แชร์

บทที่ 578

“บอกไปนายก็ไม่เข้าใจหรอก”

ชูจงเทียนมองจางจงหยางอย่างเหยียดหยาม

จางจงหยางหลับตาลงข่มไฟโทสะในใจ แล้วแสยะยิ้มเอ่ย “ตอนนี้แกจะพูดหรือไม่ก็ช่าง รอให้ฉันได้ครองอาณาเขตของแกแล้ว ก็มียังเวลาบีบเค้นแกได้อยู่ดี”

“อาเหมิง บอกให้เหล่าพี่น้องทุกคนรู้ด้วย ว่าให้พวกเขาเตรียมตัวให้พร้อม บุกจู่โจมกรุงโซลในคืนนี้”

จางจงหยางออกคำสั่งกับลูกน้อง

“ครับ”

อาเหมิงพูดจบก็ล้วงโทรศัพท์ออกมาแล้วเริ่มโทรออก หลังจากที่โทรติดต่อกันหลายสายก็ยังโทรไม่ติด หน้าผากของอาเหมิงก็ผุดเม็ดเหงื่อออกมา

“พี่หยาง ทะ-โทรไม่ติดครับ ผมโทรหาเหล่าพี่น้องทั้งหมดแล้ว โทรศัพท์ของพวกเขาไม่มีใครรับเลยครับ”

อาเหมิงเอ่ยอย่างตึงเครียดเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น?”

หนังตาของจางจงหยางกระตุกยิก จากนั้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองออกมา

ขณะจางจงหยางเปิดมือถือและกำลังจะโทรออก มือถือของเขาก็ดังขึ้นมา

เมื่อเห็นหมายเลขของเฝิงจื่อไฉแสดงบนหน้าจอ มือที่ถือโทรศัพท์มือถืออยู่ของจางจงหยางก็สั่นเล็กน้อย

จางจงหยางลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะกัดฟันกดปุ่มรับสาย

“ฮัลโหล ทางนั้นจินไห่เป็นยังไงบ้าง?”

“พี่หยาง ที่จินไห่เกิดเรื่องแล้ว เมื่อครึ่งช
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status