“พี่ทัพยิ้มอะไรคะ” ตั้งแต่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกองทัพก็นั่งส่งยิ้มให้เธอ จนเธอรู้สึกหลอนไปด้วย “บักห่าหนิ” เขาเปล่งเสียงออกมาไม่รู้ว่าตัวเองออกเสียงถูกหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าตกใจของเดือนเมษา “พูดอะไร” “แปลว่าหล่อไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกคะ?” “ก็พ่อตาบอกยังพูดกับพี่อยู่เลย” เธอกลั้นเสียงหัวเราะไว้คงจะถูกพ่อของเธอหลอกตาด่ามาแน่ แต่เธอไม่ยอมบอกว่าคำที่เขาพูดมาไม่ได้แปลว่าหล่อตามที่เขาเข้าใจ “หัวเราะอะไร” “เปล่าค่ะ” . งานวิวาห์กะทันหันก็เกิดขึ้นจัดในหมู่บ้าน ด้วยน้ำเงินของคุณย่าเนรมิตงานใหญ่พอ ๆ กับงานวัด ซึ่งพ่อกับและพี่ชายของเขาก็มางานด้วย สินสอดทองหมั้นถูกจัดเตรียมมาพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองและโฉนดที่ดิน ชาวบ้านต่างพากับอิจฉาเพราะแถวบ้านต่างจังหวัดค่าสินสอดหนึ่งแสนถือว่าเยอะมากแล้ว แต่นี่เงินสินสอดมากถึงสิบล้านแถมยังเป็นเงินสดถูกวางไว้ตรงหน้าพ่อแม่เจ้าสาว กองทัพนั่งยิ้มหน้าบานที่งานถูกจัดขึ้นมา ถือว่าเป็นการมัดมือชกเดือนเมษา พ่อแม่เขาได้ลูกสะใภ้ไม่ยังแถมหลานในท้องมาให้อีก “ทัพสวมแหวน
หลายเดือนต่อมา กองทัพนอนอยู่บนเตียงกว้างเขาเอาหูแนบกับท้องของเดือนเมษาที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว ซึ่งเขาได้ลูกสาวสมใจที่อยากได้ เขาชอบเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นแบบนี้ทุกคืน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็ตาม เขาเลิกเที่ยวและตั้งใจทำงานตอนนี้เขาฝึกงานจบแล้ว ในวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่เขาต้องทำงานหาเลี้ยงดูลูกกับเมีย ส่วนเมษานั้นดร็อปเรียนอย่างไม่กำหนด แต่กองทัพนั้นไม่คิดจะทำร้ายอนาคตของเธอ เขารอให้เธอคลอดและจะให้กลับไปเรียนเช่นเคย ตอนเช้าอีกวันเดือนเมษานัดทานข้าวกับเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นิดาและฟารีญาจะยุ่งกับการเรียกเพราะทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นปีสุดท้ายแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยพี่ทัพจะเป็นคนที่แสนดีขนาดนี้” “อิจฉาแกจังเลยอ่ะ” “เขาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต้องรอดูกันไปนานๆ” นี่เพิ่งเริ่มต้นเพราะการแต่งงานมีครอบครัวไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก “บางคนสันดานเปลี่ยนตอนมีลูก” นิดาได้ยินข่าวมาเยอะการที่เมียท้องและผัวแอบไปมีคนอื่น บางคนพอรู้ว่ามีลูกก็เผยตัวตนออกมา “ยัยบีเพื่อนเลิฟ
