บทที่ 9

"โจวซัวหลีกไป!"

กู้ซีเฉิงผลักโจวซัวออกไป ไม่มีท่าทีโกรธเมื่อกี้อยู่เลย กลับเป็นท่าทางเย็นชาภูมิฐานตามเคยเขา

ตอบอย่างใจเย็นๆ " มีอะไรเหรอ? "

"คุณให้พวกเขาไล่ฉันออกเหรอ?"

"ครับ"

กู้ซีเฉิงมองเะอแวบหนึ่ง"ผมตอบแล้ว โจวซัว ไปกัน"

"ครับ พี่รอง..."

"เดี๋ยวก่อน!"

ฉีอินอินรีบเดินไปหยุดข้างหน้ากู้ซีเฉิง

"ฉันผิดไปแล้ว!"

ฉีอินอินกัดริมฝีปากล่าง พูดด้วยน้ำเสียงต่ำต้อย

เธอรู้แล้วจริงๆว่าผิด!

เธออยากใช้การแต่งงานเพื่อแก้แค้นตระกูลฉี แต่กลับมองข้ามไปว่า กู้ซีเฉิงไม่ใช่คนที่เธอจะไปยุ่งด้วยได้

เธอไม่รู้จักประมาณตนเอง!

"ขอร้องล่ะอย่าให้พวกเขาไล่ฉันออก งานนี้สำคัญมากสำหรับฉัน!"

เธออยู่ปีสุดท้ายของการเรียนแพทย์ ยังฝึกงานอยู่ แพทย์ฝึกหัดไม่มีเงินเดือน ต้องพึ่งพางานพาร์ทไทม์นี้เท่านั้น

ดวงตาฉีอินอินคลุมด้วยไอชื้นบางๆ เอ่ยปากขอร้อง

"ฉันไม่ควรกลับไปกลับมา เรื่องหย่า ฉันเห็นด้วยที่จะหย่า เอ่อ..."

พูดยังไม่จบ มือที่มีข้อนิ้วชัดเจนของชายหนุ่มก็บีบคางของเธออย่างแรง

"คุณอยากหย่าก็หย่า ไม่อยากหย่าก็ไม่หย่างี้เหรอ"

กู้ซีเฉิงโกรธถึงขีดสุด ทุกส่วนในร่างกายล้วนแสดงออกถึงความโกรธรุนแรง

"คุณยั่วโมโหผมครั้งแล้วครั้งเล่า เป็นแค่หมาแต่กล้านักนะ"

พูดจบแล้ว ปล่อยมือออก

"ไปให้พ้น! หายไปจากหน้าผมซะ!"

ฉีอินอินพยายามรั้งเขาอีกครั้ง"กู้ซีเฉิง!"

กู้ซีเฉิง"ไปให้พ้น ไม่เข้าใจหรือไง?"

"ฉันผิดเอง ฉันไม่ควร..."

ฉีอินอินเงยหน้ามองเขา นัยน์ตาแดง

"ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะครั้งนี้ ฉันแค่มีชีวิตอยู่ก็ยากมากแล้ว ฉันต้องการงานนี้จริงๆ..."

กู้ซีเฉิงทำหน้ามืดมนและเย็นชา พูดออกมาอย่างไม่ใส่ใจและดูถูกว่า"พูดอะไรไร้สาระ?"

ชีวิตอยู่ยาก? เอาบัตรเขาไปรูดมาหนึ่งล้านนี่ใครรูด?

ที่ทำงานที่มี่เซอนี่ อย่างแรกคือเอาเงินเดือนสูงๆ

อย่างสองคือเป็นขั้นบันไดเพื่อไปสู่สิ่งที่สูงขึ้น

อีกด้านหนึ่ง คือการรับเงินเดือนสูง พร้อมกับการทำความรู้จักกับคนรวยไปด้วย ได้เป็นกิ๊กหรือเป็นสาวข้างกายเพื่อหวังผลประโยชน์ หรือแม้กระทั่งหวังจะขึ้นไปสู่จุดสูงสุดเหมือนนกที่บินขึ้นไปนั่งบนกิ่งไม้

คนแบบนี้เขาก็เห็นมาไม่น้อย

ชัดเจนเลยว่าฉีอินอินเป็นแบบที่สอง

ไม่รู้ผลงานของแขกคนไหนเธอที่ทำให้ฉีกขาดขนาดนี้!

