เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 718
บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 719
เสิ่นหยินอู้คิดว่าตัวเองฟังผิดไปคำพูดก่อนหน้านั้นพอเข้าใจได้ แต่คำพูดหลังจากนั้น เขามีความคิดแบบไหนถึงได้พูดออกมา?"เข้ามานอนในห้องฉัน? คุณรู้ตัวเองว่ากำลังพูดอะไรอยู่หรือเปล่า?"เสิ่นหยินอู้มองเขาอย่างหมดคำพูด "คุณคิดหรอว่าฉันเซ็นสัญญานั้นแล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างเราจะกลับไปเหมือนเดิม?""ไม่ใช่" ฉินเย่ก้มหน้าลง พูดด้วยเสียงเบาๆ "ก็แค่โดนน้ำเย็นมานาน อากาศข้างนอกมันหนาว" "ถ้าหนาวก็ห่มผ้าห่มสิ?" พูดจบ เสิ่นหยินอู้ก็หันไปเปิดตู้ ตั้งใจจะหยิบผ้าห่มอีกผืนให้เขา แต่เมื่อเปิดตู้ก็พบว่ามันว่างเปล่าเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดคิด เธอจึงเตรียมผ้าห่มไว้เพียงแค่ผืนเดียว ซึ่งผ้าห่มผืนนั้นเธอได้ให้ฉินเย่ไปแล้ว ถ้าผ้าห่มนั้นยังไม่พออีกล่ะก็...... เสิ่นหยินอู้จึงหันกลับมาอย่างไม่พอใจ แล้วส่งผ้าห่มของตัวเองให้เขา"นี่ เอาไป ผ้าห่มสองผืนน่าจะพอแล้วนะ? ตอนนี้จะตีสามแล้ว ถ้าคุณยังมารบกวนฉันอีก ฉันจะไล่คุณออกไป" ฉินเย่มองดูเธอที่อุ้มผ้าห่มออกมาจากเตียงของเธอเอง จึงไม่ได้รับไว้ "ไม่ต้องแล้ว แค่นี้ก็พอ" พูดจบ เขาก็หันหลังเดินออกไป เสิ่นหยินอู้"......"ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา! เธอไม่อยากยุ่
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 720
เขาจับข้อมือขาวเรียวของเธอ “ผมจะทำดีกับคุณมากๆ คุณอยากได้อะไรก็จะให้ทุกอย่าง แม้แต่ชีวิตก็ให้ได้ โอเคไหม?” เสิ่นหยินอู้ทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ยื่นมือไปแตะหน้าผากของเขา พบว่าไข้ลดลงบ้างแล้ว แต่เขายังไข้ขึ้นจนถึงกับพูดเรื่องจะให้ชีวิตได้เลยหรอ “ไม่โอเค” เสิ่นหยินอู้ปฏิเสธเขาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ ในขณะที่เช็ดตัวให้เขาไปด้วยเมื่อเช็ดไปถึงด้านหลังแขน เสิ่นหยินอู้คิดสักพักแล้วพูดกับเขา “ยกมือขึ้น แล้วพลิกตัว ฉันจะเช็ดหลังให้” ถ้าเขาไม่ตื่น เธอก็คงจะทำเองได้ แต่ในเมื่อเขาตื่นแล้ว ก็ให้เขาพลิกตัวเอง เธอจะได้ไม่ต้องเปลืองแรงพอพูดจบ เห็นเขานิ่งไม่ขยับ เสิ่นหยินอู้จึงเร่ง “เร็วๆ หน่อย” ฉินเย่ที่นอนนิ่งอยู่จึงยกมือขึ้น แต่แทนที่เขาจะพลิกตัว เขากลับใช้มือโอบรอบคอของเธอ แล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแรง “อ๊ะ” เสิ่นหยินอู้ร้องออกมาด้วยความตกใจ ผ้าขนหนูในมือหลุดร่วงลงพื้น ร่างกายทั้งตัวของเธอพลัดตกลงสู่อ้อมกอดของเขายังไม่ทันที่เธอจะตั้งสติได้ คางของเธอก็ถูกจับไว้ และทันใดนั้นก็มีลมหายใจอุ่นๆ เข้ามาใกล้เธอ ในพริบตา หน้าผากของทั้งสองชนกัน อยู่ใกล้ชิดกันมากจนไม่มีช่องว่าง“ทำไม
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 721