เดือนเมษาตั้งท้องเข้าสู่ไตรมาสสุดท้าย กองทัพจึงยอมทิ้งชีวิตที่หรูหราในเมืองหลวง พาเดือนเมษากลับมาเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่นานเกือบเดือน “เหนื่อยไหมคะดื่มน้ำก่อน” “ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนแต่สนุกดีครับ” “ไม่ไหวก็พอนะคะ”ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชาวบ้านต้องทำนากัน ซึ่งเป็นการทำนาตามช่วงฤดูการ กองทัพมาช่วยพ่อตาดำนาจนตัวเขาดำไปหมด ปกติก็เป็นคนผิวสีน้ำผึ้งอยู่แล้วไม่พอเพียงแค่นั้นหลังจากเสร็จการดำนา เขาอาสาเข้าไปเก็บไข่เป็ดในคอก และช่วงเช้าต้องปล่อยเป็ดให้ออกไปเดินเล่นและต้องกลับมารดน้ำปลูกผักอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำ เขาถึงได้รู้คุณค่าของเงินว่ากว่าจะได้มาแต่ละบาทต้องแลกกับหยาดเหงื่อ“โอ๊ย”“พี่ทัพหนูบอกแล้วไงคะว่าไม่ไหวอย่าฝืน” เธออยากจะตีเขานักดื้อด้านจนตัวเองต้องเจ็บตัว เธอรีบพาเขาไปล้างมือ กองทัพขุดดินจนมือพุพองจากการเสียดสีของด้ามจอบ“แสบมั้ย”“นิดหน่อยแต่ทนได้”“ไม่ต้องทำแล้วค่ะตัวดำหมดแล้ว”กลับไปกรุงเทพครั้งนี้ใครจะทำเขาได้ กองทัพลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง ต้องมาทำนาที่ต่างจังหวัดกับเมียตากแดดจนตัวดำแดดไปหมด“พี่อยากลองทำดูครับ”“ไปพักผ่อนนะคะอีกไม่กี่วันก็จะกลั
เดือนเมษา ตรีวานิชย์ วัย 21 ปีเด็กสาวฐานะยากจน ผู้มุ่งมั่นเรียนหนังสือด้วยการได้รับทุนการศึกษา เธอสอบชิงทุนจนได้ทุนเรียนที่มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง ปัจจุบันศึกษาอยู่คณะบริหารธุรกิจ สาขาการตลาดแต่ด้วยความที่เธอต้องอาศัยอยู่กับลุงและป้าในสลัม พร้อมกับพี่ชายสองคน ที่เป็นลูกลุงกับป้า ติดยา และการพนันทุกอย่าง ทำให้เดือนเมษาต้องออกมาทำงานพิเศษอย่างหนัก เพื่อส่งตัวเองเรียน และเก็บเงินมาอยู่หอพักจนกระทั่งวันหนึ่งที่ทำให้เธอต้องหนีออกมาเพราะพี่ชายคิดจะเอาเธอไปขายให้เสี่ยแก่ๆ ที่ผับบังเอิญว่าเธอได้ยินจึงรีบเก็บเสื้อผ้าและหนีออกมา โดยบอกลุงกับป้าว่าจะออกมาอยู่กับเพื่อน“เมษาเอาน้ำไปเสิร์ฟให้ลูกค้าหน่อย” จรินญาเจ้าของร้านคาเฟ่ที่ตั้งอยู่หน้ามหาวิทยาลัยที่เดือนเมษากำลังเรียนอยู่ เรียกให้ลูกน้องเอาของไปเสิร์ฟให้ลูกค้า“ได้ค่ะ”“ระวังหน่อยนะเดี๋ยวพวกบ้ากามมันแต๊ะอั๋งเอา”“ได้ค่ะพี่จิน”จรินญามองดูลูกน้องมักมีหนุ่มๆ มาจีบเดือนเมษาทุกวันลูกค้าบางคนไม่มีมารยาทเอาเสียเลย บางคนแอบจับก้นบ้างหาเรื่องเตะเนื้อต้องตัวเดือนเมษาอยู่ตลอด จนเธอเองสงสารลูกน้องไม่น้อยเดือนเมษาเป็นเด็กเรียนดีขยันและหน้าตาดี ดวงตาก
