่งหุบปากของพวกเจ้าเดี๋ยวนี้ หาไม่ ข้าจะให้นางสองคนตบปากพวกเจ้า จนพวกเจ้ากินอะไรไม่ได้อีกเลย” มีนาออกคำสั่งเสียงกราดเกรี้ยว โดยมีเหล่าสาวงามอีกหลายสิบคนคอยมองและพากันส่ายหน้าระอากับนิสัยของมีนา ที่นับวันก็ยิ่งจะไม่กริ่งเกรงผู้ใด
“แล้วเจ้าคิดว่าสาวใช้ของพวกเจ้ามีมือฝ่ายเดียวหรือไงมีนา” สองสาวงามที่ถูกสั่งให้หุบปากส่งเสียงค้านด้วยรอยยิ้มเยาะๆ นั่นเพราะทั้งสองไม่ถูกชะตามีนานานแล้ว ตั้งแต่มีนาเข้ามาอยู่ในฮาเร็มขององค์รัชทายาท
“หยุด! ข้าบอกให้หยุด พวกเจ้าไม่กลัวหัวขาดกันบ้างหรือ ถึงได้ลงไม้ลงมือกันเช่นนี้” จัสมินเอ่ยเตือนด้วยสีหน้าวิตกกังวล เพราะหากท่านฟาติมาเข้ามาเห็นเข้า ไม่แคล้วจะถูกลงโทษกันหมด
“หุบปากเจ้าไปซะจัสมิน หัวคงหัวขาดอะไร ข้าไม่สน นอกเสียจากนังสองคนนี้จะต้องถูกข้าตบจนปากฉีกไปเสียก่อน ในเมื่อพวกนางไม่คิดเกรงใจข้า” มีนาหันไปต่อว่าคนหวังดีเสียงดุดัน แล้วหันกลับมามองสบตาสองสาว โดยมีสาวใช้คนสนิทสองคนคอยคุ้มกันนายสาวอยู่
“เหตุใดข้าต้องเกรงใจเจ้า ในเมื่อข้ากับเจ้าก็มีฐานะเท่าเทียมกัน หรือเจ้าคิดไปเองว่าเจ้าจะถูกเลือกให้ไปเป็นชายาขององค์รัชทายาทกันเล่า ฮ่าๆ ช่างน่าขำนัก เจ้านี่มักใหญ่ใฝ่สูงเกินตนเสียจริง เจ้าคงลืมไปแล้วสินะ ว่าตัวเจ้าก็เป็นแค่ลูกสาวหัวหน้าหมู่บ้านคาเบียนเซีย หมู่บ้านยากจนและไกลโพ้นขนาดนั้น ข้าว่าองค์รัชทายาทคงจะเลือกผู้หญิงอย่างเจ้าเป็นชายาหรอกนะ” ลัยลาเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูแคลน แม้ภายในใจของนางก็แอบหวังตำแหน่งชายาขององค์รัชทายาทอยู่เช่นกัน แต่ไม่คิดแสดงออกให้อีกฝ่ายเห็นจนเกินงามเช่นนี้
“นังลัยลา! พวกเจ้าสองคนไปจับตัวนังคนปากเสียเอาไว้ วันนี้ข้าจะตบสั่งสอนนางให้หลาบจำ” มีนาชี้นิ้วสั่งสาวใช้ เพียงไม่กี่นาทีสองสาวใช้ก็กรูเข้าไปจับตัวของลัยลาเอาไว้ได้ แม้ฝ่ายลัยลาจะดิ้นรนขัดขืนแต่ไม่อาจสู้แรงของสองสาวใช้ได้ ทำให้ถูกมีนาฟาดฝ่ามือลงบนแก้มไม่ยั้ง
“พวกเจ้าทำอะไรกัน!” เสียงกัมปนาทก้องไปทั่วสวนดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ พร้อมร่างของฟาติมาผู้ดูแลฮาเร็มขององค์รัชทายาทฟาเดลก็เดินเข้ามา เหล่าสาวงามต่างพากันหลีกทางให้ท่านฟาติมาเข้าไปห้ามทัพสองสาวทันที
“ท่านฟาติมา ช่วยข้าด้วยเถิด มีนาเข้ามาหาเรื่องข้า แล้วก็ตบตีข้าจนข้าเจ็บไปทั้งตัว” ลัยลาถลาเข้าไปกล่าวฟ้องพร้อมเสียงสะอื้นไห้ ทั้งที่เมื่อครู่ไม่มีน้ำตาแม้สักหยด
“นังโกหก! เจ้าอย่ามาแสร้งบีบน้ำตาใส่ร้ายข้า” มีนาชี้หน้าต่อว่าด้วยความขุ่นเคืองใจ
“ก็เจ้ามาหาเรื่องข้าก่อน ใครๆ ก็รู้ก็เห็น แล้วเจ้าจะกล่าวหาว่าข้าใส่ร้ายเจ้าได้อย่างไรกันเล่ามีนา”
