แชร์
บทที่ 447
บทที่เกี่ยวข้อง
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 448
“พวกแกดูความโกรธของพ่อเราเอาไว้ คราวหน้าพวกแกควรระวังให้มากกว่านี้ มีลูกเขยที่ไม่เอาไหนแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร ขนาดคนโง่ยังคิดออก”หวังเหม่ยกล่าวอย่างดุดันคุณปู่หวังตีไปนับไม่ถ้วน ก็เริ่มเหนื่อยและหอบ "คนไร้ประโยชน์อย่างแก คุกเข่าลงขอโทษหลานชายของฉันเดี๋ยวนี้ วันนี้ฉันจะสั่งสอนแกให้รู้จักมารยาทและความชอบธรรมของการเป็นคน รีบคุกเข่าลงซะ!"หลี่โม่มองหน้าคุณปู่หวังอย่างใจเย็น เขาคิดว่าไม่มีเหตุผลที่เขาต้องคุกเข่าลงจะทุบตีจะต่อว่าอย่างไรก็ได้ แต่จะให้คุกเข่าต่อหน้าหวังจงเหิง หลี่โม่ผู้ซึ่งเป็นนายน้อยแห่งแดนมังกรไม่สามารถทำได้เมื่อคุณปู่หวังเห็นหลี่โม่ไม่ขยับ เขาจึงยกไม้เท้าในมือของเขาขึ้นอีกครั้ง"แกฟังที่ฉันพูดไม่รู้เรื่องใช่ไหม! จะให้ฉันต้องตีหัวหมาของแกอีกหรือไง!"คุณปู่หวังพูดด้วยความโกรธกู้หยุนหลานทนดูต่อไปไม่ได้ เธอมายืนอยู่ข้างหน้าหลี่โม่เพื่อเผชิญกับคุณปู่หวัง "คุณปู่ คุณปู่เข้าใจผิดแล้วค่ะ ตอนที่พี่รองดูถูกเหยียดหยามหลี่โม่ หลี่โม่ก็ไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไร ทุกอย่างก็เพราะพี่รองต่อว่าหนู หลี่โม่ก็เลยลงไม้ลงมือกับเขาค่ะ"ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความผิดของพวกเรา แต่พี่รองก็มีความผิด
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 449
มีน้ำตาอยู่ในดวงตาของกู้หยุนหลาน เธอถูกตระกูลวังตำหนิมาตลอดทั้งวัน ในใจของเธอรู้สึกผิดจนแทบทนไม่ไหวแล้วเมื่อได้ยินคำพูดของคุณปู่หวัง กู้หยุนหลานก็เช็ดน้ำตาและทำได้แต่เม้มปากอย่างดื้อรั้นโดยไม่พูดอะไรเวลานี้จะให้หลี่โม่ยอมรับผิดนั้นกู้หยุนหลานทำไม่ได้ เมื่อมองดูกู้หยุนหลานไม่พูดอะไร คุณปู่หวังก็ยิ่งเดือดขึ้น ชายชรายกไม้เท้าขึ้นแล้วตะคอกใส่กู้หยุนหลาน "แกยังมีหน้ามาปกป้องไอ้สารเลวนี้อีกเหรอ!""หยุนหลาน เธออยากให้ไอ้สารเลวนี่ทำลายปู่ของเธอหรือไง? เธอเองก็เป็นคนมีการศึกษาสูงนะ ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ทำไมเธอถึงเลือกไอ้ไร้ประโยชน์นี่!" หวังจินไห่กล่าวหากู้หยุนหลานเมื่อเห็นว่าตระกูลกู้กำลังเล็งเป้าไปที่กู้หยุนหลาน หลี่โม่ก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างเงียบ ๆ และยืนอยู่ตรงหน้าหวังจงเหิง"ฉันขอโทษ เมื่อกี้เป็นความฺผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรลงไม้ลงมือ ช่วยยกโทษให้ฉันด้วย"หลี่โม่พูดอย่างไร้ความรู้สึกหวังจงเหิงจ้องไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา ตั้งใจจะให้หลี่โม่คุกเข่าลงและขอโทษ แต่กังวลว่าหากยังทวีความรุนแรงขึ้น คุณปู่หวังจะยิ่งโกรธ"คนไม่เอาไหนอย่างแกรู้จักคุกเข่าขอโทษด้วยเหรอ? เมื่อก
