LOGINShare
บทที่ 55
Last Updated:
2022-02-17 17:08:45ความตึงเครียดระหว่างเขตรัฐกับธนญ ทำให้คนอื่นพลอยเกร็งไปด้วย แม้จะพยายามหาเรื่องอื่นๆมาชวนคุยแล้วก็ตาม
“ผมกำลังจะขยายกำลังการผลิตและตลาดเครื่องดื่มของเราไปที่เวียดนาม”
“ว้าว! ต่อไปรุ่งเรืองกรุ๊ปคงเป็นอันดับหนึ่งในภูมิภาคในไม่ช้าแน่”
ปารวัตรยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ คำพูดของธนญ คือเป้าหมายภายใต้การนำของเขา
“ใจจริงผมอยากให้เขตรัฐเป็นคนดูแลการก่อสร้างและควบคุมการผลิตที่โรงงานในเวียดนาม ผมกับคุณทวีปมีแผนผลักดันเขาให้แทนตำแหน่งคุณทวีปที่ใกล้จะเกษียณในอีกสามปีข้างหน้า แต่เขตรัฐกลับปฏิเสธ”
ธนญหันไปมองหน้าเขตรัฐที่เงียบขรึม วางสีหน้าปกติ มองต่ำหลบสายตาของเขา ก่อนจะเอ่ยถาม
“ทำไมนายถึงปฏิเสธล่ะ”
“ผมอยากเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ ได้สมัครร่วมโครงการนี้ด้วย เพราะการบังคับไปไม่ใช่ผลดีกับคนที่ไม่เต็มใจสักเท่าไหร่”
“นายไม่เต็มใจไปอย่างนั้นหรือ”
ธนญถาม
“เปล่าครับ”
“ในเมื่อเป็นโอกาส ทำไ
Related chapters
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 56
อาการคลื่นเหียน อาเจียน จนรับประทานอาหารไม่ได้ของมินตราเพิ่มมากขึ้น จนเธอวิตกกังวล ไม่เป็นอันทำงาน เพราะสิ่งที่ผิดปกติในร่างกายตอนนี้มันมีสัญญาณมาจากการที่รอบเดือนของเธอขาดหายไปกว่าสัปดาห์ จากวันที่กำหนดคร่าวๆ ที่บันทึกรอบเดือนก่อนของเธอมินตราพยายามปกปิดอาการเหม็นกลิ่นน้ำหอมของนับหนึ่ง แต่ในที่สุดเธอก็ทนมันไม่ได้อีกต่อไป มินตราวิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน เธออาเจียนจนหมดไส้หมดพุงหมดเรี่ยวแรง ก่อนจะออกมาล้างปาก ล้างหน้าตาให้ตัวเองสดชื่นขึ้น เสียงซุบซิบและแอบมองมินตรา ทำให้เธอหมดความมั่นใจ ซึ่งนับหนึ่งก็สังเกตุเห็นเช่นกัน“คุณไม่สบายหรือเปล่ามินตรา”“พอดีนอนน้อยไปหน่อยค่ะ ผอ. ก็เลยเวียนศีรษะ”เย็นวันศุกร์ที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คน มินตราตัดสินใจซื้อชุดทดสอบการตั้งครรภ์จากร้านขายยาแห่งหนึ่ง ก่อนจะตรงกลับห้องพัก ผิดจากทุกครั้งที่วันสุดสัปดาห์ของการทำงานเช่นนี้ เธอจะไม่พลาดที่จะออกไปสังสรรค์กับเพื่อนๆของเธอเหมือนเช่นเคยมือของมินตราสั่น
Last Updated : 2022-02-18กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 57
หลังจากที่ชนแดนออกไปไม่นานนัก พยาบาลสาวคนเดิม ก็กลับเข้าพร้อมเสื้อยืดและกางเกงผ้าฝ้ายของชมรมรักษ์โลกที่มาเปิดบูทที่ด้านหน้าโรงพยาบาล และเครื่องดื่มธัญพืชอุ่นๆ อัญชิสายิ้มรับและกล่างขอบคุณ“ขอบคุณมากค่ะคุณพยาบาล”“ไม่เป็นไรค่ะ เป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว”พยาบาลสาวปล่อยให้เธอได้อยู่ลำพัง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะคิดว่าชนแดนคงออกไปตรวจคนไข้แล้วและคงไม่กลับมาอีก