“เจ้านี่มันดีแต่เสแสร้ง ถ้าหากเจ้าไม่ส่งเสียงดังแล้วก็พูดจาเยาะเย้ยข้าก่อน มีหรือที่ข้าจะทำร้ายเจ้า นังผู้หญิงหน้าไหว้หลังหลอก คนอย่างเจ้ามันไม่ไว้ใจไม่ได้ แสร้งตีหน้าซื่อๆ แต่ใจของเจ้ามันคดดั่งอสรพิษที่ฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่ชุบเลี้ยงเจ้ามา” มีนามองคนโปรดอีกคนขององค์รัชทายาทด้วยสายตาชิงชังและขุ่นแค้นจนแน่นอก หากแต่ลงมือทำอะไรนางไม่ได้ เพราะนางกำลังให้คนโปรดของพระชายาแห่งองค์ฟาตินคอยปกป้อง
“มันจะมากไปแล้วนะมีนา เจ้ามีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาข้าเช่นนี้ แล้วข้าจะบอกให้เจ้ารู้ไว้ ว่าทุกคนในที่นี่รู้ดีว่าคนที่เสแสร้ง ไว้ใจไม่ได้คือเจ้าต่างหาก ไม่ใช่ข้า” ลัยลาหันหน้าไปออเซาะท่านฟาติมา ที่ยืนฟังคำโต้เถียงของสองสาวอยู่ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแต่แววตาของนางแข็งกร้าวจนเหล่าสาวงามคนอื่นๆ พากันยำเกรง แต่เห็นจะมีเพียงมีนาและลัยลาสองคนที่ไม่คิดยำเกรงท่านฟาติมา เพราะต่างก็ถือว่าตนเป็นคนโปรดขององค์รัชทายาท
“ฮึ! คนอย่างข้าไม่เคยคิดเสแสร้งต่อหน้าใคร แล้วข้าก็ไม่คิดจะวิ่งโร่ไปฟ้องใครเพื่อให้ตัวเองพ้นผิดเช่นเจ้าหรอกลัยลา หากข้าผิดก็ยินดีรับผิด” มีนาเหยียดปากยิ้มเยาะลัยลาที่นั่งอยู่แทบเท้าของท่านฟาติมา
ตอนที่ 7“ข้าไม่ได้ผิดอะไร เจ้าต่างหากที่ผิด เพราะเจ้าสั่งให้สาวใช้ของเจ้ามารุมรังแกข้า ท่านฟาติมาท่านต้องช่วยข้านะเจ้าคะ ข้าเจ็บปวดไปทั่วร่างกายแล้ว และค่ำคืนนี้ข้าคงไปรับใช้องค์รัชทายาทไม่ได้แน่เลยเจ้าค่ะ” ลัยลานำเสนอตัวให้ท่านฟาติมาดูรอยช้ำที่ปรากฏ หากแต่ลัยลาลืมมองเลยไปยังนาดาที่ยืนยิ้มสะใจอยู่ลึกๆ และสมใจเป็นที่สุด เพราะงานนี้ทั้งมีนาและลัยลาคงจะถูกกักบริเวณ แล้วก็หมดสิทธิ์ได้ขึ้นไปปรนนิบัติองค์รัชทายาทบนตำหนักเป็นแน่แท้ แล้วเมื่อนั้นก็จะโอกาสอันดีของเธอ“ข้าไม่คิดจะเข้าข้างใครหรอกลัยลา เพราะเจ้ากับมีนาจะถูกกักบริเวณให้อยู่ภายในห้องของพวกเจ้าเป็นเวลาสองอาทิตย์ แล้วหากใครฝ่าฝืนคำสั่งของข้า ข้าจะสั่งกักบริเวณพวกเจ้าเพิ่ม” ท่านฟาติมากล่าวเสียงเรียบทว่าเฉียบขาด ลัยลาเบิกตากว้าง และพยายามคิดหาวิธีให้ได้ขึ้นไปปรนนิบัติองค์รัชทายาทบนตำหนัก ต่างจากมีนาที่ได้แต่เก็บกักความไม่พอใจต่อคำสั่งของท่านฟาติมาเอาไว้ในอก เพราะถึงอย่างไรเสียองค์รัชทายาทก็จะต้องเรียกหาเธอ แม้จะไม่ใช่ค่ำคืนนี้ก็เถอะ“ท่านฟาติมา โ
ตอนที่ 8“เจ้านี่มัน... เป็นคนของฮากิมนี่ครับ ท่านการิด” อุสมานอุทานหน้าเครียด เพราะเคยเห็นคนร้ายเคยลับลอบเข้าไปในหมู่บ้านอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ฮากิมจะบอกว่าเป็นญาติห่างๆ จะมาขออยู่ด้วย แต่เหตุใดทำไมเจ้าคนนี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่ แล้วยังหมายจะทำร้ายคนในกระโจมเสียอีก“เจ้าว่าอะไรนะอุสมาน” การิดหันไปถามย้ำหน้าเคร่งเครียด ใจก็หวนคิดถึงท่าทีของซากีรอฟฟ์เมื่อหลายวันก่อน เพราะซากีรอฟฟ์มักนัดคนให้เข้าไปพบที่บ้านพักเป็นประจำ แต่ละวันก็ไม่ซ้ำหน้ากันด้วยซ้ำไป“ข้ามั่นใจว่ามันคือคนของฮากิมแน่นอน