เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3. ท่านด๊อกประชา
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-02 22:36:58เวลา 8.00 น.
“สวัสดีท่านด๊อกประชา”เสียงทุ้มดังขึ้น ทันทีที่ประตูไม้บานใหญ่ของห้องพักอาจารย์เปิดออก แล้วชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งในชุดสูทสีน้ำตาลเข้มที่ถูกรีดจนเรียบกริบ ก็โผล่เข้ามาในห้องพร้อมกับส่งเสียงทักทายเพื่อนร่วมห้องพักที่นั่งอยู่ก่อนแล้วอย่างอารมณ์ดี
ผู้ที่ถูกเรียก “ท่านด๊อกประชา” ถึงกับรีบเงยหน้าขึ้นจากแผนการสอนแทบจะไม่ทัน ยิ่งสบเข้ากับรอยยิ้มของผู้มาใหม่ ยิ่งทำให้เขาอึ้งไปกว่านาที
-นี่คือ รศ.ดร.ธาวิน ไตรสุวรรณ เพื่อนของเขาจริงๆ หรือนี่ ! -
ดร.ประชา ชื่นจิตต์ อุทานในใจ จ้องมองอาจารย์แว่นหนุ่มหล่อ ที่กำลังถอดเสื้อคลุมตัวนอกแขวนไว้บนราวไม้สักด้านหลังห้องอย่างเบามือ
การที่เพื่อนของเขามีสอนภาคบ่าย แต่มามหาวิทยาลัยแปดโมงตรงเป๊ะ ! ทุกวันเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติ คือ คนที่ทั้งเงียบขรึมและจริงจังกับชีวิตมากอย่าง รศ.ดร.ธาวิน ไตรสุวรรณ เย้าเขาด้วยการเรียกว่า “ท่านด๊อก !”
ดร.ประชา อ้าปากจนกรามแทบค้าง ราวกับว่าเพื่อนสนิทได้กลายเป็นเอเลี่ยนจากนอกโลก กำลังนั่งลงที่โต๊ะทำงานประจำของเพื่อนเขา ซึ่งด้านหลังยังมีกระดานสีขาวมันวาวตัวอักษรสีน้ำเงินที่เขียนด้วยปากกา ไวบอร์ด ระบุปี พ.ศ. พร้อมกับตำแหน่งทางวิชาการที่เพื่อนเขาต้องยื่นขอ
เริ่มจากเขาบรรจุในปี 2530
เมื่อถึงปี 2532 เขาเรียบเรียงตำราแล้วยื่นขอตำแหน่ง “ผู้ช่วยศาสตราจารย์” ได้สำเร็จ
ปี 2535 เขายื่นหนังสือเรียนสำหรับการได้มาของตำแหน่ง “รองศาสตราจารย์”
และในปีนี้ 2538 ซึ่งเป็นปีที่อยู่บนสุดของกระดาน ระบุเอาไว้ว่า “ศาสตราจารย์” และคาดว่าเพื่อนของเขาก็คงจะคว้าตำแหน่งศาสตราจารย์ได้สำเร็จตามเป้าหมายที่วางเอาไว้อย่างแน่นอน
ซึ่งตรงกันข้ามกับ ดร.ประชา ชื่นจิตต์ อย่างสิ้นเชิง ที่ถึงแม้จะบรรจุเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยทีหลังเพื่อนเพียงแค่ปีเดียว แต่เขาก็ไปไม่ถึงแม้แต่ตำแหน่งผู้ช่วยศาสตราจารย์ นั่นอาจจะเป็นเพราะว่า ด้วยนิสัยที่เป็นคนรักความสบาย และในชีวิตนี้สิ่งที่เขาจะลงมือทำมีแค่สองอย่าง คือ สิ่งที่ทำแล้วมีความสุข และสิ่งใดจำเป็นต้องทำ
ในเมื่อการขอตำแหน่งทางวิชาการ มหาวิทยาลัยยังไม่บังคับว่าต้องขอ และทำแล้วระดับความเครียดของเขามันพุ่งเกินกว่าปกติ ดังนั้น ทุกวันนี้เขาจึงเป็นเพียง “ท่านด๊อก” ตามที่เพื่อนมันเย้า
ดร.ประชา เดินปาดออกจากโต๊ะรก ๆ ของตน ไปสู่โต๊ะทำงานที่ทั้งสะอาดและเป็นระเบียบมากกว่าโต๊ะของเขาราวกับอยู่กันคนละโลก
“อะแฮ่ม ! เอ๊ะ เอ๊ะ สงสัยเมื่อวานจะเดตกับสาวยันสว่าง วันนี้ ถึงได้อารมณ์ดีขนาดนี้”
“อะไรของท่านครับ ประชา”
ธาวินเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ยกมือขยับแว่นตา ก่อนฉีกยิ้มให้คนที่ชอบอำเขาเล่นบ่อย ๆ
“ไม่ต้องมาทำเป็นเนียนเลยนะ ท่านรองศาสตราจารย์ธาวิน เมื่อวานท่านบอกกับกระผมเองว่าจะไปเดตกับสาว”
“หึ หึ ยังไม่เลิกอำกันอีก ไป๊ ไป กลับไปเตรียมตัวสอนได้แล้ว วันนี้ท่านมีสอนคาบเช้ามิใช่รึ”
ธาวินหัวเราะในลำคอ ไม่ใส่กับคำพูดของเพื่อนนัก เพราะเพื่อนตัวดีมักจะชอบพูดกวนอวัยวะเบื้องล่างเขาอยู่เป็นนิจ
“อันแน่ ! เฉไฉ ออกนอกเรื่องด้วยวุ้ย !”