หลังจากได้ไออุ่นจากธัญพืชร้อนๆ ทำให้อัญชิสารู้สึกมีแรงและสดชื่นขึ้น เธอจึงถอดกลางเกงกีฬาออกและสวมกางเกงผ้าฝ้ายห้าส่วนแทน แต่ยังไม่ทันได้ดึงมันขึ้นมาที่เอวติดอยู่ที่สะโพก ชนแดนกลับเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะสักนิด ทำให้อัญชิสาตกใจร้องเสียงหลง“ทำไมคุณไม่เคาะประตูก่อน”“ใครจะคิดว่าคุณจะแก้ผ้าตรงนี้”“บ้าที่สุด”ชนแดนหยุดตรงหน้า และดึงผ้าห่มผืนบางที่เธอดึงมาปิดไว้ออก ก่อนจะช่วยดึงกางเกงขึ้นจากสะโพกของเธอ“เห็นมามากกว่านี้ จะต
Last Updated : 2022-02-20กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 58
ชนแดนตกใจตื่น เมื่อแขนของอัญชิสาฟาดลงบนหน้าเขา เขาปรับสายตาอยู่ในความมืด เขานอนไปนานแค่ไหนแล้ว ภายในห้องมืดมิด มีเพียงแสงไฟสลัวจากด้านนอกส่องผ่านเข้ามาจากม่านบางกรองแสงบางเบา ร่างที่นอนอยู่เคียงข้างเขายังหลับอยู่ เธอแค่พลิกตัว ตะแคงเข้าหาเขา มือที่ฟาดลง ยังวางติดข้างแก้มอัญชิสาหายใจแผ่วเบา เสี้ยวหน้าคมคายที่กระทบแสงนวลเนียนละเอียดจนน่าสัมผัส แม้อายุจะเลยเลขสาม แต่เธอกลับดูแลตัวเองได้ดี แม้ในยามปราศจากเครื่องสำอางแต่ยังดูอ่อยเยาว์ราวกับเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆ คืนที่เธอซื้อเขามาจากสาวบริการที่เขาซื้อมานั้น เขาไม่มีเวลาที่จะสังเกตพินิจพิเคราะห์เหมือนค่ำคืนนี้ แม้เงามืดจะบดบัง แต่ความงามของเธอยังเจิดจรัสชนแดนค่อยๆ จับมือเธอยกออกจากใบหน้าเช้าๆ ก่อนจะวางลงบนหมอนของเขาแทน และลุกขึ้น เขาเปิดไฟที่หะวเตียงก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู บอกเวลาหนึ่งทุ่มเศษ มีสายเรียกเข้าไม่ได้รับอีกหนึ่งสาย จึงโทรกลับในทันที“ชนแดนครับ ไม่ทราบจากไ
Last Updated : 2022-02-21กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 59
หลังจากที่ธนญและนับหนึ่งจากไปแล้ว ชนแดนนั่งทำงานของตนอยู่เงียบๆ ในขณะที่อัญชิสาเอาแต่นั่งหน้างอ ไม่สบอารมณ์นักตั้งแต่พวกเขาจากไป เธอลุกจากรถเข็นไปนั่งบนเตียง เมื่อชนแดนเหลือบมอง เธอก็ดึงม่านกั้นที่เป็นฉากบังเตียงไม่ให้เห็นหน้าเขา“คุณอารมณ์ไม่ดีเพราะคุณธนญมากับแฟนของเขาอย่างนั้นหรือ”“ไม่ใช่ อย่ามาทำรู้ดี”อัญชิสาปฏิเสธเสียงแข็ง พร้อมกระชากม่านกั้นออกมาจ้องเขาเขม็ง ชนแดนหันไปมองเธอนิ่ง กับปฏิกิริยาโจ่งแจ้งขนาดนี้ยังกล้าปฏิเสธ เธอคงกลัวเสียฟอร์มกับเขา“คุณซ่อนความรู้สึกไม่เก่ง คุณรู้ไหม”“รู้เหรอว่าฉันคิดอะไรอยู่”“รู้สิ”คำตอบของชนแดนทำอัญชิสานิ่งไปแป๊บหนึ่งก่อนจะหันหน้าหนีไปทางอื่น เธอล้มตัวลงนอน และหยิบมือถือขึ้นมาดูฆ่าเวลา รอให้เขาทำงานเสร็จจะได้พาเธอไปส่งเสียที“คุณดีขึ้นมาแล้ว คงไม่ต้องนั่งรถเข็ญแล้ว เพราะคุณสามารถเดินและพยุงตัวได้ดีขึ้นแล้ว คืนนี้ผมคงไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนคุณ
