ปัง ปัง ปัง
เสียงกระสุนปืนดังขึ้นสามนัดติดก่อนที่ร่างของ เคน อิจิยะ จะร่วงลงไปนอนขาดใจตายอยู่บนพื้น กฤษฎิ์โยนปืนทิ้งอย่างไม่ไยดีเพราะสามนัดที่เขายิงคือสามนัดสุดท้ายในปืนกระบอกนี้แล้ว ก่อนจะเดินออกมาจากตึกร้างแถวชานเมือง ด้านหน้าตึกมีชินกับเรียวที่สตาร์ตรถรอรับเจ้านายอยู่ กฤษฎิ์เดินไปขึ้นรถด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนที่ชินจะขับรถออกไปจากที่นี่ทันที
หน้าที่ส่งพวกคนเลวลงนรกของเขาได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว เล่นกับใครไม่เล่นดันมากระตุกหนวดเสือเจ้าพ่อมาเฟียแบบเขา
มีแต่ตายกับตายเท่านั้นแหละพวกกระจอก
“คุณกฤษฎิ์ขาคืนนี้ไม่ค้างกับน้ำหวานเหรอคะ”
น้ำหวานนางแบบสาวชื่อดังซบหน้าลงที่อกแกร่งของกฤษฎิ์เบาๆ ก่อนจะทำน้ำเสียงออดอ้อนผู้ชายที่เธอมาบริการในค่ำคืนนี้ คุณกฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก เจ้าของโรงพยาบาล N โรงพยาบาลเอกชนชั้นนำที่มีสาขามากมายทั้งในประเทศและต่างประเทศ
“เธอน่าจะรู้จักฉันดีนะน้ำหวานว่าคนแบบฉันไม่ชอบค้างคืนกับใครและไม่เคยกินใครเกินสองรอบ หึหึ”
กฤษฎิ์เชยคางมนของน้ำหวานขึ้นก่อนที่จะก้มหน้าลงมากระซิบที่ใบหูเล็กแล้วกระตุกยิ้มมุมปากเบาๆ
“แหม ก็เผื่อว่าคืนนี้คุณกฤษฎิ์อาจจะติดใจน้ำหวานจนไม่อยากกลับไปนอนที่บ้านก็ได้นะคะใครจะรู้”
เงยหน้าขึ้นสบตากฤษฎิ์อย่างท้าทายก่อนที่มือเรียวสวยจะลูบไปที่หน้าอกกฤษฎิ์อย่างยั่วยวน
“มั่นใจขนาดนั้นเชียว”
กฤษฎิ์ก้มหน้าลงมากระซิบที่ใบหูหอมกรุ่นของน้ำหวานอีกครั้งก่อนที่จะเป่าลมใส่ใบหูสวยจนรู้สึกเสียวสยิวไปหมด
“ลองไหมล่ะคะ รับรองว่าคืนนี้น้ำหวานจะทำให้คุณกฤษฎิ์ลืมน้ำหวานไม่ลงแน่นอน”
ยิ้มหวานให้กฤษฎิ์ก่อนที่จะเอามือคล้องคอกฤษฎิ์ไว้แล้วโน้มหน้ากฤษฎิ์ลงมาช้าๆ
โรงแรม T
“อ๊ะ คุณกฤษฎิ์ แรง ๆ ค่ะ แรง ๆ อีก อื้อ อ๊า”
น้ำหวานร้องครางเสียงดังลั่นทันทีที่กฤษฎิ์กระแทกท่อนเอ็นใหญ่เข้ามาในร่องรักที่กฤษฎิ์รู้สึกว่าโคตรหลวม ซึ่งบ่งบอกว่าผู้หญิงที่อยู่ใต้ร่างของเขาผ่านสนามรักมานักต่อนักแล้ว
“อืม”
เสียงครางแผ่วเบาในลำคอของกฤษฎิ์ดังขึ้นเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะเสร็จทั้ง ๆ ที่บทรักเพิ่งจะเริ่ม อาจจะเป็นเพราะว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เด็ดเหมือนที่พูดไว้เขาเลยเสร็จไวกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา
“อ๊า คุณกฤษฎิ์ขา น้ำหวานไม่ไหวแล้ว อื้อ อูยย”
ร้องครางเสียงดังขึ้นเพื่อระบายความเสียว ก่อนที่ร่องรักจะกระตุกเกร็งตอดรัดท่อนเอ็นใหญ่ของกฤษฎิ์ที่เกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มถุงยางที่เขาสวมอยู่ หึ ถึงผมจะคาสโนว่าแค่ไหนแต่ผมไม่เคยสดนะครับปลอดภัยไว้ก่อนดีที่สุด