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 450
เมื่อมองไปในสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและความกังวลของกู้หยุนหลาน หลี่โม่รู้ว่ากู้หยุนหลานกำลังทำเพื่อประโยชน์ของเขาเองทั้งสองมองหน้ากัน และเข้าใจความคิดที่ลึกที่สุดของอีกฝ่ายในทันที และรู้ว่าอีกฝ่ายต่างเป็นห่วงเป็นใยกันความรู้สึกที่ถูกเก็บไว้ได้รับการปลดปล่อยในทันที และแววตาของหลี่โม่และกู้หยุนหลานก็มองกันด้วยแสงแห่งความรักที่ส่องประกายประกายไฟพุ่งออกมาจากแววตา ทำให้ทั้งคู่รู้สึกเลือดร้อนอย่างรวดเร็วหัวใจเต้นเร็วขึ้น อุณหภูมิร่างกายสูงขึ้น และลมหายใจก็รุนแรงขึ้นมือขวาของหลี่โม่โอบที่เอวเรียวของกู้หยุนหลาน ศีรษะของเขาก็ค่อย ๆ ลดระดับลงทีละนิด และในที่สุดก็หยุดบนหน้าผากของกู้หยุนหลานภาพเริ่มเบลอในระยะไกล ทำให้ได้ยินเสียงหายใจเต้นถี่มากขึ้น และลมหายใจร้อนจากโพรงจมูกของทั้งสองก็พุ่งชนบนแก้มของกันและกันริมฝีปากสีแดงบาง ๆ ของกู้หยุนหลานเริ่มขยับเล็กน้อย ราวกับว่ามันเป็นสัญญาณเตือนให้เริ่มการจู่โจมได้ หลี่โม่ลดริมฝีปากลงอย่างรวดเร็ว และจูบที่ริมฝีปากสีแดงของกู้หยุนหลานอย่างรุนแรง พร้อมทั้งโอบที่ร่างกายอันบอบบางของกู้หยุนหลานไว้แน่นด้วยมือทั้งสองอารมณ์ที่ต้องเก็บกดเปลี่ยนเป
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 451
ในห้องโถงกลาง คุณปู่หวังนั่งอยู่บนที่หัวโต๊ะ หวังจินซานมอบของขวัญแสดงความยินดี พลางกล่าวสุนทรพจน์ทีละคน หลังจากที่หวังจินมอบของขวัญวันเกิดเสร็จแล้ว พวกเขาก็นั่งลงข้างคุณปู่หวัง จากนั้นก็ถึงคราวของหวังจงเหิงที่จะให้ของขวัญแสดงความยินดี หวังจงเหิงจัดเสื้อผ้าของเขาให้พร้อม เขาถือกล่องไม้จันทน์แดงเดินไปหาคุณปู่หวังและเปิดกล่องไม้จันทน์แดง "คุณปู่ นี่คือหยูอี้ที่แกะสลักจากหยก ขอให้คุณปู่มีความสุขมาก ๆ นะครับ" “ดี ๆ ขอบใจนะ” คุณปู่หวังกล่าวด้วยรอยยิ้ม หวังจงเฉิงเดินไปถือรูปปั้นดาวประจำวันเกิดและพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า "คุณปู่ครับ สิ่งที่ผมมอบให้คือรูปปั้นหินรูปดาวประจำวันเกิด ผมขอให้คุณปู่มีอายุยืนยาวและมีสุขภาพที่ดีนะครับ" “ใช้ได้ จงเฉิงยังคงเป็นเด็กที่เอาใจใส่เสมอ” หวังซูหยุนเดินไปหาคุณปู่หวังพร้อมกับกล่องผ้าในมือของเธอ และเปิดกล่องผ้าเพื่อเผยให้เห็นโสมป่าเก่าแก่ที่อยู่ข้างใน "คุณปู่คะ สิ่งที่หนูมอบให้คุณปู่คือโสมป่าอายุร้อยปี หนูขอให้คุณปู่มีความสุขและเจริญรุ่งเรือง" "หลานรัก ปู่ชอบของขวัญชิ้นนี้" โจวชุ่ยฮวาและหานจือเต๋อก้าวไปข้างหน้าจับมือกัน และโจวชุ่ยฮวาหยิบจี้เจ้า
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 452