ผับ SKY กองทัพ หิรัญพิชัยรณรงค์ วัย 22 ปี เขากำลังเรียนชั้นปีที่ 4 สาขาวิศวะเครื่องกล ดวงตาที่คมดั่งพญาเหยี่ยวจมูกรับเข้ากับใบหน้า ส่วนสูงที่สูง 188 เซนติเมตรทำให้เขาดูสะดุดตาเป็นพิเศษ ทั้งมหาวิทยาลัยตั้งฉายาให้พวกเขาว่าแก๊งเพลย์บอย บ้านรวยไม่พอหน้าตาดีกันทั้งบ้าน กองทัพเดินเข้ามาในผับด้วยท่าทีนิ่งเฉยๆ วันนี้เพื่อนทั้งสองห้องมาฉลองงานวันคล้ายวันเกิดน้องหมาสุดที่รักของเขา คนหล่อบ้านรวยธรรมดาของชีวิต “ไหนอ่ะลูกมึงอยู่ไหน” ไต้ฝุ่นหยักคิ้วที่เขาบังคับมันมาผับเพราะวันนี้มีของขวัญสวยๆ งามๆ จะให้กองทัพ ทีแรกมันจะไม่ยอมมาเพราะจะจัดงานวันเกิดให้น้องหมาที่บ้าน “ถ้ากูพาลูกกูมาด้วยมีหวังผับแตก” จัสมินคือชื่อน้องหมาสุดที่รักของเขาที่เลี้ยงกันมาตั้งแต่แบเบาะ วันหยุดเขาต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์แม่กลัวว่าเขาจะมัวแต่เที่ยวจนไม่เรียนเพื่อน ๆ ยกให้เขาเป็นเทพ ที่มหาวิทยาลัย เขาก็มีมือซ้ายมือขวาคอยทำงานส่งอาจารย์ โดยไม่ต้องทำเอง แต่เขาเป็นคนที่หัวดี ระดับเรียกได้ว่าอัจฉริยะเพื่อนๆ อิจฉากันมาก มีครบทุกอย่าง แถมมีหัวสมองอีก“คืนนี้หยุดพูดถึงลูกมึงก่อน กู
หลังจากเรียนเสร็จเดือนเมษาแวะไปที่โรงอาหารและได้ขอเศษอาหารที่เหลือมา เพื่อจะเอาไปให้แม่หมาที่กำลังท้องโตที่อยู่หลังตึก“กินเยอะๆ นะ” เดือนเมษามักทำแบบนี้เป็นประจำ หลังเลิกเรียนจะรีบเอาอาหารมาให้ทุกวัน วันไหนเลิกเรียนค่ำก้อาจจะไม่ได้มา“เจ้าด่าง” หญิงสาวยิ้มที่เห็นแม่หมากำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยอีกด้านกองยืนมองหญิงสาวอยู่ไม่ไกล เขานั้นรักหมาอยู่แล้วแต่รักแค่หมาของตัวเอง ไม่คิดว่าจะยังมีคนดีมีน้ำใจมีจริงบนโลกใบนี้และการที่หญิงสาวทำแบบนั้น ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะบันทึกภาพความประทับใจนั้นใจ เขาแอบถ่ายคลิปวิดีโอเดือนเมษาไว้ และเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเขายืนฟังหญิงสาวคุยกับหมาอยู่สักพัก“หนูไม่อนุญาตให้ถ่ายนะคะ ทำแบบนี้นิสัยแย่นะ”ไม่รู้ว่าเขาถ่ายวิดีโอไว้ตั้งแต่ตอนไหน โชคดีที่เธอหันมาเห็นพอดีมบหน้าของหญิงสาวไม่พอใจมาก ถือว่าเรื่องแบบนี้เป็นสิทธิส่วนบุคคล“คือฉัน...”“รู้จัก PAPD มั้ยลบทิ้งเลยนะ” เอเริ่มจะโมโหแล้วจริงๆ ที่เขาทำแบบนั้นรวยแล้วคิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ“ลบก็ลบ” ดุจังเลยวะ คำนี้เขาบ่นในใจและยอมลบวิดีโอทิ้ง ตัวเล็กนิดเดียวแต่ขู่เก่งมากแบบนี้น่ารักมากคน
