EP:01 เจียมตัว

ใครบอกว่าความบังเอิญมันไม่มีอยู่จริง?

❛เขา❜ มีเซ็กซ์กับเธอและเป็นผู้ชายคนแรก ไม่ได้พลาดและก็ไม่ได้เมา แต่เรื่องบังเอิญมันเกิดตรงที่ว่าถุงยางที่สวมใส่ตอนมีเซ็กซ์กับเธอนั้น มันดันแตก!

เขาจึงเสนอความรับผิดชอบ ถ้าหากกินยาคุมฉุกเฉินแล้วเธอยังท้อง และหากตรวจ DNA แล้วเด็กคนนั้นคือลูกของเขาจริงๆ เขาก็พร้อมจะรับผิดชอบ

แต่ทว่า...เธอกลับไม่ยอมบอกเขาเลย ปกปิดเรื่องที่ตัวเองกำลังท้องอยู่นาน จนเขาเป็นฝ่ายที่ต้องสืบเรื่องนี้เสียเอง และก็ได้รู้ว่าเธอกำลังท้องจริงๆ แถมเป็นท้องแฝดอีกต่างหาก

"ทำไมถึงไม่ยอมติดต่อมา?"

"ฉันคิดว่าฉันเลี้ยงลูกได้ค่ะ อีกอย่าง...คุณไม่ได้ตั้งใจ คุณเองก็ป้องกันแล้ว ให้ฉันกินยาคุมฉุกเฉินแล้ว ฉันเอาเด็กไปผูกมัดคุณไม่ได้หรอกค่ะ"

"คิดว่าโลกนี้ เธอใช้ชีวิตอยู่ลำพังหรือยังไง"

"......"

"เด็กในท้องของเธอ ฉันจะรับผิดชอบเอง เพราะเขาคือลูกของฉัน"

ผลการตรวจทุกๆ อย่าง บวกกับช่วงเวลาที่เธอรู้ว่าตัวเองท้อง ต่อให้ไม่ตรวจ DNA ยังไงเขาก็เชื่อว่านี่คือลูกของเขา เพราะเธอดูเหมือนไม่ใช่คนที่จะ เอาไปมั่ว จนไม่รู้ว่าใครคือพ่อของเด็ก

*****************************

 หลายเดือนก่อนหน้านั้น...

ณ โรงแรมหรูห้าดาวแห่งนึง

“ถุงยางมันแตก ฉันไม่ระวังเอง เธอเอาเงินนี่ไปซื้อยาคุมฉุกเฉินกินซะ ถ้ายังท้องก็ติดต่อฉันกลับมา ฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง”

“เอ่อ...”

“แต่หลังจากที่ตรวจดีเอ็นเอแล้วเท่านั้น”

“คะ? มะ หมายความว่ายังไง”

“เธอคิดว่าฉันจะรับเลี้ยงเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองจริงๆ เหรอ ฉันไม่ใช่พวกคนใจดี รับเลี้ยงลูกเสือลูกตะเข้หรอกนะ”

“ฉันไม่เข้าใจ..”

“เอาเป็นว่า...ถ้าท้องก็ติดต่อกลับมาก็แล้วกัน”

“ฉัน...คงไม่ท้องหรอกค่ะ นี่เป็นครั้งแรกมันคงไม่ง่าย..”

ชายหนุ่มลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าก่อนที่เขาจะหยิบเงินออกมาวางไว้จำนวนนึง จากนั้นก็เดินออกไปจากห้อง ทิ้งให้เธอนั้นนั่งอยู่เงียบๆ คนเดียว

นี่คือการมีเซ็กซ์อย่างตั้งใจและรู้ตัวเองดีทั้งคู่ แต่ไม่มีใครคิดว่าถุงยางที่ใส่ตอนมีเซ็กซ์นั้นมันจะมีปัญหา นั่นก็หมายความว่าเธอเสี่ยงที่จะตั้งครรภ์ได้ง่ายๆ

มันยากนะกับการที่มีเซ็กซ์กันแบบสนุกๆ ผ่านไป แต่กลับตั้งครรภ์ขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ และต้องมารับผิดชอบในเรื่องนั้นทั้งๆ ที่ยังไม่ได้พร้อมอะไรเลยสักนิด

สามเดือนต่อจากนั้น...

