วันผ่าตัด
“แม่ทำใจให้สบาย ๆ นะจ๊ะ ยังไงแม่ก็ต้องหายออกมาหาที่รักน้า”
ที่รักจับมือผกาไว้แน่นอย่างต้องการที่จะส่งกำลังใจให้เมื่อต้องส่งตัวผกาเข้าห้องผ่าตัดแล้ว
“แม่สัญญาจะอดทนนะลูกเพราะแม่อยากอยู่กับที่รักไปนาน ๆ”
มองที่รักทั้งน้ำตาคลอเบ้าก่อนที่พยาบาลจะเข็นเตียงผกาเข้าห้องผ่าตัดไปสองแม่ลูกมองกันจนลับสายตา
“วันนี้วันสุดท้ายแล้วใช่ไหมที่แกต้องอยู่กับคุณเขา เขาบินกลับกรุงเทพวันนี้นี่”
อ้อยถามถึงกฤษฎิ์ที่วันนี้เป็นวันที่ที่รักต้องอยู่ดูแลวันสุดท้าย ที่รักพยักหน้าตอบรับก่อนที่หน้าสวยจะหม่นลงเล็กน้อย
“แล้วไม่ดีใจเหรอที่เขาจะกลับแล้ว แกจะได้ดูแลแม่แกไงล่ะที่รัก”
อ้อยถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นที่รักทำหน้าเศร้าเหมือนคนอกหักอย่างไรอย่างนั้นเลย
เอ๊ะ หรือว่า...
อ้อยยกมือทาบอกด้วยความตกใจก่อนที่จะหันไปถามที่รักทันที
“ที่รัก แกอย่าบอกนะว่าหลงรักคุณเขาไปแล้ว”
อ้อยถามที่รักด้วยความตกใจก่อนที่หน้าสวยของที่รักจะเศร้าลงอีกอย่างเห็นได้ชัดที่โดนอ้อยตั้งคำถามที่จี้ใจเธออย่างแรง
“คุณหมอเขาเป็นคนดีนะพี่อ้อย เกือบอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันมา เขาดูแลที่รักดีมากเลย มันจริงที่ที่รักคอยดูแลเขา ให้ความพึงพอใจเขาทางร่างกายแต่เขาให้เกียรติที่รักเสมอมาไม่ว่าเราจะไปที่ไหนด้วยกันหรือทำอะไร จะไม่มีการบังคับ มีแต่ที่รักเองที่เต็มใจไปกับเขา”
ที่รักพูดให้อ้อยฟังด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยก่อนจะยิ้มออกมาน้อย ๆ เมื่อคิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่กับกฤษฎิ์ ผู้หญิงที่ไม่เคยใกล้ชิดผู้ชายเลยแบบเธอพอได้เจอกับกฤษฎิ์ใครบ้างจะไม่หลงรัก
“โธ่ ไอ้ที่รักไม่น่าเลยแกฉันไม่น่าส่งแกให้ไปเจอคุณเขาเลย”
อ้อยมองที่รักอย่างสงสารก่อนที่จะดึงที่รักเข้ามากอดไว้อย่างปลอบโยน
“ไม่หรอกพี่อ้อย ถ้าที่รักไม่ทำแบบนี้ที่รักก็จะไม่มีเงินมาผ่าตัดแม่นะ”
ยิ้มให้อ้อยอย่างต้องการจะบอกว่าเธอโอเค เธอไม่เป็นไร
“ช่างมันเถอะ หลังจากวันนี้ไปแกต้องมูฟออนนะที่รัก คิดซะว่ามันเป็นฝันร้ายที่แกหลงเข้าไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาเจอกับแม่กับพี่ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างแกเสมอนะ โอเคไหม”
ปลอบใจที่รักด้วยรอยยิ้มก่อนที่ที่รักจะพยักหน้ารับอย่างซึ้งใจที่มีอ้อยคอยอยู่เคียงข้างในวันที่เธอต้องการที่พึ่งพิง
“หมอบอกผ่าตัดห้าชั่วโมงใช่ไหม นี่ก็สองทุ่มแล้ว ที่รักไปหาคุณหมอก่อนนะพี่อ้อย เสร็จแล้วที่รักจะรีบกลับมา”
ที่รักบอกอ้อยอย่างเร่งรีบเพราะเธอขอกฤษฎิ์ออกมาเพื่อส่งแม่เข้าห้องผ่าตัดซึ่งกฤษฎิ์ก็เข้าใจ อีกทั้งยังให้เลขาของเขามาส่งและรอรับกลับโรงแรมอีกด้วย
“อืม ไปเถอะไม่ต้องห่วงทางนี้นะ ป้าผกาถึงมือหมอแล้ว ปลอดภัยหายห่วงเดี๋ยวพี่ดูแลเอง”
