เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 17 “งานสกปรก”
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-04 22:41:29บทที่เกี่ยวข้อง
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 18 “ภายในเรือนไม้หลังงาม”
ตอนที่ 18"ภายในเรือนไม้หลังงาม"เขียนโดย : รสผลไม้เดินดินก็ก้าวเท้าเหยียบบันไดไม้ขั้นแรกของตัวเรือนเบา ๆ พยายามทำให้เกิดเสียงรบกวนน้อยที่สุดเท่าที่ร่างของเจ้าจอมจะสามารถทำได้ ค่ำคืนนี้คงจะเป็นอีกหนึ่งคืนยาวนานสำหรับเขาเป็นช่วงเวลาเที่ยงคืนกว่าของวันและสิ่งนี้มันเริ่มขึ้นแล้ว ดนตรีไทยกำลังบรรเลงอยู่นอกห้องของเจ้าจอม เดินดินหยิบหูฟังมาสวมไว้ เพลงถูกเปิดให้ดังเพื่อกลบเสียจากด้านนอก ชายหนุ่มถอนหายใจโล่งอกเมื่อเสียงดนตรีไทยหายไปแล้ว ตอนนี้ได้ยินเพียงแค่เสียงเพลงสากลที่เปิดฟังเท่านั้น แต่แล้วอาการแพนิคก็เริ่มขึ้นโดยไม่ทันได้ตั้งตัวเตียงขนาดคิงไซส์กำลังยุบตัวลง เดินดินหลับตาปี๋ มือทั้งสองข้างกำแน่น แม้จะไม่ได้ยินเสียงแต่ยังมีความรู้สึก การยุบของเตียงเริ่มขยับเข้ามาใกล้เขาเรื่อย ๆ กลิ่นเหม็นเน่าตลบอบอวลไปทั่วทั้งบริเวณห้องนอน นั่นยิ่งทำให้นายแบบคนสวยหวาดกลัวยิ่งน้ำตาเริ่มไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยซึ่งตอนนี้มันปิดสนิท เพื่อให้ไม่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้นภายในห้องนอนในขณะที่ราชากำลังนั่งดูกราฟหุ้นของบริษัทตนอยู่ที่กลางห้องโถง ชายหนุ่มละสายตาออกจากแลปท็อปเครื่องงาม กริชเงินที่วางอยู่บนพานถูกหยิบเข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 19 “มากับใคร”
ตอนที่ 19“มากับใคร”ความสงสัยของจิรพัฒน์ได้รับการแก้ไขแล้วเพราะตอนนี้สุวภัทน์ก็อยู่ในบาร์แห่งนี้ด้วยเช่นกัน ดังนั้นแล้วจึงไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจอะไรนักหรอกถ้าหากเขาจะเจอวิญญาณของ 'ช่อลดา'"ตนนี้คือตนเดียวกันกับที่มึงเห็นอยู่สวนลีลาวดีใช่ไหม?"สาปอักษรไถ่ถามคนน้องซึ่งกำลังนั่งเงียบอยู่จากตัวของสาปอักษรเองพอรู้เรื่องราวเหล่านี้อยู่บ้าง เพราะมีครั้งหนึ่งราชาเล่าให้เขาฟังว่าจิรพัฒน์ชอบเห็นวิญญาณในสวนลีลาวดีตั้งแต่ครายังวัยเยาว์ หากแต่ประเด็นของเรื่องคือเจ้าตัวเห็นแค่คนเดียวในขณะที่ผู้อื่นไม่เคยได้พบเจอหรือได้สัมผัสด้วย จนใคร ๆ ต่างก็คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะละเมอเพอพกไปเอง มากกว่ามองว่าเรื่องที่จิรพัฒน์บอกนั้นเป็นเรื่องจริง"ใช่""แล้วตอนที่มึงเป็นไอ้จอมเขาเคยชี้หน้ามึงแบบนี้ไหม?""ไม่เลย...มาดีมาก ๆ ยิ้มสวย เวลาปรากฏกายมีแต่กลิ่นหอม""...แต่พี่มึงดูตอนนี้ดิ สวยก็สวยอยู่หรอก แต่อาฆาตอะไรขนาดนั้น" จิรพัฒน์อธิบายไปบ่นไป"เขาตามเมืองเหนือเหรอวะ?""คงงั้น""แล้วจะกลับเลยไหม ราชาบอกว่าไม่ให้มึงนอนที่นี่" สาปอักษรถามตัดบทเพราะคนตรงหน้าเริ่มแสดงอาการหงุดหงิด"กลับเลยก็ได้""งั้นเดี๋ยวกูไปส่ง""พี่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 20 “หมอผีเดินแบบ”