เดือนเมษามีสีหน้าที่ลำบากใจเพราะพี่ชายอย่างอาร์ตี้มาขอร้องให้ช่วยไปเป็นเด็กเสิร์ฟที่สนามแข่งรถแห่งหนึ่ง แทนแฟนสาวของตัวเอง เขาไม่อยากให้แพรวาไปทำงานแบบนั้น “ไม่ไปค่ะ” “ค่าจ้าง 2 หมื่นเลยนะไม่ไปจริงเหรอ” อาร์ตี้รู้ว่ายังไงน้องสาวจะต้องไป แค่เอาเงินมาล้อหน่อยก็ใจอ่อนแล้วลำพังแค่ทำงานหลังเลิกเรียนจะไปพอใช้อะไร “นะ เมษาแค่เสิร์ฟเหล้าทำไม่กี่ชั่วโมงเองไม่อยากได้เงินเหรอ” เดือนเมษาเริ่มลังเลเพราะเงินจำนวนสองหมื่นสามารถจ่ายค่าเช่าห้องได้หลายเดือน ไหนจะค่าเงินค่าอยู่ค่าทำกิจกรรมอีกเยอะแยะมากมาย “ทำงานแค่ 3 ชั่วโมงเอง” “ไปก็ได้ค่ะ” “เดี๋ยวพี่บอกแพรวาให้โอนเงินให้เลย” อาร์ตี้จัดการโทรบอกแฟนสาวทันที ไม่ถึงสามนาทีเงินจำนวนสองหมื่นถูกโอนเข้าบัญชีของเดือนเมษาทันที อาร์ตี้โล่งใจในระดับหนึ่งและได้แต่ขอโทษน้องสาวอยู่ในใจ เธอยิ้มในใจรอดตายไปสองเดือนแค่ไปเสิร์ฟน้ำเสิร์ฟเหล้าให้คนรวยก็เท่านั้น ไม่เห็นจะเป็นไรเลยเดือนเมษาพยายามปลอบใจตัวเอง “ทำไมต้องใส่ชุดอะไรแบบนี้ด้วย” “ใครเขาก็ใส่กันทั้งนั้น ดูสิมีแต่คนสวยๆ”
กองทัพนั่งดื่มไปเรื่อยๆ ข้างกายมีสาวสวยห้อมล้อมเต็มไปหมด แต่สายตากลับจับจ้องแต่ผู้หญิงที่ใส่เสื้อสีขาวทรวดทรงองค์เอวไม่ต้องพูดถึง ‘นมแทบทะลักออกมา เขามองแต่นมจนเมานมมากกว่าเมาเหล้า’ “ไอ้เหี้*ย ทัพมึงจะจ้องน้องเขาอีกนานมั้ย” ไต้ฝุ่นไม่อยากจะเชื่อว่าสาวสวยคนนั้นพอแต่งตัวออกมาแล้ว สวยราวกับนางฟ้า “กูก็ชอบมองคนสวยไปเรื่อย” “กูเห็นมึงมองแต่นมน้องเขา” แม็กนัสคิดอะไรออกจึงเรียกเดือนเมษามาที่โต๊ะตัวเองนั่งอยู่ และให้น้องนั่งชงเหล้าให้พวกเขาแทน แม็กนัสยิ่งชอบใจที่เห็นกองทัพเริ่มอยู่ไม่นิ่ง “น้องเมษามากับใครครับ กลับกับพี่มั้ย” “น้องเมษาอย่าไปกับมัน...มันเงี่ยนบ่อยไปกับพี่ดีกว่าส่งถึงห้องพักเลย” แม็กนัสพูดสวนขึ้นมาหากปล่อยไปกับไต้ฝุ่น อนาคตของน้องดับแน่ “กูเพื่อนมึงมั้ยครับ น้องเมษาว่าใครหล่อกว่ากันครับ พี่ ไอ้แม็ก หรือไอ้คนที่มันนั่งอมตีนอยู่นั่น” เดือนเมษามองไปคนสุดท้ายที่ไต้ฝุ่นพูดถึง คือกองทัพที่นั่งนิ่งทำเหมือนว่าถูกใครบังคับมางานปาร์ตี้นี่ด้วย ตั้งแต่เธอมานั่งชงเหล้าให้เขาดื่มหมดไปหลายแก้ว จนดวงตาฉ่ำวาวไปหมด
