รายการ ‘คุยการบริหารธุรกิจกับคนดัง’“ต่อไปถึงคิวไฮโซหนุ่มสุดหล่อ ทายาทโรงพยาบาล N โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังชั้นนำทั่วประเทศ คุณกฤษฎิ์ พิสิฐกุลวัตรดิลก กันบ้างนะคะท่านผู้ชมวันนี้เรามีสัมภาษณ์พิเศษกัน แอนนาอยากจะบอกว่าคิวคุณกฤษฎิ์ยาวเหลือเกินค่ะ กว่าจะเชิญตัวมาได้แอนนาไปติดต่อตั้งหลายรอบเลยนะคะ”เสียงรายการทีวีเกี่ยวกับธุรกิจดังขึ้น ทำลูกน้อยในท้องของที่รักดิ้นปะทะฝ่ามือของที่รักที่กำลังวางเอาไว้บนหน้าท้องนูนพอดี“หืม ลูกสาวแม่ดิ้นใหญ่เลยได้ยินชื่อคุณพ่อดีใจเหรอคะลูก”ที่รักก้มลงพูดกับลูกในท้องอย่างอารมณ์ดีพลางจ้องมองไปที่หน้าจอทีวีอย่างใจจดใจจ่อ หน้าของคนที่เธอคิดถึงถวิลหาตลอดเวลาปรากฏอยู่บนหน้าจอทีวีขออัปเดตชีวิตของเธอหน่อยแล้วกันตอนนี้เธอย้ายมาอยู่ที่กรุงเทพได้เกือบสามเดือนแล้ว บ้านที่เธอตัดสินใจซื้อเป็นบ้านสวนร่มรื่นน่าอยู่มากทีเดียวเธอซื้อมาในราคาหนึ่งล้านบาทเจ้าของคนเก่าใจดีมากบังเอิญได้รู้จักกันคุณป้าเลยขายให้ในราคาถูก เพราะคุณป้าเจ้าของบ้านจะย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดบ้านเกิดพอดี“ขอถามเรื่องส่วนตัวนิดหนึ่งนะคะ ตอนนี้คุณกฤษฎิ์โสดหรือมีเจ้าของหัวใจแล้วค่ะ”พิธีกรสาวพราวเสน่ห์ถามคำถามที่
3 ปีต่อมาโกดังร้าง“มึงจะบอกไม่บอกว่าใครส่งมึงมา”กฤษฎิ์เอาปืนจ่อหัวผู้ชายที่ยืนหน้านิ่งตรงหน้าอย่างต้องการคำตอบ สายตาคมกริบที่จ้องมองศัตรูเต็มไปด้วยความเหี้ยมโหดและไร้ความปรานี“แล้วทำไมกูต้องบอกมึงด้วยล่ะ”ยิ้มเย็นตอบกลับอย่างกวนบาทาก่อนที่จะถมน้ำลายที่เต็มไปด้วยเลือดลงพื้นเพื่อกวนโทสะของกฤษฎิ์“ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก เรื่องแค่นี้กูไม่จำเป็นต้องรอคำตอบจากคนอย่างมึง”ปังเสียงกระสุนปืนดังขึ้นหนึ่งนัดก่อนที่ร่างของคนที่ยืนตรงหน้ากฤษฎิ์จะล้มลงขาดใจตายทันที“เก็บศพมันด้วยนะ ชิน”หันไปสั่งลูกน้องมือขวาคู่ใจที่คอยช่วยงานในมุมมืดก่อนที่ชินจะรับปืนมาถือไว้แล้วบอกลูกน้องคนอื่น ๆ มาเก็บศพก่อนจะเดินตามกฤษฎิ์ออกไป“แล้วจะเอายังไงต่อไปครับนาย”เมื่อเดินออกมานอกโกดังชินก็ถามกฤษฎิ์อย่างพร้อมที่จะรอรับคำสั่งทันที“เก็บพวกมันที่เหลือให้หมดอย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว ในเมื่อไม่อยากบอกก็ปล่อยมันไป”ชินก้มหน้ารับคำสั่งก่อนที่กฤษฎิ์จะเดินไปขึ้นรถที่เรียวสตาร์ตรออยู่แล้วก่อนจะเดินทางกลับทันทีNevigator Pub“ว่าไงเพื่อนรักหายไปไหนมากูนั่งรอตั้งนาน”คิง เพื่อนรักนักธุรกิจของกฤษฎิ์ถามทันทีที่กฤษฎิ์นั่งลงบนโซฟาสุ