ตอนที่ 20"หมอผีเดินแบบ"เขียนโดย : รสผลไม้เมื่อทานอาหารเสร็จจิรพัฒน์จึงหนีหายเข้าห้องนอนไปโดยทิ้งจานอาหารและเศษธูปไว้อย่างนั้น ผิดแปลกไปจากเดินดินคนเดิม เพราะตลอดเวลาที่เพลิงอาศัยอยู่เพนท์เฮ้าส์กับคนน้อง ตัวของเดินดินค่อนข้างรักความสะอาดมาก ไม่มีทางเข้านอนไปทั้งที่ยังไม่ได้ล้างจานแบบนี้หรอก และข้อสันนิษฐานสุดแสนบรรเจิดอีกข้อของพระเพลิงที่ผุดขึ้นมาก็คือในเวลานี้คือ...เดินดินอาจจะไม่ใช่เดินดิน อาจจะเป็นเจ้าจอมตามที่ราชาและเสือป่าเรียกก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะในเรื่องของสิ่งเร้นลับทุกอย่างล้วนเป็นไปได้หมดนั่นแหละเพลิงอัคคีเดินเข้าห้องครัวไปจัดการกับซากอารยธรรมที่เจ้าจอมทิ้งไว้ เมื่อบรรยากาศรอบตัวแปรเปลี่ยนไป มุมปากของเขาจึงเริ่มกระตุกยิ้มเล็กน้อย ความเยือกเย็นคืบคลานเข้ามาแทนที่ทุกห้วงอารมณ์ ปืนซึ่งพกติดตัวอยู่ตลอดเวลาจึงถูกชักออกมาถือไว้ในมือแน่น"มึงเป็นใคร?"พระเพลิงไม่ชอบพูดคำหยาบ แต่ถ้าหากเป็นสถานการณ์ตอนนี้แล้วยังไงเขาก็เลี่ยงการพูดคำหยาบไม่ได้อยู่ดี ยามที่สัญชาตญาณดิบของเพลิงทำงานทุกสิ่งอย่างล้วนยากเกินควบคุมร่างกำยำของชายวัยกลางคน กำลังนั่งยิ้มอยู่เคาน์เตอร์อีกฝั่งของห้องครัว มุมปา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 21 “กุมารเด็ก”
ตอนที่ 21"กุมารเด็ก"เขียนโดย : รสผลไม้"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงขรึมของราชาเอ่ยถามเด็กสองคนเมืองเหนือและเพลิงอัคคีรวมไปถึงเดินดิน แสดงท่าทีตกใจเพียงเล็กน้อย หากแต่ทุกคนไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองสถานการณ์ตรงหน้าเพื่อพิจารณาเหตุการณ์เท่านั้น"พ่อจ๋าาาา~ เบ้งกลัว!""ไอ้เบ้ง ไอ้ควาย ไอ้โง่!!!" สมสมรกุมารทองระดับเทพเริ่มบรรเลงเพลงด่าเพื่อนทันที~เพล้ง!~แจกันที่วางอยู่บนโต๊ะกลางห้องโถง ถูกจิรพัฒน์หยิบขึ้นมาปาใส่ผนังห้องด้วยความโมโห มีใครเคยบอกรึเปล่าว่าเจ้าจอมเป็นพวกหงุดหงิดง่าย โดยเฉพาะเหตุการณ์นี้ก็เช่นกัน จอมไม่ได้ควบคุมอารมณ์ตัวเองเก่งขนาดนั้น"มึงก็ใจเย็น ๆ หน่อย" ราชรณวรเอ่ยเตือนคนน้องด้วยใบหน้าราบเรียบ"เบ้งมีอะไร?" เขาเอ่ยถามลูกชายของตนต่อเมื่อเห็นว่าจิรพัฒน์สะบัดหน้าหนีไปทางอื่นแล้ว"หมอนตีเบ้ง เบ้งไล่ตามเสือสมิงที่มันจะมาทำร้ายอาจอม แต่เบ้งไม่ได้ชวนหมอน หมอนมันเลยตีเบ้ง แง~~""ไล่เสือที่ไหนลูก มีสองตัวเหรอครับ อาจอมเพิ่งฆ่าอีกตัวไปเองนะ" ราชาทั้งถามทั้งอธิบายกับเด็กตรงหน้า"เบ้งไม่รู้ แต่เบ้งไล่ตามไปฆ่าแค่ตัวเดียว""มึงฆ่าอะไรเบ้ง เดี๋ยวกูสับศอก ไอ้โง่! ถ้าไม่มีกูป่านนี้มึงตายไปแล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 22 “เวลาเที่ยงคืน”
