ซีเหมินจือเผิงเดินเข้าไปในห้องประชุมของบริษัทพร้อมด้วยการคุ้มกันของบอดี้การ์ด กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ยืนอยู่ที่ประตูห้องประชุมด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าเพื่อทักทายเขา"ยินดีต้อนรับการมาเยือนของท่านประธานซีเหมินครับ" กู้เจี้ยนกั๋วพูดด้วยสีหน้าประจบสอพลอซีเหมินจือเผิงไม่สนใจกู้เจี้ยนกั๋ว แต่มองหากู้หยุนหลานและหลี่โม่ท่ามกลางสมาชิกในตระกูลกู้เมื่อเห็นกู้หยุนหลานและหลี่โม่ยืนอยู่ที่ปลายแถว ซีเหมินจือเผิงก็แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา“เข้าไปคุยเรื่องงานให้เป็นเรื่องเป็นราวเถอะ” ซีเหมินจือเผิงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชากู้เจี้ยนกั๋วไม่กล้าที่จะประมาท และยินดีต้อนรับซีเหมินจือเผิงเข้ามาในห้องประชุมจากนั้นพูดกับกู้หยุนหลานว่า "หยุนหลานรีบรินชาให้ประธานซีเหมินสิ"กู้เจี้ยนกั๋วซึ่งคาดเดาความตั้งใจของซีเหมินจือเผิงได้จึงผลักกู้หยุนหลานออกไปโดยไม่ลังเลแม้ว่ากู้หยุนหลานจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ทนได้ เธอเดินไปยังตู้ที่มุมห้องประชุม จัดชุดน้ำชาออกมาและเริ่มชงซีเหมินจือเผิงและกู้เจี้ยนกั๋วนั่งหันหน้าเข้าหากัน ทุกคนในตระกูลกู้และลูกน้องของซีเหมินจือเผิงก็นั่งลงเช่นกัน ส่วนหลี่โม่ก็นั่งอยู่ตรงมุมห้องกู้หยุ
กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ มองหน้ากันแล้วมองไปที่หลี่โม่พร้อมกัน“ไอ้ขยะ แกไม่ได้ยินที่ท่านประธานซีเหมินพูดเหรอ รีบคุกเข่าลงต่อหน้าท่านประธานซีเหมินซะ!” กู้ซิ่งเหว่ยตะโกนใส่หลี่โม่"หลี่โม่ เพื่อความอยู่รอดของตระกูล แกเพียงแค่ทำตามคำสั่งของท่านประธานซีเหมิน ต้องทำให้ท่านประธานซีเหมินพอใจสิ" กู้เจี้ยนเจียงกล่าวอย่างเฉยเมยกู้หยุนหลานจ้องมองที่ซีเหมินจือเผิง และพูดด้วยเสียงที่ต่ำว่า "นี่คุณจะมากเกินไปแล้วนะ ที่ใช้วิธีที่น่ารังเกียจแบบนี้"“ไม่ใช่ว่าผมใจร้าย ผมแค่อยากให้คุณเห็นธาตุแท้ของไอ้ขยะนี่ หยุดหลอกตัวเองและคนอื่น ๆ ได้แล้ว กู้หยุนหลาน สามีของคุณเป็นแค่ไอ้ขยะจริง ๆ” ซีเหมินจือเผิงยิ้มอย่างร้ายกาจเมื่อเห็นว่าหลี่โม่ไม่ขยับ กู้ชิงหลินจึงยืนขึ้นและพูดว่า "ทำไมแกยังนั่งนิ่งอยู่อีก ไอ้สารเลว? แกอยากตายใช่ไหม ถ้าแกไม่คุกเข่าต่อหน้าท่านประธานซีเหมิน พวกเราจะไม่เกรงใจแกแล้วนะ”หลี่โม่ยิ้มจาง ๆ ส่ายหัวและพูดว่า "เขาไม่คู่ควรให้ฉันต้องคุกเข่า แต่เขาสมควรจะคุกเข่าให้ฉันมากกว่า" ปึง!กู้เจี้ยนกั๋วตบโต๊ะด้วยความโกรธ จ้องมองที่หลี่โม่และตะโกนว่า "แกกำลังพูดถึงเรื่องบ้าอะไร! กล้าทำตัวไม่สุ