เดือนเมษาตั้งท้องเข้าสู่ไตรมาสสุดท้าย กองทัพจึงยอมทิ้งชีวิตที่หรูหราในเมืองหลวง พาเดือนเมษากลับมาเยี่ยมบ้านที่ต่างจังหวัดอยู่นานเกือบเดือน “เหนื่อยไหมคะดื่มน้ำก่อน” “ทั้งเหนื่อยทั้งร้อนแต่สนุกดีครับ” “ไม่ไหวก็พอนะคะ”ช่วงนี้เป็นช่วงที่ชาวบ้านต้องทำนากัน ซึ่งเป็นการทำนาตามช่วงฤดูการ กองทัพมาช่วยพ่อตาดำนาจนตัวเขาดำไปหมด ปกติก็เป็นคนผิวสีน้ำผึ้งอยู่แล้วไม่พอเพียงแค่นั้นหลังจากเสร็จการดำนา เขาอาสาเข้าไปเก็บไข่เป็ดในคอก และช่วงเช้าต้องปล่อยเป็ดให้ออกไปเดินเล่นและต้องกลับมารดน้ำปลูกผักอะไรที่ไม่เคยทำก็ต้องทำ เขาถึงได้รู้คุณค่าของเงินว่ากว่าจะได้มาแต่ละบาทต้องแลกกับหยาดเหงื่อ“โอ๊ย”“พี่ทัพหนูบอกแล้วไงคะว่าไม่ไหวอย่าฝืน” เธออยากจะตีเขานักดื้อด้านจนตัวเองต้องเจ็บตัว เธอรีบพาเขาไปล้างมือ กองทัพขุดดินจนมือพุพองจากการเสียดสีของด้ามจอบ“แสบมั้ย”“นิดหน่อยแต่ทนได้”“ไม่ต้องทำแล้วค่ะตัวดำหมดแล้ว”กลับไปกรุงเทพครั้งนี้ใครจะทำเขาได้ กองทัพลูกชายนักธุรกิจชื่อดัง ต้องมาทำนาที่ต่างจังหวัดกับเมียตากแดดจนตัวดำแดดไปหมด“พี่อยากลองทำดูครับ”“ไปพักผ่อนนะคะอีกไม่กี่วันก็จะกลั
หลายเดือนต่อมา กองทัพนอนอยู่บนเตียงกว้างเขาเอาหูแนบกับท้องของเดือนเมษาที่ตอนนี้ท้องเริ่มโตแล้ว ซึ่งเขาได้ลูกสาวสมใจที่อยากได้ เขาชอบเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอนเป็นแบบนี้ทุกคืน ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อยจากการทำงานก็ตาม เขาเลิกเที่ยวและตั้งใจทำงานตอนนี้เขาฝึกงานจบแล้ว ในวันข้างหน้าก็จะเป็นวันที่เขาต้องทำงานหาเลี้ยงดูลูกกับเมีย ส่วนเมษานั้นดร็อปเรียนอย่างไม่กำหนด แต่กองทัพนั้นไม่คิดจะทำร้ายอนาคตของเธอ เขารอให้เธอคลอดและจะให้กลับไปเรียนเช่นเคย ตอนเช้าอีกวันเดือนเมษานัดทานข้าวกับเพื่อนสาวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกัน นิดาและฟารีญาจะยุ่งกับการเรียกเพราะทั้งคู่เรียนอยู่ชั้นปีสุดท้ายแล้ว “ไม่น่าเชื่อเลยพี่ทัพจะเป็นคนที่แสนดีขนาดนี้” “อิจฉาแกจังเลยอ่ะ” “เขาสัญญาว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ต้องรอดูกันไปนานๆ” นี่เพิ่งเริ่มต้นเพราะการแต่งงานมีครอบครัวไม่ใช่วันสุดท้ายของชีวิต แต่เป็นการเริ่มต้นต่างหาก “บางคนสันดานเปลี่ยนตอนมีลูก” นิดาได้ยินข่าวมาเยอะการที่เมียท้องและผัวแอบไปมีคนอื่น บางคนพอรู้ว่ามีลูกก็เผยตัวตนออกมา “ยัยบีเพื่อนเลิฟ
“พี่ทัพยิ้มอะไรคะ” ตั้งแต่เขาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จกองทัพก็นั่งส่งยิ้มให้เธอ จนเธอรู้สึกหลอนไปด้วย “บักห่าหนิ” เขาเปล่งเสียงออกมาไม่รู้ว่าตัวเองออกเสียงถูกหรือเปล่า แต่เห็นสีหน้าตกใจของเดือนเมษา “พูดอะไร” “แปลว่าหล่อไม่ใช่เหรอ” “ใครบอกคะ?” “ก็พ่อตาบอกยังพูดกับพี่อยู่เลย” เธอกลั้นเสียงหัวเราะไว้คงจะถูกพ่อของเธอหลอกตาด่ามาแน่ แต่เธอไม่ยอมบอกว่าคำที่เขาพูดมาไม่ได้แปลว่าหล่อตามที่เขาเข้าใจ “หัวเราะอะไร” “เปล่าค่ะ” . งานวิวาห์กะทันหันก็เกิดขึ้นจัดในหมู่บ้าน ด้วยน้ำเงินของคุณย่าเนรมิตงานใหญ่พอ ๆ กับงานวัด ซึ่งพ่อกับและพี่ชายของเขาก็มางานด้วย สินสอดทองหมั้นถูกจัดเตรียมมาพร้อมกับแก้วแหวนเงินทองและโฉนดที่ดิน ชาวบ้านต่างพากับอิจฉาเพราะแถวบ้านต่างจังหวัดค่าสินสอดหนึ่งแสนถือว่าเยอะมากแล้ว แต่นี่เงินสินสอดมากถึงสิบล้านแถมยังเป็นเงินสดถูกวางไว้ตรงหน้าพ่อแม่เจ้าสาว กองทัพนั่งยิ้มหน้าบานที่งานถูกจัดขึ้นมา ถือว่าเป็นการมัดมือชกเดือนเมษา พ่อแม่เขาได้ลูกสะใภ้ไม่ยังแถมหลานในท้องมาให้อีก “ทัพสวมแหวน
เดือนเมษาตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าเมื่อคืนกองทัพแอบเข้ามานอนกับเธอ แต่คุณย่ากลับนำเอาเรื่องนี้พูดขึ้นมาต่อหน้าพ่อแม่ของเธอ “ไหนๆ เด็กๆ ก็รักกันฉันอยากจะพูดคุยเรื่องนี้” ดูจากหลานชายแล้วน่าจะรักเดือนเมษามาก ถึงได้ยอมตามมาไกลถึงที่นี่ “เด็กๆ เขารักกันฉันอยากจะสู่ขอหนูเมษาจ๊ะ” “คุณย่าคะ?” “เด็กทั้งสองได้เสียกันแล้วหมั้นกันไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย” เดือนเมษาน้ำท่วมปากพูดไม่ออกเพราะกองทัพก็ไม่ปฏิเสธ เธอเกิดสับสนขึ้นมาเพราะคิดว่ายังไงแล้วกองทัพก็ไม่รักเธอ แค่อยากเอาชนะเธอก็เท่านั้น “บางทีในท้องของเมษาอาจจะมีลูกผมอยู่ในนั้นแล้วก็ได้ครับ” กองทัพพูดขึ้นเพราะเห็นว่าเธอเงียบ “พวกเราขอคุยกับลูกเป็นการส่วนตัวก่อนนะจ๊ะ” บุปผาพาเดือนเมษาออกมา และซักถามว่าเรื่องเป็นมาอย่างไร ทำไมลูกถึงไม่ดีใจที่มีคนมาสู่ขอ “แต่งเลยลูกเขารวย” บัญชาไม่สนใจอะไรทั้งนั้นขอแค่ลูกสาวสบายก็พอแล้ว จะอยู่ด้วยกันได้หรือไม่ได้ขึ้นกับคนทั้งสอง “พี่เงียบเลยนะ” “แม่จ๋าหนู...” “ทะเลาะอะไรกันลูก” “เปล่าจ๊ะ” มีแต่เธอ
“ทัพพาย่ามาที่ไหน ทำไมไม่บอกอะไรย่าเลย” แจ่มศรีถูกหลานชายสุดที่รักพาขึ้นรถมาในเช้าตรู่มุ่งหน้าออกต่างจังหวัด “ใกล้ถึงแล้วครับ” แล้วดูจีพีเอสซึ่งมองออกไปมีแต่ทุ่งนาและป่ามีหมูบ้านเล็กๆ อยู่ไม่ถึงร้อยหลังเขาไม่รู้ว่าหลังไหนเป็นบ้านของเดือนเมษา “แล้วพาย่ามาหาใคร?” “บรรยากาศเหมือนหนังผีในละครเลยค่ะคุณย่า” บัวที่ถูกบังคับให้ตามาดูคุณย่าคุณย่าด้วย ถึงกับขนลุกเพราะตอนนี้ใกล้มืดค่ำแล้ว “ขอโทษนะครับบ้านของเมษาไปทางไหนครับ” ดีที่ยังเห็นชาวบ้านผ่านไปผ่านมา จึงพอให้ถามได้ไม่อย่างนั้นคงจะหลงทางอยู่แบบนี้ “บ้านไผ๋ละ?” (บ้านใครละ) “เดือนเมษาครับ” “อ๋อ บ้านบักบัญชาติขับตรงไปกะฮอตแล้ว” (ขับตรงไปก็ถึงแล้ว) “ขอบคุณครับ” ถึงแม้จะฟังไม่ค่อยออกเท่าไรแต่เห็นจากการชี้ก็น่าจะใกล้ถึงแล้ว เขาขับตรงมาเรื่อยๆ จนมาถึงบ้านสองชั้นครึ่งปูนครึ่งไม้หลังหนึ่ง “คุณย่ารออยู่ในรถก่อนนะครับ” “รีบมานะย่าเมื่อยมาก” เขาจะเดินลงไปถามไปใช่บ้านของเดือนเมษาไหม แต่โชคชะตาดันเข้าข้างเพราะเขาเห็นเดือนเมษากำลังทำอะไรสักอย่าง ความดีใจทำให้เข
