บทที่ 4 “ห้องโถง”

เพนท์เฮ้าส์สุดหรูย่านปริมณฑล ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของบรรดานายแบบตัวท็อปในสังกัด YEhwazi (เยฮวาซี) บัดนี้ถูกปิดไฟ เกือบมืดสนิททั้งหลัง เพราะเจ้าของบ้านไปทำงานที่ต่างประเทศกันเกือบหมด เหลือเพียง 'เดินดิน' นายแบบตัวท็อปของเยฮวาซี ผู้ที่มีใบหน้าสวยหวาน ดั่งเดินสวรรค์กำลังนั่งดูทีวีอยู่ใจกลางห้องโถงของเพนท์เฮ้าส์หรู

เดินดินใช้นิ้วเรียวจิ้มโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยเพื่อเปิดดูข้อความที่เด้งเข้ามาเรื่อย ๆ อย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลงง่าย ๆ

สายตาจดจ้องข้อความที่ถูกส่งรัว ๆ เข้ามาในช่องแชทหาใช่ของใครอื่น มันเป็นข้อความจากแม่เลี้ยงของเขานั้นเอง

เมื่อเดินดินอ่านมันจบก็พบว่าเป็นข้อความขอเงินจากอีกฝ่ายเช่นเคย มันเป็นเหตุการณ์เหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา แอปพลิเคชันธนาคารภายในตัวเครื่องถูกเปิดขึ้นเพื่อตรวจสอบยอดเงินทั้งหมด เด็กหนุ่มถอนหายใจเบา เมื่อเห็นว่ายอดทั้งหมดในบัญชีมีเพียงหนึ่งหมื่นสามพันบาทเท่านั้น

เงินจำนวนหนึ่งหมื่นสามพันบาทถูกโอนไปให้มารดา ด้วยความรีบเร่งตามการส่งข้อความแชทถี่รัวของอีกฝ่าย เพราะเกรงว่าเธอจะทนไม่ไหวเสียก่อน เมื่อทำธุรกรรมทางการเงินเสร็จช่องแชทก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

'โอนไปแล้วมันคือทั้งหมดที่ดินมี...'

เมื่อข้อความที่ถูกส่งไปขึ้นว่ามีผู้อ่านแล้ว เดินดินจึงปิดหน้าจอโทรศัพท์ลงและหันไปสนใจจอแอลอีดีขนาดยักษ์ต่อ

เนื่องจากวันนี้ไม่มีใครอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์ อาการแพนิคของเดินดินยิ่งทวีคูณกว่าเดิม ทันใดที่สายตาคู่สวยหยุดอยู่ ณ บริเวณจอแอลอีดีขนาดใหญ่ ดวงตาของดั่งเดินสวรรค์ก็ต้องรีบหลุบต่ำลง นายแบบหน้าสวยคนนี้ได้เห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็นอีกแล้ว

ขายาวเรียวของสิ่งที่ไม่น่าจะมีชีวิตอยู่แล้วกำลังห้อยต่องแต่งอยู่บนขอบจอทีวีขนาดยักษ์ ขาอันเต็มไปด้วยรอยแผล สีผิวที่ไม่มีความเป็นเนื้อหนังของมนุษย์แล้ว มันกำลังห้อยอยู่ตรงหน้าเขา!

อยากจะบ้าตาย!

ภาพที่เดินดินเห็นคือ สภาพขาสองข้างของมันแปรเปลี่ยนเป็นอมช้ำอมหนอง มาพร้อมรอยเลือดสีดำทมิฬสุดแสนจะแห้งเขรอะ ซึ่งอยู่บริเวณรอบรอยแผลตามเรียวขา

มันห่างจากเขาเพียงสามเมตรเท่านั้น สิ่งที่ดั่งเดินสวรรค์เห็นกำลังตอกย้ำเด็กหนุ่มยิ่งนัก ภาพสะท้อนในดวงตาคู่สวยของเขาแสดงให้ได้รู้แล้วว่าตรงหน้านั้นหาใช่คนไม่

นายแบบหน้าสวยรีบเดินหลบเข้าไปในห้องครัวของเพนท์เฮ้าส์ ตู้เย็นขนาดใหญ่ชนิดสองฝาปิดถูกเปิดออก ชายหนุ่มคว้านหาขวดน้ำผึ้งภายในนั้นด้วยความกระวนกระวายใจยิ่ง เวลาที่เขาคุมสติไม่อยู่หรือเครียดมาก ๆ เขาต้องได้ทานน้ำผึ้งและตอนนี้ เขาจำเป็นที่จะต้องทานมันเดี๋ยวนี้!

