แชร์

บทที่ 604

“คุณ คุณชายหลง เมื่อครู่ผมให้คนไปทุบรถของคุณหลี่ ผมสำนึกผิดแล้ว ผมจะชดใช้ให้กับคุณหลี่เอง ขอร้องคุณชายหลงได้โปรดช่วยพูดกับคุณหลี่ให้ด้วย วันนี้ผมยอมถูกตีถูกปรับครับ”

“เฮอะ คิดว่าคุณหลี่จะอยากได้รถพัง ๆ ของนายเหรอ ทรัพย์สินทั้งหมดของนายฉันให้คนยึดไว้หมดแล้ว นับว่าเป็นการลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนาย คุณหลี่มีคุณธรรมเมตตา ถึงได้ไม่ต้องการเอาชีวิตสุนัขของนาย พาคนในครอบครัวของนายไสหัวออกจากกรุงโซลไปซะ” เฉียวเจิ้งหลงเอ่ยเสียงเย็น

หลี่กังสติแตกในฉับพลัน รู้สึกว่าชีวิตต่อจากนี้ไปของตนไร้ซึ่งความหวังแล้ว

“ผม ตอนนี้ผมจบสิ้นแล้ว ธุรกิจทรัพย์สินที่ทุ่มเทมาครึ่งชีวิตก็หมดสิ้นแล้ว คุณชายหลง คุณชายหลงช่วยพูดให้ผมหน่อยนะครับ ผมไปคุกเข่าขอความเมตตาจากคุณหลี่เลยก็ได้”

หลี่กังพยายามอ้อนวอนสุดชีวิต เฉียวเจิ้งหลงแค่นเสียงอย่างเย็นชาคำหนึ่ง แล้วจึงพาลูกน้องวิ่งตามไปทิศทางที่หลี่โม่เดินออกไป ลูกน้องของหลี่กังพวกนั้นลุกยืนขึ้น แล้วไปรวมตัวกันเบื้องหน้าหลี่กัง

“พวก พวกนาย พวกนายจะทำอะไร”

หลี่กังเห็นสายตาไม่เป็นมิตรของพวกลูกน้องก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด

“แม่งเอ๊ย คุณยังมีหน้ามาถามพวกเราอีกเหรอว่าจะทำอะ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status