บทที่ 11“ของต่ำ” 01:45 นาฬิกาเป็นเวลาเช้าวันใหม่ของอีกวันเวลาราวตีหนึ่งสี่สิบห้านาฬิกา เจ้าจอมสะดุ้งเฮือกขึ้นมาจากฝันร้าย มือสวยยกขึ้นมากุมหน้าผู้เป็นเจ้าของร่างพร้อมกับเหงื่อไหลซกเต็มหน้าผากสวย ในวินาทีถัดมาทั้งไหล่ซ้ายและไหล่ขวาของจิรพัฒน์ถูกฝ่ามือหนาจับไว้ ผลลัพธ์จากการกระทำนั้นทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งตัวอีกครา"เป็นอะไร?" ประโยคคำถามจากคนแปลกหน้าเอ่ยวาจาถามจอมเสี้ยววินาทีนั้นเจ้าจอมเห็นบางอย่างที่อยู่ด้านหลังของอดีตคู่หมั้น ดวงตาคู่สวยกระตุกวูบสั่นไหวเล็กน้อย แม้จะเป็นเพียงเล็กน้อยแต่ดูเหมือนว่าเมืองเหนือจะสังเกตเห็นมันเข้าเสียแล้วอีกมุมหนึ่งจากด้านหลังสุวภัทน์มีใบหน้าที่คุ้นชินสำหรับจิรพัฒน์เจ้าหล่อนกำลังยืนอยู่ เขาจำมันได้เป็นอย่างดีใบหน้าที่เขาเห็นทุกเช้าทุกเย็นยามเมื่ออาศัยอยู่ตำหนักโบราณ ใบหน้าสวยหวานแบบไทยพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่เธอส่งให้เขาในทุกเช้าตลอดชีวิตของจอม แน่นอนว่าไม่เคยมีครั้งไหนจะเห็นเธอแสดงสีหน้าแบบอื่น ทว่าตอนนี้จิรพัฒน์ที่อยู่ในร่างของดั่งเดินสวรรค์เขากำลังเห็น เห็นบางสิ่งที่ผิดปกติหญิงสาวจากสวนลีลาวดีของตำหนักสายหมอก หญิงสาวปริศนาที่ไม่มีใครได้พบเห็นนอกจากจิ
บทที่ 12 “ไม่ยุ่งเกี่ยว” เขียนโดย : รสผลไม้ไม่ถึงยี่สิบนาทีราชาก็มาถึง เขาหอบของมากมายเข้ามาในห้อง พร้อมกับกระสอบเงินถุงใหญ่ที่ในนั้นมีเงินสดมูลค่าสองร้อยล้านด้วย"แน่ใจนะว่าจะจ่าย?" ราชรณวรถามเพื่อน"จ่าย ๆ ไปเถอะ แล้วมึงไปคุยให้กูเลยนะ ถ้าออกจากเพนท์เฮ้าส์เฮงซวยนั้นไม่ได้ กูจะเลิกเป็นนายแบบ""แต่ว่า...ร่างของเดินดินมัน"ราชรณวรเงียบเขาไม่อยากเอ่ยคำใดต่อ แน่นอนว่าร่างของดั่งเดินสวรรค์อ่อนแอจริง ไม่เหมาะกับการอยู่ในที่แห่งนั้นตั้งแต่แรกแล้ว“ไม่มีแต่ โลกหมุนรอบตัวกูอยู่แล้วกูอยากได้อะไร ไม่อยากทำอะไร ใครจะขัด" เจ้าจอมพูดตอบราชรณวร"เอาที่มึงสบายใจเลย...จอม เจ้าจอม :)" ใครบอกว่าเจ้าเจตเอาแต่ใจ ลองมาเจอจิรพัฒน์ก่อนไหมเพราะเจ้าจอมนะคือที่สุดของจักรวาลนี้แล้วเงินถูกคืนให้เมืองเหนือครบทุกบาททุกสตางค์ หมดเหตุผลให้อีกฝ่ายทวงบุญคุณ เจอหน้าเลี่ยงได้จอมก็จะเลี่ยงเพราะเขารู้สึกไม่อยากเสวนาด้วยเสียเท่าไหร่หลังจากนั้นไม่นาน พิธีกรรมลับจึงได้ถูกจัดทำขึ้นภายในห้องนอนเล็กซึ่งจิรพัฒน์นอนอยู่ ณ ปัจจุบัน ราชาเสนอว่าเจ้าจอมต้องย้ายไปอยู่ที่สนามใหญ่ระหว่างรอหาที่อยู่ใหม่ เพราะสนามใหญ่ มีเจ้าที่มีส