หลายวันต่อมากฤษฎิ์ขับรถสปอร์ตคันหรู Ferrari รุ่นใหม่ล่าสุดมาจอดหน้าเซเว่นฯ แห่งหนึ่ง เมื่อเขาทำธุระที่ไอ้เจ้าหลานชายตัวดีขอร้องเสร็จก็รีบบึ่งรถออกมาจากภัตตาคารหรูทันทีเพื่อที่จะเข้าเวรช่วงเย็นวันนี้ แต่ตอนนี้อาการง่วงเข้าเล่นงานเขาซะจนต้องแวะ เซเว่นฯ เพื่อหากาแฟเติมพลังให้ตัวเองดีดสักหน่อย“เซเว่นฯ ยินดีให้บริการค่ะ”เสียงพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ร้องบอกหนุ่มหล่อทันทีที่เขาเดินเข้ามาข้างในร้านอย่างตื่นเต้น เสื้อเชิ้ตสีขาวตัดกับกางเกงสแล็กส์สีน้ำเงินช่างดูดีหล่อเหลาราวกับรูปปั้นชวนให้พนักงานสาวตัวบิดม้วนด้วยความขวยเขิน“หาวว ง่วงจังเลยว่ะ เมื่อคืนไม่น่าดื่มกับไอ้หมอนัทเลย ง่วงชะมัด” กฤษฎิ์ยกมือขึ้นปิดปากก่อนที่จะเดินไปกดกาแฟใส่แก้ว เขาว่ากันว่ากาแฟเซเว่นฯ มันแรง นี่น่าจะจริงแฮะ เคยมีรุ่นน้องบอกมา แล้วนับตั้งแต่นั้นมาเขาก็ดื่มแต่กาแฟเซเว่นฯ เป็นประจำ เพราะกาแฟที่ว่าราคาแพงยังเอาเขาไม่อยู่สักแก้วเลย ของเขาดีจริง ๆ แถมราคาไม่แพง มือแกร่งหยิบแก้วกาแฟออกมาเตรียมกดน้ำแข็งแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีแรงจิ้มเบา ๆ ที่ต้นขาจึ้ก จึ้ก จึ้กเมื่อก้มลงมองก็เห็นสาวน้อยหน้าตาน่ารักยืนยิ้มแฉ่งเผยลักยิ้มทั้งส
โรงพยาบาล N“แก้มใสลูกนั่งรอแม่ขาตรงนี้นะคะเดี๋ยวแม่ขามา อย่าเถลไถลนะรู้ไหม เดี๋ยวป้าอ้อยมานะลูกนะ”ที่รักบอกแก้มใสที่อยู่ในชุดกระโปรงลายการ์ตูนก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านค้าสวัสดิการของโรงพยาบาลเพื่อติดต่อขอวางขนมไทยของแม่เธอขายตุ้บของเล่นที่แก้มใสกำลังนั่งเล่นเผลอหลุดมือกลิ้งไปบนทางเดิน หนูน้อยรีบปีนลงจากเก้าอี้เพื่อวิ่งไปเก็บทันที“อะ หนู ระวัง”กฤษฎิ์ร้องบอกแก้มใสก่อนที่จะอุ้มแก้มใสขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนทันที เมื่อเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลกำลังเข็นรถอุปกรณ์ของใช้ใส่ลังซึ่งซ้อนกันหลายชั้นจนทำให้มองไม่เห็นทาง ซึ่งเขาผ่านมาทางนี้พอดีก่อนจะเห็นหนูน้อยกำลังวิ่งตามเก็บของเล่นที่หล่นอยู่จนไม่ทันมองทางเดิน เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของกฤษฎิ์แก้มใสก็กอดคอหนาไว้ทันทีด้วยความตกใจ“เอ่อ ขอโทษครับท่านประธานพอดีผมมองไม่เห็นทางจริง ๆ”พนักงานสองคนที่ช่วยกันเข็นรีบขอโทษกฤษฎิ์ทันทีเมื่อเห็นว่าเป็นกฤษฎิ์ที่กำลังอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยอยู่“ทีหลังระวังด้วย ในเมื่อลังมันซ้อนกันแบบนี้ก็ควรแบ่งกันเข็นคนละฝั่งจะได้ช่วยกันดูทางไม่ใช่ไปเข็นฝั่งเดียวกัน”ตำหนิพนักงานด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนที่พนักงานทั้งสองจะยกมือไหว้ขอโทษอีกครั้
