...วันถัดมาฟึ่บ~แรงยวบยาบบนเตียงทำให้เพียงขวัญที่ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอนอนหลับไปตอนไหนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา และสิ่งแรกที่เธอมองเห็น ก็คือเขา"คุณนิค""วันนี้จะออกไปทำงานเหรอ?""!!!" พอได้ยินอย่างนั้น อาการที่กำลังงัวเงียอยู่ก็ถึงกับสว่างทันที คนตัวเล็กผุดลุกขึ้นนั่งด้วยท่าทางร้อนรน ก่อนจะหันมองซ้ายขวา "กี่โมงแล้วคะเนี่ย?""สายแล้ว""แล้วลูกล่ะคะ?""ตื่นกันตั้งแต่เช้าแล้ว ตอนนี้กำลังเรียนอยู่กับครูน่ะ อยู่ที่ห้องด้านล่าง"เรื่องนั้นเธอไม่ค่อยหนักใจเท่าไหร่ เพราะทั้งสองนั้นรู้หน้าที่ของตัวเองดี ตื่นแต่เช้าล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะเข้าห้องเรียนก็กินข้าวกันเรียบร้อยแล้วจะเหลือก็แต่เธอเนี่ยแหละ อุตส่าห์ตั้งใจว่าจะไปทำงานสักหน่อย เพราะอยู่บ้านก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว แต่ดันตื่นสายจนได้นี่"สายโด่งป่านนี้แล้ว ไม่ต้องไปแล้วล่ะ พรุ่งนี้ค่อยไป""ชิ!" เธอมองเขาตาแข็ง แล้วมันเป็นเพราะใครกันล่ะที่ทำให้เธอไปทำงานไม่ได้แบบนี้"ฉันเองก็จะทำงานอยู่ที่ห้องทำงานเหมือนกัน""ค่ะ""ลุกไหวหรือเปล่า""ถามทำไมคะ""ก็ถามเผื่อได้ช่วย ขาเธอคงสั่น เดินเองไม่ไหว""......" เขาพูดเหมือนภูมิใจในสิ่งที่ตัวเอง
...เวลาผ่านไป"เด็กๆ วันนี้แม่ต้องออกไปทำงานนะ แต่กลับก่อนพ่อแน่นอน""รับทราบครับ/ค่ะแม่""อยู่บ้านก็อย่าเล่นซุกซนให้มาก เดี๋ยวคุณครูกับยายเหยียนจะปวดหัวเอา""......" เด็กน้อยสองคนพยักหน้าตอบรับเพราะเพียงขวัญต้องออกไปทำงาน เจ้าตัวแสบทั้งสองคนเลยต้องอยู่บ้านกับคุณครู แล้วก็ป้าเหยียนคนดูแลของเธอ"แม่ไปล่ะ เดี๋ยวขากลับซื้อขนมมาให้"...ครืด ครืด ครืดสายเรียกเข้า >>> สามี เพียงขวัญขมวดคิ้วเข้าหากัน พลางคิดในใจ เธอเปลี่ยนชื่อเบอร์โทรของเขาตั้งแต่ตอนไหนกัน ความจริงเธอแทบไม่ได้แตะต้องอะไรเลย หรือว่าเขาแอบเอาโทรศัพท์ของเธอไปเปลี่ยนกันนะ ยิ่งไม่มีรหัสล็อคอยู่ด้วยสิ"ค่ะคุณนิค"( นานรับจัง ออกไปทำงานแล้วเหรอ )"เพิ่งออกมาค่ะ ฉันกำลังขับรถอยู่"( เธอขับรถไปเองเหรอ )"ค่ะ"( คนขับรถที่บ้านก็มี เธอเล่นไม่ใช้งานเขาเลย เดี๋ยวเขาก็เฉาตายหรอก ) เขาพูดเหมือนเหน็บที่เธอเคยพูดตอนนั้นเลย"ฉันมาเองสะดวกกว่าค่ะ แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าจะกลับตอนไหน เผื่อบางทีได้แวะที่นั่นที่นี่"( คนขับรถเขามีหน้าที่ขับรถพาเธอไปที่ในที่ที่เธอต้องการ จะแวะไหน ไปที่ไหน ใครจะไปว่าเธอ นั่นมันหน้าที่ของเขา )"ฉันหมายถึง ฉันสะดวกม