บทที่ 13"โรงพยาบาล"เขียนโดย : รสผลไม้ร่างของดั่งเดินสวรรค์ถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว ตัวของเพลิงอัคคีและสุวภัทน์มองหน้ากันแค่เพียงชั่วครู่หนึ่ง ท้ายที่สุดพวกเขาก็เดินกลับไปนั่งอยู่คนละมุมพันวา ‘พันเวลา’ ผู้เป็นดั่งเพื่อนสนิทของราชรณวรและเพลิงอัคคีมาถึงเป็นรายถัดไป หากแต่ยังไร้วี่แววของราชรณวร ราชายังคงไม่ปรากฏตัวให้ใครได้เห็นแม้นว่าเขาจะเป็นผู้รู้เหตุการณ์ทั้งหมดก็ตามเพียงไม่นานนักแพทย์เจ้าของไข้ก็ออกมาจากห้องฉุกเฉิน พันวาพยักหน้าให้แพทย์สาวคนสวยเบา ๆ พวกเขาคุ้นหน้ากันเหลือเกิน หากราชรณวรอยู่ตรงนี้ด้วย คงไม่วายที่เธอจะต้องบ่นเป็นแน่เพราะว่าก่อนหน้านี้ไม่นาน คนที่พันวาหามมาส่งโรงพยาบาลแทบทุกคืนคือเจ้าเจต ‘เจตตินทร์’ เพื่อนสนิทของพวกเขานั่นเอง“แปลก ๆ นะคุณพันวา...ที่รอบนี้ไม่ใช่เจ้าเจต” เธอเอ่ยทักทายพร้อมรอยยิ้มหวาน“ให้มันได้พักบ้างเถอะ แล้วอาการน้องดินเป็นยังไงบ้าง”พันวาตอบคำถามและถามในสิ่งที่อยากรู้เมื่อเห็นว่าพันวาถามถึงอาการของเดินดิน สองหนุ่มเมืองเหนือและเพลิงอัคคีจึงเดินตามมาสมทบ เพื่อที่จะฟังบทสนทนาต่อไประหว่างพันวาและคุณหมอคนสวย“ทำทุกอย่างแล้วค่ะคุณ ไม่มีอะไรผิดปกติ
บทที่ 14“เมืองเหนือ”เขียนโดย : รสผลไม้บทสรุปของช่วงเช้าวันนี้มันจบลงที่เจ้าจอมต้องกลับสนามหลักพร้อมเมืองเหนือ เพราะราชาไม่ไว้ใจให้เขากลับไปคนเดียว ครั้นจะให้กลับไปที่เพนท์เฮ้าส์พร้อมพระเพลิงยิ่งแล้วใหญ่ ส่วนคนพี่นั้นจำใจกลับตำหนักสายหมอกไปพร้อมเดินดินแล้ว ด้วยเพียงเหตุผลเดียว 'ตำหนักสายหมอกต้องมีคนดูแล'เหตุผลที่ไม่ให้จิรพัฒน์กลับตำหนักสายหมอกไปด้วยนั้น เพราะเขารับมือไม่ไหว ถ้าหากว่าวิญญาณของทั้งคู่หลุดออกจากร่างพร้อมกัน เพียงแค่ดั่งเดินสวรรค์คนเดียวก็เพียงพอให้ราชรณวรนอนไม่ได้ทั้งคืนแล้ว ดังนั้นการที่เจ้าจอมกลับตำหนักสายหมอกด้วย เกรงว่าร่างของดั่งเดินสวรรค์จะรับแรงกดดันขององค์เทพหลายองค์ที่อยู่ภายในตำหนักไม่ไหวต้องทำความเข้าใจก่อนว่า จิรพัฒน์นับถือเทพหลายองค์ มีทั้งฝั่งดีที่มาจากต้นตระกูลและฝั่งที่ไม่ค่อยจะดีซึ่งคนน้องเพิ่งจะไปรับเข้ามา สถานการณ์ตอนนี้เรียกได้ว่า องค์เทพแยกกันอยู่ ส่วนหนึ่งอาศัยอยู่ในร่างอีกส่วนแฝงอยู่กับวิญญาณ ยิ่งคิดก็เหมือนว่าภายในหัวของราชารู้สึกปวดหนึบ คล้ายจะระเบิดอยู่รอมร่อด้านของจิรพัฒน์แม็คลาเรนคันงามแล่นเข้ามาเทียบท่าสนามแข่งรถที่ราชรณวรเป็นหนึ่งในหุ