ขวดของมันถูกเปิดออกพร้อมกับร่างเล็กที่ทรุดลงพื้นของห้องครัวหรู นายแบบคนสวยบีบน้ำผึ้งสีใสเข้าไปในปากเพื่อให้ได้สัมผัสกับรสหวาน น้ำผึ้งชนิดพรีเมี่ยมไหลเข้าปากสวยหยดแล้วหยดเล่า น่าแปลกเสียงทีวีที่ดังอยู่ด้านนอกเริ่มที่จะเบาลงเรื่อย ๆ แล้ว

เรื่องสยองขวัญมันกำลังเริ่มขึ้นอีกครั้ง และนี่คงจะเป็นอีกค่ำคืนนรกแตกสำหรับดั่งเดินสวรรค์

เขากำลังจะควบคุมสติไม่ได้ เมื่อเสียงโทรทัศน์จอยักษ์ดับสนิท เสียงที่ร่างเล็กได้ยินกลับแปรเปลี่ยนเป็นเสียงฝีเท้า มันกำลังคืบคลานเข้ามาหาเขาที่อยู่ในห้องครัว

ดั่งเดินสวรรค์ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาปิดหู ขวดน้ำผึ้งร่วงลงพื้นห้องครัว น้ำตาพลันไหลออกจากดวงตามาอาบแก้มสวย น้ำสีใสไหลจนมันเลอะเทอะเปรอะเปื้อน ศีรษะสั่นไปมาเพราะความขาดสติ และนั่นเป็นเวลาพอดีกับลัมโบร์กินีสีแดงสดจอดเทียบท่าเพนท์เฮ้าส์หรู

ร่างสูงของ 'พระเพลิง' เพลิงอัคคี นายแบบตัวท็อปคู่จิ้นของดั่งเดินสวรรค์ กำลังเดินลงมาจากตัวรถคันงาม เขาเพิ่งกลับจากสนามแข่งรถของเจ้าจักร

ในขณะที่สายตาของนายแบบหนุ่มเหลือบมองเพนท์เฮ้าส์ที่ไม่ได้เปิดไฟสักห้อง สงสัยคงยังไม่มีใครกลับมา

พระเพลิงเดินเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ ไฟห้องโถงแบบอัตโนมัติถูกเปิดขึ้น เสียงโทรทัศน์ที่เงียบในตอนแรกเวลานี้มันกลับส่งเสียงดังขึ้น จนเพลิงอัคคีต้องละความสนใจไปมองมัน

"ใคร...เปิดทีวีทิ้งไว้ทำไม?" เพลิงอัคคีพึมพำกับตัวเอง

เขาถอดเสื้อแจ๊กเก็ตแบรนด์เนมสุด Luxury ลงบนโซฟา ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องครัวเพื่อหวังจะหาอะไรทาน แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเดินดินนายแบบคู่จิ้นของตัวเองกำลังทรุดนั่งอยู่หน้าตู้เย็นเหมือนคนไร้สติ

ดั่งเดินสวรรค์อดีตคู่หมั้นของ 'เมืองเหนือ' ผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทของพระเพลิงและหุ้นส่วนทางธุรกิจ ในครั้นที่ทั้งสองยังหมั้นกันอยู่เพลิงอัคคีสนิทกับเดินดินมาก

แต่ทว่าเมื่อคนทั้งสองถอนหมั้นกันแล้ว พระเพลิงจำใจต้องรักษาระยะห่างจากคนน้อง เนื่องด้วยเกรงใจเพื่อนสนิทอย่างเมืองเหนือสุวภัทน์มาก ครั้นจะคุยกันก็แค่เวลางานเท่านั้น

อีกทั้งยังไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองรู้สึกชอบพอกับเดินดินอยู่ไหม ถ้าหากยังรู้สึกอยู่การที่เขาเข้าไปอยู่ใกล้คนของเพื่อน จึงเกรงว่าจะดูไม่ดีนัก

เพลิงกวาดตามองสถานการณ์ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเดินดินสติแตก แม้นายแบบคนอื่นที่อยู่ในเพนท์เฮ้าส์หลังเดียวกันนี้จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอีกฝ่ายบ้า แต่เขาก็ไม่เคยเจอความบ้าที่ว่านั้นเลยสักครั้ง

แถมยังมีหลายครั้งที่เขาดุคนอื่นไปด้วยซ้ำ ว่าการเสวนาเรื่องที่ทำให้ผู้อื่นเสียหายระวังจะโดนฟ้องจนหมดตัว พักหลังจึงไม่ค่อยได้ยินเรื่องเกี่ยวกับเดินดินอีก โทรศัพท์มือถือของเพลิงอัคคีถูกยกขึ้นมาถ่ายรูปของคนน้องสองสามรูป เผื่อว่าบางทีเขาอาจจะต้องส่งมันให้เมืองเหนือได้รับรู้

"เดินดิน...."