แกร๊ก~"ฉันเข้ามารบกวนคุณหรือเปล่าคะ?" เพียงขวัญเอ่ยถาม เธอแค่จะเข้ามาเอาเอกสารที่เขาเคยเก็บเอาไว้ ซึ่งมันเป็นเอกสารของบริษัทเธอ"ไม่หรอก มีอะไรหรือเปล่า""พอดีฉันจะเข้ามาเอาเอกสารค่ะ ขี้เกียจเข้ามาตอนเช้า"พูดจบก็เดินเข้าไปหยิบเอกสารที่อยู่ในลิ้นชัก แต่ยังไม่ทันจะได้เดินกลับออกมา แขนเรียวของเธอนั้นก็ถูกดึงลงไปนั่งข้างๆ กายเขา"อ๊ะ?""ขยันจริงเลยนะ""ก็งานของฉัน ฉันก็ต้องทำสิคะ""ลืมหรือเปล่า ว่าสามีเธอรวย""เอ่อก็...ไม่ได้ลืมค่ะ ฉันแค่ทำงานของฉัน""ดื่มสักหน่อยมั้ย""......" เพียงขวัญพูดไม่ออก จะปฏิเสธแต่เขาก็ยื่นให้ขนาดนี้แล้ว ไม่รับมาดื่มมันก็ยังไงอยู่"อันนี้เป็นไวน์ใหม่ ยังบ่มมาไม่นาน รสชาติไม่แรงหรอก ไม่เหมือนกับไวน์เก่า""ทำไมคุณยังไม่นอนอีก""มีเรื่องให้คิดน่ะ เรื่องงาน ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก""ถ้าเกิดว่า มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยได้ คุณก็บอกฉันได้นะคะ ตอบแทนที่คุณช่วยฉันเรื่องบริษัท""มันเป็นเรื่องของผู้ชายน่ะ งานของฉันคงไม่เหมาะกับเธอเท่าไหร่""อ่อ...ค่ะ ถ้างั้นฉันจะไม่ยุ่ง""ดื่มอีกสิ ฉันจะได้มีเพื่อนนั่งดื่มด้วย""แล้วทำไมคุณถึงไม่นัดเพื่อนตัวเอง ออกไปดื่มข้างนอกล่ะคะ ผู้ชายส่วนให
ที่บริษัทของเพียงขวัญ"พี่ขวัญๆ ออกมาดูอะไรเร็ว!""อะไรกันมิ้น เสียงดังอะไร""ออกมาดูนี่เร็วพี่!!""???"เพียงขวัญไม่เข้าใจแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี ร่างบางเดินตามหลังพนักงานรุ่นน้องที่กำลังวิ่งนำดิ่งไปยังหน้าบริษัทมันเกิดอะไรขึ้นกัน ถึงได้วิ่งหน้าตาตื่นมาขนาดนี้"ดูนั่นสิพี่ขวัญ รถโคตรจะสวยเลย ของพี่อ่อ?""บะ บ้า! มันจะใช่ของพี่ได้ยังไง เมื่อเช้าพี่ก็ขับรถของพี่มา อีกอย่างของแพงขนาดนี้ พี่ไม่มีปัญญาซื้อหรอก" เพียงขวัญตอบที่เรียกออกมาหน้าตาตื่นเนี่ย เพียงเพราะจะให้เธอดูรถสปอร์ตหรูหรอกเหรอ"แล้วมันจะเป็นรถของใคร นี่จอดอยู่ในบริษัทของเรานะ"มันก็จริงอย่างที่มิ้นพูด รถของใครจะมาจอดในพื้นที่ของคนอื่นแบบนี้หรือว่าโอนิกซ์? แต่รถคันนี้ไม่เหมือนรถของเขาเลย แถมยังป้ายแดงอยู่ด้วย"รถคนนี้มาจอดนานแล้วเหรอ?""เพิ่งมานะ ฉันกับพวกพนักงานไปกินข้าวกลับมา เห็นรถจอดอยู่ ก็เลยไปเรียกพี่""......" เพียงขวัญไม่ได้ตอบกลับ ได้แต่คิดว่าสงสัยคงต้องคุยกับเจ้าของรถสักหน่อยแล้ว เพราะรถจอดในพื้นที่ของเธอ ซึ่งเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล"ขอโทษนะคะ ตรงนี้จอดไม่ได้นะคะ มันเป็นพื้นที่ส่วนบุคคล จอดได้เฉพาะพนักงานค่ะ""เอ่