“อืม คุณกฤษฎิ์ขาสุดยอดไปเลยค่ะ”
น้ำหวานหอบหายใจด้วยความเหนื่อยก่อนที่มือบางจะยกขึ้นลูบไล้หน้าอกแกร่งของกฤษฎิ์ เพื่อปลุกความต้องการของกฤษฎิ์ให้เกิดขึ้นมาอีกครั้ง แต่กฤษฎิ์กลับปัดมือบางนั้นออกไปอย่างไม่ไยดีแค่รอบเดียวก็เกินพอ
ไม่เห็นจะเด็ดตรงไหนเลย
ร่างสูงก้าวลงจากเตียงด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายแล้วกลับออกมาหยิบเสื้อผ้าที่ถอดไว้บนโซฟาขึ้นมาสวม
“คุณกฤษฎิ์จะไปแล้วเหรอคะ”
น้ำหวานถามกฤษฎิ์น้ำเสียงละห้อยด้วยความเสียดาย ลีลาของคุณหมอคนนี้ทำเอาเธอติดใจมากผู้ชายอะไรลีลาโคตรดี
“อืม นั่นเงินค่าตัวของเธอ”
มือใหญ่ชี้ไปที่เช็คเงินสดหนึ่งแสนบาทที่วางไว้บนหัวเตียง ก่อนที่จะหยิบเสื้อสูทแล้วหันหลังเดินออกมาจากห้องพักในโรงแรมทันที ทิ้งให้น้ำหวานมองตามแผ่นหลังกว้างของกฤษฎิ์ด้วยความเสียดาย
“เป็นยังไงบ้างครับนาย”
เมื่อกฤษฎิ์ลงมาถึงชั้นล่างเกริกพลเลขาคู่ใจก็รีบวิ่งเข้ามาถามผู้เป็นนายทันทีก่อนที่กฤษฎิ์จะส่ายหน้าช้าๆอย่างไม่สบอารมณ์
“ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง”
คำตอบของเจ้านายที่ตอบออกมาทำเอาเกริกพลหน้าจ๋อยสนิท เขาอุตส่าห์ไปติดต่อคุณน้ำหวานนางแบบชื่อดังแถวหน้าของวงการมาเชียวนะ แต่เจ้านายเขาก็ยังไม่พอใจอีก สงสัยยังไม่โดนแน่นอนเลยคนนี้
“ขอโทษครับนายรอบหน้าผมจะเลือกให้ดีกว่านี้”
เกริกพลก้มหัวขอโทษผู้เป็นนายอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้ค่ำคืนสุดท้ายในเมืองกรุงกร่อยเสียสนิท
“เครื่องออกกี่โมง”
กฤษฎิ์หันมาถามเกริกพลถึงเที่ยวบินที่จะบินไปเชียงใหม่ในค่ำคืนนี้
“ห้าทุ่มครึ่งครับนาย”
เกริกพลบอกเวลาก่อนที่กฤษฎิ์จะยกนาฬิกาแบรนด์ดังขึ้นมาดูตอนนี้เพิ่งจะสี่ทุ่ม กฤษฎิ์พยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินไปขึ้นรถเพื่อเดินทางไปขึ้นเครื่องไปเชียงใหม่เขาต้องไปดูงานที่นั่นหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ
อยากไปแอ๊วสาวเหนือสักคนแฮะ ขอให้เขาเจอผู้หญิงที่ทำให้เขาตื่นเต้นและมีความสุขกับการไปทำงานที่เชียงใหม่ครั้งนี้ด้วยเถอะ
กฤษฎิ์กระตุกยิ้มมุมปากเบา ๆ เมื่อคิดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่จะเกิดขึ้นที่เชียงใหม่โดยที่ไม่รู้เลยว่าการไปเชียงใหม่ครั้งนี้คือจุดเริ่มต้นของการเป็นคุณพ่อโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว
ความรักดี ๆ ที่ไม่เคยมอบให้ใครกลับมีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถกุมหัวใจของคุณหมอคาสโนว่าคนนี้ได้อยู่หมัด