พยักหน้าบอกที่รักก่อนที่เธอจะเดินจากไปเพื่อไปหากฤษฎิ์ที่กำลังรออยู่ ลับหลังที่รักน้ำตาของอ้อยก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ รู้สึกสงสารที่รักจับใจที่ต้องมาเจอกับปัญหามากมายทั้งที่อายุยังน้อยอยู่แท้ ๆ
โรงแรม
“อ๊ะ คุณหมอ อื้อ แฮกก”
ที่รักหอบหายใจเมื่อกฤษฎิ์ถอนจูบออกอย่างอ้อยอิ่งจนน้ำลายไหลไปตามริมฝีปากสีสวยของที่รักซึ่งกฤษฎิ์ก็ตามไปดูดเลียให้อย่างไม่นึกรังเกียจ
“วันสุดท้ายแล้วฉันขอจัดเต็มนะแม่สาวน้อย”
กระซิบบอกที่รักเสียงพร่า ตอนนี้ทั้งคู่เปลือยเปล่าพิงโต๊ะทำงานของ กฤษฎิ์อยู่ ของบนโต๊ะทำงานตกกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมด
“อ๊ะ อื้อ คุณหมอ อ๊าา”
ครางเสียงหวานเมื่อกฤษฎิ์ก้มลงไปดูดชิมยอดอกสีหวานที่แข็งเป็นไตสู้ลิ้นคุณหมอทันทีที่โดนดูดเลียอย่างมูมมาม
“ใหญ่สู้มือดีจริง ๆ”
พึมพำชิดอกคู่สวยปากดูดหนึ่งข้าง ส่วนอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้เหงา ส่งมือใหญ่ไปขย้ำอย่างมันมือจนอกอวบอิ่มเด้งสู้มืออย่างไม่ยอมแพ้ เมื่อบีบขย้ำจนพอใจกฤษฎิ์ค่อย ๆ ลากไล้นิ้วเรียวลงมาหาดอกไม้งามที่เขารู้ดีว่าคับแน่นแค่ไหนเวลาที่ท่อนเอ็นอุ่น ๆ ของเขาเข้าไปทักทาย ก่อนที่สองนิ้วจะค่อย ๆ ชำแรกแทรกเข้าไปอย่างเชื่องช้า
เสียงเฉอะแฉะดังขึ้นเมื่อนิ้วเรียวยาวเริ่มเล่นสนุกกับดอกไม้คู่งามฉ่ำน้ำ
“อ๊ะ อ๊าา คุณหมอ อื้ออ”
ที่รักร้องเสียงหลงทันทีที่นิ้วเรียวยาวกระแทกเข้าออกระรัวในช่องทางรักสีหวานของเธอ
“แน่นฉิบ ขนาดเอาทุกวันยังแน่น”
สบถคำพูดไม่น่าฟังออกมาก่อนจะรัวนิ้วจนที่รักหวีดร้องออกมาเมื่อรู้สึกสุขสมด้วยนิ้วของกฤษฎิ์จนน้ำหวานไหลเยิ้มออกตามนิ้วเรียวยาวของชายหนุ่มเต็มไปหมด
“อ๊ายย อื้ออ ที่รักเสร็จแล้ว”
หอบหายใจหนัก ๆ เมื่อปลดปล่อยความรู้สึกสุขสมออกมาจนเสียวมวนท้องไปหมด
“หึ เสร็จแล้วสินะ ทำให้ฉันบ้างสิ”
กระตุกยิ้มมุมปากใส่ที่รักก่อนจะผละออกมาแล้วให้ที่รักทำให้บ้าง ที่รักไม่รอช้าค่อย ๆ คุกเข่าลงนั่งบนพื้นทันทีก่อนจะค่อย ๆ จับท่อนเอ็นขนาดใหญ่ของกฤษฎิ์ไว้มั่นแล้วส่งมันเข้าปากนุ่มนิ่มของเธอช้า ๆ
ทำไมเธอถึงทำเป็นน่ะเหรอ
ก็คนที่กำลังยืนให้เธอทำรักด้วยปากนี่ไงที่เป็นคนสอนบทเรียนรักให้เธอ ทั้งท่ายาก ท่าง่าย ออรัลเซ็กซ์ กฤษฎิ์สอนที่รักทุกอย่าง ส่วนคนหัวไวแบบเธอก็ทำตามจนกฤษฎิ์พึงพอใจในลีลาของเธอ
เสียงดูดกลืนท่อนเอ็นยักษ์ของที่รักที่กำลังไล่ดูดชิมเลียส่วนหัวของมันอยู่ทำกฤษฎิ์เสียวซ่านไปหมดปากนุ่มนั้นดีเหลือเกิน
“อ๊าา ที่รัก ดีเหลือเกิน เด็กดี...แบบนั้นแหละ แบบนั้นเลย”
จับหัวที่รักไว้มั่นก่อนที่จะกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปในปากที่รักรัวเร็วอย่างเสียวสุด
หน้าสวยยังคงดูดกลืน ลิ้มเลียท่อนเอ็นยักษ์เหมือนมันคือไอศกรีมรสวานิลาแท่งโปรดที่เธอชอบกิน
“อ๊ะ อืมม ที่รักฉันจะแตกแล้ว อ๊าา”
กระแทกท่อนเอ็นใส่ปากน้อยจนคับปากที่รักไปหมดก่อนที่จะปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนล้นไหลเยิ้มลงมาตามขอบปากสวย