ณ บ้านหลังหนึ่งปึก!!เอกสารและรูปต่างๆ ถูกโยนลงบนโต๊ะด้วยท่าทางที่ไม่พอใจของหญิงสาว ไอรดา ดาราสาวเลื่องชื่อ ในสายตาของคนอื่นและในทีวี เธอคือนางเอกผู้แสนใสซื่อ แต่ในชีวิตจริงนั้น เธอใจร้ายและอารมณ์ร้อนมากเพราะพยายามเข้าหาโอนิกซ์พยายามเสนอตัว แม้กระทั่งให้ผู้เป็นพ่อที่เป็นนักการเมืองชื่อดังเข้าหาเรื่องธุรกิจ ก็ยังไม่สามารถทำให้เขาหันมาสนใจได้เลยผู้หญิงสวยๆ แบบเธอ เพียบพร้อมไปซะทุกเรื่อง ใครๆ ต่างก็อยากได้ร่วมตระกูล มีแค่เขาที่ไม่สนใจเธอ ไม่ว่าเธอจะพยายามเข้าหาด้วยทางไหนวิธีไหนก็ตามและนั่นก็ทำให้เธอ ต้องใช้เส้นสายของพ่อตัวเองสืบหาเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัย และมันก็เป็นอย่างที่เธอสงสัยจริงๆ"ผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร?!""ชื่อเพียงขวัญครับ บ้านเกิดไม่ปรากฏแน่นอน แต่เหมือนว่าจะมาจากหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญครับ เพราะประวัติของเธอมาปรากฏก็ตอนที่เข้าเรียนมหาวิทยาลัยครับ ก่อนหน้านั้นสืบหาไม่รู้แล้ว""เป็นแค่อีบ้านนอก กล้าดียังไง!""คุณไอรดา ต้องการให้ผมทำอะไรต่อครับ""ตามดูเงียบๆ ไปก่อน ฉันจะให้จัดการยังไง เดี๋ยวฉันจะบอกอีกที""ครับ"ที่ผ่านมาเธอคิดเองมาโดยตลอดสินะ ทั้งที่สังคมจับคู่ความเหม
เวลาต่อมา ณ ที่บ้านพักริมทะเลคุณโอนิกซ์พาฉันมาแนะนำให้กับเพื่อนๆ ของเขาให้ได้รู้จัก ทีแรกฉันก็คิดว่าสถานการณ์มันจะน่าอึดอัดมากกว่านี้ แต่ไม่เลย เพื่อนๆ ของเขาดีมากๆ กลับกลายเป็นว่าเรื่องที่ฉันกลัวมาโดยตลอด กลับไม่เป็นอย่างนั้นเลย ทั้งฉันและสองแฝดเข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดีแต่ที่ฉันไม่คิดคือ ไม่คิดเลยว่าเพื่อนของเขาจะค่อนข้างเยอะขนาดนี้ แต่ก็ดีนะ ดูเป็นครอบครัวใหญ่ที่อบอุ่นเลยทีเดียวแหละ บางคนมีแฟนก็พาแฟนของตัวเองมาด้วย เราทำความรู้จักกัน และก็พูดคุยกันตามประสาผู้หญิงไลลาเป็นแฟนกับเจย์เลอร์ ( จากเรื่อง เจย์เลอร์ Jay Z ) เธอเด็กกว่าฉันหลายปีอยู่เหมือนกัน เพิ่งจะอายุ 20 ต้นๆ เอง ยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่เลยด้วยซ้ำเราสองคนย้ายมายืนประจำตำแหน่งทำหน้าที่เป็นคนยืนย่างบาร์บีคิวอยู่ ส่วนพวกผู้ชายก็นั่งดื่มกัน เจ้าตัวแสบของฉันก็วิ่งเล่นอยู่ริมชายหาด ไม่ได้ห่างไกลสายตาสักเท่าไร"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะคะ ว่าคุณนิคจะมีภรรยาแล้ว""ทำไมล่ะ?""คุณเจย์เคยบอกกับไลลาว่า คุณนิคไม่ค่อยสนใจผู้หญิง""เหรอ""อย่าหาว่าไลลาละลาบละล้วงเลยนะคะ พี่เก็บความลับมาได้ยังไง โดยที่ไม่มีใครรู้เลย""พี่ไม่ได้เก็บเป็
วันถัดมา"ตื่นแต่เช้าเลยนะ" โอนิกซ์ทักทายภรรยาที่กำลังช่วยแม่บ้านทำอาหาร เช่นเดียวกับไลลาที่กำลังช่วยอยู่อย่างแข็งขันเช่นกัน"คุณน่ะตื่นสายนะคะ พาลูกตื่นสาย""ก็มันหลับสบายนี่ ได้กอดหมูอ้วนๆ ตั้งสองตัว โคตรอุ่นเลย""พูดซะน่าอิจฉาเลยนะคะคุณนิค" ไลลาพูดแซว"ให้ยืมได้นะไลลา แต่ว่าต้องเอามาคืน รุ่นนี้ผลิตมารอบเดียว แถมมีแค่สองตัวในโลกด้วย""แหะๆ ไลลาแซวเล่นค่ะ ไลลาเลี้ยงเด็กไม่เป็นหรอกค่ะ""พาลูกออกไปเดินเล่นก่อนสิคะ อากาศกำลังดีเลย กลับมาอาหารก็เตรียมเสร็จพอดี""อื้ม..