ห้องประชุมเงียบลงทันทีและซีเหมินจือเผิงขมวดคิ้วแน่น โดยไม่คาดคิดว่าศัตรูเก่าของเขาจะตามเขามาถึงที่นี่ แถมยังต้องการหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับตระกูลกู้การปรากฏตัวของศัตรูเก่าทำให้ซีเหมินจือเผิงได้กลิ่นทะแม่ง ๆ และดูเหมือนว่าปัญหาใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ตกตะลึงอย่างพูดไม่ออก พวกเขากำลังพูดคุยกับซีเหมินจือเผิงที่นี่ จะมีบริษัทที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติอีกแห่งเพื่อมาหารือความร่วมมืออีกได้อย่างไร เป็นไปได้ไหมว่าพระเจ้าจะประทานความสำเร็จให้กับเหล่าตระกูลกู้?กู้เจี้ยนกั๋วซึ่งมีความฝันอันแสนหวานอยู่ในใจเกือบจะยิ้มออกหน้าออกตา"นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์หลายคนจากจินไห่มาพร้อมกัน โดยบอกว่าพวกเขาต้องการขอโทษคุณชายหลี่"ประโยคนี้ของเลขาทำให้ความฝันของกู้เจี้ยนกั๋งพังทลายเมื่อได้ยินคำว่าขอโทษต่อคุณชายหลี่ เงามัจจุราชก็ปรากฏขึ้นในใจของกู้เจี้ยนกั๋วไม่นานมานี้ นายใหญ่แห่งตระกูลซูในเมืองหลวงของจังหวัดก็มาขอโทษไอ้หลี่โม่ และความคิดนี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวของกู้เจี้ยนกั๋วจะมีคนมาขอโทษไอ้หลี่โม่อีกได้อย่างไรกัน คนไม่เอาไหนอย่างไอ้หลี่โม่จะมีคนมาคำนับได้อย่างไร เรื่องนี้แบบนี้
คนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน หลี่โม่ต้องมีสถานะและภูมิหลังที่ยอดเยี่ยม ไม่ได้ยินที่ครัฟต์พูดเหรอว่ามีซินแสแนะนำเขาให้มาที่นี่!กู้หยุนหลานจ้องมองที่หลี่โม่อย่างว่างเปล่า รู้สึกมึนงงเล็กน้อย ไม่สามารถเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างหลี่โม่และซินแสที่ครัฟต์พูดถึงได้หลี่โม่พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบสนองต่อครัฟต์ลู่เจี้ยนปินเป็นคนแรกที่รู้สึกตัว เขาก้าวไปข้างหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณชายหลี่ เหล่าเหอขอร้องจนผมไม่มีทางเลือก ดังนั้นผมจึงพาพวกเขามาที่นี่เพื่อชดใช้ความผิดต่อคุณชายหลี่ คุณชายหลี่โปรดยกโทษให้ด้วยนะครับ"“พวกเราเลี้ยงลูกไม่ดีเองครับ ตามใจพวกเขาเกินไป แถมยังต้องการช่วยพวกเขาล้างแค้นอีก ทุกอย่างเป็นความผิดของเรา โปรดยกโทษให้เราด้วยคุณชายหลี่” เหอลี่หัวคำนับหลี่โม่พร้อมกับนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์คนอื่น ๆยิ่งซีเหมินจือเผิงเฝ้าดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรู้สึกโกรธมากขึ้นที่หลี่โม่จัดฉากตบหน้าเขา"ตระกูลกู้ของคุณกำลังปรึกษาหารือความร่วมมือกันอยู่ใช่หรือเปล่า? ยังต้องการความร่วมมืออยู่อีกไหม?!"กู้เจี้ยนกั๋วลังเลและพูดกับเหอลี่หัวและคนอื่น ๆ ด้วยสีหน้าที่ลำบากใจ "ทุกคน เชิญออกไปก่อน อย่ารบกว
