แชร์

บทที่ 579

“จางจงหยาง แกพูดอย่างนั้นกับคุณหลี่ได้ยังไง คุณหลี่จำเป็นต้องเล่นลูกไม้กับหมาพันทางอย่างแกด้วยเหรอ”

ชูจงเทียนมองจางจงหยางด้วยสายตาเหยียดหยาม

ดูจากสีหน้าตื่นตระหนกในตอนนี้ของจางจงหยางก็มองออกแล้ว ว่าทางจินไห่คงจะเกิดเรื่องแน่ แล้วก็ยังไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ อีกด้วย

จางจงหยางแสยะยิ้มพร้อมกับเล็งปืนไปทางชูจงเทียน “แกคุกเข่าให้ฉันซะ! จินไห่ของฉันไม่เหลือแล้ว ก็ต้องใช้กรุงโซลของแกมาชดเชย ชีวิตของพวกแกทุกคนอยู่ในกำมือของฉัน! ถ้าไม่อยากตายก็ว่าง่าย ๆ ซะ!”

เหล่าลูกน้องข้างหลังจางจงหยางเองก็รู้สึกได้ถึงวิกฤต ทั้งหมดต่างกำอาวุธมีดในมือเอาไว้แน่น จ้องเขม็งไปยังหลี่โม่และคนอื่น ๆ อย่างดุร้าย

ซีเหมินจือเผิงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงของบรรยากาศ สองมือกุมหัวหดตัวติดอยู่กับมุมกำแพงแน่น “ลูกพี่ท่านนี้ ถ้าจะฆ่าพวกเขาก็ตามสบาย พวกเราไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเจ้าขยะหลี่โม่นั่นเลย ขอแค่คุณปล่อยพวกเราไป ต้องการเงินเท่าไรก็ว่ากันได้ทั้งนั้น”

จางจงหยางเหลือบมองซีเหมินจือเผิงอย่างเหยียดหยาม ในสายตาของจางจงหยางนั้น คนที่ไร้ซึ่งจิตใจที่หยิ่งในศักดิ์ศรีนั้นก็ไม่ต่างจากอึหมา

“ถ้าแกยังพูดไร้สาระอีกคำ ฉันจะฆ่าแกท
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status