ครับ"ปกติโอนิกซ์ไม่ใช่คนตื่นสาย เช่นเดียวกับสองแฝดที่จะมีเวลาตื่นของตัวเอง ไม่ต้องมีนาฬิกาปลุก แต่เมื่อวานคงจะพากันเล่นเหนื่อย เลยพาลละเมอบอกว่าเห็นผี เพียงขวัญเพิ่งจะเคยเห็นลูกของตัวเองเล่นหนักหน่วงแบบนีเป็นครั้งแรกเหมือนกัน เพราะมีเพื่อนเล่นเยอะหรือเปล่านะ เพื่อนของโอนิกซ์ ที่เป็นฝาแฝดสามคน หน้าตายังดูเหมือนเด็กอยู่เลย แต่บุคลิกดูเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว แต่เหมือนจะชอบเล่นกับเด็กกันมากเลยล่ะ เพราะเล่นเอาสองแฝดถึงกับเดี้ยงกันเลยที่ต้องตื่นมาช่วยแม่บ้านเตรียมอาหาร เพราะคนค่อนข้างเยอะ ต้องเตรียมที่สำหรับคนสิบกว่าคนเลย ถึงแม่บ้าน
เช้าของอีกวันแสงแดดอ่อนยามเช้าตรู่บวกกับเสียงคลื่นทะเลที่ซัดเข้าฝั่ง ปลุกหญิงสาวที่กำลังหลับอยู่ในกอดแสนอบอุ่นของสามีให้ตื่นขึ้นมาเพียงขวัญกระพริบตาถี่ๆ ก่อนจะมองออกไปที่หน้าระเบียงห้อง แสงแดดที่พยายามส่องเล็ดลอดเข้ามามันทำให้เธอรู้ว่าหมดเวลาจะนอนต่อแล้ว"อือ เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งลุก ขอนอนต่ออีกหน่อย" โอนิกซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่งัวเงีย พร้อมกับใช้แขนแกร่งรั้งตัวของภรรยาให้นอนลงต่อกับเขา"คุณง่วงก็นอนต่อเถอะค่ะ ฉันจะไปดูลูก""ป่านนี้คงยังไม่ตื่นกันหรอก เมื่อวานเล่นหนักเลย" พูดงัวเงีย"แต่เช้าแล้วนะคะ คนอื่นๆ คงตื่นกันหมดแล้ว""อือ ก็ช่างคนอื่นสิ"สุดท้ายเพียงขวัญก็ต้องนอนต่อ เพราะแขนของโอนิกซ์ที่กอดเอาไว้รัดแน่นจนเธอขยับแทบไม่ได้ ส่วนตัวเขาก็หลับปุ๋ยไปต่อ ราวกับว่าไม่ได้หลับไม่ได้นอนมานาน...เวลาต่อมานิ้วเรียวเล็กกรีดกรายไปตามใบหน้าของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า ตั้งแต่หน้าผาก เลื่อนไปตามสันจมูกโด่ง จนถึงปากของเขา ผู้ชายที่หน้าตาดีมากๆ คนนี้ เธอได้มาครอบครองได้ยังไงกันนะเพียงขวัญ ทั้งหล่อ ทั้งแสนดี เสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ จะไม่ให้รักให้หลงได้ยังไงกัน แล้วรักไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ด้วยล่ะมารู้ต
สี่เดือนต่อมาโรงพยาบาลเอกชนเพียงขวัญเข้าห้องเตรียมพร้อมคลอดลูกแล้ว ท้องที่สองแล้วแต่เธอก็ยังไม่หายตื่นเต้นเลย มือของเธอนั้นเย็นเฉียบไปหมด แต่ในใจก็ยังอยากจะเห็นลูกเร็วๆ และก็แน่นอนว่าคนที่ตื่นเต้นมากกว่าเธอก็คือโอนิกซ์"เจ็บหรือเปล่า หืม?""นิดหน่อยค่ะ""อดทนหน่อยนะ เพื่อลูกของเรา""ค่ะ"เพียงขวัญพยักหน้าตอบกลับ ตอนนี้ยังไม่ได้เข้าห้องคลอดหรอก เพราะเพิ่งจะให้ยาไป และยังอยู่ในช่วงเตรียมคลอด แต่เมื่อไหร่ที่ยาออกฤทธิ์เต็มที่ก็จะถูกเข็นเข้าห้องคลอดทันทีโอนิกซ์จับมือที่เย็นเฉียบของภรรยาไว้แน่น พร้อมกับให้กำลังใจอยู่ข้างๆ ไม่ห่าง"ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะอยู่ข้างๆ เธอเอง""ขอบคุณนะคะ"...