ท่านการิด แล้วเจ้าหมอนี่ก็เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านของเราได้ไม่นาน พร้อมกับพรรคพวกของมันอีกสามสี่คน ข้าว่าคนที่หนีไปได้ต้องเป็นพวกของมันแน่นอนครับ”อุสมานปรายตาดุกร้าวไปยังคนบุกรุกที่มีสภาพสะบักสะบอมที่เกิดการต่อสู้กันขึ้น อดใจสังหรณ์ใจไม่ได้ว่าอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่หมู่บ้านคาเบียนเซีย‘ท่านโมฮัม’ หากเกิดเรื่องขึ้น ท่านโมฮัมไม่อาจรับมือซากีรอฟฟ์ได้แน่ สีหน้
ตอนที่ 9“เคยชินบ้าอะไรของเจ้า ในเมื่อข้าออกจากวังหลวงมาตั้งแต่อายุห้าขวบ แล้วก็มีเจ้าเติบโตมากับข้า แล้วข้าก็บอกเจ้าไปเป็นพันครั้งแล้วกระมังว่าอย่าเรียกข้าแบบนี้อีก เพราะข้าไม่ใช่องค์รัชทายาทแห่งอัสคาซานอีกต่อไป ถ้าขืนเจ้ายังเรียกข้าแบบเมื่อครู่อีก ข้าจะส่งเจ้าไปเลี้ยงอูฐเสียให้เข็ด” กล่าวจบชายหนุ่มก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วนั่งพิงต้นอินทผลัม สายตาดุดุจพญาเหยี่ยวจดจ้องไปยังคนสนิท“ยังจะยืนเงียบอยู่อีก มีอะไรก็ว่ามาราฮิม หรือที่เจ้าเอาแต่เงียบ เพราะเจ้าเบื่อที่จะติดตามข้าแล้ว ก็ดี ข้าจะได้ให้เจ้าไปเป็นคนเลี้ยงอูฐซะเลย” ฟารีฟถอนฉุน แต่มิได้เคืองโกรธคนสนิทอย่างที่ปากพูดออกไปนัก แต่ที่ต้องเอ่ยเตือนเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนเสียมากกว่า นั่นเพราะนับตั้งแต่เขาถูกส่งตัวมาอยู่กับพ่อเฒ่าซุกกีเพื่อความปลอดภัย เพราะตามกฎของประเทศอัสคาซานที่ยึดถือกันมาช้านานว่าหากมีองค์ชายสองพระองค์ พระองค์รองจะต้องออกจากวังไป และนั่นทำให้ข่าวคราวของเขาค่อยๆ เงียบหายไป จนคนในราชสำนักคิดว่าเขาป่วยตายกลางทะเลทรายไปแล้วพร้อมพี่เลี
ตอนที่ 10“อืม... คอลิดเจ้ามาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนเถอะ ส่วนเจ้า ราฮิม ออกไปตรวจตรารอบๆ โอเอซิสเถอะ ส่วนข้า จะไปแช่น้ำเสียหน่อยจะได้สดชื่น” สิ้นคำสั่ง คนสนิททั้งสองถึงกับทำหน้าเหวอไปตามๆ กัน เพราะคาดเดาว่าฟารีฟน่าจะสั่งการอะไรบางอย่างเพื่อไปช่วยเหลือท่านการิดหรือไม่ก็ลูกชายของท่าน“พวกเจ้าจะยืนทำหน้าประหลาดกันอีกนานหรือไม่” ฟารีฟถอนฉุนอีกครั้งแล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปหยิบหอบผ้าของตนแล้วเดินไปยังลำธารที่ซุกซ่อนอยู่หลังโขดหิน เพื่อแช่น้ำเย็นๆ“คอลิด ทำไมท่านจอมโจรเหยี่ยวดำผู้มีคุณธรรมถึงไม่เข้าไปช่วยเหลือท่านการิดล่ะ ข้าชักงงแล้วสิ” พอคล้อยหลังนายเหนือหัวไปแล้ว ราฮิมก็หันมาถามเพื่อนรัก ที่กำลังจะเดินไปพักผ่อนตามคำสั่งฟารีฟ“เจ้าจะงงอะไรของเจ้านักหนาเล่า ราฮิม” สีหน้าของคอลิดออกจะรำคาญเพื่อนรักไม่น้อย เพราะเขาอยากจะพักผ่อนเอาแรงเสียมากว่า หลังจากต้องห้อม้าตะบึงกลับมารายงานความเคลื่อนไหวของขบวนการค้าของท่านการิด“ก็...เท