ตอนที่ 22“เวลาเที่ยงคืน”เจ้าจอมดื่มไปเท่าไหร่ก็ยังคงไม่เมาเสียที หากแต่ชายหนุ่มแค่รู้สึกมึนนิดหน่อย นี่สินะเวลาที่อยากจะเมากลับไม่เมา แต่เวลาที่ไม่อยากเมากลับเมาหัวราน้ำตลอด ชีวิตแบบใดกัน ก็ชีวิตแบบจิรพัฒน์ไงจะใครล่ะ!!!!"จอมมีคนเคยบอกมึงไหม ว่ามึงโคตรกวนส้นตีน!" เสือป่าวางแก้วเหล้ากระแทกโต๊ะถามจิรพัฒน์ทันที"มึงไงเสือ มึงบอกว่ากูกวนตีนทุกรอบที่เราเจอกัน""ถ้าไอ้พันวารู้เรื่องนี้ กูอยากรู้จริง ๆ ว่ามันจะมีปฏิกิริยายังไง""พันวา? แค่ได้ยินชื่อก็เดือดละ สักหมัดไหม?" เจ้าจอมบ่น"แล้วมึงไม่คิดบ้างเหรอว่าแค่มันได้ยินชื่อมึงมันก็หัวร้อนเหมือนกัน""ไม่ถูกกันเหรอ?" เมืองเหนือถามบ้างหลังจากเงียบฟังบทสนทนามายาวนาน"ที่ไหนมีพันวา ที่นั่นไม่มีเจ้าจอม!" เสือป่าตอบ"พี่มึงก็พูดเวอร์" เจ้าจอมส่ายหัวให้กับความโอเวอร์แอคติ้งของเสือป่า"งั้นเรากลับกันเลยไหมจอม พรุ่งนี้พี่มีงานเช้า" เมืองเหนือเปลี่ยนบทสนทนา"อือ" คนตัวเล็กพยักหน้าตอบตกลง"กลับก่อนนะเสือ" เมืองเหนือบอกเจ้าของบาร์ ในขณะที่เสือป่าพยักหน้ารับ พร้อมกันกับจอมที่รีบยกมือโบกสะบัดบอกลารุ่นพี่คนสนิท00:34 นาฬิกาช่วงเวลาราวเที่ยงคืนกว่า รถหรูMcl
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 23 “ยามรุ่งสาง”
ตอนที่ 23“ยามรุ่งสาง”พระเพลิงกลับมาถึงเพนท์เฮ้าส์ในช่วงเวลาราวตีสามกว่า หลังจากถูกเปิดตาที่สามไป ด้านราชาเพื่อนสนิทได้ออกปากเตือนเขาแล้วว่าอย่าเพิ่งกลับมาเพราะที่เพนท์เฮ้าส์เต็มไปด้วยของไสย์ศาสตร์สกปรกไม่ใช่ว่าเพลิงอัคคีไม่เชื่อในคำเตือนของเพื่อนนะเพียงแต่เขาอยากพิสูจน์ให้แน่ใจเท่านั้น คราแรกคิดจะชวนเสือป่าสาปอักษรมาด้วย แต่รายนั้นก็เอาแต่ถามเขาว่า เพนท์เฮ้าส์มึงมีผีไหม ถ้ามีกูไม่ไปนะ! แล้วแบบนี้เพลิงจะกล้าพาอีกฝ่ายมาได้ยังไงเล่า!วันนี้รถที่อดีตนักฆ่าขับเป็นฟอร์ดมัสแตงตัวท็อปสีเขียวมะนาว ซึ่งเขาเพิ่งได้มันมาจากพี่ชายอย่างเจ้าจักรจักรพรรดิหุ้นส่วนของเมืองเมืองเหนือ รถหรูจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าเพนท์เฮ้าส์พร้อมลางสังหรของอดีตนักฆ่าย้ำเตือนเขาในใจเสมอว่าอย่าคิดก้าวเดินลงไปเด็ดขาด!แต่ไหนแต่ไรเพลิงอัคคีนั้นชอบความตื่นเต้น ชอบความท้าทาย ชอบอาการของความหวาดกลัวที่น่าน ๆ ทีจะเกิดขึ้น และตอนนี้เขากำลังรู้สึกถึงมัน เพลิงอมยิ้มเล็กน้อยและเปิดประตูรถด้วยมือหนาพร้อมขายาวก้าวลงจากฟอร์ดมัสแตงคันงาม เมื่อยามเท้าเหยียบธรณีดินของเพนท์เฮ้าส์ ลมหนาวพัดโชยเข้ามาปะทะร่างสูง เพลิงจึงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 24 “อัญเชิญ”
ตอนที่ 24“อัญเชิญ”ย่ำรุ่งสางยามสาม นายแบบหนุ่มหน้าสวยเหยียบกายลงธรณีแห่งเขตแดนตำหนักสายหมอกอันคุ้นชิน หลังจากที่ไม่ได้เยือนมานานเมื่อคราครั้งสลับร่างกับดั่งเดินสวรรค์ รุ่นพี่อย่างสุวภัทน์รีบก้าวลงตามมาติด ๆ ชายหนุ่มเดินประชิดคนน้องเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะได้รับอันตรายยิ่งครั้งนี้จิรพัฒน์สั่งให้สุวภัทน์จอดรถไว้ที่หน้าปากทางเข้าเรือนไทยเท่านั้น ไม่ได้ให้คนพี่ขยับรถเข้ามาด้านใน