EP.03 ออฟฟิศของหนุ่มโสด

“นายทำฉันอีกแล้วนะนายจิ๋ว... ฉันไปเป็นเมียนายตั้งแต่เมื่อไหร่”

          น้ำเสียงเข่นเครียดของวีนาทำให้ณัฐอ้าปากค้าง อาร์ตกับขิมหันมองกันแบบเอ๋อๆ ภานุสำลักน้ำ และใหญ่ก็หันมองวีนาก่อนจะขยับตัวออกห่างจากรังสีอำมหิตนั้น มีเพียงจิณณ์คนเดียวที่ยังคงยืนยิ้มทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้

          “เจ้นากับพี่จิ๋ว... เป็น...”

          “เฮ้ย! ไม่ใช่ ไม่ได้เป็น” คำพูดอ้ำอึ้งของขิมทำให้จิณณ์รีบปฎิเสธแต่วีนาที่ลุกขึ้นพรวดกลับทำให้ทุกสิ่งหยุดนิ่ง

          “เป็น! นายไปบอกนังนั่นได้ยังไงว่าฉันเป็นเมียนาย นาย... นาย... นายจิ๋ว! ฉันจะฟ้องอี๊”

          “ไม่นะเจ้นา โธ่เจ้! เรื่องแค่นี้เอง” จิณณ์เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขเมื่อวีนางัดไม้ตายมาใช้ เรื่องนี้จะให้รู้ถึงหูแม่เขาไม่ได้เด็ดขาด

          “แค่นี้ยังไง แค่นี้ฉันก็ขึ้นคานอยู่แล้ว นี่นายยังจะไปบอกนังพวกนั้นว่าฉันเป็นเมียเก็บของนาย นายทำกับฉันอย่างนี้ได้ยังไงนายจิ๋ว ฉันจะฟ้องอี๊ นายจะต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่นายทำ”

          “ไม่เอาน่าเจ้นา อย่าฟ้องม้านะ”

          ขณะที่สองพี่น้องเถียงข้ามโต๊ะประชุมกันไปมา เหล่าพนักงานทั้ง 5 ก็ได้แต่นั่งยิ้มแหย ไม่ได้อยากฟัง แต่ลุกไปไหนไม่ได้ แต่เมื่อวีนาบอกว่าจิณณ์ต้องรับผิดชอบ ขิมก็หูผึ่ง ถลาเข้าไปกระซิบกับอาร์ตในทันที

          “รับผิดชอบอะไรวะอาร์ต พี่จิ๋วต้องแต่งงานกับเจ้นาเหรอว่ะ”

          “ไม่ใช่!”

          จิณณ์และวีนาที่ตะโกนออกมาพร้อมๆ กัน พร้อมจ้องมาที่ขิมอย่างเอาเรื่อง ทำให้ขิมยิ้มแหย อยากจะแทรกร่างลงไปใต้โต๊ะ เพราะคำพูดราวกระซิบ แต่สองคนก็ยังได้ยิน ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปปะทะกันต่อ

          “โธ่เจ้... เดี๋ยวผมเคลียร์เอง เจ้ไม่ต้องกังวลหรอกน่า ผมก็แค่บอกน้องมุกคนเดียว ไม่มีใครรู้เรื่องนี้หรอก”

          “อ๋อใช่สิ! นายบอกน้องมุกคนเดียวว่าฉันเป็นเมีย แต่ที่นายบอกน้องอิ๋วสาวไฮโซว่าฉันเป็นแม่ยายจอมจุ้นชอบมาเฝ้านายที่ออฟฟิศแทนเมีย บอกน้องเก๋ว่าฉันเป็นพี่เมียที่ชอบหวงผัวน้องสาว จนยัยน้องเก๋มันโทร. มาว่าฉันว่าหวงผัวน้องไว้กินเอง ไหนจะยัยน้องกิ๊บ เชอร์รี่ กล้วย ส้ม อ้อย มะละกอ ของนายอีก ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ คราวนี้ฉันจะไม่ยอม ฉันจะฟ้อง!”

          “ใจเย็นก่อนน่าเจ้ เดี๋ยวเราค่อยเคลียร์กันนะ ขอผมพาเจ้าพวกนี้ไปดูหน้างานก่อนนะ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะเจ้ เฮ้ย! พวกนาย ลุกขึ้นสิ! พี่รีบ เร็วๆ เข้า!”

