ตอนที่2. พ.ศ. 2538  

พ.ศ. 2538  

เวลา 4.00 น.

รศ.ดร.ธาวิน ไตรสุวรรณ นอนลืมตาในความมืด

ตีสี่ของทุกวันร่างกายของเขาจะตื่นขึ้นโดยไม่ต้องใช้นาฬิกาปลุก เนื่องด้วยเขาเกิดและเติบโตในตึกแถวท้ายตลาด ตีสามตีสี่รถพ่อค้าแม่ค้าขายส่ง จะนำสินค้ามาขายให้กับพ่อค้าคนกลาง เพื่อจำหน่ายต่อให้บรรดาลูกค้าที่มาจับจ่ายซื้อของในตอนเช้า

แม้ว่าครอบครัวของเขาไม่ได้เป็นผู้ค้าส่ง แต่เป็นร้านขายของชำที่มีสินค้านานาชนิดเป็นที่ต้องการของเหล่าวาณิชทั้งหลาย ดังนั้น ตีสี่ของทุก ๆ วัน เขาถูกป๊ากับม๊าตะโกนเรียกจากหน้าบ้านให้มาช่วยเปิดร้าน เมื่อช่วยกันเปิดร้านเรียบร้อยแล้ว ตามด้วยการไล่ให้ไปอ่านหนังสือ โดยป๊าให้เหตุผลกับเขาว่า

“อ่านหนังสือเช้าๆ สมองจะรับดี เพราะยังไม่มีอะไรมารกหัว”

แม้ป๊าของเขาจะไม่ได้เรียนหนังสือ แต่ป๊าก็มักจะทำให้เขาทึ่งอยู่เสมอ ๆ ไม่ว่าจะเป็นการที่ป๊าบอกว่าให้อ่านหนังสือในตอนเช้า และผลที่ได้ คือ พี่สาวทั้งสามของเขาเป็นหมอทั้งหมด

หรือการรวมยอดราคาของให้ลูกค้า เร็วยิ่งกว่าการดีดลูกคิด    ต่อให้ลูกค้าจะซื้อมากแค่ไหน ป๊าเขาแค่เอ่ยทวนราคาสินค้าขณะหยิบของใส่ลงถุง เมื่อยื่นให้ลูกค้าก็บอกราคาขายได้ทันที ไม่มีตกหล่นแม้แต่บาทเดียว หลายปีผ่านไปป๊าและม๊าขยายกิจการจากร้านชำเล็ก ๆ กลายเป็นซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดย่อมๆ ท้ายตลาดสดใจกลางเมือง และปัจจุบันตึกแถวกว่าสิบคูหากลายเป็นของตระกูล “ไตรสุวรรณ”

แต่เช้าวันนี้เขายังคงนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง ไม่รีบลุกขึ้นเหมือนเช่นทุกวัน เปลือกตาของเขาค่อย ๆ ปิดดวงตาคมใต้คิ้วเข้มอีกครา ริมฝีปากชมพูบางยกขึ้นน้อย ๆ เมื่อหวนนึกถึงความฝันอันแสนหวานจนเขาแทบไม่อยากลืมตาตื่นขึ้น

มือยาวเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปาก เขายังรู้สึกได้ถึงไออุ่นที่กลีบปากอิ่มของนางในฝันผู้นั้น กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาวยังอวลอยู่ที่ปลายจมูกโด่งเป็นสัน ความรู้สึกอุ่นซ่านวาบหวามในอก มันยังคงตราตรึงราวกับว่าเรื่องที่เขาฝัน คือ ความจริง แต่มันจะเป็นความจริงไปได้อย่างไร ในเมื่อผู้หญิงคนนั้นเขาไม่เคยรู้จัก หรือไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนในชีวิตเสียด้วยซ้ำ

นางในฝันคนนั้นเป็นใครหนอ เหตุไฉนเขาฝันถึงหล่อนด้วย    เมื่อครุ่นคิดอย่างไรก็ไม่มีคำตอบ เขาจึงเอื้อมมือเปิดสวิตช์โคมไฟที่หัวเตียง แสงสีนวลจากหลอดไฟกระทบผนังสีขาวส่องสว่างขึ้น ร่างสูงเพรียวลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินไปเข้าห้องน้ำทำกิจวัตรประจำวัน

หลังจากนั้น ราว ๆ ตีสี่ครึ่งชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่า เดินเข้าไปในห้องหนังสือด้วยความเคยชิน ผนัง 2 ด้าน มีชั้นหนังสือที่เต็มไปด้วยตำราทั้งไทยและต่างประเทศ มีหน้าต่างกว้าง 3 บานอยู่ที่ผนังที่ตรงกันข้ามกับประตู ซึ่งในเวลานี้ถูกปิดทับด้วยผ้าม่านซาตินเนื้อดีสีเทาอ่อน บ่งบอกถึงรสนิยมของผู้เป็นเจ้าของบ้าน หรูหรา เรียบง่าย