แม้ว่าที่นั่นจะยังเป็นพื้นที่รกร้างว่างเปล่าอยู่ แต่ตราบใดที่มันได้รับการพัฒนา มันจะกลายเป็นเสาหลักแห่งความเจริญใหม่ของเศรษฐกิจในกรุงโซล อาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวแทนแห่งใหม่ในอนาคตของการพัฒนาเศรษฐกิจของกรุงโซล! นั่นไม่ใช่ดินแดนรกร้าง แต่กลับเป็นดินแดนสีทองเล็ก ๆ ที่ที่ซึ่งธนบัตรจำนวนนับไม่ถ้วนสามารถเติบโตได้ในอนาคต! เพราะนั่นเป็นพื้นที่รกร้างที่ซื้อโดยบริษัทหยุนจงหลานผู้ลึกลับ เพื่อเป็นสถานที่ที่ใช้สร้างคณะแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดในโซล！ ที่ดินผืนนั้นร้อนแรงที่สุดในตอนนี้! เพราะนักลงทุนลงทุนเป็นพันล้านดอลลาร์! “ปู่มีความสุขจริง ๆ ที่มีหลานชายที่ฉลาดและมีความสามารถเช่นนี้ หลานยังมีความผูกพันกับบริษัทหยุนจงหลาน และในอนาคตตระกูลหวังจะเจริญรุ่งเรืองและกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในกรุงโซลอย่างแน่นอน” “นี่คือผู้สืบทอด หากตระกูลหวังสืบทอดโดยหวังจงฉวนในอนาคต เขาจะสามารถพัฒนาได้ดี เป็นชายหนุ่มที่มีศักยภาพสูง” "สุดยอดไปเลย หลายคนกำลังอยากทำสัญญาการพัฒนาในพื้นที่รกร้างในเขตชานเมืองทางใต้ของบริษัทหยุนจงหลาน ไม่ว่ากลุ่มการเงินกี่กลุ่มพร้อมที่จะเอาชนะ ปู่ไม่คิดว่าหวังจงฉวนจะริเริ่มก่อน" แขกรับเชิ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 453
คำพูดของหวังจินไห่ทำให้ทุกคนนึกถึงหลี่โม่และกู้หยุนหลานที่ถูกลืมอยู่มุมห้อง หวังจงเหิงมองไปที่หลี่โม่ด้วยสายตาที่เคียดแค้นและพูดด้วยความเย้ยหยัน "ทำไมพวกเธอถึงนิ่งไป ไม่รู้จักที่จะเป็นฝ่ายเริ่มมอบของขวัญวันเกิดแก่คุณปู่ก่อนหรือไง หรือว่าพวกเธอกำลังเคียดแค้นจงเกลียดจงชังอยู่ในใจกันล่ะ” กู้หยุนหลานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการให้ของขวัญวันเกิด แต่เธอไม่ได้เตรียมตัวก่อนเลยจริง ๆ เธอไม่ได้เตรียมของขวัญวันเกิดมาด้วย แม้ว่าหลี่โม่จะปลอบเธอมาว่าเตรียมมา แต่กู้หยุนหลานก็ไม่เชื่อเลย ตอนนี้ตระกูลหวังกล่าวถึงพิธีวันเกิด กู้หยุนหลานไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไร เมื่อเห็นท่าทางเฉื่อยชาของกู้หยุนกลานแล้ว หวังจงเหิงก็ยิ้มอย่างร่าเริงออกมา "ฮ่าฮ่าฮ่า เธอสองคนไม่ได้เตรียมตัวมาใช่ไหมล่ะ?" กู้หยุนหลานก้มหน้าลงด้วยความลำบากใจ ไม่รู้จะตอบอย่างไร เธอเม้มริมฝีปากอยู่ครู่หนึ่ง และในที่สุดก็พูดอย่างกล้าหาญ "หนูลืมเอาของขวัญวันเกิดมา หนูขอโทษจริง ๆ ค่ะ" ทันทีที่คำพูดของกู้หยุนหลานเปล่งออกมา ก็เกิดความเงียบขึ้นในห้องโถง ทุกคนต่างมองไปที่กู้หยุนหลานและหลี่โม่ด้วยสายตาแปลก ๆ หวังฟางแ
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 454