แม่ของลูกที่ทำเขาตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น
ย้อนกลับไปเมื่อห้าปีที่แล้วประเทศไทยจังหวัดเชียงใหม่“มะเร็งกระเพาะอาหารเหรอคะ”ร่างบอบบางในชุดนักเรียนม.ปลายถามคุณหมอที่นั่งอยู่ตรงข้ามด้วยน้ำเสียงอันเบาหวิวก่อนที่น้ำตาจะไหลรินเป็นสายลงมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือบอบบางสั่นระริก ไร้เรี่ยวแรงจะควบคุม เพียงเพราะคำพูดสั้น ๆ ที่ได้รับรู้นั้นคล้ายบีบหัวใจคนฟังให้แตกสลายได้ทุกเมื่อ“ใช่ครับ ตอนนี้อาการของคนไข้อยู่ในระยะที่สอง ก้อนเนื้อมีขนาดใหญ่ขึ้นและเริ่มลุกลามไปยังอวัยวะส่วนอื่นแล้ว หมอแนะนำว่าเราควรผ่าตัดกระเพาะอาหารนำส่วนที่เป็นก้อนเนื้อออกมา ร่วมกับการทำเคมีบำบัดหลังผ่าตัดและติดตามอาการอย่างใกล้ชิด”“แต่การรักษาให้หายขาดนั้นเป็นไปได้ยากกว่าในระยะแรกครับ เพราะถ้าคนไข้รู้ตั้งแต่ระยะเริ่มแรก เรายังสามารถผ่าตัดนำเฉพาะก้อน เนื้อออกมาและรักษาให้หายขาดได้”“การรักษาในระยะที่สองนี้ พูดตามตรงว่าเป็นการรักษาเพื่อยื้อเวลาของคนไข้ให้อยู่กับญาติได้นานขึ้นเท่านั้นครับ อย่างน้อย ๆ ก็ประมาณห้าปีหรืออาจมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับสุขภาพและจิตใจของคนไข้”คุณหมอหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับที่รักอธิบายรายละเอียดให้เธอฟังด้วยความเห็นใจระคนสงสารเด็กสาวที่นั่งน้ำต
โรงแรม K“ฮัลโหล เจ้ผิงฉันมาถึงแล้วเนี่ย อ๋อ เดี๋ยวคนของเขามารับเหรอ ใช่ ๆ ตอนนี้อยู่ที่ล็อบบี้แล้ว ไหนอะ…คนไหน ใส่แว่นใส่สูท อ้อ โอเค เห็นแล้ว ๆ แค่นี้นะ บายจ้า”อ้อยวางสายลงทันทีที่เหลือบไปเห็นเกริกพลกำลังเดินมาทางที่พวกเธอกำลังยืนอยู่พอดี“คุณอ้อยใช่ไหมครับ”เมื่อเกริกพลเดินมาถึงที่ ๆ สองสาวยืนอยู่ก็ทักขึ้นซึ่งอ้อยเมื่อได้ยินแบบนั้นก็รีบพยักหน้าตอบรับทันที“ใช่ค่ะอ้อยเองพอดีพาน้องมาส่งค่ะ น้องชื่อที่รักนะคะอายุ 21 ปีบรรลุนิติภาวะเรียบร้อยแล้ว”อ้อยปั้นหน้าโกหกคำโต ใครจะไปกล้าบอกล่ะว่าที่รักอายุแค่ 18 ปี ยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ ขืนบอกไปที่รักก็ชวดงานที่ทำเงินมหาศาลน่ะสิแล้วจะเอาเงินที่ไหนมารักษาป้าผกากันล่ะ“โอเคครับ เจ้ผิงแจ้งเงื่อนไขที่เจ้านายผมบอกไปแล้วใช่ไหมครับ”เกริกพลถามอ้อยเพื่อให้เข้าใจถึงข้อตกลงที่กฤษฎิ์ขอไป อ้อยรีบพยักหน้ารัว ๆ ทันทีว่าบอกเรียบร้อยแล้ว“เรียบร้อยแล้วค่ะคุณตกลงตามนี้ไม่มีปัญหา แต่ฝากบอกเจ้านายคุณช่วยถนอมที่รักหน่อยนะคะน้องเพิ่งเคยรับงานแบบนี้ครั้งแรกยังไงก็ช่วยอ่อนโยนสักนิดหนึ่ง”พูดไปก็กระดากปากไปส่วนที่รักนั้นก้มหน้างุดทันทีที่ได้ยินอ้อยพูดแบบนั้น เ