โรงพยาบาลHH

“อาการที่คุณเป็นไม่น่าเป็นห่วงอะไรมากนะครับ แค่กำลังตั้งครรภ์”

“ค-คะ?!! ท้องงั้นเหรอคะ” เธอแทบไม่อยากจะเชื่อในประโยคจากปากของคุณหมอ คิดว่าตัวเองหูฝาดด้วยซ้ำไป

“ครับ อาการอาเจียนในช่วงเช้า เวียนหัว มีอาการพะอืดพะอม เป็นส่วนนึงของการตั้งครรภ์ครับ ไม่อันตรายอะไร เดี๋ยวซักสี่ห้าเดือนก็ดีขึ้นแล้ว”

“มะ มันเป็นไปได้ยังไงคะ คือว่าฉัน...”

“มีอะไรหรือเปล่าครับ?”

“แค่ครั้งเดียวสามารถท้องได้ด้วยเหรอคะ?”

“ได้ครับ ขึ้นอยู่กับร่างกาย ความพร้อมและวันตกไข่ ถ้ามีเซ็กซ์ในช่วงวันที่ไข่ตก โอกาสท้องก็จะสูงมากครับ”

“.....” เธอไม่รู้จะพูดยังไงต่อเลย อยู่ๆ ก็ท้องขึ้นมาใครมันจะไปเตรียมตัวได้ทันล่ะ

ถึงเขาจะบอกไว้แล้วว่าให้ติดต่อกลับไปถ้าหากว่าเธอท้อง แต่ใครมันจะไปกล้าล่ะ เรื่องนี้ไม่มีใครตั้งใจอยากให้เกิดขึ้นเลย ทั้งเขาและเธอ มันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอที่เธอจะอุ้มท้องไปให้เขารับผิดชอบ ทั้งๆ ที่วันนั้นเขาก็ป้องกันแล้วแท้ๆ

“จะฝากครรภ์เลยไหมครับ”

“ยังค่ะ ฉันขอกลับไปเตรียมตัวก่อน”

“หมอแนะนำให้ฝากครรภ์ตั้งแต่เนิ่นๆ นะครับ หมอจะได้ดูแลทั้งแม่และเด็กในครรภ์ด้วย”

“ค่ะ ฉันจะกลับมาอีกครั้งนะคะ”

หลังจากนั้นเธอก็กลับบ้าน การตรวจในครั้งนี้ผลของมันค่อนข้างจะทำให้เธอตกใจและหนักใจมากเลยทีเดียว อยู่ๆ ก็ต้องกลายเป็นแม่คนขึ้นมา ใครมันจะไปรับมือได้ทัน

“เป็นอะไรไปคะคุณหนู นั่งเหม่อเชียว”

“ขวัญท้อง”

“วะ ว่าไงนะคะ ตายจริง!!”

“ทำยังไงดีคะป้าเหยียน ขวัญไม่อยากมีลูกตอนนี้”

“ใครคือพ่อของเด็กคะ?”

“เรื่องนั้น...เราไม่ได้ตั้งใจจะมีลูกค่ะ ก็แค่เล่นกันสนุกๆ ไม่คิดว่า...”

“บอกเขาสักหน่อยมั้ยคะ”

“ไม่ดีหรอกค่ะ จะให้เขารับผิดชอบ เพียงเพราะการตั้งครรภ์ที่เกิดจากความรักสนุกเหรอคะ”

“แต่เป็นลูกของเขานะคะ ก็น่าจะเห็นแก่เด็ก”

“ป้าเหยียนช่วยขวัญเลี้ยงได้หรือเปล่าคะ ขวัญคงเลี้ยงคนเดียวไม่ไหว”

“เรื่องนั้นไม่ยากเลยค่ะคุณหนู”

“ขวัญจะไม่เอาแกออก ถึงจะเกิดมาเพราะความไม่ตั้งใจ แต่ขวัญก็ทำร้ายเลือดเนื้อของตัวเองไม่ลงอยู่ดี”

“อย่าทำเลยค่ะคุณหนู มันบาป”

“.....”