“อ๊าา โคตรเสียว โคตรดี”
เมื่อปลดปล่อยจนหมดทุกหยาดหยดกฤษฎิ์ก็จับที่รักลุกขึ้นยืนก่อนจะค่อยๆจับขาที่รักยกขึ้นหนึ่งข้างมือหนาจับท่อนเอ็นใหญ่จ่อเข้าไปที่ร่องรักของที่รักอย่างช้า ๆ
“อ๊ะ อ๊าา อืมม”
เสียงร้องครางของทั้งคู่ดังขึ้นพร้อมกันเมื่อกฤษฎิ์กระแทกท่อนเอ็นเข้าร่องรักของที่รักทีเดียวมิดลำ
“อ๊าา ที่รักแน่นมาก โคตรแน่น ฉันขยับไม่ไหว”
บอกที่รักเสียงพร่าก่อนที่จะค่อย ๆ ขยับจังหวะกระแทกช้า ๆ และเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ตามแรงอารมณ์ที่มันประทุขึ้น
พั่บ พั่บ พั่บ
เสียงกระแทกกระทั้นยังคงดังต่อเนื่องเมื่อดอกไม้งามดูดกลืนรัดท่อนเอ็นใหญ่ของกฤษฎิ์แน่นจนเขาสูดปากด้วยความเสียว
“ซี้ดด ที่รักอย่ารัดแบบนั้น อ๊ะ อูยย”
ร้องครางเสียงหลงเมื่อดอกไม้งามของที่รักตอดรัดไม่หยุดยิ่งทำให้เขาเสียวซ่านไปทั้งกาย
“อ๊ะ อื้อ คุณหมอ ที่รักเสียว”
ร้องครางออกมาอย่างหลงลืมความอายเมื่อเธอเสียวจนทนไม่ไหว เพราะบทรักที่กฤษฎิ์มอบให้ร้อนแรงเหลือเกิน
พั่บ พั่บ พั่บ
เมื่อได้ยินเสียงครางหวานหูกฤษฎิ์ก็เร่งกระแทกตัวตนเข้าออกช่องทางรักสีหวานจนที่รักขาสั่นแทบยืนไม่อยู่กับความเสียวซ่านที่กฤษฎิ์มอบให้เธอ
“อ๊ะ อ๊าา อูยย ที่รักฉันจะแตกแล้ว แตกแล้ว”
เสียงร้องครางแหบห้าวดังขึ้นก่อนจะปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นมากมายเข้าช่องทางรักสีหวาน ตลอดเวลาที่อยู่กับที่รักเขาไม่เคยใส่ถุงเลยสักครั้งเพราะคิดว่าความสด ความใหม่ของที่รักเขาไม่จำเป็นต้องกลัวโรคติดต่อใด ๆ ทั้งสิ้น
แต่กฤษฎิ์เหมือนจะหลงลืมไปว่าเขานั้นพลาดสิ่งสำคัญไปอย่างหนึ่งซึ่งมันเป็นความผิดพลาดที่มีผลต่อเนื่องยาวไปจนถึงอนาคตอีกด้วย
แฮก แฮก แฮก
ที่รักหอบหายใจสูดเอาอากาศเข้าปอดเมื่อบทรักบทแรกสิ้นสุดลง
“หึ แค่นี้หอบ ยังก่อน ฉันยังไหวนะที่รัก”
ยิ้มน้อย ๆ ใส่ที่รักก่อนจะอัดกระแทกตัวตนที่ไม่ยอมสงบลงเข้าไปในช่องทางรักใหม่อีกครั้ง
“อื้ออ อะ คุณหมอ อ๊าาาา”
ครางเสียงหวานทันทีที่ส่วนหัวกระแทกเข้าไปชนกับจุดกระสันของเธอจนเสียวไปหมด ก่อนที่กฤษฎิ์จะอุ้มกระเตงที่รักขึ้นมาแล้วเดินไปรอบห้องซึ่งท่านี้เป็นท่าที่ทำให้ที่รักเสียวซ่านจนเกินบรรยาย
“คะ คุณหมอ ละ ลึก อ๊าา เสียวว”
สูดปากราวกับกินของเผ็ดเข้าไปก็ไม่ปานเมื่อกฤษฎิ์พาเดินทัวร์รอบห้องส่วนเธอก็กอดคอกฤษฎิ์เอาไว้แน่นอย่างกลัวหล่น
“คิดว่าฉันไม่เสียวหรือไง แน่นไปหมด อ๊าา ที่รัก”
ตอบกลับที่รักก่อนจะครางเสียงหวานแล้วกระเตงที่รักไปหยุดยืนที่ปลายเตียงก่อนที่จะปล่อยที่รักลงแล้วจับที่รักหันหลังยืนค้ำขอบเตียงไว้แล้วเสยท่อนลำเข้าไปทีเดียวเต็มแรงจนที่รักทั้งจุก ทั้งเจ็บไปหมด
“ฮืออ คุณหมอ บะ เบา ที่รักจุก”
ร้องบอกกฤษฎิ์เสียงกระท่อนกระแท่นก่อนที่กฤษฎิ์จะเร่งเครื่องใส่ที่รักอย่างไม่สนใจว่าเธอจะจุกหรือไม่
“เบาไม่ไหวแล้วที่รักเธอรัด ควย ฉันแน่นไปหมดแล้ว”
ชายหนุ่มเผลอพูดคำหยาบออกมาจนที่รักรู้สึกเขินเมื่อได้ยินคำนั้น