ดร.ประชา ส่ายนิ้วชี้ไปมาคล้ายกับว่ารู้ทันเพื่อนสนิท ดวงตาเป็นประกายระยับ
“ไหนลองบอกกระผมให้เป็นบุญหูสักครา แม่นางที่โชคดีผู้นั้นเป็นใครกันหนอ จะเป็นแพทย์หญิงสุดสวยที่เขาลือกันทั้งมหาวิทยาลัยว่าเทียวรับเทียวส่งกันถึงหอพักอาจารย์ไหมหนอ”
ดร.ประชา เย้าต่อด้วยความอยากรู้อย่างจริงจังว่า ผู้หญิงที่ได้ออกเดตกับเพื่อนผู้ไม่สนใจไยดีต่อสังคมโลกีย์จะเป็นใครกันหนอ
“มาสำบัดสำนวนยี่เก ล้อเล่นไม่เลิกนะท่าน เมื่อวานฉันก็อยู่ที่มหาวิทยาลัยทั้งวัน ก็ดูสุริยคราสด้วยกัน บ่ายฉันมีสอน แล้วจะให้ฉันเอาเวลาที่ไหนไปเดตกับสาวหึ ! เลิกยั้วะฉันได้แล้วไอ้คุณประชา เตรียมการสอนของแกไปเลย อีกไม่ถึง 10 นาทีก็ได้เวลาแกเข้าคลาสแล้วไม่ใช่รึ”
น้ำเสียงจริงจังของธาวินร่ายยาว เช้านี้เขาตั้งใจเข้ามาพิมพ์งานต่อให้เสร็จก่อนเที่ยง จึงเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่เพื่อนอำกันไม่เลิกเพราะทำให้เสียเวลา ที่สำคัญสิ่งที่เพื่อนพูดมานั้นล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งเพ
“ถามแค่นี้ก็แยกเขี้ยวใส่กันซะละ เอาเถอะ ไม่อยากรู้ก็ได้”
คนที่ถูกไล่ให้ไปเตรียมการสอนต่อขมวดคิ้ว เพื่อนสนิทจำไม่ได้จริง ๆ ว่าตนเองไปเดต หรือต้องการที่จะปิดบังเอาไว้กันแน่ เอาเถอะในเมื่อเพื่อนยังไม่อยากให้เขารับรู้ตอนนี้ เขาก็จะไม่เซ้าซี้อีก ดร.ประชา กางแขนออกยักไหล่ แล้วเดินกลับโต๊ะ
ก๊อก !
ก๊อก ! ก๊อก !“ขออนุญาตค่ะ”เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงหวาน ๆ ที่แสร้งดัดให้นุ่มนวล ก่อนที่เจ้าของห้องจะเอ่ยอนุญาต สาวใหญ่ในชุดกระโปรงสอบคลุมเข่าเรียบร้อยก็ก้าวเข้ามาในห้อง เธอยืนอยู่เพียงแค่พ้นขอบประตู เข้ามาแล้วบอกวัตถุประสงค์ที่มาว่า
“ท่านคณบดีเรียกพบรองศาสตราจารย์ธาวิน ค่ะ”
“ครับ”
คนถูกเรียกให้ไปพบตอบรับด้วยความงงงวย และยังไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยปากถามสาเหตุที่คณบดีเรียกพบ คนมาเรียกก็หายวับออกไปแล้ว
ธาวินเดินมาถึงหน้าห้องคณบดี เลขาหน้าห้องคณบดีที่ไปตามเขาเมื่อสักครู่จึงเคาะที่ประตูเบา ๆ แล้วส่งเสียงตามไปว่า
“ท่านค่ะ รองศาสตราจารย์ธาวิน ไตรสุวรรณ มาแล้วค่ะ”
“เชิญ”
เสียงจากข้างหลังประตูอนุญาต เลขาสาวจึงเปิดประตูให้อาจารย์หนุ่มพร้อมกับผายมือเชิญเขาเข้าไปในห้อง
“นั่งสิ”
เสียงผู้เป็นเจ้าของห้องเอ่ยอนุญาต ขณะที่จรดปากกาลงนามในเอกสารแผ่นสุดท้าย แล้วปิดแฟ้มลงแล้วถามเขาขึ้นมาว่า
“เมื่อวาน คาบวิชาสนามแม่เหล็กไฟฟ้า คุณอยู่ที่ไหน”
คำถามของคณบดีทำให้คนถูกถามอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมคณบดีถามเขาแบบนี้ เมื่อวานเขามีคาบสอน เขาควรที่จะอยู่ในห้องเรียน แล้วจะให้เขาตอบว่าอยู่ที่ใดนอกจาก
“ห้องเรียนครับ”
คำตอบนั้นทำให้ชายสูงวัยเลิกคิ้วสูง ผมบนศีรษะบางลงถึงครึ่งกระหม่อม เส้นที่เหลือประปรายเป็นสีเงินยวง ใบหน้ายับย่นบ่งบอกถึงการผ่านร้อนผ่านหนาวมาก่อนผู้อยู่หน้าถึง 20 ปี
เขารู้จักอาจารย์หนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเป็นอย่างดี และสองสามปีที่ผ่านมาเขาเองเป็นผู้มอบรางวัลอาจารย์ดีเด่น ผู้เป็นตัวอย่างให้กับอาจารย์ทั้งคณะ ในเรื่องการมีระเบียบวินัย เรื่องการมีผลงานวิจัยที่โดดเด่น แม้แต่งานประกันคุณภาพของคณะก็ยังต้องใช้ผลงานของอาจารย์หนุ่มคนนี้เพื่อให้ได้มาตรฐานอยู่ในระดับดีเยี่ยม
บทที่เกี่ยวข้อง
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่4. เรื่องน่าตกใจ