เนื่องจากเขาต้องการประเมินสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้านในว่าร้ายแรงเพียงใด ครั้นยามเงียหูฟังดี ๆ จอมก็ได้ยินเสียงดนตรีพริ้วไหวมาตามลมจริง เพียงแต่แยกไม่ออกเลยว่าคือเสียงดนตรีชนิดใดบ้างกอไผ่ซึ่งเรียงรายอยู่ตามริมทางเข้าเรือนเริ่มเสียดสีกัน คล้ายคนกำลังส่งเสียงร้องโหยหวน ใช่แล้ว! ทั้งหมดนั่นมันคือของที่เจ้าจอมเลี้ยงไว้ทั้งนั้นและพวกมันกำลังจะคลั่งเพราะเสียงเพรียกจากด้านในตัวตำหนัก ดนตรีเพราะ ๆ เริ่มบรรเลงจังหวะล้ำลึก เสียงแปลกประหลาดยิ่งดังขึ้นเรื่อย ไฟเริ่มติด ๆ ดับ ๆ คล้ายหนังผีที่สุวภัทน์เคยได้ชมตำหนักสายหมอกมีพื้นที่กว้างขวางมากด้านในมีเรือนไม้ทั้งหมดสี่เรือน เรือนใหญ่คือตัวตำหนัก เรือนเล็กฝั่งซ้ายคือเรือนถอนของที
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 25 “องค์ใด”
ตอนที่ 25“องค์ใด”ภายในเรือนลับ เจ้าของเรือนอย่างจิรพัฒน์ เดินวนอยู่รอบตัวเรือนเพื่อสำรวจความผิดปกติสักพัก ไม่นานนักร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของเขาใบหน้าที่คุ้นชิน เพราะเห็นกันมายาวนานเหลือเกิน องค์รัชทายาทแห่งนรก 'เฮเดส' หรือ 'ขุนเขา' ผู้อยู่เหนือห่วงแห่งกาลเวลาทั้งปวง บัดนี้เขากำลังยืนกอดอกแผ่นหลังชิดกับผนังห้องของตัวเรือนลับ"เจอกันอีกแล้วนะ"อีกฝ่ายเอ่ยทักทาย เชื่อเถอะในบรรดาผู้คนที่จิรพัฒน์เห็นมาทั้งหมดในชีวิต องค์ที่อยู่ตรงหน้างามล้ำกว่าฝั่งสรวงสวรรค์เป็นไหน ๆ"เบื่อที่จะเจอแล้วขุน""กว่ากูจะลงมาเยือนได้ลำบากพอตัวเลยนะ" อีกฝ่ายเอ่ย"กูว่าที่กูสันดานต่ำคงเป็นเพราะรับองค์ของมึงมาแน่ ๆ เลยวะขุน""เหอะ! มึงต่ำอยู่แล้วเถอะ""ถ้ากูต่ำอยู่แล้ว ชาวสวรรค์จะมาขอให้กูรับองค์ทำไม" จิรพัฒน์ยกคิ้วยิ้มตอบกลับด้วยท่าทางยียวน"วันนี้กูไม่ให้อีกองค์ของมึงลงนะจอม ไม่อนุญาต!" ขุนเขาเอ่ย เจ้าจอมรับองค์หลายองค์มาก นั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้คนตัวเล็กเปลืองพลังชีวิตเยอะกว่าปกติ ครั้นเวลาให้องค์ทวยเทพเสด็จเยือน"หมายถึงน้องชายของมึงเหรอ?""อืม""ไม่ต้องกังวลหรอก ไอ้ตัวที่อยู่ข้างนอกก็รอกูอยู่""ตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-06
บทล่าสุด
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 46 “END”
ตอนที่ 46“Saturn”ดั่งดาวที่อยู่เคียงเดือน ดั่งดวงอาทิตย์ที่อยู่เคียงคู่โลก ดังอากาศที่ลอยอยู่ตามท้องนภา ดังเวลาที่ไม่มีวันหยุดเดิน.ความรักของเมืองเหนือที่มอบให้จิรพัฒน์ไม่ได้แปรเปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย.กลับกันแล้ว...ความรักของเจ้าจอมที่มอบให้สุวภัทน์ก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปแม้เวลาจะเวียนไหว้หมุนวนไปหลายร้อยภพก็ตามแต่.