สิบนาทีต่อมาเพียงขวัญถูกพาเข้าห้องคลอด จากนั้นขั้นตอนการคลอดก็ดำเนินการไปเรื่อยๆ เหมือนกับตอนที่คลอดสองแฝดเลย ไม่เห็นอะไรเบื้องหน้า ทุกอย่างถูกปกคลุมไปด้วยผ้าสีเขียว จะเห็นก็แต่โอนิกซ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ"คุณนิค..""ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร""ลูกล่ะคะ พรีมกับเพิร์ซ""อยู่ข้างนอกน่ะ หมอไม่ให้เข้ามา ไม่ต้องห่วงมีเพื่อนอยู่ด้วย ตอนนี้กำลังรอเจอน้องๆ อยู่""อย่าไปไหนนะคะ""ครับ ไม่ไปไหนหรอกจะอยู่ตรงนี้ตลอดเลย สัญญาครับ
เวลาต่อมาบริษัทโอนิกซ์"มะม่วงห่าอะไรวะ! รสชาติจืดฉิบหาย!""เอ่อ...งั้นลองเป็นแบบสดดีมั้ยครับ""นี่ก็หวาน พวกมึงเนี่ย ฟังภาษาไทยไม่ออกหรือไงวะ บอกให้ซื้อมะม่วงเปรี้ยว มึงซื้อมะม่วงพวกนี้มาทำห่าอะไร!?" โอนิกซ์หงุดหงิดใส่ลูกน้องถึงขีดสุด เพราะลูกน้องดันซื้อของมาไม่ถูกใจ อยากกินมะม่วงเปรี้ยว แต่ที่ได้มาคือมะม่วงหวานและมะม่วงที่ไม่มีรสชาติ"ผมถามกับแม่ค้าแล้วนะครับ มะม่วงดองจะมีรสชาติเปรี้ยวเค็ม ส่วนมะม่วงสดก็จะมีรสชาติเปรี้ยวนำครับ ไม่หวานนะครับ""มึงก็ลองกินดิ จะได้รู้ แม่ง!!"พักนี้ลูกน้องเอาใจไม่ค่อยถูกเท่าไหร่เลย บางวันก็อารมณ์ดี แต่บางวันก็อารมณ์เสียถึงขั้นไม่พอใจอะไรซักอย่างเลย บางครั้งก็พาลทะเลาะกับของที่ไม่มีชีวิต โต๊ะเก้าอี้ กระดาษปากกา หรือแม้กระทั่งเอกสารต่างๆใช่แล้วล่ะ เขากำลังเข้าสู่ภาวะแพ้ท้องแทนภรรยา จากที่เพียงขวัญนั้นแพ้ท้องอยู่ไม่เท่าไหร่ คนที่เป็นต่อมาก็คือเขา น่าจะเป็นช่วงหลังจากกลับจากทะเล..ผ่านไปสักพัก"มีอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมถึงออกมาข้างนอกกัน" เพียงขวัญเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทของโอนิกซ์ ปกติสองคนนี้จะอยู่ตัวติดกับเขาตลอดเวลานี่นา"คุณเพียงขวัญ" สีหน้าของทั้งสองเหมือ
วันต่อมา"อือ อย่ากวนสิคะ ฉันจะนอน""ตื่นสายนะเรา โดนเอาแค่ไม่กี่ครั้งเอง""....." พอได้ยินอย่างนั้น เพียงขวัญก็ลืมตาตื่นขึ้นมาทันที ก่อนจะพยายามผละตัวออกมาจากเขา แต่ก็ยังไม่วายโดนเขาดึงกลับไปกอดอยู่เหมือนเดิม "ฉันจะลุกแล้วค่ะ""เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าอย่ากวน""ฉันจะไปหาลูก""ป่านนี้แล้ว ลูกคงออกไปเล่นกับคนอื่นแล้วล่ะ เธอก็รู้ เวลามาที่นี่ทีไร เรากลายเป็นหมาหัวเน่าตลอด""แต่ฉัน...""จะรีบไปไหนล่ะ มีคนคอยดูแลลูกอยู่แล้ว""ดะ เดี๋ยวคุณ อึก.."เป็นเพราะรั้งกันไปมาหรือเปล่านะ อยู่ดีๆ เธอก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมา จากที่ตื่นมาแล้วรู้สึกสดชื่น ก็รู้สึกหม่นไปหมด รู้สึกเหมือนมีลมร้อนปะทะหน้า เช้านี้นี่มันเป็นอะไรกัน"คะ คุณนิค ฉันรู้สึกแปลกๆ ปล่อยฉันก่อนค่ะ""เป็นอะไร?"