ตอนที่ 11“ข้ารักเจ้าได้ยินหรือไม่มูนา” ราชิดเปรยเบาๆ ไปกับสายลม ก่อนกระตุกบังเหียนม้าเร่งกลับไปหาผู้เป็นพ่อ ส่วนมูนากำลังเดินเข้าไปร่วมกลุ่มกับสาวงามที่ต่างพากันมองเธอด้วยสายตาประหนึ่งว่าเธอคือสัตว์น่ารังเกียจก็ไม่ป่าน หญิงสาวถอนใจเฮือกใหญ่ แล้วเข้าไปยืนอยู่ท้ายสุดของกลุ่มสาวงาม โดยมีชายแก่หลังค่อมเดินตรวจตรา ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าจะตรวจตราอะไรกันนักหนา มูนากวาดสายตามองรอบๆ แหล่งที่ตั้งกระโจมอย่างมาดหมาย ก่อนจะเผยยิ้ม เมื่อในกองคาราวานของท่านรามินทร์ไม่มีทหารจากวังหลวงสักนาย หญิงสาวกอดกระชับห่อผ้าของตนไว้อย่างหวงแหน ก่อนก้มมองสิ่งที่อยู่ในห่อด้วยสีหน้าพึงพอใจ จึงไม่ทันได้เห็นสายตาของเหล่าสาวงามจากหมู่บ้านอื่นๆ“เจ้าชื่อมูนา ที่มาจากหมู่บ้าคาเบียนเซียใช่หรือไม่” มูนาเหลียวมองไปยังทิศทางของเสียง หลังจากชายแก่หลังค่อมเดินจากไปแล้ว มีหญิงชราอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับจัดแจงบอกให้สาวงามแต่ละนางเข้าพักในกระโจม ที่หนึ่งกระโจมจะมีสาวงามเข้าไปพักรวมกันถึงแปดคน มูนาถอนใจอีกครั้งด้วยความลำ
ตอนที่ 12“ฟารีฟ ท่านคงไม่ยอมให้เจ้าซากีรอฟฟ์ทำร้ายพ่อเฒ่าซุกกีได้หรอก จริงหรือไม่”“ฮึ! ถ้ามันคิดจะทำร้ายคนของบาลายูดา ข้าจะเด็ดหัวไอ้ซากีรอฟฟ์ด้วยมือของข้าเอง” ฟารีฟเอ่ยเสียงเย็นเยือก ริมฝีปากหยักได้รูปภายใต้ผ้ากัฟฟีเยกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียม“ถ้างั้นไปเด็ดหัวมันตอนนี้เลยดีหรือไม่ท่านฟารีฟ ชาวบ้านจะได้ไม่ต้องมีใครเดือดร้อนเพราะเจ้าซากีรอฟฟ์ จากแหล่งข่าวบอกว่าซากีรอฟฟ์เที่ยวไปฉุดคร่าเมียคนอื่นมา จนฆ่ากันตายไปหลายศพแล้วนะครับ” พูดจบราฮิมก็ถอนใจอย่างหนักอก แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมู่บ้านคาเบียนเซียที่เคยสงบสุขมาช้านาน แต่จู่ๆ พอลูกสาวท่านโมฮัมเดินทางออกจากหมู่บ้าน ไม่กี่วันก็เกิดการนองเลือด แย่งชิงอำนาจกันขึ้น แล้วหากให้อำนาจทุกอย่างตกอยู่ในกำมือของซากีรอฟฟ์ ชาวบ้านตาดำๆ คงไม่มีวันได้อยู่อย่างเป็นสุขแน่“ตราบใดที่คนของท่านโมฮัมหรือท่านการิดไม่ขอความช่วยเหลือ เจ้าจะให้ข้าแส่เข้าไปช่วยหรือไงเล่า ราฮิม” แม้ใจอยากจะบุกเข้าไปบั่น
ตอนที่ 13“ใครว่าล่ะมูนา ข้ายังรักยังคิดถึงชายคนรักของข้าทุกลมหายใจ แต่เจ้าจะให้ข้าเอาแต่นั่งคร่ำครวญถึงชายคนรักหรือไรล่ะ ในเมื่อถึงข้าจะร้องไห้คร่ำครวญจนขาดใจตาย ข้าก็ไม่มีวันได้กลับไปครองรักกับชายที่ข้ารักหรอก เจ้าก็รู้ว่าการเข้าไปอยู่ในวังหลวง มันยากนักที่จะได้กลับออกมา” น้ำเสียงฮาเรนน่าสั่นเครืออย่างห้ามไม่อยู่ แต่แม้ใจต้องร้าวรานสักแค่ไหนเธอก็ต้องทำใจให้ได้ เพื่อที่หมู่บ้านอันเป็นที่รักของเธอจะไม่ถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ“ข้อนี้ข้ารู้ดี เพราะพี่สาวของข้าก็จากบ้านไปตั้งหกปีแล้ว ข้ายังไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวข้าอีกเลย”“แต่อีกไม่นานเจ้าก็จะได้พบหน้าพี่สาวของเจ้าแล้ว เจ้าดีใจหรือไม่มูนา”“ดีใจสิ แต่ข้าไม่อยากเข้าวัง ข้าอยากอยู่ดูแลท่านพ่อของข้ามากกว่า แต่...” มูนากล้ำกลืนก้อนแข็งๆ ลงคอไปเสียเพราะไม่อยากจะเอ่ยถึงสาเหตุที่เธอต้องพลัดพรากจากอกบิดา“แต่เจ้าจำเป็นต้องมา เพราะในหมู่บ้านของเจ้าไม่เหลือสาวบริสุทธิ์อีกแล้ว นอกจากเจ้