ดอกกุหลาบถูกจัดเรียงใส่แจกันสวยด้วยมือเรียวของอดีตหมอผีหนุ่มอย่างจิรพัฒน์ ในขณะที่ราชานั่งมองน้องคนสนิททำกิจกรรมดังกล่าวด้วยความเอ็นดูบัดนี้เจ้าของรัตติกาลจันทร์อัปสรเปลี่ยนมือเป็นราชรณวรแล้ว ส่วนลุงนินนั้นปลีกวิเวกเน้นทางธรรม เข้าป่าฝ่าดงละทางโลก ตำหนักสายหมอกจึงมีเพียงราชรณวรและจิรพัฒน์ที่คอยดูแล และมีดั่งเดินสวรรค์แวะเวียนมาหาบ้างเป็นครั้งคราว เช่นเดียวกับเมืองเหนือและคนอื่น ๆณ สุสานอี้ฟางศพของสุวนีย์แม่เลี้ยงของเดินดินถูกฝังไว้ที่สุสานแห่งใหญ่ของประเทศ ด้วยความเคารพอันน้อยนิดที่เดินดินมีให้อีกฝ่ายซึ่งครั้งหนึ่งเคยเลี้ยงดูปูเสื่อดั่งเดินสวรรค์มาอย่างดีดอกลิลลี่สีขาวถูกวางลงหน้าสุสานเป็นการทำความเคารพบุพการีไม่แท้ด้วยความนอบน้อมแม้ว่าอีกฝ่ายจะประพฤติปฏิบัติตนไม่ด
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 45 “เรียกพี่เหนือสิครับคนดี”
ตอนที่ 45“เรียกพี่เหนือสิครับคนดี”ภายในห้องนอนของจิรพัฒน์ ดอกกุหลาบช่องามถูกวางไว้ข้างเตียง มือซึ่งขึ้นเส้นเลือดนิดหน่อยของจิรพัฒน์ จับช่อดอกไม้เบา ๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยได้ หากแต่เมื่อได้รับมักรู้สึกพิเศษเสมอเตียงยุบลงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าสุวภัทน์เดินมาหา เจ้าจอมจึงละสายตาจากช่อดอกไม้และหันมาหาคนพี่แทน"สวยไหมคะ?"คะขา? คะขา? คะขา?"สวยครับ""พี่คิดไว้แล้วว่าจอมต้องชอบดอกไม้..."ดอกไม้ที่ว่ามันแปลว่าดอกไม้จริง ๆ ใช่ไหม?มือหนาค่อย ๆ เลื่อนเข้าไปสัมผัสใบหน้าของจิรพัฒน์ราวกับต้องการสำรวจความเพอร์เฟกต์ของใบหน้าคมซ่อนหวานตรงหน้าปลายนิ้วไล่เกลี่ยริมฝีปากของเจ้าจอมไปมาคล้ายกับต้องการสัมผัสมันอยู่อย่างนั้น เมืองเหนือขบกรามแน่นกับภาพตรงหน้าที่เห็นเมื่อเจ้าจอมใช้ปากของตนรับเอาก้านนิ้วของเขาเข้าไปลิ้มรส ลิ้นเรียวตวัดชิมก้านนิ้วเหมือนทานไอศกรีมแท่งเล็กก็ไม่ต่าง น้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาจากมุมปากของจิรพัฒน์ก่อนที่อีกฝ่ายจะใช้สายตาออดอ้อนเหลือบมองมาที่คนพี่ ภาพตรงหน้ามันช่างตราตรึงในใจของสุวภัทน์ยิ่ง"อืมมมม~"[MuangNuea Talk]ผมว่า...ผมไม่เคยต้านทานตัวตนของเจ้าจอมได้เลยสักครั้งผมหมายถึง...ตัวตนในมุมน
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 44 “เพลิงอัคคี”
ตอนที่ 44“เพลิงอัคคี”พิธีกรรมเสร็จสิ้นพร้อมกับหยดเลือดของสาปอักษรที่หยดลงสู่พานเป็นหยดสุดท้าย ที่จิรพัฒน์และราชาเคยสงสัยบัดนี้คงได้คำตอบแล้ว สาเหตุที่ว่าเสือป่าเก็บเลือดตัวเองไว้ในตู้เย็นของสนามแข่งทำไม เหตุก็เพราะเลือดของเขาสามารถอัญเชิญวิญญาณได้ และผู้ที่ใช้มันคือเจตตินทร์ เทพสงครามผู้มากบารมี"เสร็จแล้ว"เสียงของผู้อาวุโสเอ่ยกล่าว ท่ามกลางความโล่งใจของทุกฝ่ายเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลง ทั้งหมดจึงแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนเอง ทิ้งไว้เพียงราชาและเดินดินอยู่ที่ตำหนักสายหมอกเท่านั้นด้านจิรพัฒน์และลุงนิน ยืนมองวิญญาณของช่อลดาที่อยู่สวนลีลาวดีโดยไม่ได้พูดกล่าวอะไรออกไป หากแต่เป็นอีกฝ่ายที่เอ่ยพูดแทน"โชคดีนะลูก ขอบคุณนะที่เกิดมาบนโลกใบนี้...""