เพียงขวัญหยัดกายลุกขึ้นมานั่งได้ครู่เดียว จู่ๆ เธอก็รู้สึกพะอืดพะอมจนต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันทีแหวะ! แหวะ!"เพียงขวัญ!""อืม...ฉะ ฉันโอเคค่ะ" เธอตอบเสียงแผ่ว เพราะไม่อยากให้เขาเข้ามาเห็นในสภาพนี้ เลย"เป็นอะไรไป?""......" เธอส่ายหัวเป็นคำตอบ ในตอนนี้ไม่มีความคิดอะไรอีกเลย ทุกอย่างมันมารวดเร็วจนเธอไม่ได้ตั้งรับสักนิด"กินอะไรไ
หลายเดือนต่อมา"ฮายนิค~""หวัดดีวานิล""สบายดีนะ""อืม สบายดี""สวัสดีครับคุณลุงนิค""หวัดดีครับตะวัน โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา"เพียงขวัญได้แต่ยืนมองหญิงสาวที่ลงเครื่องมาพร้อมกับเด็กน้อยรุ่นราวคราวเดียวกับลูกแฝดของเธอ ผู้หญิงคนนั้นเธอสวยมากดูดีมาก และก็พอจะรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครชื่ออะไร ที่ผ่านมาได้ยินแต่ชื่อ ไม่เคยเห็นตัวจริงสักที เธอดูดีและสวยกว่าที่คิดไว้ในหัวเยอะเลยการแสดงท่าทางสนิทสนมของทั้งสอง ไม่ได้ทำให้เพียงขวัญรู้สึกแย่แต่อย่างใด กลับกันเธอมองว่าเขาทั้งสองคนผูกพันกันมากกว่า ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากพี่น้องท้องเดียวกัน เธอไม่ได้หึง ไม่ได้อะไรเลย"สวัสดีค่ะคุณเพียงขวัญ""เอ่อ สวัสดีค่ะคุณวานิล ได้เจอตัวจริงสักทีนะคะ คุณสวยกว่าในรูปเยอะเลย""แหะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ"วานิล เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและดูดี แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าเธอนั้นค่อนข้างจะเข้าถึงยากยังไงไม่รู้สิหลังจากนั้นเธอก็ได้เจอกับวานิลอยู่บ่อยๆ จนพอจะได้รู้เรื่องราวต่างๆ ของเธอมาบ้าง เกี่ยวกับวานิลและลูก และผู้ชายที่เป็นพ่อของลูกเธอ และก็เข้าใจว่าเธอไม่ใช่คนเข้าถึงยากอะไรเลย แค่ต้องเข้มแข็ง เพื่อปกป้องห
สองเดือนต่อมา"นั่งดูอะไรอยู่" โอนิกซ์เอ่ยถาม เพราะเห็นภรรยานั่งจ้องอยู่กับอะไรบางอย่างมาพักนึงแล้ว"ใครก็ไม่รู้ค่ะ" เพียงขวัญตอบ ทำให้เขารีบเดินตรงมายังเธอทันที "เขาทักมาว่าอยากเจอ""รู้จักหรือเปล่า?""ไม่รู้จักค่ะ" เธอส่ายหน้า"บล็อคไปสิ น่าจะพวกนักข่าวที่ชอบทำข่าวเสียหาย""ใช่เหรอคะ?"ที่ถามแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อที่เขาพูดหรอกนะ แต่เรื่องของเธอและโอนิกซ์ถูกเปิดเผยไปตั้งนานแล้ว และมันก็ไม่ได้มีอะไรมากมายถึงขั้นนักข่าวจะต้องให้ความสนใจประหนึ่งเป็นข่าวใหญ่ระดับโลกเลยนี่นา เพราะเขาแค่ทำให้คนอื่นรู้ว่าเขาแต่งงานมีภรรยาและลูกแล้ว ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติของคนธรรมดามากๆ และที่ผ่านมาไม่สนใจใครก็เพราะเรื่องนี้"แล้วเธอจะคุยไปทำไม เป็นใครก็ไม่รู้จัก""เขานัดฉันออกไปเจอค่ะ""ห๊ะ?""