ตอนที่ 14“พวกท่านมาขวางทางข้าทำไมกัน” มูนาพยายามดัดเสียงให้เป็นชาย แล้วเอ่ยถามออกไปด้วยใจหวาดหวั่น เพราะไม่คาดคิดว่าดึกดื่นขนาดนี้แล้วยังจะมีคนออกมาขี่ม้าเล่นกันอยู่อีก“ข้าสิต้องถามเจ้า ว่าเจ้าเป็นใคร มาจากที่ไหน แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้ออกมาเดินอยู่กลางทะเลทรายคนเดียวเช่นนี้ แล้วเจ้าเป็นหญิงหรือชายกันแน่” คอลิดเอ่ยถามแทนนายเหนือหัว“มันเรื่องส่วนตัวของข้า ทำไมข้าต้องบอกพวกท่านด้วย”“เจ้านี่ช่างยอกย้อนเก่งเหลือเกิน แล้วคงไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อนเลยสิ ถึงได้กล้าปากดีต่อข้าที่มากันตั้งสามคน ส่วนเจ้าตัวคนเดียว แล้วเจ้าไม่รู้หรือว่าการเดินอยู่ท่ามกลางทะเลทรายในยามค่ำคืนเช่นนี้อันตรายสักแค่ไหน” คอลิดบอกเสียงดุ ริมฝีปากกระตุกยิ้มหยันให้กับความหาญกล้าของคนที่เอาแต่ก้มหน้าหนี แต่คิดหรือว่าจะรอดพ้นสายตาของเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาไปได้ เห็นนิ่งๆ เงียบๆ เช่นนั้น ในใจกำลังคิดอยู่เป็นแน่“จะอันตรายหรือไม่ นั่นมันเรื่องของข้า พวกท่านโปรดหลีกทางใ
ตอนที่ 16“โอ๊ย! ปล่อยข้า ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้” มูนาร้องสั่งหลังถูกมือใหญ่ตวัดเข้าที่เอว อารามตกใจเพราะกลัวความลับจะถูกเปิดเผยหญิงสาวจึงออกแรงดิ้นสุดกำลัง“เนื้อตัวของเจ้าทำไมถึงได้นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้เล่า พ่อหนุ่มน้อย” ลมหายใจร้อนๆ พร้อมเสียงกระซิบดังไม่ห่างจากใบหน้าสวยคม มูนาหลับตาปี๋ หัวใจเต้นตึกตักจนนับแทบไม่ทัน สองมือน้อยก็ยกยันที่แผงอกกว้างเอาไว้สุดแขน“ปล่อยข้านะท่าน”“ข้าไม่ปล่อยจนกว่าเจ้าจะบอกข้าว่าทำไมเนื้อตัวของเจ้าได้ถึงนุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงเช่นนี้” ฟารีฟยังแกล้งไขสือต่อไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก คนสนิททั้งสองที่นั่งอยู่บนม้าได้แต่พากันส่ายหน้าอมยิ้มกับการกระทำของนายเหนือหัว หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์รัชทายาทลำดับที่สองแห่งประเทศอัสคาซาน ที่ชีวิตผกผันต้องระหกระเหินออกมาอยู่นอกวังเพื่อความปลอดภัย“ก็ข้าบอกท่านไปแล้วว่าข้าอยู่กับแม่ของข้าตามลำพัง ข้าเลยอาจมีส่วนคล้ายผู้หญิงมากกว่าจะเป็นชายที่มีร่างกายแข็งแรงกำยำเหมือนเช่นพวกท