...""พี่นิน ช่อจะขึ้นไปอยู่บนนู้นแล้วนะ""สะเหล่อทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง ขึ้นไปอยู่บนนั้นอะไรของมึงล่ะ""พี่นินจ๊ะ...""รู้ทั้งรู้ว่าวิญญาณจะดับสลายก็ยังจะเสือกไปแลกเปลี่ยนกับทวยเทพ" ลุงนินสุดจะทนกับความคิดของช่อลดาน้องสาวตนเหลือเกินเพียงเพราะเจ้าจอมของเมืองเหนือแล้วไม่สมหวังหรือถึงขั้นต้องยอมแลกเปลี่ยนวิญญาณของตนเพื่อให้ลูกตัวเองสมหวังในความรัก ช่างสิ้
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 43 “ON THE FLOOR”
ตอนที่ 43“ON THE FLOOR”รถยนต์คันงามเข้าเส้นชัยไปได้อย่างรวดเร็ว สมฉายานักแข่งไร้พ่ายประจำสนาม ท่ามกลางความยินดีของกองเชียร์ ในขณะที่ดั่งเดินสวรรค์กระโดดขึ้นยืนปรบมือด้วยความดีใจ เหมือนไม่เคยได้สัมผัสความรู้สึกเช่นนี้มาก่อนแชมเปญถูกแจกจ่ายให้ผู้ได้รับชัยชนะสามอันดับแรก เพลิงอัคคีมองไปที่ดั่งเดินสวรรค์ด้วยความรู้สึกหลากหลาย ยอมรับว่าไม่เคยเห็นคนน้องมีความสุขและสดใสมากขนาดนี้มาก่อน เพลิงรู้สึกเหมือนปล่อยวางเรื่องเดินดินได้เกือบครึ่งหนึ่ง อย่างไรเสียเขาก็เป็นห่วงดั่งเดินสวรรค์เหมือนคนในครอบครัวด้วยใจจริงณ ตำหนักสายหมอกเจ้าของตำหนักเดินขึ้นเรือนไม้หลังงามไปด้วยความใจเย็นลุงนินกลับมาแล้ว.....จิรพัฒน์ที่กำลังยืนรดน้ำต้นไม้อยู่บ้านหรูสไตล์ยุโรปของตนรีบทิ้งสายยางในมือและวิ่งไปหาผู้เป็นครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวของตนทันที"ลุง!!""มึงจะตะโกนทำไม""ลุงหายไปไหนมา?""..."เรื่องราวทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้จิรพัฒน์ได้รับรู้ เจ้าจอมนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ยืนขึ้นและก้าวลงจากตำหนักไป โทรศัพท์ถูกหยิบยกขึ้นมาต่อสายหาราชรณวรโดยลุงนินด้วยความรู้สึกหลากหลายเพียงไม่นานนักราชาก็เดินทางมาถึงตำหนักส
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 42 “ความจริงจากลุงนิน”
ตอนที่ 42“ความจริงจากลุงนินและการจากไปของเหมันต์”เมื่อกลับมาถึงบ้านหลังเล็กในป่าลึกของตัวเอง เหมันต์ก็จัดการกวาดของทุกอย่างลงบนพื้นของบ้านทันที น้ำตาหลั่งรินไหลอาบแก้มคู่งาม ชายหนุ่มผิวสองสีใบหน้าคมพยายามกักเก็บอารมณ์ไว้แต่คราแรกบัดนี้หาเป็นเช่นนั้นไม่ เหมันต์ยกมือหนาขึ้นมาปิดบังใบหน้าตน ซึ่งยามนี้น้ำตาไหลไม่มีท่าว่าจะหยุดได้เลยแม้แต่น้อยฮึก ฮึก ฮึก~เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องจัดแข่งกับเสียงสะอื้นของหมอผีหนุ่ม การรอคอยของเขามันไร้ค่าสิ้นดี อยู่ไปก็เหมือนคนที่ตกนรกทั้งเป็น สู้ตกตายไปเสียยังจะดีกว่า ไม่น่าเลย...ไม่น่าพาเจ้าจอมมาทำอะไรแบบนี้เลย สุดท้ายแล้วผลกรรมทั้งหมดก็ตกแด่เขา ผู้เป็นดั่งคนคอยเปิดประตูสู่ความเลวทรามในใจของจิรพัฒน์ไซยาไนด์ชนิดไร้สีสันถูกนำมาผสมน้ำเปล่าหวังดื่มเพื่อจบชีวิตตน มือเรียวยาวลูบไล้ขอบแก้วน้ำสีใสไปมา เหมันต์มีความคิดจะจบชีวิตอยู่หลายครา แน่นอนว่าทุกครั้งที่เจ้าตัวปลิดชีพผู้อื่น เขาคิดตลอด คิดมาตลอด เพียงแต่ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ ในการรอคอยจิรพัฒน์มันทำให้เขาไม่กล้าตัดสินใจเดิมทีเหมันต์นั้นเป็นคนจิตใจดี แต่ด้วยงานที่ทำอาจจะดูเลวทรามไปบ้าง แต่อย่างไรเสียเขาก็มีความร