Last Updated : 2022-02-23กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 60
ธนญ ที่ยังลืมตาอยู่ แม้นับหนึ่งหลับไปนานแล้ว เขากำลังครุ่นคิดถึงเรื่องเด็กในท้องของมินตรา ซึ่งเป็นหลานของเขา เขาเองก็ยังทำใจยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยาก ตอนที่ความสัมพันธ์ของธนัญญากับเขตรัฐถูกเปิดเผย อาของเขาก็ตีโพยตีพายยกใหญ่ ทำราวกับโลกทั้งใบของสินธรธนารักษ์กำลังจะแตก เรียกทุกคนเข้าไปต่อว่ากันยกใหญ่ แถมยังประกาศกร้าว ว่าจะไม่มีวันยอมรับสะใภ้ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าอีกด้วยส่วนตรีวิทย์น้องชายของเขา เติบโตมาด้วยความขัดแย้งของพ่อแม่ สุดท้ายต้องจบที่การหย่าร้างแยกทางกัน เขาเองคงไม่ต้องการให้ลูกของเขาต้องเติบโตมาแบบเดียวกันกับเขาอย่างแน่นอน ธนญเชื่อว่า หากตรีวิทย์รู้ว่าเด็กในท้องของมินตราคือลูกของเขา เขาจะไม่มีวันปล่อยเธอกับลูกไปอย่างแน่นอนธนญถอนหายใจออกมา จนทำให้นับหนึ่งที่นอนแนบอกของเขารู้สึกตัวตื่น นับหนึ่งรับรู้ถึงความวิตกกังวลของธนญ ถึงแม้เขาจะได้ขึ้นชื่อว่า เป็นผู้นำคนใหม่ของสินธรธนารักษ์ มันก็แค่เรื่องของการบริหารและเรื่องของธุรกิจ ไม่ใช่เรื่องในครอบครัวที่จะสาม
Last Updated : 2022-02-24กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 61
พรีม ลงจากรถอย่างว่าง่าย เธอตกตะลึงกับความโอ่อ่ากว้างขวาง ที่แตกต่างจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง พรีมมองไปรอบๆ โรงจอดรถขนาดใหญ่หน้ากว้าง ที่สามารถจอดรถได้กว่าสี่ถึงห้าคัน ด้านหลังของรถยนต์สามคันที่จอดอยู่ เป็นประตูไม้บานคู่ขนาดใหญ่พรีมต้องตกตะลึงกับการตกแต่งภายในของเขา เพราะเมื่อประตูบานใหญ่ที่เปิดออก คือห้องรับแขกกึ่งห้องนั่งเล่นสบายๆ ไม่มีแบบแผนนัก เพดานบุฝ้ากันความร้อน และติดตั้งแอร์คอนดิชั่นราวกับอยู่ในบ้านจริงๆ แม้จะไม่มีหน้าต่างให้มองเห็นทิวทัศน์ภายนอก แต่กลับไม่รู้สึกว่าขาดสิ่งใดสักนิด โกดังที่เป็นแนวลึกถูกวางโครงสร้างใช้สอยได้มากมาย มีพื้นที่จัดให้เป็นสวนเล็กๆที่อยู่ถัดไปด้านใน กั้นด้วยผนังกระจกใส ที่มีหลังคาโปร่งแสงให้แดดส่องลงมาถึง ราวกับสตูดิโอที่เซ็ตฉากไว้สำหรับการถ่ายทำภาพยนต์ แต่เขากลับทำมันให้เป็นที่อยู่อาศัยได้จริง“ว้าว! ไม่อยากเชื่อ นายทำได้ยังไง”“โกดังสินค้าเก่า เมื่อก่อนเป็นพื้นที่โรงงานเล็กๆ ตั้งแต่สมัยคุณปู่ พอกิจก
Last Updated : 2022-02-25กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 62
