บทที่ 17

ลานจอดรถที่แน่นขนัด  ในมุมหนึ่งที่มืดมิด  ร่างชองชายหนุ่มและหญิงสาวในเครื่องแต่งกายที่สมบูรณ์  แต่ร่างกายท่อนร่างกลับกำลังออกกำลัง โยกรับต่อกัน  หอมหายใจถี่และแรง  คงทรัพย์ประคองสะโพกของอรปวีร์ กดอาวุธของเขาเข้าออก ผ่านช่องซิบที่รูดลงจนสุด  กระโปรงแค่คืบที่ปกปิดสะโพกกลมกลึงถูกรั้งขึ้น จนแทบมองไม่เห็นเมื่อร่างกายแนบชิดติดกัน

เขาเขย่าสะโพกของเธอจนต้องเอามือปิดปากกั้นเสียงเอาไว้  ความแปลกใหม่ตื่นเต้นเร้าใจ  อรปวีร์ถูกคงทรัพย์จับได้ว่าเข้ามาขายบริการในผับอินดีสที่เขาดูแลอยู่  ในฐานะผู้จัดการฝ่ายรักษาความปลอดภัย  เขาต้องการจะส่งตัวเธอให้เจ้าหน้าที่  แต่เธอกลับขอร้องและแลกเปลี่ยนด้วยการที่จะยอมมีอะไรกับเขา  โดยไม่อายที่จะใช้ลานจอดรถนี้สร้างความหรรษาให้กับเขา และพยายามยื่นข้อเสนอบางอย่างทั้งที่เขายังสอดใส่

“ฉันมีเพื่อนคนนึง  ที่เคยมาที่นี่กับฉัน  พระแพง  นายรู้จักนี่” อรปวีร์หอบแรงจนเสียงกระเส่า

“รู้จัก ทำไม”

“ฉันอยากแนะนำนางให้คุณอำนาจ ฉันกับนางเคยโดยจับได้ครั้งก่อน  นางเลยกลัวไม่ยอมมาที่นี่ ตอนนี้นางร้อนเงิน ฉันอยากให้นายช่วย”

คงทรัพย์ถึงกับเลิกคิ้ว  เขาไม่รู้ว่าอรปวีร์เคยเป็นเด็กของสืบสายลูกพี่ของเขา  แต่ถึงอย่างไรโดยปกติคนที่สืบสายทิ้งแล้วเขามีสิทธิ์รับช่วงต่อ  แต่ผิดที่อรปวีร์กำลังชักจูงให้เขาช่วยจัดการให้พระแพงได้เป็นของนายอำนาจ กับข้อเสนอที่เธอจะยอมให้เขามีเซ็กซ์กับเธอฟรีๆ และยอมให้ส่วนแบ่งค่าตัวของพระแพงแก่เขา

“แล้วฉันต้องทำยังไง” เขาถามเธอด้วยความสนใจ ทั้งที่กำลังเร่งกายสอดส่ายอยู่ไม่หยุด

“ฉันจะโทรตามนางมาที่นี่  นายแค่ช่วยเอาเครื่องดื่มผสมเจ้านี่ใส่ให้นางดื่มหน่อย” เธอยื่นขวดที่บรรจุของเหลวอยู่ภายใน

“ถ้านางสมัครใจ  ทำไมต้องใช้ยานี่” เขาเอะใจ

“นางกลัว  ยานี่จะช่วยให้นางผ่อนคลาย  แค่ให้นางดื่มและพาไปหาฉันกับคุณอำนาจแค่นั้น  เพราะการที่นายพาไปจะได้รับรองว่า ครั้งนี้การ์ดพวกนั้นไม่มีทางโยนพวกฉันออกไป” เธอโน้มน้าวเขา  ด้วยแววตามีเลศนัย และเชิญชวน

“ได้ งานง่ายๆ” เขารับปาก  และเย่อเธอเร็วขึ้น  ก่อนที่จะกระแทกปล่อยกระสุนเต็มแรง จนอรปวีร์ตัวโยน

แต่เขาไม่เคยรู้เรื่องของพระแพงกับสืบสาย  ทำให้การตัดสินใจพลาดในครั้งนี้  อาจนำไปสู่ความหายนะของเขาและอรปวีร์ โดยไม่รู้ตัว อรปวีร์ก็เช่นกัน เธอแค่อยากเอาคืน  ที่พระแพงเคยทำกับเธอไว้ตอนที่พาไปพบกับธนากร ทำให้เธอไม่สามารถมาหาลูกค้าในผับแห่งนี้ไปนาน  รายได้จึงหดหาย

อรปวีร์ คือโสเภณีในคาบนักศึกษา  ที่น่ารังเกียจ  และเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักเที่ยวที่ค่อนข้างมีฐานะ  แต่ถึงกระนั้นเธอมักจะมีเพื่อนๆ หน้าใหม่มาคอยเสนอและเรียกค่าหัวคิวอยู่จำนวนไม่น้อย  เธอจึงยังวนเวียนอยู่ไม่ไกลผับแห่งนี้นัก  และคอยหาโอกาสและจังหวะกลับมา

