ตอนที่ 14

ตอนที่ 14

 “พวกท่านมาขวางทางข้าทำไมกัน” มูนาพยายามดัดเสียงให้เป็นชาย แล้วเอ่ยถามออกไปด้วยใจหวาดหวั่น เพราะไม่คาดคิดว่าดึกดื่นขนาดนี้แล้วยังจะมีคนออกมาขี่ม้าเล่นกันอยู่อีก

“ข้าสิต้องถามเจ้า ว่าเจ้าเป็นใคร มาจากที่ไหน แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้ออกมาเดินอยู่กลางทะเลทรายคนเดียวเช่นนี้ แล้วเจ้าเป็นหญิงหรือชายกันแน่” คอลิดเอ่ยถามแทนนายเหนือหัว

“มันเรื่องส่วนตัวของข้า ทำไมข้าต้องบอกพวกท่านด้วย”

“เจ้านี่ช่างยอกย้อนเก่งเหลือเกิน  แล้วคงไม่เคยเกรงกลัวใครมาก่อนเลยสิ ถึงได้กล้าปากดีต่อข้าที่มากันตั้งสามคน ส่วนเจ้าตัวคนเดียว แล้วเจ้าไม่รู้หรือว่าการเดินอยู่ท่ามกลางทะเลทรายในยามค่ำคืนเช่นนี้อันตรายสักแค่ไหน” คอลิดบอกเสียงดุ ริมฝีปากกระตุกยิ้มหยันให้กับความหาญกล้าของคนที่เอาแต่ก้มหน้าหนี แต่คิดหรือว่าจะรอดพ้นสายตาของเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาไปได้ เห็นนิ่งๆ เงียบๆ เช่นนั้น ในใจกำลังคิดอยู่เป็นแน่

“จะอันตรายหรือไม่ นั่นมันเรื่องของข้า พวกท่านโปรดหลีกทางให้ข้าด้วย ข้ารีบ” มูนาจำใจเงยหน้าขึ้นบอก แต่เบนสายตาไปยังอีกสองหนุ่มที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยท่าทางนิ่งสงบ คนหนึ่งแววตาดูไร้พิษสง ซ้ำยังดูจะมีจิตใจเมตตาอารีมากกว่าสองหนุ่ม ส่วนอีกคนแววตาดุดันน่ากลัวไม่ต่างจากเสือร้ายที่พร้อมตะครุบเหยื่อ จนทำให้คนมองรู้สึกหนาวเยือกเข้าไปในอก มือเล็กกำกริชที่บิดามอบให้ไว้แน่นจนมือชื้นเหงื่อ แต่ก็พร้อมจะเอาออกมาป้องกันตัวหากเกิดภัย

“เจ้านี่ช่างกล้าหาญนัก คิดว่าตัวเล็กๆ อย่างเจ้าจะไปสู้ใครได้”

“นั่นก็เรื่องของข้าอีกเช่นกัน ข้าขอตัว” มูนาเบี่ยงตัวเดินออกไป แต่ม้าของฟารีฟมาขวางทางเอาไว้ ทำเอาหญิงสาวถึงกับผงะหน้าซีดเผือด ก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าของม้าเจ้าปัญหาที่ทำให้เธอตกจนใจขวัญแทบกระเจิง

“เจ้ายังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” เสียงห้าวห้วนดังขึ้น ทำให้คนขวัญกระเจิงแทบจะหยุดหายใจ เพราะไม่ใช่แค่สายตาของเขาเท่านั้นที่น่ากลัว หากแต่น้ำเสียงที่ก้องกังวานในยามที่ดึกสงัดเช่นนี้ก็น่ากลัวใช่ย่อย มูนากอดห่อผ้าไว้แนบอก อีกมือก็ซุกอยู่ที่กริชเตรียมดึงออกมาจากฝักเพื่อใช้ป้องกันตัว

“ทะ...ทำไม...ทำไมข้าถึงยังไปไหนไม่ได้ ในเมื่อข้าไม่ได้ทำอะไรผิด” มูนาย้อนถามเสียงตะกุกตะกัก สองเท้าเล็กค่อยๆ ก้าวถอยหลังอย่างเชื่องช้า เพื่อรอโอกาสวิ่งหนีไป

“เพราะเจ้ากำลังเดินไปในเส้นทางของข้า”

“เส้นทางของท่าน?”

