บทที่ 752

แม้ว่าปากจะบอกว่าไม่ใช่หมารับใช้ แต่กุ่ยอี้ก็รู้อยู่แก่ใจ ว่าสิ่งที่ตนกำลังทำอยู่นั้นแท้จริงแล้วคือหมารับใช้

"ฮ่าฮ่า แค่เห็นสภาพแบบนี้ของนายก็รู้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าเจ้านายของนายคือใคร? แต่ฉันอยากรู้มากว่าใครกันที่คิดอยากจะทำร้ายฉัน" หลี่โม่พูดอย่างสงบนิ่ง

“รอนายกลายเป็นศพแล้ว ฉันจะบอกให้ฟังแน่นอน ยอมรับซะเถอะ!”

กุ่ยอี้อ้อมมือทั้งสองข้างไปข้างหลัง แล้วมีดสั้นสองเล่มก็ปรากฏขึ้นในมือ

หลี่โม่ยิ้มพลางโยนปืนพกทิ้ง เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อย่างกุ่ยอี้ ปืนพกก็เหมือนของเล่น มันไม่มีประโยชน์อะไรเลย

"เข้ามาเลย"

หลี่โม่กระดิกนิ้วให้กุ่ยอี้

กุ่ยอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย จ้องไปที่หลี่โม่อย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ก่อนขยับเข้าไปใกล้หลี่โม่ด้วยระยะก้าวสั้น ๆ

ในระยะทางสั้น ๆ เพียงสิบกว่าเมตร กุ่ยอี้กลับใช้เวลาเดินถึงสองนาที ในช่วงสองนาทีนี้กุ่ยอี้คอยสังเกตช่องโหว่ของหลี่โม่อยู่ตลอด แต่หลี่โม่นั้นไม่มีช่องโหว่อะไรเลยแม้แต่น้อย

เมื่ออยู่ห่างจากหลี่โม่เพียงสามเมตร สองขาของกุ่ยอี้ก็ออกแรงอย่างฉับพลัน แล้วพุ่งเข้าใส่หลี่โม่ด้วยความเร็วสูง แทงมีดสั้นสองเล่มในมือเล็งไปที่ลำคอและหัวใจของหลี่โม่

ด้วยแ