ตอนที่ 15“ท่านมีสิทธิ์อันใดจะมาค้นตัวข้า แล้วหากท่านคิดจะค้นตัวข้า ข้าจะใช้กริชทำร้ายท่านแน่” มูนาตะคอกใส่ ชูกริชในมือออกมาตวัดแกว่งไปมา“เก่งใช่ย่อยนะพ่อหนุ่มน้อย ข้าชักชอบผู้ชายอย่างเจ้าแล้วล่ะสิ” ฟารีฟหัวเราะจนอกกระเพื่อม หาได้เกรงกลัวกริชคมกริบในมือเล็กแม้แต่น้อย“ท่านเป็นพวกผิดเพศหรือไร ถึงมาบอกว่าชอบผู้ชายเช่นข้า” มูนาบอกเสียงกร้าว พยายามข่มความหวาดกลัวเอาไว้ในอก แล้วเพ่งสายตาดุดันออกไป แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย“เจ้านี่ช่างคิดไปได้ แล้วถ้าข้าจะชอบเจ้าขึ้นมาจริงๆ เจ้าล่ะ จะชอบข้าบ้างหรือไม่”“ไม่! ข้าไม่ใช่พวกผิดเพศเช่นท่าน ส่วนท่าน หลีกให้ห่างข้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะรีบไปให้พ้นๆ สายตาของท่าน”“ตกลง! ไม่ชอบก็ไม่ชอบ เพราะตัวข้าก็ชอบผู้หญิงมากกว่าจะชอบพวกเดียวกันเสียด้วย เพราะผู้หญิงมีทั้งนมมีทั้งเอวให้ข้าลูบไล้ แต่...ถ้าเจ้าเป็นผู้หญิง ข้าจะรับเจ้าเป็นเมียข้า เพราะดูท่าทางเจ้าแล้ว เจ้าไม่น่าจะใช่ผู้ชาย&rdqu
ตอนที่ 14“พวกท่านมาขวางทางข้าทำไมกัน” มูนาพยายามดัดเสียงให้เป็นชาย แล้วเอ่ยถามออกไปด้วยใจหวาดหวั่น เพราะไม่คาดคิดว่าดึกดื่นขนาดนี้แล้วยังจะมีคนออกมาขี่ม้าเล่นกันอยู่อีก“ข้าสิต้องถามเจ้า ว่าเจ้าเป็นใคร มาจากที่ไหน แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้ออกมาเดินอยู่กลางทะเลทรายคนเดียวเช่นนี้ แล้วเจ้าเป็นหญิงหรือชายกันแน่” คอลิดเอ่ยถามแทนนายเหนือหัว“มันเรื่องส่วนตัวของข้า ทำไมข้าต้องบอกพวกท่านด้วย”“เจ้านี่ช่างยอกย้อนเก่งเหลือเกิน แล้วคงไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อนเลยสิ ถึงได้กล้าปากดีต่อข้าที่มากันตั้งสามคน ส่วนเจ้าตัวคนเดียว แล้วเจ้าไม่รู้หรือว่าการเดินอยู่ท่ามกลางทะเลทรายในยามค่ำคืนเช่นนี้อันตรายสักแค่ไหน” คอลิดบอกเสียงดุ ริมฝีปากกระตุกยิ้มหยันให้กับความหาญกล้าของคนที่เอาแต่ก้มหน้าหนี แต่คิดหรือว่าจะรอดพ้นสายตาของเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาไปได้ เห็นนิ่งๆ เงียบๆ เช่นนั้น ในใจกำลังคิดอยู่เป็นแน่“จะอันตรายหรือไม่ นั่นมันเรื่องของข้า พวกท่านโปรดหลีกทางใ
ตอนที่ 13“ใครว่าล่ะมูนา ข้ายังรักยังคิดถึงชายคนรักของข้าทุกลมหายใจ แต่เจ้าจะให้ข้าเอาแต่นั่งคร่ำครวญถึงชายคนรักหรือไรล่ะ ในเมื่อถึงข้าจะร้องไห้คร่ำครวญจนขาดใจตาย ข้าก็ไม่มีวันได้กลับไปครองรักกับชายที่ข้ารักหรอก เจ้าก็รู้ว่าการเข้าไปอยู่ในวังหลวง มันยากนักที่จะได้กลับออกมา” น้ำเสียงฮาเรนน่าสั่นเครืออย่างห้ามไม่อยู่ แต่แม้ใจต้องร้าวรานสักแค่ไหนเธอก็ต้องทำใจให้ได้ เพื่อที่หมู่บ้านอันเป็นที่รักของเธอจะไม่ถูกกล่าวหาว่าเป็นกบฏ“ข้อนี้ข้ารู้ดี เพราะพี่สาวของข้าก็จากบ้านไปตั้งหกปีแล้ว ข้ายังไม่เคยเห็นหน้าพี่สาวข้าอีกเลย”“แต่อีกไม่นานเจ้าก็จะได้พบหน้าพี่สาวของเจ้าแล้ว เจ้าดีใจหรือไม่มูนา”“ดีใจสิ แต่ข้าไม่อยากเข้าวัง ข้าอยากอยู่ดูแลท่านพ่อของข้ามากกว่า แต่...” มูนากล้ำกลืนก้อนแข็งๆ ลงคอไปเสียเพราะไม่อยากจะเอ่ยถึงสาเหตุที่เธอต้องพลัดพรากจากอกบิดา“แต่เจ้าจำเป็นต้องมา เพราะในหมู่บ้านของเจ้าไม่เหลือสาวบริสุทธิ์อีกแล้ว นอกจากเจ้