พั่บ พั่บ พั่บ
เสียงซอยสะโพกเข้าหาช่องทางรักถี่รัวพร้อมกับที่มือหนาใหญ่ตีลงบนก้นขาวเนียนของที่รักอย่างมันเขี้ยว
เพียะ เพียะ
“อ๊าา แน่นไปหมดเลยเด็กดี”
ตีก้นที่รักจนขึ้นรอยแดงเต็มไปหมดก่อนจะโหมกระหน่ำแรงกระแทกเข้าใส่ที่รักจนหน้าสวยซบลงบนที่นอนอย่างหมดแรง คุณหมอดุเหลือเกิน เธอจะไม่ไหวอยู่แล้ว
“คะ คุณหมอ ที่รักจะไม่ไหวแล้ว”
ร้องบอกกฤษฎิ์เสียงหวานเมื่อรู้สึกว่าต้องการปลดปล่อย ก่อนที่ดอกไม้งามจะกระตุกถี่รัวตอดรัดท่อนเอ็นใหญ่จนกฤษฎิ์ทำหน้าเหยเกด้วยความเสียว
“อูย ที่รัก เบา ๆ อย่ารัดแน่น ฉันจะแตก”
ปากบอกที่รักแต่สะโพกก็ซอยเข้าออกช่องทางรักไม่หยุด
พั่บ พั่บ พั่บ
เสียงกระแทกยังคงดังไปทั่วทั้งห้องก่อนที่กฤษฎิ์จะคำรามด้วยเสียงแหบห้าวสุขสมเป็นครั้งที่สอง
“อ๊าา แตกแล้ว ซี้ดด”
ยังคงกระแทกย้ำ ๆ ซ้ำจนน้ำรักพุ่งเข้าใส่ช่องทางรักหมดทุกหยาดหยดก่อนที่จะพลิกตัวที่รักกลับมาแล้วอุ้มขึ้นที่นอนและเริ่มบทรักต่อไปอย่างไม่รู้จบ จนที่รักทนไม่ไหวทิ้งตัวลงบนที่นอนทันทีที่รอบสุดท้ายสิ้นสุดลงซึ่งเป็นเวลา สี่ทุ่มกว่าแล้ว ก่อนที่กฤษฎิ์จะลุกขึ้นจากที่นอนไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่เตรียมพร้อมเดินทางกลับกรุงเทพทันที
เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วกฤษฎิ์ได้เขียนเช็คเงินสดทิ้งไว้ให้ที่รัก เป็นจำนวนเงินห้าล้านบาทซึ่งมากกว่าจำนวนเงินที่เธอขอ ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเนียนแรง ๆ หนึ่งที
“ขอบคุณสำหรับความสุขที่เธอมอบให้ฉันนะที่รัก ฉันหวังว่าเงินก้อน นี้มันจะช่วยให้เธอไม่ลำบากในอนาคตเธอจะได้ไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้อีก มันไม่โชคดีเสมอไปหรอกที่จะเจอผู้ชายแบบฉัน”
บอกที่รักเสียงนุ่มก่อนที่จะตัดใจเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบ ๆ แม้รู้สึกใจหายที่ต้องจากไปแต่แล้วอย่างไร เธอเป็นแค่คู่นอนที่เขาหามาสนองความต้องการของตัวเองเท่านั้น ผู้ชายแบบเขา กฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก ไม่เคยคิดอยากจะผูกมัดชีวิตตัวเองไว้ที่ใครอยู่แล้ว
ลับหลังกฤษฎิ์แล้วที่รักก็ฝืนความเหนื่อยล้าขึ้นนั่งชันเข่าบนเตียงน้ำตาไหลอาบแก้มไม่ขาดสายเมื่อกฤษฎิ์จากไปแล้วทิ้งไว้แค่กลิ่นกายบนที่นอนกับความทรงจำที่ดีที่เธอกับเขาเคยมีร่วมกัน
ทำไมกันนะ แทนที่เธอจะเกลียดเขาที่เป็นคนทำให้เธอมีจุดด่างพร้อยในชีวิต กลับกลายเป็นว่าเธอหลงรักเขาเสียอย่างนั้น ความกะล่อนและ ความเจ้าเล่ห์ของเขาสินะที่ทำให้เธอตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น
“โชคดีนะคะคุณหมอ”
พึมพำเสียงแผ่วเบาคนเดียวท่ามกลางแสงไฟที่สลัวก่อนที่จะซบหน้าลงร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่กับความเสียใจที่เกิดจากการจากลา
“ฮึก ฮึก ฮืออ”
“เรียบร้อยทุกอย่างใช่ไหม”