ตอนที่ 15“อาคมไหลย้อน”เขียนโดย : รสผลไม้หลังจากทำกิจวัตรประจำวันเสร็จราวช่วงเวลาทุ่มกว่าจิรพัฒน์จึงเดินออกมาจากด้านในที่พัก ร่างสวยของนายแบบเช่นดั่งเดินสวรรค์ยืนอยู่ห่างจากรั่วของสนามแข่งรถเพียงไม่กี่เมตร ดวงตากวาดมองรอบทั่วสารทิศยังคงไร้วี่แววของช่อลดา มุมปากสวยพลันยกยิ้มหวาน วันนี้คงเป็นวันที่เขาจะได้พักผ่อนอย่างจริงจังเสียที แม้จะเจ็บช่วงอกเพราะการฝืนทำพิธีกรรมอยู่บ้าง แต่ทานยาแก้ปวดก็คงจะทุเลาลงแน่ อย่างไรเสียก็ยังดีกว่าการสะดุ้งตื่นในยามดึกเป็นไหน ๆจิรพัฒน์เดินกลับเข้ามาในที่พัก คนตัวเล็กพบว่าผู้พี่อย่างสุวภัทน์นั่งรออยู่ใจกลางห้องโถงก่อนแล้ว ตาคู่สวยลุกวาวเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเมืองเหนือ วิสกี้แบรนด์ดังวางเรียงกันอยู่มันช่างล่อตาล่อใจคนน้องยิ่ง รู้อะไรไหมเวลาช้ำในทานวิสกี้ก็ไม่ได้แย่นักหรอก จอมเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามสุวภัทน์ มุมปากสวยรีบยกยิ้มให้อีกคน"ชิมได้ไหม?" คำถามลองเชิงถูกเอื้อนเอ่ยออกมาจากปากของเจ้าจอม"ไม่ได้!" คำตอบที่ออกมาจากปากคนโตกว่าไม่เป็นที่น่าพึงพอใจสำหรับจิรพัฒน์เท่าไหร่ทว่าเจ้าจอมก็คือเจ้าจอม หากอยากได้อะไรแล้วเขาก็พร้อมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ครอบครองม
บทที่ 16"อ้อนแบบนี้เอาอะไรครับ?"เขียนโดย : รสผลไม้⚠️⚠️⚠️❌𝓓𝓲𝓻𝓽𝔂 𝓽𝓪𝓵𝓴 // 𝓸𝓾𝓽𝓮𝓻𝓬𝓸𝓾𝓻𝓼𝓮❌❗️𝑹 𝟏𝟖 +❗️ภายในสนามแข่งห้องพักวีไอพีที่เงียบงัน ส่งผลให้เสียงฝีเท้าของราชาดังขึ้นทดแทนความเงียบ คิ้วเรียวได้รูปกำลังขมวดเข้าหากัน ราชาเพิ่งจะรับรู้ว่าขวดเลือดที่เขาและจอมเอามาใช้ทำพิธีส่งเดชในคืนนั้นคือเลือดของมนุษย์และมันยังคงเป็นเลือดของเสือป่าหรือสาปอักษร คนสนิทของพวกเขาทั้งคู่ เมื่อรับรู้ยิ่งทำให้ราชากังวลว่าเสือจะเอาเลือดตัวเองมาแช่ไว้ในตู้เย็นเพื่ออะไรความกังวลยิ่งทวีคูณเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาได้รับสายจากเมืองเหนือเรื่องอาการของคนตัวเล็กที่ราชาแสนจะเอ็นดูปลายสายบอกเขาว่าอีกฝ่ายมีอาการค่อนข้างย่ำแย่พอสมควร วันนี้จากการเคลียร์ปัญหาทุกอย่างภายในตำหนักสายหมอกแล้วเสร็จ ไม่รอช้าราชารีบบึ่งรถมาหาคนสนิททันใดประตูห้องนอนของจิรพัฒน์ถูกเปิดออกเผยให้เห็นร่างเล็กของนายแบบหน้าสวยกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ พร้อมกับใบหน้าหงิกงอเหมือนโดนขัดใจอะไรบางอย่าง"พี่ราชา..."จบสิ้นกันพอดี ราชามาเจอเจ้าจอมในโหมดอ้อนรักตอนนี้ได้ยังไง แต่เมื่อคิดดูแล้วก็ไม่แปลกใจนักเพียงเพราะคนน้องมีอาการป่