ตอนที่ 12“ฟารีฟ ท่านคงไม่ยอมให้เจ้าซากีรอฟฟ์ทำร้ายพ่อเฒ่าซุกกีได้หรอก จริงหรือไม่”“ฮึ! ถ้ามันคิดจะทำร้ายคนของบาลายูดา ข้าจะเด็ดหัวไอ้ซากีรอฟฟ์ด้วยมือของข้าเอง” ฟารีฟเอ่ยเสียงเย็นเยือก ริมฝีปากหยักได้รูปภายใต้ผ้ากัฟฟีเยกระตุกยิ้มเหี้ยมเกรียม“ถ้างั้นไปเด็ดหัวมันตอนนี้เลยดีหรือไม่ท่านฟารีฟ ชาวบ้านจะได้ไม่ต้องมีใครเดือดร้อนเพราะเจ้าซากีรอฟฟ์ จากแหล่งข่าวบอกว่าซากีรอฟฟ์เที่ยวไปฉุดคร่าเมียคนอื่นมา จนฆ่ากันตายไปหลายศพแล้วนะครับ” พูดจบราฮิมก็ถอนใจอย่างหนักอก แต่ชายหนุ่มก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับหมู่บ้านคาเบียนเซียที่เคยสงบสุขมาช้านาน แต่จู่ๆ พอลูกสาวท่านโมฮัมเดินทางออกจากหมู่บ้าน ไม่กี่วันก็เกิดการนองเลือด แย่งชิงอำนาจกันขึ้น แล้วหากให้อำนาจทุกอย่างตกอยู่ในกำมือของซากีรอฟฟ์ ชาวบ้านตาดำๆ คงไม่มีวันได้อยู่อย่างเป็นสุขแน่“ตราบใดที่คนของท่านโมฮัมหรือท่านการิดไม่ขอความช่วยเหลือ เจ้าจะให้ข้าแส่เข้าไปช่วยหรือไงเล่า ราฮิม” แม้ใจอยากจะบุกเข้าไปบั่น
ตอนที่ 11“ข้ารักเจ้าได้ยินหรือไม่มูนา” ราชิดเปรยเบาๆ ไปกับสายลม ก่อนกระตุกบังเหียนม้าเร่งกลับไปหาผู้เป็นพ่อ ส่วนมูนากำลังเดินเข้าไปร่วมกลุ่มกับสาวงามที่ต่างพากันมองเธอด้วยสายตาประหนึ่งว่าเธอคือสัตว์น่ารังเกียจก็ไม่ป่าน หญิงสาวถอนใจเฮือกใหญ่ แล้วเข้าไปยืนอยู่ท้ายสุดของกลุ่มสาวงาม โดยมีชายแก่หลังค่อมเดินตรวจตรา ซึ่งเธอก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าจะตรวจตราอะไรกันนักหนา มูนากวาดสายตามองรอบๆ แหล่งที่ตั้งกระโจมอย่างมาดหมาย ก่อนจะเผยยิ้ม เมื่อในกองคาราวานของท่านรามินทร์ไม่มีทหารจากวังหลวงสักนาย หญิงสาวกอดกระชับห่อผ้าของตนไว้อย่างหวงแหน ก่อนก้มมองสิ่งที่อยู่ในห่อด้วยสีหน้าพึงพอใจ จึงไม่ทันได้เห็นสายตาของเหล่าสาวงามจากหมู่บ้านอื่นๆ“เจ้าชื่อมูนา ที่มาจากหมู่บ้าคาเบียนเซียใช่หรือไม่” มูนาเหลียวมองไปยังทิศทางของเสียง หลังจากชายแก่หลังค่อมเดินจากไปแล้ว มีหญิงชราอีกคนเดินเข้ามาพร้อมกับจัดแจงบอกให้สาวงามแต่ละนางเข้าพักในกระโจม ที่หนึ่งกระโจมจะมีสาวงามเข้าไปพักรวมกันถึงแปดคน มูนาถอนใจอีกครั้งด้วยความลำ
ตอนที่ 10“อืม... คอลิดเจ้ามาเหนื่อยๆ ไปพักผ่อนเถอะ ส่วนเจ้า ราฮิม ออกไปตรวจตรารอบๆ โอเอซิสเถอะ ส่วนข้า จะไปแช่น้ำเสียหน่อยจะได้สดชื่น” สิ้นคำสั่ง คนสนิททั้งสองถึงกับทำหน้าเหวอไปตามๆ กัน เพราะคาดเดาว่าฟารีฟน่าจะสั่งการอะไรบางอย่างเพื่อไปช่วยเหลือท่านการิดหรือไม่ก็ลูกชายของท่าน“พวกเจ้าจะยืนทำหน้าประหลาดกันอีกนานหรือไม่” ฟารีฟถอนฉุนอีกครั้งแล้วส่ายหน้าเบาๆ ก่อนจะก้มลงไปหยิบหอบผ้าของตนแล้วเดินไปยังลำธารที่ซุกซ่อนอยู่หลังโขดหิน