กฤษฎิ์ถามเกริกพลเมื่อเดินทางมาถึงสนามบินเรียบร้อยแล้วและกำลังเดินทางเข้าเกตเพื่อรอขึ้นเครื่องฯ
“เรียบร้อยครับนาย ของที่ซื้อมาวันนั้นถูกส่งไปให้ที่บ้านคุณที่รักเรียบร้อยส่วนค่ารักษาพยาบาลผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ”
รายงานผู้เป็นนายก่อนที่กฤษฎิ์จะเดินเข้าเกตไปพร้อมกับเกริกพลที่เดินตามหลังไม่ห่าง
ลาก่อนนะเชียงใหม่ ถ้ามีโอกาสหวังว่าจะได้กลับมาที่นี่อีก
ฉันขอให้เธอโชคดีกับชีวิตใหม่นะที่รัก เด็กน้อยที่แสนดีของฉัน
เมื่อกฤษฎิ์จากไปแล้วที่รักจึงลุกขึ้นมาอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะหยิบเช็คที่กฤษฎิ์วางไว้ให้บนหัวเตียงขึ้นมาเตรียมเก็บใส่กระเป๋า แต่ตัวเลขที่ปรากฏบนเช็คนั้นทำให้ที่รักต้องตกใจ ด้วยคาดไม่ถึงว่ากฤษฎิ์จะกล้าให้เงินจำนวนที่มากขนาดนี้ซึ่งมากกว่าที่เธอร้องขอถึงสิบเท่า ดวงตาคู่สวยปริ่มด้วยน้ำตาอีกครั้ง เมื่อคิดถึงประโยคสุดท้ายของกฤษฎิ์ก่อนที่จะจากกันไป“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ขอบคุณจริง ๆ”ยกมือขึ้นปิดปากสะอื้นฮักก่อนตัดใจปาดน้ำตา กลั้นสะอื้น คว้ากระเป๋าและโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่กฤษฎิ์ซื้อให้เดินออกจากห้องไป แต่ก่อนที่จะเดินพ้นห้อง ที่รักกวาดสายตาดูรอบห้องที่มีแต่ความทรงจำของเธอกับกฤษฎิ์อีกครั้ง ไม่ว่าจะมุมไหนก็จะมีภาพของเธอกับกฤษฎิ์พูดคุยหยอกล้อกันอยู่ทั่วทุกมุมห้องก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอีกครั้ง ที่รักกลั้นใจยกมือปาดน้ำตาแล้วตัดสินใจปิดประตูห้องลงเพื่อเดินทางกลับไปโรงพยาบาล กลับไปสู่ความเป็นจริงที่เธอต้องอยู่กับมันต่อจากนี้ Move on ซะนะที่รักโรงพยาบาล N“พี่อ้อยจ๊ะแม่เป็นยังไงบ้าง”ที่รักถามอ้อยทันทีที่มาถึงห้องพักฟื้นที่มีร่างของผกานอนพักผ่อนอยู่หลังจากเข้ารับการผ่าตั
โรงพยาบาล N“อ้วกก”“ไหวไหมครับนาย”เกริกพลที่ยืนลูบหลังกฤษฎิ์อยู่ถามอย่างเป็นห่วงเมื่อผู้เป็นนายอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายมาได้เกือบสองเดือนแล้วโดยที่ไม่รู้สาเหตุ จะว่าแพ้ท้องแทนเมียก็ไม่ใช่เพราะนายเขา โสด แค่ไม่ซิงเฉย ๆ เท่านั้นเอง“เฮ้อ ทรมานฉิบหาย โรคห่าไรวะ อ้วกได้ทุกวัน ทำซีทีสแกนก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ผลเลือดก็ปกติ แล้วฉันเป็นอะไรนักหนาเนี่ย”โวยวายกับลูกน้องคู่ใจอย่างหมดเรี่ยวแรงก่อนที่เกริกพลจะหิ้วปีกผู้เป็นนายมานั่งลงบนโซฟา“ไปหาซื้อสตรอว์เบอร์รีกับลิ้นจี่มาให้หน่อยสิ”กฤษฎิ์สั่งเกริกพลที่กำลังยื่นยาดมมาให้ผู้เป็นนาย“นายว่าอะไรนะครับ ลิ้นจี่ สตรอว์เบอร์รี ปกติไม่เห็นนายกินนี่ครับ”เกริกพลถามอย่างแปลกใจ นายเขากินเป็นแต่เหล้ากับไวน์ ผลไม้เคยแตะเสียที่ไหน ไม่รู้นึกคึกอะไรขึ้นมาอีกถึงอยากกินลิ้นจี่กับสตรอว์เบอร์รี“อย่าถามให้มากความได้ไหมเอาลูกเปรี้ยว ๆ นะอยากกิน”สั่งลูกน้องก่อนที่เกริกพลจะรีบวิ่งออกจากห้องไปอย่าง งง ๆ เพื่อตามหาผลไม้ตามที่นายสั่งอยากกินทันที“อืม อร่อย อร่อยมาก”เกริกพลนั่งมองกฤษฎิ์ที่ตอนนี้กำลังนั่งกินสตรอว์เบอร์รีที่ยังไม่สุกดีกับลิ้นจี่ที่เขาแอบชิมยังรู้สึกเ