“ไม่บอกก็ไม่บอกค่ะ ป้าจะช่วยเอง”

เพียงขวัญ อายุ 25 ปี เธอเป็นสาวจากหมู่บ้านนึงที่เรียกว่าชนเผ่าบนเกาะก็ว่าได้ พ่อแม่ส่งให้เธอมาร่ำเรียนที่นอกเกาะ จนเธอนั้นเรียนจบและมีงานทำตั้งตัวได้ แต่แล้วโรคร้ายก็พรากครอบครัวของเธอไป คนบนเกาะก็เผชิญกับโรคร้ายจนแทบจะไม่เหลือใครอยู่แล้ว เธอจึงพาป้าที่เคยเป็นแม่บ้านบนเกาะมาอยู่ด้วย และก็เป็นญาติเพียงคนเดียวของเธอที่ยังเหลืออยู่

เธอเป็นเพียงนักธุรกิจเล็กๆ ขายอาหารเสริมที่พอมีพอกิน ไม่ถึงขั้นกับร่ำรวยมากมาย แต่อย่างน้อยก็ไม่ลำบาก ต่อให้จะมีเด็กน้อยเพิ่มมาอีกสักคนสองคนก็ตาม

ชีวิตต่อจากนี้คงจะเริ่มวุ่นวายแล้วสินะ เพราะเธอไม่ได้ท้องธรรมดา เด็กในท้องของเธอนั้น เป็นเด็กฝาแฝด!!

สองเดือนต่อมา...

ถึงจะท้องใหญ่มากแล้วแต่เพียงขวัญก็ยังต้องมาทำงานที่บริษัทเล็กๆ ของเธออยู่ พนักงานที่นี่มีเพียงไม่กี่คน แต่เป็นคนที่เธอรู้จักดีและไว้ใจได้ทั้งนั้น

“พี่ขวัญท้องใหญ่มากเลยอ่ะ”

“อืม ท้องแฝดก็ใหญ่แบบนี้แหละ หมอบอกว่าปกติ”

“ความจริงพี่ขวัญไม่ต้องมาก็ได้ สั่งงานไว้เดี๋ยวมิ้นจัดการต่อให้เอง ไม่ต้องห่วงเลย”

“อยู่บ้านมันน่าเบื่อน่ะ พี่ไม่รู้จะทำอะไร นั่งๆ นอนๆ มันก็หงุดหงิดตัวเอง เลยออกมาหางานทำ เผื่อจะได้หายหงุดหงิดลงบ้าง”

“ให้มิ้นเอางานส่งให้ทางเมลก็ได้”

“ไม่เป็นไร พี่ออกมาเองดีกว่า จะได้เปิดหูเปิดตาด้วย”

“เฮ้อ...ไม่ว่ามิ้นจะพูดยังไง พี่ขวัญก็ยังยืนยันว่าจะมาให้ได้สินะ”

“ไม่ต้องพูดหรอก พี่ดื้อจะตาย เราก็น่าจะรู้”

“อยากชวนพี่ขวัญไปเดินห้างเหมือนเมื่อก่อนอีกจัง”

“ก็ได้นะ พี่น่ะไปได้อยู่แล้ว แข็งแรงจะตายไป”

“มิ้นกำลังคิดอยู่นะ ว่าถ้าพี่คลอดแล้ว จะหาอะไรมารับขวัญหลานดี”

หญิงสาวพูดพร้อมกับลูกขึ้นไปจัดแจงเอกสาร ทำไปด้วยพูดไปด้วย เพราะงานมันไม่ได้มีอะไรให้ทำมากมาย จึงไม่ได้วุ่นวายสักเท่าไหร่

“มิ้นขอถามอะไรหน่อยสิพี่ขวัญ”

“ว่ามาสิ”

“ถ้าต้องเจอกับพ่อของเด็ก พี่จะทำยังไง”

“คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกมั้ง เขากับพี่เราไม่ได้อยู่ใกล้กันขนาดนั้น”

“พี่หมายถึง..”

