บทที่ 1

ณ เวลา 22.00 น. โรงแรมหวังเฉา

ฉีอินอินมองดูป้ายหน้าห้อง เลข 7203 ห้องเพรสซิเดนเชียล สวีท

ที่นี่สินะ

โทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉีป๋อเหนียนส่งไลน์มา

——อินอิน ป้าแกตกลงแล้ว แค่แกอยู่กับประธานเฉินเขาดีๆ เขาก็จะจ่ายค่ารักษาน้องชายแกทันที

ฉีอินอินอ่านจบ ใบหน้าก็ซีดเซียว ไร้อารมณ์

เธอตัวชาจนไม่รู้สึกถึงความเจ็บไปแล้ว

หลังพ่อแต่งงานใหม่ ไม่เห็นเธอกับน้องอยู่ในสายตาอีกเลย สิบปีที่ผ่านมา เขาปล่อยให้แม่เลี้ยงทำร้ายถึงขั้นทารุณกรรมพวกเธอ

ขาดแคลนเสื้ออาหารเป็นเรื่องพื้นๆ ถูกตบตี ถูกด่า ถูกดูถูกก็เป็นเรื่องปกติเกิดทุกวัน

ส่วนครั้งนี้ เพราะหนี้สินทางธุรกิจเลยให้เธอมานอนกับ...ผู้ชาย!

ถ้าฉีอินอินไม่ยอม พวกเขาก็จะเอาเรื่องค่ารักษาน้องมาบีบบังคับเธอ

น้องเป็นออทิสติก จะหยุดรักษาไม่ได้

เสือมันยังรักลูกมัน แต่ฉีป๋อเหนียนนั้นต่ำยิ่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน!

เพื่อน้องแล้ว ฉีอินอินไม่มีทางเลือกอื่น...

ฉีอินอินยืนหน้าประตู สูดหายใจลึกๆ ก่อนจะยกมือเคาะประตู

ประตูเปิดออกเล็กน้อย แค่แตะเบาๆ ก็เปิดออกแล้ว

ในห้องไม่ได้เปิดไฟ มืดมิดไปหมด

ฉีอินอินขมวดคิ้ว เดินเข้าไปข้างในช้าๆ"ประธานเฉินคะ ฉันเข้ามาแล้วนะคะ อึก..."

ทันใดนั้นก็มีแขนยาวแข็งแรงข้างหนึ่งมาคว้าคอเธอ แล้วดันเธอติดชิดกำแพง

จนหลังฉีอินอินกระแทกเจ็บ กลิ่นอายของชายชาตรีคลุ้งรอบตัวเธอ

ชายหนุ่มเสียงต่ำอย่างดุๆและโกรธจัด มือเขาบีบแน่น "คุณทำอะไรกับผม?"

ฉีอินอินสมองโล่ง ไม่เข้าใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน

คอถูกล็อคอยู่ เธอส่ายหัวและพูดออกมาอย่างยากลำบาก:"ฉัน เปล่า ทำ...ฉันไม่รู้..."

มือที่จับคอเธออยู่จู่ๆก็คลายออก ชายหนุ่มจับเอวที่บางของเธอแน่น แนบเข้าหาตัว

แท่งกล้ามเนื้อของชายหนุ่มตึงแข็งขึ้นทันทีที่ได้สัมผัสกับร่างกายอ่อนนุ่มของฉีอินอิน

ถึงเธอจะมองไม่เห็น แต่สัมผัสได้ว่าทั้งร่างกายชายหนุ่มนั้นร้อนมาก ร้อนผิดปกติ

พอเปิดปากพูด หายใจก็ร้อนด้วยเหมือนกัน"ผมให้โอกาสคุณ ผลักผมออกซะ! แล้วออกไปเดี๋ยวนี้!"

ฉีอินอินเบิกตากว้าง ให้เธอออกไปเหรอ?

ประธานเฉินไม่พอใจกับท่าทีของเธอหรือเปล่านะ? หรือว่าเธอรุกไม่พอ?

ไม่ได้ เพื่อน้องแล้วเธอจะออกไปไม่ได้!

