15.ช่วยหน่อย

“การอุทิศตนเพื่อจักรวรรดิของท่านแกรนด์ดยุคช่างน่านับถือมากเหลือเกินนะครับ..เช่นนั้นแล้วมิสู้เรามาสลับที่กันดีกว่า ตรงนั้นเป็นทางลมพอดีอาจจะทำให้อาการไม่สบายของท่านแกรนด์ดยุคมันเลวร้ายลงไปมากยิ่งขึ้น..”

การพยายามของคาดินันแซลัสนั้นทำให้ไมเนอร์เริ่มรู้สึกรำคาญใจ บุรุษผู้นั้นต้องการจะนำพาจานีคไปจากเขาให้ได้อย่างนั้นสินะ

ช่างบังเอิญดีเหลือเกินที่หน้าที่ของเขาคือการปกป้องเธอเอาไว้

ไมเนอร์เอื้อมมือไปดันใบหน้าของจานีคออกเล็กน้อย เขากำลังมีความสุขชนิดที่ว่าไม่เคยได้รับความรู้สึกเช่นนี้ที่ใดมาก่อน

เขาต้องปกป้องเธอเอาไว้

“ไม่รู้ว่าเหตุใดในวันนี้ท่านคาดินันถึงได้กล่าวชื่อของข้าออกมามากกว่าปกติ ช่วยเลิกสนใจข้าแล้วเร่งประชุมกันเถิด อย่างน้อยก็เพื่อจะหาข้อสรุปในเรื่องของกำลังทหารที่จะเดินขบวนและเงินสนับสนุนงานวันชาติในครั้งนี้ด้วย”

ที่แกรนด์ดยุคกล่าวออกมานั้นไม่ผิดแม้แต่ครึ่งคำ เพราะดูเหมือนวันนี้ท่านคาดินันจะสนอกสนใจแกรนด์ดยุคมากเป็นพิเศษ ในทุกครั้งที่พูดคุยถึงเรื่องการประชุม ท่านคาดินันมักจะวนกลับมาเข้าเรื่องของ  แกรนด์ดยุคอยู่เสมอ

อะไรกันนะที่ทำให้เสาหินอันแข็งแกร่งของวิหารสักดิ์สิทธิ์ ไม่แม้แต่จะเก็บอาการไม่พอใจได้ อะไรกันที่ทั้งแกรนด์ดยุคและคาดินัน กำลังต่อสู้กันอย่างเอาเป็นตายเช่นนั้น

เคาน์ฟลอยด์ แห่งตระกูลดาโกแบทยกมือขึ้นมาเท้าคาง การประชุมที่แสนน่าเบื่อในวันนี้ดูเหมือนจะมีเรื่องที่ทำให้เขาไม่รู้สึกอยากหลับและง่วงนอนเหมือนครั้งที่ผ่านมาแล้วละสิ..น่าสนใจประเด็นนี้ชะมัดเลย

แล้วก็อีกเรื่องที่น่าสนใจคือนักบุญหญิงผู้งดงาม สตรีตระกูลโอเรียส บิดาของเลดี้ทั้งสองมิเคยพาเลดี้ตระกูลโอเรียสออกไปข้างนอกเลย ด้วยเหตุนั้นเองจึงไม่มีใครรู้สึกรูปลักษณ์ที่แท้จริงของเลดี้ จานีคและเลดี้จามิกา สองพี่น้องผู้เป็นเทพธิดาของสวรรค์ คราแรกมีข่าวลือว่าท่านเคาน์อาดาลจะส่งเลดี้จามิกามาเข้ารับตำแหน่งนักบุญหญิง แต่ไปๆ มาๆ กลับส่งเลดี้จานีคคนน้องเข้ามารับตำแหน่งนั้นแทน..เรื่องนี้ก็น่าสนใจมากทีเดียว

อยากเห็นหน้านั้นชะมัดเลยว่าจะสวยสักแค่ไหน จะคุ้มค่าให้เขาลงสนามเพื่อแย่งชิงค่ำคืนแสนหวานกับนางรึเปล่า.