“แพง ช่วยฉันด้วย” อรปวีร์โทรหาพระแพงตามแผน

“ทำไมแกต้องโทรหาฉัน ฉันจะช่วยอะไรแกได้” พระแพงตอบปลายสายด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร และไม่อยากจะพูดคุยด้วย

“ฉันถูกจับได้ที่อินดีส  มีแกคนเดียวที่รู้ว่าฉันมาทำอะไรที่นี่  ฉันไม่อยากให้คนอื่นรู้” อรปวีร์ทำน้ำเสียงร้อนรน

“ที่นั่นก็สั่งห้ามให้แกเข้าไปแล้ว  ทำไมแกยังไปอีก”

พระแพงเอือมระอากับอรปวีร์ ที่คิดแต่จะหาเงินด้วยวิธีนี้  เพราะก่อนหน้าเธอก็มาเสนองานให้กับพระแพง  แต่เธอก็ได้ปฏิเสธไป  แม้จะเลิกคบกันแล้วแต่เธอก็ไม่ได้ตัดการติดต่ออรปวีร์อย่างสิ้นเชิง เพราะครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน

“ตอนนี้คงทรัพย์จับตัวฉันไว้  แกรู้จักกับเขาช่วยพูดขอร้องเขาให้ฉันหน่อย นะฉันขอร้อง” เธอทำเสียงอ้อนวอน

“อืม จะลองดูแล้วกัน” พระแพงถอนหายใจและรับปากอย่างเสียมิได้

หน้าผับอินดีส  พระแพงถามหาคงทรัพย์จากการ์ดที่คุมอยู่ด้านหน้า  จากนั้นชายคนนั้นก็พาเธอไปหาเขาด้านใน  ระหว่างที่คนของคงทรัพย์พาพระแพงเดินเข้าไปด้านใน  เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พัศวีเดินเข้ามาในผับ  เขาจำพระแพงได้  คิดว่าเธอมากับสืบสาย  แต่พอมองหา  กลับไม่เห็นเขา  เลยถามกับพนักงานที่คุ้นเคยว่าพระแพงมากับใคร

“คุณผู้หญิงคนนั้นมาหาคุณคงทรัพย์ครับ”

พัศวีเอะใจ  เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงอย่างพระแพงจะรู้จักกับคงทรัพย์  และเธอก็ไม่เหมือนผู้หญิงที่จะมาเที่ยวแบบนี้  พัศวีกดโทรศัพท์หาสืบสายทันที

“สืบ ฉันเห็นแฟนนายมาหานายคงทรัพย์  มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” พัศวีถามเพราะเป็นห่วง

“เขารู้จักกันน่ะ  แต่พระแพงไม่มีทางไปหาเจ้านั่นแน่”

สีหน้าสืบสายครุ่นคิด  เขาจึงวางงานที่กำลังทำและออกไปหาเธอทันที

“งั้นเดี๋ยวฉันคอยสังเกตการณ์ให้ก่อน  นายรีบมาล่ะ”

พัศวีบอกเพื่อนพร้อมกับคอยจับตาดูทางที่พระแพงหายเข้าไป

“เฮ่! มายืนทำไรตรงนี้  ไม่ไปหาที่นั่งล่ะ”

ธนญตบไหล่เพื่อน  เมื่อเห็นพัศวียืนอยู่ตรงทางเดิน และกำลังมองหาอะไรอยู่

“ฉันเห็นแฟนสืบสายเข้าไปในนั้น  มาหาเจ้าคงทรัพย์ ก็เลยเฝ้าดู ไอ้สืบกำลังมา”

พัศวีตอบเขาด้วยน้ำเสียงปกติ  แต่ธนญทำหน้าฉงน

“แฟนไอ้สืบ  เดี๋ยว! ฉันตกข่าวอะไรไปเนี่ย มันมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหร่”

ธนญขมวดคิ้ว ต่อว่าที่ทำไมเขาถึงเพิ่งรู้ว่าสืบสายมีแฟน  แต่พัศวีก็ไม่ได้ให้คำตอบเขา  ธนญจึงลากเขาไปนั่งโต๊ะที่มีทิศทางมองเห็นทางเข้าออกห้องทำงานของคงทรัพย์ชัดเจน  ดีกว่ามายืนให้เมื่อยเปล่าๆ  ซึ่งไม่รู้ว่าพวกเขาจะออกมาตอนไหน

“อ้าว! พระแพง ลมไรหอมมาหาฉัน  เรื่องของพ่อเราจบไปแล้วนี่ มีอะไรหรือเปล่า” 

คงทรัพย์ตีสีหน้าเป็นคนซื่อ ทักทายกับเธอเหมือนเพื่อนสนิท  พระแพงทำหน้ากระอักกระอวน