จูบเสร็จก็ล้มพับไปเลย? ริมฝีปากยังรู้สึกได้ถึงความร้อนของเขาอยู่เลย แถมยังบวมขึ้นเล็กน้อย แต่คนที่ทำเรื่องนี้เมื่อครู่กลับนอนนิ่งไม่ขยับอยู่บนโซฟา เสิ่นหยินอู้หรี่ตาลง มองใบหน้าหล่อเหลาของฉินเย่ ไม่ล้มตอนแรก ไม่ล้มตอนหลัง แต่พอเธอผลักเท่านั้นแหละก็ล้มเลย?เสิ่นหยินอู้ยื่นมือไปตบแก้มเขาเบาๆ "อย่ามาแกล้งเลย ตื่นขึ้นมา" แต่คนที่ถูกตบกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไร เสิ่นหยินอู้แตะหน้าผากของเขาแล้วพบว่าเขาไข้ขึ้นอีกแล้วไม่ใช่ว่าเมื่อกี้จูบกันรุนแรงไปจน...... พอนึกถึงท่าทางของเขาที่ดูมีอารมณ์เมื่อครู่ ถ้าเขาไม่เป็นลมไปซะก่อน เกรงว่าคืนนี้เธออาจจะถูกเขากินจนหมดตัว เสิ่นหยินอู้กัดริมฝีปากเบาๆ รู้สึกเสียใจในใจทำไมตอนหลังเธอถึงได้......ยอมเขานะ? ทันใดนั้น คำพูดของโจวชวงชวงที่ว่าเธอยังชอบเขาอยู่ก็ผุดขึ้นมาในหัวของเสิ่นหยินอู้หรือว่าเธอจะเป็นอย่างที่โจวชวงชวงบอกจริงๆ ว่ายังชอบเขาอยู่?เพียงชั่วขณะเดียว สีหน้าของเสิ่นหยินอู้ก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา－วันรุ่งขึ้น"ลุงเย่มู่ ลุงเย่มู่"ฉินเย่ตื่นขึ้นมาท่ามกลางเสียงเรียกของเด็กน้อย ลืมตาขึ้นมาก็เห็นเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งกำลังใช้มือน้อยๆ พยาย
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 722
มีแค่บางฉากเท่านั้นที่เขาจดจำได้อย่างชัดเจน เช่น ตอนที่เธอปิดประตูใส่เขา แล้วกลับมาเปิดให้เขาเข้าไป หรือตอนที่เธอหยิบผ้าห่มจากเตียงมาให้เขา แต่เขาไม่รับ และยังมี ตอนที่เขาจูบหน้าผากเธออย่างสั่นเทา แล้วก็......ตอนที่ทั้งสองคนกอดรัดและจูบกัน จูบที่เร่าร้อน...... ภาพเหล่านี้ผุดขึ้นในหัวของฉินเย่หมุนวนไม่หยุด ทำให้หัวใจของเขาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉินเย่ค่อยๆยกมือขึ้นสัมผัสริมฝีปากบางของตัวเองริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มสวยงาม เมื่อคืนเขารู้สึกได้ว่า เธอตอบรับจูบของเขา นั่นหมายความว่า เธอไม่ได้เกลียดเขามากขนาดนั้น ใช่ไหม? แค่คิดแบบนี้ ฉินเย่ก็รู้สึกดีขึ้น อาการปวดหัวและเจ็บที่อกก่อนหน้านี้ก็หายไปหมดเสิ่นหยินอู้ เสิ่นนั่วนั่ว...... เขาตัดสินใจไว้แล้วว่า ถ้าเธอแสดงออกมาสักนิด ถึงแม้จะแค่นิดเดียวก็ตาม เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไป เหมือนอย่างตอนนี้ เพราะเขาได้รับรู้ความรู้สึกจากเธอแล้วจริงๆ หลังจากที่ฤทธิ์ยาหมดลง ร่างกายก็อ่อนแรงและรู้สึกไม่สบายตัวหลังจากอาบน้ำเย็น แม้ว่าฉินเย่จะลุกขึ้นมานั่งและไอหลายครั้ง แต่เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ใจของเขาก็รู้สึ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 723
เสิ่นหยินอู้มองการกระทำของเขา คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน"คุณจะทำอะไร?" เขาไม่ตอบ เดินเข้าไปใกล้เธออีกสองก้าว เสิ่นหยินอู้เห็นดังนั้นก็ถอยไปตามสัญชาตญาณ ฉินเย่เห็นแบบนั้นก็ไม่หยุด กลับยิ่งก้าวเข้าใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งหลังของเสิ่นหยินอู้ชนกับตู้ข้างประตู เธอจึงต้องเอนตัวเล็กน้อยเพื่อเว้นระยะห่างมือใหญ่ทั้งสองข้างวางลงที่เอวของเธออย่างแผ่วเบา ฉินเย่จ้องเธอด้วยสายตาเคร่งขรึม"ในเมื่อคุณไม่รั้งให้ผมอยู่ ผมก็ต้องอยู่เองแล้วล่ะ"เสิ่นหยินอู้ "......" เขาหน้าหนาเกินไปจริงๆ ในขณะที่เธอกำลังครุ่นคิด มือของเขาที่วางอยู่ที่เอวของเธอค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปอีกนิด เสิ่นหยินอู้เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรู สายตาของเธอเบิกกว้าง"คุณจะทำอะไร?" ฉินเย่ก้มหน้าหัวเราะเบาๆที่ซอกคอของเธอ ลมหายใจร้อนๆของเขาพ่นออกมาที่ลำคอของเธอ ทำให้เธอรู้สึกจั๊กจี้จนทนแทบไม่ไหว"นั่วนั่ว" เขาเรียกชื่อเล่นของเธอด้วยเสียงต่ำ "ผมค้นพบบางอย่างที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน เพราะงั้นผมจะไม่ไปไหน" ไม่เพียงแค่ไม่ไป เขาจะยิ่งตามติดเธอมากขึ้น เมื่อพูดจบ ฉินเย่ก็ปล่อยมือออก "ไปกันเถอะ ไปกินข้าวเช้ากัน" เสิ่นหยินอู้ยืนอยู่ตรงนั้นค
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 724
เขากำลังจะไปทำเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่า? ไม่นาน เสิ่นหยินอู้ก็นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาตกหลุมพราง เขาจะไปสะสางกับเจียงฉูฉู่หรือเปล่า? ก่อนอื่น เขาจะกล้าจัดการคนที่เคยช่วยชีวิตตัวเองไหม? แต่ก่อนเจียงฉูฉู่เคยช่วยเธอไว้ และเธอก็ตอบแทนบุญคุณมาตลอดห้าปี แถมยังยอมตกลงตามเงื่อนไขมากมาย และไม่ต้องพูดถึงว่าเจียงฉูฉู่ยังเคยช่วยชีวิตฉินเย่ไว้ด้วย แล้วเขาจะตอบแทนบุญคุณยังไงถึงจะหมด? น่าเสียดายที่เรื่องบุญคุณ ไม่ใช่แค่ให้เงินแล้วจะจบได้ ในขณะที่เธอกำลังคิด จู่ๆ ร่างของคนคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอ ก่อนที่เธอจะทันได้ตั้งตัว เขาก็ก้มตัวลงและจูบที่หน้าผากขาวๆ ของเธอ เสิ่นเหมิงเหมิงเห็นแบบนั้น ก็รีบยกมือขึ้นมาปิดตาตัวเองทำท่าทางเขินอาย ส่วนเสิ่นซือเหนียนนั้นก็ตกตะลึงค้างอยู่กับที่ ไม่คิดเลยว่าผ่านไปแค่คืนเดียว ความสัมพันธ์ระหว่างแม่กับลุงเย่มู่จะพัฒนาไปเร็วขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เสิ่นซือเหนียนที่ตกตะลึง แต่เสิ่นหยินอู้เองก็ชะงัก เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่าฉินเย่กำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อคืนเขาจูบเธอแล้วก็สลบไป พอตื่นขึ้นมายังกล้าจูบเธอต่อหน้าลูกสองคนอีก? เขาบ้าหรือเป็นเธอเองที่บ้ากันแน่?ฉินเย่จ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 725
ถ้าเป็นเพราะลืมบอกก็คงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้กลับเป็นเพราะกลัวว่าเธอจะเสียใจเลยไม่บอก เรื่องนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นไปอีก ลูกที่เธอเลี้ยงดูมาอย่างดี กลับถูกคนอื่นพูดจาไม่ดีใส่ และเจ้าตัวน้อยสองคนนี้ก็ยังคอยคิดถึงเธออยู่เสมอ เมื่อคิดแบบนี้ น้ำตาของเสิ่นหยินอู้ก็เอ่อล้นออกมาแต่เสิ่นเหมิงเหมิงกลับพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวังว่า "แต่ว่าหม่ามี๊คะ ตอนนี้เราไม่ต้องกังวลแล้วค่ะ หนูกับพี่ชายกำลังจะมีพ่อแล้ว ถ้าครูพูดไม่ดีเกี่ยวกับหนูกับพี่ชายอีก หนูก็จะให้พ่อไปไล่คนไม่ดีออกไปค่ะ" เด็กตัวเล็กๆ ก็มีความคิดที่ไร้เดียงสาเสมอ ความจริงแล้วเสิ่นหยินอู้รู้ดีว่า เจ้าตัวน้อยสองคนนี้แค่กลัวว่าจะทำให้เธอลำบาก จึงคิดถึงเธอในทุกๆ เรื่อง และเก็บเรื่องนี้ไว้ไม่บอกเธอ ทั้งที่พวกเขายังเด็กขนาดนี้ แต่กลับเป็นแบบนี้แล้ว แล้วต่อไปล่ะ? ในช่วงเวลาที่พวกเขาเติบโตขึ้น ถ้ายังเจอเรื่องแบบนี้อีก พวกเขาจะต้องคิดถึงเธอทุกครั้งและอดทนต่อความรู้สึกไม่ดีแบบหรือเปล่าตอนที่เธอยังเด็ก เธอก็เคยได้รับความเจ็บปวดแบบนี้มาก่อน เพียงแต่ตอนนั้นคนที่ถูกโจมตีคือแม่ของเธอ แม้ในตอนนั้นเธอจะมีฉินเย่คอยปกป้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 726