 

ไมเนอร์หยิบผ้าเช็ดหน้าของเขาในกระเป๋าเสื้อของเขาออกมาแล้วส่งให้จานีคที่กำลังนั่งอยู่ใต้โต๊ะ เขาจัดการเก็บส่วนที่ไม่ควรเปิดเผยกลับเข้าไว้ที่ที่สิ่งนั้นควรจะอยู่ ก่อนจะใส่เข็มขัดกลับเข้าตามเดิม

ส่วนจานีคเธอรับผ้าเช็ดหน้านั้นด้วยคำถามมากมายที่เกิดขึ้นมาในใจ การเล่นสนุกในครั้งนี้จบลงโดยที่เขาเองก็ยังไม่ทันได้ปลดปล่อยออกมา ส่วนเธอ..จะออกไปที่นี่แบบไหนดีที่จะไม่ต้องทนอยู่ให้ท่าน      คาดินันแซลัสจัดการเธอ

แต่ทว่าการหนีเขา..มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เพราะในท้ายที่สุดหากว่าเขาส่งฟลินผู้บึ้งตึงไปตามเธอ เธอก็ไม่มีหนทางที่จะขัดใจหรือว่าขัดขวางเขาอยู่ดี

แต่..ขอหนีเขาสักวันก็คงไม่ผิดละมั้ง เพราะหากว่าเราเจอกันในภายหลังบางทีอารมณ์โกรธของเขาอาจจะหมดลงก่อน

อีกทั้งไอ้แท่งเจ้าปัญหานี้มันควรจะถูกดึงออกได้แล้ว ส่วนล่างเปียกไปหมดจนเธอไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

แต่ปัญหาคือในนี้แคบมากเกินไป เกินกว่าที่เธอจะเอื้อมมือแล้วดึงมันออก

จานีคช้อนสายตามองหน้าของไมเนอร์ที่กำลังก้มลงมามองเธอพอดี

“ช่วย-หน่อย-นะคะ”

เธอพูดออกมาโดยที่ไม่ได้เปล่งเสียง จานีคค่อยๆ หมุนตัวก่อนจะคุกเข่าแล้วหันหลังเพื่อให้บั้นท้ายของเธอมันอยู่พอดีหน้าขาของเขา

ใบหน้าของไมเนอร์ขึ้นสีกุหลาบอีกรอบเมื่อเขาเห็นท่าทีที่แปลกไปของเธอ สิ่งที่เหมือนจะสงบไปแล้ว กลับกลายเป็นตื่นมาในทันทีเหมือนเขาเห็นสิ่งเร้า..

จานีคเลิกกระโปรงของเธอขึ้นมากองที่เอว และนั่นทำให้ไมเนอร์มองเห็นตรงกางเกงชั้นในตัวจิ๋วนั้นมีบางอย่างที่นูนออกมา

ที่บอกให้เขาช่วยคือให้ช่วยเอาเจ้าสิ่งนี้ออกมาร่างกายของเธองั้นหรือ ไมเนอร์อยากจะบ้าตายจริงๆ วันนี้มีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นมากมายแต่นี่คือสิ่งที่เขาไม่มีวันคาดคิดอย่างแน่นอนว่ามันจะเกิดขึ้น

ท่านนักบุญหญิงจานีคกำลังหันหลังให้เขาพร้อมกับขอร้องให้เขา “ดึง” แท่งบางอย่างออกจากร่างกายของเธอ

ดวงตาสีอำพันนั้นจับจ้องไปที่ใบหน้าของแกรนด์ดยุค..จับจ้องอยู่อย่างนั้นพร้อมกับมือที่กำแน่น

ดูจากสายตาของแกรนด์ดยุคในยามนี้ แซลัสคิดว่าเขาพอจะเดาได้ว่าแกรนด์ดยุคผู้นั้นกำลังเห็นสิ่งใด