เพื่อแช่น้ำเย็นๆ“คอลิด ทำไมท่านจอมโจรเหยี่ยวดำผู้มีคุณธรรมถึงไม่เข้าไปช่วยเหลือท่านการิดล่ะ ข้าชักงงแล้วสิ” พอคล้อยหลังนายเหนือหัวไปแล้ว ราฮิมก็หันมาถามเพื่อนรัก ที่กำลังจะเดินไปพักผ่อนตามคำสั่งฟารีฟ“เจ้าจะงงอะไรของเจ้านักหนาเล่า ราฮิม” สีหน้าของคอลิดออกจะรำคาญเพื่อนรักไม่น้อย เพราะเขาอยากจะพักผ่อนเอาแรงเสียมากว่า หลังจากต้องห้อม้าตะบึงกลับมารายงานความเคลื่อนไหวของขบวนการค้าของท่านการิด“ก็...เท
ตอนที่ 9“เคยชินบ้าอะไรของเจ้า ในเมื่อข้าออกจากวังหลวงมาตั้งแต่อายุห้าขวบ แล้วก็มีเจ้าเติบโตมากับข้า แล้วข้าก็บอกเจ้าไปเป็นพันครั้งแล้วกระมังว่าอย่าเรียกข้าแบบนี้อีก เพราะข้าไม่ใช่องค์รัชทายาทแห่งอัสคาซานอีกต่อไป ถ้าขืนเจ้ายังเรียกข้าแบบเมื่อครู่อีก ข้าจะส่งเจ้าไปเลี้ยงอูฐเสียให้เข็ด” กล่าวจบชายหนุ่มก็ขยับตัวลุกขึ้นแล้วนั่งพิงต้นอินทผลัม สายตาดุดุจพญาเหยี่ยวจดจ้องไปยังคนสนิท“ยังจะยืนเงียบอยู่อีก มีอะไรก็ว่ามาราฮิม หรือที่เจ้าเอาแต่เงียบ เพราะเจ้าเบื่อที่จะติดตามข้าแล้ว ก็ดี ข้าจะได้ให้เจ้าไปเป็นคนเลี้ยงอูฐซะเลย” ฟารีฟถอนฉุน แต่มิได้เคืองโกรธคนสนิทอย่างที่ปากพูดออกไปนัก แต่ที่ต้องเอ่ยเตือนเพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเขาเป็นใครมาจากไหนเสียมากกว่า นั่นเพราะนับตั้งแต่เขาถูกส่งตัวมาอยู่กับพ่อเฒ่าซุกกีเพื่อความปลอดภัย เพราะตามกฎของประเทศอัสคาซานที่ยึดถือกันมาช้านานว่าหากมีองค์ชายสองพระองค์ พระองค์รองจะต้องออกจากวังไป และนั่นทำให้ข่าวคราวของเขาค่อยๆ เงียบหายไป จนคนในราชสำนักคิดว่าเขาป่วยตายกลางทะเลทรายไปแล้วพร้อมพี่เลี
ตอนที่ 8“เจ้านี่มัน... เป็นคนของฮากิมนี่ครับ ท่านการิด” อุสมานอุทานหน้าเครียด เพราะเคยเห็นคนร้ายเคยลับลอบเข้าไปในหมู่บ้านอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ฮากิมจะบอกว่าเป็นญาติห่างๆ จะมาขออยู่ด้วย แต่เหตุใดทำไมเจ้าคนนี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่ แล้วยังหมายจะทำร้ายคนในกระโจมเสียอีก“เจ้าว่าอะไรนะอุสมาน” การิดหันไปถามย้ำหน้าเคร่งเครียด ใจก็หวนคิดถึงท่าทีของซากีรอฟฟ์เมื่อหลายวันก่อน เพราะซากีรอฟฟ์มักนัดคนให้เข้าไปพบที่บ้านพักเป็นประจำ แต่ละวันก็ไม่ซ้ำหน้ากันด้วยซ้ำไป“ข้ามั่นใจว่ามันคือคนของฮากิมแน่นอน ท่านการิด แล้วเจ้าหมอนี่ก็เพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่ในหมู่บ้านของเราได้ไม่นาน พร้อมกับพรรคพวกของมันอีกสามสี่คน ข้าว่าคนที่หนีไปได้ต้องเป็นพวกของมันแน่นอนครับ”อุสมานปรายตาดุกร้าวไปยังคนบุกรุกที่มีสภาพสะบักสะบอมที่เกิดการต่อสู้กันขึ้น อดใจสังหรณ์ใจไม่ได้ว่าอาจเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นที่หมู่บ้านคาเบียนเซีย‘ท่านโมฮัม’ หากเกิดเรื่องขึ้น ท่านโมฮัมไม่อาจรับมือซากีรอฟฟ์ได้แน่ สีหน้