ที่แท้แล้วเจียงฉูฉู่ก็กินยาเข้าไปด้วย เมื่อวานหลังจากวิ่งตามฉินเย่ออกไป ยาก็เริ่มออกฤทธิ์ขณะเธออยู่บนถนน จากนั้นก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งผ่านมาเห็นเข้า เห็นเธอเดินเซไปมาเลยคิดว่าเธอเมา จึงเข้ามาช่วยพยุงเพื่อจะพาเธอกลับบ้าน แต่พอเข้ามาช่วยก็ถูกเจียงฉูฉู่เกาะตัวไว้ หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไปเปิดห้องพักด้วยกัน เมื่อเจียงฉูฉู่ตื่นขึ้นมา จะเสียใจมันก็สายเกินไปแล้ว เธอโทรหา พ่อแม่ของเธอ อยากจะปิดเรื่องนี้ไว้ ไม่อยากสานสัมพันธ์อะไรต่อกับผู้ชายคนนั้นอีก แต่ผู้ชายคนนั้นกลับเป็นคนที่มีชื่อเสียงในเจียงเฉิง แถมเขายังเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ และต้องการรับผิดชอบต่อเจียงฉูฉู่ พ่อแม่ของเจียงฉูฉู่ไม่อยู่ที่เจียงเฉิง จึงต้องให้ญาติมาดูแลเรื่องนี้แทน แต่ข่าวก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วเหมือนติดปีก ตระกูลเจียงไม่สามารถปิดข่าวไว้ได้ เพียงเช้าวันเดียว ทุกคนก็รู้เรื่องของเจียงฉูฉู่กับชายคนนี้แล้ว ในกลุ่มสังคมก็พูดถึงเรื่องนี้กันอย่างสนุกสนาน หยอกล้อเจียงฉูฉู่กันไม่หยุด"เจียงฉูฉู่นี่ไม่ใช่ว่าเคยคบกับประธานฉินหรอกเหรอ ก่อนหน้านี้ยังมีข่าวว่าเธอเร่งรีบจะหมั้น แล้วทำไมถึงไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นได้เร
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 910
โม่ไป๋เดินเข้ามาและพยุงเสิ่นหยินอู้ขึ้น"ตื่นก็ดีแล้ว มีตรงไหนรู้สึกไม่สบายไหม?"เสิ่นหยินอู้มองคนตรงหน้า รู้สึกว่าคนนี้ดูแปลกหน้า แต่เขากลับโอบเธอไว้ และท่าทางกับสายตาดูห่วงใยเธอมาก แต่......เธอไม่รู้จักเขาเลย"คุณคือ......?" คำถามแรกของเธอทำให้โม่ไป๋ถึงกับชะงัก"หืม?" โม่ไป๋คิดว่าตัวเองคงฟังผิด เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ถามว่าเขาเป็นใคร? แต่คำถามต่อมาของเสิ่นหยินอู้ ทำให้เขาเข้าใจอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ฟังผิด "คุณคือใคร?" เสิ่นหยินอู้ถามอีกครั้ง คราวนี้น้ำเสียงฟังดูชัดเจนขึ้น และสายตาที่มองโม่ไป๋เต็มไปด้วยความสงสัย ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังหันไปมองคนรอบข้างแล้วถามว่า "พวกคุณคือใคร?"ทุกคน "......" เธอไม่รู้จักพวกเขาก็ไม่เป็นไร เพราะพวกเขาไม่เคยพบหน้าเธอมาก่อน และรู้แค่ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่คุณโม่ไป๋ชอบก็พอแล้ว แต่ทำไมผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่รู้จักคุณโม่ไป๋เลย?เมื่อเห็นบาดแผลบนหน้าผากของเธอ มีหนึ่งคนพูดขึ้นอย่างเผลอๆ ว่า "เธอคงไม่ได้หัวกระแทกจนจำคุณโม่ไป๋ไม่ได้หรอกนะ?"คนข้างๆ "ไม่หรอกมั้ง? แค่กระแทกทีเดียวก็ความจำเสื่อมเลย? เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้จริงเหรอ?"