“เข้าเรื่องเลยแล้วกัน  เพื่อนฉันเขาถูกนายจับไว้  อรปวีร์น่ะ  ฉันอยากขอร้องนายปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะตักเตือนเขาเรื่องนั้นให้” พระแพงของร้องเขาอย่างไม่อ้อมค้อม

 “ไม่นี่ฉันไม่ได้จับเพื่อนเธอไว้นะ” คงทรัพย์ทำหน้างงไม่รู้เรื่อง  และปฏิเสธเรื่องเพื่อนของเธอ

“แต่อร โทรตามฉันมา” พระแพงร้อนใจ  และงงไปหมด  ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“นั่งก่อนพระแพง ดื่มน้ำก่อน  เดี๋ยวฉันให้ลูกน้องเช็คให้”

คงทรัพย์ยื่นแก้วน้ำผลไม้ที่เขาผสมยาที่อรปวีย์ให้ไว้ก่อนหน้าให้เธอดื่ม เพราะเขารู้ดีว่าพระแพงไม่ดื่มเหล้าถ้าเอาเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ส่งให้เธอคงไม่ดื่ม

“อืม  เขาอยู่ที่นี่จริงๆ แต่อยู่กับคุณอำนาจ แขก VIP ของเรา เธออยากไปดูไหมล่ะ  ฉันพาไป”

เมื่อเห็นพระแพงดื่มน้ำผลไม่ไปเกือบครึ่งแก้ว  เขาจึงโทรหาลูกน้อง ให้เช็คว่าอรปวีร์อยู่ที่ไหน  การ์ดคนไหนจับตัวไว้หรือเปล่า เพราะตามแผนเธอจะมาพร้อมกับคุณอำนาจ  เขาเองก็ไม่ได้สั่งใครจับเธอไว้ จากนั้นก็พาพระแพงออกจากห้องไปหาอรปวีร์ที่อยู่กับนายอำนาจ ซึ่งค่าตัวพระแพงที่อรปวีย์ที่เสนอไปราคาที่ค่อนข้างสูง

ธนญ และพัศวีจับตามอง  และรีบโทรแจ้งสืบสาย  ตามที่เห็น ทำให้สืบสายถึงกับกระวนกระวายที่รู้ว่าพระแพงยังติดต่อกับอรปวีร์อยู่  เขาทั้งโมโห และเจ็บใจ  เพราะเขาไม่รู้ว่าเธอถูกหลอก จึงโกรธที่คิดว่าเธอกลับคบกับอรปวีร์เพื่อทำเรื่องให้ตัวเองเสื่อมเสีย

“นายช่วยดูไว้ก่อน ฉันใกล้ถึงแล้ว” สืบสายเสียงแข็งพระกำลังโกรธ

“นี่มันเรื่องอะไร”

ธนญงง กับเรื่องที่เกิด พระแพงเป็นแฟนของสืบสายไม่ใช่เหรอ  และตอนนี้ก็อยู่กับอรปวีร์ที่เป็นแฟนเก่าของเขา  ที่มารู้กันภายหลังว่าเป็นโสเภณีในคาบนักศึกษา

“สองคนนั้นเป็นเพื่อนกันน่ะ  แต่เห็นว่าเลิกคบกันแล้วนะ  แต่ทำไมคราวนี้ถึงยังมาหากันแถมอยู่กับไอ้หื่นอำนาจ ฉันว่ามันแปลกๆ คราวก่อนยายนี่ก็หลอกพานางมาขายที่นี่ ตอนนั้นสั่งการ์ดห้ามให้สองคนนี้เข้ามาที่นี่แล้ว  แต่ตอนหลังคนที่ซื้อไปคือไอ้สืบ แต่จะว่าซื้อมันก็ไม่ถูก  เป็นค่าทำขวัญมากกว่า  ตอนนี้เจ้าคงทรัพย์มามีส่วนร่วมด้วย ฉันว่ามันแปลกๆ”  

พัศวียังคงเฝ้าดู  ส่วน ธนญ ขอตัวไปหาคงทรัพย์

“คงทรัพย์ นั่นเรื่องอะไร  ทำไมแฟนสืบสายไปอยู่แฟนเก่ามัน”  ธนญถามคงทรัพย์หน้าเครียด  เมื่อเขากำลังจะเดินเข้าห้องทำงานของตัวเอง

“อ้าวคุณ ธนญ ไม่ได้เจอกันนานเลย  ใครกันแฟนเจ้าสืบ” คงทรัพย์ทั้งดีใจที่พบธนญ แต่ก็ฉงนในคำถาม

“ก็คนที่นายพาไปเมื่อกี๊ไง” พูดพร้อมหันหน้าไปทางพระแพง

“พระแพงน่ะเหรอ” คงทรัพย์มองพระแพง

“ก็ใช่น่ะสิ  แล้วนั่นก็อรปวีร์แฟนเก่า” ธนญทำเสียงเข้ม

“ฉิบหายล่ะ” คงทรัพย์ทำหน้าตกใจ รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาอรปวีร์ และเข้าไปประคองพระแพงออกมา  เพราะเธออยู่ในอาการสะลึมสะลือด้วยพิษยา  ธนญและพัศวีตามมาไม่ห่าง