เขานัดเจอที่ร้านอาหารEEค่ะ" เพียงขวัญบอก เป็นร้านอาหารที่เธอพอจะรู้จักอยู่แล้ว มันเป็นร้านใหญ่ ร้านหรู ดาราคนดัง เซเล็บคนรวย ต่างก็มาร้านอาหารนี้กันหมด เธอเองก็เคยไปอยู่เหมือนกัน"เพียงขวัญ...""บางทีเขาอาจจะอยากเจอฉันจริงๆ ก็ได้""เธอนี่ทำไมถึงไม่ฟังฉันเลยนะ ที่ฉันไม่อยากให้ไป เพราะมันอันตราย เพราะไม่รู้ว่าคนที่นัดเธ
เวลาต่อมาพอกลับถึงบ้านโอนิกซ์ก็ยังไม่ได้บอกกับเพียงขวัญว่าเรื่องนั้นเขาโกหกหรือว่าลูกน้องโกหก แต่ดูเหมือนว่าเพียงขวัญจะได้คำตอบแล้วผู้หญิงมักจะได้คำตอบก่อนมาตั้งคำถามเสมอ ซึ่งเขาอาจจะไม่รู้ ผู้หญิงร้ายได้มากกว่าที่เขาคิดไว้เยอะนะ"เพียงขวัญ เพียงขวัญ!" โอนิกซ์รีบเดินตามมาติดๆ วันนี้เธอเดินเร็วมากกว่าทุกวัน ปกติถ้ากลับบ้านมาพร้อมกัน เวลาเข้าบ้านก็จะเข้าพร้อมกัน แต่วันนี้พอลงจากรถเธอก็เดินเข้าบ้านทันที ไม่พูดไม่จาสักคำ จนเขาต้องรีบเดินตามมา"เป็นอะไร บอกหน่อยได้ไหม?" พูดด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนมาก เหมือนลูกหมาที่กำลังครางหงิงๆ อยู่ข้างขาเจ้านาย"เปล่าค่ะ""ฉันรู้...ว่าเธอโกรธเรื่องนั้น""ก็รู้ว่าฉันจะโกรธ ทำไมถึงไม่บอกตามตรงล่ะคะจะโกหกทำไม""คือว่า...""คือว่า...อะไรคะ? บอกไว้ก่อนนะ อย่าได้มาหาข้อแก้ตัวเชียว""ไม่ครับ ไม่แก้ตัว""งั้นจะให้คำตอบฉันได้หรือยังคะ?""....." เขาเงียบ แถมทำหน้าสลดแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน สีหน้าตอนนี้ถ้าลูกน้องมาเห็นคงอายตายเลยที่ผ่านมาเขาไม่ใช่เสือผู้หญิงก็จริง แต่เขาคือเสือที่ไม่กลัวใคร ทว่าตอนนี้กลับต้องมาแพ้ให้กับมนุษย์เมียซะงั้น"ขอโทษ ฉันโกหกเอง""ขอเหตุผลค่
หลายวันต่อมาบริษัทของโอนิกซ์"เอาอีกแล้ว มาทำงานแต่นั่งยิ้มอีกแล้ว""นายแอบสูบกัญชามาหรือเปล่าวะ?""นั่นดิ คนอะไรนั่งยิ้มกับผนังห้อง"ก่อนหน้าที่เขาจะไปพักร้อนก็ว่าหนักแล้วนะ กลับมาหลังจากไปพักร้อนหนักมากกว่าเดิมอีก นั่งยิ้มกริ่ม บางครั้งก็หัวเราะคนเดียว อาการเข้าขั้นเป็นหนักแล้วล่ะเจ้านายคนนี้"เอ่อนายครับ วันนี้มีนัดคุยงานข้างนอกนะครับ""เออ รู้แล้ว!" พูดเหมือนไม่พอใจเท่าไหร่นัก เพราะหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะคนกำลังอารมณ์ดีเขากำลังนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านพัก นึกถึงการกระทำของภรรยา เพราะไม่เคยเห็นเธอทำแบบนั้นมาก่อนเลยแหงล่ะ ปกติเรื่องบนเตียงเขาจะเป็นฝ่ายนำตลอด มันเป็นครั้งแรกเลยที่เธอกล้าทำอย่างนั้น"อาการเข้าขั้นหนักแล้วว่ะกูว่า""เมื่อกี้ยังจะกินหัวเราอยู่เลย แต่อยู่ๆ ก็ไปนั่งยิ้มแล้ว"ลูกน้องอดไม่ได้ที่จะพูด มันเป็นอาการคลั่งรักที่ไม่เข้าใจเอาซะเลย มองคนอื่นเนี่ยสายตาเหมือนจะฉีกเป็นชิ้นๆ แต่เวลาที่ได้นั่งอยู่กับตัวเองเหมือนคิดอะไรกลับยิ้มเหมือนคนบ้า"พวกมึงสองคน อยากโดนสั่งให้วิ่งรอบบริษัทอีกสัก 20 รอบหรือไง?""ปะ เปล่าครับ""นายครับ""อะไร?" พูดเสียงเข้ม ตานี่ดุเลย ทำหน้า