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 41 “ความสัมพันธ์กับเมืองเหนือ”
ตอนที่ 41“ความสัมพันธ์กับเมืองเหนือ”"กูฝากดูหน่อย" ราชาเอ่ยพูดกับเมืองเหนือด้วยใบหน้ากังวลใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"แล้วทำไมมึงต้องพูดตัดความสัมพันธ์ขนาดนั้นด้วยวะ?""เหนือ...กูรู้นะว่ามึงชอบจอม มึงรับได้เหรอถ้ากูกับจอมยังเป็นแบบนี้อยู่""ไม่" เมืองเหนือรีบสั่นศีรษะปฏิเสธทันที"เห็นไหม มึงหวงเจ้าจอมจะตาย กูถึงต้องตัดความสัมพันธ์นี้ไง กูต้องขีดเส้นให้ชัดเจน""ทั้งหมดที่ทำไปอาจจะดูใจร้ายไปบ้าง แต่เพราะกูชอบน้องดิน ถ้ายังไม่ชัดเจนเรื่องจอมอยู่แบบนี้ เดินดินจะรู้สึกยังไงวะ?" ราชาพูดต่อเมืองเหนือเคยแอบสงสัยอยู่บ้างว่าราชรณวรนั้นชอบดั่งเดินสวรรค์ เพียงแต่ไม่กล้าฟันธง เพราะเพื่อนเขาคนนี้เป็นพวกชอบใจดีกับคนอื่นไปทั่ว ยอมรับว่ารู้สึกแปลกใจอยู่พอควรที่ราชายอมบอกกับเขาตรง ๆ ว่าตัวเองนั้นชอบดั่งเดินสวรรค์อีกฝ่ายตบไหล่สุวภัทน์สองสามทีก่อนจะขอตัวกลับไปหาเดินดินซึ่งรออยู่ที่คฤหาสน์ของสุวภัทน์นานแล้วส่วนเจ้าแดงเองก็ขอตามราชรณวรไปด้วย เพราะไม่อยากอยู่ในเขตของตำหนักสายหมอกอีกต่อไป ไม่ว่าจะเป็นบ้านหรูทรงยุโรปของจิรพัฒน์ ตัวของแดงเองก็ไม่อยากจะอยู่เช่นกันณ คฤหาสน์ของเมืองเหนือ"เมื่อไหร่พี่ราชาจะ
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 40 “ช่วยเจ้าแดง”
ตอนที่ 40“ช่วยเจ้าแดง”เรื่องราวทั้งหมดถูกถ่ายทอดให้เหมันต์ฟังอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ หมอผีหนุ่มฟังโดยไม่แสดงสีหน้าใด นั้นยิ่งทำให้ตัวของแดงเองหวั่นใจเป็นสุดแดงเล่าในเรื่องของความสัมพันธ์และรวมไปถึงเรื่องทั้งหมดที่รู้ เหตุที่ว่าทำไมจิรพัฒน์ถึงต้องไปต่างประเทศ เด็กหนุ่มเป็นผู้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากกุมารทองระดับเทพของเจ้าจอมเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ถึงรู้ไปก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนอะไรได้"พี่เหมจะปล่อยแดงไปได้รึยังจ๊ะ?" แดงถามคนพี่ แม้ใบหน้าจะยิ้มหวานแต่ในใจกับหวั่นเกรงเป็นที่สุด"มึงไปตามน้องจอมมา ให้เจ้าจอมมาหากู""โทรศัพท์แดงอยู่ที่เรือนจ้ะ ตอนนี้พี่จอมไม่ได้อยู่เรือน^_^°""งั้นกูจะพามึงกลับไปเอาโทรศัพท์ที่เรือน :) "รอยยิ้มดุจเสือร้ายปรากฏ แดงที่เหงื่อซึมอยู่ก่อนหน้า จึงรีบยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อบริเวณแก้มออกเล็กน้อย สุดท้ายคนไร้วิชาอย่างแดงก็ต้องยอมจำนนต่อเหมันต์อยู่ดีณ ตำหนักสายหมอกลัมโบร์กินีสุดหรูสีขาวรุ่นเดียวกันสีเดียวกันทั้งสองคันกำลังจอดเทียบท่าหน้าเรือนซึ่งเป็นที่คุ้นตาดีของบุคคลทั้งสามราชรณวร สุวภัทน์และจิรพัฒน์ ก้าวลงจากตัวรถโดยพร้อมเพรียง นี่เป็นสิ่งของที่ราชาซื้อให้เหล่าเพื่อนสนิท