ตอนที่ 16"งานสกปรก"เขียนโดย : รสผลไม้ตึกแถวแบบยุโรปตะวันตกเรียงรายอยู่ใจกลางแม่น้ำกว้าง ทางเดินแบบสะพานหินปูทอดยาวผ่านลงไปในแม่น้ำเพื่อเชื่อมต่อกับตึกดังกล่าว มันคือกาสิโนที่ถูกกฎหมายไม่กี่แห่งภายในประเทศ เจ้าของที่แห่งนี้หาใช่ใครอื่น 'เมืองเหนือ' สุภวัทน์ ผู้มีธุรกิจหลากหลายสาขาครอบคลุมไปทั่วทั้งทวีปนั้นเองขายาวรีบก้าวออกจากกาสิโนโดยมีบอดี้การ์ดประจำตัวสองคนสาวเท้าตามมาติด ๆ มือหนากำชับปืนที่เอวไว้แน่น ดูคาติคันงามสามคันถูกคร่อมโดยเจ้าของกาสิโนและบอดี้การ์ดอีกสองคน ไม่นานนักดูคาติสีแดงทั้งสามคันก็พุ่งทะยานออกจากเขตกาสิโนด้วยความไวเกือบสองร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงจุดหมายปลายทางคือโกดังร้างในเขตปรับปรุงอาณานิคม เสียงเครื่องยนต์ของดูคาติหาใช่เสียงเบา เมื่อมันพุ่งเข้ามาในเขตแดนศัตรูอีกฝ่ายย่อมรู้ตัวได้ในทันที แต่สุวภัทน์หาได้สนใจไม่ ลูกกระสุนจำนวนหนึ่งถูกนำใส่แม๊กกาซีนเตรียมไว้ด้านในเสื้อสูท สำหรับสุวภัทน์แล้วนั้นกระสุนทุกลูกล้วนมีค่า หากเขาได้เหนี่ยวไกยิงออกมาแล้วหมายความว่ามันจำเป็นต้องปลิดชีพสิ่งมีชีวิตอื่นซึ่งมิใช่คนของเขาได้ทุกลูกอย่างแน่นอนร่างสูงของคนทั้งสามวิ่งหลบตามมุมอับขอ
'เจ้าจอม' ถูกเรียกกลับไทยในรอบหลายปีตระกูล 'รัตติกาลจันทร์อัปสร' จำเป็นต้องมีผู้สืบทอดลุงก็มีศิษย์รักอย่าง ไอ้ 'ราชา' แล้ว จะเรียกจอมมาทำไม?แถมจอมอาคมที่จอมใช้ยังเป็นสายดำ ลุงจะไม่อกแตกตายเหรอถ้าจอมขึ้นเป็นเจ้าตระกูลคนต่อไป...ตำรามนต์เสน่ห์โบราณถูกคัดลอกออกมาโดย 'เจ้าจอม' จิรพัฒน์ รัตริกาลจันทร์อัปสร ผู้เป็นพยานในการขโมยครั้งนี้คือ 'ราชา' ราชรณวร รมยกรรวิศ อดีตมาเฟียหนุ่มผู้ผันตัวมาเอาดีด้านไสยศาสตร์หวังเพียงจะใช้กับ 'เดินดิน' คนสวยขา ดีกรีนายแบบระดับเอเชีย...ไยเล่าเวรกรรมที่ทำมาถึงส่งคนห่าม ๆ ปากหมา ๆ แบบเขา มาอยู่ในร่างคนสวยขาได้ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดรอบตัวของน้องคนสวยยังเต็มไปด้วยของต่ำ วิญญาณอาฆาตหวังเอาชีวิตอีกคน ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไง!หายนะยังไม่จบสิ้น เมื่อร่างจริงของเจ้าจอม มีวิญญาณอีกตนสวมรอยเป็นเขาแทน เนียนซะไม่มี!! เดือดร้อนคนพี่อย่าง 'ราชา' แม้จะโดนจอมดุด่าขนาดไหนก็เป็นอันใจอ่อนยอมศิโรราบให้ไอ้เด็กแสบคนนี้ทุกรอบ กลางดึกก็ยังไม่เว้นถูกเรียกมาใช้งานเยี่ยงนายทาสในเรือนเบี้ยของมันทว่าความวุ่นวายยังไม่หมดไป เมื่อคู่หมั้นเก่าอย่าง 'เมืองเหนือ' ถึง