กู้ซีเฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยที่เย็นชา "ผมว่า ผมเป็นคนขัดขวางคุณจากการหาผู้ชายรวยๆสินะ"

อะไรนะ? นี่มันข้อกล่าวหาอะไรกันไม่มีมูลเอาซะเลย?

ฉีอินอินตัวสั่น ก่อนจะตอบว่า:"ฉันเปล่านะ..."

"ไม่ นี่แหละใช่! ผมไม่มีความสุข คุณก็อย่าได้มีความสุขเลย! อาซัวไปกัน"

พูดจบ กู้ซีเฉิงก็หันหลังจากไป

ใบหน้าสวยงามของฉีอินอินไม่แสดงออกอะไร เธอกัดฟันและฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้

ในเมื่อไม่สามารถย้อนกลับได้แล้ว น้ำตาและความเสียใจไม่มีความหมาย...

บนรถเบนท์ลีย์

กู้ซีเฉิงเพิ่งใจเย็นลง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น

เสียงถังเสี่ยวเวยร้องไห้ฟูมฟายในปลายสาย: "ประธานกู้! ในที่สุดคุณก็รับโทรศัพท์! คุณจะไม่สนใจใยดีหมิงเค่อแล้วใช่ไหม? หมิงเค่อที่น่าสงสารของฉัน..."

กู้ซีเฉิงสีหน้าตึงเครียด"เธอเป็นอะไรไป?"

เรื่องหย่าร้างไม่สำเร็จ เขาก็ไม่ได้ปิดบังถังหมิงเค่อ เขาได้โทรบอกเธอแล้ว

"หมิงเค่อคิดสั้นแล้วค่ะ"ถังเสี่ยวเวยร้องไห้บอกว่า"วันนี้รับโทรศัพคุณแล้ว เธอก็ไม่กินไม่นอน ร้องไห้อย่างเดียว!ยังดีๆอยู่เลยตอนนี้มาร้องไห้จะตาย"

กู้ซีเฉิงชะงัก"ผมจะไปเดี๋ยวนี้!"

แต่เมื่อไปถึงบ้านของตระกูลฉี กลับถูกกันไว้ที่ประตู

สีหน้าถังเสี่ยวเวยดูโกรธ น้ำตาก็ยังไม่แห้ง

"ประธานกู้! คุณทั้งร่ำรวยมีอำนาจ เราไม่สามารถใกล้ชิดคุณได้หรอก และก็ไม่อยากทำให้คุณโกรธ! เราผู้น้อยไม่กล้าพูดอะไรมากหรอกค่ะ คุณไปเถอะ หมิงเค่อไม่อยากเจอคุณ!"

ความรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยผุดขึ้นในใจของกู้ซีเฉิง ริมฝีปากบางแน่นสนิท

เขาไม่ใช่คนที่มีอารมณ์ดีอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะถังเสี่ยวเวยเป็นแม่ถังหมิงเค่อ เขาจะให้เธอพูดกับเขาแบบนี้ได้ยังไง?

"นี่เรื่องระหว่างผมกับหมิงเค่อ ให้เราคุยกันเถอะเอง"

"มีอะไรต้องคุยอีก"

ถังเสี่ยวเวยไม่คุย

"คนที่บอกว่าจะแต่งงานก็คุณ คุณทำให้หมิงเค่อต้องรอ เธอก็รออย่างโง่ๆ! ในที่สุดรอมาจนคุณจะหย่า เธอก็มีความสุข ตอนนี้คุณดันบอกว่าไม่หย่าแล้ว! คุณกำลังแกล้งคนอยู่เขาเหรอคะ!"

