บทที่ 8

ฉีอินอินอาศัยอยู่ที่ห้องหลินอู่มาทั้งวัน

ตกตอนกลางคืน ฉีอินอินมองดูเวลา เธอแบกเป้แล้วออกจากบ้านไป คืนนี้เธอมีงานพาร์ทไทม์ต้องทำ

หลังอายุครบสิบแปด ถังเสี่ยวเวยก็ไม่ให้เงินเธออีก

เธอใช้ทุนการศึกษาและงานพาร์ทไทม์เลี้ยงตัวเองมา

ส่วนบัตรที่กู้ซีเฉิงให้มา เธอใช้แค่จ่ายค่ารักษาให้ฉีเฉิง นอกนั้นเธอก็ไม่คิดจะใช้และไม่ควรใช้ด้วย

ที่ทำงานฉีอินอินอยู่ที่มี่เส่อ

มี่เส่อเป็นสถานที่พักผ่อนที่มีชื่อเสียงของมหาเศรษฐีในเมืองเจียงเฉิง เป็นสถานที่ที่คนรวยมารวมตัวกัน

ฉีอินอินทำงานเป็นหมอนวดและนักฝังเข็มที่นี่

เธอมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนปัจจุบัน แต่เพื่อหารายได้เสริม เธอเลยเลือกเรียนวิชาการนวดแผนจีนและการฝังเข็มโดยเฉพาะ

เนื่องจากแพทย์ฝึกหัดเองก็ค่อนข้างยุ่ง เธอทำงานชั่วคราว โดยคำนวณค่าจ้างตามจำนวนลูกค้าและเวลาบริการ ไม่มีเวลาทำงานที่ตายตัว

รายได้อาจจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับพนักงานประจำ แต่เพียงพอให้เธอเลี้ยงดูตัวเอง

แม้ว่าจะมีแขกที่ไม่หวังดีต่อเธอ แต่ฉีอินอินก็ดูแลตัวเองได้ดีและสามารถรับมือได้เป็นอย่างดี

ฉีอินอินตอกบัตรและเปลี่ยนเสื้อผ้า

ก็ได้ยินหัวหน้าตะโกนเรียกเธอ:"อินอิน มีแขก!"

"ได้ค่ะ มาแล้ว!"

เธอรีบหยิบอุปกรณ์ขึ้นมา ออกจากห้องพัก รีบไปที่ห้องพักแขก

บริการลูกค้าคนหนึ่งเสร็จ ฉีอินอินก็ยิ้มส่งเขาออกไป

"ขอให้เดินทางปลอดภัย นอนหลับสบายในคืนนี้นะคะ"

ที่ปลายทางเดินอีกด้านหนึ่ง กู้ซีเฉิงกำลังเดินตามหลังโจวซัวออกมาจากลิฟต์และกำลังเดินมาทางนี้

เดินไปไม่กี่ก้าวเขาก็หยุดชะงักทันที สายตาจ้องไปข้างหน้า หรี่ตาเล็กน้อย

โจวซัวสงสัย "พี่รอง มีอะไรเหรอ?"

"โจวซัว ดูสิ นั่นใคร"

กู้ซีเฉิงพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆ ราวกับกำลังพูด'วันนี้อากาศดีจริงๆ นะ'

แต่ใบหน้าของเขากลับเย็นชาอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาสีดำสนิทไร้แววอบอุ่นใด ๆ ส่องผ่านเข้ามา

เขาจ้องไปที่ฉีอินอินที่สวมชุดยูนิฟอร์มสีฟ้าและกำลังยิ้มพูดคุยกับผู้ชาย

ดีนี่

จริงๆ เลยให้ตาย พลิกฟ้าพลิกแผ่นดินหาแทบตาย กลับมาเจอง่ายๆแบบนี้!

โจวซัวหามาทั้งวัน แต่ไม่มีข่าวคราวเลย

แต่เธอกลับโผล่มาอยู่ในสายตาเขาเอง!