“นี่มันอะไรคงทรัพย์ นายทำอะไร” 

อรปวีร์ตวาดคงทรัพย์  ที่เขามาขัดจังหวะ  เพราะนายอำนาจกำลังจะกอดพระแพง  ทางด้านนายอำนาจ  เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ไม่สู้ดี จึงลูกขึ้นปลีกตัวเดินออกไป  ปล่อยอรปวีร์ที่มองตามเขาตาระห้อย เพราะไม่อยากเสียชื่อเสียง  เนื่องจากในผับแห่งนี้เป็นคนรู้จักในแวดวงเดียวกันค่อนข้างมาก

“การ์ด”

คงทรัพย์ตะโกนเรียกลูกน้องให้มาจับ อรปวีร์ออกไป และให้นำไปขังไว้ก่อน  คงทรัพย์ประคองพระแพงที่ยังพอมีสติอยู่ช่วยพาไปพักที่ห้องทำงานของเขาก่อน  โดยมีธนญ และพัศวีตามเข้าไปด้วย  เขาจัดให้พระแพงนอนที่โซฟาตัวยาว  ส่วนพัศวีรินน้ำเปล่าให้เธอดื่มเข้าไปมากๆ เพื่อคลายพิษยา

สืบสายวิ่งเข้ามาในห้องหน้าตาตื่น  และมองดูพระแพงที่นอนอ่อนระโหยโรงแรงอยู่ที่โซฟา โดยมีชายหนุ่มสามคนเพื่อนรักของเขายืนเฝ้าอยู่

“มันเรื่องอะไรไอ้คง” เขารีบร้อนถามคงทรัพย์ และเข้าไปดูพระแพง

“ไม่เป็นไรสืบ แพงดีขึ้นแล้ว” เธอปรามสืบสายไม่อยากให้เขาโกรธ

“ฉันไม่รู้ว่าแพงเป็นแฟนนาย ยายอรปวีร์มาอ่อยฉัน ขอให้ฉันเอาอะไรไม่รู้ใส่เครื่องดื่มให้พระแพง  แล้วให้พาไปหานางในผับ”

คงทรัพย์ตอบเขาตามตรง และรู้สึกเสียใจ สืบสายถลันเข้าไปกระชากคอเสื้อเขาไว้ด้วยความโกรธ

“อย่าสืบ คงทรัพย์เป็นคนช่วยพระแพงไว้นะ” ธนญร้องห้ามและดึงเขาออกจากคงทรัพย์

“แต่พระแพงก็เป็นเพื่อนนายนะ” เขาตำหนิคงทรัพย์

“ฉันเห็นเขาเป็นเพื่อนยายอรปวีร์ ฉันเลยคิดว่า เอ่อ..”

คงทรัพย์พูดและหยุดอยู่แค่นั้น  ซึ่งคำพูดนี้ทำให้สืบสายฉุกคิด  เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยคิดกับพระแพงแบบนี้

“สืบ ไม่เป็นไร ฉันตามอรไม่ทันเอง คงทรัพย์ก็คงไม่รู้ และไม่ได้ตั้งใจ” พระแพงออกตัวช่วยคงทรัพย์  ทำให้คงทรัพย์ยิ่งรู้สึกเสียใจ

“ขอโทษนะพระแพง  ยายอรตั้งใจจะเอาเธอไปขายให้นายอำนาจ  และจะแบ่งเปอร์เซนต์ค่าตัวเธอให้ฉัน ฉันนึกว่าเธอเดือดร้อนเงิน เลยไม่ได้คิดถึงตรงนั้น ว่าถ้าเธอเต็มใจทำไมต้องให้ฉันใส่ยาให้เธอแถมหลอกเธอมาที่นี่อีก” เขาหน้าซีด ขอโทษเสียงสั่นเพราะกลัวสืบสาย  ที่เขายังฮึดฮัดโดยมี ธนญคอยดึงเขาไว้

“ไม่เป็นไร ฉันเข้าใจ งานนายต้องเจอเรื่องแบบนี้ประจำฉันเข้าใจ  ขอบใจนะที่ช่วยฉันทันทีที่รู้ความจริง” 

พระแพงยอมให้อภัยเขาจากใจจริง  พัศวีถึงกับยอมใจเธอ  เพราะเธอดูอ่อนโยนและใจดี ผิดกับแฟนของเขาและนับหนึ่งที่ไม่มีทางยอมเรื่องพวกนี้ง่ายๆ และก็นึกขำที่ เพื่อนสุดแสนเย็นชาขาโหดของเขาอย่างสืบสาย ได้เธอมาครอบครอง ความต่างขั้วที่ดึงดูดกันอย่างสมบูรณ์

“นายพาพระแพงกลับไปก่อนเถอะ  เดี๋ยวทางนี้พวกฉันจัดการเอง”

ธนญปล่อยตัวสืบสาย  และตบไหล่เพื่อนเบาๆ  พร้อมกับมองหน้าพัศวี และคงทรัพย์เพื่อไปจัดการกับอรปวีย์

สืบสายพยุงพระแพงกลับมาที่ห้อง ถึงแม้ร่างกายภายนอกของเธอจะหมดเรี่ยวแรง  แต่ภายในกำลังปั่นป่วน  พระแพงร้อนไปหมด  สืบสายพยายามให้เธอดื่มน้ำมากๆ เพื่อคลายพิษ พระแพงพยายามจับต้องร่างกายของตัวเองและของเขาลูบไล้ไปมา เธอเกาะกุมหน้าอกอวบอูมของตัวเองอยู่ไม่ขาด อุณหภูมิของร่างกายที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว  

พิษยาปลุกกำหนัดกำลังออกฤทธิ์ พระแพงพยายามปลุกเร้าตัวเอง สอดมือเข้าไปใต้ร่มผ้า และดิ้นทุรนทุราย สืบสายพยายามจับตัวเธอให้นอนในท่าที่สบาย  และพยายามให้ดื่มน้ำให้มากๆ  จะได้เจือจางฤทธิ์ยาลง  เพราะหากยายังคงออกฤทธิ์รุนแรง ถึงเขาจะมีเซ็กซ์กับเธอก็ไม่ช่วยให้เธอดีขึ้น หากแต่จะทวีความรุนแรง  สุดท้ายเธออาจจะบาดเจ็บและเป็นอันตรายได้

“สืบ แพงไม่ไหวแล้ว แพงต้องการมันมาก สืบช่วยแพงด้วยสิ”

เธอพยายามถอดเสื้อผ้าเขา แต่เขาพยายามปัดป้อง เพื่อตัวเธอเอง

“ไม่แพง  เธอต้องผ่อนคลายกว่านี้”

เขาล็อคแขนของเธอไว้ด้านหลัง กดร่างของเธอติดกับเตียงนอน และกอดเธอไว้นิ่งๆ เขาหายใจแรงด้วยความเหนื่อยหอบที่อยู่ ๆ ร่างเล็กๆพระแพงก็มีแรงมหาศาล สะโพกของเธอยังคงดุนดันอยู่ที่แก่นกายของเขา จนเขาถึงกับผ่อนลมหายใจ  การได้สัมผัสตัวเธออย่างแนบแน่น ทำให้เขาแข็งขึง  แต่ต้องข่มมันไว้  เพื่อลดภาวะความต้องการทางเพศที่รุนแรงของเธอ เพราะหากเขารุกล้ำหรือสอดใส่เธอภายใต้สถานการณ์แบบนี้  อาจทำให้เกิดอันตรายเสี่ยงต่อการฉีกขาดภายใน

เหงื่อของพระแพงเปียกชุ่ม สืบสายไม่ได้เปิดเครื่องปรับอากาศ เพราะต้องการให้ร่างกายของเธอขับเหงื่อออกมา ร่างกายที่เหลือเพียงชุดขันในตัวน้อย กลับยังคงร้อนระอุ จนเหงื่อเปียกโชกโทรมกาย  สืบสายให้เธอดื่มน้ำเป็นลิตรๆ จนร่างกายของเธอเริ่มผ่อนคลายคลายขึ้นมาบ้าง  ไอร้อนเริ่มคลายเหลือเพียงไออุ่นใต้ร่างของเขา เสื้อผ้าที่เปียกโชกของเขา  ถูกถอดออก เขาลูบผมที่เปียกชื้นของเธอให้พ้นจากวงหน้า

“ดีขึ้นไหม” เขาถามอย่างแผ่วเบา และจูบเธอที่หน้าผาก

“ฉันยังต้องการอยู่” พระแพงตอบเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนล้าและโหยหา

“ฉันรู้” เขาตอบรับและจูบเธอเบาๆ เพื่อหยั่งเชิงความกระหายของเธอ ทันทีที่เขาจูบเธอ ร่างกายของพระแพงรีบตวัดเกาะเกี่ยวเขา ยกแก่นกายของเธอให้แนบชิดเขาให้มาก  แม้จะยังมีปราการด่านสุดท้ายอยู่ก็ตาม

“ต้องช้ากว่านี้หน่อย  ตอนนี้ยังทำไม่ได้”

เขาปราม และจะขยับตัวเอง  แต่เธอไม่ยอม  คงกอดเขาไว้แน่น และหายใจดังครืดคาด ซุกไซร้ไปตามซอกคอและอกของเขา และพยายามล้วงมือไปจับของสงวน  ที่เขาชิงจับมือเธอไว้ก่อน

“ฉันรับไหว ทำมันเถอะ ขอร้องนะ” พระแพงวิงวอนแทบขาดใจ

“หยุด”