แต่เมื่อวานเขากลับได้รับแจ้งเรื่องน่าตกใจ และเป็นเรื่องที่เขาต้องเชิญอาจารย์หนุ่มที่เป็นแบบอย่างมาสอบถามให้กระจ่าง คณบดี ถอนหายใจออกมาก่อนเอ่ยต่อว่า“เมื่อวาน ผมได้รับแจ้งจากประธานหลักสูตรว่า มีนักศึกษาร้องเรียนว่า คาบสุดท้ายของวิชาสนามแม่เหล็กไฟฟ้าไม่มีอาจารย์เข้าสอน และพวกเขาต้องสอบในอาทิตย์หน้า หากนักศึกษาเหล่านั้นคะแนนต่ำกว่าเกณฑ์ คุณรับผิดชอบไหวรึ”ผู้มีอำนาจสูงสุดในคณะวิศวกรรมศาสตร์ ตั้งใจกล่าวอย่างช้า ๆ ให้ชัดลงไปในมโนสำนึกของผู้ฟังอาจารย์หนุ่มผู้ถูกกล่าวโทษชาวาบไปทั้งตัว รู้สึกได้ถึงลำคอ ตีบตัน สมองของเขาอื้ออึงสับสน การถูกกล่าวหาว่าทิ้งคาบสอนสำหรับคนที่อยู่ในกฎระเบียบอย่างสม่ำเสมอเช่นเขา เป็นคำพูดที่สบประมาทอย่างรุนแรงมาก- คนอย่างเขาไม่เคยละเลยหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ! ไม่เคยปฏิบัติผิดวินัย ! และทั้งชีวิตการทำงานของเขาไม่เคยถูกตำหนิจากผู้บังคับบัญชา แต่วันนี้ ! เขากลับถูกกล่าวโทษอย่างร้ายแรงว่าไม่เข้าสอนนักศึกษา จะเป็นไปได้อย่างไร - ธาวินเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นกระหน่ำ ก่อนยืนยันในสิ่งที่ตนเองเป็นว่า“ผมยืนยันว่าเมื่อวานผมเข้าสอนนักศึกษาแน่ ๆ ประธานหลักสูตรอาจจะได
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่5. สุริยุปราคา
ประชาวางปากกาไวท์บอร์ดบนโต๊ะ แล้วเข้าไปลากเพื่อนที่ดูเหมือนคนสติแตกไปแล้ว ออกไปให้พ้นจากสายตาของนักศึกษาที่อยากรู้อยากเห็น“เฮ้ย ! วิน แกเป็นบ้าไปแล้วรึ ฉันกำลังสอนนักเรียนอยู่”เขาเป็นฝ่ายลากธาวินออกมา แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเขาที่ถูกลากไปจนชิดกำแพงมุมตึก“ประชา เมื่อวานฉันดูสุริยุปราคากับแกบนดาดฟ้าใช่ไหม”ธาวินละล่ำละลักถาม สีหน้าร้อนรน แววตาภายใต้กรอบแว่นคาดคั้นอยากรู้คำตอบอย่างเต็มที่“ใช่”ดร.ประชา พยักหน้ายืนยันคำตอบด้วยอาการงง ๆ ที่ถูกเพื่อนลากออกมาเพราะถามเรื่องแค่นี้“แล้วหลังจากนั้นล่ะ หลังจากนั้นฉันไปไหน”ธาวินแทบจะตะโกนถาม สองมือขยุ้มคอเสื้อเพื่อนสนิทอย่าง ลืมตัว“เฮ้ย ! แกเป็นอะไรเนี่ย ปล่อยฉันก่อน ถามกันดี ๆ ก็ได้นี่หว่า”ดร.ประชาผลักเพื่อนเขาออก จ้องมองคนที่ควบคุมตนเองไม่ได้ เกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนของเขา ทำไม รศ.ดร.ธาวิน ผู้เงียบขรึมกลับดูตื่นตระหนกจนผิดปกติธาวินถอยห่างออกมาจากเพื่อน กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ยกมือขึ้นกุมศีรษะ ในหัวสับสนไปหมดคล้ายคนถูกค้อนทุบ“ใจเย็น ๆ ธาวิน เกิดอะไรขึ้นกับแก ทำไมหลังจากไปพบคณบดีแล้วแกดูเหมือนคนสติแตกแบบนี้”ดร.ประชาตบบ่าเพื่อนสนิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-02กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่6. ปรึกษา
ชายหนุ่มไม่ได้พูดหยอกล้อหรือหยอดคำหวานกับเธอเหมือนอย่างเคย หญิงสาวจึงพินิจคนนั่งตรงหน้าแล้วเริ่มเห็นว่า ชุดของเขาดูยับย่นผิดปกติ ใบหน้ากระจ่างใสบัดนี้หมองลง พร้อมกับผมยุ่งเหยิง เธอจึงถามเขาออกไปว่า“อาจารย์ธาวิน นัดเกดออกมาทานข้าววันนี้ มีอะไรหรือเปล่าคะ”เธอเรียกเขาว่าอาจารย์ ตามสรรพนามที่บรรดาอาจารย์ในมหาวิทยาลัยนิยมใช้นำหน้าชื่อเรียกขานเพื่อรักษาระยะห่าง เพราะเธอกับเขายังไม่ถึงขั้นตกลงเป็นแฟนกัน แม้ความสัมพันธ์จะมากกว่าความเป็นเพื่อนแล้วก็ตาม“พอดีผมมีเรื่องอยากปรึกษา”น้ำเสียงที่หลุดออกมาจากปากเขาคล้ายคนป่วยที่กำลังขอคำแนะนำจากแพทย์มากกว่าคนรู้ใจที่ต้องการคำปรึกษาจากคนรัก เขาวางช้อนลงความอยากอาหารตรงหน้าแทบจะไม่มีเลย ธาวินยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เพื่อชำระล้างจิตใจอันว้าวุ่นให้สงบลง ในหัวของเขากำลังเรียบเรียงคำพูดเพื่อที่จะถามผู้หญิงตรงหน้าให้ดูเป็นเรื่องปกติมากที่สุด เขาไม่อยากให้เธอมองเขาไปในทางที่ไม่ดี เพราะเขาเองก็หมายมั่นในใจว่าอยากให้เธอเป็นว่าที่ภรรยาของเขาในอนาคต ในเมื่อความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็เดินทางมาถึงจนใกล้สุกงอม เขาจึงไม่อยากจะสูญเสียผู้หญิงที่เพียบพร้อมอย่างหมอเกดไป“อา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่7. ไม่รู้สิ