ในเมื่อมาแล้วก็ไม่มีอะไรที่ต้องอ้อยอิ่งแล้วแหละ!

"ไม่ออกไปค่ะ คืนนี้...ฉันเป็นของคุณ"

เธอยกมือสองข้างโอบรอบคอชายหนุ่ม ก่อนจะเขย่งเท้า ค่อยๆ สัมผัสไปที่ริมฝีปากชายหนุ่ม

งุ่มๆง่ามๆไม่คล่องนัก

ชายหนุ่มตัวสั่นสะท้านไปทั้งตัว ริมฝีปากนุ่มนวลและเย็นเฉียบของหญิงสาว ทำให้สติสุดท้ายของเขากระเจิงทันที!

"บริสุทธิ์ไหม?"

ลมหายใจของชายหนุ่มเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เขากดความทีมานเอาไว้

ฉีอินอินไม่มีเวลาคิดมากนัก เธอหลับตาอย่างเขินอาย ริมฝีปากสั่นเทา

"บริสุทธิ์คะ..."

"หวังว่าที่พูดจะเป็นเรื่องจริงนะ!"

พูดจบ เขาก็อุ้มเธอขึ้นมาแล้วโยนลงบนเตียง พร้อมกดทับร่างเขาลงไปด้วย

"สาวน้อย พ้นคืนนี้ไป คุณเป็นคนของผมแล้ว!"

มือใหญ่แข็งแรงจับเอวเธอกดลงกับที่นอน เสียงเขาแหบกร้าน

จูบที่ร้อนแรงราวเนื้อเข้าปากเสือบดขยี้ลงมา...

ความรู้สึกอับอายมาพร้อมกับความเจ็บปวด ฉีอินอินข่มตากัดริมฝีปาก...

จนเธอค่อยๆทนไม่ไหว ร้องไห้อ้อนวอนเขา แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ ยิ่งสู้ยิ่งฮึกเหิม ราวไม่รู้จักหมดแรง

ทั้งคืน เหมือนตายแล้วกลับมาใหม่...

ฉีอินอินถูกปลุกจากความเจ็บปวด

เธอถูกชายหนุ่มกอดไว้ในอ้อมแขน เขามีกลิ่นยาสูบอ่อนๆ ผสมกับกลิ่นน้ำหอมโคโลญจ์กลิ่นมิ้นท์จางๆ

หอมดีแฮะ

ฉีอินอินพยายามจะลุก แต่ถุกแขนที่กอดเอวอยู่กดไว้ไม่ให้ขยับ

"ตื่นแล้วเหรอ?"

ชายหนุ่มพลิกตัวมาคร่อมร่างเธอไว้ ฉีอินอินตกใจจนไม่กล้าจะขยับ

"สาวน้อย คุณไม่ได้หลอกผมนี่ คุณเป็นของผมแล้วนะ"

ปลายนิ้วเย็นแตะลงบนแก้มของเธอ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข

"อาบน้ำด้วยกันไหม? เดินไปเองไหวไหม? ให้อุ้มเปล่า?"

"หา?"

ฉีอินอินตกใจจนบีบมือแน่น เธอรีบปฏิเสธอย่างตื่นตระหนก "ไม่ ไม่ต้องค่ะ คุณ คุณอาบก่อนเลย..."

"ฮึ"

ชายหนุ่มหัวเราะ คิดว่าเธอคงจะเขินเลยไม่บังคับ

"ก็ดี งั้นผมไปอาบน้ำก่อน"

เขาบีบแก้มของเธอแล้วพลิกตัวลงจากเตียง"รอผม"

จะรอเหรอ? นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ?

ถูกเหวี่ยงมาทั้งคืน ยังไม่พออีกเหรอ?

ในห้องน้ำมีแสงสว่างขึ้นมาในที่สุดก็ไม่ใช่จะมองไปไหนก็เจอแต่ความมืด

ฉีอินอินรีบลุกขึ้นมา

"ซี๊ด!"