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 909
แต่หลังจากที่เขาพูดว่าตัวเองทำผิดแล้ว ดูเหมือนโม่ไป๋จะไม่ได้ฟังคำสารภาพของเขาเลย เขายืนอยู่ตรงนั้น สายตาจับจ้องอยู่ที่เสิ่นหยินอู้ที่นอนอยู่บนเตียง หมอกำลังตรวจอาการของเสิ่นหยินอู้ หลังจากตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว หมอก็ถอดแว่นออก แล้วพูดกับโม่ไป๋ว่า “คุณโม่ ดูเหมือนคุณผู้หญิงท่านนี้จะมีแค่แผลที่ผิวเผินเท่านั้น ส่วนอื่นๆ ไม่น่ามีปัญหาอะไรครับ” เมื่อเกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ได้ยินหมอบอกว่าเสิ่นหยินอู้มีแค่บาดแผลที่ผิวเผิน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที ยังดีที่เป็นแผลแค่ที่ผิวเผิน ถ้าเธอได้รับบาดเจ็บรุนแรงกว่านี้ เกรงว่าเขาคงไม่รอดชีวิตจากความโกรธของโม่ไป๋ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าผลักแค่นั้นไม่น่าเป็นอะไร แต่กลับกลายเป็นว่าผู้หญิงคนนี้บอบบางมาก แค่ผลักนิดเดียวก็น็อกหมดสติไปได้"แต่ว่า......" ไม่คิดเลยว่าหมอจะเปลี่ยนคำพูดขึ้นมาทันทีโม่ไป๋ที่ยังคงกังวล ได้ฟังก็ขมวดคิ้วขึ้นทันที "แต่ว่าอะไร?""แต่ว่าสิ่งที่ผมตรวจได้ตอนนี้มีแค่แผลภายนอกเท่านั้น เนื่องจากคุณผู้หญิงได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ ควรพาไปโรงพยาบาลเพื่อทำการตรวจสอบเพิ่มเติมเมื่อเธอตื่นแล้วครับ"เมื่อได้ยิน โม่ไป๋ก็เข้าใจสิ่งที่หมอหมา
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 908
"พี่โม่ไป๋ ฉัน......""ออกไปให้พ้น!" เขามักจะอบอุ่นอ่อนโยนเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ ในสายตาของหรงเค่ออิน โม่ไป๋ก็เป็นตัวแทนของสุภาพบุรุษมาโดยตลอด ดังนั้นวันนี้ที่เขาเปลี่ยนสีหน้าและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ทำให้หรงเค่ออินตกใจกลัว เธอยืนตะลึงมองโม่ไป๋อยู่สักพักกว่าจะได้สติ แล้วจึงหันหลังวิ่งออกไป พอหันมาก็เจอเกาอวี่ที่พาหมอกลับมา เกาอวี่เห็นหรงเค่ออินมีสีหน้าลำบากใจเดินออกไป คาดว่าเธอคงไม่ได้รับการต้อนรับที่ดีจากโม่ไป๋ ทำให้เขาเองก็พลอยกังวลไปด้วยเมื่อเข้าไปข้างใน เขาไม่กล้าพูดอะไรที่มากเกินความจำเป็น ได้แต่พูดประเด็นหลักว่า "คุณโม่ หมอมาถึงแล้วครับ""เข้ามาดูหน่อย ว่าเธอบาดเจ็บตรงไหนบ้าง?"หมอเข้ามาตรวจดูอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อเห็นบาดแผลที่หน้าผากก็รีบทำแผลให้เธอ แล้วพูดว่า "ดูจากแผลนี้ น่าจะเป็นมาสักพักแล้วครับ" เมื่อโม่ไป๋ได้ยินก็หรี่ตาลงท่าทางอันตราย รังสีรอบตัวก็เย็นเยือกขึ้นอีกหลายเท่า เกาอวี่ถึงกับหดตัวด้วยความหวาดกลัว เขาคิดว่าโม่ไป๋จะตำหนิเขา แต่เปล่าเลย โม่ไป๋แค่เตือนหมอให้ตรวจเสิ่นหยินอู้อย่างละเอียด แล้วค่อยหันมามองเขา"มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"เมื่อได้ยิน เกาอ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 907