“แค่คนคุยเหรอ” “…” ที่เขาเงียบเพราะกำลังถามใจตัวเองอยู่ว่าเขานั้นรักเดือนเมษา หรือแค่รู้สึกถูกใจแต่เขาไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อน “ถ้าไม่จริงจังเรากลับมาคบกันได้มั้ย” เธอยอมรับแบบไม่อายใครเลยว่าต้องการกลับมาคืนดีกับกองทัพ และรับไม่ได้หากเขามีคนรัก “…” “ทัพที่ขอโทษกับทุกเรื่องที่ผ่านมา” เธอพูดถึงเรื่องวันวาน ตอนนั้นเธอเรียนอยู่ปีสามส่วนกองทัพนั้นเพิ่งเขาเรียนปีหนึ่งความรักของทั้งคู่นั้นสวยงามจนเธอถูกใจหนุ่มรุ่นพี่และเลิกรากับกองทัพไป “ผมรักน้องเขา…ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้หรอก” เขาแกะมือของดาด้าออก และออกไปจากตรงนั้นเขาต้องรีบไปง้อเดือนเมษา และต้องรีบอธิบายให้ฟังทุกอย่าง แต่เขากลับมาสายไปเพราะเดือนเมษาเก็บกระเป๋ามุ่งหน้ากลับบ้านที่ต่างจังหวัดไปแล้ว เขาตามจะตามไปแต่เพื่อนกับห้ามไว้ “ปล่อยให้น้องเขาใจเย็นก่อน” “เออ ถ้าน้องเขาใจเย็นก็จะรับสายมึงเองแหละ” ไต้ฝุ่นมองเพื่อนที่พยายามโทรหาเดือนเมษาเป็นร้อยสาย มันไม่ยอมลดละความพยายาม “พวกมึงไม่เข้าใจกู” เขาอยากอธิบายอยากคุยกับเดือนเมษาใจจะขาด หากจะตามไปที่บ้านได้เ
“มึงลองทำสิ! กูจะตามจัดการโคตรเหง้าพวกมึง”กองทัพเห็นเดือนเมษาทำของตกใจเลยวนรถกลับมา กำลังจะเดินเข้าไปที่หอพักของเธอแต่ได้ยินเสียงคนร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เขารับรู้ได้ทันทีว่านั่นเป็นเสียงเดือนเมษา“ลูกพี่!!” ทั้งสามคนตกใจที่เจอกองทัพพวกเขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนของกองทัพ“มึงยังอยากจะลองดีกับกูมั้ย?” เขาเดินเข้ามาใกล้สายตาพร้อมจะฆ่าคนได้เลย และในมือมีวัตถุสีดำเขายกขึ้นและเล็งไปที่พวกมันทั้งสาม“ผมไม่ได้ตั้งใจมีคนจ้างพวกเรามา”“ใคร!” แววตาของเขาวาวโรจน์เมื่อได้ยินว่ามีคนจ้างให้มาทำร้ายเดือนเมษา และพยุงตัวให้เธอลุกขึ้นมาและให้ยืนด้านหลังของเขา“เอาให้ดูก่อนที่พวกเราจะตายกันหมด”“เออ! มีผู้หญิงมาจ้างเรา” หนึ่งในนั้นยื่นโทรศัพท์ให้กองทัพ พวกเขาแอบถ่ายคลิปวิดีโอไว้เผื่อว่าเกิดอะไรขึ้นจะได้ไหวตัวทัน“ฉันจะจ้างพวกนายไปจัดการคนให้ฉัน”“ผู้หญิง?”“ทำอะไรกับมันก็ได้ให้มันไม่กล้ามาเจอหน้าผู้คนอีก”อิงฟ้าให้เมเบลพามาหาคนเหล่านี้ต้องจ่ายเงินมากแค่ไหนก็ยอม ทั้งที่คิดว่าตัวเองฉลาดแล้วแต่ไม่ทันทันเล่ห์เหลี่ยมคนเหล่านั้น“พวกผมก็ไม่คิดจะทำร้ายคนของพี่หรอก รับเงินมาแล้วก็ว่าจะหนี”กองทัพไม่ค่อยเช
