14. อย่าหลุดครางออกมานะ NC

ใครบ้างที่จะสามารถทำตัวให้เป็นปกติ เมื่อมีสตรีที่งดงามมากจนแทบหยุดหายใจกำลังนั่งอยู่ตรงกลางหว่างขาของเขา..ไมเนอร์กำลังย้ำกับตัวเองอีกครั้งว่าตามทฤษฎีแล้วนี่คือเรื่องปกติที่เกิดขึ้นได้

ก็แค่ปฏิกิริยาของร่างกายที่..มันเกินการควบคุมเท่านั้นเอง

“....”

นี่คืออะไรกัน ท่าทางเช่นนี้คือเขาต้องการจะปกปิดเธองั้นเหรอ ว่าส่วนนั้นของเขามันไม่ได้ตื่นตัวขึ้นมา

จานีคอยากจะหัวเราะแต่ทว่าในยามนี้เธออยากจะทำให้ใบหน้าที่แสนงดงามของท่านคาดินันแซลัสบิดเบี้ยวดูสักหน่อย ฉะนั้นแล้วหากเขาเห็นท่าทีผิดปกติของท่านไมเนอร์ ในบางทีเขาอาจจะนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ก็ได้ และนั่นมันน่าสนุก..อีกทั้งเธออยากจะลองสัมผัสบุรุษที่กล้ามานอนกอดเธอทั้งคืนโดยที่ไม่ยอมบอกเธอด้วยว่าเขาไม่ใช่ท่านมาไค

จานีคยกมือขึ้นมาเพื่อที่จะจับมือของเขาออก ปลายนิ้วแตะสัมผัสโดนบางอย่างที่แข็งขืน ฝ่ามือยังคงไล้วนเวียนอยู่ใต้สะดืออย่างเชื่องช้า เธอคลึงเป้ากางเกงของเขาอย่างใจเย็น สัมผัสภายนอกให้พอรู้สึกคุ้นเคย

ไมเนอร์เงยหน้าขึ้นในทันทีเพื่อไปมองทางอื่น เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะจดจ่อไปที่งานที่กำลังประชุมกันอยู่นี้

“หากเป็นดังเช่นที่ท่านแกรนด์ดยุคกล่าวมาเช่นนั้นข้าก็ขอโทษด้วยที่บังอาจ..กล้ากล่าวล่วงเกินท่านคาดินันไป หวังอย่างยิ่งว่าท่านจะไม่ถือสาหาความกับคนเช่นข้านะครับ”

เธอเริ่มปลดกระดุมกางเกงของเขาก่อนจะสอดมือเข้าไปหาความเป็นชาย จานีคล้วงมือเข้าไปโดยที่สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยนไปเลย

ให้ตายสิ..นี่เขากำลังทำเรื่องน่าละอายเช่นนี้อยู่ในวิหารอย่างนั้นหรือ แถมอีกฝ่ายยังเป็นท่านนักบุญหญิงอีกต่างหาก..ไมเนอร์กำลังทะเลาะกับความรู้สึกผิดบาปในใจ แต่เมื่อเขาหันไปพบเจอใบหน้าที่ดำคล้ำของท่านคาดินันที่กำลังมองมาที่เขา..ในใจกลับฉุกคิดขึ้นมาได้ถึงการกระทำที่ไร้เหตุผลของท่านนักบุญหญิง

เธอสอดมือเข้าไปคว้าจับส่วนใหญ่โตเอาไว้ในฝ่ามือ ทั้งๆ ที่เสียงพูดคุยเรื่องการจัดงานพิธีวันชาติยังดังขึ้นมาเรื่อยๆ ความคิดเห็นแลกเปลี่ยนไปกันไปมา คนอื่นๆ ยังคงปรึกษากันด้วยความเคร่งเครียด เพื่อให้งานวันชาติออกมาสมบูรณ์แบบมากที่สุด

ปลายนิ้วนวดคลึงความรุ่มร้อนที่หลบซ่อนอยู่ข้างในก่อนที่เธอจะจับมันออกให้ได้มองเห็นอย่างถนัดๆ

ไมเนอร์หรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นท่านจานีคกำลังเล่นสนุกกับความส่วนอ่อนไหวของเขาอยู่..ส่วนเขาก็มีหน้าที่ทำให้ท่านคาดินันแซลัส. .โกรธจนแทบจะคงสีหน้าที่แสนอ่อนโยนนั่นเอาไว้ไม่อยู่

เขาหน้าแดงและหลุบตาลงด้วยความรู้สึกไม่เคยพบเจอ ปลายนิ้วของเธอกำลังเล่นอยู่กับส่วนปลายยอดที่มีน้ำไหลซึมออกมา เขาเห็นเธอใช้นิ้วปาดน้ำเหนียวที่ไหลจากส่วนปลายออกไป แต่ไม่ทันไรของเหลวนั่นก็ซึมออกมาอีก

เธอละเลงน้ำที่เอ่อล้นจนแก่นกายเปียกชื้นมันวาวด้วยของเหลวจากตัวมันเอง แล้วนั่งมองผลงานตัวเองด้วยแววตาใคร่รู้

เมื่อไหร่ไม่รู้ที่จานีคเผลอขยับสะโพกตัวเองเบาๆ ในระหว่างที่กำลังจัดการเล่นสนุกกับส่วนนั้นของไมเนอร์ อารมคุกรุ่นเด่นชัดขึ้นมาเมื่อร่างกายยังไม่ได้รับการปลอดปล่อย อารมณ์พวกนั้นย่อมกำลังแผดเผาข้างในใจ

เธอหมุนฝ่ามือบนหัวแก่นกายช้าๆ ทำมันอย่างไม่นึกเร่งรีบจนมันดีดตัวอยู่ในอุ้งมือเป็นสัญญาว่าเขาจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