หรงเค่ออินกับเกาอวี่ที่เดินตามหลังโม่ไป๋เข้ามา พอเห็นภาพนี้ก็หน้าถอดสี ทั้งสองคนสบตากัน "ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"ทางด้านโม่ไป๋ที่อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นมา แสดงสีหน้าเย็นชาแล้วพูดว่า "ติดต่อให้หมอมาที่นี่ด่วน" แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พอเห็นเธอนอนอยู่บนพื้น ทุกความรู้สึกในใจเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความกังวลทันที เขาไม่มีอารมณ์อื่นใด นอกจากความเป็นห่วงและกลัวว่าเธอจะเป็นอะไร ปฏิกิริยาแรกของเขาคืออุ้มเธอขึ้นแล้วให้เกาอวี่ไปตามหมอ จากนั้นอุ้มเสิ่นหยินอู้วางลงบนเตียงนุ่มอย่างระมัดระวัง เกาอวี่ไปตามหมอ ส่วนหรงเค่ออินยังอยู่ที่นี่จากนั้นเธอก็ได้เห็นกับตาตัวเองว่าโม่ไป๋อุ้มเสิ่นหยินอู้ขึ้นเตียงด้วยท่าทางเอาใจใส่และระมัดระวังแค่ไหน ในใจเธอเต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา เธอรู้จักโม่ไป๋มานานขนาดนี้ แต่ไม่เคยเห็นพี่โม่ไป๋ดีกับผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้ มีสิทธิ์อะไรถึงได้รับการปฏิบัติเป็นพิเศษจากพี่โม่ไป๋? พี่โม่ไป๋ชอบผู้หญิงคนนี้จริงๆ เหรอ? คิดได้แบบนั้น หรงเค่ออินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองโม่ไป๋ กัดริมฝีปากตัวเองแล้วถาม "พี่โม่ไป๋ พี่ชอบเธอเหรอคะ?" โม่ไป๋เหมือนจะไม่ได้ยิน
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 906
พูดจบ เธอก็ปล่อยมือเกาอวี่ทันที จากนั้นวิ่งไปทางประตู "พี่โม่ไป๋! กลับมาแล้วเหรอคะ?"พอโม่ไป๋เดินเข้าประตูมาถอดเสื้อคลุมส่งให้คนใช้เสร็จ เขาก็เห็นหรงเค่ออินที่วิ่งเข้ามาหา ดวงตาเรียวยาวของเขาหรี่ลงทันที "หรงเค่ออิน? เธอมาที่นี่ได้ยังไง?" ท่าทีเย็นชาของเขาทำให้หรงเค่ออินหยุดชะงักอยู่ตรงหน้าเขา น้ำเสียงที่เขาพูดกับเธอเย็นชาสุดๆ ทำให้ใจของหรงเค่ออินชาไปครึ่งหนึ่ง เธอตัวเกร็งเล็กน้อยแล้วพูดเบาๆ ว่า "ฉัน ฉันคิดถึงพี่ ก็เลยมาหาค่ะ" แต่น่าเสียดายที่สายตาที่โม่ไป๋มองเธอเหมือนมองคนแปลกหน้า พอฟังเธอพูดจบ เขาก็พูดด้วยเสียงเย็นชา "ใครก็ได้ พาหรงเค่ออินกลับไปที" เกาอวี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พยักหน้ารับ"ได้ครับ คุณโม่""ไม่!" หรงเค่ออินรีบขัดขึ้น "พี่โม่ไป๋ เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันอุตส่าห์ลางานมาเจอพี่ นี่พี่รังเกียจฉันขนาดนั้นเลยเหรอ?"เห็นได้ชัดว่าตอนนี้โม่ไป๋ไม่ได้สนใจเธอเลย แม้จะฟังที่เธอพูดไปแล้ว ในใจของเขาก็ไม่มีความรู้สึกใดๆ กลับตอบอย่างเย็นชาว่า "ฉันไม่มีเวลาต้อนรับเธอตอนนี้ เธอกลับไปก่อน ไว้โอกาสหน้าค่อยมาใหม่" พูดจบ โม่ไป๋ก็เดินตรงไปที่ชั้นบนทันที เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 905
