บทที่ 7

ความรู้สึกสงสัยอย่างแรงกล้า ทำให้ฉีอินอินหันหลังกลับไป

ที่หน้าประตูบ้านตระกูลฉี ถังหมิงเค่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและแต่งหน้าเสร็จ เดินออกมา

ประตูรถเปิดออก กู้ซีเฉิงลงจากรถ ในมือถือดอกไม้สดยื่นให้เธอ

กุหลาบสีแดงสดใส แทนความรักที่ร้อนแรง

"สวยจังเลย"ถังหมิงเค่อรับช่อดอกไม้ ยิ้มและจับแขนของกู้ซีเฉิง

กู้ซีเฉิงเปิดประตูรถและช่วยเธอขึ้นรถ จากนั้นทั้งสองก็ออกเดินทางไปด้วยกัน

พอรถวิ่งผ่านไป ฉีอินอินก็หันหลังกลับ

หัวใจเต้นตุบๆ

ที่แท้ เดทสำคัญที่ถังหมิงเค่อมีก็คือกับกู้ซีเฉิง!

กู้ซีเฉิงเคยพูดว่า เขามีคู่หมั้น——

ที่แท้ ที่เขาพูดนั้นก็เป็นเรื่องจริง!

ที่แท้แฟนของเขาคือถังหมิงเค่อ!

ถังหมิงเค่อหาแฟนอย่างกู้ซีเฉิงได้ ทั้งครอบครัวจนมีความสุขกันยันในฝัน

น่าเสียดายที่เธอรู้เรื่องนี้เข้าแล้ว

นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่พระเจ้าประทานให้เธอหรือเปล่า? ฉีอินอินแอบกำมือแน่น

มีสิทธิ์อะไรที่พวกเขาจะมีชีวิตที่ดีมาก แต่เธอกับน้องชายต้องใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก?!

เธอจะไม่ยอมให้พวกเขาได้สมใจแน่!

ใต้แสงไฟถนน เงาของฉีอินอินทอดยาวออกไป

…

โต๊ะทานข้าวไม้เชอร์รี่ แสงเทียนสะท้อนสั่นไหว

ชุดจานชามกระเบื้องกระดูก ช้อนส้อมเงิน ทุกอย่างล้วนแต่ประณีต

ด้านหลังฉากกั้นมีวงดนตรีกำลังเล่นเพลงอย่างสบายๆ

กู้ซีเฉิงและถังหมิงเค่อนั่งตรงข้ามกัน เขาเทไวน์แดงให้เธอหนึ่งแก้ว

"มีการเปลี่ยนแปลงนิดหน่อย ผมเตรียมตัวที่จะหย่าแล้ว จะจัดการเอกสารในอีกสองวัน"

"!"

ถังหมิงเค่อเงยหน้าขึ้นมา ตาเปล่งประกายด้วยความสุข แต่ทันใดนั้นก็รอบดวงตาก็แดงดูเหมือนจะร้องไห้

ดวงตากู้ซีเฉิงสงสัย "ร้องไห้ทำไม ไม่ดีเหรอ"

"ไม่ใช่ค่ะ"ถังหมิงเค่อส่ายหัว พยายามควบคุมอารมณ์ที่จะร้องไห้

"ฉันแค่ แค่...ดัใจมากค่ะ"

ยื่นมือไปจับมือของกู้ซีเฉิง"พวกเรามาเต้นรำกันไหมคะ? มาฉลองกันหน่อยดีไหม?"

กู้ซีเฉิงได้รับการปลูกฝังมาอย่างดีตั้งแต่ยังเด็ก เรื่องเล็กๆแบบนี้ เขาจะไม่ปฏิเสธผู้หญิง

โดยเฉาะผู้หญิงของตัวเอง

พยักหน้า "ครับ"

สองคนมาที่จากเวทีเต้นรำ กู้ซีเฉิงวางมือบนไหล่และเอวถังหมิงเค่อเบาๆ

ถังหมิงเค่อเงยหน้ามองเขา"ซีเฉิงคะ งั้นหลังคุณหย่า เราก็แต่งงานกันได้แล้วใช่ไหมคะ?"

กู้ซีเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่ได้ตอบกลับทันที

ถึงแม้ว่าจะทำเรื่องเอกสารเสร็จแล้ว แต่ก็ต้องรอจนกว่าคุณปู่จะฟื้นตัว คงจะไม่เร็วเท่าไร

คิดว่าเขาคงไม่พอใจ ถังหมิงเค่อเลยอธิบาย"ฉันไม่ได้เร่งคุณนะคะ แค่แม่ฉันบอกว่า การแต่งงานมีหลายอย่างที่ต้องเตรียม..."