รายการ ‘คุยการบริหารธุรกิจกับคนดัง’“ต่อไปถึงคิวไฮโซหนุ่มสุดหล่อ ทายาทโรงพยาบาล N โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังชั้นนำทั่วประเทศ คุณกฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก กันบ้างนะคะท่านผู้ชมวันนี้เรามีสัมภาษณ์พิเศษกัน แอนนาอยากจะบอกว่าคิวคุณกฤษฎิ์ยาวเหลือเกินค่ะ กว่าจะเชิญตัวมาได้แอนนาไปติดต่อตั้งหลายรอบเลยนะคะ”เสียงรายการทีวีเกี่ยวกับธุรกิจดังขึ้น ทำลูกน้อยในท้องของที่รักดิ้นปะทะฝ่ามือของที่รักที่กำลังวางเอาไว้บนหน้าท้องนูนพอดี“หืม ลูกสาวแม่ดิ้นใหญ่เลยได้ยินชื่อคุณพ่อดีใจเหรอคะลูก”ที่รักก้มลงพูดกับลูกในท้องอย่างอารมณ์ดีพลางจ้องมองไปที่หน้าจอทีวีอย่างใจจดใจจ่อ หน้าของคนที่เธอคิดถึงถวิลหาตลอดเวลาปรากฏอยู่บนหน้าจอทีวีขออัปเดตชีวิตของเธอหน่อยแล้วกันตอนนี้เธอย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพได้เกือบสามเดือนแล้ว บ้านที่เธอตัดสินใจซื้อเป็นบ้านสวนร่มรื่นน่าอยู่มากทีเดียวเธอซื้อมาในราคาหนึ่งล้านบาทเจ้าของคนเก่าใจดีมากบังเอิญได้รู้จักกันคุณป้าเลยขายให้ในราคาถูก เพราะคุณป้าเจ้าของบ้านจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดบ้านเกิดพอดี“ขอถามเรื่องส่วนตัวนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้คุณกฤษฎิ์โสดหรือมีเจ้าของหัวใจแล้วค่ะ”พิธีกรสาวพราวเสน่ห์ถามคำถามที่
3 ปีต่อมาโกดังร้าง“มึงจะบอกไม่บอกว่าใครส่งมึงมา”กฤษฎิ์เอาปืนจ่อหัวผู้ชายที่ยืนหน้านิ่งตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ สายตาคมกริบที่จ้องมองศัตรูเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดและไร้ความปรานี“แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วยล่ะ”ยิ้มเย็นตอบกลับอย่างกวนบาทาก่อนที่จะถมน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดลงพื้นเพื่อกวนโทสะของกฤษฎิ์“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก เรื่องแค่นี้กูไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากคนอย่างมึง”ปังเสียงกระสุนปืนดังขึ้นหนึ่งนัดก่อนที่ร่างของคนที่ยืนตรงหน้ากฤษฎิ์จะล้มลงขาดใจตายทันที“เก็บศพมันด้วยนะ ชิน”หันไปสั่งลูกน้องมือขวาคู่ใจที่คอยช่วยงานในมุมมืดก่อนที่ชินจะรับปืนมาถือไว้แล้วบอกลูกน้องคนอื่น ๆ มาเก็บศพก่อนจะเดินตามกฤษฎิ์ออกไป“แล้วจะเอายังไงต่อไปครับนาย”เมื่อเดินออกมานอกโกดังชินก็ถามกฤษฎิ์อย่างพร้อมที่จะรอรับคำสั่งทันที“เก็บพวกมันที่เหลือให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว ในเมื่อไม่อยากบอกก็ปล่อยมันไป”ชินก้มหน้ารับคำสั่งก่อนที่กฤษฎิ์จะเดินไปขึ้นรถที่เรียวสตาร์ตรออยู่แล้วก่อนจะเดินทางกลับทันทีNevigator Pub“ว่าไงเพื่อนรักหายไปไหนมากูนั่งรอตั้งนาน”คิง เพื่อนรักนักธุรกิจของกฤษฎิ์ถามทันทีที่กฤษฎิ์นั่งลงบนโซฟาสุ
