EP:05 งานเลี้ยง

เวลาผ่านไป

“ฉันต้องออกไปงานเลี้ยงผู้บริหาร ดึกๆ คงกลับ ง่วงก็นอนนะ ไม่ต้องรอฉัน” เขาพูดกับเธอ ขณะที่ตัวเองนั้นกำลังแต่งตัวอยู่

เขาหล่อมากนะ พอใส่ชุดสูท มีเครื่องประดับแบบนี้แล้วมันดูดีสมกับเป็นเขาเลย    

อย่างที่คนเขาว่า คนหน้าตาดี จะใส่ชุดอะไรมันก็ดูดีไปหมดอยู่แล้ว      

“ค่ะ” เธอตอบ ความจริงเขาไม่จำเป็นจะต้องบอกเธอเรื่องนี้ก็ได้ เพราะเธอเองก็ไม่ได้มีสิทธิ์จะวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของเขาอยู่แล้ว

“ดึกๆ ถ้าหิวก็หาของในตู้เย็นกิน ฉันให้แม่บ้านแบ่งอาหารแช่ตู้ไว้ให้เผื่อหิว”

“ขอบคุณค่ะ”

“เป็นอะไร ทำไมทำหน้างั้น ไม่อยากให้ฉันไปหรือยังไง?” เขาหันมองเธอเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำเอาเธอเขินจนต้องหลบหน้า ก่อนที่เขานั้นจะหันไปแต่งตัวหน้ากระจกต่อ

“เปล่าค่ะ ฉันก็ปกติของฉัน”

“งั้นเหรอ หึหึ”

เขาชอบทำตัวแปลกๆ กับเธอ ชอบทำเหมือนกับว่าตลกทั้ง ๆ ที่เรื่องนั้นมันไม่ได้น่าขันอะไรเลยสักนิดเดียว เสียงหัวเราะในลำคอของเขา รอยยิ้มของเขา มันไม่เหมือนกับตอนแรกที่เธอกับเขาเพิ่งเจอกันเลย

ฟึ่บ~

“อ๊ะ?” อยู่ๆ เขาก็เอามือมาวางบนหัวของเธอ ก่อนจะลูบเบาๆ เหมือนกำลังจะสื่อถึงอะไรบางอย่าง “เดี๋ยวฉันกลับมา”

“อะ อื้อ” เพียงขวัญพยักหน้าตอบรับอีกครั้ง เธอไม่ชินเลยที่เขาเป็นแบบนี้

โอนิกซ์เดินออกไปจากห้องนอน มันเป็นช่วงหัวค่ำอยู่เลยเธอยังไม่ง่วงหรอก ถึงเขาจะบอกว่าให้นอนเลยไม่ต้องรอ ต่อให้ไม่ได้รอเขา ถ้ายังไม่ง่วงเธอก็นอนไม่หลับอยู่ดี

ด้านล่าง...ในห้องครัว

“อ้าวคุณเพียงขวัญ”

“อ๋อ ฉันลงมาหาของกินค่ะ เดี๋ยวฉันจัดการเอง ไปพักผ่อนเถอะค่ะ”

“.....”

แม่บ้านมองหน้ากันเหมือนยังชั่งใจ เพราะเจ้านายเคยสั่งไว้ว่าให้คอยดูแลเธอ อย่าให้เธอต้องได้ทำงานบ้านหรือทำอะไรเอง

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ มันไม่ใช่งานหนัก คุณนิคไม่อยู่แล้วไม่ต้องกลัวค่ะ ฉันไม่บอกเขาหรอกสัญญาเลย”

“งั้นคุณเพียงขวัญเอาวางไว้ให้พวกเราเก็บก็ได้ค่ะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ อยู่บ้านฉันทำเองประจำ แค่นี้สบายมาก”

“เอ่อ...”

“ล้างจานใบเดียวเอง มันไม่ได้หนักอะไรเลย ถ้าเขาจะว่าฉันจะเถียงแทนให้เองค่ะ”

“ก็ได้ค่ะๆ งั้นพวกเราไปนอนก่อนนะคะ”

“อื้ม ค่ะ”

อยู่ที่นี่เธอไม่ได้อยากสร้างศัตรูเลย ความจริงอยากอยู่เงียบๆ ด้วยซ้ำ เรื่องอาหารต่างๆ เธอเองก็ทำได้ ไม่เห็นต้องลำบากให้แม่บ้านทำให้สารพัดเลย

เพราะเป็นคนชอบเกรงใจคนด้วยหรือเปล่านะ เลยชอบทำอะไรๆ เองมากกว่าให้คนอื่นทำให้

ผ่านไปสักพัก...