เสียงทุ้มเอ่ยขานชื่อนายแบบคนสวย แต่ก็ไร้ซึ่งการตอบกลับ

"น้องเดินดิน!!"

ครั้งนี้ดูเหมือนว่าอีกคนจะได้สติแล้ว…

เดินดินสะดุ้งเฮือก ก่อนที่จะรีบคว้าขวดน้ำผึ้งไว้ในมือสวย ร่างเล็กรีบพยุงตัวขึ้นจากพื้นครัว สายตาโฟกัสไปที่ด้านหลังของเพลิงอัคคี เมื่อเห็นว่าทุกอย่างปกติดี ดั่งเดินสวรรค์ก็รีบจ้ำอ้าวออกไปจากห้องครัว โดยที่ไม่ได้เอ่ยทักทายพระเพลิงเลยแม้แต่ประโยคเดียว

"..."

ความเงียบเข้าปกคลุมห้องครัว พร้อมกับเพลิงอัคคีที่เปิดจอโทรศัพท์มือถือขึ้นอีกครา

บัดนี้จอโทรศัพท์สว่างโร่ขึ้น ช่องแชทเพื่อนสนิทถูกเปิดออก รูปภาพทั้งหมดถูกส่งไปให้ 'เมืองเหนือ' อดีตคู่หมั้นของคนน้อง

[เมืองเหนือ]

**ออนไลน์**

เมืองเหนือ : เดินดิน?

พระเพลิง : ใช่

เมืองเหนือ : เป็นอะไรอีกละ?

พระเพลิง : ไม่รู้กูเข้ามาเจอพอดี

เมืองเหนือ : เดินดินการละครรึเปล่า เสือกมาเป็นตอนที่อยู่กับมึง

พระเพลิง : ไม่สงสารเลยดิ?

เมืองเหนือ : จะสงสารทำไม ไม่ได้เป็นอะไรหนักขนาดนั้น ไว้ตายเมื่อไหร่ค่อยทักมา

พระเพลิง : เออ!

สิ้นสุดการสนทนา

ภายในห้องนอนขนาดใหญ่ซึ่งถูกประดับตกแต่งด้วยตุ๊กตาหมีหลากหลายขนาด มันคือสิ่งที่เหล่าบรรดาแฟนคลับมอบให้เดินดินเป็นของขวัญ ร่างเล็กจับขวดน้ำผึ้งกรอกปากอีกครา ดั่งเดินสวรรค์ทำวนอยู่เช่นนั้นจนน้ำผึ้งเหลืออยู่เพียงแค่ก้นขวด เสียงนาฬิกาแบบแขวนผนังโบราณมันกำลังทำงานดังเป็นจังหวะ ต๊อก ต๊อก ต๊อก คู่ขนานไปกับเสียงของพัดลมขนาดมินิตัวเล็กซึ่งตั้งอยู่บนหัวเตียงนอน

เมื่อบีบขวดแล้วไม่มีหยดของหวานสีใสไหลลงปาก สติของเดินดินจึงกลับมาอีกครั้ง และนี่ก็ไม่ใช่คราแรกที่เขาเจอเรื่องสยองขวัญชวนขนหัวลุกและเหนือธรรมชาติแบบนี้

เกิดมายี่สิบสามปี ตัวของเดินดินนั้นไม่เคยเชื่อเรื่องลี้ลับเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งได้มาประสบพบเจอกับตนเอง ครั้นจะไปหาคนทรงเจ้า หมอผี หรือพระสงฆ์ แบบที่ชาวบ้านปกติทำกัน ก็เกรงว่าชื่อเสียงจะเสียหาย อย่างไรเสียเขาก็ต้องใช้มันในการทำมาหากินและดำรงชีพ

ยานอนหลับเม็ดสีม่วงถูกนำออกมาจากลิ้นชักข้างเตียง เขาเลือกที่จะหยิบมันขึ้นมาสามเม็ด สายตาเพ่งพินิจพิจารณาเม็ดยากลมเรียวสวยขนาดเล็กจิ๋ว พร้อมกับริมฝีปากสวยที่รับเอามันเข้าไป เมื่อได้รับรสสัมผัสเดินดินก็รีบกลืนยาชนิดนี้ลงในลำคอเพียงเพราะความขม

คืนนี้คงเป็นอีกคืนที่นายแบบหน้าสวยหลับลงได้เพียงเพราะฤทธิ์ยา