หลายวันต่อมากฤษฎิ์ขับรถสปอร์ตคันหรู Ferrari รุ่นใหม่ล่าสุดมาจอดหน้าเซเว่นฯ แห่งหนึ่ง เมื่อเขาทำธุระที่ไอ้เจ้าหลานชายตัวดีขอร้องเสร็จก็รีบบึ่งรถออกมาจากภัตตาคารหรูทันทีเพื่อที่จะเข้าเวรช่วงเย็นวันนี้ แต่ตอนนี้อาการง่วงเข้าเล่นงานเขาซะจนต้องแวะ เซเว่นฯ เพื่อหากาแฟเติมพลังให้ตัวเองดีดสักหน่อย“เซเว่นฯ ยินดีให้บริการค่ะ”เสียงพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ร้องบอกหนุ่มหล่อทันทีที่เขาเดินเข้ามาข้างในร้านอย่างตื่นเต้น เสื้อเชิ้ตสีขาวตัดกับกางเกงสแล็กส์สีน้ำเงินช่างดูดีหล่อเหลาราวกับรูปปั้นชวนให้พนักงานสาวตัวบิดม้วนด้วยความขวยเขิน“หาวว ง่วงจังเลยว่ะ เมื่อคืนไม่น่าดื่มกับไอ้หมอนัทเลย ง่วงชะมัด” กฤษฎิ์ยกมือขึ้นปิดปากก่อนที่จะเดินไปกดกาแฟใส่แก้ว เขาว่ากันว่ากาแฟเซเว่นฯ มันแรง นี่น่าจะจริงแฮะ เคยมีรุ่นน้องบอกมา แล้วนับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ดื่มแต่กาแฟเซเว่นฯ เป็นประจำ เพราะกาแฟที่ว่าราคาแพงยังเอาเขาไม่อยู่สักแก้วเลย ของเขาดีจริง ๆ แถมราคาไม่แพง มือแกร่งหยิบแก้วกาแฟออกมาเตรียมกดน้ำแข็งแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีแรงจิ้มเบา ๆ ที่ต้นขาจึ้ก จึ้ก จึ้กเมื่อก้มลงมองก็เห็นสาวน้อยหน้าตาน่ารักยืนยิ้มแฉ่งเผยลักยิ้มทั้งส
โรงพยาบาล N“แก้มใสลูกนั่งรอแม่ขาตรงนี้นะคะเดี๋ยวแม่ขามา อย่าเถลไถลนะรู้ไหม เดี๋ยวป้าอ้อยมานะลูกนะ”ที่รักบอกแก้มใสที่อยู่ในชุดกระโปรงลายการ์ตูนก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านค้าสวัสดิการของโรงพยาบาลเพื่อติดต่อขอวางขนมไทยของแม่เธอขายตุ้บของเล่นที่แก้มใสกำลังนั่งเล่นเผลอหลุดมือกลิ้งไปบนทางเดิน หนูน้อยรีบปีนลงจากเก้าอี้เพื่อวิ่งไปเก็บทันที“อะ หนู ระวัง”กฤษฎิ์ร้องบอกแก้มใสก่อนที่จะอุ้มแก้มใสขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนทันที เมื่อเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกำลังเข็นรถอุปกรณ์ของใช้ใส่ลังซึ่งซ้อนกันหลายชั้นจนทำให้มองไม่เห็นทาง ซึ่งเขาผ่านมาทางนี้พอดีก่อนจะเห็นหนูน้อยกำลังวิ่งตามเก็บของเล่นที่หล่นอยู่จนไม่ทันมองทางเดิน เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของกฤษฎิ์แก้มใสก็กอดคอหนาไว้ทันทีด้วยความตกใจ“เอ่อ ขอโทษครับท่านประธานพอดีผมมองไม่เห็นทางจริง ๆ”พนักงานสองคนที่ช่วยกันเข็นรีบขอโทษกฤษฎิ์ทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นกฤษฎิ์ที่กำลังอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยอยู่“ทีหลังระวังด้วย ในเมื่อลังมันซ้อนกันแบบนี้ก็ควรแบ่งกันเข็นคนละฝั่งจะได้ช่วยกันดูทางไม่ใช่ไปเข็นฝั่งเดียวกัน”ตำหนิพนักงานด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนที่พนักงานทั้งสองจะยกมือไหว้ขอโทษอีกครั้