โรงพยาบาล“อ้อย อ้อยลูก”เช้าวันใหม่เมื่อผกาตื่นขึ้นมาก็เจอกับอ้อยที่ฟุบหน้าลงข้างเตียงนอนเฝ้าเธออยู่หน้าสวยที่ย่นไปตามอายุที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ขมวดคิ้วมุ่นอย่างครุ่นคิดว่าลูกสาวเธอหายไปไหน“อือ อะ ป้าผกาตื่นแล้วเหรอจ๊ะ”อ้อยสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาก็เจอกับผกาที่กำลังจ้องมองเธอเขม็ง เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างไรชอบกล“ที่รักล่ะอ้อย ที่รักไปไหนทำไมไม่มาหาป้า”ผกาถามหาลูกสาวอย่างเป็นห่วงที่รักหายไปไหนแต่เช้าทำไมไม่มาอยู่กับเธอ“อะ เอ่อคือ คือแบบนี้จ้ะป้า พอดีที่รักมันหางานเสริมทำเพื่อหาค่ารักษาพยาบาลมารักษาป้า ที่รักมันเลยรับจ็อบขายของที่ตลาดช่วยป้าบัวน่ะจ้ะ สักบ่าย ๆ ตลาดวายที่รักมันคงกลับมาป้าไม่ต้องห่วงนะจ๊ะเดี๋ยวระหว่างที่ป้าเข้าโรงบาลอ้อยจะดูแลป้าเอง”โกหกหน้าตายตอบผกาไปอย่างภาวนาไม่ให้ถูกจับได้หน้าสวยตีหน้าซื่อยิ้มให้ผกาอย่างต้องการให้คนแก่คลายกังวลที่ไม่เห็นลูกสาวมาเฝ้าอยู่ข้าง ๆ“โธ่เอ๋ย ที่รักต้องทำงานเหนื่อยแบบนี้เพราะแม่คนเดียวแท้ ๆ”ผกาน้ำตาคลอเบ้าทันทีที่อ้อยพูดจบโดยไม่ได้นึกสงสัยเลยว่าสิ่งที่อ้อยพูดออกมานั้นเป็นการโกหกเพื่อให้ตนสบายใจ“ป้าจ๋า อย่าคิดมากไปเลยนะจ๊ะ ที่รัก
“คุณหมอจะพาที่รักไปไหนคะ” ที่รักถามกฤษฎิ์เมื่อทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถคันหรูเรียบร้อยแล้ว“กินข้าวไงสาวน้อย นี่มันเย็นแล้วนะเธอไม่หิวหรือไง”กฤษฎิ์เลิกคิ้วถามที่รักในขณะที่มือข้างหนึ่งก็เล่นผมสั้นทรงเด็กนักเรียนของที่รักไปพลาง ๆ เพลินดีจัง ผมนิ่มชะมัดเลย หอมด้วย“ช่วงนี้ที่รักไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะ บางวันข้าวเย็นก็ไม่ได้ตกถึงท้องด้วยซ้ำมัวแต่ทำงานพาร์ตไทม์”ที่รักบอกกฤษฎิ์ด้วยรอยยิ้มจริงใจ ส่วนกฤษฎิ์อมยิ้มน้อย ๆ อย่างเอ็นดูกับท่าทางไร้เดียงสาของที่รัก“แต่หนึ่งอาทิตย์ที่เธออยู่กับฉัน เธอต้องทานให้ครบทุกมื้อนะจะได้มีแรงไว้ใช้กับฉันเยอะ ๆ เพราะฉันมันคนความต้องการสูง หึหึ”กระซิบข้างหูแผ่วเบาชวนให้ดวงหน้าเนียนใสนั้นเห่อแดงไปทั้งหน้า“คุณหมอทะลึ่งจังเลยค่ะ”ก่อนที่จะได้สติแล้วเอ็ดชายหนุ่มออกมา กฤษฎิ์หัวเราะให้กับคำพูดน่ารักของที่รักเออ อยู่กับเด็กนี่ทีไรอารมณ์ดีทุกทีเลยแต่ละคำพูดที่พูดออกมาช่างน่ารักน่าเอ็นดูเสียจริง“เขาว่าผู้ชายทะลึ่งจริงใจนะ ไม่รู้เหรอพวกที่พูดจาดี ๆ บางทีอาจจะแอบร้ายก็ได้อย่าไว้ใจพวกที่มันพูดจาหวานหูมากล่ะ อันนี้ฉันสอนไว้ในฐานะที่ฉันเป็นผู้ชายด้วยกัน”กฤษฎิ์บอกที่รัก