ฉีอินอินไม่ทันเห็นกู้ซีเฉิง เธอหันกลับไปเตรียมตัวในห้องพัก แล้วหัวหน้าก็ยื่นใบงานใหม่ให้เธอ

"อินอิน เหนื่อยหน่อยนะ"

"ไม่เป็นไร ไม่เหนื่อยเลยค่ะ"

ฉีอินอินยิ้มรับใบเสร็จมา ได้เงินแบบนี้ จะเหนื่อยอะไร เธอไม่กลัวเหนื่อยหรอก เธอกลัวการมองไม่เห็นความหวังต่างหาก

เตรียมของจนพร้อม ฉีอินอินก็รีบไปที่ห้องแขกและเคาะประตู

ในนั้นมีเสียงชายต่ำเสียงดังออกมา:"เข้ามาสิ"

ฉีอินอินประตูเข้าไป พูดตามความเคยชิน:"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นหมอฝังเข็ม ชื่อฉีอินอินนะคะ หมายเลขคือ..."

พูดยังไม่จบ ก็ชะงักนิ่งไป

ชายหนุ่มกำลังนั่งอยู่บนโซฟา แขนทั้งสองข้างยืดออกไป ปากบางสวยของเขาแสดงออกถึงรอยยิ้มเบาๆ นิ้วยาวเขากำลังเคาะที่ที่วางแขนอย่างไม่เป็นจังหวะ

แสงสีส้มอ่อนๆ ตัดกับรูปร่างของเขา ท่าทางของคุณชายที่ทำให้ผู้คหต้องหลงใหล

นี่มันกู้ซีเฉิง

ฉีอินอินใจเต้นแรง บ้าน่ะ จะโชคร้ายอะไรแบบนี้

กู้ซีเฉิงมองด้วยสายตาเย็นชาและรอยยิ้มเยาะเย้ย "พุดต่อสิ ทำไมเงียบซะล่ะ?"

ฉีอินอินถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว รู้แต่ว่าต้องหนี

"จะหนีเหรอ?"

กู้ซีเฉิงลุกขึ้นทันที ขายาวๆเขา สามก้าวก็ไล่ตามเธอได้แล้ว เขายืดแขนยาวออกไป

มือของฉีอินอินจู่ๆก็ถูกบีบจนเริ่มเจ็บ "โอ้ย..."

กู้ซีเฉิงดึงเธอเข้าไปข้างใน

"ปล่อย!"ฉีอินอินทั้งเจ็บทั้งร้อนใจ"ฉันไม่รับงานคุณ!"

กู้ซีเฉิงไม่ฟังเลยสักนิด เขาลากเธอมาจับกดไว้กับเตียง

"ไหนใครบอกวันนี้ผมจะหาไม่เจอนะ"

ฉีอินอินรู้สึกอับอายและรู้สึกไม่ดีเล็กน้อย

"อย่ามาทำท่าทางน่าสงสารต่อหน้าผม!"

กู้ซีเฉิงมองเธออย่างเย็นชา"จะถามอีกครั้ง จะหย่าไม่หย่า?"

"ไม่..."

แม้ว่าเขาจะดูเหมือนว่าทุกเซลล์ในร่างกายจะเต็มไปด้วยไอความรุนแรง แต่เมื่อคิดถึงสิ่งที่ตระกูลฉีทำกับเธอและน้องชาย ฉีอินอินก็ยังส่ายหัว

ขอแค่พวกเขาไม่หย่า ช่วงเวลานั้นถังหมิงเค่อก็จะเป็นเมียน้อย!

ทั้งครอบครัวจะต้องไม่มีได้อยู่อย่างสุขใจสักวัน

คิดอย่างนี้ ฉีอินอินก็ไม่มีความกลัว เธอส่ายหัวอย่างมั่นใจ

"ไม่หย่า"

จะไม่ยอมหย่าเหรอ

เธอไม่ยอม จริงๆแล้วเขาก็หมดทางออก!

นี่เธอกล้าทำให้เขาอึดอัด ไม่พอใจขนาดนี้เลยเหรอ!

กู้ซีเฉิงหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาและมืดมน

"ฉีอินอิน ผมบอกแล้วไง ถ้าผมลากคอคุณออกมา จะไม่มีอะไรดีๆให้พูดนะ เชื่อไหมผมมีเป็นพันวิธีให้คุณชดใช้ในสิ่งที่คุณทำ!"

เขาปล่อยแขนเธอ และสะบัดออก

"ไปซะ!"