พูดไป น้ำตาก็ไหลออกมา

"คุณไปเถอะ!ประธานกู้ ขอร้องคุณเถอะค่ะ อย่าทำร้ายหมิงเค่ออีกเลย..."

กู้ซีเฉิงฟังเธอร้องจนปวดหัว "ไหนว่าเธอไม่กินไม่นอน?"

"ตายแล้ว!"

ทันทีที่ถังเสี่ยวเวยได้ยิน ก็รีบปิดหน้าแล้วร้องไห้ใหญ่

"ถ้านี่คือชะตากรรมของหมิงเค่อ ก็ฟังตามโชคชะตาเถอะ!"

"แม่คะ"

หมิงเค่อไม่รู้ว่าออกมาเมื่อไหร่ มองไปที่กู้ซีเฉิงด้วยน้ำตาเต็มเบ้า

"ซีเฉิง!"

หมิงเค่อไม่สนใจรีบวิ่งออกจากประตูและกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดของกู้ซีเฉิง กอดเอวเขาไว้

กู้ซีเฉิงตกใจเล็กน้อยแต่ก็รับเธอไว้โดยสัญชาตญาณ

"ซีเฉิง"หมิงเค่อเงยหน้าขึ้น ดวงตาแดงก่ำ"คุณยังมาหาฉัน หมายความว่า คุณยังต้องการฉันใช่ไหมคะ?"

"ครับ"

กู้ซีเฉิงพยักหน้าตอบ"เรื่องนี้เธอคนนั้นเปลี่ยนใจไปเอง ผมก็ไม่คาดคิด"

"อืม ฉันเชื่อคุณ"

"หมิงเค่อ!"

"แม่คะ!"

ถังหมิงเค่อขอร้องถังเสี่ยวเวยด้วยเสียงอ่อนโยน

"ซีเฉิงต้องไปแต่งกับผู้หญิงที่เขาไม่รักก็น่าสงสารพอดูแล้วค่ะ หนูเป็นแฟนเขาก็ต้องเข้าใจ ต้องสนับสนุนเขาสิ"

"ลูก..."ถังเสี่ยวเวยชะงัก"ช่างเถอะ! แม่ไม่สนแล้ว!"

"ซีเฉิงคะ"ถังหมิงเค่อยิ้มทั้งน้ำตา"ฉันจะรอคุณตลอดไปค่ะ"

กู้ซีเฉิงพยักหน้า"ลำบากคุณแท้ๆ คุณอยากเล่นหนังเรื่องหยางหยูโจวนี่ใช่ไหม? ผมให้โจวซัวจัดการแล้ว"

"ซีเฉิง..."

ตังหมิงเค่อต้าฮี่เกินคาด"ขอบคุณนะคะ!"

"ไม่ต้องบอกคำนี้กับผมหรอก"

เห็นเธอยิ้ม กู้ซีเฉิงก็โล่งใจ "แล้วก็ยังมีแบรนด์สินค้าแบรนด์เนมอีกสองแบรนด์จะติดต่อคุณไป"

"ซีเฉิง!" ถังหมิงเค่อดีใจจนกระโดดโอบคอเขาไว้ "คุณดีกับฉันจังเลย!"

"ยังจะพูดอะไรโง่ๆอีก?"

กู้ซีเฉิงเช็ดน้ำตาบนหน้าเธอเบาๆ

"คุณคือผู้หญิงของผม ผมไม่ดีกับคุณ จะไปดีกับใคร?"

"อืม ต่อไปฉันจะไม่พูดแบบนี้อีกแล้วค่ะ"

น้ำเสียงนุ่มนวล อ่อนหวาน และเชื่อฟัง

แต่ดวงตาคู่นั้นบวมแดงมาก แสดงให้เห็นว่าร้องไห้มานานแล้ว

กู้ซีเฉิงกอดเธอไว้ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธเคือง ทั้งหมดเป็นเพราะฉีอินอิน เลยทำให้ผู้หญิงของเขาต้องรู้สึกแบบนี้ ต้องมารู้สึกเจ็บปวดแบบนี้!