วันผ่าตัด“แม่ทำใจให้สบาย ๆ นะจ๊ะ ยังไงแม่ก็ต้องหายออกมาหาที่รักน้า”ที่รักจับมือผกาไว้แน่นอย่างต้องการที่จะส่งกำลังใจให้เมื่อต้องส่งตัวผกาเข้าห้องผ่าตัดแล้ว“แม่สัญญาจะอดทนนะลูกเพราะแม่อยากอยู่กับที่รักไปนาน ๆ”มองที่รักทั้งน้ำตาคลอเบ้าก่อนที่พยาบาลจะเข็นเตียงผกาเข้าห้องผ่าตัดไปสองแม่ลูกมองกันจนลับสายตา“วันนี้วันสุดท้ายแล้วใช่ไหมที่แกต้องอยู่กับคุณเขา เขาบินกลับกรุงเทพวันนี้นี่”อ้อยถามถึงกฤษฎิ์ที่วันนี้เป็นวันที่ที่รักต้องอยู่ดูแลวันสุดท้าย ที่รักพยักหน้าตอบรับก่อนที่หน้าสวยจะหม่นลงเล็กน้อย“แล้วไม่ดีใจเหรอที่เขาจะกลับแล้ว แกจะได้ดูแลแม่แกไงล่ะที่รัก”อ้อยถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นที่รักทำหน้าเศร้าเหมือนคนอกหักอย่างไรอย่างนั้นเลยเอ๊ะ หรือว่า...อ้อยยกมือทาบอกด้วยความตกใจก่อนที่จะหันไปถามที่รักทันที“ที่รัก แกอย่าบอกนะว่าหลงรักคุณเขาไปแล้ว”อ้อยถามที่รักด้วยความตกใจก่อนที่หน้าสวยของที่รักจะเศร้าลงอีกอย่างเห็นได้ชัดที่โดนอ้อยตั้งคำถามที่จี้ใจเธออย่างแรง“คุณหมอเขาเป็นคนดีนะพี่อ้อย เกือบอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันมา เขาดูแลที่รักดีมากเลย มันจริงที่ที่รักคอยดูแลเขา ให้ความพึงพอใจเขาทางร่างกายแ
เมื่อกฤษฎิ์จากไปแล้วที่รักจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะหยิบเช็คที่กฤษฎิ์วางไว้ให้บนหัวเตียงขึ้นมาเตรียมเก็บใส่กระเป๋า แต่ตัวเลขที่ปรากฏบนเช็คนั้นทำให้ที่รักต้องตกใจ ด้วยคาดไม่ถึงว่ากฤษฎิ์จะกล้าให้เงินจำนวนที่มากขนาดนี้ซึ่งมากกว่าที่เธอร้องขอถึงสิบเท่า ดวงตาคู่สวยปริ่มด้วยน้ำตาอีกครั้ง เมื่อคิดถึงประโยคสุดท้ายของกฤษฎิ์ก่อนที่จะจากกันไป“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ขอบคุณจริง ๆ”ยกมือขึ้นปิดปากสะอื้นฮักก่อนตัดใจปาดน้ำตา กลั้นสะอื้น คว้ากระเป๋าและโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่กฤษฎิ์ซื้อให้เดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่จะเดินพ้นห้อง ที่รักกวาดสายตาดูรอบห้องที่มีแต่ความทรงจำของเธอกับกฤษฎิ์อีกครั้ง ไม่ว่าจะมุมไหนก็จะมีภาพของเธอกับกฤษฎิ์พูดคุยหยอกล้อกันอยู่ทั่วทุกมุมห้องก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอีกครั้ง ที่รักกลั้นใจยกมือปาดน้ำตาแล้วตัดสินใจปิดประตูห้องลงเพื่อเดินทางกลับไปโรงพยาบาล กลับไปสู่ความเป็นจริงที่เธอต้องอยู่กับมันต่อจากนี้ Move on ซะนะที่รักโรงพยาบาล N“พี่อ้อยจ๊ะแม่เป็นยังไงบ้าง”ที่รักถามอ้อยทันทีที่มาถึงห้องพักฟื้นที่มีร่างของผกานอนพักผ่อนอยู่หลังจากเข้ารับการผ่าตั