หนุ่มสาวราวเจ็ดถึงแปดคนยืนห้อมล้อมเตียงผู้ป่วยที่เพิ่งฟื้นตัวอย่างสืบสาย ดูจะน่าอึดอัดสักหน่อยสำหรับผู้พบเห็น แต่มันกลับเป็นความรู้สึกที่อบอุ่นสำหรับเขา พัศวีเปิดประตูเข้ามาด้วยรอยยิ้มที่เห็นเพื่อนๆ พร้อมหน้าพร้อมตา พรีม เดินตามเขาเข้ามาอย่างเคอะเขินทันทีที่ธนญและนับหนึ่งมองเห็นพรีม พวกเขาต่างอึ้งไป นิ่งงันไม่ได้แสดงอารมณ์ออกมา ว่าดีใจที่ได้พบกับพรีม หากแต่เป็นอารมณ์มึนงงสงสัย ว่าทำไมพวกเขาถึงมาด้วยกัน ในอดีตพรีมตั้งป้อมเป็นอริกับนับหนึ่งเพราะแอบหลงรักธนญ เธอกันท่าและหาเรื่องนับหนึ่งอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งจบการศึกษา แต่เมื่อเวลาผ่านไปต่างฝ่าย ต่างก็ค่อยๆ ลืมกันไป จนไม่หลงเหลือความบาดหมางใดๆค้างคาอยู่ในใจกันอีก หากแต่ความตะขิดตะขวงใจที่ไม่ได้เจอกันนาน จึงยังไม่รู้ว่าจะวางสีหน้าแบบใดให้กันและกันมัสยาซึ่งยืนอยู่ข้างๆ ณัฐการ สะกิดณัฐการเบาๆ เมื่อเห็นพัศวีควงคู่มากับสาวที่พวกเธอคุ้นหน้าคุ้นตา และดูท่าทางจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ“ดูสิว่าฉันพาใครมาเยี่ยมนาย”
Last Updated : 2022-02-28กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 63
พรีมกอดร่างของพัศวีอย่างหวงแหน เธอหลับไปเพราะความอ่อนล้า แม้จะยังอยากที่จะร่วมรักกับพรีม แต่เขาก็รู้ดีว่าร่างกายของเธอไม่สามารถรองรับความต้องการของเขาได้ตลอดทั้งคืน เขาจึงต้องอดทนและหยุดยั้งความต้องการของตัวเองให้ได้พรีมค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ในขณะที่เสียงหายใจของพัศวี ยังคงเป็นจังหวะสม่ำเสมอ พัศวียังไม่หลับ เขาลืมตาอยู่ในความมืด“ทำไมนายไม่หลับ”พรีมถามเขาอย่างแผ่วเบา ศีรษะอิงแนบกับหัวไหล่ในอ้อมแขนที่โอบกอดเธอ แขนของพรีมโอบกอดรอบลำตัวแน่นของพัศวี เธอหลับไปนาน จนอาจทำให้เขาปวดแขนหรืออาจจะชาได้ พรีมจึงคิดจะขยับออก หากแต่พัศวียังคงกระชับกอดนั้นไว้ไม่ยอมปล่อย“ฉันไม่เป็นไรหรอก”“นายอาจจะปวดแขนได้”“เป็นห่วงฉันหรือ”พรีมไม่ตอบ หากแต่กระชับวงแขนของตัวเองเช่นกัน พัศวีกดสายตาลงต่ำ มองเห็นหน้าผากโค้งมน สันจมูกที่ได้รูปเป็นสันของพรีม เขามองมันด้วยสายตาอ่อนโยน ยามที่ได้ใกล้ชิดกันเช่นนี้
Last Updated : 2022-03-01
Latest chapter
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 154
อาการบอบช้ำตามร่างกายของวิกรม ทุเลาลงมาก เขาร้อนใจ เมื่อพนมกรมารายงานความคุ้มคลั่งของอักษะที่นับวันจะทวีความรุนแรง และออกคำสั่งที่ดูเหมือนคนขาดสติและมิได้ไตร่ตรอง เรื่องหนึ่งไม่ทันจะหายเรื่องใหม่ก็เข้ามาพนมกรประคองร่างที่ยังเดินได้ไม่ดีนักของวิกรมมาที่รถของเขา ก่อนจะรีบเปิดประตูให้วิกรมได้นั่งสบายๆที่เบาะหลัง เขาปฏิบัติต่อวิกรมต่างจากอักษะ ราวกับวิกรมนั้นเป็นนายใหญ่แทนอักษะเสียอีก ดูจะมีความเคารพยำเกรงและเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าเสียด้วยซ้ำไม่ทันที่พนมกรจะขึ้นไปนั่งประจำที่คนขับ เสียงโทรศัพท์ของวิกรมก็ดังขึ้น“เรื่องที่ผมเคยขอให้คุณวิกรมลองตัดสินใจ ตอนนี้ผมตัดสินใจได้แล้ว ผมจะไม่รอคำตอบจากคุณอีกแล้วครับ ผมเลือกแล้ว”“มีอะไรหรือคุณเมืองนาย คนของผมเพิ่งมารับผมออกจากโรงพยาบาลวันนี้”“คุณวิกรมทบทวนข้อเสนอของนายธนญหรือยัง ก่อนหน้าที่ผมเคยบอกกับคุณไว้ ว่ามันเป็นทางเลือกที่ดี และผมฝากคุณวิกรม ไปบอกท่านอักษะด้วยว่า ผมขอยุติการเป็นตัวแทนในการทำธุรกรรมทางการเงินผิดกฎหมายนั่น ถึงผมจะรักเงินมากแค่ไหน แต่น้องชายของผมก็สำคัญกว่าเงินนั่นมากกว่าเป็นหลายเท่า อย่าได้ริอาจมาแตะต้องน้องชา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 153
พระแพงมองแผ่นหลังกว้างของสืบสาย ที่แสงจันทร์จับเป็นเงาวาววับ เสียงพูดคุยที่เบา แต่น้ำเสียงหนักแน่น แม้จะได้ยินไม่ถนัดนัก แต่ก็พอเข้าใจจากโทนเสียง น้ำหนักเสียงหนักเบาของเขา ที่แฝงไปด้วยความจริงจังเคร่งเครียดสืบสายรับโทรศัพท์ของธนญที่เรียกเข้ากลางดึก หลังจากที่ต่างฝ่ายต่างเสร็จกิจกันผ่านไปไม่นานนัก นับหนึ่งที่หมดแรงหลับไปแล้ว ส่วนพระแพงเองก็ไม่ขยับตัวเมื่อสืบสายประคองศีรษะของเธอออกจากไหล่ของเขา เพื่อที่จะลุกไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียงสืบสายนั่งอยู่ที่ปลายเตียงด้วยร่างกายเปลือยเปล่า หันหลังให้พระแพงที่นอนอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ปิดคลุมไว้แค่เนินอก จนกระทั้งรู้สึกว่าไออุ่นที่เคยได้รับจากกายของสืบสายหายไป และไหล่ของเธอเริ่มเย็นเฉียบ จนรู้สึกขนลุก อีกทั้งเสียงใครบางคนที่กำลังคุยกับใคร ทำให้พระแพงค่อยๆ ลืมตา และเพ่งมองไปที่แผ่นหลังของสืบสาย เพื่อให้แน่ใจว่าเป็นเขา“ฉันจะให้คงทรัพย์ ส่งคนไปเฝ้าคนร้ายที่โรงพยาบาลทันที ฉันกลัวจะเหมือนคราวที่แล้วอีก คราวนี้เราต้องมีพยานบุคคลให้ได้ แล้วเพื่อนนายเป็นอะไรมากไหม”“เมืองเหนือปลอดภัย แผลแค่ถากๆ แต่เจ้าหน้าที่หญิงที่ถูกจ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 152
ชายที่ตามไล่ล่าพลอยฟ้า ชะงักฝีเท้าทันที ที่เห็นกลุ่มคนมากมายอยู่ที่รถของพวกเขา แต่ไม่ทันที่จะหลบวิ่งหนีกลับเข้าไปในป่า เจ้าหน้าที่ตำรวจนายหนึ่งก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง“หยุดนะ ไม่งั้นฉันยิ่ง”ทำให้ตำรวจนายอื่นประทับลำกล้องขึ้นไกปืนทันที แต่คนร้ายกลับไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวกับคำขู่เลยสักนิด พวกเขาวิ่งกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว จนตำรวจนายนั้นลั่นกระสุนตามทันที จนเสียงดังกึกก้องป่า ราวกับเสียงฟ้าคำรามยามฟ้าฝนกระหน่ำเช่นนี้ พร้อมกับไว่ไล่ตามไป“เกิดอะไรขึ้นครับ”เมืองเหนือที่มาถึงที่เกิดเหตุพร้อมภูผารีบตรงเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ทันที เมื่อได้ยินเสียงปืน“พวกคนร้ายมันวิ่งหนีการจับกุมครับ”“แล้วผู้หญิงล่ะครับ”“เราไม่เห็นคุณผู้หญิง