ฟึ่บ ฟุ่บ ฟั่บ"เดี๋ยวๆ ทำอะไรเนี่ย""อยู่นิ่งๆ เถอะน่า"เพียงขวัญพูดข่มเสียงใส่เพราะไม่อยากให้เขาดิ้น ก่อนจะหยิบผ้าเส้นยาวๆ มามัดข้อมือของเขาไว้แน่น"อะไรกัน ฉันทำอะไรผิด ทำไมเธอถึงมามัดกันล่ะ?""....." เพียงขวัญไม่ได้ตอบอะไร เธอนั่งอยู่บนอกของเขา ก่อนที่จะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของเขาออก การกระทำของเธอนั้น ทำเอาเขาถึงกับใจสั่นไม่หยุดในใจได้แต่ตั้งคำถามว่าเธอกำลังทำอะไรกันแน่ คิดจะทำแบบนั้นกับเขางั้นเหรอ เธอเนี่ยนะจะเป็นฝ่ายทำเขาก่อน"อืม...ทะ ทำอะไรเพียงขวัญ""เงียบปากไปเลยน่า"ร่างบางขยับตัวอยู่บนอกของเขาเหมือนกำลังหาที่นั่งให้เหมาะกับตัวเอง จนกระทั่งขยับเคลื่อนร่างกายลงไปนั่งบนขาของเขา ตรงนั้นมันสัมผัสเข้ากับก้นนุ่มๆ พอดี รู้สึกได้ถึงความแข็งของแก่นกายใหญ่ ที่เหมือนจะมีปฏิกิริยาตอบโต้ขึ้นมาแล้ว"ซี๊ดอ่าส์ จะทำเองเหรอ?""ถามหารางวัลไม่ใช่เหรอ ก็กำลังจะมอบให้นี่ไง"เรื่องบ้านที่เขายกให้เธอ เขาถามหารางวัล เธอเองก็ถามแล้วว่าเขาอยากได้อะไร แต่ก็ไม่ได้มีการตอบกลับเลย แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีทุกอย่างแล้ว เธอไม่จำเป็นต้องซื้ออะไรให้ด้วยซ้ำ และถ้าให้เดาเขาคงอยากจะได้รางวัลแบบนี้มากกว่าโอนิกซ์
วันต่อมา"อือ...เช้าแล้วเหรอ" เพียงขวัญตื่นขึ้นมาด้วยสภาพที่งัวเงีย หมดเรี่ยวแรง และตื่นสายผิดปกติเลย"เช้าแล้ว แต่ถ้ายังง่วงอยู่ ก็นอนต่อเถอะ""อือ..."ไม่รู้ว่าผล็อยหลับไปอีกรอบตอนไหน รู้สึกเหมือนตัวเองตื่นขึ้นมาแล้ว แต่พอหลับตาก็หลับยาวไปอีกรอบเลยจนกระทั่งได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งจริงๆ ก็ตอนเกือบจะเที่ยงแล้ว"อือ...เวียนหัวชะมัดเลย" เพียงขวัญบ่นพึมพำขณะที่กำลังเดินออกมาจากห้องนอน ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ซึ่งโอนิกซ์เองก็นั่งอยู่ไม่ไกลเช่นกัน"ตื่นละเหรอ หลับสบายหรือเปล่า?""อือ อากาศดีแฮะ ไม่ร้อนเลย""บรรยากาศบนเขา ก็เป็นแบบนี้แหละ""ทำอะไรอยู่ กินข้าวแล้วหรือไง?""เรียบร้อยแล้ว เธอล่ะหิวหรือเปล่า ยังมีโจ๊กอยู่ในตู้นะ""อือ...ยังไม่ค่อยหิวอ่ะ""หิวก็บอกละกัน จะได้ไปอุ่นให้""อื้อ.."เป็นเพราะเปลี่ยนเวลานอนหรือไง ตื่นมาถึงได้งัวเงียขนาดนี้ กว่าจะได้นอนก็คงเกือบเช้า ไม่แปลกใจเลยที่เธอมาตื่นเอาเวลานี้"ทำอะไรอยู่""ทำงานน่ะ""???" บอกว่าจะมาพักผ่อนแท้ๆ สั่งไม่ให้เธอทำงานดิบดี แต่ตัวเองกลับมานั่งจ้องอยู่กับหน้าจอแล็ปท็อปเนี่ยนะ"เธอชอบที่นี่หรือเปล่า""ชอบสิ บรรยากาศดี เงีย