เขาสั่งเธอเฉียบขาด มองดูร่างกายที่สั่นเทา อกกระเพื่อมขึ้นลง ด้วยการสกัดกั้นความต้องการ  เมื่อเขาไม่ทำมัน  เธอต้องจัดการมันด้วยตัวเอง  เธอสอดมือสัมผัสจุดกระสันด้วยตัวเอง เนินอก ร่องจำปีที่เสียวซ่าน ร่างกายของเขาราวกับถูกไฟเผา  เธอสัมผัสตัวเองอย่างเร่าร้อน ใต้ร่างที่เขาตะกองกอด แก่นกายที่ตั้งตรง สอดติดร่องขาที่บีบเข้าหากันอย่างตั้งใจ  เธออยากสัมผัสมัน แต่เขาไม่ยอม ขาของเธอกางออกอีกครั้ง เธอสอดนิ้วเรียวเล็กถึงสองนิ้วเข้าไป  แม้มันจะชดเชยเขาไม่ได้  แต่มันบรรเทาความเจ็บปวดได้ดี พระแพงร้องครวญคราง ผงกศีรษะขึ้นจูบเขา  แต่เขาหลบหลีกมัน ทั้งที่ตะกองกอดร่างเธอไว้  ราวกลับแกล้งทรมานเธอยิ่งกว่าพิษกำหนัดในกายเสียอีก

เมื่อเธอผ่อนคลายจากการสำเร็จด้วยตัวเองแล้ว  เขาจึงเอาน้ำดื่มขวดใหม่ให้เธอดื่มอีกครั้ง  พระแพงดื่มจนหมดขวดในคราวเดียว เธอเริ่มปลดชั้นในออก เหลือเพียงตัวล่อนจ้อน เพื่อยั่วยวนเขา ล่อเขาจนกว่าเขาจะอดใจไม่ไหวเอง  เธอรู้ดีว่าตอนนี้พิษกำหนัดจากยาปลุกเซ็กซ์มันคลายลงแล้ว  เหลือเพียงความต้องการที่แท้จริงของเธอเอง  ที่รอเขาสอดใส่มัน  ทั้งที่มันพร้อมนานแล้ว

“มาเถอะ ฉันหายแล้ว” พระแพงพิงที่หัวเตียง ชันเข่าเปิดเผยร่างกายรอเขาอย่างเชิญชวน

“ฉันว่าเธอนอนพักก่อนเถอะ” เขากดอารมณ์ตัวเอง  แม้ความต้องการมันจุ่งตรงไปหาเธอจนปิดไม่มิด

“ไม่” พระแพงลุกขึ้นและดึงกางเกงเขาออก และเริ่มดูดมันอย่างเร่าร้อน

“แพงหยุด”

เขาร้องออกมาที่เธอจู่โจม จนทรุดลงนั่งกับเตียง แต่เธอไม่ยอมปล่อย กดศีรษะตัวเองลงจนมันติดในลำคอ ความรู้สึกที่เธอดูดกลืนมัน ทำให้เขาเกร็งสั่น จนต้องจิกนิ้วมือลงบนศีรษะของเธอเพื่อจะดึงออก แต่หญิงสาวกลับไม่ยอม ยิ่งดูดมันแรงขึ้นจนตัวเองต้องสำลักเพราะเขาต้องพ่นมันออกมา และแผ่ลงบนเตียงสิ้นฤทธิ์ที่จะดิ้นรน หนีการครอบครองของเธอได้  แม้มังกรน้อยจะพ่นไฟจนมอด  แต่ยังคงชูคอผงาด  พระแพงไม่รอช้า สวมกายเธอครอบครองเขาอย่างเร่งรีบ  และปลุกมันด้วยการสอดใส่เชื่องช้าเป็นจังหวะสม่ำเสมอ  แต่เน้นน้ำหนักให้เสียดสีจุดกระสันอย่างต่อเนื่อง เธอครวญครางอย่างแผ่วเบายามมัดกล้ามเนื้อเข้าออกคับแน่น สืบสายค่อยๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง รู้สึกเสียวที่ส่วนปลาย  และร่างกายกำลังขยายขึ้นอีก เขาหายใจเข้าออกแรงขึ้น เมื่อพระแพงเห็นเขาลืมตา  เธอกอดเขาให้หน้าอกของตัวเองเบียดติด และจูบเขาไปมาทั่วใบหน้าอันหล่อเหลาอย่างหวงแหน ทุกครั้งที่เขาคราง เธอจูบเขา  ตามแรงตอดของร่างกายยามรู้สึกถึงแรงเสียดของหัวมังกรด้านใน

“สืบชอบไหม” เธอถามเขาว่าเธอทำแบบนี้เขาชอบไหม

“ชอบสิ”