กู้ซิ่งเหว่ยมองดูซีเหมินจือเผิงจากไปด้วยความอาลัย เขาคิดว่าเขาจะสามารถกอดต้นขาของซีเหมินจือเผิงและกลายเป็นลูกสุดที่รักของตระกูลกู้ได้ แต่ความเป็นจริงกู้ซิ่งเหว่ยนั้นถูกตบหน้าอย่างแรงหลังจากฟื้นคืนสติกู้ซิ่งเหว่ยก็เทความโกรธทั้งหมดไปที่หลี่โม่ ถ้าไม่ใช่เพราะหลี่โม่ ซีเหมินจือเผิงก็คงไม่กลับไปแบบนี้!กู้ซิ่งเหว่ยโกรธจัด เขาเดินกลับไปที่ห้องประชุมและจ้องไปที่หลี่โม่พร้อมตะคอก "แกคงสะใจมากใช่ไหม! แกให้คนพวกนี้มาเพื่อทำลายทุกสิ่ง! แกไม่ต้องการให้ตระกูลกู้ของเราพัฒนาใช่ไหม?!"หลี่โม่ยิ้มเบา ๆ ไม่สนใจกู้ซิ่งเหว่ย และชี้ให้กู้หยุนหลานนั่งลงข้าง ๆ เขาแม้ว่ากู้หยุนหลานจะไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอก็ยังเดินไปข้างหลี่โม่และนั่งลงหลี่โม่ชำเลืองมองที่ลู่เจี้ยนปิน ลู่เจี้ยนปินเข้าใจและพูดด้วยรอยยิ้ม "พวกเราและท่านครัฟต์ไม่ได้มาที่นี่เพื่อขัดขวางสถานการณ์ แต่เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับตระกูลกู้อย่างจริงใจ""คุณสามารถให้ข้อเสนออะไรกับเราได้บ้าง คุณรู้ไหมว่าข้อเสนอที่ซีเหมินจือเผิงมอบให้เรานั้นดีแค่ไหน!"กู้ซิ่งเหว่ยยังคงไม่สามารถสงบความโกรธในใจของเขาได้ผู้ช่วยของครัฟต์ก้าวไปข้างหน้า "ข้อเสนอ
กู้หยุนหลานอ้าปากค้างเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ และในที่สุดก็มองไปที่หลี่โม่กู้หยุนหลานเอนตัวไปใกล้ที่หูของหลี่โม่แล้วถามเบา ๆ ว่า "เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันคะเนี่ย?""ดูเหมือนว่านักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่จะเชิญพวกเขามานะ เพราะจางจงหยางน่าจะประสบอุบัติเหตุจนทำให้คนพวกนี้หวาดกลัว พวกเขาก็เลยพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อจะขอโทษและขอร้องพวกเรา"หลี่โม่อธิบายอย่างสบาย ๆ แต่เขาก็สับสนเล็กน้อย เขาจำได้ลาง ๆ ว่าเหิงฮุยเภสัชกรรมน่าจะอยู่ภายใต้ของกลุ่มแดนมังกร และน่าจะถูกควบคุมโดยราชินีแห่งแดนมังกรก่อนที่ท่านประธานบริหารของเหิงฮุยเภสัชกรรมจะมาส่งโชคถึงที่ ทำให้หลี่โม่รู้สึกมีบางอย่างที่ผิดปกติจากนั้นเขาก็ตรวจสอบกับข้อมูลที่เฉียนฝูส่งมาก่อนหน้านี้ จึงรู้ว่าราชินีแห่งแดนมังกรกำลังจะมาเยือนโซล ดังนั้นจึงแน่ใจว่าครัฟต์คนนี้ถูกควบคุมโดยราชินีแห่งแดนมังกรหลี่โม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และตัดสินใจที่จะไม่ทำให้งูตกใจในตอนนี้ แต่จะรอดูว่าครัฟต์จะทำอะไรกู้หยุนหลานมองไปที่เหอลี่หัวและคนอื่น ๆ เหอลี่หัวและคนอื่น ๆ ก็โค้งคำนับอย่างเรียบร้อยและยิ้มอย่างสำนึกผิด"ถ้าอย่างนั้น ตระกูลกู้พวกคุณพร้อมกั