ตุ้บเสียงตะกร้าขนมหล่นกระจัดกระจายเต็มพื้นไปหมดพร้อม ๆ กับเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจของที่รัก ส่วนกฤษฎิ์วิ่งด้วยความเร็วสุดชีวิตไปคว้าตัวแก้มใสมาไว้ในอ้อมกอดก่อนจะถูกรถชนด้านข้างเต็มแรงจนกระเด็นกลิ้งไปหลายตลบพร้อม ๆ กับแก้มใสที่อยู่ในอ้อมแขนที่แน่นิ่งไปทันทีเมื่อร่างของกฤษฎิ์ไปชนกับขอบฟุตบาท“อะ ซี้ดด เจ็บชะมัด”กฤษฎิ์ร้องครางด้วยความเจ็บปวดก่อนจะคลายอ้อมกอดที่มีแก้มใสนอนแน่นิ่งอยู่“ฮึก ฮืออ แก้มใส แก้มใสลูกแม่”ร่างบอบบางของที่รักวิ่งร้องไห้ทั้งน้ำตามาหาแก้มใสกับกฤษฎิ์ เมื่อมาถึงก็รีบเข้ามาจับตัวแก้มใสที่นอนอยู่ในอ้อมแขนกฤษฎิ์ทันทีพยาบาลที่เห็นเหตุการณ์รีบวอร์เรียกคนข้างในให้เอารถเข็นเตียงนอนพยาบาลฉุกเฉินออกมารับผู้บาดเจ็บโดยด่วน“ที่รัก แก้มใส ลูก”กฤษฎิ์อึ้งไปทันทีที่เห็นที่รักร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ข้าง ๆ แก้มใสที่นอนแน่นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง“ฮึก ฮืออ คุณหมอช่วยแก้มใสด้วย ช่วยลูกที่รักด้วย ฮือออ”ที่รักจับมือกฤษฎิ์ไว้แน่นก่อนจะขอร้องอ้อนวอนให้กฤษฎิ์ช่วยแก้มใสทั้งน้ำตา“ฉิบหายแล้วไหมล่ะ”สบถคำหยาบออกมาทันทีเมื่อเห็นเลือดสีแดงฉานไหลออกมาจากขมับของแก้มใสบ่งบอกว่าแก้มใสนั้นหัวแตก
เมื่ออยู่เล่นเป็นเพื่อนแก้มใสจนแก้มใสหลับไปแล้วกฤษฎิ์ก็หันมาทางแม่ของลูกที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนโซฟาก่อนที่จะเดินไปนั่งยอง ๆ อยู่ข้าง โซฟา เด็กสาวอายุ 18 ปีในวันนั้นตอนนี้เติบโตเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแล้ว ห้าปีที่ผ่านมาเธอต้องผ่านอะไรกันมาบ้างนะที่รักคิดอะไรเงียบ ๆ ในใจคนเดียวก่อนที่จะยื่นมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกแก้มเนียนใสออกอย่างเบามือ การกลับมาเจอกันอีกครั้งในรอบ ห้า ปีเหมือนมีบางอย่างที่เขาต้องหาคำตอบสินะ หึห้องตรวจนิติเวช“อ้าว สวัสดีครับท่านประธาน”หมอภาคย์ หมอประจำแผนกเดินเข้ามาหากฤษฎิ์ที่เปิดประตูเข้ามาเงียบ ๆ ทันที“มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ”ภาคย์ถามกฤษฎิ์ก่อนที่กฤษฎิ์จะยื่นกล่องใบเล็กสองกล่องที่มีเส้นผมบรรจุอยู่ในนั้น“ตรวจความสัมพันธ์ทางสายเลือดให้หน่อยขอคำตอบด่วนที่สุด ถ้าเป็นไปได้ก็อยากได้พรุ่งนี้เช้าเลย”“ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอครับ”หมอภาคย์ถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย“ไม่ต้องถามมากหน่า เดี๋ยวรายละเอียดฉันจะส่งมาให้ทางเมลล์”บอกหมอภาคย์เสร็จก็เดินกลับห้องทำงานของตัวเองไปทันทีห้องพัก VIP “ที่รัก ๆ หลานเป็นไงบ้าง”อ้อยวิ่งเข้ามาในห้องหน้าตาตื่นหลังจากที่ที่รักส่ง