เขาตอบเหมือนคนกำลังละเมอและผ่อนคลาย  ร่างกายของเขากำลังช็อต ประกายแปลบปลาบ วาบวับอยู่ในหัว ตามจังหวะขึ้นลง มือที่จับกระชับเอวคอดของเธอ กดให้จมลึกไปในกายเขาให้มากที่สุด หน้าท้องแบนราบ เนียนขาว กล้ามเนื้อเล็กๆ เป็นสันนูน เรื่อยขึ้นไปอกอวบอูมตั้งตึง เม็ดบัวเล็กชูชันสีชมพูระเรื่อ แนวไหล่ตั้งตรง กระดูกไหล่เป็นร่องเล็กรับลำคอระหงที่กำลังเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อที่ไหลอาบลงร่องอก ผมยาวรอนเกลียวเล็กถูกรวบไว้หลุดลุ่ย ใบหน้าเรียวใส จมูกเป็นสันตรง  ดวงตากลมโต จ้องมองเขา และเผยอปากผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆ แขนทั้งสอง ประคองไว้ด้านหลังจับที่ขาของเขา

สืบสายมองดูเธอด้วยสายตาที่เร่าร้อนหิวกระหาย ความสมบูรณ์ของร่างกายที่กำลังเขย่ากล้ามเนื้อของเขา ยิ่งทำให้ประกายไฟจุดติดและถาโถมมากขึ้น แม้เขาจะเพิ่งสิ้นแรง  แต่ไม่นานที่คลื่นระรอกใหม่ก็ก่อตัวราวกับคลื่นยัก ซึนามิ  ที่ค่อยๆ คืบคลาน แต่พลังทำลายล้างมหาศาล

พระแพงเขย่าแรงขึ้นจนร่างกายตัวเองเริ่มสั่นไหว  แต่ไม่ยอมหยุด เร่งจัวหวะถี่รัวแรงจนจุกสะท้านข้างใน จนเกิดแรงเค้น จนของเหลวในกายคัดหลั่ง ไหลซึมอาบมัดกล้ามเนื้อที่แข็งขึง จนไหลลื่นราวกับจระบี  จนร่างของเธออ่อนระทวยไปเอง  แต่พยายามจะฝืนต่อ

แม้ความต้องการของพระแพงจะไม่สิ้นสุด ร่างกายตอบสนองได้ช้าลง  แต่ร่างกายของสืบสายเพิ่งตื่นจากการหลับใหล  และก่อตัวอย่างรุนแรง  เขาไม่ปล่อยให้ความต้องการของพระแพงต้องโหยหาอีกต่อไป  เขาจัดการมัน โดยพลิกตัวขึ้นทำหน้าที่แทนเธอ และปักหมดให้เธออย่างบ้าคลั่ง โจนจ้วงอยู่อย่างนั้น  เพราะแรงแข็งขึงครั้งนี้  พลังของเขามาเต็มเปี่ยม  ไม่ยั่นต่อการเป็นฝ่ายควบคุมเกมส์

เขาดึงขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นพาดไหล่ พลิกร่างเธอนอนตะแคง สอดขาข้างหนึ่งของเธอไปด้านหลังระหว่างเข่าทั้งสองของเขา  ทำให้หอกหนาที่ทั้งยาวและใหญ่พุ่งตรงเข้าในโพรงเนื้อที่คับแน่น ได้อย่างถนัด และฝีงลึกขึ้นอีก

“ท่านี้จะทำให้แรงของฉันไม่ตก” พร้อมกุมอกเธอไว้ บีบมันและใช้หัวแม่มือบดขยี้

ขาที่ถูกถ่างออก จนปากถ้ำของเธอเปิดกว้างยามรับหอกที่ทิ่มแทง เธอรู้สึกจุกเข้าไปถึงอก  จนต้องเกร็งที่หน้าท้อง กล้ามเนื้อหน้าท้องขึ้นเป็นสันชัดเจน และเร้าอารมณ์ให้เขาเพิ่มขึ้น เธอเป่าปากให้ตัวเองผ่อนคลาย  แม้หยาดน้ำครั้งก่อนที่ไหลลื่นจะช่วยการเข้าออกของเขา  แต่เมื่อมันต้องการมากขึ้น  ราวกับหอกของเขาพองตัวขึ้นอีกจนแน่นไปหมด  เขาพยายามส่ายมัน ให้เข้าไปจนสุด ยิ่งเขาส่ายขยับเข้า เธอยิ่งปวดหน่วงมากขึ้น ราวกับกำลังจะฉีก

“สืบสาย” เธอกรีดร้องเสียงหลง จนร่างเกร็งไปหมด  พร่ำเรียกชื่อของเขาอยู่อย่างนั้นจนสลบไป

เขาตะกองกอดร่างที่สลบไสล พรมจูบไปทั่วร่าง  เพื่อปลุกให้เธอตื่นอีกครั้ง  แบบเดียวกับที่เธอทำกับเขา  เพราะเขายังไม่ปลดปล่อยดังใจหวัง  เขาจะไม่ยอมให้เธอหยุดไปง่ายๆ เพราะเธอปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาแล้ว

“ตื่นสิ”