“เขารวยน่ะ เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่โต เทียบกับพี่แล้วอยู่คนละชั้นกันเลย กับมดตัวเล็กๆ ไม่อยู่ในสายตาของเขาด้วยซ้ำไป”

“พี่จะบอกว่าถ้าเจอกัน เขาคงจำพี่ไม่ได้งั้นเหรอ?”

“คิดว่างั้นนะ”

เธอคิดมาตลอดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เธอไม่ตั้งใจจะบอกเขา ต่อให้ไม่รู้ว่าเขาคือใครเธอก็จะไม่บอก ทุกอย่างจะเป็นความลับและมันจะอยู่กับเธอตลอดไป จนถึงตอนนี้ก็มีแค่เธอที่รู้ว่าเด็กในท้องนั้นใครคือพ่อของพวกเขา

“แล้วถ้าได้เจอเขาจริงๆ พี่จะทำยังไงต่อ?”

“ไม่รู้สิ ก็คงเฉยๆ ไม่แสดงท่าทีอะไร”

“พี่นี่เข้มแข็งเด็ดเดี่ยวจังเลยนะ”

“พี่ถูกเลี้ยงมาในครอบครัวที่เข้มแข็ง ไม่ว่าเจอกับเรื่องอะไรก็ต้องรีบตั้งสติแล้วรับมือกับมันให้ทันก่อนจะสายเกินไป”

“ถึงว่า เจอเรื่องอะไรพี่ไม่ตื่นตระหนกเลย แม้กระทั่งเรื่องนี้”

“.....” ความเสียใจ ความเจ็บปวด เธอเองก็เผชิญมาเหมือนกัน เพียงแต่ก่อนหน้านั้นเธอมีภูมิคุ้มกันอยู่แล้ว หัวใจเข้มแข็งเธอเลยเสียใจอยู่ไม่นานก็ทำใจได้ เพราะชีวิตต้องเดินต่อ

ก๊อกๆๆ

“พี่ขวัญ มีคนมาขอพบน่ะ”

“ใครเหรอ?”

“ไม่รู้ค่ะ ไม่ทันได้ถามชื่อ แต่เขาบอกว่าสนิทกับพี่ขวัญ แต่ขอบอกว่า หล่อมากๆๆ ดีสุดๆ เลย”

“???” เพียงขวัญทำหน้างง เพราะเธอไม่ได้รู้จักใครที่ไหนที่หน้าตาดีอย่างที่พนักงานของเธอว่าเลย

ดูสนิทกันงั้นเหรอ แต่เธอไม่ได้มีคนสนิทเป็นผู้ชายเลยนะ จะเป็นรุ่นน้อง รุ่นพี่ คนรู้จัก เธอก็ไม่ได้สนิทกับเขาขนาดนั้น และก็ไม่มีเหตุผลจะต้องมาเจอกันแบบนี้ด้วย

แต่เธอก็อยากรู้อยู่ดีนั่นแหละ ใครกันนะที่อยากเจอเธอแบบนี้

“เขาอยู่ไหน?”

“รออยู่ด้านนอกค่ะ”

เพียงขวัญรีบลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปด้านนอก และได้เจอกับชายแปลกหน้าคนนึงยืนรอเธออยู่

“มาหาฉันเหรอคะ?”

“เจ้านายของผมมีธุระจะคุยด้วยครับ เชิญในรถเถอะครับ ด้านนอกมันร้อน”

“.....” เพียงขวัญลังเลเพราะเธอไม่ได้รู้จักคนนี้มาก่อน แล้วจะรู้จักเจ้านายของเขาได้ยังไงกัน

“เชิญเถอะครับ ไม่มีอันตรายหรอก ผมเอาชีวิตเป็นประกันได้เลย”

ประตูรถถูกเปิดออกเธอชั่งใจอยู่ไม่น้อยก่อนจะเข้าไปนั่งด้านใน จากนั้นประตูรถก็ปิดลง ส่วนคนที่คุยกับเธอก่อนหน้านั้นก็ไม่ได้ตามเข้ามาด้วย

“ฉันบอกว่าท้อง ให้ติดต่อมาไม่ใช่หรือไง”

“!!!”