หวังจงฉวนมองด้วยความงงงวย เขาไม่รู้ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังว่าเป็นมาอย่างไร เขาจึงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้ตามอำเภอใจ สีหน้าคุณปู่หวังเปลี่ยนเป็นมืดลง เนื่องจากเขาโกรธมากจนอยากจะตีหลี่โม่ให้ตาย อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงวันเกิดได้เริ่มขึ้นแล้ว และไม่ใช่เรื่องง่ายที่คุณปู่หวังจะแสดงอารมณ์ได้ต่อหน้าผู้คนมากมาย ยิ่งกว่านั้นหากเหตุการณ์นี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ มันจะทำให้ตระกูลหวังกลายเป็นตัวตลก ดังนั้นคุณปู่หวังจึงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปก่อนอย่างเย็นชาและค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง ขณะที่คุณปู่หวังกำลังจะพูดเพื่อสงบสติอารมณ์ พ่อบ้านที่อยู่นอกประตูก็รีบเข้ามา "ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับคุณท่าน" มีรอยยิ้มที่ตื่นเต้นบนใบหน้าของพ่อบ้าน คุณปู่หวังมองไปที่พ่อบ้านด้วยความงุนงงแล้วคิดว่า 'งานเลี้ยงวันเกิดช่างมีความสุขมากมายอะไรอย่างนี้' แต่อาหารงานเบี้ยงกำลังจะถูกสองสามีภรรยาไร้ประโยชน์แย่งไป ถ้าเรื่องนี้ถูกแพ่กระจายออกไปคงจะเป็นเรื่องตลกไปทั่วหมู่บ้าน พ่อบ้านตื่นเต้นมากจนไม่ได้สังเกตว่าคุณปู่หวังและฝูงชนมีสายตาที่ดูแปลกไป เขาจึงหยิบรายการของขวัญออกมาอ่าน “คุณท่าน มีแขกผู้มีเกียรติได้ส่งของขวัญมากม
คุณชาย แห่ง ประตูมังกร บทที่ 455
“คุณหลี่งั้นรึ?” คุณปู่หวังตกตะลึงเล็กน้อย พลางคิดถึงคนแซ่หลี่ที่เขารู้จัก แต่หลังจากคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้ว คุณปู่หวังก็ยังนึกไม่ออกว่าใครกันที่มีนามสกุลหลี่ ของขวัญมากมายเช่นนี้ ถ้าไม่มีทรัพย์สมบัติเป็นร้อย ๆ ล้าน คงไม่สามารถจะมอบให้เป็นของขวัญวันเกิดได้แน่นอนว่าต้องมาจากครอบครัวที่ร่ำรวย หวังจินซาน หวังจินไห่ และคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยความสงสัยเช่นกัน เพราะต่างก็คิดว่าในบรรดาหุ้นส่วนของตระกูลไม่มีชายใดที่มีนามสกุลหลี่เลย แต่ของขวัญวันเกิดมากมายเหล่านั้นอยู่ตรงหน้าพวกเขา หวังจินซานและคนอื่น ๆ ก็สงสัยเล็กน้อย คิดว่ามีคนส่งมาผิดหรือเปล่า? แต่งานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่หวังไม่ได้จัดขึ้นในโรงแรม แต่จัดที่ลานบ้านของเขาเอง ไม่มีทางเป็นไปได้ที่จะส่งผิด แขกเหรื่อต่างก็พึมพำเสียงต่ำเช่นกัน มองหาว่าใครเป็นคนให้ของขวัญ "พี่จ้าว พี่เป็นคนกว้างขวางมีผู้ติดต่อมากที่สุด รู้ไหมว่าใครคือคุณหลี่ที่เป็นให้ของขวัญวันเกิดนั่น" "ฉันคิดไม่ออกเลย ฉันรู้จักแขกเกือบทั้งหมดที่มาในวันนี้ ไม่มีใครชื่อหลี่เลย แล้วฉัก็นไม่เคยได้ยินตระกูลร่ำรวยที่ชื่อหลี่ในกรุงโซลด้วย คนให้ของขวัญนี่ลึกลับมากจริ
บทล่าสุด