โรงพยาบาล N“อ้วกก”“ไหวไหมครับนาย”เกริกพลที่ยืนลูบหลังกฤษฎิ์อยู่ถามอย่างเป็นห่วงเมื่อผู้เป็นนายอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายมาได้เกือบสองเดือนแล้วโดยที่ไม่รู้สาเหตุ จะว่าแพ้ท้องแทนเมียก็ไม่ใช่เพราะนายเขา โสด แค่ไม่ซิงเฉย ๆ เท่านั้นเอง“เฮ้อ ทรมานฉิบหาย โรคห่าไรวะ อ้วกได้ทุกวัน ทำซีทีสแกนก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ผลเลือดก็ปกติ แล้วฉันเป็นอะไรนักหนาเนี่ย”โวยวายกับลูกน้องคู่ใจอย่างหมดเรี่ยวแรงก่อนที่เกริกพลจะหิ้วปีกผู้เป็นนายมานั่งลงบนโซฟา“ไปหาซื้อสตรอว์เบอร์รีกับลิ้นจี่มาให้หน่อยสิ”กฤษฎิ์สั่งเกริกพลที่กำลังยื่นยาดมมาให้ผู้เป็นนาย“นายว่าอะไรนะครับ ลิ้นจี่ สตรอว์เบอร์รี ปกติไม่เห็นนายกินนี่ครับ”เกริกพลถามอย่างแปลกใจ นายเขากินเป็นแต่เหล้ากับไวน์ ผลไม้เคยแตะเสียที่ไหน ไม่รู้นึกคึกอะไรขึ้นมาอีกถึงอยากกินลิ้นจี่กับสตรอว์เบอร์รี“อย่าถามให้มากความได้ไหมเอาลูกเปรี้ยว ๆ นะอยากกิน”สั่งลูกน้องก่อนที่เกริกพลจะรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่าง งง ๆ เพื่อตามหาผลไม้ตามที่นายสั่งอยากกินทันที“อืม อร่อย อร่อยมาก”เกริกพลนั่งมองกฤษฎิ์ที่ตอนนี้กำลังนั่งกินสตรอว์เบอร์รีที่ยังไม่สุกดีกับลิ้นจี่ที่เขาแอบชิมยังรู้สึกเ
รายการ ‘คุยการบริหารธุรกิจกับคนดัง’“ต่อไปถึงคิวไฮโซหนุ่มสุดหล่อ ทายาทโรงพยาบาล N โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังชั้นนำทั่วประเทศ คุณกฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก กันบ้างนะคะท่านผู้ชมวันนี้เรามีสัมภาษณ์พิเศษกัน แอนนาอยากจะบอกว่าคิวคุณกฤษฎิ์ยาวเหลือเกินค่ะ กว่าจะเชิญตัวมาได้แอนนาไปติดต่อตั้งหลายรอบเลยนะคะ”เสียงรายการทีวีเกี่ยวกับธุรกิจดังขึ้น ทำลูกน้อยในท้องของที่รักดิ้นปะทะฝ่ามือของที่รักที่กำลังวางเอาไว้บนหน้าท้องนูนพอดี“หืม ลูกสาวแม่ดิ้นใหญ่เลยได้ยินชื่อคุณพ่อดีใจเหรอคะลูก”ที่รักก้มลงพูดกับลูกในท้องอย่างอารมณ์ดีพลางจ้องมองไปที่หน้าจอทีวีอย่างใจจดใจจ่อ หน้าของคนที่เธอคิดถึงถวิลหาตลอดเวลาปรากฏอยู่บนหน้าจอทีวีขออัปเดตชีวิตของเธอหน่อยแล้วกันตอนนี้เธอย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพได้เกือบสามเดือนแล้ว บ้านที่เธอตัดสินใจซื้อเป็นบ้านสวนร่มรื่นน่าอยู่มากทีเดียวเธอซื้อมาในราคาหนึ่งล้านบาทเจ้าของคนเก่าใจดีมากบังเอิญได้รู้จักกันคุณป้าเลยขายให้ในราคาถูก เพราะคุณป้าเจ้าของบ้านจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดบ้านเกิดพอดี“ขอถามเรื่องส่วนตัวนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้คุณกฤษฎิ์โสดหรือมีเจ้าของหัวใจแล้วค่ะ”พิธีกรสาวพราวเสน่ห์ถามคำถามที่