บทที่ 28

ได้ยินเสียงในใจของเธอ ฟู่จิ่งเจิ้งก็หน้าหม่นหมองลง

สายตากวาดมองหญิงสาวในชุดสีชมพูตรงหน้า รู้สึกหมดคำจะพูด

เขาดูเหมือนคนที่รสนิยมแย่ขนาดนั้นลยเหรอ?

"ไม่ใช่สิ ข้ากับอาเจิ้งไม่มีความสัมพันธ์อะไรกัน ทำไมต้องกลัวว่านางจะเข้าใจผิดล่ะ?"

เมื่อคิดจุดนี้แล้ว เซียงหนงหนงก็ยืดหลังตรงและมองไปที่ฟู่จิ่งเจิ้ง

"อาเจิ้งนี่คือคนที่เจ้ารู้จักหรือไม่?"

ฟู่จิ่งเจิ้งส่ายหัว"ข้าไม่รู้จักนาง"

หม่าชิวหยูกระทืบเท้า"เจ้าพูดบ้าอะไร!"

เซียงหนงหนงตกใจ หรือว่าเป็นเพราะอาเจิ้งยังไม่ฟื้นความทรงจำ เขาเลยไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ เลยพูดไม่ได้ว่าอีกฝ่ายเป็นครอบครัวของเขาจริงๆ

ขณะที่คิดๆอยู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ชี้ไปที่เขาอย่างดุๆ: "เมื่อครู่เจ้ายังยืนคุยกับข้าอยู่ตรงหน้าประตูเลย!"

อืม เป็นความสัมพันธ์นี้เองเหรอ?

ใช้โอกาสที่เธอไม่อยู่ไปจีบสาวสินะ!

หม่าชิวหยูมองเขาอย่างพอใจ มองขึ้นลงสำรวจฟู่จิ่งเจิ้งอย่างละเอียด สีหน้าเธอก็ยิ่งพอใจมากขึ้น

วันนี้เธอมีรุ้สึกแปลกๆ อยากมารับพ่อกลับบ้าน ใครจะรู้ว่าจะมาเจอเด็กหนุ่มหล่อเหลา ยืนอยู่หน้าสำนักงาน

เขามีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลา เรียกได้ว่าเป็นชายในฝันของเธอเลยทีเดียว!

สามี