ความสัมพันธ์ของทั้งสองไปในทิศทางที่ดีขึ้นกองทัพไม่ค่อยออกไปเที่ยวตอนกลางคืน ในแต่ละวันจะมาขลุกตัวอยู่กับเดือนเมษา บางวันก็ไปนั่งเฝ้าเธอทั้งวันจนคนทั้งมหาลัยนั้นรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง กองทัพไม่สนใจว่าใครจะคิดอย่างไร เขาคอยกันผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยควงออกจากเดือนเมษา เพราะกลัวว่าเธอจะโกรธที่เขาไม่ยอมเคลียร์ตัวเอง อีกไม่ถึงเดือนเขาจะต้องออกไปฝึกงานอาจจะมีเวลาให้เธอน้อยลง เดือนเมษาเรียนเสร็จจึงส่งข้อความไปบอกกองทัพว่าให้เข้ามารับได้เลย แต่กำลังจะเดินผ่านโรงจอดรถหลังตึกกลับเจอบีเข้ามาขวางทางไว้ “คิดว่าเขาจริงจังหรือไงมึงแย่งผัวกู !” บีโกรธมากที่กองทัพเลือกเดือนเมษา และเหมือนว่าเขาจะจริงจังกว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยผ่านมา “เธอเข้าใจอะไรผิดไป” “พี่ทัพเป็นผัวกูอีหน้าด้าน !” บีควบคุมสติอารมณ์ตัวเองไม่ได้จึงจะเข้ามาทำร้ายเดือนเมษา แต่มีเพื่อนของเดือนเมษาเขามาช่วย “...” “กูจะไม่ยอมปล่อยให้มึงสุขสบายหรอก” บีจ้างให้เพื่อนมาถ่ายคลิปนี้ไว้ เธอจะได้จัดการกับเดือนเมษาได้มันคงถูกตัดทุนการศึกษาและต้องลาออกไปในที่สุด “ผู้ชายเขาไม่เลือกก
กองทัพมาดักรอเดือนเมษาที่หน้าหอพักเขาพยายามติดต่อแต่เธอไม่ยอมรับสาย รู้ทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนใจร้อนแต่ก็ทำให้เขาโมโหได้ทุกวัน “ไปกับพี่!” “ปล่อยหนู” “ถ้าตบพี่อีกนะคืนนี้พี่จะกระแทกให้ถึงเข้าเลย” เขาขู่ไว้เพราะเห็นว่าเธอกำลังจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาอีกแล้ว เดือนเมษาได้แต่กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น ไม่กล้าขัดขืนเพราะกลัวว่าจะมีคนเข้ามาเห็น จึงยอมขึ้นรถไปพร้อมกับเขาแต่โดยดี กองทัพพาเดือนเมษามาที่บ้านของเขา ซึ่งเธอเองไม่เข้าใจว่าเขาจะพาเธอมาที่บ้านของเขาอีกทำไม ไหนแค่บอกว่าให้มาเจอคุณย่าของเขาแค่ครั้งเดียว เธอก้าวขาลงจากรถได้แค่ข้างเดียวก็เหมือนมีอะไรมาเลียที่ต้นขา จึงมองตามเป็นน้องหมาตัวเล็กน่ารักขนฟูสีน้ำตาลยกขาสองข้างเพื่อบอกว่าให้เธออุ้ม “จัสมินทำไมทำแบบนั้น!” ปกติน้องหมาของเขาจะไม่ค่อยชอบให้ใครอุ้มนอกจากเขา แต่ครั้งนี้ดันวิ่งมาให้เดือนเมษาอุ้ม “พี่ขอโทษค่ะที่ปล่อยให้ออกมา” “พี่บัวไปทำงานต่อเถอะครับเดี๋ยวผมจัดการเอง” “ไม่คิดถึงพ่อบ้างเหรอไม่ได้เจอกันนานเลย”กองทัพเข้ามาจะเล่นกับน้องหมาแต่ถูกเห่าไล่ ทำให้เขามอง