แค่ขยับตัว บางส่วนบนร่างกายก็เจ็บจนสะดุ้ง น่าจะบาดเจ็บเข้าแล้ว

ไม่มีเวลามาสนใจ ฉีอินอินยืมใช้แสงที่ออกมาจากห้องน้ำ หยิบเสื้อผ้าที่อยู่บนพื้น อดกลั้นเจ็บปวดและใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว ใช้โอกาสที่ชายหนุ่มยังไม่ออกมา วิ่งออกไปจากห้อง

พอออกจากมาถึงหน้าประตูใหญ่ของโรงแรม โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ฉีอินอินกดรับสายทันที:"ที่พวกคุณให้หนูทำ หนูทำแล้ว ค่ารักษาของเฉิงเฉิง..."

"นังบ้า! แกเล่นอะไรของแก?"

ถังเสี่ยวเวย แม่เลี้ยงเอ่ยปากด่าทอ

"หายไปไหนมาทั้งคืน? แกรับปากเองว่าจะไปอยู่กับประธานเฉิน! สุดท้ายแกดันไม่ไปเนี้ยนะ? แถมยังมีหน้ามาขอค่ารักษาน้องโง่ๆแกอีกเหรอ?"

ฉีอินอินหัวเราะเย็นชา"ตอนที่ฉันเดินออกมา ประธานเฉินก็กำลังอาบน้ำอยู่นี่ คิดเบี้ยวหนี้เหรอ?"

"บ้านแกสิ!"ถังเสี่ยวโกรธจนควบคุมตัวเองไม่ได้"รีบกลับมาเดี๋ยวนี้! ไปทำให้ประธานเฉินโกรธแบบนี้ หนี้ที่ติดไว้แกมาชดใช้ไหมล่ะ?"

โวยวายเสร็จก็วางสายไป

ฉีอินอินอึ้ง ถังเสี่ยวเวยเหมือนจะไม่ได้พูดเล่น แต่เมื่อคืนเธอก็...

หรือจะไม่ใช่ประธานเฉิน? แล้วผู้ชายคนเมื่อคืนเป็นใครอะ?

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

…

ณ โรงแรม โจวซัวเดินเข้ามาในห้อง ก่อนเปิดผ้าม่าน ท้องฟ้าดูสว่างขึ้นเล็กน้อย แสงสีขาวยามเช้าลอดเข้ามา

เสียงน้ำในห้องน้ำหยุดลง

กู้ซีเฉิงออกเดินมา ที่เอวเขาพันผ้าขนหนูไว้

รูปร่างสูงโปร่งภูมิฐาน ไหล่กว้างและสะโพกแคบ ตรงมาตรฐานอย่างกับนายแบบ ใบหน้าหล่อเหลาโครงหน้าคมชัด ดูพึงพอใจและสบายตัวหลังได้ผ่อนคลายไป

เขามองโจวซัว แล้วมองไปรอบๆ อีกครั้ง กลับไม่เห็นหญิงสาวคนนั้น

เขาขมวดคิ้ว"คนล่ะ?"

โจวซัวชะงัก ก่อนจะส่ายหัว"ตอนผมเข้ามา ไม่เห็นมีใครนะครับ"

กู้ซีเฉิงยกยิ้มบางๆ มองไปที่ผ้าปูที่นอนสีขาวเปื้อนสีแดงสด ก่อนจะหรี่ตาอย่างไม่ตั้งใจ

"หนีไปแล้วเหรอ?"

ก็บอกให้รอไม่ใช่เหรอ?

ไม่ฟังกันเลยจริงๆ

มุมปากกระตุกยิ้มชั่วร้าย

ตั้งแต่เขาเริ่มโตมา การส่งคนมาขึ้นเตียงเขานี่เกิดขึ้นไม่น้อย แต่ที่ทำสำเร็จมีแค่ครั้งนี้นี่แหละ

มีคนวางยาเขาแถมบรรลุผลซะด้วย

เป็นเพราะยาหรือว่าผู้หญิงคนนั้นพิเศษมากกันแน่นะ?

"อาซัว สืบเรื่องเมื่อคืนที แล้วก็หาตัวผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉันด้วย"