ธาวินเอนตัวลงนอนมือหนึ่งจับโทรศัพท์แนบหู มือหนึ่งยกขึ้นก่ายหน้าผาก โดยไม่สนใจว่าเสื้อผ้าที่สวมใส่จะยับย่นหรือชายเสื้อหลุดออกมาจากกางเกงหรือไม่“เอ่อน่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แล้วหมอเกดได้ไปทะเลกับแกไหม”คนเป็นเพื่อนถามต่อ“ไม่ได้ไป”“อ่าวเหรอ แล้วหมอเกดว่าไงบ้าง”เขาคิดว่าการที่เพื่อนของเขาได้ไปหาผู้หญิงที่ตนเองรัก เธอคนนั้นน่าจะช่วยให้คลายเครียดได้“ฉันไม่ได้บอกหมอเกด”“อ้าว!”คราวนี้ คนปลายสายอุทานเสียงสูงกว่าเดิม มิน่าทำไมอาการเครียดของเพื่อนเขาไม่ลดลงบ้าง “ทำไมแกไม่ระบายให้หมอเกดฟังวะ เผื่อว่าอาการเครียดของแกจะดีขึ้น” ดร.ประชาโวยวายออกมา คล้ายกับดุนักศึกษาที่เรียนไม่ได้ดั่งใจ“หมอเกดไม่ใช่จิตแพทย์ ฉันจะบอกทำไมวะ”ธาวินตอบเหนื่อย ๆ พลางหลับตาลง มืออีกข้างกดนวดที่ขมับของตน เพราะรู้สึกปวดหัวตึบ ๆ“ฉันรู้ว่าหมอเกดเป็นอายุรแพทย์ แต่ก็เป็นคนรู้ใจแกไม่ใช่เหรอ การที่เรามีเรื่องทุกข์ใจมาก ๆ แล้วได้ระบายให้คนที่เรารักและเชื่อใจฟัง จะทำให้เราคลายความเครียด ความอัดอั้น หรืออะไรก็แล้วแต่ที่มันไม่สบายใจลดลงมากกว่าครึ่งเชียวนะ”“ฉันยังไม่ได้เป็นอะไรกับหมอเกด ขืนเล่าให้ฟัง คะแนนที่อุตส่าห์ตามจี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่8. แค่เอื้อม
“รีสอร์ตของคุณอยู่ติดทะเลใช่ไหมครับ”“ครับ เดอะมูนวิลเลจ บีช รีสอร์ต เป็นรีสอร์ตสุดหรู หาดทรายส่วนตัว ที่ใหญ่ที่สุดของชลบุรีครับ”คำตอบจากปลายสายทำเอาหัวใจของเขาเต้นรัวราวกับตีกลอง ความทรงจำที่หายไปวันนั้น คำตอบที่เขาต้องการอยู่ใกล้แค่เอื้อม อย่างน้อยที่สุดเขาก็รู้ว่าไปที่รีสอร์ตแห่งนี้จริง ๆ “เมื่อกี้คุณบอกว่าผมมีคู่รักหรือครับ”ธาวินถามต่อ“ใช่ครับ ท่านเปิดห้องพักและขอให้ทางเราจัดบริการพิเศษเป็นดินเนอร์สุดโรแมนติกริมชายหาดให้”“ผมเนี่ยนะ” ธาวินแทบจะเป็นตะโกนออกมาคำบอกเล่าจากปลายสายทำให้เขาอึ้งจนแทบจะไม่เชื่อว่านั่นคือตัวตนของเขาจริง ๆ คนที่ไม่เคยรู้จักกับความรักเช่นเขานะหรือ จะมีดินเนอร์อันแสนโรแมนติก แม้แต่กับหมอเกดเอง เขาก็ยังไม่เคยชวนหล่อนไปทานข้าวใต้แสงเทียนเลยสักครั้ง “ครับ วันนั้น ท่านคุกเข่าขอว่าที่เจ้าสาวแต่งงาน ทางเราจึงเก็บภาพประทับใจนี้ไว้ให้ แล้วส่งเข้าเมล์ท่านตามที่ได้ให้ไว้แล้วเรียบร้อยครับ และผมก็โทรมาขอบคุณท่านด้วยตนเองอีกครั้งครับ”“คุกเข่าขอแต่งงาน”เขาอุทานออกมาคล้ายจะย้ำความชัดแจ้งกับตัวเอง สิ่งที่ปลายสายบอกเหมือนกับในความฝันของเขาไม่มีผิดเพี้ยน ความฝันจะเป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่9.จะรีบไปไหน
ดร.ประชาร่ายยาว แม้เขาจะเรียนในสายวิทยาศาสตร์เช่นเดียวกับเพื่อน แต่ประสบการณ์ด้านสังคมรอบตัวเขามีมากกว่า จึงทำให้เห็นโลกในอีกมุมมองหนึ่ง “แล้วเขาจะเล่นไสยศาสตร์ใส่ฉันทำไมวะ ฉันไม่ได้มีศัตรูที่ไหน วัน ๆ ก็ทำแต่งาน เลิกงานก็กลับบ้าน ชีวิตฉันมีอยู่เท่านี้” ธาวินเอ่ยออกมาอย่างจนใจ เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้เขาปวดหัวจนไม่มีเวลาใส่ใจอย่างอื่น แม้แต่การดูแลตนเอง “ใครบอกว่า ไสยศาสตร์เขาทำใส่เฉพาะคนที่เกลียดกัน คนไหนที่รักมาก ๆ แต่ไม่ได้ครอบครองเขาก็ทำกันทั้งนั้น ยิ่งเป็นแกด้วยแล้ว ฉันว่ามีโอกาสเป็นไปได้สูง” “ยังไง” ธาวินถามกลับอย่างจนปัญญาเพราะคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าคนอย่างเขาน่าทำของใส่ตรงไหน “ก็แกทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ฐานะดี บอกเลยว่าเป็นชายหนุ่มหมายเลขหนึ่งที่สาว ๆ ต่างหมายปอง นี่ถ้าฉันเป็นแกนะ ป่านนี้ฟาดผู้หญิงไปครึ่งมหาลัยแล้ว” คำบอกเล่าของเพื่อนสนิททำให้ธาวินมองเขาอย่างเอือม ๆ กับนิสัยหนุ่มคาสโนว่าตัวพ่อ ไม่ว่าจะเรื่องไหนก็หนีไม่พ้นผู้หญิงกับความรัก แต่ ดร.ประชาก็ไม่ได้ใส่ใจสายตาของเพื่อนนัก เพราะเจอสายตาดุ ๆ แบบนี้ของเพื่อนจนชิน จึงอธิบายต่อไปว่า “แต่เพราะเป็นท่านว่าที่ศา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-07กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่10. ทันทีที่เห็น