          จิณณ์หันไปเร่งเร้าให้ณัฐ อาร์ต และขิม รีบลุกขึ้น หวังจะไปให้พ้นจากวีนา ขอแค่ได้ออกไปจากห้องประชุม เดี๋ยวเขาค่อยโทรศัพท์มาชักแม่น้ำทั้งประเทศให้วีนาคลายโมโหเอง และลูกน้องก็รู้งาน รีบลุกขึ้นเก็บข้าวของบนโต๊ะโดยด่วน แม้จะเกร็งๆ กับรังสีอำมหิตของวีนา แต่การไปให้พ้นจากจุดนี้น่าจะดีสุด แต่ก่อนที่ทุกคนจะออกไป เสียงเคาะประตูจากด้านนอกก็ดังขึ้น

          จิณณ์ตวัดสายตามองนักศึกษาสาวร่างเล็กที่ยืนทำหน้าหวาดๆ อยู่ด้านนอก เพราะเขาดีไซน์ห้องประชุมให้เป็นห้องกระจกไม่เว้นแม้กระทั่งประตู เพื่อให้ทีมงานมีความคิดที่กว้างไกล บางงานที่คิดไม่ออก แต่เมื่อได้มองเห็นสิ่งภายนอก อาจได้ไอเดียใหม่ๆ มาต่อยอดได้ตลอดเวลา ดังนั้นกฎของการใช้ห้องประชุมก็คือ ‘ห้าม’ ขึ้นมารบกวนหากการประชุมยังไม่สิ้นสุด ถ้ามีเรื่องด่วนให้ส่งข้อความเข้าโทรศัพท์เพื่อได้รับอนุญาตก่อน แต่ครั้งนี้เขาคงต้องขอบคุณ

          “อ้าว... น้องนาย มีอะไรเหรอครับ ถึงต้องมาตามพี่จิ๋วถึงบนนี้”

          “เอ่อ...”

          นักศึกษาสาวเปลี่ยนสีหน้าหวาดๆ เป็นเอ๋อน้อยๆ เมื่อเจ้าของบริษัทฯ มาเปิดประตูให้ด้วยตัวเอง ทั้งที่ควรจะดุ แต่เจ้านายกลับยิ้มแย้มราวกับอารมณ์ดีหนักหนา แถมยังแทนตัวเองว่า ‘พี่’ อีกด้วย และเมื่อมองไปยังทีมดีไซน์ ทุกคนก็พยักหน้าให้เธอพูดในสิ่งที่ตั้งใจมา

          “ว่าไงละครับ มีอะไร ถ้าไม่พูด พี่จิ๋วต้องไปล่ะนะ ไปพวกเรา” ประโยคหลังนั้นจิณณ์หันไปพูดกับทีมดีไซน์ พยายามจะพาตัวเองออกจากจุดนี้ให้เร็ว

          “เอ่อ... มีคนมาขอพบคุณจิ๋วค่ะ แต่หนูส่งข้อความมาสักพักแล้วนะคะ แต่... แต่คุณจิ๋วยังไม่ได้อ่าน...”

          น้องนายพูดตะกุกตะกัก เพราะเธออาจถูกดุได้ที่ไม่ทำตามขั้นตอนที่เจ้านายวางไว้ มาฝึกงานที่นี่ได้หนึ่งเดือนแล้ว แม้จะยังไม่เห็นว่าเจ้านายดุพนักงานคนไหนจริงจัง แต่กิตติศัพท์เรื่องความเฮี้ยบในงานของจิณณ์ก็สวนทางกับความหล่อ จนทำให้เธอไม่กล้าแหยมแม้จะสำรวจความหล่อของเจ้านายตรงๆ สักครั้ง

          “อืม... ไม่เป็นไร แล้วเขาชื่ออะไรล่ะ”

          “เธอไม่ได้บอกชื่อค่ะ แต่บอกว่านัดไว้แล้ว”

          ถ้าในเวลาปกติ เขาคงต้องส่งน้องนักศึกษาฝึกงานคนนี้ไปให้วีนาอบรม ฐานที่ไม่รอบคอบในการทำงาน เพราะสิ่งที่ควรทำคือถามชื่อและรายละเอียดของคนที่มาติดต่อให้ครบถ้วน ไม่ต่างจากนิทาน ‘หมาใต้ถุนศาลา’ คนที่ละเอียดรอบคอบเท่านั้นจึงจะเก็บรายละเอียดของลูกหมาที่คลอดใหม่ได้ครบ และน้องนักศึกษาคนนี้ก็ควรจะได้รับการชี้แนะพื้นฐานการทำงานที่ถูกต้อง เพื่อตัวของน้องเองในอนาคต แต่ในเวลานี้คงต้องจัดการเรื่องเฉพาะหน้าไปก่อน

          “ผู้หญิงเหรอ แล้วใครนัดเอาไว้...”

          จิณณ์หันไปมองทีมดีไซน์ ภานุ และใหญ่ ทุกคนส่ายหน้าว่าไม่ได้นัด จิณณ์จึงค่อยๆ มองไปยังวีนาที่ยังคงหน้ามุ่ย แต่ก็เชิดหน้าไปอีกทาง นั่นก็แปลว่าไม่มีใครในที่นี้นัดเอาไว้