"ไม่เป็นไรครับ"

กู้ซีเฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเลือกตามใจเธอ

"งั้นก็รบกวนแม่คุณ ถ้ามีต้องการอะไรให้ติดต่อโจวซัวได้เลย"

เรื่องที่น่าหนักใจ ให้เขาเป็นคนจัดการเถอะ

ผู้หญิงของเขารับผิดชอบแค่มีความสุขสนุกสนานไปก็พอ

"อืม!"

ถังหมิงเค่อดีใจ สองมือโอบไหล่เขา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเสน่ห์ท่ามกลางแสงสลัวๆ

เชื้อเชิญเข้าเงียบๆ

ถังหมิงเค่อค่อยๆเขย่ง เข้าใกล้เขาพร้อมหลับตา

ท่าทางขอจูบอย่างเปิดเผยแบบนี้

กู้ซีเฉิงไม่ได้ไม่เข้าใจ

เขาประคองคางของเธอไว้ด้วยมือ นิ้วของเขารู้สึกถึงความเรียบลื่นของแป้ง และริมฝีปากที่ทาสีลิปสติกสีสดใส...

เพียงแค่ก้มหัวลงต่ำ เขาก็สามารถจูบกับสาวงามได้

แต่พูดไม่ถูกว่าทำไม กู้ซีเฉิงถึงไม่มีอารมณ์เลยสักนิด

เขาจำได้ว่าคืนนั้นไม่ใช่แบบนี้

คืนนั้น เธอไม่ได้แต่งหน้า ผิวพรรณสดใส สะอาด และไม่มีกลิ่นน้ำหอมที่เกินจำเป็นอยู่บนตัวเลย

ทันใดนั้น เสียงดนตรีก็หยุดลงอย่างกะทันหัน

กู้ซีเฉิงเก็บมือ

"เพลงจบแล้ว การเต้นจบแล้วล่ะ มาทานอาหารกันเถอะ เดี๋ยวจะเย็นเอา"

พอถังหมิงเค่อลืมตาขึ้นชายหนุ่มก็หันหลังกลับไปนั่งแล้ว

เธอขมวดคิ้วกัดริมฝีปาก

เสียงเพลงทำเสียเรื่องหมด! ทำไมถึงหยุดเอาเวลานี้ล่ะ เกือบแล้ว พวกเขาเกือบจะจูบกันแล้ว...

ไม่กี่วันก็มาถึงวันพุธ ช่วงเช้า

ฉีอินอินเมื่อคืนไม่ได้กลับหอพักที่โรงเรียน เธอนอนกับหลินอู่ที่นี่.

เช้าตรู่หลินอู่ล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ เห็นเธอไม่ขยับ

"อ้าว?"หลินอู่สงสัย"ทำไมยังนิ่งอยู่ล่ะ?ไหนว่าวันนี้มีเรื่องต้องไปทำเลยต้องเปลี่ยนกะ?"

"อืม"

ฉีอินอินดูเฉื่อยๆช้าๆ"เธอไปก่อนเถอะ ฉันจะเข้าไปช้าหน่อย"

"ได้ วันที่ฉันเวรยี่สิบชั่วโมง ฉันไปก่อนนะ"

หลังหลินอู่ไป ฉีอินอินก็ลุกจากเตียง วันนี้เธอไม่อยากไปไหนทั้งนั้น

เวลาสิบนาฬิกา โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ที่หน้าประตูอำเภอ กู้ซีเฉิงยืนอยู่ มือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือกดหมายเลขของฉีอินอิน มืออีกข้างถือแฟ้มเอกสาร

เอกสารในแฟ้ม เป็นสัญญาการหย่าร้าง

ข้างในเขียนว่าจะให้ค่าชดเชยให้กับฉีอินอิน

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ชอบเธอมากนัก แต่แม่ของเธอก็เคยช่วยชีวิตคุณปู่ของเขาไว้

ยิ่งไปกว่านั้นเงินจำนวนนี้ สำหรับเขาแล้วไม่ใช่เรื่องใหญ่

สายติดแล้ว เสียงของกู้ซีเฉิงมีความเย็นชานิดหน่อย "คุณอยู่ที่ไหน? เข้ามาแล้วหรือยัง? หรือยังรถติดอยู่บนถนน..."

"กู้ซีเฉิง"

ฉีอินอินสูดหายใจลึกๆ น้ำเสียงแผ่วเบา

เธอรู้สึกผิดกับกู้ซีเฉิงนะ

แต่เธอก็ยังจำเป็นต้องทำแบบนี้อยู่ดี

"ขอโทษนะ ฉันยังไม่คิดที่จะหย่าร้างในช่วงนี้"

"คุณพูดว่าอะไรนะ?"

