บทที่ 15 ปฏิกิริยาของอาปัถย์

“งั้นเราก็เจ๊ากัน” 

“เจ๊าก็เจ๊า แต่เรื่องเมื่อคืนอาเสียเปรียบอยู่นะ เพราะเวียงพิงค์ปลดปล่อยตั้งหลายครั้ง ส่วนอา…แค่ครั้งเดียว” ผมพูดเย้าเธอให้หน้าแดงซ่าน เพราะผมชอบมองเวลาเธอเขิน และตอนนี้สาวน้อยของผมก็เขินจนทำตัวไม่ถูก

“ทะลึ่ง”

“งั้นคืนนี้อาขอทวงคืนความเสมอภาค ตกลงนะ”

“อาปัถย์พูดอะไร บ้า!” เวียงพิงค์ยื่นมือมาทุบแขนผมแรงๆ ก่อนจะรั้งผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง หนีหน้าผมไปเสียแล้ว 

ผมหัวเราะชอบใจก่อนจะกระโดดขึ้นเตียง คว้าเธอมากอด มาหอมและจูบอยู่นาน อยากทำอะไรๆ ที่มากกว่านี้ แต่ต้องอดใจรอ

เราลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว จัดกระเป๋า จากนั้นผมก็ขับรถพาว่าที่เจ้าสาวแสนสวยไปยังหัวหิน หัวใจผมกระชุ่มกระชวยเสียจริงๆ มองไปทางไหนก็มีความสุขไปหมด ความสุขที่เฝ้ารอมานาน เมื่อมันมาถึง มันหอมหวานแบบนี้นี่เอง 

ผมเลือกพักรีสอร์ทริมทะเล โดยเลือกห้องพักที่มีสระว่ายน้ำส่วนตัว ก็บอกแล้วว่าผมพาเวียงพิงค์มาพรีฮันนีมูน ต้องขอความเป็นส

บทที่ถูกล็อก

อ่านต่อเรื่องนี้บน Application