“หะ”เขาอุทานในลำคอ แทบจะหลุดปากออกมาทันทีที่เห็นภาพใบหน้าเต็ม ๆ ของหญิงสาวที่อยู่ในรูป“ลงนามเสร็จก็ไปได้แล้ว แกมีสอนตอนบ่ายไม่เหรอ”ดร.ประชาที่ยืนอยู่ด้านหลังเพื่อน สะกิดที่ไหล่เขาเบา ๆ โดยไม่ทันเห็นอาการตื่นตะลึงของผู้เป็นเพื่อน“ประชา ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะคล้าย ๆ กับผู้หญิงที่ไปเที่ยวกับฉันที่ทะเลเลยวะ”ธาวินลุกขึ้นแล้วยื่นรูปผู้หญิงใบนั้นให้ ดร.ประชา ดู“ผู้หญิงคนนี้เหรอ”ดร.ประชา อุทานออกมาแทบจะไม่เชื่อสายตัวเอง เพราะเด็กสาวในรูป ไม่มีสิ่งใดที่เรียกว่าสวยสะดุดตา หรือการแต่งกายที่ส่อแววว่าเป็นผู้หญิงเปรี้ยวเข็ดฟันถึงขนาดลุกขึ้นมาไล่จับผู้ชายก่อนแม้แต่น้อย ดวงตากลมโตของเด็กสาวในภาพดูใสซื่อมาก อีกทั้งรอยยิ้มของเธอยังดูไร้เดียงสา ไม่น่าจะกระทำเรื่องชั่วร้ายเช่นการทำของใส่เสน่ห์ให้ผู้ชายรักผู้ชายหลง แน่ ๆ“ฉันไม่แน่ใจ แต่โครงหน้าคล้ายกันมาก ผู้หญิงในฝันคนนั้น ผมยาวสลวย และดูมีน้ำมีนวลมากกว่านี้ แต่เธอในรูปนี้ดูผอมและผิวสีเหลืองซีดจนบอกไม่ถูก ที่สำคัญคนในรูปผมหยักศก”“อาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ”ดร.ประชา ออกความเห็นพร้อมกับคืนรูปให้ธาวินแต่ดูเหมือนว่าเพื่อนของเขายังไม่ตัดใจง่าย ๆ เพราะธาวิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-09กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่11. ตอบได้แค่นั้น
“อิง ๆ อาจารย์ธาวิน ขอสายอิงนะ”ใหม่เด็กสาวที่อายุรุ่นเดียวกันกับเธอ เรียกให้รับโทรศัพท์จากอาจารย์ท่านหนึ่งอิงดาวมองหน้าสาวธุรการประจำสำนักงานคนสวยอย่างงวยงง เธอมาทำงานที่นี่ได้เพียงแค่สองอาทิตย์เท่านั้น ทำไมมีคนโทรมาติดต่องานเร็วจัง“ไม่ต้องทำหน้างงจ๊ะ อาจารย์เขาจะขอพูดกับเจ้าหน้าที่ที่ดูแลเรื่องมาตรฐานห้องทดลองของมหาวิทยาลัย ก็มีแค่อิงดาวคนเดียวเท่านั้นล่ะจ๊ะที่ทำเรื่องนี้”ใหม่รีบพูดขึ้นเมื่อเห็นเจ้าหน้าที่ใหม่ประจำสำนักงานทำท่าเงอะงะเหมือนจะทำอะไรไม่ถูก“จ๊ะ ขอบใจ”อิงดาวยิ้มให้เพื่อนแก้เก้อ พลางยกหูโทรศัพท์ขึ้นแล้วกรอกเสียงลงไปว่า“สวัสดีค่ะ อิงดาวพูดค่ะ”“ครับ คุณดูแลเรื่องมาตรฐานห้องทดลองใช่ไหม”เสียงทุ้มจากปลายดังขึ้น“ค่ะ”อิงดาวตอบเสียงสั่น หัวใจเต้นตุบตับรู้สึกร้อนรน เพราะเธอเพิ่งจะเข้าทำงานได้ไม่ถึงเดือน เกิดเหตุผิดพลาดจากงานที่ทำหรือเปล่านะ ทำไมอาจารย์ต้องโทรมาหาเราด้วย“ห้องทดลองของผม ไม่มีเชื้อโรคและพิษจากสัตว์นะ คงไม่ต้องส่งรายละเอียดของห้องทดลองคืนกลับไปให้ใช่ไหม”เสียงจากปลายสายดังรัวเข้ามา คนที่รับฟังอยู่ปลายสายเหงื่อแตกซิกเต็มหน้าผากก่อนตอบเสียงสั่นว่า“ใช่ค่ะ ราย
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-09
บทล่าสุด
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่60. ความจริงที่ซ่อนไว้ จบ
ความจริงที่ซ่อนไว้ 8ฉันอาจจะเป็นผู้หญิงคนเดียวในโลกที่ Unlucky in love , Unlucky in gameเมื่อถึงรอบการประเมินเพื่อเลื่อนตำแหน่งจากพนักงานมหาวิทยาลัยระดับฝึกหัดเป็นระดับปฏิบัติการหากผ่านจะมีฐานเงินเดือนที่สูงขึ้น และมีความก้าวหน้าในสายงานอาชีพมากขึ้นปรากฏว่าฉันถูกประเมินว่า “ไม่ผ่าน” ซึ่งหัวหน้าสำนักงาน (พี่ณี) และท่านรองฯ ให้เหตุผลกับฉันว่า...เพราะเธอไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ (คงจะเป็นเมื่อครั้งที่ฉันรั้นจะจัดอบรมนอกมหาวิทยาลัย) มาสาย และบ่นลงเฟสบุ๊คเหตุผลแต่ละข้อที่กล่าวมา ทำให้ฉันหัวเราะทั้งน้ำตาการเลื่อนขั้นขึ้นเงินเดือนไม่ได้ดูที่ผลงานหรืองานที่พัฒนาขึ้น แต่วัดกันที่เหตุผลส่วนบุคคลของคนบางกลุ่ม จนบางครั้ง ฉันรู้สึกหมดแรงกับการทำงานตั้งใจทำงานเพื่ออะไร พัฒนางานไปเพื่ออะไรทำงานให้เสร็จเรียบร้อยเพื่ออะไรเพราะทำไปเงินเดือนก็ไม่ขึ้น ตำแหน่งก็ไม่ได้ สู้เอาแรงกายแรงใจไปนั่งเลียแข้งเลียขาเจ้านายดีกว่าไหมสุดท้าย....ฉันก็ต้องยอมรับกับผลการประเมินที่ไม่เป็นธรรมแต่จะให้เปลี่ยนตนเองเป็นคนเลียแข้งเลียขา หรือเช้าชามเย็นชามก็ไม่ไหวเพราะสิ่งที่ฉันยึดมั่นอยูในใจเสมอมา คือค่าของคนอยู
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่59.