ผมคาดว่าคุณผู้หญิง อาจจะหลบหนี พวกมันถึงวิ่งหน้าตื่นออกมาตามหาไม่ทันระวังตัวแบบนั้น”“หนีหรือ”น้ำเสียงของเมืองเหนือนั้นตกใจ เพราะเขาชำนาญป่าแถบนี้ และรู้ว่าเป็นพื้นที่อันตราย และมีหุบเหวลึกอยู่มากมาย หากคนไม่ชินทางอาจตกลงไปโดยไม่รู้ตัวฝนที่เบาลง ให้พวกเขาตัดสินใจออกตามล่า พร้อมทั้งตามหาพลอยฟ้าไปพร้อมกัน เพราะพวกเขาเชื่อว่าคนร้ายยังไม่ได้ตัวเธออย่
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 151
ชายสองคนที่นั่งอยู่ในรถกระบะเก่าคร่ำคร่า จอดอยู่ใต้ร่มเงาไม้ในซอยเล็กๆ ห่างจากบ้านฟ้าร้อยดาวราวยี่สิบเมตร ไม่ได้โดดเด่นหรือน่าสนใจเกินไปนัก ที่จะเป็นที่สนใจของผู้ผ่านไปผ่านมา เพราะปกติจะมีรถที่หลบเข้ามาหาที่จอด เพื่อเข้ามาทานอาหารหรือมาที่คาเฟ่อยู่เป็นประจำ“ผมซุ่มดูอยู่ครับ ห่างออกมาจากหน้าคาเฟ่ราวยี่สิบเมตรครับ ไม่มีใครสนใจเรา ผู้หญิงนักวิจัยที่มาจากขุนวางพร้อมนายเมืองเหนือพักอยู่ที่นี่ครับ เป็นคาเฟ่เล็กๆครับนาย คนไม่พลุกพล่าน แต่อุปสรรคอย่างหนึ่งคือ ดูเหมือนไอ้ภูผาคนสนิทของคุณเมืองนายและน้องชายจะเป็นเจ้าของที่นี่ และมันก็พักอยู่ที่นี่ครับ พวกบนเขามีคนของนายภูผาเฝ้าอยู่ และคอยติดตามเข้าป่าไปพร้อมป่าไม้ครับ ยากมากที่จะเข้าถึง ”ชายคนขับกำลังส่งข่าวถึงใครบางคน ซึ่งปลายสายนั้นรู้จักเมืองเหนือและเมืองนายเป็นอย่างดี อีกทั้งการพูดถึงนักวิจัยหญิง ซึ่งคนเดียวที่อยู่ที่นี่นั่นคือพลอยฟ้า รวมถึงภูผาที่เป็นอุปสรรคของพวกมัน“นายว่าไงพี่”“นายบอกให้รอจังหวะ อย่าเพิ่งบุ่มบ่าม รอดูพวกมันไปก่อน”ทั้งสองเอนเบาะนอนในรถ พร้อมดับเครื่องและแง้มกระจกไว้ให้อากาศได้ถ่ายเท พวกมันตั้งใจ
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 150
คนของอักษะที่ซุ่มรอดูอยู่บริเวณคอนโดหรูที่พักของตรีทศ รอเวลาที่ลลิตาจะออกมา ในที่สุดเป้าหมายของพวกเขาก็ปรากฏตัว ลลิตาที่เดินเคียงคู่มาในชุดลำลองของตรีทศ สองหนุ่มสาวเดินออกมาบริเวณด้านหน้า เดินไปตามฟุตบาททางเท้าเพื่อไปยังร้านอาหารที่ห่างออกไปราว สองร้อยเมตรคนของอักษะรีบส่งสัญญาณไปยังคนที่อยู่ในรถ ส่วนคนที่เดินตามก็ตามมาห่างๆ แต่คอยรายงานเป็นระยะ จนกระทั่งตรีทศและลลิตาถึงที่หมายเนื่องจากเป็นร้านอาหารดัง ราคาย่อมเยา รสชาติถูกปากผู้คนในย่านนั้น ทำให้มีคนไปใช้บริการจำนวนมาก จนต้องมีการตั้งโต๊ะเสริมล้นออกมายังริมฟุตบาท“วันนี้ลูกค้าเยอะ สงสัยเราคงต้องนั่งข้างนอกนี้แล้วหละ”“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันนั่งได้”“คุณครับด้านในที่นั่งเต็มหมดแล้วครับ”เป็นอย่างที่คิด พนักงานเสิร์ฟออกมาแจ้งตรีทศ เมื่อเขามาถึงและถามพนักงานว่าด้านในยังพอที่นั่งเหลือไหม โดยที่พนักงานนั้นจำเขาได้ดี เพราะตรีทศเป็นลูกค้าประจำ พนักงานเสิร์ฟกุลีกุจอ เข้าไปสำรวจด้านในทันที ก่อนจะกลับออกมาพร้อมความผิดหวัง“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเรานั่งข้างนอกนี่ก็ได้”ตรีทศตอบและหันไปทางโต๊ะเสริมที่อยู่ห่างออกไปด้านหลัง ไกลจากปา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 149