“ที่ดินอุตสาหกรรมค่อนข้างเหมาะสม คุณสามารถโอนที่ดินให้เป็นชื่อภรรยาของผม และพาลูกชายของคุณกลับไปที่จินไห่โดยเร็ว อย่าให้ผมต้องเจอพวกเขาอีกในอนาคต”เมื่อเห็นว่าหลี่โม่ยอมรับคำขอโทษ เหอลี่หัวและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และขอให้เจ้าหน้าที่ดำเนินการทั้งหมดและส่งมอบให้กับกู้หยุนหลานกู้ชิงหลินรู้สึกอิจฉาและร้อนรน จึงพูดอย่างเฉียบขาด "คุณจะมอบให้กับกู้หยุนหลานไม่ได้นะ ท้ายที่สุดแล้วควรถือเป็นทรัพย์สินของตระกูล! ทำไมต้องมอบให้กู้หยุนหลานแค่คนเดียวล่ะ!"กู้ซิ่งเหว่ยสมทบและพูดว่า "ถูกต้อง มันควรจะนับว่าเป็นทรัพย์สินในตระกูลกู้ หยุนหลาน เธอต้องเข้าใจสถานการณ์โดยรวม การถือครองที่ดินขนาดใหญ่เช่นนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับเธอ"หลี่โม่เย้ยหยันและพูดว่า "พวกคุณแน่ใจเหรอว่านี่เป็นของตระกูลกู้"เหอลี่หัวมองไปที่สมาชิกของตระกูลกู้ด้วยใบหน้าที่เย็นชา "คำพูดของพวกคุณ ทำเหมือนกับว่าพวกเราไม่มีตัวตน นี่คือคำขอโทษส่วนตัวของพวกเราต่อคุณชายหลี่ หากตระกูลกู้ของคุณยังหน้าด้าน ก็อย่าหาว่าพวกเราหยาบคาย""แค่คุณชายหลี่สั่งแค่คำเดียว พวกเราเจ้าของอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ในจินไห่จะฟังคำสั่งของคุณชายหลี่เท่
หลังจากหลี่โม่พูดจบ เขาก็มองไปที่ถนนและพูดด้วยรอยยิ้ม "เราไปหาซีซีกัน และปรึกษาหมอเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าทุกอย่างเป็นใจ วันนี้เราพาซีซีไปสวนสนุกกันเถอะ"กู้หยุนหลานพยักหน้าอย่างจริงจัง "ดีเหมือนกัน ฉันก็คิดถึงซีซีเหมือนกันค่ะ"หลังจากรถวิ่งมาถึงที่หมาย กู้หยุนหลานก็เลี้ยวรถเข้าไปในโรงพยาบาล หลังจากจอดรถ ทั้งสองก็เข้าไปในตึกเพื่อหาแพทย์ที่ดูแลรับผิดชอบการรักษาซีซีเมื่อคุณหมอเห็นหลี่โม่และกู้หยุนหลานกำลังมา เขาก็สุภาพมากโดยรู้ว่า พวกเขาทั้งสองเกี่ยวข้องกับคณบดี“สวัสดีครับ พวกคุณมาเยี่ยมซีซีใช่ไหมครับ เชิญนั่งลงและจิบชาก่อนสิครับ”"ใช่ค่ะ เราอยากทราบอาการป่วยล่าสุดของซีซีน่ะค่ะ และดูว่าเป็นไปได้ไหมที่เราจะพาเธอไปที่สวนสนุก เพราะเด็กอยู่ในโรงพยาบาลมานานแล้ว คงรู้สึกอึกอัด" กู้หยุนหลานกล่าวด้วยความกังวล"อาการของซีซีตอนนี้ การปลูกถ่ายไขกระดูกเสร็จสิ้นไประยะหนึ่งแล้วครับ เขาฟื้นตัวได้ดีหลังการผ่าตัดและอยู่ในช่วงสังเกตอาการทางแพทย์ ส่วนเรื่องหาเด็กออกไปสวนสนุก สามารถพาไปได้ครับ แต่คุณอย่าเพิ่งให้เขาเล่นอะไรที่อันตรายและน่าตื่นเต้นเกินไปนะครับ อย่างเช่นพวก รถไฟเหาะ เรือโจรสลัด หรืออะไรจ