“คุณหนู...”

“อ้าว ป้าเหยียน”

“ป้าได้ยินมาว่าคุณนิคเขาไปงานเลี้ยง เลยไปหาที่ห้องแต่ไม่เจอ เลยลงมาหาข้างล่าง ทำไมยังไม่อาบน้ำนอนอีกคะ?”

“ยังไม่ง่วงค่ะ ขวัญหิวก็เลยลงมาหาของกิน”

ป้าเหยียนอายุมากแล้วล่ะ พอๆ กับพ่อของเธอเลยก็ว่าได้ แต่ยังแข็งแรงดี ทำงานได้สารพัดเลย และหนึ่งสิ่งที่ทำประจำก็คือเตรียมอาหารให้กับเธอทุกๆ วัน ถึงเธอจะบอกแล้วก็เถอะว่าไม่ต้องทำ แต่ก็ดื้อซะไม่มีเลย

“เป็นยังไงบ้างคะ?”

“ป้าเหยียนหมายถึงอะไรคะ”

“ป้ารู้นะคะว่าคุณหนูรู้ว่าป้าหมายถึงอะไร”

“.....” เธอเงียบ เพราะไม่รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงดี เป็นยังไงเหรอ มันก็ไม่ได้แย่อะไรนะ เขาก็ดูแลเธอดี ถึงความสัมพันธ์มันจะยังไม่แน่นอนก็เถอะ “ก็ดีค่ะ เขาก็เป็นคนดี ดูแลดี”

“แค่นี้เหรอคะ”

“ค่ะแค่นี้ ป้าเหยียนก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างขวัญกับเขา”

“ทำไมจู่ ๆ เขาถึงอยากรับผิดชอบล่ะคะ?”

“......”

“อย่าหาว่าป้าใจดำหรือคิดอกุศลเลยนะคะ แต่เขาจะทำเป็นมองผ่านไปก็ได้นี่คะ ทำไมเขาถึงคิดจะกลับมารับผิดชอบเอาตอนนี้”

“ความจริงตอนนั้นเขาบอกไว้แล้วล่ะค่ะ ขวัญเองก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ อีกอย่าง...ขวัญก็ไม่ได้อยากแบกหน้าไปให้เขารับผิดชอบ ทั้ง ๆ ที่เราแค่สนุกกัน”

“คุณขวัญ...”

“ถ้าป้าเหยียนจะมาถามขวัญเกี่ยวกับเขาขวัญไม่รู้หรอกค่ะ ที่พูดก็เป็นแค่ในสิ่งที่ตัวเองคิดค่ะ”

“.....”

“แต่เขาก็ดีค่ะ ดูแลดี แถมคอยจัดการงานให้ด้วย”

“งั้นก็ดีแล้วค่ะ ป้าถามเพราะห่วง”

มันก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีแต่คนสงสัยเรื่องนี้ ทุกอย่างมันรวดเร็วไปหมด แม้แต่เธอในตอนแรกก็ยังปรับตัวไม่ทันเลย อยู่ ๆ ก็ต้องย้ายมาอยู่กับเขา และก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมเธอถึงไม่ปฏิเสธ ณ ตอนนั้นเธอคงกลัวมากกว่า เพราะเขาดูเงียบ สุขุม สายตาที่มั่นคงน่าเกรงขาม มันทำให้เธอหวั่นใจ กลัวถูกทำร้าย หรือถูกทำอะไรมากกว่านั้น เธอมันก็แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ทำธุรกิจเลี้ยงตัวเอง มันจะไปสู้นักธุรกิจใหญ่โตอย่างเขาได้ยังไงกัน ตอนนั้นดูจากรถที่เขาขับ บอดีการ์ดของเขา คนขับรถ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขามีอิทธิพลมากแค่ไหน

วันถัดมา...