“ใช่! เส้นทางของข้า แล้วเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์เดินไปในเส้นทางของข้า”       ฟารีฟกระตุกยิ้มชอบใจกับแววตาข้องใจของคนที่พยายามดัดเสียงให้เป็นชายชาตรี แต่ก็เอาเถอะ เขาจะรอให้เธอเล่นละครให้สนุกไปก่อน

“ข้าไม่เชื่อ เพราะผืนทรายของประเทศอัสคาซานก็เป็นขององค์ฟาตินเท่านั้น แล้วข้าก็เป็นประชาชนขององค์ฟาตินคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นข้าก็ย่อมมีสิทธิ์เดินไปทางไหนก็ได้ตามแต่ใจของข้า ท่านไม่มีสิทธิ์มาห้ามข้าเข้าใจหรือไม่” มูนาตะเบ็งเสียงตอบกลับด้วยความขึงโกรธ

“ใช่! เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้วว่าผืนทรายทุกเม็ดเป็นขององค์ฟาติน แต่ผืนทรายที่เจ้ากำลังเหยียบย่ำอยู่นั้นเป็นของข้า เพราะข้าได้ประกาศเป็นเจ้าของไปแล้วต่อหน้าเจ้า...เมื่อสักครู่” ฟารีฟพูดย้ำช้าๆ ชัดๆ ให้อีกคนฟัง แล้วกระตุกบังเหียนม้าให้เดินเข้าไปใกล้ร่างอรชรที่เตรียมวิ่งหนี แต่ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวเท่านั้นก็ต้องหยุด เพราะมีม้าอีกสองตัวมาขวางทางเอาไว้

“นี่ท่าน...ทะ...ท่าน...ท่านไม่เกรงกลัวอาญาองค์ฟาตินหรือไร ถึงได้พูดออกมาเช่นนั้น” มูนาบอกด้วยเสียงเริ่มประหม่า เพราะดูท่าชายทั้งสามคนจะไม่เกรงกลัวอาญาต่อเจ้าของผืนทรายแม้แต่น้อย

คนพวกนี้เป็นโจรงั้นหรือนี่? แล้วจะต้องทำเช่นไรดีเล่าถึงจะรอดพ้นเงื้อมมือคนพวกนี้ไปได้ ลำพังแค่กริชในมือคงไม่อาจต้านทานแรงชายสามคนได้หรอก’ เจ้าของเสียงรำพันเริ่มหวาดวิตก ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่หนีออกมาจากกองคาราวานของท่านรามินทร์ แต่หากไม่หนีมาแล้วเธอต้องเข้าไปอยู่ในวังที่เต็มไปด้วยกฎเกณฑ์ และการแย่งชิงซึ่งเธอก็ยอมรับสภาพของตัวเองเช่นนั้นไม่ได้หรอก

“หากข้ากลัวอาญาจากองค์ฟาติน แล้วข้าจะพูดให้เจ้าฟังหรือไรเล่าพ่อหนุ่มน้อย” ฟารีฟเน้นคำท้าย พร้อมกระตุกยิ้มคล้ายจะเยาะหยันระคนตลกแม่สาวน้อยมูนาที่พยายามเหลือเกินที่จะทำตัวให้เป็นเยี่ยงชายชาตรี

“ถ้าเช่นนั้น พวกท่านต้องการอะไรจากข้างั้นหรือ แต่ข้าจะบอกให้ว่าเงินทองของมีค่าอะไร ข้าไม่มีติดตัวมาหรอก ข้าเป็นคนจน” มูนาเปลี่ยนเรื่อง พยายามเดินถอยหนีม้าทั้งสามตัวที่ขยับเข้าใกล้เธอเข้าไปทุกที

“เจ้าแน่ใจ ว่าในตัวเจ้าไม่มีของมีค่าอะไรเลย” พูดจบ ฟารีฟก็ลงจากหลังม้า เดินเข้ามาใกล้พ่อหนุ่มน้อยที่ยืนใจเต้นรัวแรงๆ อยู่กลางวงล้อมของม้า

“ข้าแน่ใจ” มูนาเอ่ยตอบเสียงรัวเร็ว แต่น้ำเสียงกลับไม่มั่นคงนัก มือเล็กกำกริชแน่น หญิงสาวช่างใจอยู่ว่าจะดึงมันออกจากฝักดีหรือไม่

“ข้าขอค้นตัวเจ้าดูก่อน แล้วข้าถึงจะเชื่อคำพูดของเจ้า” ฟารีฟเตรียมยื่นมือไปดึงห่อผ้าจากพ่อหนุ่มน้อย วินาทีนั้นมูนาก็ดึงกริชออกจากฝักมาข่มขู่คนที่กำลังจะค้นตัวเธอทันที