หรงเค่ออินที่ตัดสินใจได้แล้วก็ดีใจเหมือนลิงโลดในใจ ก่อนจะหันมาถามว่า "พี่เกาอวี่ ตอนนี้พี่โม่ไป๋อยู่ที่ไหน เขาจะกลับมาเมื่อไหร่?""คุณโม่ไป๋กำลังทำธุระสำคัญอยู่ครับ คงจะกลับมาช่วงค่ำ คุณหรงจะอยู่ทานข้าวเย็นที่นี่เลยไหมครับ?" หรงเค่ออินพยักหน้า "ได้ค่ะ งั้นฉันจะอยู่ทานข้าวที่นี่ด้วยเลย" พูดจบ เธอก็เหมือนนึกอะไรได้ หันไปมองห้องที่ล็อกอยู่พร้อมกับแค่นเสียง"ที่นี่......พี่โม่ไป๋คงไม่ได้มานานแล้วสินะ? ตอนนี้ดันกลับมาได้เพราะผู้หญิงคนนั้นเหรอ?" ยิ่งคิด หรงเค่ออินก็ยิ่งโกรธ อยากให้แรงที่ใช้ผลักเธอตอนนั้นมากกว่านี้ เธอน่าจะสั่งสอนอีกฝ่ายให้มากกว่านี้ ช่างเถอะ ถ้าหากเธอพักอยู่ที่นี่บ่อยๆ โอกาสที่จะจัดการผู้หญิงคนนั้นยังมีอีกเยอะหรงเค่ออินที่จะอยู่ต่อ ก็ให้เกาอวี่สั่งคนในบ้านมาจัดห้องให้ แล้วให้ส่งกระเป๋าของเธอมาที่นี่ จากนั้นเธอก็พักอยู่ที่นี่เลย โดยที่ห้องของเธอเป็นห้องที่ใกล้กับโม่ไป๋ เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็ผ่านไปแล้วสามชั่วโมง หรงเค่ออินนอนอยู่บนเตียงใหญ่สักพัก ก่อนจะเดินออกไปถามเกาอวี่"ว่าแต่ ผู้หญิงที่พี่โม่ไป๋พากลับมา ได้สร้างความวุ่นวายอีกหรือเปล่า?"เกาอวี่ที่มัว
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 904
ถึงแม้ว่าเกาอวี่จะไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ที่มีผลกระทบต่อโม่ไป๋ แต่เขาก็ไม่กล้าลงมือกับเธอ เขาไม่คิดว่าหรงเค่ออินจะยื่นมือผลักเธอเข้าไปแล้วปิดประตู “คุณหรง......”หรงเค่ออินเงยหน้าขึ้นมองเขา “อะไรล่ะ? คุณไม่ได้บอกเหรอว่าเธอไม่อยากเข้าไป? งั้นฉันก็เลยใช้วิธีที่ง่ายที่สุดให้เธอเข้าไปไง พี่โม่ไป๋บอกไว้ไม่ใช่เหรอว่าไม่ให้เธอหนีไปไหน? ทำไมยังไม่รีบล็อกประตูอีก?” เกาอวี่นิ่งไปสักพักก่อนจะยิ้มออกมา“คุณหรงพูดถูก ผมจะล็อกประตูเดี๋ยวนี้” ทั้งสองคนเข้ากันได้ดี ล็อกประตูอย่างรวดเร็วแล้วจากไปตอนที่จากไป ทั้งคู่ก้าวเท้าออกไปอย่างสบายใจ ไม่ได้สังเกตเลยว่าคนที่อยู่ในห้องล้มลงกับพื้นหลังจากถูกผลัก เสิ่นหยินอู้ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะวางอำนาจขนาดนี้ และยังลงมือผลักเธอเข้าไปในทันที หัวของเสิ่นหยินอู้กระแทกอย่างแรงทำให้เธอรู้สึกเจ็บ เธอพยายามพยุงตัวขึ้นด้วยมือ แต่ก็เกิดอาการวิงเวียนจนไม่สามารถทรงตัวได้ เธอยื่นมือไปแตะที่ท้ายทอย และพบกับความเปียกชื้น เธอยังไม่ทันได้มองความเปียกชื้นในฝ่ามือก็หมดสติไปอีกครั้ง – เกาอวี่เดินตามหรงเค่ออินลงบันได “คุณหรง ทำแบบนี้อาจทำให้คุณโม่ไม่พอใจนะครับ”“