ขณะที่กำลังนั่งเล่นอยู่นั้น เพียงขวัญก็เลื่อนโทรศัพท์ไถฟีดดูโลกโซเชียลเพราะไม่รู้จะทำอะไรแล้วจริงๆ ปกติเธอมีงานให้ทำ แต่ตอนนี้ถูกสั่งห้าม ชีวิตในแต่ละวันสำหรับเธอมันเลยน่าเบื่อไปหมดเลย

“หืม...” เพียงขวัญร้องอุทานออกมาเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า

สายตาของเธอนั้นจดจ้องอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ไม่วางตา หัวใจของเธอนั้นเริ่มเต้นแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ มือที่จับโทรศัพท์อยู่ก็อ่อนแรงจนแทบจะประคองโทรศัพท์เครื่องเล็กๆ ไม่ไหว

อยู่ ๆ ก็ได้เห็นภาพของโอนิกซ์กับดาราสาวคนนึง ชุดที่เขาใส่เป็นชุดที่เขาแต่งไปเมื่อคืน เธอจำได้!

  คุณโอนิกซ์ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงมาคู่กับคุณไอรดานางเอกเบอร์ต้นของช่องดัง คู่สร้างคู่สม เหมาะสมกันมากจริงๆ เลยค่ะ

เหมาะสมงั้นเหรอ? ดารากับนักธุรกิจ ดูจากฐานะการแต่งตัวการเข้าสังคมแล้วความจริงมันก็ดูเหมาะสมกันไม่น้อยเลยนะ

เพียงขวัญย้อนกลับมาดูตัวเอง เธอก้มหน้าลงมองท้องใหญ่ของตัวเอง ก่อนที่มือเล็กจะค่อยๆ ลูบท้องใหญ่อย่างช้าๆ

ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากแล้วแท้ๆ แต่ตอนนี้ท้องไส้มันปั่นป่วนไปหมดเลย ถ้ามีคนรู้ว่าเธอท้องกับเขา มันจะเป็นยังไงนะ

แน่นอนว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีแหละ

ใครๆ ต่างก็พูดว่าเขาและดาราคนนั้นเหมาะสมกับเสียยิ่งกว่าอะไรดี ซึ่งเธอเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน

ฟึ่บ~

“จะไปดูมันทำไม พวกข่าวมั่วซั่ว คิดจะลงอะไรก็ลง อยากเขียนอะไรก็เขียน ไม่สนว่ามันจะเป็นยังไง ความจริงคืออะไร ขอแค่เขียนข่าวแล้วได้เงินก็พอแล้ว”

เธอตกใจมากที่จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงของเขาก็ดังขึ้นมา เพราะไม่รู้เลยว่าเขาเดินมาตั้งแต่ตอนไหน แถมเขาก็รู้ด้วยว่าเธอนั้นกำลังดูอะไรอยู่

“มะ มาตั้งแต่ตอนไหนคะ”

“สำคัญด้วยเหรอ?”

“.....”

“เธอเชื่อเหรอ ไอ้ข่าวนั่นน่ะ”

“จะเชื่อหรือไม่เชื่อ ฉันว่าคุณกับเขาก็..”

“ไม่เหมาะสมอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันไม่ชอบคือไม่ชอบ ห้ามพูดเรื่องนี้อีกด้วย แล้วเธอก็เลิกดูซะนะ ไม่งั้นฉันจะยึดโทรศัพท์ของเธอ”

“ทำไมต้องขู่กันด้วย งานก็ไม่ให้ทำ อะไรก็ไม่ให้ทำ จะให้ฉันเฉาตายหรือไงคะ?”

เธอเถียงเขาอย่างลืมตัว พอเห็นหน้าเขาแล้วเธอก็เหมือนจะรู้สึกตัวว่าทำเรื่องที่ไม่ควรลงไป รีบก้มหน้าหลบด้วยความกลัว แต่เขากลับยิ้มหัวเราะเหมือนว่าเธอพูดเรื่องตลกให้ฟัง

“คุณหัวเราะทำไมคะ ฉันพูดผิดเหรอ?”

“เปล่า ฉันแค่ชอบที่เธอรู้จักพูดจาแบบนี้ ฉันไม่ชอบที่เธอเอาแต่เงียบ หลบหน้าหลบตาทำเหมือนว่าฉันจะฆ่าแกงเธอ”

“ก็คุณชอบทำน่ากลัวใส่ฉันนี่”

“มากับฉันสิ ฉันมีอะไรจะให้ดู”

“คะ?”

“ตามมาสิ”