ฉีอินอินมึนงง ก่อนจะรีบหนี

จ้องไปที่แผ่นหลังของเธอ ใบหน้าของกู้ซีเฉิงราวกับอากาศมืดครึ้มก่อนพายุเข้า "โจวซัวไปจัดการเรื่องให้ที "

"ครับ พี่รอง"

ฉีอินอินรีบวิ่งกลับไปที่ห้องพัก ใจเต้นโครมคราม

เธอวิ่งหนีมาแบบนี้ กู้ซีเฉิงก็ปล่อยเธอมาแบบนี้เหรอ?

ไม่นานหลังจากนั้น หัวหน้ามาหาเธอ "อินอิน อยู่นี่เองเหรอ ผู้จัดการเรียกเธอไปน่ะ"

ได้ยินแบบนั้น อินอินก็รู้สึกใจหายแวบหนึ่ง มีลางสังหรณ์ไม่ดี "รู้ไหมคะว่าเรื่องอะไร ? "

หัวหน้าส่ายหัว"ไม่รู้เลย"

ฉีอินอินเดินเข้าไปในห้องผู้จัดการด้วยความกังวลใจ

"ผู้จัดการ คุณเรียกหาหนูเหรอ?"

"อืม"ผู้จัดการมองเธอด้วยความเสียดายและถอนหายใจ

"อินอิน คืองี้นะ เธอทำถึงแค่วันนี้แหละ ต่อไปไม่ต้องมาแล้วนะ ค่าจ้างเธอ กำลังคำนวณอยู่ ภายในยี่สิบชั่วโมงจะโอนเข้าบัญชีเธอ"

ฉีอินอินยิ้มค้างทันที "ผู้จัดการคะ คือหนูทำอะไรผิดไปเหรอคะ? คุณบอกหนูมาเถอะค่ะ หนูจะปรับปรุง..."

"ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่"

ผู้จัดการโบกมือให้หยุดพูด

ทำงานที่นี่ การถูกคนรวยเอาเปรียบ และแม้กระทั่งถูกบังคับ ไม่ใช่เรื่องแปลก

ผู้จัดการไม่จัดการดูแลทุกเรื่องได้ และยิ่งไปกว่านั้น เขาก็ไม่สามารถทำให้คนรวยไม่พอใจได้เช่นกัน

แต่เขารู้สึกเห็นใจเด็กสาวที่พยายามและเข้มแข็งคนนี้ ดังนั้นเขาจึงพูดมากขึ้นอีกสองสามประโยค

"วันนี้เธอได้รับงานของประธานกู้ใช่ไหม? เขาไม่พอใจอะไรหรือเปล่า?"

เขาจริงๆด้วย! ฉีอินอินรู้สึกหนักหน่วงใจ คาดการณ์ไว้ได้กลายเป็นจริงแล้ว

"เอ่อ"

ผู้จัดการแสดงความเสียใจว่า: "โลกนี้เป็นแบบนี้ คนรวยอาศัยเงินที่มีอยู่ไม่กี่บาท ก็สามารถทำตามใจชอบได้ ฉันก็พูดได้แค่นี้แหละ "

ไม่มีทางออกอื่น ฉีอินอินทำได้แค่ต้องไป

เดินออกมาจากออฟฟิศ ฉีอินอินก็รู้สึกไม่ยอม

ถ้าเธอเดินออกไปแบบนี้ เธอกลัวว่าจะไม่สามารถหางานพาร์ทไทม์ที่เหมาะสมกับเวลาและตรงกับความเชี่ยวชาญเธอได้อีกแล้ว

เธอไม่ได้ไปไหน เธอยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูมี่เซ่อ

รอมาสองชั่วโมงเต็มจนขาทั้งสองข้างยืนอยู่จนชา ในที่สุด กู้ซีเฉิงก็ออกมาแล้ว

"กู้ซีเฉิง!"

ฉีอินอินรีบวิ่งเข้าไปหาเขาทันที แต่โจวซัวรีบขวางเธอเอาไว้ เพราะดูเหมือนเธอคิดจะอยากทำร้ายคน

"ฉีอินอิน ใจเย็นก่อนครับ! มีอะไรค่อยๆคุยกัน..."