“ทำไมหน้าแดงขนาดนั้นกันครับท่าน แกรนด์ดยุค การประชุมในวันนี้มีเรื่องให้ท่าน..เคร่งเครียดเช่นนั้นเลยงั้นหรือ”

น้ำเสียงที่กล่าวออกมามันเต็มไปด้วยความไม่พอใจอย่างออกนอกหน้า จนผู้อื่นที่ได้ฟังหาสาเหตุมิได้ว่าท่านแกรนด์ดยุคไปทำสิ่งใดให้ท่านคาดินันผู้เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากำลังไม่พอใจ

ทั้งๆ ที่ท่านแกรนด์ดยุคก็กำลังตั้งอกตั้งใจในการแลกเปลี่ยนแนวคิดเพื่อที่จะทำให้งานถูกจัดออกมาแบบดีที่สุด

“...ดูเหมือนว่าข้าจะติดไข้มาจากท่านนักบุญหญิงน่ะครับ เพราะที่ท่านนักบุญหญิงไข้ขึ้นสูงมีเพียงข้าและน้องชายเท่านั้นที่ผลัดกันดูแลนาง..”

ไมเนอร์ไม่เคยคิดว่าตัวเองเก่งกาจเลยแม้แต่นิดเดียว จนมาถึงวันนี้เขาคิดว่าตัวเองเก่งมากที่ไม่เผลอร้องครางออกมาในช่วงเวลาที่เธอกำลังสัมผัสเขา

แซลัสจุดยิ้มขึ้นมาด้วยแววตาที่ว่างเปล่า

“ให้ตายสิ นี่ข้ากำลังทรมานคนป่วยอย่างนั้นหรือครับ..หากว่าท่านแกรนด์ดยุคไม่สบายเช่นนั้นก็เชิญท่านออกไปก่อนเถิด..ไปพักผ่อนให้เต็มที่หลังจากจบการประชุมข้าจะให้ฟลินส่งรายงานไปให้ท่านเอง”

กัดไม่ปล่อยเลยอย่างนั้นสินะ จานีค หอบหายใจออกมาเบาๆ  คาดินันแซลัสกำลังหาทางเล่นงานท่านไมเนอร์ทุกทาง และเธอไม่อยากให้เขาลุกขึ้นไปเลย อย่างน้อยเธอก็อยากให้เขานั่งอยู่ที่นี่ก่อน เพราะหากเขาลุกขึ้นไปอีกไม่นานการประชุมคงจะจบลง..และเมื่อการประชุมจบ เมื่อนั้นแหละนรกของจริง เธอคงจะถูกคาดินัน..ลงโทษจน หุบขาไม่ได้แน่ๆ ถึงจะชอบในเรื่องแบบนั้นแต่การถูกบังคับมันไม่ใช่เรื่องที่จะฟินได้เลย..

เธอหลับตาลงก่อนจะเผยอริมฝีปากออก ไมเนอร์สามารถมองเห็นลิ้นเล็กๆ อันชุ่มฉ่ำในนั้น แน่นอนว่าจานีคไม่ได้ขยับใบหน้ามาหาเขาแต่เธอกำลังต้องการให้เขาจับส่วนที่กำลังเป็นปัญหาใส่เข้าไปในริมฝีปากของเธอ..

กำลังรั้งเขาเอาไว้อย่างสุดความสามารถเลยอย่างนั้นสินะ ไมเนอร์เผยอยิ้มออกมา ก่อนที่เขาจะมองไปที่ท่านคาดินัน

“ต้องขอบคุณที่ท่านคาดินันเป็นห่วงเป็นใยข้าขนาดนี้แต่ทว่าเพราะข้าคือตัวแทนของราชวงศ์ อีกทั้งอาการป่วยไข้นั้นเรื่องเล็ก การจัดงานวันชาติเพื่อให้ประชาชนมีความสุขนั่นสิเรื่องสำคัญกว่า มองข้ามเรื่องของข้าไป แล้วเริ่มประชุมกันต่อเถอะครับ..”

สิ้นเสียงของเขา ไมเนอร์ก็จับเข้าที่กลางลำแกร่งแล้วกดแทรกมันเข้าไปในริมฝีปากนั้น

ความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมานั้นมันมากมายจนเขาต้องหลับตาลงเพื่อที่จะสงบสติอารมณ์ลงก่อน

อย่าร้องครางออกมาเชียวไมเนอร์ ไม่ว่าจะมีความสุขแค่ไหนก็อย่าเผยเสียงที่น่าสงสัยออกมา

จานีคครอบริมฝีปากลงไป ปากเธอใช้งานหนักมาทีเดียวในช่วงนี้ตรงข้ามกันข้างล่างที่ยังไม่ได้ใช้งานกับใครเลย..

ชีวิตของสาวน้อยนักบุญหญิงนั้นแสนรันทดมากทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้น..การทำให้ไมเนอร์มีความสุขมันคือการตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ จากเธอนะ..

เธอเริ่มนวดส่วนนั้นด้วยกลีบปากแทนนิ้วมือ ความชื้นจากส่วนนั้นของเขาและน้ำลายของเธอผสมรวมกันจนไม่อาจแยกจาก

ความตั้งอกตั้งใจปรนเปรอของจานีคทำให้ไมเนอร์อยากเอ่ยปากเพื่อไล่ทุกคนออกไปจากห้องนี้ เพื่อที่เขาจะได้กระทำเรื่องตามใจตัวเองในยามนี้ได้

และไมเนอร์เองก็คิดว่าท่านคาดินันแซลัสก็คงกำลังรู้สึกเช่นเดียวกัน คือการไล่เขาออกไปเพื่อครอบครองจานีคเอาไว้เพียงผู้เดียว