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 39 “แฟนเก่า”
ตอนที่ 39“แฟนเก่า”หกปีก่อนหน้า"พี่เหมดูดิ จอมจับตะขาบได้ด้วย สุดยอดไปเลย"จิรพัฒน์วิ่งมาหาเหมันต์ด้วยท่าทีตื่นเต้นมากกว่าปกติพร้อมกับสัตว์อสรพิษในมือ เพื่ออวดอ้างความเก่งกาจของตนต่อหน้าคนรัก"น้องจอมอย่าดื้อ" เหมันต์ส่งเสียงดุหากแต่ใบหน้ากลับเปื้อนยิ้มหวาน"ตะขาบใช้ทำของได้ใช่ไหม?""ก็ได้นะ""งั้นจอมจะทำ"เด็กหนุ่มเอ่ยปากหนักแน่นว่าจะขอทำในสิ่งที่ต้องการ เหมันต์มองจิรพัฒน์พลางส่ายหัวอย่างเอือมระอาเขาและจิรพัฒน์คบกันมาได้เกือบปีแล้ว ทั้งสองเป็นรักแรกของกันและกัน ทุกอย่างมันดีมาก ดีมากจริง ๆเพียงแต่พักหลังตัวของจอมเองชอบมาขอให้เขาสอนการใช้ไสยเวทมนต์ดำ เหมันต์ก็รู้ดีว่าเจ้าจอมเป็นใคร ทายาทเพียงคนเดียวของรัตติกาลจันทร์อัปสร ตระกูลซึ่งมีชื่อเสียงด้านการใช้คุณไสยทางสายขาวบริสุทธิ์มาอย่างยาวนานนับหลายร้อยปีตามจริงเหมันต์ค่อนข้างเป็นห่วงจิรพัตน์พอสมควร เขากลัวว่าสักวันจะเป็นคนน้องเองที่ลุ่มหลงในมนต์ดำจนถอนตัวไม่ขึ้นเหมือนกับเขาและวันที่เหมันต์หวั่นกลัวที่สุดก็เดินทางมาถึง จิรพัฒน์กลายเป็นผู้ใช้มนต์ดำเต็มตัวแล้ว และดูเหมือนว่าอีกคนจะเก่งกล้าสามารถมากกว่าเขาหลายเท่าตัว นี่สินะที่เขาเรียก
การสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ บทที่ 38 “ขุนเขา”
บทที่ 38"ขุนเขา"จิรพัฒน์เหลือบมองเพลิงอัคคีเป็นระยะ ๆ คนน้องรู้สึกแปลกใจมาก ทำไมเพลิงถึงยังจำขุนเขาได้ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วไม่น่าจะมีใครจำได้นอกจากเจ้าเจต และดูเหมือนว่าเมืองเหนือจะเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกตินั้นแล้ว"เสือมึงเป็นอะไรวะ เอาแต่นอนหลับตาอยู่ได้?" พันวาถามรุ่นพี่คนสนิท"กูจะนอน" เสือป่าตอบปัดพร้อมกับมือที่เริ่มดึงหมอนซึ่งวางอยู่ด้านข้างตนมาปิดบังใบหน้า ในขณะที่จิรพัฒน์เหลือบมองเสือป่าเล็กน้อยพลางกลั้นขำ ก่อนจะเอาหน้าไปซุกไหล่หนาของสุวภัทน์ตามเดิมยามบ่ายแก่ ๆ เจตตินทร์ก็ฟื้นจากห้วงนิทรา ร่างเล็กเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองและนั่งลงด้านข้างอีกคนตามความเคยชิน"เป็นอะไรกัน มาทำไมเยอะแยะ" เจตไล่สายตามองทุกคนและเอ่ยถาม"อย่าพูดพร้อมกันนะ ทีละคน" เจ้าของคำถามไม่รีรอให้เพื่อนพูดหรือกล่าวอะไร เพียงแต่เอ่ยเตือนก่อนเพราะเห็นว่าต่างคนต่างอยากจะพูดเรื่องของตัวเองพร้อมกัน"มึงก่อนเลยพันวา""กูมาเฝ้าเฉย ๆ มึงตื่นก็ดีแล้ว กูจะได้กลับคอนโด" พันวาอธิบายต้องเข้าใจก่อนว่าในกลุ่มเพื่อนสนิทของเจ้าเจตจะมีพันวาและราชาซึ่งปกติคอยตามดูอีกคนเกือบยี่สิบสี่ช