จานีคคงกำลังขอร้องให้หมอนั่นช่วยนำเอา..บางอย่างออกจากร่างกายของนางเป็นแน่

เกิดมาเขาไม่เคยรู้สึกเช่นนี้เลยให้ตายสิ ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกและถูกหมิ่นเกียรติขนาดนี้เลย

กล้าดีอย่างไร สตรีผู้นั้นกล้าดีอย่างไรถึงได้แสดงท่าทีอวดดีเช่นนั้น นางอยู่ในเงื้อมมือของเขาแท้ๆ แต่กลับริอาจต่อสู้กับเขา

นางทำให้เขาหงุดหงิดเป็นอย่างมากจนเขาสึกอยากจะฆ่าใครให้ตายสักคน แน่นอนว่าเขาฆ่าแกรนด์ดยุคไม่ได้หรอก แต่กับคนอื่นก็ไม่แน่

“ข้าอยากให้การประชุมจบลงเพียงเท่านี้ วันพรุ่งนี้ค่อยเรียกพวกเขามาประชุมใหม่”

แซลัสกล่าวออกมาเบาๆ เพื่อให้มีแค่ฟลินเท่านั้นที่ได้ยิน สิ้นเสียงของคาดินัน  นักบุญฟลินก็ตบมือเบาๆ เพื่อเป็นสัญญาณให้ทุกคนเงียบเสียง

“ในวันนี้ทุกท่านคงจะเหน็ดเหนื่อยกับการประชุมแล้วสินะครับ วันนี้ข้าคิดว่าเราหยุดการประชุมเอาไว้เพียงเท่านี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาปรึกษาหารือในส่วนที่เหลือกัน..”

เคาน์ฟลอยด์แสยะยิ้มออกมาในทันที

“เรื่องนั้นพวกเราไม่อาจขัดประสงค์ของท่านคาดินันได้อยู่แล้วครับ เพียงแต่คฤหาสน์ดาโกแบทของข้านั้นช่างอยู่ห่างไกลจากวิหารมากเหลือเกิน ไหนๆ พรุ่งนี้ก็จะต้องเดินทางมาที่นี่ เช่นนั้นแล้วข้านอนค้างที่นี่ได้หรือไม่ คงจะมีขุนนางอีกหลายคนที่คิดไม่ต่างจากข้าเท่าไหร่นัก จริงไหมพวกเรา..”

เสียงตอบรับของขุนนางคนอื่นๆ ดังขึ้นมาในทันที พวกเขาต่ำต้อยมากกว่าคาดินัน ฉะนั้นแล้วจึงไม่อาจบังคับให้คาดินันผู้สูงส่งอยู่ในห้องนี้ทำการประชุมต่อไปได้ แต่เคาน์ฟลอยด์ไม่ได้รู้สึกอยากกลับบ้านเลย เขาคิดว่าที่วิหารนี่จะต้องมีเรื่องสนุกๆ และอะไรดีๆ รอเขาอยู่อย่างแน่นอน..

เขาต้องค้างที่นี่และต้องได้เห็นหน้าท่านนักบุญหญิงให้ได้

ไมเนอร์หลับตาลงช้าๆ เมื่อสิ้นเสียงประกาศของนักบุญฟลิน เขาไม่สามารถช่วยท่านจานีคได้ในตอนนี้เพราะหากเขาดึงเจ้าสิ่งนั้นออกมาและทำท่าทางยึกยักใต้โต๊ะ เขาอาจจะถูกสงสัยได้ เนื่องจากขุนนางคนอื่นๆ กำลังลุกจากที่นั่ง

“อ่อ..ขอเชิญท่านแกรนด์ดยุคอยู่ต่อด้วยนะครับ ข้าเห็นว่าท่านไม่สบายจึงจะช่วยประสาทพรให้ หวังว่าท่านคงจะไม่รังเกียจ”