บทที่ 38

"อินอิน"

หลินอู่เขย่าฉีอินอิน เรียกเธอ

"มาหาเธอหรือเปล่า?"

ฉีอินอินเลยเงยหน้าขึ้นมอง

ข้างๆ พวกเขา มีรถปากานีสีเงินเทา ขับช้าๆ เหมือนกำลังเดินเล่น

พอเห็นเธอเงยหน้าขึ้นมา รถก็จอด โจวซัวผลักประตูรถลงมา

"อินอิน จะไปไหนเหรอ ถือของหนักแบบนี้ ขึ้นรถ พี่รองบอกจะไปส่ง"

พูดไปแล้ว ก็มาจับที่จับกระเป๋าเดินทาง เตรียมจะยก

"ไม่ต้อง!"

ฉีอินอินกลับไม่ปล่อยมือ แถมปฏิเสธอย่างเย็นชา "ฉันถือเองได้ค่ะ"

"นี่..."

โจวซัวลำบากใจ ได้แต่มองไปทางเบาะหลัง

มองผ่านกระจกรถ กู้ซีเฉิงก็เห็นอยู่ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้น เส้นประสาทในสมองเขาตึงเครียดขึ้นมาทันที

ทันใดนั้นเขาก็ลงจากรถ เดินผ่านโจวซัวมาถือกระเป๋าเดินทาง ก่อนจะสั่งเสียงเย็นชาว่า:"เปิดฝากระโปรง"

"ครับ พี่รอง!"

ของง่ายๆ เขายกกระเป๋าเดินทางใส่ไว้ท้ายรถ

ฉีอินอินรู้สึกตกใจและหงุดหงิด เธอวิ่งไปจับแขนของเขา

"คุณทำอะไร?นี่คือของของฉัน! วางลง! ฉันไม่อยากนั่งรถคุณ!"

"หุบปาก!"

กู้ซีเฉิงกดเสียงต่ำ ตะคอกเบาๆ

เขาเกิดความรู้สึกอยากตีเด็กขึ้นมากะทันหัน! เธออายุน้อยกว่าเขาห้าปี ก็ถือว่าเป็นเด็กเหมือนกัน!

แต่เธอเป็นเด็กผู้หญิง เขาเลยทำอะไรไม่ได้

ให้เธอสองทางเล