ความบังเอิญครั้งที่ 4วันนั้น ฉันจัดประชุมคณะกรรมการจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์กว่าการประชุมจะสิ้นสุดลง ก็กินเวลาจวนเจียนจะบ่ายข้าวเที่ยงยังไม่ตกถึงท้อง น้ำย่อยในกระเพาะมันร่ำร้องให้ฉันพาตนเองไปทานข้าวที่โรงอาหารกลางเมื่อกินข้าวเสร็จก็ลุกขึ้นเพื่อเอาจานไปวางไว้ที่อ่างสำหรับเตรียมล้างนึกไม่ถึงเลยว่าจะเจออาจารย์ A กำลังนั่งทานข้าวอยู่ที่ด้านหลังเขานั่งหันหลังให้ฉันแม้หัวใจมันร่ำร้องอยากจะเข้าไปทักแต่สถานะที่เป็นอยู่ทำให้ฉันต้องข่มใจ แล้วเดินผ่านอาจารย์ไปฉันเดินออกจากโรงอาหารไปด้วยหัวใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวรู้สึกว่ายังไม่พร้อมที่จะขึ้นสำนักงาน จึงแวะที่ร้านกาแฟก่อนระหว่างที่นั่งรอกาแฟนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าอาจารย์ A จะมาที่ร้านกาแฟเหมือนกันอาจารย์ A เปิดประตูเข้ามา ใบหน้าเรียบเฉย มองฉันแค่แวบเดียวแล้วมองผ่านเลย เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันฉันกลืนก้อนแข็ง ๆ ลงคอในเมื่อเขาไม่อยากรู้จัก เราก็จะไม่ทักเขาให้ต้องระคายเคืองใจเมื่อได้กาแฟแล้ว ฉันก็รีบเดินออกจากร้านทันทีและสิ่งที่ทำให้ฉันตัดใจไม่ได้สักที คือผลจากแผนการที่วางเอาไว้ตั้งแต่ต้นที่ฉันเที่ยวไปประกาศปาว ๆ ว่างานอะไรที่เกี่ยวข้องก
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่ 58.
ความจริงที่ซ่อนไว้ 7ยิ่งคุยกัน.....ระยะห่างระหว่างเรายิ่งสั้นลงเรื่อย ๆไม่รู้ทำไม...ทุกครั้งที่จบการสนทนาในแชทบล็อกเราต้องนั่งอมยิ้มคนเดียวแล้วในหัวก็จะมีเรื่องของเขาวนเวียนอยู่ในหัวทันทีที่เริ่มรู้สึกรัก ฉันก็เริ่มรู้สึกเจ็บปวดอกหักทันทีที่รัก เพราะรู้ดีแก่ใจว่า รักครั้งนี้ไม่มีทางเป็นไปได้ฉันตั้งใจขุดหลุมล่อหลอกอาจารย์ให้ตกลงไปเพื่อใช้อาจารย์เป็นเครื่องมือในการแก้แค้นหัวหน้ากลับกลายเป็นฉันที่ตกลงไปในหลุมเสียเองจนอยากที่จะปีนขึ้นไปในขณะที่ฉันเริ่มรู้ตัวว่าหลงรักอาจารย์จนยากจะตัดใจอาจารย์ก็เริ่มรู้ตัวว่าถูกฉันตามจีบการสนทนากันในแชทจึงเริ่มน้อยลง อาจารย์ A ถามคำตอบคำจนฉันเริ่มรู้ถึงการรักษาระยะห่างของเขาฉันจึงพยายามตัดใจจากเขา เพราะเข้าใจดีว่า ผู้ชายที่เพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่มีทางมองผู้หญิงระดับต่ำกว่าแน่ ๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา การศึกษา หรือฐานะดังนั้น ฉันจึงห้ามใจไม่ทักแชทไปอีก และหักดิบโดยการเลิกเป็นเพื่อนกับเขาทาง F******k เพื่อที่จะไม่ต้องรับรู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับเขาอีกแต่ดูเหมือนฟ้าจะยังคงสนุกกับการทรมานหัวใจของฉันยิ่งอยากตัดใจ ก็ยิ่งให้ฉันต้องบังเอิญ
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่57.
จนกระทั่งรถวิ่งผ่านสวนป่าข้างหนองน้ำ...“ ด้านซ้ายมือ... จะเห็นเครื่องออกกำลังกาย... สำหรับออกกำลังกายตอนเย็นๆ รอบหนองน้ำเป็นทางวิ่ง เขาเรียกกันว่า.... หนอง... หนอง....”อาจารย์ A หันมาสบตาฉันเพื่อขอความช่วยเหลือ...“หนองอิเจมค่ะ”ฉันตอบทันทีอย่างรู้งาน“ทำไมถึงชื่อ หนองอิเจมหรือครับ”วิทยากรสงสัย.......และแล้วอาจารย์ A ก็ได้รับอีก 1 หน้าที่ นั่นคือ นักเล่าประวัติศาสตร์หนองอิเจมของมหาวิทยาลัยจนกระทั่งในที่สุดรถก็เลี้ยวเข้าตึกสำนักงานอธิการบดีที่รถอาจารย์ A จอดไว้เครื่องมือแก้แค้นหัวหน้ากำลังจะลงจากรถแล้ว !ฉันเหลือบมองกระเป๋าอาจารย์ A ที่วางอยู่บนเบาะข้าง ๆสวรรค์ช่างเข้าข้างนัก !ฉันจึงถือกระเป๋าใบนั้นขึ้นมา ในขณะที่อาจารย์ A กำลังไหว้ลาวิทยากร แล้วเปิดประตูลงจากรถ“อาจารย์คะ กระเป๋าค่ะ !”ฉันตะโกนเรียกอาจารย์ พร้อมกับชูกระเป๋าให้ดู“อ๋อ... ขอบคุณครับ”ฉันยื่นกระเป๋าให้.....มือหนึ่งจับด้านข้าง.... อีกมือสอดไว้ใต้กระเป๋าอย่างจงใจ...อาจารย์ A ยื่นมือมารับกระเป๋า...มือนุ่มๆ ยาวเรียวของเขาประกบกับมือเล็ก ๆ ที่ฉันจงใจสอดไว้ใต้กระเป๋าหนังใบโต...Yes !เป็นไปตามแผน !... ฉันลิงโลดในใจ
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่56.