ตรีทศตะแคงใช้ศอกค้ำ ฝ่ามือยันศีรษะของตัวเองไว้ นอนมองลลิตาที่มีอาการงัวเงีย เมื่อแสงสว่างจากด้านนอกที่ส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ห้องนอนที่แสนจะเรียบง่ายสว่างขึ้น เปลือกตาที่ค่อยๆเปิดออก เธอปรับสายตาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะจ้องตอบเขาไป ราวกับไม่เชื่อว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้า คือความจริง ลลิตาคิดว่าตัวเองฝันไป เธอกระพริบตาอยู่สองถึงสามครั้ง“ตื่นเถอะ”เสียงของตรีทศบอกเธอว่า ไม่ใช่ความฝัน ลลิตาตกใจรีบลุกขึ้น เธอมองไปรอบๆ นี่มันห้องของเขาจริงๆ มันไม่ใช่ความฝัน ตรีทศที่ยังนอนมองลลิตาเหยียดยิ้มออก ก่อนจะลุกขึ้นนั่งลลิตาที่ทำท่าจะก้าวลงจากเตียงถูกตรีทศรวบเอาไว้ก่อน ลลิตานั่งลงบนตักของเขาอย่างไม่ตั้งใจเพราะแรงยื้อที่เหวียงเข้าหาตัวเขา“คุณทศ ไหนบอกให้ฉันตื่น ฉันจะลุกแล้วนี่ไง”“ผมให้คุณตื่นไม่ได้บอกให้คุณลงจากเตียงเสียหน่อย”ตรีทศกอดรอบเอวลลิตาไว้ เธอนั้นจับท่อนแขนที่แน่นขึ้นของเขา พร้อมทั้งห่อตัว เมื่อตรีทศพยายามซุกไซ้ที่ซอกคอ“นี่สายแล้วนะคะ ไม่ไปทำงานหรือ”“ผมทำงานโปรเจคฯ ไม่ต้องเข้าสำนักงานก็ได้ นี่ไงที่ทำงานผม”“แต่ฉันต้องทำ”“เจ้านายคุณไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ เขาให้คุณดูแลณัฐกา
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 148
ตรีทศและนิอรที่เดินออกมายังโถงส่วนหน้าของโรงพยาบาล ห่างไปไม่ไกลจากตรงนั้น ลลิตานั่งรอณัฐการอยู่ที่ร้านกาแฟ ตามที่ณัฐการบอก โดยตกอยู่ในภวังค์ความคิดที่กำลังสับสนและหวั่นไหวกับความรู้สึกของตัวเอง“นิอร มาทำอะไรที่นี่น่ะ”ณัฐการในชุดคลุมท้องแสนน่ารัก นั่งอยู่บนรถเข็นที่นางพยาบาลช่วยเข็นมาหาลลิตาที่ร้านกาแฟ“คุณอิ๋ง ไม่ได้เจอกันนานเลย ตั้งแต่คุณออกจากบริษัท พวกเราเหงามากเลยค่ะ เจ้านายไม่พาลูกน้องไปเลี้ยงเหมือนเคย อรขอฟ้อง”“นี่พี่อุ๋งกับพี่หัส ละเลยลูกน้องขนาดนี้เลยเหรอฉันต้องจัดการหน่อยแล้ว”“แล้วนี้มาตรวจครรภ์หรือคะ”ตรีทศมองณัฐการ ด้วยความรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าเคยเจอเธอที่ไหนมาก่อน ณัฐการเองก็มองเขาแว้บหนึ่งก่อนจะจำได้“อ้อ ฉันจำนายได้แล้ว นายเป็นเพื่อนของนับหนึ่งนี่นา ฉันเป็นเพื่อนนับหนึ่ง เราเจอกันบ่อยๆ ที่มหาวิทยาลัย”“อ้อ! จำได้แล้ว เธอชื่ออะไรนะ ติดอยู่ที่ปาก”“ฉันชื่อณัฐการคณะบริหาร”“อ่อใช่ ผมตรีทศ”ตรีทศยิ้มให้ณัฐการ ทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กัน เมื่อจำกันได้“นายเป็นแฟนกับนิอรเหรอ”สิ้นเสียงคำถามของณัฐการ ตรีทศไม่ทันจะได้ตอบ สายต