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 903
ตอนขึ้นรถ เสิ่นหยินอู้เห็นที่นั่งข้างคนขับว่างอยู่ จึงนั่งลงตรงนั้นทันที ที่นั่งนี้เดิมทีเป็นของผู้ช่วยเฉิน ดังนั้นเมื่อคนขับเห็นเสิ่นหยินอู้นั่งอยู่ตรงนั้น จึงมองไปทางผู้ช่วยเฉิน“คุณเสิ่น ที่นั่งข้างคนขับไม่ปลอดภัยนะครับ ให้……”“ฉันไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเลือกที่นั่งเลยเหรอคะ?”“ให้เธอนั่งเถอะ ขอแค่เธอสบายใจก็พอ” เสียงของโม่ไป๋ดังออกมาจากหูฟังก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะทันได้พูดอะไร ผู้ช่วยเฉินจึงไม่ได้พูดอะไรอีก ทุกคนขึ้นรถทีละคน เพราะก่อนหน้านี้คิดว่าเธอจะใส่แว่นตา รถจึงไม่ได้มีมาตรการป้องกันใดๆ เสิ่นหยินอู้สามารถมองเห็นทิวทัศน์ของถนนได้อย่างเต็มตา เธอมองเห็นทะเบียนรถ ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็รู้ได้อย่างชัดเจนแล้วว่านี่คือที่ไหน เสิ่นหยินอู้จึงนั่งสบายๆ ชมทิวทัศน์นอกหน้าต่าง รวมถึงสิ่งก่อสร้างต่างๆ เส้นทางไม่ไกลนัก ประมาณหนึ่งชั่วโมง พวกเธอก็มาถึงที่หมาย เสิ่นหยินอู้ลงจากรถตามหลังผู้ช่วยเฉินคำแรกหลังลงจากรถของเธอคือ “ฉินเย่ อยู่ไหน?” ผู้ช่วยเฉินไม่ตอบ มีคนจากฝั่งประตูเดินเข้ามารับหน้าที่แทนเขาเขาพูดอะไรกับผู้ช่วยเฉินอยู่สองสามคำ ก่อนที่ผู้ช่วยเฉินจะจากไป และก่อนที่เขาจะไปเ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 902
เกิดอะไรขึ้น?โม่ไป๋ไม่ได้ใช้ฉินเย่มาควบคุมเธอหรอกหรอ? ทำไมถึงกลัวว่าเธอจะบอกคนอื่นล่ะ? ถึงเธอจะบอกคนอื่น แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้ไม่ใช่หรอ? เมื่อคิดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกไม่พอใจเห็นเธอยืนนิ่ง ๆ ผู้ช่วยเฉินก็พูดขึ้นว่า “คุณเสิ่น ถ้าคุณต้องการไปเจอคุณฉิน ก็กรุณาอย่าทำให้ทุกคนลำบากเลยครับ และอย่าทำให้เสียเวลา ถ้าคุณยอมเอาโทรศัพท์ให้เร็วขึ้น เราก็จะเดินทางกันเร็วขึ้น แต่ถ้าคุณไม่อยากให้ก็ได้ครับ เรามีเวลาอยู่ที่นี่กับคุณ” ผู้ช่วยเฉินตอนนี้เหมือนคนละคนกับตอนที่อยู่บนเครื่องบิน การสื่อสารที่ถูกตัดไปบนเครื่องบินตอนนี้น่าจะกลับมาแล้ว พวกเขาน่าจะเข้าสู่สถานะที่ถูกดักฟังอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเธอจะต้องยอมให้โทรศัพท์ไปแล้ว เมื่อคิดแบบนี้ เสิ่นหยินอู้ถึงยอมส่งโทรศัพท์ของเธอให้ผู้ช่วยเฉิน เขารับโทรศัพท์ไปกดปิดเครื่องและดึงซิมออกเสิ่นหยินอู้"......" ทำแบบนี้อีกแล้ว สุดท้ายจะไม่ได้เอาโทรศัพท์ที่ไม่มีซิมคืนให้เธอหรอกใช่ไหม? แต่ครั้งนี้เธอเดาผิด ผู้ช่วยเฉินไม่ได้คืนโทรศัพท์ให้เธอ แต่เก็บมันไว้ทั้งหมด "เราไปกันเถอะครับ" หลังจากนั้นตามการนำของผู้ช่วยเฉิน พวกเขาก็ไปที่ลานจอดรถใ