เขาใช้ลิ้นตวัดอยู่ที่ติ่งหู และสอดเข้าไปในรูเล็กเพื่อหยอกเย้า  ดูดกัดที่ลำคอ ราวกับแวมไพร์กระหายเลือด ไม่สนใจร่องรอยที่แดงช้ำ ห้อเลือดจนแดงเป็นจ้ำๆ นับสิบจุด ดูดดึงเม็ดบัวเหนือเนินอกสีชมพูระเรื่อ กลายเป็นสีแดงบวมเป่ง  แม้ร่างกายจะขยับตอบสนองการปลุกเร้า  แต่เปลือกตาของเธอยังปิดสนิท

กลีบจำปาที่เบ่งบาน บวมแดงโคนเนื้อนุ่นหยุ่นกำลังคลายตัว นิ้วชี้ทั้งสองแหวกกลีบเนื้อแยกออกจากกัน จนเห็นร่องเนื้อบางแดงด้วยเส้นเลือดฝอยที่กระจายตัว  สืบสายใช้ปลายลิ้นลากผ่านร่องเนื้อที่อ่อนนุ่มและตวัดแผ่วเบาที่ตุ่มเนื้อหยุ่น ทำให้สะโพกเธอเริ่มเคลื่อนไหว ปลายลิ้นที่สะบัดเขี่ยไปมาอย่างว่องไว เริ่มปลุกร่างกายของเธอให้ตื่นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

พระแพงลืมตาและมองเขาผ่านพงหญ้า ด้วยแววตาโหยหาหยาดเยิ้ม เธอแอ่นกระดกยกติดริมฝากปากเขาครั้งแล้วครั้งเล่า จนครางออกมา มือทั้งสองจิกอยู่ที่หมอน

“ฉันตื่นแล้ว โอย” เธอคราง

“ฉันสอดมันเข้าไปคราวนี้  เธอต้องไปพร้อมกับฉัน  เข้าใจไหม” พระแพงได้แต่พยักหน้ารับ  เพราะทนรอไม่ไหวแล้ว

เขาสอดเข้าไปและหุบขาของเธอชิดติดกันเหยียดตัวตรง  สร้างแรงสะท้านจนทั้งคู่สั่นตัวโยน เขาวิดพื้นที่สะโพก ยกมันขึ้นลงตรงๆ เท่านั้น แต่แรงกดที่ถาโถมด้วยน้ำหนักตัวทั้งหมด รวมถึงแรงเสียดของปากถ้ำที่ถูกบีบ ทำให้ร่างกายของทั้งสองเกิดประกายไฟแปลบปลาบ ราวกับร่างกายกำลังถูกช็อต  เขาสอดแขนทั้งสองไว้ใต้แขนของเธอเกาะกุมไหล่ให้หน้าอกของเธอแนบอกของเขาและสั่นไปตามจังหวะขึ้นลง  ส่วนแขนและมือของพระแพงโอบรัดกุมสะโพกของเขาให้จังหวะที่เร่าร้อน

เธอและเขาร้องออกมาพร้อมๆ กันตามจังหวะ และถี่ขึ้นสอดประสานกันราวกับเสียงดนตรีที่มีท่วงทำนองโหยหวน แรงกดจากปลายนิ้วของพระแพงบอกจังหวะเพิ่มความเร็วและแรงขึ้นอีก  เพราะมันกำลังเค้นตัวออกมาพร้อมจะระเบิด  ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มเกร็งและทำหน้าที่ราวแทนขุดเจาะที่สั่นสะเทือนจนพื้นหินที่หนาแตกกระจาย จนพบธารน้ำมันดิบที่พวยพุ่งล้นปรี่อยู่นานจนค่อยหมด และหมดพลังไปเอง

“เธอเจ็บไหม” เขาถามเมื่อเห็นจำปีน้อยบวมแดง

“อืม” พระแพงพยักหน้า  แต่เธอยังโหยหามันอยู่

“แล้วถ้าเป็นทางอื่นล่ะ เธออยากลองไหม”

เขากระซิบถามก่อนจะสอดนิ้วไปทางด้านหลัง  จนพระแพงถึงกับดวงตาเบิกโพรง  และต้องส่ายหน้าที่แดงเพราะความอาย และคาดไม่ถึงกับสิ่งนี้

“ไม่งั้นเธออาจเจ็บจนต้องไปหาหมอนะ  ถ้าเธอยังจะทำมันต่อแบบนี้”

“ไม่ ฉันอาย”

“จะอายหมอหรืออายฉัน”

เขาถามเสียงเข้ม  เพราะเธอยังจับปลายมัดกล้ามเนื้อของเขาตลอดเวลา  เขาต้องทนมันอยู่แบบนั้นมานานแล้ว  เขาค่อยๆ สอดนิ้วเพื่อนำทางให้เธอผ่อนคลาย  ความแปลกใหม่ที่เธอต้องเรียนรู้  และผ่านมันไปอย่างยากเย็น