ตุ้บเสียงตะกร้าขนมหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดพร้อม ๆ กับเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจของที่รัก ส่วนกฤษฎิ์วิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิตไปคว้าตัวแก้มใสมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะถูกรถชนด้านข้างเต็มแรงจนกระเด็นกลิ้งไปหลายตลบพร้อม ๆ กับแก้มใสที่อยู่ในอ้อมแขนที่แน่นิ่งไปทันทีเมื่อร่างของกฤษฎิ์ไปชนกับขอบฟุตบาท“อะ ซี้ดด เจ็บชะมัด”กฤษฎิ์ร้องครางด้วยความเจ็บปวดก่อนจะคลายอ้อมกอดที่มีแก้มใสนอนแน่นิ่งอยู่“ฮึก ฮืออ แก้มใส แก้มใสลูกแม่”ร่างบอบบางของที่รักวิ่งร้องไห้ทั้งน้ำตามาหาแก้มใสกับกฤษฎิ์ เมื่อมาถึงก็รีบเข้ามาจับตัวแก้มใสที่นอนอยู่ในอ้อมแขนกฤษฎิ์ทันทีพยาบาลที่เห็นเหตุการณ์รีบวอร์เรียกคนข้างในให้เอารถเข็นเตียงนอนพยาบาลฉุกเฉินออกมารับผู้บาดเจ็บโดยด่วน“ที่รัก แก้มใส ลูก”กฤษฎิ์อึ้งไปทันทีที่เห็นที่รักร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ แก้มใสที่นอนแน่นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง“ฮึก ฮืออ คุณหมอช่วยแก้มใสด้วย ช่วยลูกที่รักด้วย ฮือออ”ที่รักจับมือกฤษฎิ์ไว้แน่นก่อนจะขอร้องอ้อนวอนให้กฤษฎิ์ช่วยแก้มใสทั้งน้ำตา“ฉิบหายแล้วไหมล่ะ”สบถคำหยาบออกมาทันทีเมื่อเห็นเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากขมับของแก้มใสบ่งบอกว่าแก้มใสนั้นหัวแตก
เมื่ออยู่เล่นเป็นเพื่อนแก้มใสจนแก้มใสหลับไปแล้วกฤษฎิ์ก็หันมาทางแม่ของลูกที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟาก่อนที่จะเดินไปนั่งยอง ๆ อยู่ข้าง โซฟา เด็กสาวอายุ 18 ปีในวันนั้นตอนนี้เติบโตเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว ห้าปีที่ผ่านมาเธอต้องผ่านอะไรกันมาบ้างนะที่รักคิดอะไรเงียบ ๆ ในใจคนเดียวก่อนที่จะยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกแก้มเนียนใสออกอย่างเบามือ การกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบ ห้า ปีเหมือนมีบางอย่างที่เขาต้องหาคำตอบสินะ หึห้องตรวจนิติเวช“อ้าว สวัสดีครับท่านประธาน”หมอภาคย์ หมอประจำแผนกเดินเข้ามาหากฤษฎิ์ที่เปิดประตูเข้ามาเงียบ ๆ ทันที“มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ”ภาคย์ถามกฤษฎิ์ก่อนที่กฤษฎิ์จะยื่นกล่องใบเล็กสองกล่องที่มีเส้นผมบรรจุอยู่ในนั้น“ตรวจความสัมพันธ์ทางสายเลือดให้หน่อยขอคำตอบด่วนที่สุด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้พรุ่งนี้เช้าเลย”“ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอครับ”หมอภาคย์ถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ไม่ต้องถามมากหน่า เดี๋ยวรายละเอียดฉันจะส่งมาให้ทางเมลล์”บอกหมอภาคย์เสร็จก็เดินกลับห้องทำงานของตัวเองไปทันทีห้องพัก VIP “ที่รัก ๆ หลานเป็นไงบ้าง”อ้อยวิ่งเข้ามาในห้องหน้าตาตื่นหลังจากที่ที่รักส่ง