ความจริงที่ซ่อนไว้ 5และแล้ววันอบรมก็มาถึง !ฉันต้องดีดตัวเองลุกจากที่นอนตั้งแต่ไก่โห่ !แล้วแจ้นไปรับวิทยากรที่สนามบิน !….ส่วนอีกทีมหนึ่งฝากให้น้องนก กับพี่เกด คอยต้อนและรับเหล่าอาจารย์ ที่เข้าร่วมอบรมให้ขึ้นรถบัส แล้วไปสมทบกันที่ รีสอร์ต The best orchid….เริ่มต้นการอบรม เป็นไปอย่างสวยงาม ผู้เข้าร่วมอบรมต่างประทับใจวิทยากรกันยกใหญ่...ทึ่งกับความคิดที่ไม่เหมือนใครทึ่งกับแนวทางการก้าวสู่ “ตำแหน่งศาสตราจารย์” ที่อายุยังน้อยและทึ่งกับฉันที่สามารถขุดค้นศาสตราจารย์ท่านนี้มาได้น้อง ๆ พี่ทีมงานที่มาช่วยจัดอบรมต่างรู้กันดีว่า ฉันกำลังวางแผนจีบอาจารย์ A เพื่อแก้แค้นหัวหน้า ดังนั้น ทุกคนต่างสนับสนุนช่วยเหลือฉันอย่างเต็มที่ไม่ว่าจะเป็น ช่วยถ่ายรูปอาจารย์ A เอาไว้แทบจะทุกช็อตในระหว่างที่นั่งอบรมกันในห้องประชุมนั้นอาจารย์ A ขอน้ำดื่มเพิ่ม พี่เกดก็มาสะกิดฉันให้ยกน้ำดื่มไปเสิร์ฟอาจารย์แม้กระทั่งตอนพักเที่ยง....ฉันแอบชำเลืองมองไปที่โต๊ะอาหารที่กลุ่มอาจารย์คณะวิศวะฯ นั่งอยู่ เมื่อเห็นว่า กลุ่มอาจารย์กำลังลุกออกจากโต๊ะฉันจึงรวบช้อน รีบกลืนข้าวที่ยังเคี้ยวไม่ละเอียดให้ลงคอ แล้วตามด้วยน้ำ“หนู
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่55.
ความจริงที่ซ่อนไว้ 41 สัปดาห์ผ่านไป !อาจารย์ท่านอื่นๆ สมัครมาเกือบจะเต็มจำนวนที่เปิดรับแล้วอาจารย์ A ยังไม่ตอบรับมาเลย >เอาไงดี ๆ -ฉันกระวนกระวายในใจ“พี่เกด !” (นามสมมุติ)ฉันร้องเสียงหลง... ทันทีที่เห็นพี่เกดเดินเข้ามาในออฟฟิศ....ยังเช้าตรู่ ทั้งออฟฟิศมีแค่ฉันกับพี่เกด ดังนั้น ฉันจึงโหวกเหวกได้ตามใจ“แวะ ๆ แวะ โต๊ะหนูก่อน”ฉันลากพี่เกดมาที่โต๊ะ“พี่เกด หนูจะเชิญอาจารย์ A ไปอบรมกับหนูแบบเนียน ๆ”“หือ....”พี่เกดลากเสียง ตาวาว เพราะไม่มีใคร ไม่รู้จักความฮอต ของอาจารย์ผู้นั้น“หนูอยากจะทำความรู้จักกับอาจารย์ A ค่ะ”ฉันรีบบอกความต้องการของตนเองไปอย่างตรงไปตรงมา เพราะตอนนี้ความอยากแก้แค้น และเอาคืน มันมีมากกว่าความรู้สึกกระดากอาย“เอาจริง”“จริงแท้ แน่นอน”“เปลี่ยนเป้าหมายใหม่เถอะ ! เขาเป็นถึงตัวท๊อปของคณะวิศวะเลยนะ ! เป็นผู้ช่วยศาสตราจารย์เลยนะคะ”พี่เกดพูดพร้อมกับจะขยับตัวลุกขึ้น แต่คนมือไวคว้าหมับ รั้งไว้“ไม่เปลี่ยนใจค่ะ ! ให้หนูลองดูสักตั้งนะคะ”วินาทีนี้ ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนความตั้งใจของฉันได้ !สุดที่รักของหัวหน้าใช่ไหม ! คอยดู ! แล้วฉันจะสอยลงมาอยู่ในกำมือ
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่54.