แกรก เสียงเปิดประตูที่ดังขึ้นเรียกความสนใจจากที่รักที่กำลังจะป้อนมื้อเย็นเด็กหญิงแก้มใสให้หันไปมอง ก่อนจะชะงักมือพร้อมกับมองยังผู้มาเยือนทันที“เอ่อ คุณหมอ”“ลุงหมอขาา”เสียงแก้มใสที่ร้องเรียกกฤษฎิ์เสียงดังกลบเสียงแผ่วเบาของที่รักทันที“ว่าไงจ๊ะลูกสาว...อ้อ แก้มใส”กฤษฎิ์เล่นลิ้นหลุดคำว่าลูกสาวออกมาให้อีกฝ่ายตกใจเล่น ที่รักหยุดชะงักช้อนแทบหลุดมือก่อนที่จะมองกฤษฎิ์อย่างระแวงระคนสงสัย ที่หลุดพูดออกมาเขารู้หรือตั้งใจกันนะ“ลุงหมอมาเยี่ยมแก้มใสเหรอคะ”เด็กหญิงแก้มใสวิ่งเข้ามากอดขากฤษฎิ์ไว้อย่างออดอ้อนทันที“ใช่แล้วพ่อ...อืม ลุงหมอมาเยี่ยมแก้มใสคนเก่งค่ะ”ตั้งใจหลุดคำว่าพ่อออกมาให้ที่รักได้ยินเป็นครั้งที่สอง ที่รักตกใจมากเผลอทำช้อนหล่นลงพื้นเสียงดังก้องทันทีแก้มใสมองคนเป็นแม่อย่าง งง ๆแกร๊ง“แม่ขาทำไมทำช้อนหล่นล่ะคะ”ถามที่รักอย่างสงสัยก่อนที่เธอจะลนลานเก็บช้อนด้วยมือที่สั่นเทาทันทีทำไมถึงแทนตัวเองว่าพ่อล่ะ ตั้งใจหรืออะไรกันแน่นะ“แม่ไม่ทันระวังจ้ะลูกตกใจเหรอคะ”ปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะถามลูกสาวตัวน้อยด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แก้มใสไม่ตอบก่อนจะหันมาหากฤษฎิ์พร้อมกับบอกอีกฝ่ายเสียงใส“ลุงหมอข
ฟอดด“ชื่นใจจัง”กฤษฎิ์ก้มลงหอมแก้มที่รักฟอดใหญ่ด้วยความรู้สึกคิดถึงไม่น้อย พอได้มาเจอกันอีกครั้ง เขากลับเริ่มรู้สึกกับแม่ของลูกไม่เหมือนเดิม“อื้อ คุณหมอมาหอมแก้มที่รักทำไมคะเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”หันมาจ้องกฤษฎิ์เขม็งก่อนจะย้ำสถานะของตัวเองกับกฤษฎิ์ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน“แล้วที่รักอยากเป็นอะไรกับฉันล่ะ หืม”กระซิบเสียงนุ่มชิดใบหูหอมกรุ่นของที่รักชวนให้หญิงสาวหวั่นไหวไม่น้อยกับน้ำเสียงที่เจ้าเล่ห์แบบนั้น“มะ ไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้นแหละค่ะ”ตอบกฤษฎิ์ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักอย่างเสียอาการเล็กน้อย“หืม อะไรนะได้ยินไม่ถนัดเลยอยากเป็นเมียฉันเหรอ”กฤษฎิ์แกล้งทำหูทวนลมไม่ได้ยินในสิ่งที่ที่รักบอกก่อนจะก้มลงคลอเคลียแก้มเนียนใสอย่างนึกสนุกที่ได้แกล้งที่รัก“บะ บ้าใครอยากเป็นเมียคุณหมอกันเล่า คุณหมอพูดอะไรเลอะเทอะไปกันใหญ่แล้ว”ทำเสียงเข้มใส่กฤษฎิ์ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำไปหมดแล้วทำไมวันนี้คุณหมอหยอดเก่งจังเลยนะเธอเขินไปหมดแล้วเนี่ย“ไม่เจอกันมาห้าปีไม่คิดถึงฉันบ้างเลยเหรอ”กฤษฎิ์ถามที่รักด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มก่อนจะจับตัวที่รักให้หันมาเผชิญหน้ากันสายตาคมกริบจ้องไปยังดวงตากลมโตใสแ