ผู้เป็นเจ้าของบ้านนั่งลงที่โต๊ะด้วยความเคยชิน ตรงกลางโต๊ะมีเครื่องคอมพิวเตอร์ที่เขาหอบหิ้วมาจากประเทศญี่ปุ่นด้วยราคาสูงลิบ เขาหยิบแว่นสายตาขึ้นสวมก่อนกดปุ่มเปิดเครื่องสมองกลให้ทำงาน เมื่อแสงสว่างบนหน้าจอปรากฏขึ้น นิ้วเรียวก็คลิกเมาท์เปิดไฟล์เอกสารงานวิจัยที่เขาพิมพ์ค้างไว้มาหลายวันแล้ว

ตาคมกริบภายใต้แว่นตากรอบเหลี่ยมสีดำไล่มองตัวอักษรบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ จากนั้นก็รัวนิ้วลงบนแป้นพิมพ์อย่างผู้ชำนาญ          บางคราคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน จากนั้นก็หันไปเปิดตำราเล่มหนาที่วางซ้อนกันอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะ เพื่อหาข้อมูลอ้างอิงหลักการและเหตุผลในการทำวิจัย

งานวิจัยชิ้นนี้เขาคาดหวังว่าจะเป็นผลงานชิ้นเอกที่สามารถยื่นขอตำแหน่งศาสตราจารย์แบบพิเศษได้ ซึ่งต้องเป็นงานวิจัยที่ใหม่และสนองต่อปัญหาของสังคม นับว่าเป็นโชคดีของเขาที่มีโอกาสได้รู้จักกับหมอเกด แพทย์หญิงด้านอายุรกรรมที่บังเอิญพบกันที่งานประชุมวิชาการเมื่อหลายเดือนก่อน เธอเพิ่งจบดอกเตอร์มาหมาด ๆ เป็นอาจารย์ใหม่ที่ยังมีไฟอยู่       ในตัว เมื่อเขาชวนเธอให้ทำวิจัยร่วมกัน  หญิงสาวตอบตกลงจนแทบไม่ต้องเสียเวลาคิด

นับจากวันนั้น หากมีเวลาว่างเขาและเธอมักนัดเจอกันที่ร้านกาแฟพูดคุยกันเรื่องงานวิจัย แล้วเลยเถิดไปจนถึงเรื่องไร้สาระที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับเขาและเธอ

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและเขาพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ บางวันเขาก็จะรับหมอเกดไปทานข้าวเย็น เพื่อจะได้ใช้เวลาสร้างความสัมพันธ์และงานวิจัยมากขึ้น จนกระทั่งได้หัวข้องานวิจัยที่นำวิชาการแพทย์มา       บูรณาการกับวิศวกรรมศาสตร์ คือ “การจำแนกการติดเชื้อในกระแสเลือด (Sepsis) ด้วยระบบ AI เพื่อคัดกรองผู้ป่วยเมลิออยโดสิส”

เหตุผลที่เลือกทำวิจัยในประเด็นนี้เพราะว่าโรคเมลิออยโดสิสเป็นโรคที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียที่มีอัตราการตายของผู้ป่วยในประเทศไทยสูงเป็นอันดับ 3 รองจากเอดส์และวัณโรค สาเหตุที่ผู้ป่วยมีอัตราการตายสูงเนื่องจากได้รับการวินิจฉัยล่าช้าเพราะจะต้องรอผลตรวจจากห้องแล็บไม่ต่ำกว่า 7 วัน จึงจะรู้ผลว่าเป็นโรคเมลิออยโดสิสจริงหรือไม่ แต่หากทราบผลการตรวจภายใน 1-2 วัน แล้วผู้ป่วยได้รับยาฆ่าเชื้อทันทีโอกาสรอดจะเพิ่มขึ้นถึง 90% และจะช่วยลดอัตราการตายที่เกิดจากโรคนี้ได้

ดังนั้น หากเขาสามารถสร้างงานวิจัยระบบ AI ที่สามารถจำแนกการติดเชื้อในกระแสเลือด (Sepsis) ของโรคเมลิออยโดสิสออกจากการติดเชื้อในกระแสเลือดของโรคอื่นๆ ได้ งานวิจัยชิ้นนี้จะช่วยชีวิตคนไทยได้อย่างมหาศาล และมากไปกว่านั้นเขาก็จะได้รับตำแหน่งศาสตราจารย์ที่มีอายุน้อยที่สุดในประเทศไทยสาขาวิศวกรรมศาสตร์

เวลาใดที่เขาได้ลงมือทำงาน สมาธิของเขาจะจรดจ่อกับสิ่งนั้น จวบจนแสงแดดอ่อน ๆ เล็ดลอดเข้ามาตามช่องว่างระหว่างม่านหน้าต่าง เป็นสัญญาณบอกว่าได้เวลาที่เขาจะต้องเตรียมตัวไปมหาวิทยาลัยแล้ว

ร่างสูงสง่าจึงวางมือจากงานตรงหน้า ชายหนุ่มยืดกายขึ้น           ยิ้มนิด ๆ เพราะสามารถพิมพ์หลักการและเหตุผลที่ต้องทำวิจัยได้สำเร็จตามเป้าหมายที่ตั้งไว้