แต่กลับเชื่อเพียงลมปากของผู้ที่ได้ชื่อว่า เป็น “หัวหน้าสำนักงาน”!ลมปากที่พ่นออกมา...ไม่ใช่สีขาวแน่ๆ...แต่ต้องแต่งเติม......สาดสีเน่าๆ ขนาดไหนหนอ....ถึงสามารถเป่าหูท่านรองฯ ให้คุกรุ่นได้ขนาดนี้ !เมื่อพลิกกี่รอบ ๆ... ก็ไม่เจอสิ่งที่อ้างเอ่ย..ท่านรองฯ จึงหยิบดินสอขึ้นจรดลงบนกระดาษ“งั้นก็ไปแก้... คำถูกคำผิดมา ตรวจทานอีกรอบแล้วกัน”“ค่ะ”ฉันรับคำ พร้อมยื่นมือรับเอกสารคืนอย่างอ่อนแรง“แก้เสร็จ ก็ค่อยเสนอใหม่นะ แล้วคราวหน้า จะทำอะไร ก็ให้เข้ามาปรึกษาก่อน”“ค่ะ”ฉันรับแฟ้มเอกสารโครงการคืน.....เดินกลับมาที่โต๊ะทำงาน...วางแฟ้ม.... ปิดคอมพิวเตอร์....เดินออกจากสำนักงาน... ด้วยดวงใจที่อ่อนล้า...พร้อมกับเสียงกระซิบบอก........เลิกเถอะ !... พอกันที !........เธอจะทำโครงการดี ๆ ให้คนเขาด่าเล่นทำไมวะ !...เลิกสรรหาผู้ทรงดี ๆ เอาแค่ใครก็ได้......เลิกทำจริง ๆ แล้วเอารายชื่อผีมาเบิกเงินหลวงกิน !...เลิกคิด เลิกทำสิ่งใหม่ ๆ .....แล้วปล่อย.... ให้ทุกสิ่งคงอยู่ในกะลาครอบของมัน !..ตะวันลาลับขอบฟ้า แต่หยาดน้ำตา กลับรื้อขึ้นมาไม่ขาดสายความจริงที่ซ่อนไว้ 3.....เสียงเซ็งแซ่... ของเหล่านกกา....กู
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่53.
“ถ้าจะจัด... ก็ห้ามเอาคนในสำนักงานไปด้วย”“ค่ะ. เอาไปเฉพาะคนทำงานค่ะ”ฉันตอบ“รายชื่อที่ ใส่มาตัดออกให้หมด แล้วเสนอคนทำงานมาใหม่”หัวหน้าใช้ปากกาขีดฆ่ารายชื่อแนบท้ายหนังสือขออนุมัติจัดอบรมในขณะที่ปากกาในมือขีดเขียนโครงการอบรมของฉันจนยับเยินปากหัวหน้าก็พูดไปว่า“....เอาคนไปทำไมเยอะแยะตั้งห้าหกคน”ฉันเถียงในใจว่า- ก็ออกไปจัดอบรมข้างนอก ต้องมีคนช่วยขนของ. ช่วยดูแลบนรถ. ช่วยลงทะเบียน. ช่วยจัดกิจกรรม. รับวิทยากร. ฯลฯ..- แต่คำที่หลุดออกมาจากปากฉันจริง ๆ มีเพียงคำว่า...“ค่ะ”.“แล้ว เรื่องเที่ยว ตัดออกเลยนะ ! ห้ามไป !”“ค่ะ”ตอบค่ะ.... แต่ในใจอยากสวนกลับเต็มทนว่า- มันไม่ใช่เรื่องเที่ยวนะ ! กรุณาอ่านให้จบ !มันเป็นการท่องโลกกว้าง เพื่อเปิดโลกทัศน์ กระตุกความคิด ในชั่วโมงว่าง ! -หลังจากที่ขีด เขียน ฆ่า กระดาษโครงการของฉัน... จนสาแก่ใจ......หัวหน้าก็ปิดแฟ้ม แล้วเลื่อนซากโครงการที่พรุนไปด้วยปากกาแดงมาตรงหน้า“ไปแก้ไขมา ! แล้วค่อยมาเสนอใหม่ !”“ค่ะ”ฉันรับแฟ้มงานคืน แล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะ....วันนี้คงต้องงดวิ่งบนสนาม....แต่เปลี่ยนมาวิ่งบนแป้นพิมพ์แทน !ต้องแก้งานก่อน !ตอนนี้เหลือเวลา อีก 7
กี่ภพกี่ชาติ รักนี้ยังเป็นเธอ ตอนที่52.
วันหนึ่งสำนักงานวิจัย แจ้งให้อาจารย์ขึ้นมาลงนามในสัญญารับทุนวิจัยที่โต๊ะพี่ณี (หัวหน้าสำนักงาน)และแล้วในตอนบ่าย ขณะที่ฉันกำลังเตรียมเอกสารจัดส่งไปตามคณะต่าง ๆ น้อง ๆ พี่ ๆ ผู้หญิงในสำนักงานเหมือนจะมีอาการนั่งไม่ติด สบตากันไปมา แล้วยิ้มเหมือนมีอะไรสักอย่างเกิดขึ้นฉันจึงหยุดมือจากเอกสารตรงหน้า แล้วตั้งใจมองหาสิ่งที่ทำให้สาว ๆ ทั้งสำนักงานเสียอาการ พี่คนหนึ่งส่งสายตาพยักพเยิดให้ดูหัวหน้าสำนักงานพี่ณีเดินเชิดหน้าคอตั้งเข้ามา พร้อมกับอาจารย์ A ตรงไปยังโต๊ะของตนเพื่อที่จะลงนามในสัญญารับทุน ใบหน้าอวบอ้วนของพี่ณีบานแฉ่งยิ่งกว่ากระด้ง แม้ว่าหัวหน้าสำนักงานจะพยายามเก็บอาการอย่างยิ่ง แต่แววตาของหัวหน้าที่บอกว่าปลื้มอาจารย์ A มาก กลบเท่าไหร่ ก็กลบไม่มิดส่วนอาจารย์ A นั้น ก็นิ่งขรึมไม่มีทีท่าวอกแวกกับสาว ๆ คนไหน หรือพูดจาทักทายกับใครสักคน เขาแค่นั่งลงที่โต๊ะ จรดปากกาลงในเอกสาร จากนั้นก็ลงขึ้นเดินกลับออกไปฉันรู้สึกในใจว่า อาจารย์ A ทั้งหยิ่ง ทั้งขี้เก๊กขนาดนี้ มีอะไรให้ชื่นชอบกันหนักหนา ที่สำคัญสายตาคมกริบ ปากบาง ๆ แบบนั้น ต้องดุมากแน่ ๆ ผู้ชายแบบนี้อันตราย อยู่ห่าง ๆ ไว้ดีที่สุดแต่ดูเหมือนว่า