กู้ซีเฉิงเกือบจะคิดว่าเขาเหนื่อยจากเมื่อคืนที่ดึกเกินไปจนเกิดภาพหลอนขึ้น

ถ้าไม่อย่างนั้น จะได้ยินคำพูดที่ไร้สาระแบบนี้ได้ไง!

ฉีอินอินรู้สึกกังวลและรู้สึกผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่า:"ฉันพูดว่า ฉันจะไม่หย่ากับคุณ"

คำต่อคำ ช้าๆและชัดเจน

ใบหน้าของกู้ซีเฉิงมืดครึ้มในทันที

น้ำเสียงแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความเย็นชา

"ฉีอินอิน คุณรู้ไหมคุณพูดอะไรอยู่? เรื่องจะหย่าเป็นเรื่องที่คุณเอ่ยปากยินยอมเองนะ นี่คุณกำลังแกล้งผมอยู่หรือไง?"

จู่ๆ ประโยคท้ายก็แหลมคมขึ้นมา

ตะโกน:"คุณกล้าดีมาจากไหน!"

แล้วออกปากสั่งเธอทันที" ตอนนี้ คุณรีบมาหาผมเลยนะ! วันนี้ต้องหย่า! ไม่อนุญาตให้คุณเปลี่ยนใจ!"

เมื่อตัดสินใจทำแบบนี้ไปแล้ว ฉีอินอินเองก็คาดการณ์ถึงความโกรธของเขาไว้แล้ว

ถึงแม้ในสายตาของฉีอินอิน กู้ซีเฉิงจะตาไม่ดีไปชอบผู้หญิงที่ภายในภายนอกต่างกันอย่างถังหมิงเค่อได้

เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความชอบของคนอื่น

ครั้งนี้ เป็นเพราะตระกูลฉีดันมาเกี่ยวข้องกับเขา

เขามีพระคุณต่อเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับต้องการจะหยุดไม่ให้เขาได้อยู่กับคนที่เขารัก

"ขอโทษนะ"ฉีอินอินพูดขอโทษ

"ผมไม่ต้องการคำขอโทษคุณ!"

กู้ซีเฉิงปฏิเสธไม่ยอมรับ"ฉีอินอิน คุณมานี่เดี๋ยวนี้เลย!ไม่งั้นผมจะลากคุณมา แล้วผมจะไม่พูดดีๆด้วยนะ!"

"กู้ซีเฉิง ขอโทษนะ คุณหาฉันไม่เจอหรอก อย่างน้อยก็วันนี้ คุณหาฉันไม่เจอแน่"

พูดจบ ฉีอินอินก็ตัดสายโทรศัพท์ จากนั้นก็ปิดโทรศัพท์ไป

ทำแบบนี้กู้ซีเฉิงก็จะไม่สามารถระบุตำแหน่งได้

แถมเธอก็ไม่ได้ไปโรงพยาบาล ไม่อยู่ที่โรงเรียน เขาคงหาตัวเธอไม่เจอแน่

นี่ก็เป็นเหตุผลที่เธอมาที่หลินอู่เมื่อคืนนี้

กู้ซีเฉิงโทรไม่ติดเลยให้โจวซัวหาพิกัดคน

โจวซัวพูดตามจริง "พี่รอง เธอปิดเครื่อง"

"งั้นก็คิดหาวิธีอื่น"

กู้ซีเฉิงหน้าตาซีดเผือก เขาเติบโตมาในชีวิตที่หรูหราและเหนือกว่าคนอื่น จึงเคยชินกับการอยู่ในตำแหน่งสูง แต่ไม่เคยมีใครลากจูงเขาแบบนี้มาก่อน!

"เธอจะหนีออกจากเจียงเฉิงไปได้หรือไง?"

"ครับ"

แต่โจวซัวก็ยังหาวิธีไม่ได้

"จะที่โรงพยาบาล โรงเรียนก็ไม่มีเลยครับ ที่อื่นๆ เจิ้งเล่ย เจิ้งกังก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน"

เมืองเจียงเฉิงใหญ่ขนาดนี้ ข้อมูลที่พวกเขามีอยู่ยังไม่เพียงพอที่จะลากคนออกมาได้

เหมือนงมเข็มในมหาสมุทร เปล่าประโยชน์แท้ๆ

จู่ๆกู้ซีเฉิงก็หัวเราะเย็นชาออกมา

——ฉีอินอิน ยัยตัวดี!