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 147
นายอักษะที่อยู่ในอารมณ์ครุกรุ่น โกรธโมโห และบันดาลโทสะ เขาทำร้ายวิกรมไม่ยั้ง ที่คนของวิกรม ทำผิดพลาดครั้งแล้วครั้งเล่า ชายสูงอายุสองคนที่เคยเป็นเสมือนเพื่อนรัก คู่หู เจ้านายและลูกน้องที่รักกัน แต่เมื่อเป็นเรื่องงาน ที่พลาด อักษะไม่เคยให้อภัยใคร เพราะมันหมายถึงชีวิตทั้งหมดของเขาอาจจบสิ้นลงนายวิกรมที่กองอยู่ที่พื้น ถูกลูกน้องสองคนประคองข้างให้ทรงตัวนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้น ในขณะที่ลูกน้องคนหนึ่งยื่นผ้าขนหนูผืนเล็กให้นายอักษะเช็ดมือ เอาเลือดของวิกรมที่เปรอะเปื้อนออก ด้วยสายตาและมือที่สั่นเทา เขาไม่เคยเห็นอักษะซ้อมหรือทำร้ายวิกรมถึงขั้นปางตายขนาดนี้มาก่อน เพราะทุกคนรู้ดีว่าวิกรมคือเพื่อนรัก ที่เคียงบ่าเคียงไหล่ของนายอักษะมาตั้งสมัยยังหนุ่ม จนกระทั่งเรืองอำนาจ อีกทั้งเป็นนายอีกคนของพวกเขา“พามันออกไป”สิ้นคำสั่งสองหนุ่มรีบหิ้วปีกวิกรมออกไปทันที เป็นครั้งแรกที่วิกรมสิ้นลาย และสูญสิ้นศักดิ์ศรีจากการกระทำที่ไม่ให้เกียรติกันของอักษะ สายตาดุดันเข้มขึ้น เขากัดฟัน และข่มความเจ็บแค้นเอาไว้ด้วยร่างกายที่สะบักสะบอม วิกรมถูกหามส่งโรงพยาบาลทันทีเมื่อสิ้นสติเช้าวันใหม่ที่แสงอร
กรุ่นกลิ่นรัก แรงปรารถนา บทที่ 146
พลอยฟ้าตกใจตื่นขึ้นมาเมื่อใกล้รุ่งสาง ดวงตาที่พยายามลืมขึ้นในแสงสลัวที่ฟ้ายังไม่แจ้งดี พลอยฟ้านอนหันหลังให้เขาด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มอุ่นคลุมกายอยู่ใต้วงแขน เสียงหายใจแรงของภูผาทำให้พลอยฟ้า ไม่แน่ใจว่าเขาตื่นอยู่หรือว่าหลับก่อนจะค่อยลุกขึ้น และหันไปตามเสียงนั้นช้าๆ ใบหน้าที่เอียงไปทางหนึ่ง แขนทั้งสองวางอยู่บนอก ผ้าห่มคลุมแค่ท่อนล่าง ผิวกายที่ขาวสะอาด มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยแต่ดูแข็งแรงพลอยฟ้ามองหาเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะย่องลงจากเตียง และรีบร้อนสวมใส่มัน และไม่ลืมที่จะเก็บของสำคัญที่เธอตั้งใจมาเอาคืน แต่กลับเป็นสิ่งที่ทำให้เธอและเขาลงเอยกันบนเตียงเสียงประตูที่ปิดลงเบาๆ ทำให้ภูผาลืมตา เขาตื่นนานแล้ว แต่เพราะกลัวว่าพลอยฟ้าจะทำตัวไม่ถูก เขาจึงแกล้งทำเป็นหลับอยู่ เพราะมันก็ยากสำหรับเขาด้วยเช่นกันที่จะต้องเผชิญหากับเธอพลอยฟ้าที่หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แสงแดดอ่อนๆ ก็ฉายแสงเต็มที่ แต่เธอยังคงหมกตัวอยู่ในห้อง อยากออกไปข้างนอกใจจะขาด แต่ไม่แน่ใจว่าโผล่ไปเจอเขาตอนไหน เธอจึงเอาแต่นั่งเงียบๆ อยู่ในห้องจนกว่าจะได้ยินเสียงของเขา จนกระทั่งช่วงสาย เสียง
You may also like
